Bibliotheca Polyglotta

Complete text

21.
Mól míns fǫður
mær ramliga,
þvíat hon feigð fira
fjǫlmargra sá;
stukku stórar
steðr frá lúðri,
járni varðar,
mǫlum enn framarr!

21.
„Djervt min faders
datter malte,
mænd saa hun mange
merkte til døden;
styrted store
stokker fra leiet
saa langt af led —
lad os end male!

22.
Mǫlum enn framarr!
Mun Yrsu sonr
við Halfdana
hefna Fróða;
sá mun hennar
heitinn verða
burr ok bróðir;
vitum báðar þat."

22.
End lad os male!
Yrsa’s søn skal
Halvdan’s bloddød
hevne paa Frode;
han til hende
hede vil baade
barn og broder,
begge vi véd det.“

23.
Mólu meyjar,
megins kostuðu,
váru ungar
í jǫtunmóði;
skulfu skaptré,
skauzk lúðr ofan,
hraut inn hǫfgi
hallr sundr í tvau.

23.
Malte de møer,
magten nytted,
var de unge
i jotunharm;
skalv de bjelker,
skred ud leiet,
tvert brast i to
den tunge hald.

24.
En bergrisa
brúðr orð um kvað:
„Malit hǫfum, Fróði,
senn munum hætta;
hafa fullstaðit
fljóð at meldri.“

24.
Men bjergrisers
brud, hun da kvad:
„Malt har vi, Frode!
faar vi saa standse,
nok har de møer
ved maling staaet.“

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=38a6c1d1-652d-11e6-98cc-0050569f23b2

Choose languages