Bibliotheca Polyglotta

Numeri

Complete text

כב

ΚΒʹ

ܩܦܠܐܘܢ: ܟܒ.

Cap. 22

თავი ოცდამეორე

א. וַיִּסְעוּ בְּנֵי יִשְׂרָאֵל וַיַּחֲנוּ בְּעַרְבוֹת מוֹאָב מֵעֵבֶר לְיַרְדֵּן יְרֵחוֹ:

καὶ ἀπάραντες οἱ υἱοὶ Ισραηλ παρενέβαλον ἐπὶ δυσμῶν Μωαβ παρὰ τὸν Ιορδάνην κατὰ Ιεριχω

1 ܘܲܫܩܲܠܘ ܒ̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ: ܘܲܫܪܵܘ ܒܥܲܪܒ̣ܘܿܬ̣ ܡܘܼܐܵܒ̣ ܕܥܲܠ ܝܘܿܪܕ̇ܢܵܢ ܕܐܝܼܪܝܼܚܘܿ.

Profectique castrametati sunt in campestribus Moab, ubi trans Jordanem Jericho sita est.

და იძრნეს ძენი ისრაჱლისნი და დაიბანაკეს დასავალით კერძო მოაბსა, იორდანესა ზედა, იერიქოჲთ კერძო.

1 And the children of Israel set forward, and pitched in the plains of Moab on this side Jordan by Jericho.

ב. וַיַּרְא בָּלָק בֶּן צִפּוֹר אֵת כָּל אֲשֶׁר עָשָׂה יִשְׂרָאֵל לָאֱמֹרִי:

καὶ ἰδὼν Βαλακ υἱὸς Σεπφωρ πάντα ὅσα ἐποίησεν Ισραηλ τῷ Αμορραίῳ

2 ܘܲܚܙܵܐ ܒܵܠܵܩ ܒܲܪ ܨܸܦܘܿܪ: ܟܠ ܕܲܥܒܲܕ݂ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܠܐܵܡܘܿܪ̈ܵܝܹܐ.

Videns autem Balac filius Sephor omnia quæ fecerat Israël Amorrhæo,

და იხილა ბალაკ, ძემან სეფორისმან, ყოველი, რაჲცა-იგი უყო ისრაჱლმან ამორეველსა.

2 And Balak the son of Zippor saw all that Israel had done to the Amorites.

ג. וַיָּגָר מוֹאָב מִפְּנֵי הָעָם מְאֹד כִּי רַב הוּא וַיָּקָץ מוֹאָב מִפְּנֵי בְּנֵי יִשְׂרָאֵל:

καὶ ἐφοβήθη Μωαβ τὸν λαὸν σφόδρα ὅτι πολλοὶ ἦσαν καὶ προσώχθισεν Μωαβ ἀπὸ προσώπου υἱῶν Ισραηλ

3 ܘܲܕ݂ܚܸܠܘ ܡܘܼܐܵܒ̣ܵܝܹ̈ܐ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡ ܥܲܡܵܐ ܛܵܒ̣: ܡܸܛܠ ܕܣܵܓܝܼ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܛܵܒ̣: ܘܥܵܩܲܬ̤ ܠܗܘܿܢ ܠܡܘܼܐܵܒ̣ܵܝܹ̈ܐ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡ ܒ̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ.

et quod pertimuissent eum Moabitæ, et impetum ejus ferre non possent,

და შეეშინა მოაბსა ერისა მისგან ფრიად, რამეთუ მრავალ იყუნეს და ზარ-ჰჴდა მოაბსა პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათაჲსა.

3 And Moab was sore afraid of the people, because they were many: and Moab was distressed because of the children of Israel.

ד. וַיֹּאמֶר מוֹאָב אֶל זִקְנֵי מִדְיָן עַתָּה יְלַחֲכוּ הַקָּהָל אֶת כָּל סְבִיבֹתֵינוּ כִּלְחֹךְ הַשּׁוֹר אֵת יֶרֶק הַשָּׂדֶה וּבָלָק בֶּן צִפּוֹר מֶלֶךְ לְמוֹאָב בָּעֵת הַהִוא:

καὶ εἶπεν Μωαβ τῇ γερουσίᾳ Μαδιαμ νῦν ἐκλείξει ἡ συναγωγὴ αὕτη πάντας τοὺς κύκλῳ ἡμῶν ὡς ἐκλείξαι ὁ μόσχος τὰ χλωρὰ ἐκ τοῦ πεδίου καὶ Βαλακ υἱὸς Σεπφωρ βασιλεὺς Μωαβ ἦν κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον

4 ܘܐܸܡܲܪ ܡܘܼܐܵܒ̣ ܠܣܵܒܹ̈ܐ ܕܡܸܕ݂ܝܢ: ܡܸܟܹ̇ܝܠ ܪܵܥܹܝܢ ܟܸܢܫܵܐ ܗܵܢܵܐ ܠܟ݂ܠܗܘܿܢ ܕܲܚܕܵܪܲܝܢ ܐܲܝܟ݂ ܕܪܵܥܹܐ ܬܵܘܪܵܐ ܠܝܘܼܪܵܩܵܐ ܕܚܲܩܠܵܐ. ܘܒ̣ܵܠܵܩ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܒܲܪ ܨܸܦܘܿܪ ܡܲܠܟܵܐ ܕܡܘܼܐܵܒ̣ܵܝܹ̈ܐ ܒܙܲܒ̣ܢܵܐ ܗܵܘ̇.

dixit ad majores natu Madian: Ita delebit hic populus omnes, qui in nostris finibus commorantur, quomodo solet bos herbas usque ad radices carpere. Ipse erat eo tempore rex in Moab.

და ჰრქუა მოაბ მოხუცებულთა მადიამისათა: აწ აღლოშოს კრებულმან ამან ყოველი გარემოჲს ჩუენსა, ვითარცა აღლოშის ზროხამან მწუანე ველისაგან. და ბალაკ, ძე სეფორისი, მეფე მოაბისაჲ იყო მას ჟამსა ოდენ.

4 And Moab said unto the elders of Midian, Now shall this company lick up all that are round about us, as the ox licketh up the grass of the field. And Balak the son of Zippor was king of the Moabites at that time.

ה. וַיִּשְׁלַח מַלְאָכִים אֶל בִּלְעָם בֶּן בְּעוֹר פְּתוֹרָה אֲשֶׁר עַל הַנָּהָר אֶרֶץ בְּנֵי עַמּוֹ לִקְרֹא לוֹ לֵאמֹר הִנֵּה עַם יָצָא מִמִּצְרַיִם הִנֵּה כִסָּה אֶת עֵין הָאָרֶץ וְהוּא ישֵׁב מִמֻּלִי:

καὶ ἀπέστειλεν πρέσβεις πρὸς Βαλααμ υἱὸν Βεωρ Φαθουρα ὅ ἐστιν ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ γῆς υἱῶν λαοῦ αὐτοῦ καλέσαι αὐτὸν λέγων ἰδοὺ λαὸς ἐξελήλυθεν ἐξ Αἰγύπτου καὶ ἰδοὺ κατεκάλυψεν τὴν ὄψιν τῆς γῆς καὶ οὗτος ἐγκάθηται ἐχόμενός μου

5 ܘܫܲܕܲܪ ܐܝܼܙ̈ܓܲܕܹ̇ܐ ܠܘܵܬ̣ ܒܸܠܥܵܡ ܒܲܪ ܒܥܘܿܪ ܦܵܫܘܿܪܵܐ ܕܥܲܠ ܢܲܗܪܵܐ: ܠܐܲܪܥܵܐ ܕܲܒ̣̈ܢܲܝ ܥܲܡܘܿܢ ܠܡܸܩ̱ܪܝܹܗ: ܘܲܠܡܹܐܡܲܪ ܠܹܗ: ܗܵܐ ܥܲܡܵܐ ܢܦܲܩ ܡ̣ܢ ܡܸܨܪܹܝܢ: ܘܟܲܣܝܼ ܐܲܦܹ̈ܝܗ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܘܗܵܐ ܫܪܹܝܢ ܠܘܼܩܒܲܠܝ.

Misit ergo nuntios ad Balaam filium Beor ariolum, qui habitabat super flumen terræ filiorum Ammon, ut vocarent eum, et dicerent: Ecce egressus est populus ex Ægypto, qui operuit superficiem terræ, sedens contra me.

და მიავლინნა მოციქულნი ბალაამისსა ძისა ბეორისსა ფათურაჲსსა, რომელ არს მდინარესა ზედა ქუეყანასა ზედა, ძეთა ერისა თჳსისათა, მოხადად მისა და რქუმად მისა: აჰა, ესერა, ერი გამოჴდა ეგჳპტით. აჰა, ესერა, დაიფარა პირი ქუეყანისაჲ, და ესე დადგრომილ არს მახლობელად ჩემსა.

5 He sent messengers therefore unto Balaam the son of Beor to Pethor, which is by the river of the land of the children of his people, to call him, saying, Behold, there is a people come out from Egypt: behold, they cover the face of the earth, and they abide over against me:

ו. וְעַתָּה לְכָה נָּא אָרָה לִּי אֶת הָעָם הַזֶּה כִּי עָצוּם הוּא מִמֶּנִּי אוּלַי אוּכַל נַכֶּה בּוֹ וַאֲגָרְשֶׁנּוּ מִן הָאָרֶץ כִּי יָדַעְתִּי אֵת אֲשֶׁר תְּבָרֵךְ מְבֹרָךְ וַאֲשֶׁר תָּאֹר יוּאָר:

καὶ νῦν δεῦρο ἄρασαί μοι τὸν λαὸν τοῦτον ὅτι ἰσχύει οὗτος ἢ ἡμεῖς ἐὰν δυνώμεθα πατάξαι ἐξ αὐτῶν καὶ ἐκβαλῶ αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς ὅτι οἶδα οὓς ἐὰν εὐλογήσῃς σύ εὐλόγηνται καὶ οὓς ἐὰν καταράσῃ σύ κεκατήρανται

6 ܡܸܟܹ̇ܝܠ ܬܵܐ ܠܘܼܛܲܝܗܝ ܠܝܼ ܠܥܲܡܵܐ ܗܵܢܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܥܲܫܝܼܢ ܗ̄ܘ̣ ܡܹܢܝ: ܟܒܲܪ ܢܸܫܟܲܚ ܢܸܚܪܘܿܒ̣ ܡܸܢܹܗ: ܘܢܵܘܒ̇ܕ݂ܝܼܘܗܝ ܡ̣ܢ ܐܲܪܥܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܝܵܕܲܥ ܐ̄ܢܵܐ ܕܲܠܡ̇ܢ ܕܲܡܒܲܪܸܟ݂ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܒܪܝܼܟ݂ ܗ̄ܘ̣: ܘܲܠܡ̇ܢ ܕܠܵܐܹܛ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܠܝܼܛ ܗ̄ܘ̣.

Veni igitur, et maledic populo huic, quia fortior me est: si quomodo possim percutere et ejicere eum de terra mea. Novi enim quod benedictus sit cui benedixeris, et maledictus in quem maledicta congesseris.

და აწ მოვედ და წყევე ერი ესე, რამეთუ უძლიერეს არს ესე ჩემსა. უძლოთ ხოლო თუ მოსრვად მათგანთა და განვასხნეთ იგინი ქუეყანით, რამეთუ უწყი, რომელნი აკურთხნი შენ, კურთხეულ არიედ და, რომელნი სწყევნი შენ, წყეულ არიედ.

6 Come now therefore, I pray thee, curse me this people; for they are too mighty for me: peradventure I shall prevail, that we may smite them, and that I may drive them out of the land: for I wot that he whom thou blessest is blessed, and he whom thou cursest is cursed.

ז. וַיֵּלְכוּ זִקְנֵי מוֹאָב וְזִקְנֵי מִדְיָן וּקְסָמִים בְּיָדָם וַיָּבֹאוּ אֶל בִּלְעָם וַיְדַבְּרוּ אֵלָיו דִּבְרֵי בָלָק:

καὶ ἐπορεύθη ἡ γερουσία Μωαβ καὶ ἡ γερουσία Μαδιαμ καὶ τὰ μαντεῖα ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν καὶ ἦλθον πρὸς Βαλααμ καὶ εἶπαν αὐτῷ τὰ ῥήματα Βαλακ

7 ܘܐܸܙܲܠܘ ܣܵܒܹ̈ܐ ܕܡܘܼܐܵܒ̣ ܘܣܵܒܹ̈ܐ ܕܡܸܕܝܼܢ: ܘܩܸܨܡܲܝ̈ܗܘܿܢ ܒܐܝܼܕܲܝ̈ܗܘܿܢ: ܘܐܸܬ̣ܵܘ ܠܘܵܬ̣ ܒܸܠܥܵܡ: ܘܐܸܡܲܪܘ ܠܹܗ ܡܸܠܵܘ̈ܗܝ ܕܒ̣ܵܠܵܩ.

Perrexeruntque seniores Moab, et majores natu Madian, habentes divinationis pretium in manibus. Cumque venissent ad Balaam, et narrassent ei omnia verba Balac,

და წარვიდეს მოხუცებულნი მადიამისანი და სამისნველნი ჴელთა შინა მათთა. და მოვიდეს ბალაამისსა და უთხრნეს მას სიტყუანი ბალააკისანი.

7 And the elders of Moab and the elders of Midian departed with the rewards of divination in their hand; and they came unto Balaam, and spake unto him the words of Balak.

ח. וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם לִינוּ פֹה הַלַּיְלָה וַהֲשִׁבֹתִי אֶתְכֶם דָּבָר כַּאֲשֶׁר יְדַבֵּר יְהֹוָה אֵלָי וַיֵּשְׁבוּ שָׂרֵי מוֹאָב עִם בִּלְעָם:

καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς καταλύσατε αὐτοῦ τὴν νύκτα καὶ ἀποκριθήσομαι ὑμῖν πράγματα ἃ ἐὰν λαλήσῃ κύριος πρός με καὶ κατέμειναν οἱ ἄρχοντες Μωαβ παρὰ Βαλααμ

8 ܘܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ: ܒܘܼܬ̣ܘ ܗܵܪܟܵܐ ܒܠܸܠܝܵܐ: ܘܐܸܬܸ̇ܠ ܠܟ݂ܘܿܢ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܵܐ ܐܲܝܟ݂ ܕܐܵܡܲܪ ܠܝܼ ܡܵܪܝܵܐ. ܘܦܵܫܘ ܪܵܘ̱ܪ̈ܒ̣ܵܢܹܐ ܕܡܘܼܐܵܒ̣ ܠܘܵܬ̣ ܒܸܠܥܵܡ.

ille respondit: Manete hic nocte, et respondebo quidquid mihi dixerit Dominus. Manentibus illis apud Balaam, venit Deus, et ait ad eum:

და ჰრქუა მათ: დაადგერით მწუხრად და მიგეთხრას თქუენ საქმე, რომელ თქვას უფალმან ჩემდამო. და იყუნეს მთავარნი იგი მოაბისანი ბალაამის თანა.

8 And he said unto them, Lodge here this night, and I will bring you word again, as the LORD shall speak unto me: and the princes of Moab abode with Balaam.

ט. וַיָּבֹא אֱלֹהִים אֶל בִּלְעָם וַיֹּאמֶר מִי הָאֲנָשִׁים הָאֵלֶּה עִמָּךְ:

καὶ ἦλθεν ὁ θεὸς πρὸς Βαλααμ καὶ εἶπεν αὐτῷ τί οἱ ἄνθρωποι οὗτοι παρὰ σοί

9 ܘܐܸܬ̣ܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܥܲܠ ܒܸܠܥܵܡ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ: ܡ̇ܢ ܐܸܢܘܿܢ ܗܵܠܹܝܢ ܓܲܒ̣ܪܹ̈ܐ ܕܥܲܡܵܟ݂.

Quid sibi volunt homines isti apud te?

და მოვიდა ღმერთი ბალაამისსა, და ჰრქუა მას: ვინ არიან კაცნი ესე შენსა?

9 And God came unto Balaam, and said, What men are these with thee?

י. וַיֹּאמֶר בִּלְעָם אֶל הָאֱלֹהִים בָּלָק בֶּן צִפֹּר מֶלֶךְ מוֹאָב שָׁלַח אֵלָי:

καὶ εἶπεν Βαλααμ πρὸς τὸν θεόν Βαλακ υἱὸς Σεπφωρ βασιλεὺς Μωαβ ἀπέστειλεν αὐτοὺς πρός με λέγων

10 ܘܐܸܡܲܪ ܒܸܠܥܵܡ ܠܐܲܠܵܗܵܐ: ܒܵܠܵܩ ܒܲܪ ܨܸܦܘܿܪ ܡܲܠܟܵܐ ܕܡܘܼܐܵܒ̣ ܫܲܕܲܪ ܥܠܲܝ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܝܼ.

Respondit: Balac filius Sephor rex Moabitarum misit ad me,

და ჰრქუა ბალაამ ღმერთსა: ბალააკ, ძემან სეფორისმან, მეფემან მოაბისმან, მოავლინნა იგინი ჩემდა და თქუა:

10 And Balaam said unto God, Balak the son of Zippor, king of Moab, hath sent unto me, saying,

יא. הִנֵּה הָעָם הַיֹּצֵא מִמִּצְרַיִם וַיְכַס אֶת עֵין הָאָרֶץ עַתָּה לְכָה קָבָה לִּי אֹתוֹ אוּלַי אוּכַל לְהִלָּחֶם בּוֹ וְגֵרַשְׁתִּיו:

ἰδοὺ λαὸς ἐξελήλυθεν ἐξ Αἰγύπτου καὶ ἰδοὺ κεκάλυφεν τὴν ὄψιν τῆς γῆς καὶ οὗτος ἐγκάθηται ἐχόμενός μου καὶ νῦν δεῦρο ἄρασαί μοι αὐτόν εἰ ἄρα δυνήσομαι πατάξαι αὐτὸν καὶ ἐκβαλῶ αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς

11 ܗܵܐ ܥܲܡܵܐ ܢܦܲܩ ܡ̣ܢ ܡܸܨܪܹܝܢ: ܘܟܲܣܝܼ ܐܲܦܹ̈ܝܗ̇ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܗܵܫܵܐ ܬܵܐ ܠܘܼܛܲܝܗܝ ܠܝܼ: ܟܒܲܪ ܐܸܫܟܲܚ ܠܡܸܬ̣ܟܲܬܵܫܘܼ ܥܲܡܹܗ ܘܐܵܘܒ̇ܕ݂ܝܼܘܗܝ.

dicens: Ecce populus qui egressus est de Ægypto, operuit superficiem terræ: veni, et maledic ei, si quomodo possim pugnans abigere eum.

აჰა, ესერა, ერი გამოსრულ არს ეგჳპტით და დაუფარავს პირი ქუეყანისაჲ და, ესერა, დადგრომილ არს მახლობელად ჩემსა. და აწ მოვედ და სწყევე მას, უძლო ხოლო თუ მოსრვად.

11 Behold, there is a people come out of Egypt, which covereth the face of the earth: come now, curse me them; peradventure I shall be able to overcome them, and drive them out.

יב. וַיֹּאמֶר אֱלֹהִים אֶל בִּלְעָם לֹא תֵלֵךְ עִמָּהֶם לֹא תָאֹר אֶת הָעָם כִּי בָרוּךְ הוּא:

καὶ εἶπεν ὁ θεὸς πρὸς Βαλααμ οὐ πορεύσῃ μετ᾽ αὐτῶν οὐδὲ καταράσῃ τὸν λαόν ἔστιν γὰρ εὐλογημένος

12 ܘܐܸܡܲܪ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܒܸܠܥܵܡ ܠܵܐ ܬܹܐܙܲܠ ܥܲܡܗܘܿܢ: ܘܠܵܐ ܬܸܠܘܼܛܝܼܘܼܗܝ ܠܥܲܡܵܐ ܡܸܛܠ ܕܲܒ̣ܪܝܼܟ݂ ܗ̄ܘ̣.

Dixitque Deus ad Balaam: Noli ire cum eis, neque maledicas populo: quia benedictus est.

და ჰრქუა ღმერთმან ბალამს: არა შეხჳდე მათ თანა, არცაღა სწყეო ერი იგი, რამეთუ კურთხეულ არს.

12 And God said unto Balaam, Thou shalt not go with them; thou shalt not curse the people: for they are blessed.

יג. וַיָּקָם בִּלְעָם בַּבֹּקֶר וַיֹּאמֶר אֶל שָׂרֵי בָלָק לְכוּ אֶל אַרְצְכֶם כִּי מֵאֵן יְהֹוָה לְתִתִּי לַהֲלֹךְ עִמָּכֶם:

καὶ ἀναστὰς Βαλααμ τὸ πρωὶ εἶπεν τοῖς ἄρχουσιν Βαλακ ἀποτρέχετε πρὸς τὸν κύριον ὑμῶν οὐκ ἀφίησίν με ὁ θεὸς πορεύεσθαι μεθ᾽ ὑμῶν

13 ܘܩܵܡ ܒܸܠܥܵܡ ܒܨܲܦܪܵܐ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܪܵܘ̱ܪ̈ܒ̣ܵܢܹܐ ܕܒ̣ܵܠܵܩ: ܙܸܠܘ ܠܐܲܪܥ̱ܟ݂ܘܿܢ: ܡܸܛܠ ܕܠܵܐ ܨܒ̣ܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܸܫܒ̇ܩܲܢܝ ܕܐܹܙܲܠ ܥܲܡܟ݂ܘܿܢ.

Qui mane consurgens dixit ad principes: Ite in terram vestram, quia prohibuit me Dominus venire vobiscum.

და აღდგა ბალაამ განთიად, ჰრქუა მთავართა მათ ბალაკისთა: წარვედით უფლისა თქუენისა, არა მიფლო მე ღმერთმან შესლვად თქუენ თანა.

13 And Balaam rose up in the morning, and said unto the princes of Balak, Get you into your land: for the LORD refuseth to give me leave to go with you.

יד. וַיָּקוּמוּ שָׂרֵי מוֹאָב וַיָּבֹאוּ אֶל בָּלָק וַיֹּאמְרוּ מֵאֵן בִּלְעָם הֲלֹךְ עִמָּנוּ:

καὶ ἀναστάντες οἱ ἄρχοντες Μωαβ ἦλθον πρὸς Βαλακ καὶ εἶπαν οὐ θέλει Βαλααμ πορευθῆναι μεθ᾽ ἡμῶν

14 ܘܩܵܡ̣ܘ ܪܵܘ̱ܪ̈ܒ̣ܵܢܹܐ ܕܡܘܼܐܵܒ̣ ܘܐܸܬ̣ܵܘ ܠܘܵܬ̣ ܒܵܠܵܩ: ܘܐܵܡܪܝܼܢ ܠܹܗ: ܠܵܐ ܨܒ̣ܵܐ ܒܸܠܥܵܡ ܠܡܹܐܬ̣ܵܐ ܥܲܡܲܢ.

Reversi principes dixerunt ad Balac: Noluit Balaam venire nobiscum.

და აღდგეს მთავარნი იგი მოაბისანი და მივიდეს ბალაკისა და ჰრქუეს: არა ჰნებავს ბალაამს მოსლვად ჩუენ თანა.

14 And the princes of Moab rose up, and they went unto Balak, and said, Balaam refuseth to come with us.

טו. וַיֹּסֶף עוֹד בָּלָק שְׁלֹחַ שָׂרִים רַבִּים וְנִכְבָּדִים מֵאֵלֶּה:

καὶ προσέθετο Βαλακ ἔτι ἀποστεῖλαι ἄρχοντας πλείους καὶ ἐντιμοτέρους τούτων

15 ܘܲܗܦܲܟ݂ ܬܘܼܒ̣ ܒܵܠܵܩ: ܘܫܲܕܲܪ ܐܝܼܙ̈ܓܲܕܹܐ ܕܪܵܘ̱ܪܒ̣ܝܼܢ ܘܝܲܩܝܼܪܝܼܢ ܡ̣ܢ ܗܠܹܝܢ.

Rursum ille multo plures et nobiliores quam ante miserat, misit.

და შესძინა მერმე ბალაკ მივლინებად მთავარნი უმრავლესნი და უპატიოსნესნი ამათსა.

15 And Balak sent yet again princes, more, and more honourable than they.

טז. וַיָּבֹאוּ אֶל בִּלְעָם וַיֹּאמְרוּ לוֹ כֹּה אָמַר בָּלָק בֶּן צִפּוֹר אַל נָא תִמָּנַע מֵהֲלֹךְ אֵלָי:

καὶ ἦλθον πρὸς Βαλααμ καὶ λέγουσιν αὐτῷ τάδε λέγει Βαλακ ὁ τοῦ Σεπφωρ ἀξιῶ σε μὴ ὀκνήσῃς ἐλθεῖν πρός με

16 ܘܐܸܬ̣ܵܘ ܠܘܵܬ̣ ܒܸܠܥܵܡ: ܘܐܸܡܲܪܘ ܠܹܗ: ܗܵܟܲܢܵܐ ܐܵܡܲܪ ܒܵܠܵܩ ܒܲܪ ܨܸܦܘܿܪ: ܠܵܐ ܬܸܬ̣ܟ̇ܠܹܐ ܠܡܹܐܬ̣ܵܐ ܠܘܵܬ̣ܝ.

Qui cum venissent ad Balaam, dixerunt: Sic dicit Balac filius Sephor: Ne cuncteris venire ad me:

და მოვიდეს ბალაამისსა და ჰრქუეს მას: ესრე იტყჳს ბალაკ, ძე სეფორისი, გლოცავ შენ, ნუ გცონის მოსლვად ჩემდა.

16 And they came to Balaam, and said to him, Thus saith Balak the son of Zippor, Let nothing, I pray thee, hinder thee from coming unto me:

יז. כִּי כַבֵּד אֲכַבֶּדְךָ מְאֹד וְכֹל אֲשֶׁר תֹּאמַר אֵלַי אֶעֱשֶׂה וּלְכָה נָּא קָבָה לִּי אֵת הָעָם הַזֶּה:

ἐντίμως γὰρ τιμήσω σε καὶ ὅσα ἐὰν εἴπῃς ποιήσω σοι καὶ δεῦρο ἐπικατάρασαί μοι τὸν λαὸν τοῦτον

17 ܡܸܛܠ ܕܲܡܝܲܩܵܪܘܼ ܐܹܝܲܩܪܵܟ݂ ܛܵܒ̣: ܘܟ݂ܠ ܕܬܹܐܡܲܪ ܠܝܼ ܐܸܥܒܸ̇ܕ݂: ܘܬ̣ܵܘ ܠܘܼܛ ܠܝܼ ܠܥܲܡܵܐ ܗܵܢܵܐ.

paratus sum honorare te, et quidquid volueris, dabo tibi: veni, et maledic populo isti.

რამეთუ პატიოსნად გადიდო შენ, და რაჲცა მრქუა, ვყო შენ თანა, გარნა მოვედ და წყევე ერი ესე.

17 For I will promote thee unto very great honour, and I will do whatsoever thou sayest unto me: come therefore, I pray thee, curse me this people.

יח. וַיַּעַן בִּלְעָם וַיֹּאמֶר אֶל עַבְדֵי בָלָק אִם יִתֶּן לִי בָלָק מְלֹא בֵיתוֹ כֶּסֶף וְזָהָב לֹא אוּכַל לַעֲבֹר אֶת פִּי יְהֹוָה אֱלֹהָי לַעֲשׂוֹת קְטַנָּה אוֹ גְדוֹלָה:

καὶ ἀπεκρίθη Βαλααμ καὶ εἶπεν τοῖς ἄρχουσιν Βαλακ ἐὰν δῷ μοι Βαλακ πλήρη τὸν οἶκον αὐτοῦ ἀργυρίου καὶ χρυσίου οὐ δυνήσομαι παραβῆναι τὸ ῥῆμα κυρίου τοῦ θεοῦ ποιῆσαι αὐτὸ μικρὸν ἢ μέγα ἐν τῇ διανοίᾳ μου

18 ܘܲܥܢܵܐ ܒܸܠܥܵܡ ܘܐܸܡܲܪ ܠܐܝܼܙܓܲܕܵܘ̈ܗܝ ܕܒ̣ܵܠܵܩ: ܐܸܢ ܢܸܬܸ̇ܠ ܠܝܼ ܒܵܠܵܩ ܡܠܹܐ ܒܲܝܬܹ̇ܗ ܣܹܐܡܵܐ ܐܵܘ ܕܲܗܒ̣ܵܐ: ܠܵܐ ܡܸܫܟܲܚ ܐ̄ܢܵܐ ܕܐܸܥܒܸ̇ܕ݂ ܥܲܠ ܡܸܠܲܬ̣ ܦܘܼܡܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܝ: ܠܵܐ ܥܲܠ ܕܲܙܥܘܿܪܝܵܐ ܘܠܵܐ ܥܲܠ ܕܪܲܒܵܐ.

Respondit Balaam: Si dederit mihi Balac plenam domum suam argenti et auri, non potero immutare verbum Domini Dei mei, ut vel plus, vel minus loquar.

და მიუგო ბალაამ და ჰრქუა მთავართა ბალაკისთა: მო-თუ-მცეს მე ბალაკ სახლი თჳსი სავსე ოქროჲთა და ვეცხლითა ვერ შემძლებელ ვარ, გარდასლვად სიტყუასა უფლისა ღმრთისასა, დამცირებად მისა, ანუ განდიდებად გულსა შინა ჩემსა.

18 And Balaam answered and said unto the servants of Balak, If Balak would give me his house full of silver and gold, I cannot go beyond the word of the LORD my God, to do less or more.

יט. וְעַתָּה שְׁבוּ נָא בָזֶה גַּם אַתֶּם הַלָּיְלָה וְאֵדְעָה מַה יֹּסֵף יְהֹוָה דַּבֵּר עִמִּי:

καὶ νῦν ὑπομείνατε αὐτοῦ καὶ ὑμεῖς τὴν νύκτα ταύτην καὶ γνώσομαι τί προσθήσει κύριος λαλῆσαι πρός με

19 ܡܸܟܹ̇ܝܠ ܦܘܼܫܘ ܐܵܦ ܐܲܢ̄ܬ̇ܘܿܢ ܗܵܪܟܵܐ ܒܠܸܠܝܵܐ: ܘܐܸܕܲܥ ܡܵܢܵܐ ܡܵܘܣܸܦ ܠܲܡܡܲܠܵܠܘܼ ܥܲܡܝ.

Obsecro ut hic maneatis etiam hac nocte, et scire queam quid mihi rursum respondeat Dominus.

და აწ იყვენით თქუენცა ღამესა ამას და გულისხმა-ვყო, რაჲ შესძინოს უფალმან სიტყუად ჩემდამო.

19 Now therefore, I pray you, tarry ye also here this night, that I may know what the LORD will say unto me more.

כ. וַיָּבֹא אֱלֹהִים אֶל בִּלְעָם לַיְלָה וַיֹּאמֶר לוֹ אִם לִקְרֹא לְךָ בָּאוּ הָאֲנָשִׁים קוּם לֵךְ אִתָּם וְאַךְ אֶת הַדָּבָר אֲשֶׁר אֲדַבֵּר אֵלֶיךָ אֹתוֹ תַעֲשֶׂה:

καὶ ἦλθεν ὁ θεὸς πρὸς Βαλααμ νυκτὸς καὶ εἶπεν αὐτῷ εἰ καλέσαι σε πάρεισιν οἱ ἄνθρωποι οὗτοι ἀναστὰς ἀκολούθησον αὐτοῖς ἀλλὰ τὸ ῥῆμα ὃ ἂν λαλήσω πρὸς σέ τοῦτο ποιήσεις

20 ܘܐܸܬ̣ܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܥܲܠ ܒܸܠܥܵܡ ܒܠܸܠܝܵܐ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ: ܐܸܢ ܠܡܸܩ̱ܪܝܵܟ݂ ܐܸܬ̣ܵܘ ܓܲܒ̣ܪܹ̈ܐ ܗܵܠܹܝܢ: ܩܘܼܡ ܙܸܠ ܥܲܡܗܘܿܢ: ܒܲܠܚܘܿܕ݂ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܵܐ ܕܐܵܡܲܪ ܐ̄ܢܵܐ ܠܵܟ݂: ܗܵܘ̇ ܥܒܸܕ݂.

Venit ergo Deus ad Balaam nocte, et ait ei: Si vocare te venerunt homines isti, surge, et vade cum eis: ita dumtaxat, ut quod tibi præcepero, facias.

და მოვიდა ღმერთი ბალაამისსა ღამე და ჰრქუა მას: ხადილდ თუ შენდა მოსრულ არიან კაცნი ესე, აღდეგ და მივედ მათ თანა და სიტყუაჲ, რომელ გრქუა შენ, ესრე ჰყო.

20 And God came unto Balaam at night, and said unto him, If the men come to call thee, rise up, and go with them; but yet the word which I shall say unto thee, that shalt thou do.

כא. וַיָּקָם בִּלְעָם בַּבֹּקֶר וַיַּחֲבשׁ אֶת אֲתֹנוֹ וַיֵּלֶךְ עִם שָׂרֵי מוֹאָב:

καὶ ἀναστὰς Βαλααμ τὸ πρωὶ ἐπέσαξεν τὴν ὄνον αὐτοῦ καὶ ἐπορεύθη μετὰ τῶν ἀρχόντων Μωαβ

21 ܘܩܵܡ ܒܸܠܥܵܡ ܒܨܲܦܪܵܐ. ܘܐܲܪܡܝܼ ܥܲܠ ܐܵܬܵܢܹܗ: ܘܐܸܙܲܠ ܥܲܡ ܪܵܘ̱ܪ̈ܒ̣ܵܢܹܐ ܕܡܘܼܐܵܒ̣.

Surrexit Balaam mane, et strata asina sua profectus est cum eis.

და აღდგა ბალაამ განთიად და დაასხნა ვირსა თჳსსა და წარვიდა მთავართა თანა მოაბისათა.

21 And Balaam rose up in the morning, and saddled his ass, and went with the princes of Moab.

כב. וַיִּחַר אַף אֱלֹהִים כִּי הוֹלֵךְ הוּא וַיִּתְיַצֵּב מַלְאַךְ יְהֹוָה בַּדֶּרֶךְ לְשָׂטָן לוֹ וְהוּא רֹכֵב עַל אֲתֹנוֹ וּשְׁנֵי נְעָרָיו עִמּוֹ:

καὶ ὠργίσθη θυμῷ ὁ θεὸς ὅτι ἐπορεύθη αὐτός καὶ ἀνέστη ὁ ἄγγελος τοῦ θεοῦ ἐνδιαβάλλειν αὐτόν καὶ αὐτὸς ἐπιβεβήκει ἐπὶ τῆς ὄνου αὐτοῦ καὶ δύο παῖδες αὐτοῦ μετ᾽ αὐτοῦ

22 ܘܐܸܬ̣ܚܲܡܲܬ̣ ܪܘܼܓ̣ܙܹܗ ܕܐܲܠܵܗܵܐ ܥܠܵܘܗܝ ܥܲܠ ܕܐܸܙܲܠ: ܘܩܵܡ ܡܲܠܲܐܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܒܐܘܼܪܚܵܐ ܕܢܸܗܘܹܐ ܠܹܗ ܣܵܛܵܢܵܐ: ܘܗ̤ܘ ܪܟ݂ܝܼܒ̣ ܥܲܠ ܚܡܵܪܹܗ: ܬ̣ܪܹܝܢ ܥܠܲܝܡܵܘ̈ܗܝ ܥܲܡܹܗ.

Et iratus est Deus. Stetitque angelus Domini in via contra Balaam, qui insidebat asinæ, et duos pueros habebat secum.

და განრისხნა გულისწყრომით ღმერთი, რამეთუ მივიდა იგი. და დადგა ანგელოზი ღმრთისა დაბრკოლებად მისა. და იგი აღმჴედრებულ იყო ვირსა ზედა მისსა და ორნი ყრმანი მისნი მის თანა.

22 And God's anger was kindled because he went: and the angel of the LORD stood in the way for an adversary against him. Now he was riding upon his ass, and his two servants were with him.

כג. וַתֵּרֶא הָאָתוֹן אֶת מַלְאַךְ יְהֹוָה נִצָּב בַּדֶּרֶךְ וְחַרְבּוֹ שְׁלוּפָה בְּיָדוֹ וַתֵּט הָאָתוֹן מִן הַדֶּרֶךְ וַתֵּלֶךְ בַּשָּׂדֶה וַיַּךְ בִּלְעָם אֶת הָאָתוֹן לְהַטֹּתָהּ הַדָּרֶךְ:

καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ θεοῦ ἀνθεστηκότα ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τὴν ῥομφαίαν ἐσπασμένην ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐξέκλινεν ἡ ὄνος ἐκ τῆς ὁδοῦ καὶ ἐπορεύετο εἰς τὸ πεδίον καὶ ἐπάταξεν τὴν ὄνον τῇ ῥάβδῳ τοῦ εὐθῦναι αὐτὴν ἐν τῇ ὁδῷ

23 ܘܲܚܙܵܬ̤ ܐܲܬܵܢܵܐ ܠܡܲܠܲܐܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܕܩܵܐܹ̇ܡ ܒܐܘܼܪܚܵܐ: ܘܣܲܝܦܹܗ ܫܡܝܼܛ ܘܐܲܚܝܼܕ݂ ܒܐܝܼܕܹܗ: ܘܲܣܛܵܬ̤ ܐܲܬܵܢܵܐ ܡ̣ܢ ܐܘܼܪܚܵܐ ܘܐܸܙܲܠ̄ܬ̤ ܒܚܲܩܠܵܐ: ܘܲܡܚܵܐ ܒܸܠܥܵܡ ܠܐܲܬܵܢܵܐ ܠܡܲܣܛܵܝܘܼܬ̣ܵܗ̇ ܠܐܘܼܪܚܵܐ.

Cernens asina angelum stantem in via, evaginato gladio, avertit se de itinere, et ibat per agrum. Quam cum verberaret Balaam, et vellet ad semitam reducere,

და იხილა ვირმან მან ანგელოზი იგი ღმრთისა მდგომარე გზასა ზედა და მახჳლი ჴდილი ჴელსა შინა მისსა, და მიიქცია ვირმან მან გზისაგან და ვიდოდა ველსა და სცა ვირსა მას კუერთხითა მოქცევად იგი გზად.

23 And the ass saw the angel of the LORD standing in the way, and his sword drawn in his hand: and the ass turned aside out of the way, and went into the field: and Balaam smote the ass, to turn her into the way.

כד. וַיַּעֲמֹד מַלְאַךְ יְהֹוָה בְּמִשְׁעוֹל הַכְּרָמִים גָּדֵר מִזֶּה וְגָדֵר מִזֶּה:

καὶ ἔστη ὁ ἄγγελος τοῦ θεοῦ ἐν ταῖς αὔλαξιν τῶν ἀμπέλων φραγμὸς ἐντεῦθεν καὶ φραγμὸς ἐντεῦθεν

24 ܘܩܵܡ ܡܲܠܲܐܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܒܲܫܒ̣ܝܼܠܵܐ ܕܟܲܪܡܵܐ: ܕܲܣܝܵܓ̣ܵܐ ܡܸܟܵܐ: ܘܲܣܝܵܓ̣ܵܐ ܡܸܟܵܐ.

stetit angelus in angustiis duarum maceriarum, quibus vineæ cingebantur.

და დადგა ანგელოზი იგი ღმრთისა ფოლოცთა ვენაჴისათა, იყო ღობე ერთკერძო და ღობე ერთკერძო.

24 But the angel of the LORD stood in a path of the vineyards, a wall being on this side, and a wall on that side.

כה. וַתֵּרֶא הָאָתוֹן אֶת מַלְאַךְ יְהֹוָה וַתִּלָּחֵץ אֶל הַקִּיר וַתִּלְחַץ אֶת רֶגֶל בִּלְעָם אֶל הַקִּיר וַיֹּסֶף לְהַכֹּתָהּ:

καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ θεοῦ προσέθλιψεν ἑαυτὴν πρὸς τὸν τοῖχον καὶ ἀπέθλιψεν τὸν πόδα Βαλααμ καὶ προσέθετο ἔτι μαστίξαι αὐτήν

25 ܘܲܚܙܵܬ̤ ܐܲܬܵܢܵܐ ܠܡܲܠܲܐܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܸܬ̣ܚܲܒ̣ܨܲܬ̤ ܒܐܸܣܬ̣ܵܐ: ܘܲܚܒܲܨܬ̣ܵܗ̇ ܪܸܓ̣ܠܹܗ ܕܒܸܠܥܵܡ ܒܐܸܣܬ̣ܵܐ: ܘܐܵܘܣܸܦ ܬܘܼܒ̣ ܠܡܸܡܚܵܗ̇.

Quem videns asina, junxit se parieti, et attrivit sedentis pedem. At ille iterum verberabat eam:

და იხილა ვირმან მან ანგელოზი იგი ღმრთისა, და მიიდრიკებოდა იგი ღობესა მას, და მოჰქლიშა ფერჴი ბალამისი და შესძინა მერმე გუემად მისა.

25 And when the ass saw the angel of the LORD, she thrust herself unto the wall, and crushed Balaam's foot against the wall: and he smote her again.

כו. וַיּוֹסֶף מַלְאַךְ יְהֹוָה עֲבוֹר וַיַּעֲמֹד בְּמָקוֹם צָר אֲשֶׁר אֵין דֶּרֶךְ לִנְטוֹת יָמִין וּשְׂמֹאול:

καὶ προσέθετο ὁ ἄγγελος τοῦ θεοῦ καὶ ἀπελθὼν ὑπέστη ἐν τόπῳ στενῷ εἰς ὃν οὐκ ἦν ἐκκλῖναι δεξιὰν οὐδὲ ἀριστεράν

26 ܘܐܵܘܣܸܦ ܡܲܠܲܐܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ: ܘܲܥܒܲܪ ܘܩܵܡ ܠܹܗ ܒܐܲܬ̣ܪܵܐ ܐܲܠܝܼܨܵܐ: ܐܲܬܲܪ ܕܠܲܝܬ̇ ܐܘܼܪܚܵܐ ܠܡܸܣܛܵܐ: ܠܵܐ ܠܝܲܡܝܼܢܵܐ ܘܠܵܐ ܠܣܸܡܵܠܵܐ.

et nihilominus angelus ad locum angustum transiens, ubi nec ad dexteram, nec ad sinistram poterat deviare, obvius stetit.

და შესძინა მერმე ანგელოზმან მან ღმრთისამან და მივიდა და დადგა გზასა იწროსა, რომელსა ვერ იყო მისაქცეველ მარჯულ, ვერცა მარცხლ.

26 And the angel of the LORD went further, and stood in a narrow place, where was no way to turn either to the right hand or to the left.

כז. וַתֵּרֶא הָאָתוֹן אֶת מַלְאַךְ יְהֹוָה וַתִּרְבַּץ תַּחַת בִּלְעָם וַיִּחַר אַף בִּלְעָם וַיַּךְ אֶת הָאָתוֹן בַּמַּקֵּל:

καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ θεοῦ συνεκάθισεν ὑποκάτω Βαλααμ καὶ ἐθυμώθη Βαλααμ καὶ ἔτυπτεν τὴν ὄνον τῇ ῥάβδῳ

27 ܘܲܚܙܵܬ̤ ܐܲܬܵܢܵܐ ܠܡܲܠܲܐܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ: ܘܪܸܒ̣ܥܲܬ̤ ܬܚܹܝܬ̣ ܒܸܠܥܵܡ. ܘܐܸܬ̣ܚܲܡܲܬ̣ ܪܘܼܓ̣ܙܹܗ ܕܒܸܠܥܵܡ: ܘܲܡ̣ܚܵܗ̇ ܠܐܲܬܵܢܵܐ ܒܚܘܼܛܪܵܐ.

Cumque vidisset asina stantem angelum, concidit sub pedibus sedentis: qui iratus, vehementius cædebat fuste latera ejus.

და იხილა ვირმან მან ანგელოზი ღმრთისა და დაჯდა ქუეშე ბალაამისსა. და განრისხნა ბალამ და სცემდა ვირსა მას კუერთხითა.

27 And when the ass saw the angel of the LORD, she fell down under Balaam: and Balaam's anger was kindled, and he smote the ass with a staff.

כח. וַיִּפְתַּח יְהֹוָה אֶת פִּי הָאָתוֹן וַתֹּאמֶר לְבִלְעָם מֶה עָשִׂיתִי לְךָ כִּי הִכִּיתָנִי זֶה שָׁלשׁ רְגָלִים:

καὶ ἤνοιξεν ὁ θεὸς τὸ στόμα τῆς ὄνου καὶ λέγει τῷ Βαλααμ τί ἐποίησά σοι ὅτι πέπαικάς με τοῦτο τρίτον

28 ܘܲܦܬܲܚ ܡܵܪܝܵܐ ܦܘܼܡܵܗ̇ ܕܐܲܬܵܢܵܐ: ܘܐܸܡܪܲܬ̤ ܠܒܸܠܥܵܡ: ܡܵܢܵܐ ܥܸܒ̣ܕܹ̇ܬ̣ ܠܵܟ݂ ܕܲܡܚܲܝܬܵܢܝ ܗܵܐ ܬܠܵܬ̣ ܙܲܒ̣ܢ̈ܝܼܢ.

Aperuitque Dominus os asinæ, et locuta est: Quid feci tibi? cur percutis me ecce jam tertio?

და განუღო ღმერთმან პირი მას ვირსა და ჰრქუა ბალაამს: რაჲ გიყავ შენ, რამეთუ მეც მე? ესე სამგზის ყო.

28 And the LORD opened the mouth of the ass, and she said unto Balaam, What have I done unto thee, that thou hast smitten me these three times?

כט. וַיֹּאמֶר בִּלְעָם לָאָתוֹן כִּי הִתְעַלַּלְתְּ בִּי לוּ יֶשׁ חֶרֶב בְּיָדִי כִּי עַתָּה הֲרַגְתִּיךְ:

καὶ εἶπεν Βαλααμ τῇ ὄνῳ ὅτι ἐμπέπαιχάς μοι καὶ εἰ εἶχον μάχαιραν ἐν τῇ χειρί μου ἤδη ἂν ἐξεκέντησά σε

29 ܘܐܸܡܲܪ ܒܸܠܥܵܡ ܠܐܲܬܵܢܵܐ: ܥܲܠ ܕܒܲܙܲܚܬ̇ܝ ܒܝܼ. ܘܐܸܠܘܼ ܐܝܼܬ̣ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܣܲܝܦܵܐ ܒܐܝܼܕܲܝ̈ ܗܵܫܵܐ ܩܵܛܹ̇ܠ ܗ̄ܘܹ̇ܝܬ̇ ܠܹܟ݂ܝ.

Respondit Balaam: Quia commeruisti, et illusisti mihi: utinam haberem gladium, ut te percuterem!

და ჰრქუა ბალაამ ვირსა მას: რამეთუ დამიწუნე მე და, თუმცა მაქუნდა მახჳლი ჴელსა შინა ჩემსა, მუნთქუსვემცა დაგურიმე შენ.

29 And Balaam said unto the ass, Because thou hast mocked me: I would there were a sword in mine hand, for now would I kill thee.

ל. וַתֹּאמֶר הָאָתוֹן אֶל בִּלְעָם הֲלוֹא אָנֹכִי אֲתֹנְךָ אֲשֶׁר רָכַבְתָּ עָלַי מֵעוֹדְךָ עַד הַיּוֹם הַזֶּה הַהַסְכֵּן הִסְכַּנְתִּי לַעֲשׂוֹת לְךָ כֹּה וַיֹּאמֶר לֹא:

καὶ λέγει ἡ ὄνος τῷ Βαλααμ οὐκ ἐγὼ ἡ ὄνος σου ἐφ᾽ ἧς ἐπέβαινες ἀπὸ νεότητός σου ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας μὴ ὑπεροράσει ὑπεριδοῦσα ἐποίησά σοι οὕτως ὁ δὲ εἶπεν οὐχί

30 ܘܐܸܡܪܲܬ̤ ܐܲܬܵܢܵܐ ܠܒܸܠܥܵܡ: ܠܵܐ ܗ̄ܘܹ̇ܝܬ̣ ܐܸܢܵܐ ܐܲܬܵܢܵܟ݂: ܕܲܪܟ݂ܝܼܒ̣ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܥܠܲܝ ܡ̣ܢ ܛܲܠܝܘܼܬ̣ܵܟ݂ ܘܲܥܕܲܡܵܐ ܠܝܵܘܡܵܢܵܐ: ܕܲܠܡܵܐ ܡ̣ܢ ܡܬ̣ܘܿܡ ܥܸܒ̣ܕܹ̇ܬ̣ ܠܵܟ݂ ܗܵܟܲܢܵܐ. ܐܵܡܲܪ ܠܵܗ̇: ܠܵܐ.

Dixit asina: Nonne animal tuum sum, cui semper sedere consuevisti usque in præsentem diem? dic quid simile umquam fecerim tibi. At ille ait: Numquam.

და ჰრქუა ვირმან მან ბალაამს: არა მე ვირი იგი შენი ვარა, რომელ ზედა შჯდი სიჭაბუკით შენითგან მოდღენდელად დღედმდე? ანუ შეურაცხებით შეურაცხ-გყავ სადამე შენ? ხთლო მან თქუა: არა.

30 And the ass said unto Balaam, Am not I thine ass, upon which thou hast ridden ever since I was thine unto this day? was I ever wont to do so unto thee? And he said, Nay.

לא. וַיְגַל יְהֹוָה אֶת עֵינֵי בִלְעָם וַיַּרְא אֶת מַלְאַךְ יְהֹוָה נִצָּב בַּדֶּרֶךְ וְחַרְבּוֹ שְׁלֻפָה בְּיָדוֹ וַיִּקֹּד וַיִּשְׁתַּחוּ לְאַפָּיו:

ἀπεκάλυψεν δὲ ὁ θεὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς Βαλααμ καὶ ὁρᾷ τὸν ἄγγελον κυρίου ἀνθεστηκότα ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τὴν μάχαιραν ἐσπασμένην ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ κύψας προσεκύνησεν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ

31 ܘܲܓ̣ܠܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܥܲܝܢܵܘ̈ܗܝ ܕܒܸܠܥܵܡ: ܘܲܚܙܵܐ ܠܡܲܠܲܐܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܩܵܐܹ̇ܡ ܒܐܘܼܪܚܵܐ: ܘܣܲܝܦܹܗ ܫܡܝܼܛ ܘܐܲܚܝܼܕ݂ ܒܐܝܼܕܹܗ. ܘܲܩܥܲܕ݂ ܘܲܣܓܸܕ݂ ܥܲܠ ܐܲܦܵܘ̈ܗܝ.

Protinus aperuit Dominus oculos Balaam, et vidit angelum stantem in via, evaginato gladio, adoravitque eum pronus in terram.

და განუხუნა ღმერთმან თუალნი ბალაამისნი და იხილა ანგელოზი იგი ღმრთისა მდგომარე წინაშე ვირისა და მახჳლი ჴდილი ჴელთა შინა მისთა, დადრკა და თაყუანის-სცა პირითა.

31 Then the LORD opened the eyes of Balaam, and he saw the angel of the LORD standing in the way, and his sword drawn in his hand: and he bowed down his head, and fell flat on his face.

לב. וַיֹּאמֶר אֵלָיו מַלְאַךְ יְהֹוָה עַל מָה הִכִּיתָ אֶת אֲתֹנְךָ זֶה שָׁלוֹשׁ רְגָלִים הִנֵּה אָנֹכִי יָצָאתִי לְשָׂטָן כִּי יָרַט הַדֶּרֶךְ לְנֶגְדִּי:

καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος τοῦ θεοῦ διὰ τί ἐπάταξας τὴν ὄνον σου τοῦτο τρίτον καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐξῆλθον εἰς διαβολήν σου ὅτι οὐκ ἀστεία ἡ ὁδός σου ἐναντίον μου

32 ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܡܲܠܲܐܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ: ܠܡܵܢܵܐ ܡܚܲܝܬ̇ ܐܲܬܵܢܵܟ݂ ܗܵܐ ܬܠܵܬ̣ ܙܲܒ̣ܢ̈ܝܼܢ: ܗܵܐ ܐܸܢܵܐ ܢܸܦܩ̇ܬ̣ ܕܐܸܗܘܹܐ ܠܵܟ݂ ܣܵܛܵܢܵܐ: ܥܲܠ ܕܲܬ̣ܪܲܨܬ̇ ܐܘܼܪܚܵܐ ܠܘܼܩܒܲܠܝ.

Cui angelus: Cur, inquit, tertio verberas asinam tuam? ego veni ut adversarer tibi, quia perversa est via tua, mihique contraria:

და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან ღმრათსამან: რად ეც ვირსა მაგას შენსა ესე სამგზის? და, აჰა, ესერა, მე გამოსრულ ვარ დაყდუნებად შენდა, რამეთუ არა მართალ არს გზაჲ ეგე შენი წინაშე ჩემსა.

32 And the angel of the LORD said unto him, Wherefore hast thou smitten thine ass these three times? behold, I went out to withstand thee, because thy way is perverse before me:

לג. וַתִּרְאַנִי הָאָתוֹן וַתֵּט לְפָנַי זֶה שָׁלשׁ רְגָלִים אוּלַי נָטְתָה מִפָּנַי כִּי עַתָּה גַּם אֹתְכָה הָרַגְתִּי וְאוֹתָהּ הֶחֱיֵיתִי:

καὶ ἰδοῦσά με ἡ ὄνος ἐξέκλινεν ἀπ᾽ ἐμοῦ τρίτον τοῦτο καὶ εἰ μὴ ἐξέκλινεν νῦν οὖν σὲ μὲν ἀπέκτεινα ἐκείνην δὲ περιεποιησάμην

33 ܘܲܚܙܵܬܲܢܝ ܐܲܬܵܢܵܐ ܘܲܣܛܵܬ̤ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡܲܝ ܗܵܐ ܬܠܵܬ̣ ܙܲܒ̣ܢ̈ܝܼܢ: ܐܸܠܘܼܠܵܐ ܣܛܵܬ̤ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡܲܝ: ܗܵܫܵܐ ܠܵܟ݂ ܩܵܛܹ̇ܠ ܗ̄ܘܹ̇ܝܬ̣: ܘܠܵܗ̇ ܡܲܚܹܐ ܗ̄ܘܹܝܬ̣.

et nisi asina declinasset de via, dans locum resistenti, te occidissem, et illa viveret.

და მიხილა მე ვირმან მაგან და მიაქცია ჩემგან ესე სამგზის. და თუმცა არა მიმრიდა მე ესე სამგზის, აწ შენმცა მოგკალ და ესემცა განვარინე.

33 And the ass saw me, and turned from me these three times: unless she had turned from me, surely now also I had slain thee, and saved her alive.

לד. וַיֹּאמֶר בִּלְעָם אֶל מַלְאַךְ יְהֹוָה חָטָאתִי כִּי לֹא יָדַעְתִּי כִּי אַתָּה נִצָּב לִקְרָאתִי בַּדָּרֶךְ וְעַתָּה אִם רַע בְּעֵינֶיךָ אָשׁוּבָה לִּי:

καὶ εἶπεν Βαλααμ τῷ ἀγγέλῳ κυρίου ἡμάρτηκα οὐ γὰρ ἠπιστάμην ὅτι σύ μοι ἀνθέστηκας ἐν τῇ ὁδῷ εἰς συνάντησιν καὶ νῦν εἰ μή σοι ἀρέσκει ἀποστραφήσομαι

34 ܘܐܸܡܲܪ ܒܸܠܥܵܡ ܠܡܲܠܲܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ: ܚܛܹܝܬ̣: ܠܵܐ ܝܵܕܲܥ ܗ̄ܘܹ̇ܝܬ̣ ܕܐܲܢ̄ܬ̇ ܩܵܐܹ̇ܡ ܠܘܼܩܒܲܠܝ ܒܐܘܼܪܚܵܐ: ܗܵܫܵܐ ܐܸܢ ܒܝܼܫ ܒܥܲܝܢܲܝ̈ܟ ܐܸܗܦܘܿܟ݂ ܠܝܼ.

Dixit Balaam: Peccavi, nesciens quod tu stares contra me: et nunc si displicet tibi ut vadam, revertar.

და ჰრქუა ბალაამ ანგელოზსა მას: უფალო, ვსცოდე, რამეთუ არა უწყოდე, რამეთუ შენ სდეგ გზასა ზედა დაყდუნებად ჩემდა, და აწ არა თუ გთნავს შენ, უკუნვიქცე.

34 And Balaam said unto the angel of the LORD, I have sinned; for I knew not that thou stoodest in the way against me: now therefore, if it displease thee, I will get me back again.

לה. וַיֹּאמֶר מַלְאַךְ יְהֹוָה אֶל בִּלְעָם לֵךְ עִם הָאֲנָשִׁים וְאֶפֶס אֶת הַדָּבָר אֲשֶׁר אֲדַבֵּר אֵלֶיךָ אֹתוֹ תְדַבֵּר וַיֵּלֶךְ בִּלְעָם עִם שָׂרֵי בָלָק:

καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος τοῦ θεοῦ πρὸς Βαλααμ συμπορεύθητι μετὰ τῶν ἀνθρώπων πλὴν τὸ ῥῆμα ὃ ἐὰν εἴπω πρὸς σέ τοῦτο φυλάξῃ λαλῆσαι καὶ ἐπορεύθη Βαλααμ μετὰ τῶν ἀρχόντων Βαλακ

35 ܘܐܸܡܲܪ ܡܲܠܲܐܟܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܠܒܸܠܥܵܡ: ܙܸܠ ܥܲܡ ܓܲܒ̣ܪܹ̈ܐ ܒܲܠܚܘܿܕ݂ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܵܐ ܕܐܵܡܲܪ ܐ̄ܢܵܐ ܠܵܟ݂ ܗܵܘ̇ ܥܒܸܕ݂. ܘܐܸܙܲܠ ܒܸܠܥܵܡ ܥܲܡ ܪܵܘ̱ܪ̈ܒ̣ܵܢܹܐ ܕܒ̣ܵܠܵܩ.

Ait angelus: Vade cum istis, et cave ne aliud quam præcepero tibi loquaris. Ivit igitur cum principibus.

და ჰრქუა ანგელოზმან ღმრთისამან ბალაამს: მივედ კაცთა მათ თანა, გარნა სიტყუაჲ, რომელ გრქუა შენ, ესე იკრძალე სიტყუად. და წარვიდა ბალამ მთავართა თანა ბალაკისთა.

35 And the angel of the LORD said unto Balaam, Go with the men: but only the word that I shall speak unto thee, that thou shalt speak. So Balaam went with the princes of Balak.

לו. וַיִּשְׁמַע בָּלָק כִּי בָא בִלְעָם וַיֵּצֵא לִקְרָאתוֹ אֶל עִיר מוֹאָב אֲשֶׁר עַל גְּבוּל אַרְנֹן אֲשֶׁר בִּקְצֵה הַגְּבוּל:

καὶ ἀκούσας Βαλακ ὅτι ἥκει Βαλααμ ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν αὐτῷ εἰς πόλιν Μωαβ ἥ ἐστιν ἐπὶ τῶν ὁρίων Αρνων ὅ ἐστιν ἐκ μέρους τῶν ὁρίων

36 ܘܲܫ̣ܡܲܥ ܒܵܠܵܩ ܕܐܸܬ̣ܵܐ ܒܸܠܥܵܡ: ܘܲܢܦܲܩ ܠܐܘܼܪܥܹܗ ܠܲܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܕܡܘܼܐܵܒ̣: ܕܒܲܬ̣ܚܘܼܡܵܐ ܕܐܲܪܢܘܿܢ ܕܒܲܣܦܵܪ̈ܲܝ ܬܚܘܼܡܵܐ.

Quod cum audisset Balac, egressus est in occursum ejus in oppido Moabitarum, quod situm est in extremis finibus Arnon.

და ესმა ბალაკს, ვითარმედ მოვალს ბალამ. გამოვიდა წინამიგებებად მისა ქალაქად მოაბსა, რომელ არს საზღუართა ზედა აჰრონისთა, რომელ არს კიდეთა საზღუარისათა.

36 And when Balak heard that Balaam was come, he went out to meet him unto a city of Moab, which is in the border of Arnon, which is in the utmost coast.

לז. וַיֹּאמֶר בָּלָק אֶל בִּלְעָם הֲלֹא שָׁלֹחַ שָׁלַחְתִּי אֵלֶיךָ לִקְרֹא לָךְ לָמָּה לֹא הָלַכְתָּ אֵלָי הַאֻמְנָם לֹא אוּכַל כַּבְּדֶךָ:

καὶ εἶπεν Βαλακ πρὸς Βαλααμ οὐχὶ ἀπέστειλα πρὸς σὲ καλέσαι σε διὰ τί οὐκ ἤρχου πρός με ὄντως οὐ δυνήσομαι τιμῆσαί σε

37 ܘܐܸܡܲܪ ܒܵܠܵܩ ܠܒܸܠܥܵܡ: ܗܵܐ ܫܲܕ̇ܪܹܬ̣ ܥܠܲܝܟ ܠܡܸܩ̱ܪܝܵܟ݂: ܐܲܝܟܵܘ ܠܵܐ ܐܸܬܲܝܬ̇ ܠܘܵܬ̣ܝ: ܟܒܲܪ ܐܵܡܲܪ ܗ̄ܘܲܝܬ̇ ܕܠܵܐ ܡܨܹܐ ܐ̄ܢܵܐ ܒܚܲܝܠܵܐ ܠܲܡܝܲܩܵܪܘܼܬ̣ܵܟ݂.

Dixitque ad Balaam: Misi nuntios ut vocarent te: cur non statim venisti ad me? an quia mercedem adventui tuo reddere nequeo?

და ჰრქუა ბალაკ ბალაამს: არა მიგივლინენა ხადიდ შენდა, რასათჳს არა მოხჳდოდე, ანუ ნანდჳლ, ვერ შემძლებელ ვარ პატივის-ყოფად შენდა.

37 And Balak said unto Balaam, Did I not earnestly send unto thee to call thee? wherefore camest thou not unto me? am I not able indeed to promote thee to honour?

לח. וַיֹּאמֶר בִּלְעָם אֶל בָּלָק הִנֵּה בָאתִי אֵלֶיךָ עַתָּה הֲיָכֹל אוּכַל דַּבֵּר מְאוּמָה הַדָּבָר אֲשֶׁר יָשִׂים אֱלֹהִים בְּפִי אֹתוֹ אֲדַבֵּר:

καὶ εἶπεν Βαλααμ πρὸς Βαλακ ἰδοὺ ἥκω πρὸς σέ νῦν δυνατὸς ἔσομαι λαλῆσαί τι τὸ ῥῆμα ὃ ἐὰν βάλῃ ὁ θεὸς εἰς τὸ στόμα μου τοῦτο λαλήσω

38 ܘܐܸܡܲܪ ܒܸܠܥܵܡ ܠܒ̣ܵܠܵܩ: ܗܵܐ ܐܸܬܹܝܬ̣ ܠܘܵܬ̣ܵܟ݂: ܗܵܫܵܐ ܕܲܠܡܵܐ ܡܸܫܟܵܚܘܼ ܡܸܫܟܲܚ ܐ̄ܢܵܐ ܕܐܸܡܲܪ ܡܸܕܸ̇ܡ: ܐܸܠܵܐ ܗܵܘ̇ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܵܐ ܕܣܵܐܹ̇ܡ ܐܲܠܵܗܵܐ ܒܦܘܼܡܝ: ܗܵܘ̇ ܗ̄ܘ̣ ܐܵܡܲܪ ܐ̄ܢܵܐ.

Cui ille respondit: Ecce adsum: numquid loqui potero aliud, nisi quod Deus posuerit in ore meo?

და ჰრქუა ბალაამ ბალააკს: აჰა, ესერა, მოვალ შენდა. აწ შემძლებელ მე რაჲ ვიწყო სიტყუად რაჲსამე, გინა სიტყუაჲ, რომელ მომცეს მე ღმერთმან პირსა ჩემსა, ესე ვთქუა.

38 And Balaam said unto Balak, Lo, I am come unto thee: have I now any power at all to say any thing? the word that God putteth in my mouth, that shall I speak.

לט. וַיֵּלֶךְ בִּלְעָם עִם בָּלָק וַיָּבֹאוּ קִרְיַת חֻצוֹת:

καὶ ἐπορεύθη Βαλααμ μετὰ Βαλακ καὶ ἦλθον εἰς πόλεις ἐπαύλεων

39 ܘܐܸܙܲܠ ܒܸܠܥܵܡ ܥܲܡ ܒܵܠܵܩ: ܘܐܲܥܠܹܗ ܠܩܘܼܪܝܲܬ̣ ܚܸܨܪܘܿܬ̣.

Perrexerunt ergo simul, et venerunt in urbem, quæ in extremis regni ejus finibus erat.

და მივიდა ბალაამ ბალააკის თანა და მოვიდეს ქალაქთა ბალააკისთა.

39 And Balaam went with Balak, and they came unto Kirjathhuzoth.

מ. וַיִּזְבַּח בָּלָק בָּקָר וָצֹאן וַיְשַׁלַּח לְבִלְעָם וְלַשָּׂרִים אֲשֶׁר אִתּוֹ:

καὶ ἔθυσεν Βαλακ πρόβατα καὶ μόσχους καὶ ἀπέστειλεν τῷ Βαλααμ καὶ τοῖς ἄρχουσι τοῖς μετ᾽ αὐτοῦ

40 ܘܲܢܟܲܣ ܒܵܠܵܩ ܬܵܘܪܹ̈ܐ ܘܥܵܢܵܐ: ܘܫܲܕܲܪ ܠܒܸܠܥܵܡ ܘܲܠܪܵܘ̱ܪ̈ܒ̣ܵܢܹܐ ܕܥܲܡܹܗ.

Cumque occidisset Balac boves et oves, misit ad Balaam, et principes qui cum eo erant, munera.

და დაწყჳდა ბალაკ ცხოვარი და ზროხაჲ და მიუძღუანა ბალაამს და მთავართა, რომელ იყუნეს მის თანა.

40 And Balak offered oxen and sheep, and sent to Balaam, and to the princes that were with him.

מא. וַיְהִי בַבֹּקֶר וַיִּקַּח בָּלָק אֶת בִּלְעָם וַיַּעֲלֵהוּ בָּמוֹת בָּעַל וַיַּרְא מִשָּׁם קְצֵה הָעָם:

καὶ ἐγενήθη πρωὶ καὶ παραλαβὼν Βαλακ τὸν Βαλααμ ἀνεβίβασεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν στήλην τοῦ Βααλ καὶ ἔδειξεν αὐτῷ ἐκεῖθεν μέρος τι τοῦ λαοῦ

41 ܘܟܲܕ݂ ܗܘ̤ܵܐ ܨܲܦܪܵܐ: ܕܒܲܪ ܒܠܵܩܵ ܠܒܸܠܥܵܡ: ܘܐܲܣܩܹܗ ܠܒܹܡܘܿܬ̣ ܒܲܥܠܵܐ: ܘܲܚܙܵܐ ܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ ܣܵܟܹܗ ܕܥܲܡܵܐ.

Mane autem facto, duxit eum ad excelsa Baal, et intuitus est extremam partem populi.

და იყო განთიად, წარიყვანა ბალაკ ბალაამი და აღიყვანა იგი ძეგლსა ზედა ბაალისსა და უჩუენა მას მიერ მცირედი რაჲმე მის ერისაჲ.

41 And it came to pass on the morrow, that Balak took Balaam, and brought him up into the high places of Baal, that thence he might see the utmost part of the people.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=715c4a31-9911-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display