Igitur uti ad intellectum est ratiotinatio . ad id quod est id quod gignitur . ad ęternitatem tempus . ad punctum medium circulus . ita est fati series mobilis . ad prouidentię stabilem simplicitatem. Fatum hábet tîa comparationem ad prouidentiam . dîe ratiocinatio hábet ad intellectum. Sô uuír éin fóne ánderên errâtên . álso aristotiles lêrta . dáz íst ratiocinatio. Humana sapientia hábet tîe modos fúnden. Tîe uuérdent tánne euacuati . sô ménniskôn óugen hímelisko indân uuérdent . únde íro sín ûf-kezúcchet uuírt . tíu ze bechénnenne . díu nehéin ratio philosophica nebechénnet. Án dîen íst intellectus. Álso uuír uuízen . dáz kót úber ál íst . únde ér sô íst ín dero uuérlte . dáz er sîa begrîfet . náls sî ín. Ér íst sô dâr-ínne . dâz er dâr-ínne úmbetân íst. Ze uuélero uuîs táz sî . dés neuuéiz humana ratio nîeht . diuina intelligentia lêret iz. Tíu questio bechúmet úns nóh in quinto libro. Fatum íst óuh ze prouidentia . álso dáz-tir uuírdet . ze démo dáz-tir íst. Táz-tir uuírdet . táz zegât óuh . únde uuéhselôt síh . tîa uuîla iz uuérêt. Álde úbe iz zegân nesól . sô íst iz uuíhselîg . únz iz kót únuuíhselîg ketûot . álso er téta bonos angelos in ruina malorum. Áber gót tér-dir íst . tér íst únzegánglîh . únde únuuíhselîg. Íst óuh fatum gágen prouidentia . álso zîte gágen êuuighéite. Zîte lóufent per tria tempora . presens . preteritum . et futurum . êuuighéit stât îo ze stéte in presenti. Únde álso der ríng gágen démo stúpfe . dér in míttemen stât. Ter ríng hábet sînen gáng úmbe . únde sîna mâza . únde sîna uuîti . der stúpf nehábet mícheli nehéina . pedíu íst er âne mâza . únde âne partes. Indiuidua res íst er.