lat 524 A.D. V,3c,1-10Quaenam discors foedera rerum
Causa resoluit? Quis tanta deus
Veris statuit bella duobus,
Vt quae carptim singula constent
Eadem nolint mixta iugari?
An nulla est discordia ueris
Semperque sibi certa cohaerent?
Sed mens caecis obruta membris
Nequit oppressi luminis igne
Rerum tenues noscere nexus.
ger Notker ca. 950-1022 A.D.Quęnam discors causa resoluit foedera rerum ?
Uuáz úngehélli írret tîe gezúmfte . zuéio díngo . s. gótes únde mánnes . álde prescentię et liberi arbitrii ?
O deus quis statuit tanta bella duobus ueris ?
Uuér gót hábet kegében sólicha ríngûn zuéin uuârên ? Uuélíu sínt uuâreren . dánne síu sínt ?
Ut quę constent carptim singula . eadem nolint mixta iugari ?
Táz tíu dúrh síh sínt in súnder . nîeht zesámine neuuéllên ? Uuélih necessitas mág kótes prouidentiam únde mánnes . liberum arbitriu geskéiden . síu nesîn sáment an állero mánnes tâte ?
An nulla est discordia ueris ?
Álde neíst uuârên nehéin úngehélli ? Uerum únde falsum flíhent éin-ánderíu . duo uera mínnônt síh.
Semperque sibi certa coherent ?
Únde hábent síh îo zesámine díu guíssen . i. tíu túrh síh kuísso sínt ?
Sed mens . i. anima obruta cęcis membris . nequit noscere tenues nexus rerum . igne oppressi luminis.
Áber dés scúld neíst iz . núbe des ménnisken sêla nemág nîeht fóre túmbhéite uuízen íro tóugenen bánt . tíu áber dû uuéist philosophia . únde díu íh fóne dír gelírnên uuíle. Táz íst álso er châde. Liberum arbitrium íst úns ále-guís . uuánda iz skînet án dero ménniskôn tâte. Dei prouidentia íst sámoguís án dien ánderên creaturis . tîe liberum arbitrium nehábent. Áber án des ménnisken tâte . nemúgen siu sáment sîn. Álde úbe siu múgen . sô íst tés fílo tóugen ratio . uuîo dáz sî. Tíu ratio íst ímo úbel ze irrâtenne . igne oppressi luminis . i. acie aggrauatę mentis . mít témo geírten sínne des mûotes ? Ter lîchamo tûot tia sêla úngeuuáltiga íro sínnes . tén si hábeta . êr si ze ímo châme. Sî rínget îo dára-nâh . íro spûot is áber úbelo.
(fra Simon de Freine ca. 1189-1200) fra Jean de Meun ca. 1300Quelle cause descordable a depecié et desjoint les aliancez des chosez, c’est les conjonctions de dieu et de homme ? Quiex diex a establi si grans bataillez entre ces deus chosez vraiez, c’est entre la divine pourveance et franche volenté, si que, se elles sont senglez, dessevrees et chascune par soy, elles ne veulent pas estre melleez ne eulz entresouffrir a estre ensemble ? Ou s’il n’a nulle descorde entre ces chosez qui vraiement sont et s’entretiennent touz jours certaines ensemble ? Mais la pensee des hommes confondue par les membres du corps qui l’avuglent et l’occurcissent ne puet pas, par la vigheur de son occurci regart, cognoistre les soutilz enlacemens de ces deus chosez, c’est a dire comme elles s’entreseufrent et s’entretiennent ensemble.
http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=record&uid=0bf3f5f9-1c9b-11e2-b349-001cc4ddf0f4
Title
Book I: THE SORROWS OF BOETHIUS
