כב. אוֹ יֹמַיִם אוֹ חֹדֶשׁ אוֹ יָמִים בְּהַאֲרִיךְ הֶעָנָן עַל הַמִּשְׁכָּן לִשְׁכֹּן עָלָיו יַחֲנוּ בְנֵי יִשְׂרָאֵל וְלֹא יִסָּעוּ וּבְהֵעָלֹתוֹ יִסָּעוּ:
μηνὸς ἡμέρας πλεοναζούσης τῆς νεφέλης σκιαζούσης ἐπ᾽ αὐτῆς παρεμβαλοῦσιν οἱ υἱοὶ Ισραηλ καὶ οὐ μὴ ἀπάρωσιν
22 ܐܵܘ ܝܵܘ̈ܡܵܬ̣ܵܐ: ܐܵܘ ܝܲܪ̈ܚܹܐ: ܐܵܘ ܥܸܕܵܢ ܒܥܸܕܵܢ: ܟܡܵܐ ܕܡܲܓ̇ܪܵܐ ܥܢܵܢܵܐ ܠܡܸܫܪܵܐ ܥܲܠ ܡܲܫܟ̇ܢܵܐ: ܗܵܟܲܢܵܐ ܫܵܪܹܝܢ ܒ̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܘܠܵܐ ܫܵܩܠܝܼܢ: ܘܡܵܐ ܕܣܸܠܩܲܬ̤ ܥܢܵܢܵܐ ܫܵܩܠܝܼܢ.
Si vero biduo aut uno mense vel longiori tempore fuisset super tabernaculum, manebant filii Israël in eodem loco, et non proficiscebantur: statim autem ut recessisset, movebant castra.
და უკუეთუ აღვიდეს ღრუბელი იგი განთიად, იტრნიან, დღისი გინა ღამე, ოდეს წარვიდეს ღრუბელი იგი, წარიტრნიან. უკუეთუ თთუეთა დღეთამდე გამრავლდის ღრუბელი იგი და აგრილობნ მას ზედა, დაადგრიან ძენი ისრაჱლისანი და არა იტრნიან. 22
22 Or whether it were two days, or a month, or a year, that the cloud tarried upon the tabernacle, remaining thereon, the children of Israel abode in their tents, and journeyed not: but when it was taken up, they journeyed.