M. Immo magis offendunt.
[Absit injustitia a Deo. Adam vero de fructu interdictae arboris comedit et pro transgressione omne genus captivavit.
Isti mandata Dei pro nihilo ducunt, canonum decreta postponunt, pastorum admonitiones et excommunicationes non solum modernorum, sed etiam priscorum subsanantur et pro nihilo deputantur.
Hi tales ut fumus deficient et sicut cera liquescens a facie ignis.] Suo enim ingressu loca sacra contaminant, vestes sacras et vasa Deo dicata suo tactu commaculant [et nomen horum absque memoria peribit].
Has abhorret angelorum conventus, has fugit ipse Dominus, ut dicitur: “Provocaverunt eum filii sui lJ, immo “non filii in sordibus l); ideo “abscondam faciem meam ab eis, dicit Dominus” (cf. Deut., XXXII, 5 et 19–20).
Filios propter sacerdotium dixit; non filios propter sordes subjunxit.
Horum sacrificium non suscipit Dominus, sed abominatur, ut dicitur: “Sacrificium vestrum odit anima mea, dicit Dominus, quia panem pollutum obtulistis mihi” (cf. I sa., I, 14 et in alae., I, 7) [et iterum: “Ne offeratis mihi sacrijicium frustra: sacrijicium vestrum abominatio mihi est” (cf. Isa., I, 13)].
Corpus Domini cum pollui nequeat, quantum in ipsis est, polluunt, cum indiscrete velut alium panem sumunt.
Oratio eorum non suscipitur, sed fiet in pecca(399)tum, quia non exaudiet Dominus.
Benedictio eorum in maledictionem convertitur, ut dicitur : “Convertam benedtctionem vestram in maledictionem, ait Dominus (cf. II Esdra., XIII, z), [et iterum “Noluerunt benedictionem et elongabitur ab eis; elegerunt maledictionem et veniet eis” (Psal., CVIII, 18)].
Heldr gremja þeir Guð at sér þá er þeir saurga helga staði í sinni gǫngu ok spilla vígðum klæðum í sinni átǫku. Slíka kennimenn líkask englum ok flýja þá sjalfir, sem ritat er: Synir Guðs ok dœtr g[rǫ] mðu hann at sér, ok eru eigi hans synir fyrir saurlífi. Af því mun ek fela andlit mitt frá þeim, kvað Guð. Sonu kallar hann þá fyrir kennimannsnafn en eigi sonu fyrir saurlífi þeira. Fórn þiggr Guð eigi, heldr (AM 675:24) rækir hann, sem sagt er: Fórn yðra hatar ǫnd mín, kveðr Kristr, því at þér fœrið mér saurgat brauð. Hold Guðs má eigi saurgask, en þeir saurgask er af því neyta óskynsamliga sem brauð annat. Bœn þeira heyrir eigi Guð heldr verð[r] hverjum þeira at synð ok snýsk blezan þeira í bǫlvan.