UTRUM AD REMISSIONEM CULPAE, QUAE EST IUSTIFICATIO IMPII, REQUIRATUR GRATIAE INFUSIO
Respondeo dicendum quod homo peccando Deum offendit, ....
Offensa autem non remittitur alicui nisi per hoc quod animus offensi pacatur offendenti.
Et ideo secundum hoc peccatum nobis remitti dicitur, quod Deus nobis pacatur.
Quae quidem pax consistit in dilectione qua Deus nos diligit.
Dilectio autem Dei, quantum est ex parte actus divini, est aeterna et immutabilis,
sed quantum ad effectum quem nobis imprimit, quandoque interrumpitur, prout scilicet ab ipso quandoque deficimus et quandoque iterum recuperamus.
Effectus autem divinae dilectionis in nobis qui per peccatum tollitur, est gratia, qua homo fit dignus vita aeterna, a qua peccatum mortale excludit.
Et ideo non posset intelligi remissio culpae, nisi adesset infusio gratiae.
Ez ist zemerken, ob zuo der ablasunge der schulden, dü da heizet ein gerehtmachunge dez bösen, zuo der suochet man ingiesung der gnaden.
Ez ist zesagen, daz der mensche sündende got erzürnet.
Aber die erzürnunge wirt dekeim verlazen niht, wan ez werde denne daz gemüete dez erzürnten versünt von dem, der da erzürnet.
Unde nach dem so sprichet man, daz uns die sünde verlazen sien, daz uns got versuonet wirt oder gefridet wirt,
welcher fride bestat in der liebin, in der uns got liep hat.
Aber die gotliche liebi, alse vil si von teile gotlicher getat ist, alse vil ist si ewig unde unwandelich.
Aber also vil als zuo dem werke, daz er uns indruket, etwenne wirt ez zerbrochen daz ist daz wir (408) etwenne von im enphallen unde etwenne so werden wir aber widergebraht.
Aber daz werke der gotlichen liebi in uns, daz da abgenomen wirt übermitz die sünde, daz ist die gnade, von der daz der mensche wirdig wirt dez ewigen lebennes, von der uzgeslozen wirt die tötlichen sünden.
Unde also möhte man niht verstan die ablazunge der sünden, ez enwere denne da die ingiezunge der gnaden.