OSVALD
(utålmodig).
Ja, ja, ja; alt dette er nu sådanne talemåder. Du må huske på, jeg er et sygt menneske, mor. Jeg kan ikke beskæftige mig så meget med andre; har nok med at tænke på mig selv.
OSWALD
(ungeduldig).
Ja, ja, ja; dies sind lauter Redensarten. Du darfst nicht vergessen, Mutter, daß ich ein kranker Mensch bin. Ich kann mich nicht so viel mit andern beschäftigen; ich habe genug mit mir selbst zu thun.
OSWALD.
[Impatiently.]
Yes yes yes; all these are just so many phrases. You must remember that I am a sick man, mother. I can’t be much taken up with other people; I have enough to do thinking about myself.
OSWALD
(ongeduldig).
Jawel, jawel. Dat zijn nu maar allemaal van die zeggetjes. Je moet niet vergeten dat ik een zieke ben, moeder. Ik kan mij niet zooveel bezig houden met anderen; ik heb genoeg te denken over mezelf.
欧士华
（不耐烦）
对，对，对。这些话不过白说说罢了。妈妈，你要记着，我是个病人。我不能在别人身上多操心。我自己的事就够我操心的了。
أوزفولد:
(بضجر)
نعم، نعم، نعم هذا مجرد عبارات جوفاء. لابد أن تتذكرى بأننى مريض، يا أمى و لا ينتظر منى أن أهتم بشئون الغير . لدى ما يكفى من الهموم الخاصة التى أفكر فيها.
