M. In omni loco esse totus ideo dicitur, quia in nullo loco impotentior est quam in alio; ut enim in caelo, sic potens est in inferno.
Simul esse dicitur, quia, eadem momento quo in Oriente, eodem cuncta disponit in Occidente.
Semper autem in omni loco esse praedicatur, quia in omni tempore cuncta moderatur.
In nullo loco esse dicitur, quia locus est corporeus, Deus autem incorporeus et ideo illocalis.
Idcirco in nullo loco continetur, cum ipse contineat omnia, in quo “vivimus, movemur et sumus” (Act., XVII, 28).
Magister. Í ǫllum stǫðum segisk Guð allr vera, því at hann er jafnmǫ́ttugr í ǫllum stǫðum slíkt í helvíti sem í himinríki.
Allr saman segisk hann vera, því at hann stýrir ǫllum senn í austri ok í vestri.
Ávalt segisk hann vera í ǫllum stǫðum, því at hann stýrir ǫllu jafnt á hverri tíð.
Í engum stað segisk hann vera, því at hann er ólíkamligr
ok má eigi líkamligr staðr halda á Guði, en hann heldr saman ǫllum hlutum ok lifum vér í honum ok erum. (6)
L.: Paa alle Steder siges Gud at være heel, fordi han er lige mægtig paa alle Steder, lige stor (mægtig) i Helvede som i Himmerige.
Heel siges han at være, fordi han styrer alle paa eengang i Ost og i Vest.
Stedse synes han at være alle Steder, fordi han styrer alt i lige Grad paa enhver Tid.
Paa intet Sted siges han at være, fordi han er ulegemlig,
og intet legemligt Sted kan omfatte Gud; men han omfatter alle Ting, og i ham leve og ere vi.