Num enim tu aliunde trahis argumentum necessitatis futurorum ? Uuánnân râticôst óuh tû ánderes . nôte geskéhen súlen diu chúmftîgen ? Nisi quod non possunt ea non euenire . quę presciuntur ? Âne dáz tíu ze léibo uuérden. Táz íst uuâr. Tíu ze léibo uuérden nemúgen . díu geskéhent nôte. Táz íst óuh uuâr. Tîen zuéin uuârhéiten . âne únderskéit fernómenên fólgêt tíu zála . nullum esse liberum arbitrium. Tén únderskéit lêret sî únsih . hína-áfter. Sî lêret únsih . táz ménniskôn tâte . uuóla ze léibo múgen uuérden . sô fílo iz ze íro sélbero natura gestât . únde íro déro hálb nehéin nôt neíst . únde sie áber ze léibo nemúgen uuérden . góte ána-séhentemo. Álso óuh úns ána-séhentên . dáz éin mán sízzet . sîn sízzen nîeht ze léibo uuérden nemág . tóh iz sîn hálb uuóla ze léibo máhti sîn . uuánda ér máhti iz fermíten háben. Hínnân chúmet tánne díu questio . úbe úns únde góte sîn sízzen gébe uuízenthéit sînes sízzennes. Tés uuírt sús keánt-uuúrtet. Íz kíbet sia úns . sô iz keskíhet . nîeht êr. Áber gótes uuízenthéit . nebîtet tero geskíhte nîeht. Íz íst ímo presens . êr iz keskéhe. Tiu presentia getûot iz ín uuízen. Sô íst tánne sús ketân díu solutio dírro questionis. Táz kót fóre-síhet . uuánda er dáz ána-síhet . fóne díu íst iz nôte . álso óuh táz nôte íst . táz uuír éteuuén îeht séhen tûon . dóh iz ter tûonto nôte netûe.