HJØRDIS. Ja, en gang, kun en eneste; det var hin nat, da Gunnar sad hos mig i buret; han krysted mig i favn, så brynjen brast, og da, da –!
HIÖRDIS. Ay once, and only once; it was that night when Gunnar sat with me in my bower; he crushed me in his arms till his byrnie burst, and then, then----!