Hver ró sævar heiti?
Hann heitir marr, ægir, gymir, hlér, haf, leið, ver, salt, lǫgr, grœðir,
LX. “What are the names of the Sea?
It is called Ocean, Main, Wintry, Lee, Deep, Way, Weir, Salt, Lake, Furtherer.
sem Arnórr kvað ok fyrr var ritat: (344) Nemi drótt hvé sæ sótti snarlyndr konungr jarla. (93,1) Eigi þraut við ægi óvæginn fram bægja.
As Arnórr sang, and as we have written above: Let men hear how the Earls’ King, Hardy of mind, the Sea sought; The overwhelming Ruler Failed not to resist the Main.
Hér er nefndr sær ok svá ægir.
Here it is named Sea, and Main also.
Marr, sem Hornklofi kvað: (345) Þá er út á mar mœtir mannskœðr lagar tanna ræsinaðr til rausnar rak vébrautar Nǫkkva.
“Ocean, as Hornklofi sang: When the man-scathing Meeter Of the Mansion of the Rock-Reefs (217,1) Thrust the Forecastle-Adder And the skiff out on the Ocean.
Lǫgr er ok hér nefndr.
In the following verse it is called Lake as well:
Svá kvað Einarr: (346) Lǫgr þvær flaust en fagrir — flóðs vaskar brim stóðum — þar er sær á hlið hvára hlymr, veðrvitar glymja.
thus sang Einarr: The Lake doth bathe the vessel, Where the sea ‘gainst each side beateth, And the bright wind-vanes rattle; The surf washes the Flood-Steeds.
Hér er flóð kallat.
Here it is called Flood also.
Svá kvað Refr, sem fyrr var ritat: (347) Fœrir bjǫrn, þar er bára brestr, undinna festa opt í Ægis kjapta úrsvǫl Gymis vǫlva.
Thus sang Refr, as was said before: Wintry One’s wet-cold Spae-Wife Wiles the Bear of Twisted Cables Oft into Ægir’s wide jaws, Where the angry billow breaketh.
Haf, sem Hallvarðr kvað: (348) Vestr léztu í haf, hristir, harðviggs, sikulgjarðar, umbands allra landa, íss, framstafni vísat.
Deep, as Hallvardr sang: The Sword-Shaker bids be pointed The prow of the hardy ship-steed Westward in the girdle Of all lands, the Watery Deep.
Leið, sem hér er: (349) Erum á leið frá láði liðnir Finnum skriðnu. Austr sé ek fjǫll af flausta ferli geisla merluð.
Way, as here: On our course from land we glided; On the Way to the coast of Finland: I see from the Ship’s Road, eastward, The fells with radiance gleaming.
Sem Egill kvað, ver: (94,1) (350) Vestr fer ek of ver en ek Viðris ber munstrandar mar. Svá er mitt of far.
Weir, as Egill sang: (218,1) I sailed o’er the Weir To the West: I bear Odin’s Heart-Sea. So it stands with me.
Marr, sem Einarr kvað: (351) Kaldr þvær marr und mildum mart dœgr viðu svarta — grefr élsnúin — jǫfri — álmsorg Manar þjálma.
Ocean, as Einarr sang: Many a day the cold Ocean Washes the swarthy deck-planks ’Neath the gracious Prince; and Snow-Storm Furrows Mona’s Girdle.
Salt, sem Arnórr kvað: (352) Salt skar húfi héltum hraustr þjóðkonungr austan. Báru brimlogs rýri brún veðr at Sigtúnum.
Salt, as Arnórr sang: The hardy King the Salt plowed From the east with hull ice-laden: Brown tempests tossed the Lessener Of Surf-Gold toward Sigtún.
Grœðir, sem Bǫlverkr kvað: (353) Leiðangr bjóttu af láði — lǫgr gekk of skip — fǫgru. Gjálfrstóðum reistu grœði glæstum ár it næsta.
Furtherer, as Bölverkr sang: Thou didst summon from fair Norway A levy the next season, With Din-Surf’s ships the Furtherer Didst shear; o’er decks the sea poured.
Hér er ok gjálfr kallat særinn.
Here the sea is called Din-Surf also.
Víðir, sem kvað Refr: (354) Barðristinn nemr brjósti borðheim drasill skorðu — nauð þolir viðr — en víði verpr inn of þrǫm stinnan.
Wide One, as Refr sang: To its breast the Stay’s steed taketh The Home of Planks, beak-furrowed, And tosses the Wide One over The hard side; the wood suffers.
Húmr, sem Brennu-Njáll kvað: (355) Senn jósu vér, svanni, sextán en brim vexti — dreif á hafskips húfa húm — í fjórum rúmum.
(219,1) Dusky One, as Njáll of the Burning sang: We sixteen pumped, my Lady, In four oar-rooms, but the surge waxed: The Dusky One beat over The hull of the driven sea-ship.
(95,1) Þessi eru enn sævar heiti svá at rétt er at kenna til skips eða gulls:
These are other names for the Sea, such as it is proper to use in periphrasing ships or gold.
Rán, er sagt er at var kona Ægis, svá sem hér er: (356) Hrauð í himin upp glóðum hafs; gekk sær af afli; bǫrð hygg ek at ský skerðu; skaut Ránar vegr mána.
“Rán, it is said, was Ægir’s wife, even as is written here: To the sky shot up the Deep’s Gledes, With fearful might the sea surged: Methinks our stems the clouds cut,-- Rán’s Road to the moon soared upward.
Dœtr þeira Ægis ok Ránar eru níu ok eru nǫfn þeira fyrr rituð: Himinglæva, Dúfa, Blóðughadda, Hefring, Uðr, Hrǫnn, Bylgja, Drǫfn, Kólga.
The daughters of Ægir and Rán are nine, and their names are recorded before: Himinglæva, Dúfa, Blódughadda, Hefring, Udr, Hrönn, Bylgja, Dröfn, Kólga.
Einarr Skúlason talði í þessi vísu er fyrr var ritat — (357) œsir hvast at hraustum Himinglæva þyt sævar — sex nǫfn þeira: Himinglæva, Uðr, Dúfa, Blóðughadda, Kólga, Hefring.
Einarr Skúlason recorded the names of six of them in this stanza, beginning: Himinglæva sternly stirreth, And fiercely, the sea’s wailing.
Hrǫnn, sem Valgarðr kvað: (358) Lauðr var lagt í beðja, lék sollit haf golli, en herskipum hrannir hǫfuð ógurlig þógu.
Welling Wave, as Valgardr sang: Foam rested in the Sea’s bed: Swollen with wind, the deep played, (220,1) And the Welling Waves were washing The awful heads of the war-ships.
Bylgja, sem Óttarr svarti kvað: (359) Skáruð skǫfnu stýri — skaut — sylghár bylgjur — lék við hún á hreini hlunns þat er drósir spunnu.
Billow, as Ottarr the Swarthy sang: Ye shear with shaven rudder Billows moisty-deep; the broad sheet, Which girls spun, on the mast-head With the Roller’s Reindeer sported.
Drǫfn, sem Ormr kvað: (360) Hrosta drýgir hvern kost hauk lúðrs gæi-firúðr en drafnar loga Lofn lǫstu rækir vinfǫst. Bára, sem Þorleifr fagri kvað:
Foam-Fleck, as Ormr sang: The hawk-like, heedful Lady Has every virtue: Lofn Of the Foam-Fleck’s flame-gold, faithful As a friend, all faults renounceth.
(96,1) (361) Sjár þýtr en berr bára bjart lauðr of við rauðan gránn þar er gulli búnum gínn hlunnvísundr munni.
Wave-Borne, as Thorleikr the Fair sang: The sea walls, and the Wave-Borne Bears bright froth o’er the red wood, Where gapes the Roller’s Brown Ox, With mouth gold-ornamented.
Lá, sem Einarr kvað: (362) Ne framlyndir fundu fyrr — hykkat lá kyrðu — þar er sjár á við varra — vini óra — fell stórum.
Shoal, as Einarr sang: Nor met the Forward-Minded, Where the fierce sea on our friends falls; I think the Shoal becalmed not The Ship, Wood of the Waters.
Fyllr, sem Refr kvað: (363) Hrynja fjǫll á fyllar — fram œsisk nú Glamma skeið vetrliði skíða — skautbjǫrn Gusis nauta.
Fullness, as Refr sang: (221,1) Downward the Fells of Fullness Fall on the Bear of Tackle: Now forward Winterling, stirreth, The ship, on Glammi’s sea-path.
Boði, sem hér er: (364) Boði fell á mik brálla; bauð heim með sér geimi; þá ek eigi lǫð lœgis.
Comber, as here: The Comber fell headlong o’er me; The Main called me home unto it: I accepted not the Sea’s bidding.
Breki, sem Óttarr kvað: (365) Braut — en breki þaut — borð — óx viðar morð, mer fengu mikit veðr — mjó fyrir ofan sjó.ð
Breaker, as Óttarr sang: In burst the ship-sides thin; Rushed the Breaker downward; flushed Stood the wind, bane of the wood; Men endured wild tempest then.
Vágr, sem Bragi kvað: (366) Vildit rǫngum ofra vágs byrsendir œgi hinn er mjótygil máva Mœrar skar fyrir Þóri.
Wave, as Bragi sang: The Giver of the Wave’s Coals, Who cut Thor’s slender tackle, The Line of the Land of Sea-Mews, Loved not to fight the wroth sea.
Sund, sem Einarr kvað:(97,1) (367) Skar ek súðum sund fyrir sunnan Hrund; mín prýddisk mund við mildings fund.
Sound, as Einarr sang: I sheared the Sound From Hrund south-bound; My hand was gold-wound When the Giver I found.
Fjǫrðr, sem Einarr kvað: (368) Næst sé ek orm á jastar ítrserki vel merktan — nemi bjóðr hvé ek fer — flœðar — fjarðbáls of hlyn máli.
(222,1) Fjord, as Einarr sang: Next I see a serpent Carved well on the splendid ale-horn: Let the Fjord-Fire’s Dispenser Learn how for that I pay him.
Sœgr, sem Markús kvað: (369) Sœgs mun ek síðr en eigi — sá er illr er brag spillir — sólar sverri málan — slíðráls reginn — níða.
Wetness, as Markús sang: I’ll not lampoon the Chatterer, Lord of the fearful sword-blade, Who squanders the Sun of Wetness: Ill is he who spoileth verses.