Cat gre 2a11-13(11) Οὐσία δέ ἐστιν ἡ κυριώτατά τε καὶ πρώτως καὶ μάλι(12)στα λεγομένη, ἣ μήτε καθ’ ὑποκειμένου τινὸς λέγεται (13) μήτε ἐν ὑποκειμένῳ τινί ἐστιν,
Anon. ca. 450 A.D. arm p. 110Յալագս գոյացութեան
ա Գոյացութիւն է, որ իսկագո՛յն, և նախկի՛ն, և մանաւանդ ասի։ որ ո՛չ զենթակայէ՛ ումեքէ ասի, ց ո՛չ նենեթակայոջ ումէ՛ք է՛:
Boethius ca. 500 A.D lat 5,1-2(5,1) DE SUBSTANTIA: Substantia autem est, quae proprie et principaliter et maxime dicitur, (2) quae neque de subiecto praedicatur neque in subiecto est,
George ca. 700 A.D. syr p. 11ܡܛܠ ܐܘܣܝܐ .... ܩܦܠܐܘܢ ܕܬܪܝܢ
ܐܘܣܝܐ ܕܝܢ ܐܝܬܝܗ̇ ܗ̇ܝ ܕܣܓܝ ܡܪܢܝܬܐ ܘܝܬܪܐܝܬ ܡܬܐܡܪܐ ܆ ܗ̇ܝ ܕܠܐ ܥܠ ܡܕܡ ܕܣܝܡ ܡܬܐܡܪܐ ܘܠܐ ܒܗ̇ܘ ܕܣܝܡ ܐܝܬܝܗ̇ .
Notker ca. 1000 A.D. Old High German A 282a-b18. DIUISIO SUBSTANTIARUM . IN PRIMAS ET SECUNDAS.
Substantia autem est . quȩ proprie et principaliter et maxime dicitur . quȩ neque de subiecto predicatur neque in subiecto est. Tíu herôsta substantia . únde díu mít méisten réhte sô héizit . táz íst tíu . díu gespróchen neuuírdt fóne demo únderen . nóh án ímo nelíget . uuánda sî íst tíu níderôsta . fóne déro die óbe'ren substantiȩ gespróchen uuérdint. tîe scundȩ héizint . unde sî trégit álliu accidentia. Tánnân héizet sî substantia . a subtus stando.
Ackrill 1963 engA substance — that which is called a substance most strictly, primarily, and most of all — is that which is neither said of a subject nor in a subject,
http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=record&uid=a9da018d-bb72-11e4-bbf3-001cc4ddf0f4
Title
