Bibliotheca Polyglotta

და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გუალე შენ, შევედ ფარაოჲსა და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთაჲ: გამოუტევე შენ ერი ეგე ჩემი, რათა გამოვიდენ უდაბნოდ და მმსახურონ მე. 1

1 Then the LORD said unto Moses, Go in unto Pharaoh, and tell him, Thus saith the LORD God of the Hebrews, Let my people go, that they may serve me.

ב. כִּי אִם מָאֵן אַתָּה לְשַׁלֵּחַ וְעוֹדְךָ מַחֲזִיק בָּם:

εἰ μὲν οὖν μὴ βούλει ἐξαποστεῖλαι τὸν λαόν μου ἀλλ᾽ ἔτι ἐγκρατεῖς αὐτοῦ

2 ܘܐܸܢ ܠܵܐ ܨܵܒܹܐ ܠܲܡܫܲܕܵܪܘܼ: ܘܲܥܕܲܡܵܐ ܠܗܵܫܵܐ ܡܚܲܡܣܸܢ ܐܢ̄ܬ ܒܗܘܿܢ.

Quod si adhuc renuis, et retines eos,

Ապա թէ ոչ կամիս արձակել զժողովուրդ իմ, այլ տակաւին ունիցիս զդա:

უკუეთუ არა გინდეს გამოტევებაჲ ერისა მაგის ჩემისა, მერმეცა იპყრობდე მას, 2

2 For if thou refuse to let them go, and wilt hold them still,

ג. הִנֵּה יַד יְהֹוָה הוֹיָה בְּמִקְנְךָ אֲשֶׁר בַּשָּׂדֶה בַּסּוּסִים בַּחֲמֹרִים בַּגְּמַלִּים בַּבָּקָר וּבַצֹּאן דֶּבֶר כָּבֵד מְאֹד:

ἰδοὺ χεὶρ κυρίου ἐπέσται ἐν τοῖς κτήνεσίν σου τοῖς ἐν τοῖς πεδίοις ἔν τε τοῖς ἵπποις καὶ ἐν τοῖς ὑποζυγίοις καὶ ταῖς καμήλοις καὶ βουσὶν καὶ προβάτοις θάνατος μέγας σφόδρα

3 ܗܵܐ ܐܝܼܕܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܗܵܘܝܵܐ ܒܩܸܢܝܵܢܵܟ݂ ܕܲܒ݂ܡܲܕ݂ܒܿܪܵܐ: ܒܪܲܟ݂ܫܵܐ: ܘܲܒ݂ܚܸܡܪ̈ܵܐ: ܘܲܒ݂ܓܲܡܠܹ̈ܐ: ܘܲܒ݂ܬ݂ܵܘܪܹ̈ܐ: ܘܲܒ݂ܥܵܢ̈ܵܐ: ܡܵܘܬܵܢܵܐ ܕܚܲܣܝܼܢ ܛܵܒ݂.

ecce manus mea erit super agros tuos, et super equos, et asinos, et camelos, et boves, et oves, pestis valde gravis.

ահա ձեռն Տեառն եղիցի ի խաշինս քո որ ի դաշտի են, եւ ի ձիս եւ յէշս եւ յուղտս եւ յարջառ եւ յոչխար մահու մեծաւ յոյժ:

აჰა ეგერა, ჴელი უფლისა იყოს ყოველსა ზედა საცხოვარსა შენსა ველისასა და ყოველთა ზედა ჰუნეთა შენთა და ყოველსა ზედა კარაულებსა შენსა და აქლემებსა შენსა და ზედა ზროხასა და ცხოვარსა შენსა სიკუდილი სასტიკი და ფრიადი. 3

3 Behold, the hand of the LORD is upon thy cattle which is in the field, upon the horses, upon the asses, upon the camels, upon the oxen, and upon the sheep: there shall be a very grievous murrain.

ד. וְהִפְלָה יְהֹוָה בֵּין מִקְנֵה יִשְׂרָאֵל וּבֵין מִקְנֵה מִצְרָיִם וְלֹא יָמוּת מִכָּל לִבְנֵי יִשְׂרָאֵל דָּבָר:

καὶ παραδοξάσω ἐγὼ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἀνὰ μέσον τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ισραηλ οὐ τελευτήσει ἀπὸ πάντων τῶν τοῦ Ισραηλ υἱῶν ῥητόν

4 ܘܢܸܦܪܘܿܫ ܡܵܪܝܵܐ ܒܹܝܬ݂ ܒܥܝܼܪܵܐ ܕܝܼܣܪܵܝܹܠ ܠܒܹܝܬ݂ ܒܥܝܼܪܵܐ ܕܡܸܨܪܵܝܹܐ: ܘܠܵܐ ܢܡܘܼܬ݂ ܡܼܢ ܟܠ ܒܥܝܼܪܵܐ ܕܒܹܝܬ݂ ܝܼܣܪܵܝܹܠ: ܐܵܦܠܵܐ ܚܲܕ.

Et faciet Dominus mirabile inter possessiones Israël et possessiones Ægyptiorum, ut nihil omnino pereat ex eis quæ pertinent ad filios Israël.

Եւ արարից ես սքանչելիս`` ի մէջ խաշանցն Եգիպտացւոց, եւ ի մէջ խաշանցն Իսրայելի, եւ ոչ ծախեսցի յամենայն որդւոցն Իսրայելի կռինչն:

და ვისაკვირველო მე მას ჟამსა შინა ქუეყანა იგი ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანასა მას ზედა ეგჳპტელთასა, რათა საცხოვრისა მათისაგანი არა მოკუდეს არცაღა ერთი და საცხოვრისა მისგან ეგჳპტელთასა არა დაშთეს არცაღა თუ ერთ. 4

4 And the LORD shall sever between the cattle of Israel and the cattle of Egypt: and there shall nothing die of all that is the children's of Israel.

ה. וַיָּשֶׂם יְהֹוָה מוֹעֵד לֵאמֹר מָחָר יַעֲשֶׂה יְהֹוָה הַדָּבָר הַזֶּה בָּאָרֶץ:

καὶ ἔδωκεν ὁ θεὸς ὅρον λέγων ἐν τῇ αὔριον ποιήσει κύριος τὸ ῥῆμα τοῦτο ἐπὶ τῆς γῆς

5 ܘܝܲܗ̄ܒ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܙܲܒ݂ܢܵܐ ܡܚܵܪ: ܕܢܸܥܒܸܿܕ ܡܵܪܝܵܐ ܦܸܬ݂ܓ݂ܵܡܵܐ ܗܵܢܵܐ ܒܐܲܪܥܵܐ.

Constituitque Dominus tempus, dicens: Cras faciet Dominus verbum istud in terra.

Եւ ժամանակեաց Աստուած եւ ասէ. Վաղիւ արասցէ Տէր զբանդ զայդ ի վերայ երկրիդ:

და დრო-უყო ღმერთმან და თქუა: ხვალისა დღესა ყოს ღმერთმან სიტყუაჲ ესე ქუეყანასა ზედა. 5

5 And the LORD appointed a set time, saying, To morrow the LORD shall do this thing in the land.

ו. וַיַּעַשׂ יְהֹוָה אֶת הַדָּבָר הַזֶּה מִמָּחֳרָת וַיָּמָת כֹּל מִקְנֵה מִצְרָיִם וּמִמִּקְנֵה בְנֵי יִשְׂרָאֵל לֹא מֵת אֶחָד:

καὶ ἐποίησεν κύριος τὸ ῥῆμα τοῦτο τῇ ἐπαύριον καὶ ἐτελεύτησεν πάντα τὰ κτήνη τῶν Αἰγυπτίων ἀπὸ δὲ τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ισραηλ οὐκ ἐτελεύτησεν οὐδέν

6 ܘܲܥܒܲܕ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܦܸܬ݂ܓ݂ܵܡܵܐ ܗܵܢܵܐ ܠܝܵܘܡܵܐ ܕܒ݂ܵܬ݂ܪܹܗ: ܘܡܝܼܬܲܬ݂ ܟܠܵܗ ܒܥܝܼܪܵܐ ܕܡܸܨܪܵܝܹܐ: ܘܡܼܢ ܒܥܝܼܪܵܐ ܕܒܹܝܬ݂ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܠܵܐ ܡܝܼܬ݂ ܐܵܦܠܵܐ ܚܲܕ.

Fecit ergo Dominus verbum hoc altera die: mortuaque sunt omnia animantia Ægyptiorum; de animalibus vero filiorum Israël, nihil omnino periit.

Եւ արար Տէր զբանն զայն ի վաղիւ անդր, եւ սատակեցաւ ամենայն անասուն Եգիպտացւոցն. բայց յանասնոց որդւոցն Իսրայելի ոչ ծախեցաւ եւ ոչ ինչ:

და ხვალისაგან ყო უფალმან სიტყუაჲ იგი და მოიწია სიკუდილი ყოველსა ზედა პირუტყუსა ეგჳპტელთასა და პირუტყუთა მათგან ძეთა ისრაჱლისათა არა განეჴუა არცაღა ერთ. 6

6 And the LORD did that thing on the morrow, and all the cattle of Egypt died: but of the cattle of the children of Israel died not one.

ז. וַיִּשְׁלַח פַּרְעֹה וְהִנֵּה לֹא מֵת מִמִּקְנֵה יִשְׂרָאֵל עַד אֶחָד וַיִּכְבַּד לֵב פַּרְעֹה וְלֹא שִׁלַּח אֶת הָעָם:

ἰδὼν δὲ Φαραω ὅτι οὐκ ἐτελεύτησεν ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν τῶν υἱῶν Ισραηλ οὐδέν ἐβαρύνθη ἡ καρδία Φαραω καὶ οὐκ ἐξαπέστειλεν τὸν λαόν

7 ܘܫܲܕܲܪ ܦܸܪܥܘܿܢ ܘܲܚܙܵܐ ܕܠܵܐ ܡܝܼܬ݂ ܡܼܢ ܒܥܝܼܪܵܐ ܕܒܹܝܬ݂ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܐܵܦܠܵܐ ܚܲܕ݂: ܘܐܸܬ݂ܩܲܫܝܼ ܠܸܒܹܿܗ ܕܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܠܵܐ ܫܲܕܪܹܗ ܠܥܲܡܵܐ.

Et misit Pharao ad videndum: nec erat quidquam mortuum de his quæ possidebat Israël. Ingravatumque est cor Pharaonis, et non dimisit populum.

Իբրեւ ետես փարաւոն, թէ ոչ ծախեցաւ յանասնոց որդւոցն Իսրայելի եւ ոչ ինչ, ծանրացաւ սիրտ նորա, եւ ոչ արձակեաց զժողովուրդն:

იხილა რაჲ ფარაო, რამეთუ საცხოვათა მათგანი ძეთა ისრაჱლისათაჲ არა განეჴუა არცაღა ერთი, განიფიცხა გული თჳსი და არა გამოუტევა ერი იგი. 7

7 And Pharaoh sent, and, behold, there was not one of the cattle of the Israelites dead. And the heart of Pharaoh was hardened, and he did not let the people go.

ח. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֶל משֶׁה וְאֶל אַהֲרֹן קְחוּ לָכֶם מְלֹא חָפְנֵיכֶם פִּיחַ כִּבְשָׁן וּזְרָקוֹ משֶׁה הַשָּׁמַיְמָה לְעֵינֵי פַרְעֹה:

εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ Ααρων λέγων λάβετε ὑμεῖς πλήρεις τὰς χεῖρας αἰθάλης καμιναίας καὶ πασάτω Μωυσῆς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐναντίον Φαραω καὶ ἐναντίον τῶν θεραπόντων αὐτοῦ

8 ܘܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ ܘܠܲܐܗܪܘܿܢ: ܣܲܒ݂ܘ ܡܠܸܐ ܚܘܼܦܲܢܝܟܿܘܿܢ ܩܸܛܡܵܐ ܕܐܲܬܿܘܿܢܵܐ: ܘܢܸܕ݂ܪܹܝܘܗܝ ܡܘܼܫܹܐ ܠܐܲܦܲܝ ܫܡܲܝܵܐ ܠܥܹܢܵܘܗܝ ܕܦܸܪܥܘܿܢ.

Et dixit Dominus ad Moysen et Aaron: Tollite plenas manus cineris de camino, et spargat illum Moyses in cælum coram Pharaone.

Խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ընդ Ահարոնի եւ ասէ. Առէք դուք լի ձեռօք ձերովք մոխիր հնոցի, եւ ցանեսցէ զայն Մովսէս ընդ երկինս առաջի փարաւոնի եւ առաջի ծառայից նորա:

და ჰრქუა უფალმან მოსეს და აჰრონს: აღიღეთ თქუენ და აღივსენით ჴელნი თქუენნი ნაცრითა თორნისათა და აღაფქურიეთ ცად აღმართ წინაშე ფარაოსა, წინაშე ყოვლისა მის ერისა მისისა. 8

8 And the LORD said unto Moses and unto Aaron, Take to you handfuls of ashes of the furnace, and let Moses sprinkle it toward the heaven in the sight of Pharaoh.

ט. וְהָיָה לְאָבָק עַל כָּל אֶרֶץ מִצְרָיִם וְהָיָה עַל הָאָדָם וְעַל הַבְּהֵמָה לִשְׁחִין פֹּרֵחַ אֲבַעְבֻּעֹת בְּכָל אֶרֶץ מִצְרָיִם:

καὶ γενηθήτω κονιορτὸς ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν Αἰγύπτου καὶ ἔσται ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ τὰ τετράποδα ἕλκη φλυκτίδες ἀναζέουσαι ἔν τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσιν καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου

9 ܘܢܸܗܘܸܐ ܚܸܠܵܐ ܒܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ: ܘܢܸܗܘܸܐ ܥܲܠ ܒܢܲܝܢܵܫܵܐ ܘܥܲܠ ܒܥܝܼܪܵܐ: ܫܘܼܚܢܵܐ ܕܢܘܼܦܚܹ̈ܐ ܕܣܲܓܿܝܼ ܒܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ.

Sitque pulvis super omnem terram Ægypti: erunt enim in hominibus et jumentis ulcera, et vesicæ turgentes in universa terra Ægypti.

Եւ եղիցի փոշի ընդ ամենայն երկիրդ Եգիպտացւոց. եւ եղիցի ի մարդ եւ յանասուն կեղ, եռասցեն խաղաւարտք. ի մարդ եւ յանասուն`` յամենայն երկրիդ Եգիպտացւոց:

და იყოს მტუერი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა და აღმოესხას ყოველსა კაცსა და ყოველსა საცხოვარსა ფაქლი გამომტკუფოლვარე გამოსხმით ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა. 9

9 And it shall become small dust in all the land of Egypt, and shall be a boil breaking forth with blains upon man, and upon beast, throughout all the land of Egypt.

י. וַיִּקְחוּ אֶת פִּיחַ הַכִּבְשָׁן וַיַּעַמְדוּ לִפְנֵי פַרְעֹה וַיִּזְרֹק אֹתוֹ משֶׁה הַשָּׁמָיְמָה וַיְהִי שְׁחִין אֲבַעְבֻּעֹת פֹּרֵחַ בָּאָדָם וּבַבְּהֵמָה:

καὶ ἔλαβεν τὴν αἰθάλην τῆς καμιναίας ἐναντίον Φαραω καὶ ἔπασεν αὐτὴν Μωυσῆς εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ἐγένετο ἕλκη φλυκτίδες ἀναζέουσαι ἐν τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσιν

10 ܘܢܲܣܒܿܘܼܗܝ ܠܩܸܛܡܵܐ ܕܐܲܬܿܘܿܢܵܐ: ܘܩܵܡܘ ܩܕ݂ܵܡ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܲܕ݂ܪܵܝܗܝ ܡܘܼܫܹܐ ܠܲܫܡܲܝܵܐ ܠܥܹܢܵܘܗܝ ܕܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܲܗܘܵܐ ܫܘܼܚܢܵܐ ܕܢܘܼܦܚܹ̈ܐ: ܘܲܦܪܲܚ ܒܲܒ݂ܢܲܝܢܵܫܵܐ: ܘܲܒ݂ܥܝܼܪܵܐ.

Tuleruntque cinerem de camino, et steterunt coram Pharaone, et sparsit illum Moyses in cælum: factaque sunt ulcera vesicarum turgentium in hominibus et jumentis:

Եւ առին զմոխիր հնոցին առաջի փարաւոնի. եւ ցանեաց զայն Մովսէս ընդ երկինս. եւ եղեւ կեղ, խաղաւարտք եռացեալք, ի մարդ եւ յանասուն:

და მოიღეს ნაცარი იგი თორნისაჲ და აღაცცა მოსე ზეცად წინაშე ფარაოსა და იწყო გამოსხმად ფაქლმან და აღდუღებად ნატკუფოლავსა მას ზედა კაცსა და პირუტყუსა. 10

10 And they took ashes of the furnace, and stood before Pharaoh; and Moses sprinkled it up toward heaven; and it became a boil breaking forth with blains upon man, and upon beast.

יא. וְלֹא יָכְלוּ הַחַרְטֻמִּים לַעֲמֹד לִפְנֵי משֶׁה מִפְּנֵי הַשְּׁחִין כִּי הָיָה הַשְּׁחִין בַּחַרְטֻמִּם וּבְכָל מִצְרָיִם:

καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ φαρμακοὶ στῆναι ἐναντίον Μωυσῆ διὰ τὰ ἕλκη ἐγένετο γὰρ τὰ ἕλκη ἐν τοῖς φαρμακοῖς καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου

11 ܘܠܵܐ ܐܸܫܟܲܚܘ ܚܲܪܵܫܹܐ ܠܲܡܩܵܡ ܩܕ݂ܵܡ ܡܘܼܫܹܐ: ܡܸܛܠ ܫܘܼܚܢܵܐ ܕܲܣܓ݂ܝܼ ܒܚܲܪܵܫܹܐ: ܘܲܒ݂ܟ݂ܠܵܗ ܡܸܨܪܹܝܢ.

nec poterant malefici stare coram Moyse propter ulcera quæ in illis erant, et in omni terra Ægypti.

Եւ ոչ կարէին կախարդքն կալ առաջի Մովսիսի վասն կեղոյն. քանզի եղեւ կեղն եւ ի կախարդսն, եւ յամենայն երկիրն Եգիպտացւոց:

და ვერღარა დაუდგებოდეს გრძნეულნი იგი წინაშე მოსესა ფაქლისა მისთჳს, რომელი-იგი გამოსხმულ იყო მათ ზედა, რამეთუ ეგრე სასტაკად გამოესხმოდა პირველად გრძნეულთა მათ და მერმეღა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა. 11

11 And the magicians could not stand before Moses because of the boils; for the boil was upon the magicians, and upon all the Egyptians.

יב. וַיְחַזֵּק יְהֹוָה אֶת לֵב פַּרְעֹה וְלֹא שָׁמַע אֲלֵהֶם כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר יְהֹוָה אֶל משֶׁה:

ἐσκλήρυνεν δὲ κύριος τὴν καρδίαν Φαραω καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν καθὰ συνέταξεν κύριος

12 ܘܩܲܫܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܠܸܒܹܿܗ ܕܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܠܵܐ ܫܡܲܥ ܐܸܢܘܿܢ ܐܲܝܟ݂ ܕܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ.

Induravitque Dominus cor Pharaonis, et non audivit eos, sicut locutus est Dominus ad Moysen.

Եւ խստացոյց Տէր զսիրտն փարաւոնի, եւ ոչ լուաւ նոցա, որպէս եւ ասաց Տէր ցՄովսէս:

და განუფიცხა უფალმან გული ფარაოსი და არა ერჩდა მათ, ვითარცა-იგი უბრძანებდა უფალი. 12

12 And the LORD hardened the heart of Pharaoh, and he hearkened not unto them; as the LORD had spoken unto Moses.

יג. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֶל משֶׁה הַשְׁכֵּם בַּבֹּקֶר וְהִתְיַצֵּב לִפְנֵי פַרְעֹה וְאָמַרְתָּ אֵלָיו כֹּה אָמַר יְהֹוָה אֱלֹהֵי הָעִבְרִים שַׁלַּח אֶת עַמִּי וְיַעַבְדֻנִי:

εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν ὄρθρισον τὸ πρωὶ καὶ στῆθι ἐναντίον Φαραω καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς τῶν Εβραίων ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου ἵνα λατρεύσωσίν μοι

13 ܘܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ: ܩܲܕܸܿܡ ܒܨܲܦܪܵܐ: ܘܩܘܼܡ ܩܕ݂ܵܡ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ: ܗܵܟܲܢܵܐ ܐܵܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܕܥܸܒ݂ܪܵܝܹܐ: ܫܲܕܲܪ ܠܥܲܡܝ: ܘܢܸܦܠܚܲܢܝ.

Dixitque Dominus ad Moysen: Mane consurge, et sta coram Pharaone, et dices ad eum: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi.

Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Կանխեա ընդ առաւօտն, եւ կաց առաջի փարաւոնի, եւ ասասցես ցնա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուած Եբրայեցւոց. Արձակեա զժողովուրդ իմ զի պաշտեսցեն զիս:

და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღიმსთუე შენ ცისკარსა წინაშე ფარაოჲსა და არქუ ესრე: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთა: გამოუტევე ერი ჩემი და მმსახურონ მე ამას ჟამსა. 13

13 And the LORD said unto Moses, Rise up early in the morning, and stand before Pharaoh, and say unto him, Thus saith the LORD God of the Hebrews, Let my people go, that they may serve me.

יד. כִּי בַּפַּעַם הַזֹּאת אֲנִי שֹׁלֵחַ אֶת כָּל מַגֵּפֹתַי אֶל לִבְּךָ וּבַעֲבָדֶיךָ וּבְעַמֶּךָ בַּעֲבוּר תֵּדַע כִּי אֵין כָּמֹנִי בְּכָל הָאָרֶץ:

ἐν τῷ γὰρ νῦν καιρῷ ἐγὼ ἐξαποστέλλω πάντα τὰ συναντήματά μου εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ τῶν θεραπόντων σου καὶ τοῦ λαοῦ σου ἵν᾽ εἰδῇς ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς ἐγὼ ἄλλος ἐν πάσῃ τῇ γῇ

14 ܡܸܛܠ ܕܲܒ݂ܙܲܒ݂ܢܵܐ ܗܵܢܵܐ ܡܫܲܕܲܪ ܐ̄ܢܵܐ ܡܲܚܘܵܬ݂ܝ ܥܲܠ ܠܸܒܵܟ݂: ܘܥܲܠ ܥܲܒ݂ܕܲܝܟ ܘܥܲܠ ܥܲܡܵܟ݂: ܡܸܛܠ ܕܬܸܕܲܥ ܕܠܲܝܬܿ ܐܲܟ݂ܘܵܬ݂ܝ ܒܟ݂ܠܵܗܿ ܐܲܪܥܵܐ.

Quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum, et super servos tuos, et super populum tuum: ut scias quod non sit similis mei in omni terra.

Քանզի յայսմ ժամանակի առաքեցից ես զամենայն պատահարս ի սիրտ քո եւ ծառայից քոց եւ ժողովրդեան քո. զի գիտասցես թէ չիք ոք իբրեւ զիս յամենայն երկրի:

და მე მიუტეო ყოველი შესამთხუეველი, რაჲ-იგი შეგემთხჳოს გულსა შენსა და გულსა მონათა შენთასა და ყოვლისა ერისა შენისასა, რათა უწყოდით, რამეთუ არა ვინ არს სხუა ჩემებრ ყოველსა ზედა ქუეყანასა. 14

14 For I will at this time send all my plagues upon thine heart, and upon thy servants, and upon thy people; that thou mayest know that there is none like me in all the earth.

טו. כִּי עַתָּה שָׁלַחְתִּי אֶת יָדִי וָאַךְ אוֹתְךָ וְאֶת עַמְּךָ בַּדָּבֶר וַתִּכָּחֵד מִן הָאָרֶץ:

νῦν γὰρ ἀποστείλας τὴν χεῖρα πατάξω σε καὶ τὸν λαόν σου θανάτῳ καὶ ἐκτριβήσῃ ἀπὸ τῆς γῆς

15 ܡܸܛܠ ܕܗܵܫܵܐ ܡܵܘܫܸܛ ܐ̄ܢܵܐ ܐܝܼܕ݂ܝ: ܘܡܵܚܹܐ ܐ̄ܢܵܐ ܠܵܟ݂ ܘܲܠܥܲܡܵܟ݂ ܒܡܵܘܬܵܢܵܐ: ܘܬܹܐܒܲܕ݂ ܡܼܢ ܐܲܪܥܵܐ.

Nunc enim extendens manum percutiam te, et populum tuum peste, peribisque de terra.

Քանզի ձգեալ զձեռն իմ հարից զքեզ եւ զժողովուրդ քո մահուամբ, եւ սատակեսցիս յերկրէ:

რამეთუ აწ მივყო ჴელი ჩემი და გგუემო შენ გუემითა მრავლითა და ერი ეგე შენი მოვსრა სიკუდილითა და აღგჴოცო შენ ქუეყანისაგან. 15

15 For now I will stretch out my hand, that I may smite thee and thy people with pestilence; and thou shalt be cut off from the earth.

טז. וְאוּלָם בַּעֲבוּר זֹאת הֶעֱמַדְתִּיךָ בַּעֲבוּר הַרְאֹתְךָ אֶת כֹּחִי וּלְמַעַן סַפֵּר שְׁמִי בְּכָל הָאָרֶץ:

καὶ ἕνεκεν τούτου διετηρήθης ἵνα ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν ἰσχύν μου καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ

16 ܘܲܒ݂ܪܲܡ ܡܸܛܠ ܗܵܕܹܐ ܗ̄ܘܼ ܐܲܩܝܼܡܬܵܟ݂: ܡܸܛܠ ܕܐܹܚܵܘܹܝܟ݂ ܚܲܝܠܝ: ܘܡܸܛܠ ܕܢܸܬ݂ܟܿܪܸܙ ܫܹܡܝ ܒܟ݂ܠܵܗܿ ܐܲܪܥܵܐ.

Idcirco autem posui te, ut ostendam in te fortitudinem meam, et narretur nomen meum in omni terra.

Եւ վասն այնորիկ պահեցար, զի ի քեզ ցուցից զզօրութիւն իմ, եւ զի պատմեսցի անուն իմ ընդ ամենայն երկիր:

რამეთუ ამისთჳს დაგმარხე შენ მოაქამდე, რათა შენ ზედა ვაჩუენო ძლიერებაჲ ჩემი, რათა მიეთხრას სახელი ესე ჩემი ყოველსა ქუეყანასა. 16

16 And in very deed for this cause have I raised thee up, for to shew in thee my power; and that my name may be declared throughout all the earth.

יז. עוֹדְךָ מִסְתּוֹלֵל בְּעַמִּי לְבִלְתִּי שַׁלְּחָם:

ἔτι οὖν σὺ ἐμποιῇ τοῦ λαοῦ μου τοῦ μὴ ἐξαποστεῖλαι αὐτούς

17 ܘܲܥܕܲܡܵܐ ܠܗܵܫܵܐ ܡܚܲܡܣܸܢ ܐܲܢ̄ܬ ܒܹܗ ܒܥܲܡܵܐ: ܘܠܵܐ ܨܵܒܹܐ ܐܲܢ̄ܬ ܕܲܬ݂ܫܲܕܿܪܝܼܘܗܝ.

Adhuc retines populum meum, et non vis dimittere eum?

Եւ դու տակաւին թեւարկե՞ս զժողովրդեամբ իմով չարչարել`` զդոսա:

აწ უკუე შენ იპყრობვეღა ერსა მაგას ჩემსა და არა გამოუტევებ მაგათ. 17

17 As yet exaltest thou thyself against my people, that thou wilt not let them go?

יח. הִנְנִי מַמְטִיר כָּעֵת מָחָר בָּרָד כָּבֵד מְאֹד אֲשֶׁר לֹא הָיָה כָמֹהוּ בְּמִצְרַיִם לְמִן הַיּוֹם הִוָּסְדָה וְעַד עָתָּה:

ἰδοὺ ἐγὼ ὕω ταύτην τὴν ὥραν αὔριον χάλαζαν πολλὴν σφόδρα ἥτις τοιαύτη οὐ γέγονεν ἐν Αἰγύπτῳ ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας ἔκτισται ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης

18 ܡܚܵܪ ܒܗܵܢܵܐ ܥܸܕܵܢܵܐ ܡܲܝܬܹܿܐ ܐ̄ܢܵܐ ܒܲܪܕ݂ܵܐ ܕܬܲܩܝܼܦ ܛܵܒ݂: ܕܠܵܐ ܗ̄ܘܵܐ ܐܲܟ݂ܘܵܬܹܗ ܒܡܸܨܪܹܝܢ: ܡܼܢ ܝܵܘܡܵܐ ܕܐܸܬ݂ܒܲܢܝܲܬ݂ ܘܲܥܕܲܡܵܐ ܠܗܵܫܵܐ.

En pluam cras hac ipsa hora grandinem multam nimis, qualis non fuit in Ægypto a die qua fundata est, usque in præsens tempus.

Եւ ես ահա տեղացից վաղիւ յայսմ ժամու կարկուտ սաստիկ յոյժ, որպիսի ոչ եղեւ յԵգիպտոս յօրէ յորմէ հաստատեցաւ մինչեւ ցայսօր:

აჰა ეგერა, ვაწვიმებ მე ამას ჟამსა ხვალე სეტყუასა ფრიად სასტიკსა, რომელ ეგევითარი არასადა ყოფილ არს ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა ჟამითგან დაბადებისა მისისათ მოაქამომდე. 18

18 Behold, to morrow about this time I will cause it to rain a very grievous hail, such as hath not been in Egypt since the foundation thereof even until now.

יט. וְעַתָּה שְׁלַח הָעֵז אֶת מִקְנְךָ וְאֵת כָּל אֲשֶׁר לְךָ בַּשָּׂדֶה כָּל הָאָדָם וְהַבְּהֵמָה אֲשֶׁר יִמָּצֵא בַשָּׂדֶה וְלֹא יֵאָסֵף הַבַּיְתָה וְיָרַד עֲלֵהֶם הַבָּרָד וָמֵתוּ:

νῦν οὖν κατάσπευσον συναγαγεῖν τὰ κτήνη σου καὶ ὅσα σοί ἐστιν ἐν τῷ πεδίῳ πάντες γὰρ οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ κτήνη ὅσα ἂν εὑρεθῇ ἐν τῷ πεδίῳ καὶ μὴ εἰσέλθῃ εἰς οἰκίαν πέσῃ δὲ ἐπ᾽ αὐτὰ ἡ χάλαζα τελευτήσει

19 ܘܗܵܫܵܐ ܫܲܕܲܪ ܚܡܘܿܠ ܒܥܝܼܪܵܟ݂: ܘܟ݂ܠ ܡܸܕܸܿܡ ܕܐܝܼܬ݂ ܠܵܟ݂ ܒܕܲܒ݂ܪܵܐ: ܟܠ ܒܲܪܢܵܫܵܐ ܘܲܒ݂ܥܝܼܪܵܐ ܕܢܸܫܬܿܟܲܚ ܒܕܲܒ݂ܪܵܐ: ܘܠܵܐ ܢܸܬ݂ܚܡܸܠ ܒܓ݂ܵܘ ܒܲܝܬܵܐ: ܢܸܚܘܿܬ݂ ܥܠܲܝܗܘܿܢ ܒܲܪܕ݂ܵܐ ܘܲܢܡܘܼܬ݂ܘܼܢ.

Mitte ergo jam nunc, et congrega jumenta tua, et omnia quæ habes in agro: homines enim, et jumenta, et universa quæ inventa fuerint foris, nec congregata de agris, cecideritque super ea grando, morientur.

Եւ արդ փութա ժողովել զանասուն քո եւ որ ինչ իցէ քո ի դաշտի. զի ամենայն մարդ եւ անասուն որ գտցի ի դաշտի եւ ոչ մտցէ ի տուն, անկցի ի վերայ նոցա կարկուտն եւ սատակեսցէ:

აწ უკვე სწრაფით უბრძანე შემოკრებად საცხოვრისა, რომელ-იგი იყოს ველსა გარე, რამეთუ ყოველი კაცი და პირუტყჳ, რომელ იპოოს ველსა და არა შევიდეს სახიდ, დაეცემოდის მას ზედა სეტყუაჲ იგი და მოსპოლვიდეს მას. 19

19 Send therefore now, and gather thy cattle, and all that thou hast in the field; for upon every man and beast which shall be found in the field, and shall not be brought home, the hail shall come down upon them, and they shall die.

כ. הַיָּרֵא אֶת דְּבַר יְהֹוָה מֵעַבְדֵי פַּרְעֹה הֵנִיס אֶת עֲבָדָיו וְאֶת מִקְנֵהוּ אֶל הַבָּתִּים:

ὁ φοβούμενος τὸ ῥῆμα κυρίου τῶν θεραπόντων Φαραω συνήγαγεν τὰ κτήνη αὐτοῦ εἰς τοὺς οἴκους

20 ܐܲܝܢܵܐ ܕܕ݂ܵܚܸܠ ܡܼܢ ܡܸܠܬܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܡܼܢ ܥܲܒ݂ܕܵܘܗܝ ܕܦܸܪܥܘܿܢ: ܚܡܲܠ ܥܲܒ݂ܕܵܘܗܝ ܘܲܒ݂ܥܝܼܪܹܗ ܒܒܲܝܬܵܐ.

Qui timuit verbum Domini de servis Pharaonis, facit confugere servos suos et jumenta in domos:

Որ միանգամ երկեաւ ի բանէ Տեառն ի ծառայիցն փարաւոնի, ժողովեաց զծառայս իւր եւ զանասուն ի տուն:

და ყოველთა, რომელთა შეეშინა სიტყჳსა მისგან უფლისა მონათა მისთაგან ფარაოსთა, შემოკრიბეს საცხოვარი იგი მათი სახლებსა და განერა. 20

20 He that feared the word of the LORD among the servants of Pharaoh made his servants and his cattle flee into the houses:

כא. וַאֲשֶׁר לֹא שָׂם לִבּוֹ אֶל דְּבַר יְהֹוָה וַיַּעֲזֹב אֶת עֲבָדָיו וְאֶת מִקְנֵהוּ בַּשָּׂדֶה:

ὃς δὲ μὴ προσέσχεν τῇ διανοίᾳ εἰς τὸ ῥῆμα κυρίου ἀφῆκεν τὰ κτήνη ἐν τοῖς πεδίοις

21 ܘܲܕ݂ܠܵܐ ܐܲܝܬܿܝܼ ܡܸܠܬܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܥܲܠ ܒܵܠܹܗ: ܫܒܲܩ ܥܲܒ݂ܕܵܘܗܝ ܘܲܒ݂ܥܝܼܪܹܗ ܒܚܲܩܠܵܐ.

qui autem neglexit sermonem Domini, dimisit servos suos et jumenta in agris.

Եւ որ ոչն անսաց ի միտս իւր բանիցն Տեառն, եթող զծառայս իւր եւ զանասուն իւր ի դաշտի:

და რომელთა-იგი არა მიხედეს სიტყუასა მას უფლისასა, დაუტევეს ველსა გარე და მოისრა. 21

21 And he that regarded not the word of the LORD left his servants and his cattle in the field.

כב. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֶל משֶׁה נְטֵה אֶת יָדְךָ עַל הַשָּׁמַיִם וִיהִי בָרָד בְּכָל אֶרֶץ מִצְרָיִם עַל הָאָדָם וְעַל הַבְּהֵמָה וְעַל כָּל עֵשֶׂב הַשָּׂדֶה בְּאֶרֶץ מִצְרָיִם:

εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ἔσται χάλαζα ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου ἐπί τε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ κτήνη καὶ ἐπὶ πᾶσαν βοτάνην τὴν ἐπὶ τῆς γῆς

22 ܘܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ: ܐܲܪܝܼܡ ܐܝܼܕ݂ܵܟ݂ ܠܐܲܦܲܝ ܫܡܲܝܵܐ: ܘܢܸܗܘܸܐ ܒܲܪܕ݂ܵܐ ܒܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ: ܥܲܠ ܒܢܲܝܢܵܫܵܐ: ܘܥܲܠ ܒܥܝܼܪܵܐ: ܘܥܲܠ ܟܠܹܗ ܥܸܣܒܵܐ ܕܲܒ݂ܕܲܒ݂ܪܵܐ ܕܒܲܐܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ.

Et dixit Dominus ad Moysen: Extende manum tuam in cælum, ut fiat grando in universa terra Ægypti super homines, et super jumenta, et super omnem herbam agri in terra Ægypti.

Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ձգեա զձեռն քո յերկինս, եւ եղիցի կարկուտ ի վերայ ամենայն երկրիդ Եգիպտացւոց, ի վերայ մարդկան եւ անասնոյ, եւ ի վերայ ամենայն բանջարոյ որ է ի դաշտի երկրիդ Եգիպտացւոց:

და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღყავ ჴელი ეგე შენი ზეცად და მოჴდეს სეტყუაჲ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა ზედა კაცთა, საცხოვართა და ყოველსა ზედა თივასა, რომელ არს ველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. 22

22 And the LORD said unto Moses, Stretch forth thine hand toward heaven, that there may be hail in all the land of Egypt, upon man, and upon beast, and upon every herb of the field, throughout the land of Egypt.

כג. וַיֵּט משֶׁה אֶת מַטֵּהוּ עַל הַשָּׁמַיִם וַיהֹוָה נָתַן קֹלֹת וּבָרָד וַתִּהֲלַךְ אֵשׁ אָרְצָה וַיַּמְטֵר יְהֹוָה בָּרָד עַל אֶרֶץ מִצְרָיִם:

ἐξέτεινεν δὲ Μωυσῆς τὴν χεῖρα εἰς τὸν οὐρανόν καὶ κύριος ἔδωκεν φωνὰς καὶ χάλαζαν καὶ διέτρεχεν τὸ πῦρ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἔβρεξεν κύριος χάλαζαν ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου

23 ܘܐܲܪܝܼܡ ܡܘܼܫܹܐ ܚܘܼܛܪܹܗ ܠܐܲܦܲܝ ܫܡܲܝܵܐ: ܘܡܵܪܝܵܐ ܝܲܗ̄ܒ݂ ܩܵܠܹ̈ܐ ܘܒܲܪܕ݂ܵܐ: ܘܲܡܗܲܠܟ݂ܵܐ ܗ̄ܘܵܬ݂ ܢܘܼܪܵܐ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ: ܘܐܲܚܸܬ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܒܲܪܕ݂ܵܐ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ.

Extenditque Moyses virgam in cælum, et Dominus dedit tonitrua, et grandinem, ac discurrentia fulgura super terram: pluitque Dominus grandinem super terram Ægypti.

Եւ ձգեաց Մովսէս զձեռն իւր յերկինս. եւ ետ Տէր բարբառս եւ կարկուտ, եւ ընթանայր հուր ընդ երկիրն. եւ տեղեաց Տէր կարկուտ ի վերայ երկրին Եգիպտացւոց:

აღირთხა მოსე ჴელი თჳსი ცად და უფალმან მოსცა ჴმაჲ ზეცით გარდამო და იყო ქუხილი და მოჴდა სეტყუაჲ იგი სასტიკი და რბიოდა ნაბერწყალები ზედა ქუეყანასა მას. და აწჳმა უფალმან სეტყუაჲ იგი სასტიკი ყოველსა მას ზედა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა. 23

23 And Moses stretched forth his rod toward heaven: and the LORD sent thunder and hail, and the fire ran along upon the ground; and the LORD rained hail upon the land of Egypt.

כד. וַיְהִי בָרָד וְאֵשׁ מִתְלַקַּחַת בְּתוֹךְ הַבָּרָד כָּבֵד מְאֹד אֲשֶׁר לֹא הָיָה כָמֹהוּ בְּכָל אֶרֶץ מִצְרַיִם מֵאָז הָיְתָה לְגוֹי:

ἦν δὲ ἡ χάλαζα καὶ τὸ πῦρ φλογίζον ἐν τῇ χαλάζῃ ἡ δὲ χάλαζα πολλὴ σφόδρα σφόδρα ἥτις τοιαύτη οὐ γέγονεν ἐν Αἰγύπτῳ ἀφ᾽ οὗ γεγένηται ἐπ᾽ αὐτῆς ἔθνος

24 ܘܢܵܚܸܬ݂ ܗ̄ܘܵܐ ܒܲܪܕ݂ܵܐ: ܘܢܘܼܪܵܐ ܡܸܬ݂ܓܵܘܙܠܵܐ ܗ̄ܘܵܬ݂ ܒܓ݂ܵܘ ܒܲܪܕ݂ܵܐ: ܚܲܣܝܼܢ ܗ̄ܘܵܐ ܛܵܒ݂ ܕܠܵܐ ܗܘܵܐ ܐܲܟ݂ܘܵܬܹܗ ܒܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ: ܡܼܢ ܝܵܘܡܵܐ ܕܲܗܘܵܬ݂ ܠܥܲܡܵܐ.

Et grando et ignis mista pariter ferebantur: tantæque fuit magnitudinis, quanta ante numquam apparuit in universa terra Ægypti ex quo gens illa condita est.

Էր կարկուտ եւ հուր բորբոքեալ ի մէջ կարկտին. եւ կարկուտն սաստիկ էր յոյժ, որպիսի ոչ եղեւ յամենայն երկրին Եգիպտացւոց, յորմէ հետէ եղեալ էր ի վերայ նորա ազգ:

და სეტყუდა სეტყუაჲ იგი და შესტუსვიდა ცეცხლი შორის სეტყუასა მას და იყო სეტყუაჲ იგი სასტიკ ფრიად, რომელ არა ოდეს ყოფილ იყო ეგევითარი დასაბამითგან ჟამთა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა. 24

24 So there was hail, and fire mingled with the hail, very grievous, such as there was none like it in all the land of Egypt since it became a nation.

כה. וַיַּךְ הַבָּרָד בְּכָל אֶרֶץ מִצְרַיִם אֵת כָּל אֲשֶׁר בַּשָּׂדֶה מֵאָדָם וְעַד בְּהֵמָה וְאֵת כָּל עֵשֶׂב הַשָּׂדֶה הִכָּה הַבָּרָד וְאֶת כָּל עֵץ הַשָּׂדֶה שִׁבֵּר:

ἐπάταξεν δὲ ἡ χάλαζα ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ πᾶσαν βοτάνην τὴν ἐν τῷ πεδίῳ ἐπάταξεν ἡ χάλαζα καὶ πάντα τὰ ξύλα τὰ ἐν τοῖς πεδίοις συνέτριψεν ἡ χάλαζα

25 ܘܲܡܚܵܐ ܒܲܪܕ݂ܵܐ ܠܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ ܠܟ݂ܠ ܕܐܝܼܬ݂ ܒܕܲܒ݂ܪܵܐ: ܡܼܢ ܒܢܲܝܢܵܫܵܐ ܘܲܥܕܲܡܵܐ ܠܲܒ݂ܥܝܼܪܵܐ: ܘܟ݂ܠܹܗ ܥܸܣܒܵܐ ܕܚܲܩܠܵܐ ܐܵܘܒܸܿܕ ܒܲܪܕ݂ܵܐ: ܘܟ݂ܠܗܘܿܢ ܐܝܼܠܵܢܹ̈ܐ ܕܚܲܩܠܵܐ ܬܲܒܲܪ.

Et percussit grando in omni terra Ægypti cuncta quæ fuerunt in agris, ab homine usque ad jumentum: cunctamque herbam agri percussit grando, et omne lignum regionis confregit.

Եհար կարկուտն յամենայն երկրին Եգիպտացւոց զամենայն որ ինչ էր ի դաշտի ի մարդոյ մինչեւ յանասուն, եւ զամենայն բանջար որ ի դաշտի էր` եհար կարկուտն, եւ զամենայն փայտ որ ի դաշտս` մանրեաց:

და გუემა სეტყუამან ყოველი იგი ქუეყანაჲ ეგჳპტელთა მათ კაცითგან მიპირუტყუთადმდე. და ყოველი თივაჲ ველისა მოსპო სეტყუამან მან და ყოველი ხე ველისაჲ შემუსრა. 25

25 And the hail smote throughout all the land of Egypt all that was in the field, both man and beast; and the hail smote every herb of the field, and brake every tree of the field.

כו. רַק בְּאֶרֶץ גּשֶׁן אֲשֶׁר שָׁם בְּנֵי יִשְׂרָאֵל לֹא הָיָה בָּרָד:

πλὴν ἐν γῇ Γεσεμ οὗ ἦσαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ οὐκ ἐγένετο ἡ χάλαζα

26 ܒܲܠܚܘܿܕ݂ ܒܐܲܪܥܵܐ ܕܓܹܫܵܢ ܕܝܵܬ݂ܒܿܝܼܢ ܗ̄ܘܵܘ ܒܵܗ ܒܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܠܵܐ ܢܚܸܬ݂ ܒܲܪܕ݂ܵܐ.

Tantum in terra Gessen, ubi erant filii Israël, grando non cecidit.

Բայց յերկրին Գեսեմ, ուր էին որդիքն Իսրայելի, ոչ եղեւ կարկուտ:

გარნა ქუეყანასა მას ხოლო გესემისასა, სადა-იგი იყუნეს ძენი ისრაჱლისანი, არა იყო სეტყუაჲ იგი. 26

26 Only in the land of Goshen, where the children of Israel were, was there no hail.

כז. וַיִּשְׁלַח פַּרְעֹה וַיִּקְרָא לְמשֶׁה וּלְאַהֲרֹן וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם חָטָאתִי הַפָּעַם יְהֹוָה הַצַּדִּיק וַאֲנִי וְעַמִּי הָרְשָׁעִים:

ἀποστείλας δὲ Φαραω ἐκάλεσεν Μωυσῆν καὶ Ααρων καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡμάρτηκα τὸ νῦν ὁ κύριος δίκαιος ἐγὼ δὲ καὶ ὁ λαός μου ἀσεβεῖς

27 ܘܫܲܕܲܪ ܦܸܪܥܘܿܢ ܘܲܩܪܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ ܘܠܲܐܗܪܘܿܢ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ: ܚܛܹܝܬ݂ ܙܒܲܢ̄ܬܵܐ ܗܵܕܹܐ: ܡܵܪܝܵܐ ܙܲܕܿܝܼܩ: ܘܐܸܢܵܐ ܘܥܲܡܝ ܪܲܫܝܼܥܝܼܢ.

Misitque Pharao, et vocavit Moysen et Aaron, dicens ad eos: Peccavi etiam nunc: Dominus justus; ego et populus meus, impii.

Եւ առաքեալ փարաւոնի կոչեաց զՄովսէս եւ զԱհարոն եւ ասէ ցնոսա. Մեղայ. այսուհետեւ`` Տէր արդար է, եւ ես եւ ժողովուրդ իմ ամպարիշտք:

მიავლინა ფარაო და მოუწოდა მაოსეს და აჰრონს და ჰრქუა მათ: აწ შეცოდებულ ვარ მე ამიერითგან, რამეთუ უფალი მართალ არს, მე და ერი ჩემი ცრუ ვართ. 27

27 And Pharaoh sent, and called for Moses and Aaron, and said unto them, I have sinned this time: the LORD is righteous, and I and my people are wicked.

כח. הַעְתִּירוּ אֶל יְהֹוָה וְרַב מִהְיֹת קֹלֹת אֱלֹהִים וּבָרָד וַאֲשַׁלְּחָה אֶתְכֶם וְלֹא תֹסִפוּן לַעֲמֹד:

εὔξασθε οὖν περὶ ἐμοῦ πρὸς κύριον καὶ παυσάσθω τοῦ γενηθῆναι φωνὰς θεοῦ καὶ χάλαζαν καὶ πῦρ καὶ ἐξαποστελῶ ὑμᾶς καὶ οὐκέτι προσθήσεσθε μένειν

28 ܨܲܠܵܘ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܝܼܬ݂ ܐܲܬ݂ܪܵܐ ܣܲܓܿܝܼ ܩܕ݂ܵܡܵܘܗܝ: ܕܠܵܐ ܢܸܗܘܘܿܢ ܩܵܠܵܘܗܝ ܕܐܲܠܵܗܵܐ: ܘܒܲܪܕ݂ܵܐ: ܘܐܹܫܲܕܲܪܟ݂ܘܿܢ: ܘܠܵܐ ܬܵܘܣܦܘܼܢ ܠܲܡܦܵܫ.

Orate Dominum ut desinant tonitrua Dei, et grando: ut dimittam vos, et nequaquam hic ultra maneatis.

Կացէք յաղօթս վասն իմ առ Տէր, եւ դադարեսցեն ի լինելոյ ձայնքն Աստուծոյ եւ կարկուտն եւ հուր. եւ արձակեցից զձեզ, եւ ոչ եւս յաւելուցուք մնալ:

ილოცეთ ჩუენთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა და დასცხრეს ჴმაჲ ესე სეტყჳსა და ცეცხლისაჲ და ნაბერწყალი ესე და განგავლინნე თქუენ, რათა მერმე არღარა დაჰყუდნეთ. 28

28 Intreat the LORD (for it is enough) that there be no more mighty thunderings and hail; and I will let you go, and ye shall stay no longer.

כט. וַיֹּאמֶר אֵלָיו משֶׁה כְּצֵאתִי אֶת הָעִיר אֶפְרֹשׂ אֶת כַּפַּי אֶל יְהֹוָה הַקֹּלוֹת יֶחְדָּלוּן וְהַבָּרָד לֹא יִהְיֶה עוֹד לְמַעַן תֵּדַע כִּי לַיהֹוָה הָאָרֶץ:

εἶπεν δὲ αὐτῷ Μωυσῆς ὡς ἂν ἐξέλθω τὴν πόλιν ἐκπετάσω τὰς χεῖράς μου πρὸς κύριον καὶ αἱ φωναὶ παύσονται καὶ ἡ χάλαζα καὶ ὁ ὑετὸς οὐκ ἔσται ἔτι ἵνα γνῷς ὅτι τοῦ κυρίου ἡ γῆ

29 ܘܐܸܡܲܪ ܡܘܼܫܹܐ ܠܦܸܪܥܘܿܢ: ܡܵܐ ܕܢܸܦܩܹܬ݂ ܡܼܢ ܩܪܝܼܬ݂ܵܐ: ܐܸܦܫܘܿܛ ܐܝܼܕܲܝ ܠܘܵܬ݂ ܡܵܪܝܵܐ: ܩܵܠܹ̈ܐ ܢܸܦܪܩܘܿܢ: ܘܒܲܪܕ݂ܵܐ ܬܘܼܒ݂ ܠܵܐ ܢܸܚܘܿܬ݂: ܡܸܛܠ ܕܬܸܕܲܥ ܕܲܕ݂ܡܵܪܝܵܐ ܗ̄ܝܼ ܐܲܪܥܵܐ.

Ait Moyses: Cum egressus fuero de urbe, extendam palmas meas ad Dominum, et cessabunt tonitrua, et grando non erit, ut scias quia Domini est terra:

Եւ ասէ ցնա Մովսէս. Այժմ իբրեւ ելից ըստ քաղաքս` ձգեցից զձեռս իմ առ Աստուած, եւ ձայնքն դադարեսցեն, եւ կարկուտն եւ անձրեւ ոչ եւս լիցի. զի ծանիցես թէ Տեառն է երկիր:

ჰრქუა მას მოსე: აწ ვითარცა განვიდე ქალაქსა ამას, განვიპყრნე ჴელნი ჩემნი უფლისა მიმართ ღმრთისა. და ჴმაჲ ეგე ქუხილისა მაგის დაყუდნეს და სეტყუაჲ ეგე დასცხრეს და დადგეს წჳმაჲ ეგე, რათა უწყოდი, რამეთუ უფლისაჲ არს ქუეყანაჲ. 29

29 And Moses said unto him, As soon as I am gone out of the city, I will spread abroad my hands unto the LORD; and the thunder shall cease, neither shall there be any more hail; that thou mayest know how that the earth is the LORD's.

ל. וְאַתָּה וַעֲבָדֶיךָ יָדַעְתִּי כִּי טֶרֶם תִּירְאוּן מִפְּנֵי יְהֹוָה אֱלֹהִים:

καὶ σὺ καὶ οἱ θεράποντές σου ἐπίσταμαι ὅτι οὐδέπω πεφόβησθε τὸν κύριον

30 ܘܐܲܢ̄ܬ ܘܥܲܒ݂ܕܲܝܟ ܝܵܕܲܥ ܐ̄ܢܵܐ ܕܲܥܕܲܡܵܐ ܠܗܵܫܵܐ ܠܵܐ ܕܚܸܠܬܘܿܢ ܡܼܢ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ.

novi autem quod et tu et servi tui necdum timeatis Dominum Deum.

Եւ դու եւ ծառայք քո գիտեմ թէ չեւ եւս երկերուք ի Տեառնէ Աստուծոյ:

არამედ შენ და ერი ეგე შენი, ესოდენ უწყი, ვითარმედ არღა გეშინის უფლისა. 30

30 But as for thee and thy servants, I know that ye will not yet fear the LORD God.

לא. וְהַפִּשְׁתָּה וְהַשְּׂעֹרָה נֻכָּתָה כִּי הַשְּׂעֹרָה אָבִיב וְהַפִּשְׁתָּה גִּבְעֹל:

τὸ δὲ λίνον καὶ ἡ κριθὴ ἐπλήγη ἡ γὰρ κριθὴ παρεστηκυῖα τὸ δὲ λίνον σπερματίζον

31 ܘܟܸܬܵܢܵܐ ܘܲܣܥܵܪܹ̈ܐ ܐܸܒܲܕ݂ܘ: ܡܸܛܠ ܕܲܣܥܵܪܹ̈ܐ ܡܚܲܝ ܟܲܢܵܐ: ܘܟܸܬܵܢܵܐ ܟܦܲܬ݂.

Linum ergo et hordeum læsum est, eo quod hordeum esset virens, et linum jam folliculos germinaret:

Կտաւն եւ գարին հարաւ. զի գարին յոճ կայր եւ կտաւն սերմանեցեալ էր:

რამეთუ სელი იგი და ქრთილი იგუემა, რამეთუ ქრთილი იგი გოდლოოდა ოდენღა და სელი თესლოოდა. 31

31 And the flax and the barley was smitten: for the barley was in the ear, and the flax was bolled.

לב. וְהַחִטָּה וְהַכֻּסֶּמֶת לֹא נֻכּוּ כִּי אֲפִילֹת הֵנָּה:

ὁ δὲ πυρὸς καὶ ἡ ὀλύρα οὐκ ἐπλήγη ὄψιμα γὰρ ἦν

32 ܘܚܸܛܹ̈ܐ ܘܟ݂ܘܼܢܵܬܹ̈ܐ ܠܵܐ ܐܸܒܲܕ݂: ܡܸܛܠ ܕܲܠܩܝܼܫܵܝܝܼܢ ܗ̄ܘܵܘ.

triticum autem et far non sunt læsa, quia serotina erant.

Եւ ցորեանն եւ հաճար ոչ հարան, զի անագան էին:

ხოლო იფქლი იგი და ასლი არა იგუემა, რამეთუ მცხუედ იყო. 32

32 But the wheat and the rie were not smitten: for they were not grown up.

לג. וַיֵּצֵא משֶׁה מֵעִם פַּרְעֹה אֶת הָעִיר וַיִּפְרֹשׂ כַּפָּיו אֶל יְהֹוָה וַיַּחְדְּלוּ הַקֹּלוֹת וְהַבָּרָד וּמָטָר לֹא נִתַּךְ אָרְצָה:

ἐξῆλθεν δὲ Μωυσῆς ἀπὸ Φαραω ἐκτὸς τῆς πόλεως καὶ ἐξεπέτασεν τὰς χεῖρας πρὸς κύριον καὶ αἱ φωναὶ ἐπαύσαντο καὶ ἡ χάλαζα καὶ ὁ ὑετὸς οὐκ ἔσταξεν ἔτι ἐπὶ τὴν γῆν

33 ܘܲܢܦܲܩ ܡܘܼܫܹܐ ܡܼܢ ܩܪܝܼܬ݂ܵܐ ܡܼܢ ܠܘܵܬ݂ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܲܦܪܲܣ ܐܝܼܕ݂ܵܘܗܝ ܠܲܫܡܲܝܵܐ ܠܘܵܬ݂ ܡܵܪܝܵܐ: ܘܲܦܪܲܩܘ ܩܵܠܹ̈ܐ ܘܒܲܪܕ݂ܵܐ: ܘܡܸܛܪܵܐ ܠܵܐ ܣܡܲܟ݂ ܠܐܲܪܥܵܐ.

Egressusque Moyses a Pharaone ex urbe, tetendit manus ad Dominum: et cessaverunt tonitrua et grando, nec ultra stillavit pluvia super terram.

Եւ ել Մովսէս ի փարաւոնէ արտաքս քան զքաղաքն, եւ ձգեաց զձեռն իւր առ Տէր, եւ դադարեցին ձայնքն եւ կարկուտն, եւ անձրեւ ոչ եւս կաթեաց յերկիր:

და გამოვიდა მოსე ფარაოჲსაგან ქალაქსა მას, აღიპყრა ჴელნი თჳსნი უფლისა მიმართ და ქუხილნი იგი და ელვანი, წჳმაჲ იგი და სეტყუაჲ დასცხრეს და არღარა დასწუთა ნაწუეთი ერთი ქუეყანასა ზედა. 33

33 And Moses went out of the city from Pharaoh, and spread abroad his hands unto the LORD: and the thunders and hail ceased, and the rain was not poured upon the earth.

לד. וַיַּרְא פַּרְעֹה כִּי חָדַל הַמָּטָר וְהַבָּרָד וְהַקֹּלֹת וַיֹּסֶף לַחֲטֹא וַיַּכְבֵּד לִבּוֹ הוּא וַעֲבָדָיו:

ἰδὼν δὲ Φαραω ὅτι πέπαυται ὁ ὑετὸς καὶ ἡ χάλαζα καὶ αἱ φωναί προσέθετο τοῦ ἁμαρτάνειν καὶ ἐβάρυνεν αὐτοῦ τὴν καρδίαν καὶ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ

34 ܘܲܚܙܵܐ ܦܸܪܥܘܿܢ ܕܲܦܪܲܩ ܡܸܛܪܵܐ ܘܒܲܪܕ݂ܵܐ ܘܩܵܠܹ̈ܐ: ܘܐܵܘܣܸܦ ܠܡܸܚܛܵܐ: ܘܐܸܬ݂ܩܲܫܝܼ ܠܸܒܹܿܗ ܕܦܸܪܥܘܿܢ ܘܲܕ݂ܥܲܒ݂ܕܵܘܗܝ.

Videns autem Pharao quod cessasset pluvia, et grando, et tonitrua, auxit peccatum:

Իբրեւ ետես փարաւոն եթէ դադարեաց անձրեւն եւ կարկուտ եւ ձայնքն, յաւել ի մեղանչել, եւ ծանրացոյց զսիրտ իւր եւ զծառայից իւրոց:

იხილა რაჲ ფარაო. რამეთუ დასცხრეს წჳმანი იგი და სეტყუაჲ და დაყუდნეს ჴმანი იგი ქუხილისანი მის, შე-ვეღა-სძინა შეცოდებაჲ. 34

34 And when Pharaoh saw that the rain and the hail and the thunders were ceased, he sinned yet more, and hardened his heart, he and his servants.

לה. וַיֶּחֱזַק לֵב פַּרְעֹה וְלֹא שִׁלַּח אֶת בְּנֵי יִשְׂרָאֵל כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר יְהֹוָה בְּיַד משֶׁה:

καὶ ἐσκληρύνθη ἡ καρδία Φαραω καὶ οὐκ ἐξαπέστειλεν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ καθάπερ ἐλάλησεν κύριος τῷ Μωυσῇ

35 ܘܐܸܬ݂ܥܲܒܿܝܼ ܠܸܒܹܿܗ ܕܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܠܵܐ ܫܲܕܲܪ ܠܲܒ݂ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ: ܐܲܝܟ݂ ܕܲܫܠܲܚ ܡܵܪܝܵܐ ܒܐܝܼܕ݂ܵܐ ܕܡܘܼܫܹܐ.

et ingravatum est cor ejus, et servorum illius, et induratum nimis: nec dimisit filios Israël, sicut præceperat Dominus per manum Moysi.

Եւ խստացաւ սիրտն փարաւոնի եւ ոչ արձակեաց զորդիսն Իսրայելի, որպէս խօսեցաւ Տէր ի ձեռն Մովսիսի:

და განიფიცხა გული მისი და გული ერისა მისისა და არღარა განუტევნა ძენი ისრაჱლისანი. ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს. 35

35 And the heart of Pharaoh was hardened, neither would he let the children of Israel go; as the LORD had spoken by Moses.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=bb2c03f1-a4bd-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display