Þessir hǫfðingjar hafa verit um fram aðra menn þá er verit hafa í verǫldu um alla manndómliga hluti.
Einn konungr er þar var er nefndr Munon eða Mennon.
Hann átti dóttur hǫfuðkonungs Priami, sú hét Troan.
Þau áttu son, hann hét Tror, þann kǫllum vér Þór.
Hann var at uppfœzlu í Thracia með hertoga þeim er nefndr er Loricus.
En er hann var tíu vetra þá tók hann við vápnum fǫður síns.
Svá var hann fagr álitum er hann kom með ǫðrum mǫnnum sem þá er fíls bein er grafit í eik.
Hár [(5)] hans er fegra en gull.
Þá er hann var tólf vetra hafði hann fullt afl.
Þá lypti hann af jǫrðu tíu bjarnstǫkum ǫllum senn ok þá drap hann Loricum fóstra sinn ok konu hans Lora eða Glora ok eignaði sér ríkit Thracia.
Þat kǫllum vér firúðheim.
Þá fór hann víða um lǫnd ok kannaði allar heims hálfur ok sigraði einn saman alla berserki ok risa ok einn hinn mesta dreka ok mǫrg dýr.
Í norðrhálfu heims fann hann spákonu þá er Sibil hét, er vér kǫllum Sif, ok fekk hennar.
Engi kann at segja ætt Sifjar.
Hon var allra kvenna fegrst, hár hennar var sem gull.
Þeira son var Loriði, er líkr var feðr sínum, hans son var Einriði, hans son Vingeflórr, hans son Vingenir, hans son Móða, hans son Magi, hans son Sescef, hans son Beðvig, hans son Athra, er vér kǫllum Annan, hans son Ítrmann, hans son Heremóð, hans son Scialdun, er vér kǫllum Skjǫld, hans son Biaf, er vér kǫllum Bjár, hans son Jat, hans son Guðólfr, hans son Finn, hans son Friallaf, er vér kǫllum Friðleif.
Hann átti þann son er nefndr er Voden, þann kǫllum vér Óðin.
Hann var ágætr maðr af speki ok allri atgervi.
Kona hans hét Frigida, er vér kǫllum Frigg.
Óðinn hafði spádóm ok svá kona hans, ok af þeim vísindum fann hann þat at nafn hans mundi uppi vera haft í norðrhálfu heimsins ok tignat um fram alla konunga.
Fyrir þá sǫk fýstisk hann at byrja ferð sína af Tyrklandi ok hafði með sér mikinn fjǫlða liðs, unga menn ok gamla, karla ok konur, ok hǫfðu með sér marga gersemliga hluti.
En hvar sem fleir fóru yfir lǫnd, fla var ágæti mikit frá þeim sagt, svá at fleir flóttu líkari goðum en mǫnnum.
Ok fleir gefa eigi stað ferðinni fyrr en fleir koma norðr í þat land er nú er kallat Saxland.