Bibliotheca Polyglotta

Et dukkehjem (A Doll’s House)

Nor Ibsen (1879) line no. 3,263

HELMER
(ved den åbne dør).
Ja, gør det; se at komme til ro og få samlet dit sind til ligevægt igen, du min lille forskræmte sangfugl. Hvil du dig trygt ud; jeg har brede vinger til at dække dig med. (går omkring i nærheden af døren.) Å, hvor vort hjem er lunt og smukt, Nora. Her er ly for dig; her skal jeg holde dig som en jaget due, jeg har fået reddet uskadt ud af høgens klør; jeg skal nok bringe dit stakkers klappende hjerte til ro. Lidt efter lidt vil det ske, Nora; tro du mig. Imorgen vil alt dette se ganske anderledes ud for dig; snart vil alting være ligesom før; jeg skal ikke længe behøve at gentage for dig, at jeg har tilgivet dig; du vil selv usvigelig føle, at jeg har gjort det. Hvor kan du tænke, det skulde kunne falde mig ind at ville forstøde dig, eller blot bebrejde dig noget? Å, du kender ikke en virkelig mands hjertelag, Nora. Der er for en mand noget så ubeskriveligt sødt og tilfredsstillende i dette, at vide med sig selv, at han har tilgivet sin hustru, – at han har tilgivet hende af fuldt og oprigtigt hjerte. Hun er jo derved ligesom i dobbelt forstand blevet hans ejendom; han har ligesom sat hende ind i verden påny; hun er på en måde bleven både hans hustru og hans barn tillige. Således skal du være for mig herefterdags, du lille rådvilde, hjælpeløse væsen. Ængst dig ikke for nogenting, Nora; bare åbenhjertig imod mig, så skal jeg være både din vilje og din samvittighed. – Hvad er det? Ikke tilsengs? Har du klædt dig om?

Fin Slöör (1880)

HELMER
(avonaisella ovella.)
Niin, tee se: koittele saada rauhaa ja viihdyttää mieltäsi tasapainoon taasen, sä pikku säikäytetty laululintuni. Lepää turvallisesti; minulla on leveät siivet suojellakseni sinua. (kävelee oven edessä.) Oh, kuinka kotimme on rauhallinen ja kaunis, Nora. Tässä on suojaa sinulle; tässä tahdon pidellä sinua kuni ajeltua kyhkyistä, jonka olen vahingoittamatonna saanut haukan kynsistä pelastetuksi; minä kyllä saatan sykkivän sydänraukkasi rauhaan. Vähitellen on se tapahtuva, Nora; usko minua. Huomenna on kaikki tämä näyttävä aivan toisenlaiselta sinulle; pian on kaikki oleva entisellään; kauan minun ei huoli kertoa sinulle, että olen antanut sinulle anteeksi; sinä olet itse järkähtämättömästi vakaantuva siitä, että olen sen tehnyt. Kuinkas voitkaan luulla, että minulle voisi tulla mieleen tahtoa hyljätä sinua tai nuhdellakaan sinua? Oh, sinä et tunne oikean miehen mielenlaatua, Nora. Miehestä on niin sanomattoman suloista ja tyydyttäväistä se, kun hän tietää itsestänsä, että on antanut vaimollensa anteeksi -- antanut täydestä ja vilpittömästä sydämmestä. Onhan vaimo sen kautta ikäänkuin kaksin kerroin tullut hänen omakseen; hän on ikäänkuin asettanut vaimonsa uudestaan maailmaan; vaimo taasen on kerrallaan tullut hänen vaimokseen ja hänen lapsekseen yhtaikaan. Semmoisena olet sinä oleva minulle tästälähin, sä pikku, neuvoton, avuton olento. Älä ole suruissasi mistään, Nora, ole vain avosydämminen minua kohtaan niin minä olen sinulle sekä tahtonas että omana tuntonas. -- Mitä tämä on? Et käynytkään nukkumaan? Oletkos pukeunut toisiin vaatteihin?

Eng Archer (1889)

HELMER.
[In the doorway.]
Yes, do, dear. Try to calm down, and recover your balance, my scared little song-bird. You may rest secure. I have broad wings to shield you. [Walking up and down near the door.] Oh, how lovely- how cosy our home is, Nora! Here you are safe; here I can shelter you like a hunted dove whom I have saved from the claws of the hawk. I shall soon bring your poor beating heart to rest; believe me, Nora, very soon. To-morrow all this will seem quite different- everything will be as before. I shall not need to tell you again that I forgive you; you will feel for yourself that it is true. How could you think I could find it in my heart to drive you away, or even so much as to reproach you? Oh, you don’t know a true man’s heart, Nora. There is something indescribably sweet and soothing to a man in having forgiven his wife- honestly forgiven her, from the bottom of his heart. She becomes his property in a double sense. She is as though born again; she has become, so to speak, at once his wife and his child. That is what you shall henceforth be to me, my bewildered, helpless darling. Don’t be troubled about anything, Nora; only open your heart to me, and I will be both will and conscience to you. [NORA enters in everyday dress.] Why, what’s this? Not gone to bed You have changed your dress?

Fre Prozor (1889) 266-267

HELMER,
près de la porte restée ouverte. —
Bien; repose-toi, essaie de calmer ton esprit, de te remettre de cette alerte, petit oiseau effarouché. Repose en paix, j’ai de larges ailes pour te protéger. (Marchant, sans s’éloigner de la porte.) Oh, que nous avons un calme et charmant intérieur, Nora t Ici tu es à l’abri: je te garderai comme une colombe que j’aurais recueillie, après l’avoir retirée saine et sauve des griffes du vautour. Je saurai apaiser ton pauvre cæur qui palpite. Peu à peu j’y réussirai, crois-moi, Nora. Demain, tout cela t’apparaîtra sous un autre jour. ’Fout redeviendra comme par le passé. Je, n’aurai pas besoin de t’affirmer sans cesse que je t’ai pardonné. Tu le sentiras toi-même, à n’en pas douter. Comment peux-tu croire que j’aille te repousser ou même te faire des reproches? Ah! tu ne sais pas ce que c’est qu’un vrai cæur d’homme, Nora. Il y a pour un homme une telle douceur, un si grand contentement dans la conscience, d’avoir pardonné vraiment, dans le fond de son cæur. C’est comme une seconde possession, comme une création nouvelle; ce n’est plus sa femme seulement qu’on voit dans l’être pardonné, c’est aussi son enfant. C’est ainsi que tu me para—tras à l’avenir, petite créature effarée, sans boussole. Ne t’inquiète de rien, Nora; sois seulement franche envers moi, et je te tiendrai lieu de volonté et de conscience. Qu’est-ce à dire? Tu n’es pas couchée? Tu t’es rhabillée?

Ger Borch (1890)

HELMER
(an der offenen tür.)
Recht so, suche Dich zu fassen und das Gleichgewicht Deiner Seele wieder zu erlangen, Du mein kleines, verschüchtertes Singvögelchen! Ruh’ Dich getrost aus; ich werde Dich mit meinen starken Flügeln decken. (Geht in der Nähe der Tür umher.) O wie behaglich und schön unser Haus ist, Nora. Hier bist Du geborgen; ich will Dich halten wie eine verfolgte Taube, die ich den mörderischen Krallen des Habichts entrissen habe; ich werde Dein armes, pochendes Herz schon zur Ruhe bringen. Nach und nach, Nora, – glaub’ mir das. Schon morgen wirst Du alles mit ganz anderen Augen ansehen; bald wird alles wieder beim alten sein. Ich werde Dir nicht mehr oft zu wiederholen brauchen, daß ich Dir verziehen habe; Du selbst wirst untrüglich fühlen, daß es so ist. Wie bist Du auf den Gedanken gekommen, ich könnte Dich verstoßen oder Dir auch nur einen Vorwurf machen? O Nora, Du kennst das Herz eines wirklichen Mannes nicht. Für den Mann liegt etwas unbeschreiblich Holdes und Befriedigendes in dem Bewußtsein, seiner Frau vergeben zu haben, – ihr aus vollem, aufrichtigem Herzen vergeben zu haben. Ist sie doch gewissermaßen in doppeltem Sinne dadurch sein Eigen geworden; als hätte er sie zum zweiten Male in die Welt gesetzt. Sie ist sozusagen sein Weib und sein Kind zugleich geworden. Das sollst Du mir fortan sein, Du ratloses, hilfloses Persönchen. Fürchte nichts, Nora; sei nur offenherzig gegen mich, dann werde ich Dein Wille und auch Dein Gewissen sein. – Was ist das? Du gehst nicht zu Bett? Du hast Dich umgekleidet?

Rus Hansen (1903)

Хельмер
(у дверей).
Да, да, хорошо. И постарайся успокоиться, прийти в себя, моя бедная напуганная певунья-пташка. Обопрись спокойно на меня, у меня широкие крылья, чтобы прикрыть тебя. (Ходит около дверей.) Ах, как у нас тут славно, уютно, Нора. Тут твой приют, тут я буду лелеять тебя, как загнанную голубку, которую спас невредимой из когтей ястреба. Я сумею успокоить твое бедное трепещущее сердечко. Мало-помалу это удастся, Нора, поверь мне. Завтра тебе все уже покажется совсем иным, и скоро все пойдет опять по-старому, мне не придется долго повторять тебе, что я простил тебя. Ты сама почувствуешь, что это так. Как ты можешь думать, что мне могло бы теперь прийти в голову оттолкнуть тебя или даже хоть упрекнуть в чем-нибудь? Ах, ты не знаешь сердца настоящего мужа, Нора. Мужу невыразимо сладко и приятно сознавать, что он простил свою жену... простил от всего сердца. Она от этого становится как будто вдвойне его собственной - его неотъемлемым сокровищем. Он как будто дает ей жизнь вторично. Она становится, так сказать, и женой его и ребенком. И ты теперь будешь для меня и тем и другим, мое беспомощное, растерянное созданьице. Не бойся ничего, Нора, будь только чистосердечна со мной, и я буду и твоей волей и твоей совестью... Что это? Ты не ложишься? Переоделась?

Dut Clant van der Mijll-Piepers (1906)

HELMER
(bij de open deur).
Ja, dat is goed; tracht tot rust en weer in evenwicht te komen, mijn arm verschrikt zangvogeltje. Rust maar eens lekker uit; ik heb breede vleugels om je mee te dekken (loopt rond dichtbij de deur blijvend). O, wat is ons huis toch gezellig en mooi, Nora. Hier ben je veilig; hier zal ik je houden als een opgejaagde duif, die ik ongedeerd uit de klauwen van een havik heb gered; ik zal je arm kloppend hartje wel tot kalmte brengen. Zoo zachtjes aan, Nora, geloof me maar. Morgen zal je alles al in een heel ander licht zien; al gauw zal alles weer net zijn als vroeger; ik zal je niet dikwijls meer behoeven te herhalen dat ik je vergeven heb; je zult zelf wel heel goed voelen dat ik het gedaan heb. Hoe ben je toch op het idee gekomen dat ik je verstooten zou of je ook maar iets verwijten? Och Noraatje, je kent het hart van een echten man nog niet. Er is voor een man zoo iets onbeschrijfelijk zoets en bevredigends in het gevoel dat hij zijn vrouw vergiffenis geschonken heeft, zoo van ganscher harte, zie je. Zij is daarmee om zoo te zeggen dubbel zijn eigendom geworden; hij heeft haar als ’t ware op nieuw haar plaats in de wereld gegeven; zij is in zekeren zin nu zoowel zijn kind als zijn vrouw geworden. Zóó zal jij voortaan voor mij zijn, jij mijn klein hulpeloos wezentje. Wees maar niet bang, Nora, wees alleen maar openhartig tegen mij; ik zal zoowel je wil als je geweten zijn.... Wat is dat nu? Ben je niet naar bed gegaan? Heb je je verkleed?

Jap 島村 (1913)

ヘルマー
（入口の所で）
あゝ、さうおし。少し靜かにして落着くといゝさ。家の小鳥さん、じつとして休むがいゝ。俺の廣い翼の下でかばつてやるから（扉の傍をあちこち歩きながら）あゝ、實に美しい――平和な家庭だな。ノラ、かうしてゐさへすればお前は安全なものだ。鷹に追つかけられた鳩のやうなお前をかうやつて私が救つてゐてやる。今にその胸の動悸も靜めてやるよ。ノラ、今すぐ靜めてやるよ。全體どうして私はお前を追ひ出すの叱りつけるのと、そんな氣持になつたらう。ノラさんは生粹の男の胸中といふものを知るまい。男が自分の妻の過去を――率直に許した時の、その氣持といふものはいふにいへない美しい穩かなものだよ。女はその時から二重に男の持物になる。いはゞ二度生れ替つたやうなものだ。妻であると同時に子供になる。お前もこの後は私に對してさういふ關係になるよ。いゝかい、もう何も氣にかけないでお出で。たゞもうその胸を開いて、私に任せてゐれば、私がお前の意志にも良心にもなつてやる（ノラ、不斷着に着かへて入り來り、テーブルの方へ横ぎる）おや、どうしたんだ？　寢室へは行かないのか、着物を着かへて――

Chi 潘家洵 (1921)

海尔茂
（在门洞里）
好，去吧。受惊的小鸟儿，别害怕，定定神，把心静下来。你放心，一切事情都有我。我的翅膀宽，可以保护你。（在门口走来走）喔，娜拉，咱们的家多可爱，多舒服！你在这儿很安全，我可以保护你，像保护一只从鹰爪子底下救出来的小鸽子一样。我不久就能让你那颗扑扑跳的心定下来，娜拉，你放心。到了明天，事情就不一样了，一切都会恢复老样子。我不用再说我已经饶恕你，你心里自然会明白我不是说假话。难道我舍得把你撵出去？别说撵出去，就说是责备，难道我舍得责备你？娜拉，你不懂得男子汉的好心肠。要是男人饶恕了他老婆——真正饶恕了她，从心坎里饶恕了她——他心里会有一股没法子形容的好滋味。从此以后他老婆越发是他私有的财产。做老婆的就像重新投了胎，不但是她丈夫的老婆，并且还是她丈夫的孩子。从今以后，你就是我的孩子，我的吓坏了的可怜的小宝贝。别着急，娜拉，只要你老老实实对待我，你的事情都由我作主，都由我指点－怎么，你还不睡觉？又换衣服干什么？

Eng Haldeman-Julius (1923)

HELMER
(standing at the open door).
Yes, do. Try and calm yourself, and make your mind easy again, my frightened little singing-bird. Be at rest, and feel secure; I have broad wings to shelter you under. (Walks up and down by the door.) How warm and cosy our home is, Nora. Here is shelter for you; here I will protect you like a hunted dove that I have saved from a hawk’s claws; I will bring peace to your poor beating heart. It will come, little by little, Nora, believe me. To-morrow morning you will look upon it all quite differently; soon everything will be just as it was before. Very soon you won’t need me to assure you that I have forgiven you; you will yourself feel the certainty that I have done so. Can you suppose I should ever think of such a thing as repudiating you, or even reproaching you? You have no idea what a true man’s heart is like, Nora. There is something so indescribably sweet and satisfying, to a man, in the knowledge that he has forgiven his wife--forgiven her freely, and with all his heart. It seems as if that had made her, as it were, doubly his own; he has given her a new life, so to speak; and she is in a way become both wife and child to him. So you shall be for me after this, my little scared, helpless darling. Have no anxiety about anything, Nora; only be frank and open with me, and I will serve as will and conscience both to you--. What is this? Not gone to bed? Have you changed your things?

Ara Yūsuf (1953)

هيملر
(واقفا فى المدخل)
طيب , هدئى من روعك يا نورا , وأطردى ما يثقل رأسك الجميل من خواطر مزعجة , اطمئنى يا بلبلتى الصغيرة فإن لى أجنحة عريضة تأمنين فى ظلها , (يتمشى بجوار الباب) ما أجمل عشنا الهنئ يا نورا, حيث تسود الراحة والطمأنينة , سأسهر علىك وأحميك من الأذى , وكأنك طائر عزيز كانت تطارده براثن صقر جارح , سأبذل كل جهدى لأعيد إلى نفسك هدوءها , صدقينى يا نورا , كل شىء سيسوى بالتدريج , وسترين عندما تبزغ شمس الغد أن القصة تبدو لك فى ضوء آخر مختلف , ولن يمضى وقت طويل حتى تعود المياه إلى مجاريها , فتطمئن نفسك , وتتبخر رواسب الشك لديك , تأكدى أننى لن أفكر لحظة فى أن أصدمك أو أوجه إليك اللوم , فمن طبيعة الرجل الصادق أن يحس فى أعماقه بالرضاء والسرور عندما يسود قلبه شعور حقيقى بالصفح نحو زوجته , وكأنما قد تأكد الرباط بينهما من جديد , أو كأنه قد منحها الحياة من جديد , فتصبح زوجته وطفلته فى وقت واحد , وهكذا حالك معى يا حبيبتى الصغيرة , يا من ينتفض قلبها لأتفه سبب , لتطمئن نفسك يا نورا , وما علىك إلا أن تصارحينى القول دائما , وسأكون لك بمثابة الإرادة المنفذة , والضمير المرشد معا , ما هذا ؟ ألم تأوى إلى فراشك بعد ؟ هل أبدلت ثيابك ؟

Esp Tangerud (1987)

HELMER.
(ĉe la malfermita pordo).
Jes, tion vi faru; provu retrankviliĝi kaj retrovi animan ekvilibron, vi mia eta timigita kantbirdo. Ripozu trankvile; mi havas larĝajn flugilojn por vin kovri. (marŝas tien kaj reen proksime ĉe la pordo) Ho, kiom varma kaj bela estas nia hejmo, Nora. Ĝi estas rifuĝejo por vi; en ĝi mi gardos vin kvazaŭ ĉasitan kolombon, kiun mi senvunda savis el la ungegoj de la akcipitro; mi trankviligu vian kompatindan, batantan koron. Iom post iom tio fariĝos, Nora; kredu min. Morgaŭ ĉio ĉi aspektos por vi alie; baldaŭ ĉio estos kiel antaŭe; mi ne longe devos ripeti por vi ke mi pardonis vin; vi mem nepre sentos, ke mi faris. Kiel vi povas imagi, ke mi iam havus la ideon forpeli vin aŭ nur riproĉi vin pro io? Ho, vi ne konas la bonkorecon de vera viro, Nora. Por viro estas io nedireble dolĉa en tio, scii en si mem, ke li pardonis sian edzinon, -- ke li pardonis ŝin el plena kaj sincera koro. Tiel ŝi estas ja kvazaŭ en duobla senco fariĝinta lia posedaĵo; li kvazaŭ enmetis ŝin en la mondon denove; ŝi estas iamaniere fariĝinta kaj lia edzino kaj lia infano samtempe. Tia vi de nun estu por mi, vi konfuzita, senhelpa estaĵo. Timu nenion, Nora; estu nur sincera al mi, kaj mi estos via volo kaj via konscienco. Sed kio? Ne en la liton? Vi ŝanĝis vestojn?

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=record&uid=1732bd88-9e59-11e0-b698-001cc4df1abe

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display