M. Si Deus ei ideo dimitteret suum honorem, quia habere non posset impotens esset;
si autem hominem peccatorem impunitum in gloriam assumeret, unde angelum pro una cogitatione extrusisset, injustus esset.
Porro si peccatum impunitum remaneret, aliquid in regno Dei inordinatum esset; sed in regno ejus nihil relinquitur inordinatum: petcator ergo puniri debuit.
Quis enim gemmam de caeno sublatam in thesauros suos recondat non purgatam?
En Guð fyrirgæfi eigi þá væri hann (AM 675:14) ómáttuligr því at hann héldi eigi veg fyrirætlan sinnar.
En ef hann tæki synðugan ópíndan í dýrð, þaðan er hann rak á braut engil fyrir hugrenning, þá væri hann eigi réttlátr.
Er synðar átti at hefna, at ekki færi at óskipuðu í ríki Guðs því at engi mun leggja gimstein óþveginn í ǫrk sína, þann er áðr hefir í saur fallit.
L.: Dersom Gud tilgav ikke, var han afmægtig, (skulde hedde: dersom Gud eftergav ham sin Hæder, fordi han ikke kunde beholde den, saa var han afmægtig); thi han hævdede ikke (d. e. formaaede ikke at hævde) sin Beslutnings Ære.
Men dersom han optog en Synder ustraffet til den Herlighed, hvorfra han bortjog en Engel formedelst en Tanke, saa var han ikke retfærdig;
men Synden burde straffes, forat ingen Uorden skulde finde Sted i Guds Rige, thi ingen vil lægge den Ædelsteen uvadsket ned i sin Skatkiste, som for har ligget i Skarnet.