BRAND.
Ja, denne trøst har tidtnok blæst
sin ådsel-luft til verdens pest.
Med sang og skræk i knibens stund
en dommer smøres nemt om mund.
Naturligvis! Det så sig bør!
De kender jo sin mand fra før; –
fra alt sit værk de godt jo véd,
at gubben laer sig prutte med.
(Manden har ude på vejen mødt en anden; de kommer begge i følge tilbage.)
BRAND.
Yes, with that comfort’s carrion-breath
The world still sickens unto death;
Prompt, in its need, with shriek and song
To lubricate the Judge’s tongue.
Of course! The reasonable plan!
For from of old they know their man;—
Since all his works the assurance breathe:
“Yon gray-beard may be haggled with!”
[THE MAN has met another man on the road; they come back together.]
BRAND.
Ja, dieses Trosts verjauchter Krug
Vergab’s der Menschheit oft genug.
Gegrein’ und Schrein zur rechten Stund’
Verschmiert dem Richter leicht den Mund.
Ei, freilich! Das gehört sich so!
Man glaubt ja viel zu felsenfest,
Daß irgendwie und irgendwo
Der Alte mit sich handeln läßt.
(Der Mann hat außen auf dem Wege einen anderen getroffen; sie kommen beide zusammen zurück.)