OSVALD
(drager hende atter ned).
Bliv siddende, mor. Tag det bare roligt. Jeg er ikke rigtig syg heller; ikke sådan, hvad man almindelig kalder syg. (slår hænderne sammen over hodet.) Mor, jeg er åndelig nedbrudt, – ødelagt, – jeg kan aldrig komme til at arbejde mere!
(han kaster sig med hænderne for ansigtet ned i hendes skød og brister i hulkende gråd.)
OSWALD
(zieht sie wieder auf das Sopha).
Bleib, Mutter. Nimm es nur ruhig. Ich bin ja auch nicht wirklich krank; nicht das, was man gewöhnlich krank nennt. (Schlägt die Hände über dem Kopf zusammen.) Mutter, ich bin geistig gebrochen, -- vernichtet, -- ich kann niemals wieder arbeiten!
(Verbirgt das Gesicht in den Händen, wirft sich in den Schoos der Mutter, und bricht in lautes Weinen aus.)
OSWALD.
[Draws her down again.]
Sit still, mother. Do take it quietly. I’m not downright ill, either; not what is commonly called “ill.” [Clasps his hands above his head.] Mother, my mind is broken down--ruined--I shall never be able to work again!
[With his hands before his face, he buries his head in her lap, and breaks into bitter sobbing.]
OSWALD
(trekt haar weer terug).
Blijf zitten, moeder. Neem het maar kalm op. Ik ben ook niet eigenlijk ziek, niet wat men gewoonlijk ziek noemt (slaat de handen samen om zijn hoofd). Moeder ik ben geestelijk gebroken ... òp ... ik kan nooit meer werken!
(hij valt met de handen voor zijn gezicht in haar schoot en barst in snikken uit).
欧士华
（又把她拉下去）
坐着别动，妈妈。别着急。我不能算真有病，我害的不是平常的“病”。（两手抱着脑袋）妈妈，我的脑子坏了，完全不中用了，我再也不能工作了！
（两手捂着脸，钻在她怀里，抽抽噎噎地哭起来）
أوزفولد:
(يجذبها ثانية إلى الأريكة)
اجلسى يا أمى. فقط اهدئى هدأة، لا، ليس ما يسميه الناس عادة مرضا عاديا (يمسك برأسه) أمى، اننى محطم نفسيا – ان ارادتى قد سلبت – لن أستطيع العمل أبدا بعد الآن.
(يلقى بنفسه في حجرها، و يغطى وجهه بيديه، و هو ينتحب ).
