Bibliotheca Polyglotta

א. וַיְהִי הָעָם כְּמִתְאֹנְנִים רַע בְּאָזְנֵי יְהֹוָה וַיִּשְׁמַע יְהֹוָה וַיִּחַר אַפּוֹ וַתִּבְעַר בָּם אֵשׁ יְהֹוָה וַתֹּאכַל בִּקְצֵה הַמַּחֲנֶה:

καὶ ἦν ὁ λαὸς γογγύζων πονηρὰ ἔναντι κυρίου καὶ ἤκουσεν κύριος καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ καὶ ἐξεκαύθη ἐν αὐτοῖς πῦρ παρὰ κυρίου καὶ κατέφαγεν μέρος τι τῆς παρεμβολῆς

11,1 ܘܟܲܕ݂ ܪܛܵܢܘ ܗ̄ܘ̣ܵܘ ܥܲܡܵܐ: ܐܸܬ̣ܒ̇ܐܸܫ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ: ܘܲܫܡܲܥ ܡܵܪܝܵܐ ܘܐܸܬ̣ܚܲܡܲܬ̣ ܪܘܼܓ̣ܙܹܗ: ܘܣܸܦܲܬ̤ ܒܗܘܿܢ ܢܘܼܪܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܸܟ݂ܠܲܬ̤ ܒܲܚܕܵܪܹ̈ܝܗ̇ ܕܡܲܫܪܝܼܬ̣ܵܐ.

Interea ortum est murmur populi, quasi dolentium pro labore, contra Dominum. Quod cum audisset Dominus, iratus est. Et accensus in eos ignis Domini, devoravit extremam castrorum partem.

და ერი იგი დრტჳნვიდა ბოროტად წინაშე უფლისა და ესმა უფალსა და განრისხნა გულისწყრომით და აღატყდა ცეცხლი მათ შორის უფლისა მიერ და შეჭამა რაოდენიმე ბანაკისაჲ მის. 1

1 And when the people complained, it displeased the LORD: and the LORD heard it; and his anger was kindled; and the fire of the LORD burnt among them, and consumed them that were in the uttermost parts of the camp.

ב. וַיִּצְעַק הָעָם אֶל משֶׁה וַיִּתְפַּלֵּל משֶׁה אֶל יְהֹוָה וַתִּשְׁקַע הָאֵשׁ:

καὶ ἐκέκραξεν ὁ λαὸς πρὸς Μωυσῆν καὶ ηὔξατο Μωυσῆς πρὸς κύριον καὶ ἐκόπασεν τὸ πῦρ

2 ܘܲܓ̣ܥܵܘ ܥܲܡܵܐ ܥܲܠ ܡܘܼܫܹܐ: ܘܨܲܠܝܼ ܡܘܼܫܹܐ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ: ܘܫܸܠܝܲܬ̤ ܢܘܼܪܵܐ.

Cumque clamasset populus ad Moysen, oravit Moyses ad Dominum, et absorptus est ignis.

და ღაღად-ყო ერმან მან მოსესა მიმართ და ილოცა მოსე უფლისა მიმართ და დასცხრა ცეცხლი იგი. 2

2 And the people cried unto Moses; and when Moses prayed unto the LORD, the fire was quenched.

ג. וַיִּקְרָא שֵׁם הַמָּקוֹם הַהוּא תַּבְעֵרָה כִּי בָעֲרָה בָם אֵשׁ יְהֹוָה:

καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου ἐμπυρισμός ὅτι ἐξεκαύθη ἐν αὐτοῖς πῦρ παρὰ κυρίου

3 ܘܲܩܪܵܐ ܫܡܹܗ ܕܐܲܬ̣ܪܵܐ ܗܵܘ̇ ܝܲܩܕܵܢܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܣܸܦܲܬ̤ ܒܗܘܿܢ ܢܘܼܪܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ.

Vocavitque nomen loci illius, Incensio: eo quod incensus fuisset contra eos ignis Domini.

და ეწოდა ადგილსა მას „ცეცხლით მოწუა“, რამეთუ მუნ აღატყდა მათ შორის ცეცხლი უფლისა მიერ. 3

3 And he called the name of the place Taberah: because the fire of the LORD burnt among them.

ד. וְהָאסַפְסֻף אֲשֶׁר בְּקִרְבּוֹ הִתְאַוּוּ תַּאֲוָה וַיָּשֻׁבוּ וַיִּבְכּוּ גַּם בְּנֵי יִשְׂרָאֵל וַיֹּאמְרוּ מִי יַאֲכִלֵנוּ בָּשָׂר:

καὶ ὁ ἐπίμικτος ὁ ἐν αὐτοῖς ἐπεθύμησαν ἐπιθυμίαν καὶ καθίσαντες ἔκλαιον καὶ οἱ υἱοὶ Ισραηλ καὶ εἶπαν τίς ἡμᾶς ψωμιεῖ κρέα

4 ܘܚܲܠܘܼܛܵܐ ܕܐܝܼܬ̣ ܗ̄ܘ̣ܵܘ ܒܲܝܢܵܬ̣ܗܘܿܢ ܪܲܓܘ ܪܸܓ̇ܬ̣ܵܐ: ܘܲܗܦܲܟ݂ܘ ܐܲܒ̣ܟ̇ܝܼܘ ܐܵܦ ܠܲܒ̣̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ: ܘܐܵܡܪܝܼܢ: ܡ̇ܢ ܕܹܝܢ ܐܵܘܟܠܲܢ ܒܸܣܪܵܐ.

Vulgus quippe promiscuum, quod ascenderat cum eis, flagravit desiderio, sedens et flens, junctis sibi pariter filiis Israël, et ait: Quis dabit nobis ad vescendum carnes?

და ერსა მას უცხოსა, რომელი გამოვიდა ისრაჱლისა თანა, გულმან უთქუა გულისთქმაჲ, დასხდა და ტიროდა, და ძენი ისრაჱლისანიცა მათ თანა, და იტყოდეს: ვინ მცეს ჩუენ ჴორცი და ვჭამოთ. 4

4 And the mixt multitude that was among them fell a lusting: and the children of Israel also wept again, and said, Who shall give us flesh to eat?

ה. זָכַרְנוּ אֶת הַדָּגָה אֲשֶׁר נֹאכַל בְּמִצְרַיִם חִנָּם אֵת הַקִּשֻּׁאִים וְאֵת הָאֲבַטִּחִים וְאֶת הֶחָצִיר וְאֶת הַבְּצָלִים וְאֶת הַשּׁוּמִים:

ἐμνήσθημεν τοὺς ἰχθύας οὓς ἠσθίομεν ἐν Αἰγύπτῳ δωρεάν καὶ τοὺς σικύας καὶ τοὺς πέπονας καὶ τὰ πράσα καὶ τὰ κρόμμυα καὶ τὰ σκόρδα

5 ܐܸܬ̇ܕ̇ܟܲܪ̄ܢ ܢܘܼܢܹ̈ܐ ܕܐܵܟ݂ܠܝܼܢ ܗ̄ܘ̣ܵܢ ܒܡܸܨܪܹܝܢ ܡܲܓܵܢ: ܘܲܩܛܲܝܵܐ ܘܦܲܛܝܼܚܹ̈ܐ ܘܟܲܪ̈ܵܬܹܐ: ܘܒܸܨܠܹ̈ܐ: ܘܬ̣ܘܼܡܵܐ.

recordamur piscium quos comedebamus in Ægypto gratis: in mentem nobis veniunt cucumeres, et pepones, porrique, et cæpe, et allia.

რამეთუ მოვიჴსენეთ ჩუენ თევზი იგი, რომელსა ვჭამდით ჩუენ ეგჳპტეს უსასყიდლოდ და ნესუსა, და მელაპეპონსა, და პრასასა, და ხახუსა და ნიორსა. 5

5 We remember the fish, which we did eat in Egypt freely; the cucumbers, and the melons, and the leeks, and the onions, and the garlick:

ו. וְעַתָּה נַפְשֵׁנוּ יְבֵשָׁה אֵין כֹּל בִּלְתִּי אֶל הַמָּן עֵינֵינוּ:

νυνὶ δὲ ἡ ψυχὴ ἡμῶν κατάξηρος οὐδὲν πλὴν εἰς τὸ μαννα οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν

6 ܘܗܵܫܵܐ ܗܵܐ ܢܲܚܒܵܐ ܢܲܦ̮ܫܲܢ: ܘܠܲܝܬ̇ ܡܸܕܸ̇ܡ: ܐܸܠܵܐ ܐܸܢ ܗܵܢܵܐ ܡܲܢܢܵܐ ܕܲܩܕ݂ܵܡ ܥܲܝ̈ܢܲܝܢ.

Anima nostra arida est: nihil aliud respiciunt oculi nostri nisi man.

აწ, ესერა, სული ჩუენი დამდნარ არს, გარნა მანანასა ამას ხოლო თუალნი ჩუენნი მსტუარ არიან. 6

6 But now our soul is dried away: there is nothing at all, beside this manna, before our eyes.

ז. וְהַמָּן כִּזְרַע גַּד הוּא וְעֵינוֹ כְּעֵין הַבְּדֹלַח:

τὸ δὲ μαννα ὡσεὶ σπέρμα κορίου ἐστίν καὶ τὸ εἶδος αὐτοῦ εἶδος κρυστάλλου

7 ܘܡܲܢܢܵܐ ܐܲܝܟ݂ ܙܲܪܥܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܕܟ݂ܘܼܣܒܲܪܬܵܐ: ܘܥܲܝܢܹܗ ܐܲܝܟ݂ ܥܲܝܢܵܐ ܕܒܹܪܘܼܠܚܵܐ.

Erat autem man quasi semen coriandri, coloris bdellii.

ხოლო მანანაჲ იყო ვითარცა თესლი ქინძისაჲ სპეტაკ და ხილვაჲ მისი - ვითარცა ხილვაჲ მყინვარისაჲ. 7

7 And the manna was as coriander seed, and the colour thereof as the colour of bdellium.

ח. שָׁטוּ הָעָם וְלָקְטוּ וְטָחֲנוּ בָרֵחַיִם אוֹ דָכוּ בַּמְּדֹכָה וּבִשְּׁלוּ בַּפָּרוּר וְעָשׂוּ אֹתוֹ עֻגוֹת וְהָיָה טַעְמוֹ כְּטַעַם לְשַׁד הַשָּׁמֶן:

καὶ διεπορεύετο ὁ λαὸς καὶ συνέλεγον καὶ ἤληθον αὐτὸ ἐν τῷ μύλῳ καὶ ἔτριβον ἐν τῇ θυίᾳ καὶ ἥψουν αὐτὸ ἐν τῇ χύτρᾳ καὶ ἐποίουν αὐτὸ ἐγκρυφίας καὶ ἦν ἡ ἡδονὴ αὐτοῦ ὡσεὶ γεῦμα ἐγκρὶς ἐξ ἐλαίου

8 ܘܡܸܬ̣ܟܲܪܟ̇ܝܼܢ ܥܲܡܵܐ ܘܠܵܩܛܝܼܢ ܠܹܗ: ܘܛܵܚܢܝܼܢ ܠܹܗ ܒܪܲܚܝܵܐ: ܘܕܵܩܝܼܢ ܠܹܗ ܒܲܡܕ݂ܵܟ̇ܬ̣ܵܐ ܘܲܡܒܲܫܠܝܼܢ ܠܹܗ ܒܩܸܕ݂ܪܵܐ: ܘܥܵܒ̣ܕ̇ܝܼܢ ܡܸܢܹܗ ܪܲܥܦܵܐ: ܘܗܵܘܹ̇ܐ ܛܲܥܡܹܗ ܐܲܝܟ݂ ܛܲܥܡܵܐ ܕܠܝܼܫ ܒܡܸܫܚܵܐ.

Circuibatque populus, et colligens illud, frangebat mola, sive terebat in mortario, coquens in olla, et faciens ex eo tortulas saporis quasi panis oleati.

და განვიდეს ერი იგი, შეკრიგის და დაფქვიან მფქველითა, და მოგალიან ფილთა, და შეგბიან იგი ქოთნითა და შექმნიან ყურბეულად. და იყო გემოჲ მისი, ვითარცა გემოჲ რჩეულისა ზეთიჱაჲ და, 8

8 And the people went about, and gathered it, and ground it in mills, or beat it in a mortar, and baked it in pans, and made cakes of it: and the taste of it was as the taste of fresh oil.

ט. וּבְרֶדֶת הַטַּל עַל הַמַּחֲנֶה לָיְלָה יֵרֵד הַמָּן עָלָיו:

καὶ ὅταν κατέβη ἡ δρόσος ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν νυκτός κατέβαινεν τὸ μαννα ἐπ᾽ αὐτῆς

9 ܘܡܵܐ ܕܢܵܚܹ̇ܬ̣ ܛܲܠܵܐ ܥܲܠ ܡܲܫܪܝܼܬ̣ܵܐ ܒܠܸܠܝܵܐ: ܢܵܚܹ̇ܬ̣ ܥܠܵܘܗܝ ܡܲܢܢܵܐ.

Cumque descenderet nocte super castra ros, descendebat pariter et man.

რაჟამს გარდამოჴდის ცუარი ბანაკსა მას ზედა, გარდამოჴდის მანანაჲცა იგი მის თანა. 9

9 And when the dew fell upon the camp in the night, the manna fell upon it.

י. וַיִּשְׁמַע משֶׁה אֶת הָעָם בֹּכֶה לְמִשְׁפְּחֹתָיו אִישׁ לְפֶתַח אָהֳלוֹ וַיִּחַר אַף יְהֹוָה מְאֹד וּבְעֵינֵי משֶׁה רָע:

καὶ ἤκουσεν Μωυσῆς κλαιόντων αὐτῶν κατὰ δήμους αὐτῶν ἕκαστον ἐπὶ τῆς θύρας αὐτοῦ καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ κύριος σφόδρα καὶ ἔναντι Μωυσῆ ἦν πονηρόν

10 ܘܲܫܡܲܥ ܡܘܼܫܹܐ ܠܥܲܡܵܐ ܟܲܕ݂ ܒܵܟܹ̇ܝܢ ܒܫܲܪ̈ܒ̣ܵܬ̣ܗܘܿܢ: ܐ̄ܢܵܫ ܒܲܬ̣ܪܲܥ ܡܲܫܟ̇ܢܹܗ: ܘܐܸܬ̣ܚܲܡܲܬ̣ ܪܘܼܓ̣ܙܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܵܦ ܒܥܲܝܢܵܘ̈ܗܝ ܕܡܘܼܫܹܐ ܐܸܬ̣ܒ̇ܐܸܫ.

Audivit ergo Moyses flentem populum per familias, singulos per ostia tentorii sui. Iratusque est furor Domini valde: sed et Moysi intoleranda res visa est,

და ესმა მოსეს ტირილი იგი მათი ტომად-ტომადისა მათისაჲ თითოეულთაჲ წინაშე კარსა კარვისა თჳსისასა და ტიროდეს. განრისხდა გულისწყრომით უფალი ფრიად და წინაშე მოსესცა იყო ესე ბოროტ. 10

10 Then Moses heard the people weep throughout their families, every man in the door of his tent: and the anger of the LORD was kindled greatly; Moses also was displeased.

יא. וַיֹּאמֶר משֶׁה אֶל יְהֹוָה לָמָה הֲרֵעֹתָ לְעַבְדֶּךָ וְלָמָּה לֹא מָצָתִי חסר א' חֵן בְּעֵינֶיךָ לָשׂוּם אֶת מַשָּׂא כָּל הָעָם הַזֶּה עָלָי:

καὶ εἶπεν Μωυσῆς πρὸς κύριον ἵνα τί ἐκάκωσας τὸν θεράποντά σου καὶ διὰ τί οὐχ εὕρηκα χάριν ἐναντίον σου ἐπιθεῖναι τὴν ὁρμὴν τοῦ λαοῦ τούτου ἐπ᾽ ἐμέ

11 ܘܐܸܡܲܪ ܡܘܼܫܹܐ ܠܡܵܪܝܵܐ: ܡܵܪܝ: ܠܡܵܢܵܐ ܐܲܒ̣ܐܸܫܬ̇ ܠܥܲܒ̣ܕܵܟ݂: ܘܲܠܡܵܢܵܐ ܠܵܐ ܐܸܫܟ̇ܚܹܬ̣ ܪ̈ܲܚܡܹܐ ܒܥܲܝ̈ܢܲܝܟ: ܘܐܲܪܡܝܼܬܵܝܗܝ ܥܠܲܝ ܟܠܹܗ ܛܲܥܢܹܗ ܕܥܲܡܵܐ ܗܵܢܵܐ.

et ait ad Dominum: Cur afflixisti servum tuum? quare non invenio gratiam coram te? et cur imposuisti pondus universi populi hujus super me?

და ჰრქუა მოსე უფალსა: რაჲსათჳს ბოროტი უყავ მსახურსა შენსა და რაჲსათჳს არა ვპოვე მადლი წინაშე შენსა და დამდევ სიმძაფრე ერისაჲ ამის ჩემ ზედა? 11

11 And Moses said unto the LORD, Wherefore hast thou afflicted thy servant? and wherefore have I not found favour in thy sight, that thou layest the burden of all this people upon me?

יב. הֶאָנֹכִי הָרִיתִי אֵת כָּל הָעָם הַזֶּה אִם אָנֹכִי יְלִדְתִּיהוּ כִּי תֹאמַר אֵלַי שָׂאֵהוּ בְחֵיקֶךָ כַּאֲשֶׁר יִשָּׂא הָאֹמֵן אֶת הַיֹּנֵק עַל הָאֲדָמָה אֲשֶׁר נִשְׁבַּעְתָּ לַאֲבֹתָיו:

μὴ ἐγὼ ἐν γαστρὶ ἔλαβον πάντα τὸν λαὸν τοῦτον ἢ ἐγὼ ἔτεκον αὐτούς ὅτι λέγεις μοι λαβὲ αὐτὸν εἰς τὸν κόλπον σου ὡσεὶ ἄραι τιθηνὸς τὸν θηλάζοντα εἰς τὴν γῆν ἣν ὤμοσας τοῖς πατράσιν αὐτῶν

12 ܕܲܠܡܵܐ ܐܸܢܵܐ ܒܛܸܢܬܹ̇ܗ ܠܗܵܢܵܐ ܟܠܹܗ ܥܲܡܵܐ ܐܵܘ ܕܲܠܡܵܐ ܐܸܢܵܐ ܝܸܠܕܸ̇ܬܹ̇ܗ: ܕܐܵܡܲܪ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܠܝܼ ܫܲܩܠܲܝܗܝ ܒܥܘܼܒܵܟ݂ ܐܲܝܟ݂ ܕܲܡܫܲܩܸܠ ܡܪܲܒ̇ܝܵܢܵܐ ܠܝܲܠܘܼܕܵܐ: ܠܐܲܪܥܵܐ ܕܝܼܡܲܝܬ̇ ܠܐܲܒ̣ܵܗܲܝ̈ܗܘܿܢ.

Numquid ego concepi omnem hanc multitudinem, vel genui eam, ut dicas mihi: Porta eos in sinu tuo sicut portare solet nutrix infantulum, et defer in terram, pro qua jurasti patribus eorum?

ნუუკუე მე მუცლად-ვიღე ყოველი ესე ერი, ანუ მე ვშვენ ესენი, რამეთუ მეტყჳ მე: შთაისხენ ეგენი წიაღსა შენსა, ვითარცა აღიქჳს დედამძუძემან მწოვარი ჩჩჳლი და შეიყვანენ იგინი ქუეყანასა მას, რომლისათჳს ეფუცე მამათა მათთა? 12

12 Have I conceived all this people? have I begotten them, that thou shouldest say unto me, Carry them in thy bosom, as a nursing father beareth the sucking child, unto the land which thou swarest unto their fathers?

יג. מֵאַיִן לִי בָּשָׂר לָתֵת לְכָל הָעָם הַזֶּה כִּי יִבְכּוּ עָלַי לֵאמֹר תְּנָה לָּנוּ בָשָׂר וְנֹאכֵלָה:

πόθεν μοι κρέα δοῦναι παντὶ τῷ λαῷ τούτῳ ὅτι κλαίουσιν ἐπ᾽ ἐμοὶ λέγοντες δὸς ἡμῖν κρέα ἵνα φάγωμεν

13 ܐܲܝܡܸܟܵܐ ܠܝܼ ܒܸܣܪܵܐ ܕܐܸܬܸ̇ܠ ܠܗܵܢܵܐ ܟܠܹܗ ܥܲܡܵܐ: ܕܒ̣ܵܟܹܝܢ ܥܠܲܝ: ܘܐܵܡܪܝܼܢ: ܗܲܒ̣ ܠܲܢ ܒܸܣܪܵܐ ܕܢܹܐܟ݂ܘܿܠ.

Unde mihi carnes ut dem tantæ multitudini? flent contra me, dicentes: Da nobis carnes ut comedamus.

ვინაჲ ვსცე მე ჴორცი ყოველსა ამას ერსა, რამეთუ ტირან ჩემდამო და მეტყჳან: მეც ჩუენ ჴორცი და ვჭამოთ? 13

13 Whence should I have flesh to give unto all this people? for they weep unto me, saying, Give us flesh, that we may eat.

יד. לֹא אוּכַל אָנֹכִי לְבַדִּי לָשֵׂאת אֶת כָּל הָעָם הַזֶּה כִּי כָבֵד מִמֶּנִּי:

οὐ δυνήσομαι ἐγὼ μόνος φέρειν τὸν λαὸν τοῦτον ὅτι βαρύτερόν μοί ἐστιν τὸ ῥῆμα τοῦτο

14 ܠܵܐ ܡܸܫܟܲܚ ܐ̄ܢܵܐ ܕܐܹܣܲܝܒܲܪ ܒܲܠܚܘܿܕܲܝ ܠܗܵܢܵܐ ܟܠܹܗ ܥܲܡܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܥܲܫܝܼܢ ܗ̄ܘ̣ ܡܹܢܝ.

Non possum solus sustinere omnem hunc populum, quia gravis est mihi.

ვერ ძალ-მიც მე მარტოსა ტჳრთვად ერი ესე, რამეთუ მძიმე არს ჩემდა სიტყუაჲ ესე. 14

14 I am not able to bear all this people alone, because it is too heavy for me.

טו. וְאִם כָּכָה אַתְּ עֹשֶׂה לִּי הָרְגֵנִי נָא הָרֹג אִם מָצָאתִי חֵן בְּעֵינֶיךָ וְאַל אֶרְאֶה בְּרָעָתִי:

εἰ δὲ οὕτως σὺ ποιεῖς μοι ἀπόκτεινόν με ἀναιρέσει εἰ εὕρηκα ἔλεος παρὰ σοί ἵνα μὴ ἴδω μου τὴν κάκωσιν

15 ܐܸܢ ܗܵܟܲܢܵܐ ܥܵܒܹ̇ܕ݂ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܠܝܼ: ܩܛܘܿܠܲܝܢܝ ܡܸܩܛܲܠ: ܐܸܢ ܐܸܫܟܲܚܹ̇ܬ̣ ܪ̈ܲܚܡܹܐ ܒܥܲܝ̈ܢܲܝܟ: ܘܠܵܐ ܐܸܚܙܹܐ ܒܒ̣ܝܼܫܬ̇ܝ.

Sin aliter tibi videtur, obsecro ut interficias me, et inveniam gratiam in oculis tuis, ne tantis afficiar malis.

უკუეთუ ესრეთ მიყოფ მე, მომკლა მე მოკლვით, უკუეთუ ვპოვე მე მადლი და წყალობაჲ შენ წინაშე, რათა არა ვიხილო ძჳრი ჩემი. 15

15 And if thou deal thus with me, kill me, I pray thee, out of hand, if I have found favour in thy sight; and let me not see my wretchedness.

טז. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֶל משֶׁה אֶסְפָה לִּי שִׁבְעִים אִישׁ מִזִּקְנֵי יִשְׂרָאֵל אֲשֶׁר יָדַעְתָּ כִּי הֵם זִקְנֵי הָעָם וְשֹׁטְרָיו וְלָקַחְתָּ אֹתָם אֶל אֹהֶל מוֹעֵד וְהִתְיַצְּבוּ שָׁם עִמָּךְ:

καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν συνάγαγέ μοι ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων Ισραηλ οὓς αὐτὸς σὺ οἶδας ὅτι οὗτοί εἰσιν πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ καὶ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ ἄξεις αὐτοὺς πρὸς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου καὶ στήσονται ἐκεῖ μετὰ σοῦ

16 ܘܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ: ܟܲܢܸܫ ܠܝܼ ܫܲܒ̣ܥܝܼܢ ܓܲܒ̣ܪ̈ܝܼܢ ܡ̣ܢ ܣܵܒܹ̈ܐ ܕܝܼܣܪܵܝܹܠ: ܐܲܝܠܹܝܢ ܕܝܵܕܲܥ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܕܗܸܢܘܿܢ ܐܸܢܘܿܢ ܪܹ̈ܫܵܘܗܝ ܕܥܲܡܵܐ ܘܣܵܦܪܵܘܗܝ: ܘܲܕ݂ܒܲܪ ܐܸܢܘܿܢ ܠܡܲܫܟܲܢ ܙܲܒ̣ܢܵܐ: ܘܢܸܬ̇ܛܲܝܒ̣ܘܼܢ ܬܲܡܵܢ ܥܲܡܵܟ݂.

Et dixit Dominus ad Moysen: Congrega mihi septuaginta viros de senibus Israël, quos tu nosti quod senes populi sint ac magistri: et duces eos ad ostium tabernaculi fœderis, faciesque ibi stare tecum,

და ჰრქუა უფალმან მოსეს: შემიკრიბენ მე სამეოცდაათნი კაცნი მოხუცებულთაგან ისრაჱლისათა, რომელნი შენ იცნი, ვითარმედ: ესენი არიან მოხუცებულნი ერისანი და მწიგნობარნი მათნი, და მიიყვანენ იგინი კარვად წამებისა, და დგენ მუნ შენ თანა. 16

16 And the LORD said unto Moses, Gather unto me seventy men of the elders of Israel, whom thou knowest to be the elders of the people, and officers over them; and bring them unto the tabernacle of the congregation, that they may stand there with thee.

יז. וְיָרַדְתִּי וְדִבַּרְתִּי עִמְּךָ שָׁם וְאָצַלְתִּי מִן הָרוּחַ אֲשֶׁר עָלֶיךָ וְשַׂמְתִּי עֲלֵיהֶם וְנָשְׂאוּ אִתְּךָ בְּמַשָּׂא הָעָם וְלֹא תִשָּׂא אַתָּה לְבַדֶּךָ:

καὶ καταβήσομαι καὶ λαλήσω ἐκεῖ μετὰ σοῦ καὶ ἀφελῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπὶ σοὶ καὶ ἐπιθήσω ἐπ᾽ αὐτούς καὶ συναντιλήμψονται μετὰ σοῦ τὴν ὁρμὴν τοῦ λαοῦ καὶ οὐκ οἴσεις αὐτοὺς σὺ μόνος

17 ܘܐܸܚܘܿܬ̣ ܘܐܹܡܲܠܸܠ ܥܲܡܵܟ݂ ܬܲܡܵܢ: ܘܐܸܒ̣ܨܘܿܪ ܡ̣ܢ ܪܘܼܚܵܐ ܕܲܥܠܲܝܟ ܘܐܹܣܝܼܡ ܥܠܲܝܗܘܿܢ: ܘܢܸܫܩ̄ܠܘܼܢ ܥܲܡܵܟ݂ ܒܛܲܥܢܹܗ ܕܥܲܡܵܐ ܗܵܢܵܐ: ܘܠܵܐ ܬܸܫܩܘܿܠ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܒܲܠܚܘܿܕܲܝܟ.

ut descendam et loquar tibi: et auferam de spiritu tuo, tradamque eis, ut sustentent tecum onus populi, et non tu solus graveris.

და მოვიღო სულისა მისგან, რომელ არს შენ თანა და მივსცე მათ ზედა, და შეგეწეოდიან შენ ზედა მოსლვასა მას ერისასა და არა გეტჳრთოს შენ მარტოსა. 17

17 And I will come down and talk with thee there: and I will take of the spirit which is upon thee, and will put it upon them; and they shall bear the burden of the people with thee, that thou bear it not thyself alone.

יח. וְאֶל הָעָם תֹּאמַר הִתְקַדְּשׁוּ לְמָחָר וַאֲכַלְתֶּם בָּשָׂר כִּי בְּכִיתֶם בְּאָזְנֵי יְהֹוָה לֵאמֹר מִי יַאֲכִלֵנוּ בָּשָׂר כִּי טוֹב לָנוּ בְּמִצְרָיִם וְנָתַן יְהֹוָה לָכֶם בָּשָׂר וַאֲכַלְתֶּם:

καὶ τῷ λαῷ ἐρεῖς ἁγνίσασθε εἰς αὔριον καὶ φάγεσθε κρέα ὅτι ἐκλαύσατε ἔναντι κυρίου λέγοντες τίς ἡμᾶς ψωμιεῖ κρέα ὅτι καλὸν ἡμῖν ἐστιν ἐν Αἰγύπτῳ καὶ δώσει κύριος ὑμῖν κρέα φαγεῖν καὶ φάγεσθε κρέα

18 ܘܐܸܡܲܪ ܡܘܼܫܹܐ ܠܥܲܡܵܐ. ܐܸܬ̣ܩܲܕܲܫܘ ܡܚܵܪ ܕܬܹܐܟ݂ܠܘܼܢ ܒܸܣܪܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܲܒ̣ܟܲܝܬ̇ܘܿܢ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܘܐܸܡܲܪܬ̇ܘܿܢ: ܡ̇ܢ ܕܹܝܢ ܐܵܘܟ̇ܠܲܢ ܒܸܣܪܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܛܵܒ̣ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܠܲܢ ܒܡܸܨܪܹܝܢ: ܘܢܸܬܸ̇ܠ ܠܟ݂ܘܿܢ ܡܵܪܝܵܐ ܒܸܣܪܵܐ ܕܬܹܐܟ݂ܠܘܿܢ.

Populo quoque dices: Sanctificamini (cras comedetis carnes: ego enim audivi vos dicere: Quis dabit nobis escas carnium? bene nobis erat in Ægypto), ut det vobis Dominus carnes, et comedatis:

და ერსა არქუ: განწმიდენით ხვალისა და ჭამეთ ჴორცი. რამეთუ სტიროდით წინაშე უფლისა და იტყოდით: ვინ მაჭამოს ჩუენ ჴორცი? რამეთუ უმჯობე იყო ყოფაჲ ჩუენი ეგჳპტეს, და მოგცეს თქუენ უფალმან ჴორცი ჭამად და ჰჭამდეთ. 18

18 And say thou unto the people, Sanctify yourselves against to morrow, and ye shall eat flesh: for ye have wept in the ears of the LORD, saying, Who shall give us flesh to eat? for it was well with us in Egypt: therefore the LORD will give you flesh, and ye shall eat.

יט. לֹא יוֹם אֶחָד תֹּאכְלוּן וְלֹא יוֹמָיִם וְלֹא חֲמִשָּׁה יָמִים וְלֹא עֲשָׂרָה יָמִים וְלֹא עֶשְׂרִים יוֹם:

οὐχ ἡμέραν μίαν φάγεσθε οὐδὲ δύο οὐδὲ πέντε ἡμέρας οὐδὲ δέκα ἡμέρας οὐδὲ εἴκοσι ἡμέρας

19 ܠܵܐ ܚܲܕ݂ ܝܘܿܡ ܬܹܐܟ݂ܠܘܼܢܹܗ: ܘܠܵܐ ܬܪܹܝܢ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ: ܘܠܵܐ ܚܲܡܫܵܐ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ: ܘܐܵܦܠܵܐ ܥܸܣܪܵܐ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ: ܘܠܵܐ ܥܸܣܪܝܼܢ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ.

non uno die, nec duobus, vel quinque aut decem, nec viginti quidem,

არა დღე ერთ, არცა ორ დღე, არცა ხუთ დღე, არცა ათ დღე, არცა ოც დღე, 19

19 Ye shall not eat one day, nor two days, nor five days, neither ten days, nor twenty days;

כ. עַד חֹדֶשׁ יָמִים עַד אֲשֶׁר יֵצֵא מֵאַפְּכֶם וְהָיָה לָכֶם לְזָרָא יַעַן כִּי מְאַסְתֶּם אֶת יְהֹוָה אֲשֶׁר בְּקִרְבְּכֶם וַתִּבְכּוּ לְפָנָיו לֵאמֹר לָמָּה זֶּה יָצָאנוּ מִמִּצְרָיִם:

ἕως μηνὸς ἡμερῶν φάγεσθε ἕως ἂν ἐξέλθῃ ἐκ τῶν μυκτήρων ὑμῶν καὶ ἔσται ὑμῖν εἰς χολέραν ὅτι ἠπειθήσατε κυρίῳ ὅς ἐστιν ἐν ὑμῖν καὶ ἐκλαύσατε ἐναντίον αὐτοῦ λέγοντες ἵνα τί ἡμῖν ἐξελθεῖν ἐξ Αἰγύπτου

20 ܥܕܲܡܵܐ ܠܝܼܪܲܚ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ ܬܹܐܟ݂ܠܘܼܢܹܗ: ܥܕܲܡܵܐ ܕܢܸܦܪܘܿܩ ܡ̣ܢ ܢܚܝܼܪ̈ܲܝܟ̇ܘܿܢ ܘܬܸܗܘܹܐ ܠܟ݂ܘܿܢ ܐܲܦ̮ܬ̇ܪܵܐ ܥܲܠ ܕܐܲܣܠܝܼܬ̇ܘܿܢ ܠܡܵܪܝܵܐ ܕܲܒ̣ܟ݂ܘܿܢ: ܘܲܒ̣ܟܲܝܬ̇ܘܿܢ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܘܐܸܡܲܪܬ̇ܘܿܢ: ܠܡܵܢܵܐ ܓܹܝܪ ܢܦܲܩ̄ܢ ܡ̣ܢ ܡܸܨܪܹܝܢ.

sed usque ad mensem dierum, donec exeat per nares vestras, et vertatur in nauseam, eo quod repuleritis Dominum, qui in medio vestri est, et fleveritis coram eo, dicentes: Quare egressi sumus ex Ægypto?

არამედ ვიდრე თვესა დღეთასა ჰჭამდეთ, ვიდრემდე წარმოჴდეს ცხჳრით თქუენით და გექმნეს თქუენ ნავღელ, რამეთუ ურჩ ექმნენით უფალსა, რომელი არს თქუენ შორის, რამეთუ სტიროდეთ წინაშე მისსა და იტყოდეთ: რაჲსათჳს იყო გამოსლვაჲ ჩუენი ქუეყანით ეგჳპტით? 20

20 But even a whole month, until it come out at your nostrils, and it be loathsome unto you: because that ye have despised the LORD which is among you, and have wept before him, saying, Why came we forth out of Egypt?

כא. וַיֹּאמֶר משֶׁה שֵׁשׁ מֵאוֹת אֶלֶף רַגְלִי הָעָם אֲשֶׁר אָנֹכִי בְּקִרְבּוֹ וְאַתָּה אָמַרְתָּ בָּשָׂר אֶתֵּן לָהֶם וְאָכְלוּ חֹדֶשׁ יָמִים:

καὶ εἶπεν Μωυσῆς ἑξακόσιαι χιλιάδες πεζῶν ὁ λαός ἐν οἷς εἰμι ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ εἶπας κρέα δώσω αὐτοῖς φαγεῖν καὶ φάγονται μῆνα ἡμερῶν

21 ܘܐܸܡܲܪ ܡܘܼܫܹܐ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ: ܫܸܬ̣ܡܵܐܐ ܐܲܠܦ̈ܝܼܢ ܓܲܒ̣ܪܹ̈ܐ ܪܸ̈ܓ̣ܠܵܝܹܐ: ܥܲܡܵܐ ܕܐܸܢܵܐ ܒܲܝܢܵܬ̣ܗܘܿܢ: ܘܐܲܢ̄ܬ̇ ܐܸܡܲܪܬ̇ ܕܒܸܣܪܵܐ ܐܸܬܸ̇ܠ ܠܗܘܿܢ: ܘܢܹܐܟ݂ܠܘܼܢ ܝܼܪܲܚ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ.

Et ait Moyses: Sexcenta millia peditum hujus populi sunt: et tu dicis: Dabo eis esum carnium mense integro?

და ჰრქუა მოსე უფალსა: ექუსას ათასი არს მკჳრცხლი ერი ესე, რომელსა ვარ მე მათ ზედა და შენ იტყჳ: ჴორცი ვსცე მათ და ჭამდენ, ვიდრე თთუეთა დღეთამდე? 21

21 And Moses said, The people, among whom I am, are six hundred thousand footmen; and thou hast said, I will give them flesh, that they may eat a whole month.

כב. הֲצֹאן וּבָקָר יִשָּׁחֵט לָהֶם וּמָצָא לָהֶם אִם אֶת כָּל דְּגֵי הַיָּם יֵאָסֵף לָהֶם וּמָצָא לָהֶם:

μὴ πρόβατα καὶ βόες σφαγήσονται αὐτοῖς καὶ ἀρκέσει αὐτοῖς ἢ πᾶν τὸ ὄψος τῆς θαλάσσης συναχθήσεται αὐτοῖς καὶ ἀρκέσει αὐτοῖς

22 ܐܸܢ ܥܵـ̈ـܢܵܐ ܘܬ̣ܵܘܪܹ̈ܐ ܡܸܬ̣ܢܲܟ݂ܣܝܼܢ ܠܗܘܿܢ: ܡܵܢܵܐ ܥܵܒ̣ܕ̇ܝܼܢ ܠܗܘܿܢ: ܘܐܸܢ ܟܠܗܘܿܢ ܢܘܼܢܹ̈ܐ ܕܝܲܡܵܐ ܡܸܬ̇ܬ̇ܨܝܼܕ݂ܝܼܢ ܠܗܘܿܢ: ܠܐܲܝܟܵܐ ܡܡܲܠܝܼܢ ܠܗܘܿܢ.

numquid ovium et boum multitudo cædetur, ut possit sufficere ad cibum? vel omnes pisces maris in unum congregabuntur, ut eos satient?

ნუ ცხოვარი და ზროხაჲ დაუკლნენა მათ და კმა-ეყოს მათ, ანუ ყოველნი თევზნი ზღჳსანი შეკრბენ და ეყოს მათ. 22

22 Shall the flocks and the herds be slain for them, to suffice them? or shall all the fish of the sea be gathered together for them, to suffice them?

כג. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֶל משֶׁה הֲיַד יְהֹוָה תִּקְצָר עַתָּה תִרְאֶה הֲיִקְרְךָ דְבָרִי אִם לֹא:

καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν μὴ χεὶρ κυρίου οὐκ ἐξαρκέσει ἤδη γνώσει εἰ ἐπικαταλήμψεταί σε ὁ λόγος μου ἢ οὔ

23 ܘܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ: ܐܝܼܕܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܡܡܲܠܝܵܐ: ܗܵܫܵܐ ܬܲܚܙܹܐ ܐܸܢ ܗܵܘܝܵܐ ܡܸܠܲܬ̣ܝ ܐܵܘ ܠܵܐ.

Cui respondit Dominus: Numquid manus Domini invalida est? jam nunc videbis utrum meus sermo opere compleatur.

და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ჴელი უფლისა ვერმე კმა-ეყოს ამათ აწვე, ეგერა, სცნა მო-რა-იწიოსა სიტყუაჲ ჩემი ანუ არა? 23

23 And the LORD said unto Moses, Is the LORD's hand waxed short? thou shalt see now whether my word shall come to pass unto thee or not.

כד. וַיֵּצֵא משֶׁה וַיְדַבֵּר אֶל הָעָם אֵת דִּבְרֵי יְהֹוָה וַיֶּאֱסֹף שִׁבְעִים אִישׁ מִזִּקְנֵי הָעָם וַיַּעֲמֵד אֹתָם סְבִיבֹת הָאֹהֶל:

καὶ ἐξῆλθεν Μωυσῆς καὶ ἐλάλησεν πρὸς τὸν λαὸν τὰ ῥήματα κυρίου καὶ συνήγαγεν ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ ἔστησεν αὐτοὺς κύκλῳ τῆς σκηνῆς

24 ܘܲܢܦܲܩ ܡܘܼܫܹܐ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܥܲܡܵܐ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܵܘ̈ܗܝ ܕܡܵܪܝܵܐ: ܘܟܲܢܸܫ ܫܲܒ̣ܥܝܼܢ ܓܲܒ̣ܪ̈ܝܼܢ ܡ̣ܢ ܣܵܒܹ̈ܐ ܕܥܲܡܵܐ: ܘܐܲܩܝܼܡ ܐܸܢܘܿܢ ܚܕܵܪܵܘܗܝ ܕܡܲܫܟ̇ܢܵܐ.

Venit igitur Moyses, et narravit populo verba Domini, congregans septuaginta viros de senibus Israël, quos stare fecit circa tabernaculum.

და გამოვიდა მოსე და ეტყოდა ერსა სიტყუასა მას უფლისასა და შეკრიბა სამეოცდაათი კაცი მოხუცებულთაგან ერისათა და დაადგინნა იგინი გარემო კარავსა მას. 24

24 And Moses went out, and told the people the words of the LORD, and gathered the seventy men of the elders of the people, and set them round about the tabernacle.

כה. וַיֵּרֶד יְהֹוָה בֶּעָנָן וַיְדַבֵּר אֵלָיו וַיָּאצֶל מִן הָרוּחַ אֲשֶׁר עָלָיו וַיִּתֵּן עַל שִׁבְעִים אִישׁ הַזְּקֵנִים וַיְהִי כְּנוֹחַ עֲלֵיהֶם הָרוּחַ וַיִּתְנַבְּאוּ וְלֹא יָסָפוּ:

καὶ κατέβη κύριος ἐν νεφέλῃ καὶ ἐλάλησεν πρὸς αὐτόν καὶ παρείλατο ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπ᾽ αὐτῷ καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τοὺς ἑβδομήκοντα ἄνδρας τοὺς πρεσβυτέρους ὡς δὲ ἐπανεπαύσατο τὸ πνεῦμα ἐπ᾽ αὐτούς καὶ ἐπροφήτευσαν καὶ οὐκέτι προσέθεντο

25 ܘܲܢܚܸܬ̣ ܡܵܪܝܵܐ ܒܲܥܢܵܢܵܐ: ܘܡܲܠܸܠ ܥܲܡܹܗ: ܘܒܲܨܲܪ ܡ̣ܢ ܪܘܼܚܵܐ ܕܲܥܠܵܘܗܝ: ܘܝܲܗ̄ܒ̣ ܥܲܠ ܫܲܒ̣ܥܝܼܢ ܓܲܒ̣ܪ̈ܝܼܢ ܣܵܒܹ̈ܐ. ܘܟܲܕ݂ ܫܪܵܬ̤ ܥܠܲܝܗܘܿܢ ܪܘܼܚܵܐ: ܐܸܬ̣ܢܲܒ̇ܝܼܘ ܘܠܵܐ ܐܵܘܣܸܦܘ.

Descenditque Dominus per nubem, et locutus est ad eum, auferens de spiritu qui erat in Moyse, et dans septuaginta viris. Cumque requievisset in eis spiritus, prophetaverunt, nec ultra cessaverunt.

და გარდამოჴდა უფალი ღრუბლითა და ეტყოდა მოსეს. და მოიღო უფალმან სულისა მისგან, რომელი იყო მის ზედა და მიჰფინა იგი სამეოცდაათთა მათ კაცთა ზედა მოხუცებულთა. და ვითარცა განისუენა სულმან მან მათ ზედა და წინაწარმეტყუელებდეს ბანაკსა მათსა შინა და არღარა შეეძინნეს. 25

25 And the LORD came down in a cloud, and spake unto him, and took of the spirit that was upon him, and gave it unto the seventy elders: and it came to pass, that, when the spirit rested upon them, they prophesied, and did not cease.

כו. וַיִּשָּׁאֲרוּ שְׁנֵי אֲנָשִׁים בַּמַּחֲנֶה שֵׁם הָאֶחָד אֶלְדָּד וְשֵׁם הַשֵּׁנִי מֵידָד וַתָּנַח עֲלֵהֶם הָרוּחַ וְהֵמָּה בַּכְּתֻבִים וְלֹא יָצְאוּ הָאֹהֱלָה וַיִּתְנַבְּאוּ בַּמַּחֲנֶה:

καὶ κατελείφθησαν δύο ἄνδρες ἐν τῇ παρεμβολῇ ὄνομα τῷ ἑνὶ Ελδαδ καὶ ὄνομα τῷ δευτέρῳ Μωδαδ καὶ ἐπανεπαύσατο ἐπ᾽ αὐτοὺς τὸ πνεῦμα καὶ οὗτοι ἦσαν τῶν καταγεγραμμένων καὶ οὐκ ἦλθον πρὸς τὴν σκηνήν καὶ ἐπροφήτευσαν ἐν τῇ παρεμβολῇ

26 ܘܐܸܫܬ̇ܚܲܪܘ ܬܪܹܝܢ ܓܲܒ̣ܪ̈ܝܼܢ ܒܡܲܫܪܝܼܬ̣ܵܐ. ܫܡܹܗ ܕܚܲܕ݂ ܐܸܠܕ݂ܵܕ݂: ܘܲܫܡܹܗ ܕܲܐ̄ܚܪܹܢܵܐ ܡܹܝܕ݂ܵܕ݂: ܘܲܫܪܵܬ̤ ܥܠܲܝܗܘܿܢ ܪܘܼܚܵܐ: ܘܐܵܦ ܗܸܢܘܿܢ ܟܬ̣ܝܼܒ̣ܝܼܢ ܗ̄ܘ̣ܵܘ: ܘܠܵܐ ܐܸܬ̣ܵܘ ܠܡܲܫܟ̇ܢܵܐ: ܘܐܸܬ̣ܢܲܒ̇ܝܼܘ ܒܡܲܫܪܝܼܬ̣ܵܐ.

Remanserat autem in castris duo viri, quorum unus vocabatur Eldad, et alter Medad, super quos requievit spiritus. Nam et ipsi descripti fuerant, et non exierant ad tabernaculum.

და დაშთეს ორნი კაცნი ბანაკსა მას შინა: სახელი ერთისაჲ ელდად და სახელი მეორისაჲ მის - მოლდად. და განისუენა სულმან მან მათ ზედა. და ესენი იყუნეს აღწერილთა მათგანნი და არა მოვიდეს კარვად 26

26 But there remained two of the men in the camp, the name of the one was Eldad, and the name of the other Medad: and the spirit rested upon them; and they were of them that were written, but went not out unto the tabernacle: and they prophesied in the camp.

כז. וַיָּרָץ הַנַּעַר וַיַּגֵּד לְמשֶׁה וַיֹּאמַר אֶלְדָּד וּמֵידָד מִתְנַבְּאִים בַּמַּחֲנֶה:

καὶ προσδραμὼν ὁ νεανίσκος ἀπήγγειλεν Μωυσῇ καὶ εἶπεν λέγων Ελδαδ καὶ Μωδαδ προφητεύουσιν ἐν τῇ παρεμβολῇ

27 ܘܲܪܗܸܛ ܥܠܲܝܡܵܐ ܘܚܵܘܝܼ ܠܡܘܼܫܹܐ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ: ܐܸܠܕ݂ܵܕ݂ ܘܡܹܝܕ݂ܵܕ݂ ܗܵܐ ܡܸܬ̣ܢܲܒܹ̇ܝܢ ܒܡܲܫܪܝܼܬ̣ܵܐ.

Cumque prophetarent in castris, cucurrit puer, et nuntiavit Moysi, dicens: Eldad et Medad prophetant in castris.

და წინაწარმეტყუელებდეს ბანაკსა მას შინა. და მორბიოდა ჭაბუკი ერთი და უთხრა მოსეს და ჰრქუა მას: ელდად და მოლდად წინაწარმეტყველებენ ბანაკსა შინა. 27

27 And there ran a young man, and told Moses, and said, Eldad and Medad do prophesy in the camp.

כח. וַיַּעַן יְהוֹשֻׁעַ בִּן נוּן מְשָׁרֵת משֶׁה מִבְּחֻרָיו וַיֹּאמַר אֲדֹנִי משֶׁה כְּלָאֵם:

καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυη ὁ παρεστηκὼς Μωυσῇ ὁ ἐκελεκτὸς εἶπεν κύριε Μωυσῆ κώλυσον αὐτούς

28 ܘܲܥܢܵܐ ܗܘܿܫܵܥ ܒܲܪܢܘܿܢ: ܡܫܲܡܫܵܢܹܗ ܕܡܘܼܫܹܐ ܡ̣ܢ ܛܲܠܝܘܼܬܹܗ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ: ܡܵܪܝ ܡܘܼܫܹܐ ܟܠܝܼ ܐܸܢܘܿܢ.

Statim Josue filius Nun, minister Moysi, et electus e pluribus, ait: Domine mi Moyses, prohibe eos.

მიუგო ისო, ძემან ნავესმან, წინაშემდგომელმან მოსესმან რჩეულმან, და ჰრქუა: უფალო მოსე, დააბრკოლენ იგინი. 28

28 And Joshua the son of Nun, the servant of Moses, one of his young men, answered and said, My lord Moses, forbid them.

כט. וַיֹּאמֶר לוֹ משֶׁה הַמְקַנֵּא אַתָּה לִי וּמִי יִתֵּן כָּל עַם יְהֹוָה נְבִיאִים כִּי יִתֵּן יְהֹוָה אֶת רוּחוֹ עֲלֵיהֶם:

καὶ εἶπεν αὐτῷ Μωυσῆς μὴ ζηλοῖς σύ μοι καὶ τίς δῴη πάντα τὸν λαὸν κυρίου προφήτας ὅταν δῷ κύριος τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐπ᾽ αὐτούς

29 ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܡܘܼܫܹܐ ܠܵܐ ܬܲܛܢܲܢܝ: ܡ̇ܢ ܕܹܝܢ ܥ̣ܒܲܕ݂ ܟܠܹܗ ܥܲܡܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܢܒ̣̈ܝܹܐ: ܡܸܛܠ ܕܝܲܗ̄ܒ̣ ܡܵܪܝܵܐ ܪܘܼܚܹܗ ܥܠܲܝܗܘܿܢ.

At ille: Quid, inquit æmularis pro me? quis tribuat ut omnis populus prophetet, et det eis Dominus spiritum suum?

და ჰრქუა მას მოსე: და შენცა მეშურობ მე? და ვინ მომცეს ყოველი ესე ერი წინასწარმეტუელად, რაჟამს მოსცეს უფალმან სული მისი მათ ზედა? 29

29 And Moses said unto him, Enviest thou for my sake? would God that all the LORD's people were prophets, and that the LORD would put his spirit upon them!

ל. וַיֵּאָסֵף משֶׁה אֶל הַמַּחֲנֶה הוּא וְזִקְנֵי יִשְׂרָאֵל:

καὶ ἀπῆλθεν Μωυσῆς εἰς τὴν παρεμβολήν αὐτὸς καὶ οἱ πρεσβύτεροι Ισραηλ

30 ܘܥܲܠ ܡܘܼܫܹܐ ܠܡܲܫܪܝܼܬ̣ܵܐ ܗ̤ܘ ܘܣܵܒܹ̈ܐ: ܕܝܼܣܪܵܝܹܠ.

Reversusque est Moyses, et majores natu Israël in castra.

ხოლო წარვიდა მოსე და ბანაკი მისი უწინარეს ისრაჱლთასა. 30

30 And Moses gat him into the camp, he and the elders of Israel.

לא. וְרוּחַ נָסַע מֵאֵת יְהֹוָה וַיָּגָז שַׂלְוִים מִן הַיָּם וַיִּטּשׁ עַל הַמַּחֲנֶה כְּדֶרֶךְ יוֹם כֹּה וּכְדֶרֶךְ יוֹם כֹּה סְבִיבוֹת הַמַּחֲנֶה וּכְאַמָּתַיִם עַל פְּנֵי הָאָרֶץ:

καὶ πνεῦμα ἐξῆλθεν παρὰ κυρίου καὶ ἐξεπέρασεν ὀρτυγομήτραν ἀπὸ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπέβαλεν ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν ὁδὸν ἡμέρας ἐντεῦθεν καὶ ὁδὸν ἡμέρας ἐντεῦθεν κύκλῳ τῆς παρεμβολῆς ὡσεὶ δίπηχυ ἀπὸ τῆς γῆς

31 ܘܪܘܼܚܵܐ ܫܸܩܠܲܬ̤ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܲܣܩܲܬ̤ ܣܲܠܘܲܝ ܡ̣ܢ ܝܲܡܵܐ: ܘܐܲܪܡܝܲܬ̤ ܥܲܠ ܡܲܫܪܝܼܬ̣ܵܐ: ܡܲܪܕܹ̇ܐ ܝܵܘܡܵܐ ܠܟ݂ܵܐ: ܘܡܲܪܕܹ̇ܐ ܝܵܘܡܵܐ ܠܟ݂ܵܐ: ܚܕ݂ܵܪܹ̈ܝܗ̇ ܕܡܲܫܪܝܼܬ̣ܵܐ: ܘܐܲܝܟ݂ ܬܲܪܬܹ̇ܝܢ ܐܲܡ̈ܝܼܢ ܥܲܠ ܐܲܦܲܝ̈ ܐܲܪܥܵܐ.

Ventus autem egrediens a Domino, arreptans trans mare coturnices detulit, et demisit in castra itinere quantum uno die confici potest, ex omni parte castrorum per circuitum, volabantque in aëre duobus cubitis altitudine super terram.

და გამოვიდა სული უფლისა და გამოიღო მწყერმარჴილი ზღჳთ და დადვა იგი ბანაკსა მას დღის ერთისაგანსა ამიერ და იმიერ, გარემო ბანაკსა მას, ვითარ ორ წყრთა ქუეყანასა ზედა. 31

31 And there went forth a wind from the LORD, and brought quails from the sea, and let them fall by the camp, as it were a day's journey on this side, and as it were a day's journey on the other side, round about the camp, and as it were two cubits high upon the face of the earth.

לב. וַיָּקָם הָעָם כָּל הַיּוֹם הַהוּא וְכָל הַלַּיְלָה וְכֹל יוֹם הַמָּחֳרָת וַיַּאַסְפוּ אֶת הַשְּׂלָיו הַמַּמְעִיט אָסַף עֲשָׂרָה חֳמָרִים וַיִּשְׁטְחוּ לָהֶם שָׁטוֹחַ סְבִיבוֹת הַמַּחֲנֶה:

καὶ ἀναστὰς ὁ λαὸς ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα καὶ ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν ἐπαύριον καὶ συνήγαγον τὴν ὀρτυγομήτραν ὁ τὸ ὀλίγον συνήγαγεν δέκα κόρους καὶ ἔψυξαν ἑαυτοῖς ψυγμοὺς κύκλῳ τῆς παρεμβολῆς

32 ܘܩܵܡ ܥܲܡܵܐ ܟܠܹܗ ܐܝܼܡܵܡܵܐ ܗܵܘ̇: ܘܟ݂ܠܹܗ ܠܸܠܝܵܐ: ܘܟ݂ܠܹܗ ܐܝܼܡܵܡܵܐ ܕܒ̣ܵܬ̣ܪܹܗ: ܘܟܲܢܫܘܼܗ̇ ܠܣܲܠܘܲܝ. ܐܲܝܢܵܐ ܕܐܲܙܥܲܪ ܟܲܢܸܫ ܥܸܣܪܵܐ ܟܪ̈ܵܘܵܢ: ܘܲܫܛܲܚܘ ܠܗܘܿܢ ܡܲܫܛܵܚܹ̈ܐ ܚܕ݂ܵܪܹ̈ܝܗ̇ ܕܡܲܫܪܝܼܬ̣ܵܐ.

Surgens ergo populus toto die illo, et nocte, ac die altero, congregavit coturnicum: qui parum, decem coros: et siccaverunt eas per gyrum castrorum.

და აღდგა ერი იგი მას დღესა დღე ყოველ და ღამე ყოველ, და დღე ყოველ ხვალისაგან და შეკრიბეს მწყერმარჴილი იგი, რომელმან მცირედ შეიკრიბა ათკოროს, რომელ არს სამას გრივ. და დაწჳდეს და განაჴმეს ჴმელად გარეშე ბანაკსა მას. 32

32 And the people stood up all that day, and all that night, and all the next day, and they gathered the quails: he that gathered least gathered ten homers: and they spread them all abroad for themselves round about the camp.

לג. הַבָּשָׂר עוֹדֶנּוּ בֵּין שִׁנֵּיהֶם טֶרֶם יִכָּרֵת וְאַף יְהֹוָה חָרָה בָעָם וַיַּךְ יְהֹוָה בָּעָם מַכָּה רַבָּה מְאֹד:

τὰ κρέα ἔτι ἦν ἐν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν πρὶν ἢ ἐκλείπειν καὶ κύριος ἐθυμώθη εἰς τὸν λαόν καὶ ἐπάταξεν κύριος τὸν λαὸν πληγὴν μεγάλην σφόδρα

33 ܒܸܣܪܵܐ ܥܕܲܟܹ̇ܝܠ ܒܹܝܬ̣ ܫܸܢܲܝ̈ܗܘܿܢ: ܘܥܲܕ݂ܠܵܐ ܥ̣ܒܲܕ݂ ܬܩܸܦ ܪܘܼܓ̣ܙܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܥܲܠ ܥܲܡܵܐ: ܘܲܡ̣ܚܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܒܥܲܡܵܐ ܡܚܘܿܬ̣ܵܐ ܕܛܵܒ̣ ܪܲܒܵܐ.

Adhuc carnes erant in dentibus eorum, nec defecerat hujuscemodi cibus: et ecce furor Domini concitatus in populum, percussit eum plaga magna nimis.

და ჴორცი იგი იყოღა პირსა შინა მათსა და არღა მოკლებულ იყო. და უფალი განრისხნა ერსა მას ზედა და მოსრა ერი იგი წყლულებითა დიდითა ფრიად. 33

33 And while the flesh was yet between their teeth, ere it was chewed, the wrath of the LORD was kindled against the people, and the LORD smote the people with a very great plague.

לד. וַיִּקְרָא אֶת שֵׁם הַמָּקוֹם הַהוּא קִבְרוֹת הַתַּאֲוָה כִּי שָׁם קָבְרוּ אֶת הָעָם הַמִּתְאַוִּים:

καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου μνήματα τῆς ἐπιθυμίας ὅτι ἐκεῖ ἔθαψαν τὸν λαὸν τὸν ἐπιθυμητήν

34 ܘܲܩܪܵܐ ܫܡܹܗ ܕܐܲܬ̣ܪܵܐ ܗܵܘ̇ ܩܲܒ̣ܪܹ̈ܐ ܕܪܸܓ̇ܬ̣ܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܬܲܡܵܢ ܩܒܲܪܘ ܠܥܲܡܵܐ ܕܪܲܓ̣ܘ ܪܸܓ̇ܬ̣ܵܐ.

Vocatusque est ille locus, Sepulchra concupiscentiæ: ibi enim sepelierunt populum qui desideraverat.

და ეწოდა ადგილსა მას `საფლავებ გულისთქმისაჲ,~ რამეთუ მუნ დაჰფლეს ერი იგი გულისმთქმელი. 34

34 And he called the name of that place Kibrothhattaavah: because there they buried the people that lusted.

לה. מִקִּבְרוֹת הַתַּאֲוָה נָסְעוּ הָעָם חֲצֵרוֹת וַיִּהְיוּ בַּחֲצֵרוֹת:

ἀπὸ μνημάτων ἐπιθυμίας ἐξῆρεν ὁ λαὸς εἰς Ασηρωθ καὶ ἐγένετο ὁ λαὸς ἐν Ασηρωθ

35 ܘܡ̣ܢ ܩܲܒ̣ܪܹ̈ܐ ܕܪܸܓ̇ܬ̣ܵܐ ܫܩܲܠܘ ܥܲܡܵܐ ܠܚܸܨܪܘܿܬ̣: ܘܲܗܘ̤ܵܘ ܒܚܸܨܪܘܿܬ̣.

Egressi autem de Sepulchris concupiscentiæ, venerunt in Haseroth, et manserunt ibi.

და სამარით გულისთქმით წარიძრა ერი იგი ასეროთდ და იყო ერი იგი ასეროთს. 34

35 And the people journeyed from Kibrothhattaavah unto Hazeroth; and abode at Hazeroth.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=70a2e035-9911-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display