Nej, Yduns-æblet fattes, det er sagen,
og Balder flytter senest i April;
se, derfor lakker det mod endskabs-dagen,
trods slag af køller og trods skud med pil; –
hæng altså tålsomt dit gevær i hvil, –
stig op på bordet, sy de faldnes lagen;
thi det du vide må: en gud, som blunder,
kan aldrig ruskes op; han får gå under.
Der Apfel fehlt, da liegt der Hund begraben,
Und Balder geht von uns vielleicht schon März;
Sieh, darum wird es bald sein Ende haben,
Trotz Pfeilschuß, Keulenschlag und Schall von Erz.
Ergib dich drein, entdeck’ dein Schneiderherz,
Näh’ Totenhemden den gefallnen Knaben;
Denn wisse, – Götter, die wir nicken sehen,
Sie weckt nichts auf; sie müssen untergehen.