You are here: BP HOME > MI > Kejser og galilæer (Emperor and Galilean) > fulltext
Kejser og galilæer (Emperor and Galilean)

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionPart I: I Cæsars frafald
Click to Expand/Collapse OptionPart II: Kejser Julian
STALDMESTEREN SINTULA.
Sværmen stormer hid – 
SINTULA.
Die Rotte stürmt hierher – 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Lad ingen slippe ind! 
DECENTIUS.
Laßt keinen ein. 
RIDDEREN SALLUST
(ved vinduet).
Det er for sent; hele pladsen er opfyldt af truende soldater. 
SALLUST
am Fenster.
Es ist zu spät! Der ganze Platz ist erfüllt von drohenden Soldaten. 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Cæsars dyre liv er i fare! Hvor er Florentius? 
DECENTIUS.
Des Cäsar teures Leben in Gefahr! Wo ist Florentius? 
STALDMESTEREN SINTULA.
Flygtet. 
SINTULA.
Geflohen. 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Den storpralende usling! Men Severus da? 
DECENTIUS.
Der großmäulige Lump! Und Severus –? 
STALDMESTEREN SINTULA.
Severus siger sig syg; han har ladet sig køre ud til sit landgods. 
SINTULA.
Severus meldet sich krank; er hat sich auf sein Landgut fahren lassen. 
CÆSAR JULIAN.
Jeg vil selv tale med de rasende. 
JULIAN.
Ich selbst will mit den Rasenden reden. 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Ikke af stedet, høje Cæsar! 
DECENTIUS.
Nicht von der Stelle, hoher Cäsar! 
CÆSAR JULIAN.
Hvad nu? 
JULIAN.
Was soll das heißen? 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Det er min pligt, nådigste herre; kejserens bud –; hans dyrebare slægtnings liv –; Cæsar er min fange. 
DECENTIUS.
Es ist meine Pflicht, gnädigster Herr! Des Kaisers Gebot, – seines teuren Vetters Leben, – Cäsar ist mein Gefangener! 
RIDDEREN SALLUST.
Ah! 
SALLUST.
Ah! 
CÆSAR JULIAN.
Så kom det dog! 
JULIAN.
Also doch! 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Hustropperne, Sintula! Du har at føre Cæsar i sikkerhed til Rom. 
DECENTIUS.
Die Haustruppen, Sintula! Du hast Cäsar nach Rom zu geleiten und haftest für sein Leben. 
CÆSAR JULIAN.
Til Rom! 
JULIAN.
Nach Rom! 
STALDMESTEREN SINTULA.
Hvad siger du, herre! 
SINTULA.
Was sagst Du, Herr!? 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Til Rom, siger jeg! 
DECENTIUS.
Nach Rom, sage ich! 
CÆSAR JULIAN.
Som Gallos! (råber gennem vinduet.) Hjælp, hjælp! 
JULIAN.
Wie Gallos! Er ruft durch das Fenster. Zu Hilfe, zu Hilfe! 
RIDDEREN SALLUST.
Flygt, min Cæsar! Flygt, flygt!
(Vilde skrig høres udenfor. Romerske legionssoldater, bataviske hjælpetropper og andre bundsforvandte stiger ind gennem vinduet. På samme tid trænger en anden sværm1 ind gennem døren i baggrunden. Blandt de forreste er fanebæreren Mauros; kvinder, til dels med børn på armene, følger de indtrængende.) 
SALLUST.
Flieh, mein Cäsar! Flieh, flieh!
Wilder Lärm erschallt draußen. Römische Legionssoldaten, batavische Hilfstruppen und andere Bundesgenossen steigen durch das Fenster ein; zugleich dringt ein anderer Haufen durch die Mitte ein. Unter den ersten der Fahnenträger MAUROS; Frauen, zum Teil mit Kindern auf den Armen, folgen den Eindringenden. 
SKRIG BLANDT SOLDATERNE.
Cæsar, Cæsar! 
RUF DER SOLDATEN.
Cäsar! Cäsar! 
ANDRE STEMMER.
Cæsar, hvi har du forrådt os? 
ANDERE STIMMEN.
Cäsar, warum hast Du uns verraten? 
ATTER ANDRE.
Ned med den troløse Cæsar! 
ANDERE.
Nieder mit dem treulosen Cäsar! 
CÆSAR JULIAN
(kaster sig med udbredte arme midt ind iblandt soldaterne og råber):
Medkæmpere, krigsbrødre, – frels mig fra mine fiender! 
JULIAN
wirft sich mit ausgebreiteten Armen mitten unter die Soldaten und ruft:
Mitkämpfer, Kriegsgenossen! – rettet mich vor meinen Feinden! 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Ah, hvad er det –! 
DECENTIUS.
Was ist das –! 
VILDE SKRIG.
Ned med Cæsar! Slå Cæsar ned! 
WILDE RUFE.
Nieder mit dem Cäsar! Schlagt den Cäsar nieder! 
CÆSAR JULIAN.
Slut kreds om mig; drag eders sværd! 
JULIAN.
Schließt einen Kreis um mich – zieht Eure Schwerter! 
FANEBÆREREN MAUROS.
De er alt dragne! 
MAUROS.
Sie sind schon gezogen. 
KVINDER.
Hug ham; hug ham! 
FRAUEN.
Schlagt zu! Schlagt zu! 
CÆSAR JULIAN.
Tak, at I kom! Mauros! Ærlige Mauros! Ja, ja; på dig kan jeg stole. 
JULIAN.
Dank, daß Ihr gekommen seid! Mauros! Braver Mauros! Ja, – auf Dich kann ich mich verlassen. 
BATAVISKE SOLDATER.
Hvor tør du sende os til jordens grænser? Var det det, du tilsvor os? 
BATAVISCHE SOLDATEN.
Wie darfst Du uns nach den Grenzen der Erde verschicken? Hast Du uns das geschworen? 
ANDRE BUNDSFORVANDTE.
Ikke over Alperne! Det pligter vi ikke! 
ANDERE BUNDESGENOSSEN.
Nicht über die Alpen! Dazu sind wir nicht verpflichtet! 
CÆSAR JULIAN.
Ikke til Rom! Jeg går ikke; de vil myrde mig, som de myrded min broder Gallos! 
JULIAN.
Nicht nach Rom! Ich gehe nicht, – sie wollen mich morden, wie sie meinen Bruder Gallos gemordet haben! 
FANEBÆREREN MAUROS.
Hvad siger du, herre? 
MAUROS.
Was sagst Du, Herr? 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Tro ham ikke! 
DECENTIUS.
Glaub’ ihm nicht! 
CÆSAR JULIAN.
Rør ikke den ædle Decentius; han er uden skyld. 
JULIAN.
Rührt nicht den edlen Decentius an, – er ist ohne Schuld. 
UNDERFØREREN LAIPSO.
Det er sandt; Cæsar er den skyldige. 
UNTERBEFEHLSHABER LAIPSO.
Es ist wahr! Cäsar ist der Schuldige! 
CÆSAR JULIAN.
Ah, er det dig, Laipso! Kække ven, er det dig? Du slog godt ved Argentoratum. 
JULIAN.
Ah, Du bist es, Laipso! Kühner Freund, Du bist es? Du schlugst Dich gut bei Argentoratum. 
UNDERFØREREN LAIPSO.
Det mindes Cæsar? 
LAIPSO.
Dessen erinnert sich Cäsar? 
UNDERFØREREN VARRO.
Sine løfter mindes han ikke! 
UNTERBEFEHLSHABER VARRO.
Seiner Versprechungen erinnert er sich nicht! 
CÆSAR JULIAN.
Var det ikke den uforfærdede Varros røst, jeg der fornam? Der har vi ham jo! Dit sår er lægt, ser jeg. O, du velfortjente kriger, – at det dog skulde nægtes mig at gøre dig til høvedsmand. 
JULIAN.
War das nicht die Stimme. des unerschrocknen Varro, die ich da vernahm? Da ist er ja! Deine Wunde ist geheilt, wie ich sehe. Du hochverdienter Krieger, – daß es mir nicht vergönnt sein soll, Dich zum Hauptmann zu machen! 
UNDERFØREREN VARRO.
Har du virkelig villet det? 
VARRO.
Hast Du das wirklich gewollt? 
CÆSAR JULIAN.
Lægg ikke kejseren til last, at han afslog min bøn. Kejseren kender ingen af eder, således, som jeg kender eder. 
JULIAN.
Trag’s dem Kaiser nicht nach, daß er meine Bitte abschlug. Der Kaiser kennt keinen von Euch, so, wie ich Euch kenne. 
TRIBUNEN DECENTIUS.
Soldater, hør mig –! 
DECENTIUS.
Soldaten, hört mich –! 
MANGE STEMMER.
Vi har intet med kejseren at skaffe. 
VIELE STIMMEN.
Wir haben mit dem Kaiser nichts zu schaffen! 
ANDRE
(trænger truende frem).
Cæsar skal stå os til regnskab! 
ANDERE
drängen drohend vor.
Cäsar soll uns Rede stehen! 
CÆSAR JULIAN.
Hvad magt har vel eders ulykkelige Cæsar, I venner? Man vil føre mig til Rom. Man nægter mig at forvalte endog mine egne sager. Man lægger beslag på min andel af krigsbyttet. Fem guldstykker og et pund sølv havde jeg tænkt at skænke hver soldat, men – 
JULIAN.
Welche Macht hat denn Euer unglücklicher Cäsar, Ihr Freunde? Man will mich nach Rom schaffen. Man nimmt mir sogar die Regelung meiner eigenen Angelegenheiten. Man legt Beschlag auf meinen Anteil an der Kriegsbeute. Fünf Goldstücke und ein Pfund Silber dachte ich jedem Soldaten zu schenken, aber – 
SOLDATERNE.
Hvad siger han? 
DIE SOLDATEN.
Was sagt er? 
CÆSAR JULIAN.
Det er ikke kejseren, som forbyder det; det er onde og misundelige rådgivere. Kejseren er god, I kære venner! O, men kejseren er syg; han kan intet udrette – 
JULIAN.
Es ist nicht der Kaiser, der es untersagt – es sind böse, mißgünstige Ratgeber! Der Kaiser ist gut, Ihr lieben Freunde! Aber der Kaiser ist krank, er kann nichts ausrichten – 
MANGE SOLDATER.
Fem guldstykker og et pund sølv! 
VIELE SOLDATEN.
Fünf Goldstücke und ein Pfund Silber! 
ANDRE SOLDATER.
Og det nægtes os! 
ANDERE SOLDATEN.
Und das wird uns verweigert! 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login