Bibliotheca Polyglotta

א. וַיִּזְכֹּר אֱלֹהִים אֶת נֹחַ וְאֵת כָּל הַחַיָּה וְאֶת כָּל הַבְּהֵמָה אֲשֶׁר אִתּוֹ בַּתֵּבָה וַיַּעֲבֵר אֱלֹהִים רוּחַ עַל הָאָרֶץ וַיָּשֹׁכּוּ הַמָּיִם:

καὶ ἐμνήσθη ὁ θεὸς τοῦ Νωε καὶ πάντων τῶν θηρίων καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάντων τῶν πετεινῶν καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν ὅσα ἦν μετ᾽ αὐτοῦ ἐν τῇ κιβωτῷ καὶ ἐπήγαγεν ὁ θεὸς πνεῦμα ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐκόπασεν τὸ ὕδωρ

1 ܘܐܸܬܿܕܿܟܲܪ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܢܘܿܚ ܘܲܠܟ݂ܠܵܗ ܚܲܝܘܬܼܵܐ: ܘܲܠܟ݂ܠܵܗ ܒܥܝܼܪܵܐ: ܘܲܠܟ݂ܠܵܗ ܦܵܪܲܚܬܼܵܐ ܕܥܲܡܹܗ ܒܩܹܒ݂ܘܼܬܼܵܐ: ܘܐܲܥܒܲܪ ܐܲܠܵܗܵܐ ܪܘܼܚܵܐ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ: ܘܐܸܬܿܬܿܢܝܼܚܘ ܡܲܝ̈ܵܐ.

Recordatus autem Deus Noe cunctorumque animantium et omnium iumentorum, quae erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutae sunt aquae.

Եւ յիշեաց Աստուած զՆոյ եւ զամենայն գազանս եւ զամենայն անասունս եւ զամենայն թռչունս`` որ էին ընդ նմա ի տապանի անդ. եւ ած Աստուած հողմ ի վերայ երկրի, եւ դադարեաց ջուրն:

და მოეჴსენა ღმერთსა ნოესი და ყოველთა მჴეცთა, და ყოველთა საცხოვართა, და ყოველთა მფრინველთა და ყოველთა ქუეწარმავალთა, რაოდენნი იყვნეს მის თანა კიდობანსა შინა. 1

1 And God remembered Noah, and every living thing, and all the cattle that was with him in the ark: and God made a wind to pass over the earth, and the waters asswaged;

ב. וַיִּסָּכְרוּ מַעְיְנֹת תְּהוֹם וַאֲרֻבֹּת הַשָּׁמָיִם וַיִּכָּלֵא הַגֶּשֶׁם מִן הַשָּׁמָיִם:

καὶ ἐπεκαλύφθησαν αἱ πηγαὶ τῆς ἀβύσσου καὶ οἱ καταρράκται τοῦ οὐρανοῦ καὶ συνεσχέθη ὁ ὑετὸς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ

2 ܘܐܸܣܬܿܟܲܪ ܡܲܒܿܘܼܥܹ̈ܐ ܕܲܬܼܗܘܿܡܵܐ: ܘܢܵܣ̈ܟܹܿܐ ܕܲܫܡܲܝܵܐ: ܘܐܸܬܼܟܿܠܝܼ ܡܸܛܪܵܐ ܡ̣ܢ ܫܡܲܝܵܐ.

Et clausi sunt fontes abyssi et cataractae caeli, et prohibitae sunt pluviae de caelo.

Եւ խցան աղբեւրք անդնդոց եւ սահանք երկնից, եւ արգելաւ անձրեւ յերկնից:

და მოაწია ღმერთმან სული ქუეყანასა ზედა და მოაკლდა წყალი და დასწყდეს წყარონი უფსკრულისანი და საქანელნი ცისანი. და მოაკლდა წყალი, მავალი ქუეყანისაგან, და შედგებოდა. 2

2 The fountains also of the deep and the windows of heaven were stopped, and the rain from heaven was restrained;

ג. וַיָּשֻׁבוּ הַמַּיִם מֵעַל הָאָרֶץ הָלוֹךְ וָשׁוֹב וַיַּחְסְרוּ הַמַּיִם מִקְצֵה חֲמִשִּׁים וּמְאַת יוֹם:

καὶ ἐνεδίδου τὸ ὕδωρ πορευόμενον ἀπὸ τῆς γῆς ἐνεδίδου καὶ ἠλαττονοῦτο τὸ ὕδωρ μετὰ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἡμέρας

3 ܘܲܗܦܲܟ݂ܘ ܡܲܝ̈ܵܐ ܡ̣ܢ ܐܲܪܥܵܐ: ܐܵܙܠ̄ܝܼܢ ܘܗܵܦܟܿܝܼܢ: ܘܲܚܣܲܪܘ ܡܲܝ̈ܵܐ ܡ̣ܢ ܒܵܬܲܪ ܡܵܐܐ ܘܚܲܡܫܝܼܢ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ.

Reversaeque sunt aquae de terra euntes et redeuntes et coeperunt minui post centum quinquaginta dies.

Եւ զիջանէր տակաւ, երթայր ջուրն եւ թուլանայր յերկրէ եւ նուազէր ջուրն յետ հարեւր եւ յիսուն աւուր:

და შემცირდებოდა წყალი შემდგომად ასერგასისთა დღეთასა. 3

3 And the waters returned from off the earth continually: and after the end of the hundred and fifty days the waters were abated.

ד. וַתָּנַח הַתֵּבָה בַּחֹדֶשׁ הַשְּׁבִיעִי בְּשִׁבְעָה עָשָׂר יוֹם לַחֹדֶשׁ עַל הָרֵי אֲרָרָט:

καὶ ἐκάθισεν ἡ κιβωτὸς ἐν μηνὶ τῷ ἑβδόμῳ ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ Αραρατ

4 ܘܐܸܬܿܬܿܢܝܼܚܲܬܼ ܩܹܒ݂ܘܼܬܼܵܐ ܒܝܲܪܚܵܐ ܫܒ݂ܝܼܥܵܝܵܐ: ܒܲܫܒܲܥܸܣܪܹ̈ܐ ܒܹܗ ܒܝܲܪܚܵܐ ܥܲܠ ܛܘܼܪܲ̈ܝ ܩܲܪܕܘܿ.

Requievitque arca mense septimo, decima septima die mensis super montes Ararat.

Եւ նստաւ տապանն յեւթներորդում ամսեանն ի քսան եւ յեւթն`` ամսոյն ի լերինս Արարատայ:

და დადგა კიდობანი თთუესა მეშჳდესა ოცდაშჳდისა მის თთჳსასა მთათა ზედა არარატისასა. 4

4 And the ark rested in the seventh month, on the seventeenth day of the month, upon the mountains of Ararat.

ה. וְהַמַּיִם הָיוּ הָלוֹךְ וְחָסוֹר עַד הַחֹדֶשׁ הָעֲשִׂירִי בָּעֲשִׂירִי בְּאֶחָד לַחֹדֶשׁ נִרְאוּ רָאשֵׁי הֶהָרִים:

τὸ δὲ ὕδωρ πορευόμενον ἠλαττονοῦτο ἕως τοῦ δεκάτου μηνός ἐν δὲ τῷ ἑνδεκάτῳ μηνί τῇ πρώτῃ τοῦ μηνός ὤφθησαν αἱ κεφαλαὶ τῶν ὀρέων

5 ܘܡܲܝܵ̈ܐ ܐܵܙܠ̄ܝܼܢ ܗ̄ܘ̤ܵܘ ܘܚܲܣܪܝܼܢ: ܥܕܲܡܵܐ ܠܝܲܪܚܵܐ ܥܣܝܼܪܵܝܵܐ: ܒܚܲܕ݂ ܒܝܲܪܚܵܐ ܥܣܝܼܪܵܝܵܐ ܐܸܬܼܚܙܝܼܘ ܪܹܫܲܝ̈ ܛܘܼܪܹ̈ܐ.

At vero aquae ibant et decrescebant usque ad decimum mensem; decimo enim mense, prima die mensis, apparuerunt cacumina montium.

Եւ ջուրն երթայր եւ նուազէր մինչեւ ի տասներորդ ամիսն. իսկ յամսեանն մետասաներորդի, որ օր առաջին էր ամսոյն` երեւեցան գլուխք լերանց:

ხოლო წყალი მავალი შემცირდებოდა ვიდრე მეათედ თთუემდე და მეთერთმეტესა თთუესა, პირველსა თთჳსასა, გამოჩნდეს თავნი მთათანი. 5

5 And the waters decreased continually until the tenth month: in the tenth month, on the first day of the month, were the tops of the mountains seen.

ו. וַיְהִי מִקֵּץ אַרְבָּעִים יוֹם וַיִּפְתַּח נֹחַ אֶת חַלּוֹן הַתֵּבָה אֲשֶׁר עָשָׂה:

καὶ ἐγένετο μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέρας ἠνέῳξεν Νωε τὴν θυρίδα τῆς κιβωτοῦ ἣν ἐποίησεν

6 ܘܲܗ̤ܘܵܐ ܡ̣ܢ ܒܵܬܲܪ ܐܲܪܒܿܥܝܼܢ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ: ܦܬܲܚ ܢܘܿܚ ܟܵܘܬܼܵܐ ܕܩܹܒ݂ܘܼܬܼܵܐ ܕܲܥܒܲܕ݂.

Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noe fenestram arcae, quam fecerat, dimisit corvum;

Եւ եղեւ յետ քառասուն աւուր եբաց Նոյ զպատուհան տապանին զոր արար:

ხოლო იყო, შემდგომად ორმეოცთა დღეთასა განაღო ნოე კარი კიდობნისა, რომელ ქმნა. 6

6 And it came to pass at the end of forty days, that Noah opened the window of the ark which he had made:

ז. וַיְשַׁלַּח אֶת הָעֹרֵב וַיֵּצֵא יָצוֹא וָשׁוֹב עַד יְבשֶׁת הַמַּיִם מֵעַל הָאָרֶץ:

καὶ ἀπέστειλεν τὸν κόρακα τοῦ ἰδεῖν εἰ κεκόπακεν τὸ ὕδωρ καὶ ἐξελθὼν οὐχ ὑπέστρεψεν ἕως τοῦ ξηρανθῆναι τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς

7 ܘܫܲܕܲܪ ܠܥܘܼܪܒ݂ܵܐ ܘܲܢܦܲܩ ܡܸܦܲܩ: ܘܠܵܐ ܗܦܲܟ: ܥܕܲܡܵܐ ܕܝܼܒܸܫܘ ܡܲܝ̈ܵܐ ܡ̣ܢ ܐܲܦܲܝ̈ ܐܲܪܥܵܐ.

qui egrediebatur exiens et rediens, donec siccarentur aquae super terram.

Եւ արձակեաց զագռաւն, եւ ել եւ անդրէն ոչ դարձաւ մինչեւ ցցամաքել ջրոյն յերկրէ:

და განავლინა ყორანი ხილვად, უკუეთუ მოაკლდა წყალი და განსრული არა კუალად იქცა ვიდრე განჴმობადმდე წყლისა ქუეყანისაგან. 7

7 And he sent forth a raven, which went forth to and fro, until the waters were dried up from off the earth.

ח. וַיְשַׁלַּח אֶת הַיּוֹנָה מֵאִתּוֹ לִרְאוֹת הֲקַלּוּ הַמַּיִם מֵעַל פְּנֵי הָאֲדָמָה:

καὶ ἀπέστειλεν τὴν περιστερὰν ὀπίσω αὐτοῦ ἰδεῖν εἰ κεκόπακεν τὸ ὕδωρ ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς

8 ܘܫܲܕܲܪ ܠܝܵܘܢܵܐ ܡ̣ܢ ܠܘܵܬܹܗ: ܕܢܸܚܙܸܐ ܐܸܢ ܩܲܠܘ ܡܲܝ̈ܵܐ ܡ̣ܢ ܐܲܦܲܝ̈ ܐܲܪܥܵܐ.

Emisit quoque columbam a se, ut videret si iam cessassent aquae super faciem terrae.

Եւ արձակեաց զաղաւնին զհետ նորա`` տեսանել թէ ցածուցեա՞լ իցէ ջուրն յերեսաց երկրէ:

და განავლინა ტრედი უკუანა მისა, უკუე-თუ მოაკლდა წყალი პირისაგან ქუეყანისა. 8

8 Also he sent forth a dove from him, to see if the waters were abated from off the face of the ground;

ט. וְלֹא מָצְאָה הַיּוֹנָה מָנוֹחַ לְכַף רַגְלָהּ וַתָּשָׁב אֵלָיו אֶל הַתֵּבָה כִּי מַיִם עַל פְּנֵי כָל הָאָרֶץ וַיִּשְׁלַח יָדוֹ וַיִּקָּחֶהָ וַיָּבֵא אֹתָהּ אֵלָיו אֶל הַתֵּבָה:

καὶ οὐχ εὑροῦσα ἡ περιστερὰ ἀνάπαυσιν τοῖς ποσὶν αὐτῆς ὑπέστρεψεν πρὸς αὐτὸν εἰς τὴν κιβωτόν ὅτι ὕδωρ ἦν ἐπὶ παντὶ προσώπῳ πάσης τῆς γῆς καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἔλαβεν αὐτὴν καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν πρὸς ἑαυτὸν εἰς τὴν κιβωτόν

9 ܘܠܵܐ ܐܸܫܟܿܚܲܬܼ ܠܵܗ ܝܵܘܢܵܐ ܢܝܵܚܵܐ ܠܦܲܣܲܬܼ ܪܸܓܼܠܵܗ: ܘܗܸܦܟܲܬܼ ܠܘܵܬܹܗ ܠܩܹܒ݂ܘܼܬܼܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܡܲܝܵ̈ܐ ܐܝܼܬ ܗ̄ܘ̤ܵܘ ܥܲܠ ܐܲܦܲܝ̈ ܟܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ: ܘܐܵܘܫܸܛ ܐܝܼܕܹܗ ܘܢܲܣܒܵܗ: ܘܐܲܥܠܵܗ ܠܘܵܬܹܗ ܠܩܹܒ݂ܘܼܬܼܵܐ.

Quae, cum non invenisset, ubi requiesceret pes eius, reversa est ad eum in arcam; aquae enim erant super universam terram. Extenditque manum et apprehensam intulit in arcam.

Եւ չգտեալ աղաւնւոյն հանգիստ ոտից իւրոց` դարձաւ անդրէն առ նա ի տապան անդր. զի ջուր դեռ ունէր զամենայն երեսս երկրի. եւ ձգեաց զձեռն եւ ընկալաւ զնա, եւ առ զնա անդրէն առ իւր ի տապան անդր:

და ვერ მპოვნელი განსუენებასა ტრედი ფერჴთა მისთასა მოიქცა მისა მიმართ კიდობნად, რამეთუ წყალი იყო ყოველსა ზედა პირსა ქუეყანისასა, და განყო ჴელი მისი, მიიქუა იგი და შეიყუანა იგი თავისა თჳსისა თანა კიდობნად. 9

9 But the dove found no rest for the sole of her foot, and she returned unto him into the ark, for the waters were on the face of the whole earth: then he put forth his hand, and took her, and pulled her in unto him into the ark.

י. וַיָּחֶל עוֹד שִׁבְעַת יָמִים אֲחֵרִים וַיֹּסֶף שַׁלַּח אֶת הַיּוֹנָה מִן הַתֵּבָה:

καὶ ἐπισχὼν ἔτι ἡμέρας ἑπτὰ ἑτέρας πάλιν ἐξαπέστειλεν τὴν περιστερὰν ἐκ τῆς κιβωτοῦ

10 ܘܦܵܫ ܬܘܼܒ݂ ܫܲܒ݂ܥܵܐ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ ܐ̄ܚܪܵܢܝܼܢ: ܘܲܗܦܲܟ ܘܫܲܕܪܵܗ ܠܝܵܘܢܵܐ ܡ̣ܢ ܩܹܒ݂ܘܼܬܼܵܐ.

Exspectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca.

Եւ դադարեաց եւս աւուրս եւթն, եւ դարձաւ արձակեաց զաղաւնին ի տապանէ անտի:

მერმე შემდგომად შჳდთა დღეთასა კუალად განავლინა ტრედი კიდობნისაგან. 10

10 And he stayed yet other seven days; and again he sent forth the dove out of the ark;

יא. וַתָּבֹא אֵלָיו הַיּוֹנָה לְעֵת עֶרֶב וְהִנֵּה עֲלֵה זַיִת טָרָף בְּפִיהָ וַיֵּדַע נֹחַ כִּי קַלּוּ הַמַּיִם מֵעַל הָאָרֶץ:

καὶ ἀνέστρεψεν πρὸς αὐτὸν ἡ περιστερὰ τὸ πρὸς ἑσπέραν καὶ εἶχεν φύλλον ἐλαίας κάρφος ἐν τῷ στόματι αὐτῆς καὶ ἔγνω Νωε ὅτι κεκόπακεν τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς

11 ܘܐܸܬܲܬܼ ܠܘܵܬܹܗ ܝܵܘܢܵܐ ܠܥܸܕܵܢ ܪܲܡܫܵܐ: ܘܗܵܐ ܛܲܪܦܵܐ ܕܙܲܝܬܵܐ ܐܲܚܝܼܕ݂ܵܐ ܒܦܘܼܡܵܗ: ܘܝܼܕܲܥ ܢܘܿܚ ܕܩܲܠܘ ܡܲܝ̈ܵܐ ܡ̣ܢ ܐܲܦܲܝ̈ ܐܲܪܥܵܐ.

At illa venit ad eum ad vesperam portans ramum olivae virentibus foliis in ore suo. Intellexit ergo Noe quod cessassent aquae super terram.

Եւ դարձաւ առ նա աղաւնին ընդ երեկս, եւ ունէր տերեւ ձիթենւոյ շիղ ի բերան իւրում. եւ գիտաց Նոյ, թէ ցածուցեալ են ջուրքն յերկրէ:

და მოაქცია მისა მიმართ ტრედმან მიმწუხრი და აქუნდა ზეთისხილისა ფურცელი რტოჲთა პირსა შინა მისსა და ცნა ნოე, რამეთუ მოაკლდა წყალი პირისაგან ქუეყანისა. 11

11 And the dove came in to him in the evening; and, lo, in her mouth was an olive leaf pluckt off: so Noah knew that the waters were abated from off the earth.

יב. וַיִּיָּחֶל עוֹד שִׁבְעַת יָמִים אֲחֵרִים וַיְשַׁלַּח אֶת הַיּוֹנָה וְלֹא יָסְפָה שׁוּב אֵלָיו עוֹד:

καὶ ἐπισχὼν ἔτι ἡμέρας ἑπτὰ ἑτέρας πάλιν ἐξαπέστειλεν τὴν περιστεράν καὶ οὐ προσέθετο τοῦ ἐπιστρέψαι πρὸς αὐτὸν ἔτι

12 ܘܦܵܫ ܬܘܼܒ݂ ܫܲܒ݂ܥܵܐ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ ܐ̄ܚܪܵܢܝܼܢ: ܘܫܲܕܪܵܗ ܠܝܵܘܢܵܐ، ܘܠܵܐ ܐܵܘܣܦܲܬܼ ܬܘܼܒ݂ ܝܵܘܢܵܐ ܠܡܸܗܦܲܟ ܠܘܵܬܹܗ.

Exspectavitque nihilominus septem alios dies; et emisit columbam, quae non est reversa ultra ad eum.

Եւ դադարեաց աւուրս եւթն եւս, եւ դարձեալ արձակեաց զաղաւնին, եւ ոչ եւս յաւել դառնալ առ նա:

და მერმე და-ღა-ითმინა შჳდ დღე. და კუალად განავლინა ტრედი და არ-ღა-რა შესძინა მოქცევად მისსა მომართ მერმე. 12

12 And he stayed yet other seven days; and sent forth the dove; which returned not again unto him any more.

יג. וַיְהִי בְּאַחַת וְשֵׁשׁ מֵאוֹת שָׁנָה בָּרִאשׁוֹן בְּאֶחָד לַחֹדֶשׁ חָרְבוּ הַמַּיִם מֵעַל הָאָרֶץ וַיָּסַר נֹחַ אֶת מִכְסֵה הַתֵּבָה וַיַּרְא וְהִנֵּה חָרְבוּ פְּנֵי הָאֲדָמָה:

καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑνὶ καὶ ἑξακοσιοστῷ ἔτει ἐν τῇ ζωῇ τοῦ Νωε τοῦ πρώτου μηνός μιᾷ τοῦ μηνός ἐξέλιπεν τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἀπεκάλυψεν Νωε τὴν στέγην τῆς κιβωτοῦ ἣν ἐποίησεν καὶ εἶδεν ὅτι ἐξέλιπεν τὸ ὕδωρ ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς

13 ܘܲܗ̤ܘܵܐ ܒܲܫܢܲܬܼ ܫܸܬܼܡܵܐܐ ܘܲܚܕ݂ܵܐ ܒܚܲܕ݂ ܒܝܲܪܚܵܐ ܩܲܕ݂ܡܵܝܵܐ: ܝܼܒܸܫܘ ܡܲܝ̈ܵܐ ܡ̣ܢ ܐܲܪܥܵܐ: ܘܐܲܥܒܲܪ ܢܘܿܚ ܟܣܵܝܵܐ ܕܩܹܒ݂ܘܼܬܼܵܐ: ܘܲܚܙܵܐ: ܘܗܵܐ ܝܼܒܸܫ ܐܲܦܲܝ̈ ܐܲܪܥܵܐ.

Igitur sescentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis, siccatae sunt aquae super terram; et aperiens Noe tectum arcae, et ecce aspexit viditque quod exsiccata erat superficies terrae.

Եւ եղեւ ի վեց հարիւրորդի եւ ի միում ամի կենաց Նոյի``, յամսեանն առաջնում որ օր մի էր ամսոյն, նուազեաց ջուրն յերեսաց երկրէ. եւ եբաց Նոյ զձեղուն տապանին զոր արար, եւ ետես զի նուազեալ էր ջուրն յերեսաց երկրէ:

და იყო ექუსასსა და ერთსა წელსა ცხორებასა ნოესსა, პირველსა თთუესა, ერთსა თთჳსასა, მოაკლდა წყალი ქუეყანისაგან და აღსძარცვა ნოე სართული კიდობნისა, რომელ ქმნა, და იხილა, რამეთუ მოაკლდა წყალი პირისაგან ქუეყანისა. 13

13 And it came to pass in the six hundredth and first year, in the first month, the first day of the month, the waters were dried up from off the earth: and Noah removed the covering of the ark, and looked, and, behold, the face of the ground was dry.

יד. וּבַחֹדֶשׁ הַשֵּׁנִי בְּשִׁבְעָה וְעֶשְׂרִים יוֹם לַחֹדֶשׁ יָבְשָׁה הָאָרֶץ:

ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ δευτέρῳ ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός ἐξηράνθη ἡ γῆ

14 ܘܲܒ݂ܝܲܪܚܵܐ ܕܲܬܼܪܝܹܢ: ܒܫܲܒ݂ܥܵܐ ܘܥܸܣܪܝܼܢ ܒܹܗ ܒܝܲܪܚܵܐ ܝܸܒ݂ܫܲܬ̤ ܐܲܪܥܵܐ.

Mense secundo, septima et vicesima die mensis, arefacta est terra.

Իսկ յամսեանն երկրորդի, որ օր քսան եւ եւթն էր ամսոյն` ցամաքեցաւ երկիր:

ხოლო მეორესა თთუესა, ოცდაშჳდსა თთჳსასა,განჴმა ქუეყანა. 14

14 And in the second month, on the seven and twentieth day of the month, was the earth dried.

טו. וַיְדַבֵּר אֱלֹהִים אֶל נֹחַ לֵאמֹר:

καὶ εἶπεν κύριος ὁ θεὸς τῷ Νωε λέγων

15 ܘܡܲܠܸܠ ܐܲܠܵܗܵܐ ܥܲܡ ܢܘܿܚ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ.

Locutus est autem Deus ad Noe dicens:

Եւ խօսեցաւ Տէր Աստուած ընդ Նոյի եւ ասէ:

და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან ნოეს. 15

15 And God spake unto Noah, saying,

טז. צֵא מִן הַתֵּבָה אַתָּה וְאִשְׁתְּךָ וּבָנֶיךָ וּנְשֵׁי בָנֶיךָ אִתָּךְ:

ἔξελθε ἐκ τῆς κιβωτοῦ σὺ καὶ ἡ γυνή σου καὶ οἱ υἱοί σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν σου μετὰ σοῦ

16 ܦܘܿܩ ܡ̣ܢ ܩܹܒ݂ܘܼܬܼܵܐ: ܐܲܢ̄ܬ: ܘܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܟ: ܘܲܒ݂̈ܢܲܝܟ: ܘܢܸܫܹ̈ܐ ܕܲܒ݂̈ܢܲܝܟ ܥܲܡܵܟ.

“Egredere de arca tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum.

Ել ի տապանէ այտի դու եւ կին քո եւ որդիք քո եւ կանայք որդւոց քոց ընդ քեզ:

გამოვედ კიდობნისაგან შენ და ცოლი შენი, და ძენი შენნი და ცოლნი ძეთა შენთანი. 16

16 Go forth of the ark, thou, and thy wife, and thy sons, and thy sons' wives with thee.

יז. כָּל הַחַיָּה אֲשֶׁר אִתְּךָ מִכָּל בָּשָׂר בָּעוֹף וּבַבְּהֵמָה וּבְכָל הָרֶמֶשׂ הָרֹמֵשׂ עַל הָאָרֶץ הַיְצֵא אִתָּךְ וְשָׁרְצוּ בָאָרֶץ וּפָרוּ וְרָבוּ עַל הָאָרֶץ:

καὶ πάντα τὰ θηρία ὅσα ἐστὶν μετὰ σοῦ καὶ πᾶσα σὰρξ ἀπὸ πετεινῶν ἕως κτηνῶν καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἐξάγαγε μετὰ σεαυτοῦ καὶ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε ἐπὶ τῆς γῆς

17 ܘܟ݂ܠܵܗ ܚܲܝܘܬܼܵܐ ܕܥܲܡܵܟ݂ ܡ̣ܢ ܟܠ ܒܣܲܪ: ܘܦܵܪܲܚܬܼܵܐ: ܘܲܒ݂ܥܝܼܪܵܐ: ܘܟ݂ܠܹܗ ܪܲܚܫܵܐ ܕܪܵܚܸܫ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ: ܐܲܦܸܩ ܥܲܡܵܟ: ܘܢܵܘܠܕܘܼܢ ܒܐܲܪܥܵܐ: ܘܢܸܦܪܘܼܢ ܘܢܸܣܓܿܘܼܢ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ.

Cuncta animantia, quae sunt apud te ex omni carne, tam in volatilibus quam in pecoribus et in universis reptilibus, quae reptant super terram, educ tecum, ut pullulent super terram et crescant et multiplicentur super eam”.

Եւ ամենայն գազանք որ են ընդ քեզ, եւ ամենայն մարմին ի թռչնոց մինչեւ ցանասունս. եւ զամենայն սողուն զեռուն երկրի հան ընդ քեզ, եւ զեռասցեն ի վերայ երկրի. եւ աճեցէք եւ բազմացարուք`` ի վերայ երկրի:

და ყოველნი მჴეცნი, რაოდენნი არიან შენ თანა, და ყოველი ჴორცი მფრინველთაგან საცხოვართამდე, და ყოველი ქუეწარმავალი მოძრავი ქუეყანასა ზედა, გამოიყუანე თავისა შენისა თანა და აღორძნდით და განმრავლდით ქუეყანასა ზედა. 17

17 Bring forth with thee every living thing that is with thee, of all flesh, both of fowl, and of cattle, and of every creeping thing that creepeth upon the earth; that they may breed abundantly in the earth, and be fruitful, and multiply upon the earth.

יח. וַיֵּצֵא נֹחַ וּבָנָיו וְאִשְׁתּוֹ וּנְשֵׁי בָנָיו אִתּוֹ:

καὶ ἐξῆλθεν Νωε καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ μετ᾽ αὐτοῦ

18 ܘܲܢܦܲܩ ܢܘܿܚ: ܘܲܒ݂̈ܢܵܘܗܝ: ܘܐܲܢ̄ܬܿܬܹܗ: ܘܢܸܫܹ̈ܐ ܕܲܒ݂ܢܵܘ̈ܗܝ ܥܲܡܹܗ.

Egressus est ergo Noe et filii eius, uxor illius et uxores filiorum eius cum eo.

Եւ ել Նոյ եւ կին նորա եւ որդիք նորա եւ կանայք որդւոց նորա ընդ նմա:

და გამოვიდა ნოე და ცოლი მისი, ძენი მისნი და ცოლნი ძეთა მისთანი. 18

18 And Noah went forth, and his sons, and his wife, and his sons' wives with him:

יט. כָּל הַחַיָּה כָּל הָרֶמֶשׂ וְכָל הָעוֹף כֹּל רוֹמֵשׂ עַל הָאָרֶץ לְמִשְׁפְּחֹתֵיהֶם יָצְאוּ מִן הַתֵּבָה:

καὶ πάντα τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη καὶ πᾶν πετεινὸν καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ γένος αὐτῶν ἐξήλθοσαν ἐκ τῆς κιβωτοῦ

19 ܘܟ݂ܠܵܗ ܚܲܝܘܬܼܵܐ: ܘܟ݂ܠܵܗ ܒܥܝܼܪܵܐ: ܘܟ݂ܠܵܗ ܦܵܪܲܚܬܼܵܐ: ܘܟ݂ܠ ܕܪܵܚܸܫ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ ܠܫܲܪܒ݂ܵܬܼܗܘܿܢ: ܢܦܲܩܘ ܡ̣ܢ ܩܹܒ݂ܘܼܬܼܵܐ.

Sed et omnia animantia, iumenta, volatilia et reptilia, quae reptant super terram, secundum genus suum egressa sunt de arca.

Եւ ամենայն գազանք եւ ամենայն սողուն շարժուն եւ ամենայն թռչուն յերկրէ ըստ ազգի իւրեանց ելին ի տապանէ անտի:

და ყოველნი მჴეცნი და ყოველნი საცხოვარნი, და ყოველი მფრინველი და ყოველი ქუეწარმავალი მოძრავი ქუეყანასა ზედა ნათესაობისაებრ მათისა გამოვიდეს კიდობნისაგან. 19

19 Every beast, every creeping thing, and every fowl, and whatsoever creepeth upon the earth, after their kinds, went forth out of the ark.

כ. וַיִּבֶן נֹחַ מִזְבֵּחַ לַיהֹוָה וַיִּקַּח מִכֹּל הַבְּהֵמָה הַטְּהֹרָה וּמִכֹּל הָעוֹף הַטָּהוֹר וַיַּעַל עֹלֹת בַּמִּזְבֵּחַ:

καὶ ᾠκοδόμησεν Νωε θυσιαστήριον τῷ θεῷ καὶ ἔλαβεν ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν πετεινῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀνήνεγκεν ὁλοκαρπώσεις ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον

20 ܘܲܒ݂ܢܵܐ ܢܘܿܚ ܡܲܕ݂ܒܚܵܐ ܠܡܵܪܝܵܐ: ܘܲܢܣܲܒ݂ ܡ̣ܢ ܟܠܵܗ ܚܲܝܘܬܼܵܐ ܕܟ݂ܝܼܬܼܵܐ: ܘܡ̣ܢ ܟܠܵܗ ܦܵܪܲܚܬܼܵܐ ܕܟ݂ܝܼܬܼܵܐ: ܘܐܲܣܸܩ ܝܲܩܕܵܐ ܥܲܠ ܡܲܕ݂ܒܚܵܐ.

Aedificavit autem Noe altare Domino; et tollens de cunctis pecoribus mundis et volucribus mundis obtulit holocausta super altare.

Եւ շինեաց Նոյ սեղան Աստուծոյ, եւ առ յամենայն անասնոց սրբոց եւ յամենայն թռչնոց սրբոց, եւ եհան ողջակէզ ի վերայ սեղանոյն:

და აღუშენა ნოე საკურთხეველი ღმერთსა და მოიღო ყოველთაგან საცხოვართა წმიდათა და ყოველთაგან მფრინველთა წმიდათა და შეწირნა იგინი ყოვლად ნაყოფებად საკურთხეველსა ზედა. 20

20 And Noah builded an altar unto the LORD; and took of every clean beast, and of every clean fowl, and offered burnt offerings on the altar.

כא. וַיָּרַח יְהֹוָה אֶת רֵיחַ הַנִּיחֹחַ וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֶל לִבּוֹ לֹא אֹסִף לְקַלֵּל עוֹד אֶת הָאֲדָמָה בַּעֲבוּר הָאָדָם כִּי יֵצֶר לֵב הָאָדָם רַע מִנְּעֻרָיו וְלֹא אֹסִף עוֹד לְהַכּוֹת אֶת כָּל חַי כַּאֲשֶׁר עָשִׂיתִי:

καὶ ὠσφράνθη κύριος ὁ θεὸς ὀσμὴν εὐωδίας καὶ εἶπεν κύριος ὁ θεὸς διανοηθείς οὐ προσθήσω ἔτι τοῦ καταράσασθαι τὴν γῆν διὰ τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων ὅτι ἔγκειται ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ ἐκ νεότητος οὐ προσθήσω οὖν ἔτι πατάξαι πᾶσαν σάρκα ζῶσαν καθὼς ἐποίησα

21 ܘܐܲܪܝܼܚ ܡܵܪܝܵܐ ܪܹܝܚܵܐ ܕܲܣܘܵܬܼܵܐ: ܪܹܝܚܵܐ ܕܲܢܝܵܚܵܐ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܒܠܸܒܹܗ: ܕܠܵܐ ܐܵܘܣܸܦ ܬܘܼܒ݂ ܠܲܡܠܵܛܵܗ ܠܐܲܪܥܵܐ ܡܸܛܠ ܒܲܪܢܵܫܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܝܲܨܪܵܐ ܕܠܸܒܹܿܗ ܕܲܒ݂ܢܵܫܵܐ ܒܝܼܫ ܡ̣ܢ ܛܲܠܝܘܼܬܹܗ: ܘܠܵܐ ܐܵܘܣܸܦ ܬܘܼܒ݂ ܠܡܸܡܚܵܐ ܠܟ݂ܠ ܕܚܲܝ̈ ܐܲܝܟ ܕܥܸܒ݂ܕܹܬܼ.

Odoratusque est Dominus odorem suavitatis et locutus est Dominus ad cor suum: “Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines, quia cogitatio humani cordis in malum prona est ab adulescentia sua. Non igitur ultra percutiam omnem animam viventem, sicut feci.

Եւ հոտոտեցաւ Տէր Աստուած ի հոտ անուշից: Եւ ասէ Տէր Աստուած` ածեալ զմտաւ. Ոչ եւս յաւելից անիծանել զերկիր վասն գործոց մարդկան, զի միտք մարդոյ հաստատեալ են ի խնամս չարի ի մանկութենէ իւրմէ. արդ ոչ եւս յաւելից հարկանել զամենայն մարմին կենդանի որպէս արարի:

და იყნოსა უფალმან ღმერთმან სული სულნელებისაჲ. და თქუა უფალმან ღმერთმან: შევინანე, არ-ღა შევსძინო მერმე წყევად ქუეყანისა საქმეთათჳს კაცთასა, რამეთუ შეყოფილ არს მომგონებელობაჲ კაცისა მოსწრაფებით ბოროტთა და სიჭაბუკითგან მისით, არ-ღა შევსძინო უკუე მოსპოლვად მერმე ყოვლისა ჴორცისა ცხოველისა. 21

21 And the LORD smelled a sweet savour; and the LORD said in his heart, I will not again curse the ground any more for man's sake; for the imagination of man's heart is evil from his youth; neither will I again smite any more every thing living, as I have done.

כב. עֹד כָּל יְמֵי הָאָרֶץ זֶרַע וְקָצִיר וְקֹר וָחֹם וְקַיִץ וָחֹרֶף וְיוֹם וָלַיְלָה לֹא יִשְׁבֹּתוּ:

πάσας τὰς ἡμέρας τῆς γῆς σπέρμα καὶ θερισμός ψῦχος καὶ καῦμα θέρος καὶ ἔαρ ἡμέραν καὶ νύκτα οὐ καταπαύσουσιν

22 ܘܡܸܟܹܝܠ ܟܠܗܘܿܢ ܝܵܘ̈ܡܵܬܼܵܐ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܙܲܪܥܵܐ ܘܲܚܨܵܕܵܐ: ܥܲܪܝܵܐ ܘܚܘܼܡܵܐ: ܩܲܝܛܵܐ ܘܣܲܬܼܘܵܐ: ܐܝܼܡܵܡܵܐ ܘܠܸܠܝܵܐ: ܠܵܐ ܢܸܒ݂ܛܠܘܼܢ.

Cunctis diebus terrae, sementis et messis, frigus et aestus, aestas et hiems, dies et nox non requiescent”.

Այսուհետեւ զամենայն աւուրս երկրի` սերմն եւ հունձք, ցուրտ եւ տօթ, ամառն եւ գարուն, զտիւ եւ զգիշեր`` մի՛ դադարեսցեն:

ვითარ-ცა ვჰყავ და ყოველთა დღეთა ქუეყანისათა თესვად და მკად, სიგრილე და სიცხე, ზაფხული და არე, და დღე და ღამე არა მოაკლდენ. 22

22 While the earth remaineth, seedtime and harvest, and cold and heat, and summer and winter, and day and night shall not cease.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=e5c05ae7-8d60-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display