UTRUM ACTIO HOMINIS SIT BONA VEL MALA EX CIRCUMSTANTIA
Respondeo dicendum quod in rebus naturalibus non invenitur tota plenitudo perfectionis quae debetur rei, ex forma substantiali, quae dat speciem;
sed multum superadditur ex supervenientibus accidentibus, sicut in homine ex figura, ex colore, et huiusmodi;
quorum si aliquod desit ad decentem habitudinem, consequitur malum.
Ita etiam est in actione.
Nam plenitudo bonitatis eius non tota consistit in sua specie, sed aliquid additur ex his quae adveniunt tanquam accidentia quaedam.
Et huiusmodi sunt circumstantiae debitae.
Unde si aliquid desit quod requiratur ad debitas circumstantias, erit actio mala.
Ez ist zemerken, ob die (173) biwesunden ding iht etwaz von der guotheit zuoleggen der tüewunge.
Ez ist zesagen, daz in den natürlichen dingen nit funden wirt alle volheit der volkomenheit, daz im behörlich ist von der förmelichen substancien, die da gesteltnüsse gibet,
aber vil leit ez zuo von den überkömenden zuovellen, unde also in dem menschen von der figure, der varwe unde des glichez von den selben.
Unde gebristet da von ihtes iht, daz behörlich zehaben ist, so volget dar nach übele.
Unde also ist ez ouch in der tüewunge.
Wan die volheit siner guotheit die enbestat niht gar in sinem gesteltnüsse, aber etwaz leit ez zuo von den dingen, die da zuokoment alse zuovelle.
Unde solich sint behörlich bewesunge.
Unde dar umbe: ist, daz ihtez iht gebristet, daz man da suochet zuo einer behorlicher bewisunge, so wirt die tüewunge bös.