KEJSER JULIAN. Sælsomt. Jeg synes det blev så mørkt for mine øjne. – – Ja, visdommen – visdommen. Hold fast ved visdommen, gode Priskos! Men vær stedse rustet imod noget uudgrundeligt udenfor, som – – Er Maximos gåt bort?
JULIAN. Seltsam. Mir ist, als würde es mir so finster vor den Augen. – Ja, die Weisheit – die Weisheit. Halte fest an ihr, guter Priskos! Aber sei stets gerüstet gegen etwas Unergründliches außer Dir, das – –. Ist Maximos fort?