Magister. Ofmetnaðarmenn ok ǫfundsam[ir], flærðarfullir menn ok ótrúir, ofdrykkjumenn ok gálausir eða grimmir, mandrápsmenn eða þjófar, víkingar ok illvirkjar, óhreinir ok ágjarnir, hórdómsmenn blótendr ok meinsœrendr, bǫlvendr ok lygnir menn, guðlastendr, fjǫlkunnigir ok bakmálugir, sundrþykkir ok helvískir rógberarar. Þeir er í slíkum illum hlutum deyja fara til þessa písla ok koma aldri þaðan.
L.: Hovmodige og avindsyge Mennesker, underfundige og utroe Mennesker, Drankere og Skjödeslöse eller Grusomme, Manddrabere eller Tyve, Rövere og Ildgjerningsmænd, Urene og Gjerrige, Hoerkarle, Afgudsdyrkere og Meenedere, de som bande og lognagtige Mennesker, Gudsbespottere, Troldkyndige og Bagtaleriske, Splidagtige og djævelske Bagvaskere. De, som doe i slige onde Ting, fare til disse Pinsler og komme aldrig derfra.
Prologus
I. LIBER PRIMUS: DE DIVINIS REBUS
