Bibliotheca Polyglotta

א. שְׁמַע יִשְׂרָאֵל אַתָּה עֹבֵר הַיּוֹם אֶת הַיַּרְדֵּן לָבֹא לָרֶשֶׁת גּוֹיִם גְּדֹלִים וַעֲצֻמִים מִמֶּךָּ עָרִים גְּדֹלֹת וּבְצֻרֹת בַּשָּׁמָיִם:

ἄκουε Ισραηλ σὺ διαβαίνεις σήμερον τὸν Ιορδάνην εἰσελθεῖν κληρονομῆσαι ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρότερα μᾶλλον ἢ ὑμεῖς πόλεις μεγάλας καὶ τειχήρεις ἕως τοῦ οὐρανοῦ

1 ܫܡܲܥ ܝܼܣܪܵܝܹܠ. ܐܲܢ̄ܬ̇ ܥܵܒܲܪ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܝܵܘܡܵܢܵܐ ܝܘܼܪܕܢܲܢ ܠܡܹܐܙܲܠ ܘܲܠܡܵܪܒܵܕ݂ܘܼ ܥܲܡܡܹ̈ܐ ܕܪܵܘܪܒ̣ܝܼܢ ܘܥܲܫܝܼܢܝܼܢ ܡܸܢܵܟ݂ ܘܩܘܼܪ̈ܝܹܐ ܕܪܵܘܪ̈ܒ̣ܵܢ ܘܥܲܫܝܼ̈ܢܵܢ ܘܲܟ݂ܪ̈ܝܼܟ݂ܵܢ ܥܕܲܡܵܐ ܠܲܫܡܲܝܵܐ.

Audi, Israël: tu transgredieris hodie Jordanem, ut possideas nationes maximas et fortiores te, civitates ingentes, et ad cælum usque muratas,

გესმოდენ ისრაჱლსა, რამეთუ წიაღხუალ შენ დღესდღე იორდანესა მდინარესა შესლვად და დამკჳდრებად ნათესავთა დიდთა და უძლიერესთა შენსა, ქალაქთა დიდთა და მოზღუდვილთა მაღლად, ვიდრე ცადმდე.

1 Hear, O Israel: Thou art to pass over Jordan this day, to go in to possess nations greater and mightier than thyself, cities great and fenced up to heaven,

ב. עַם גָּדוֹל וָרָם בְּנֵי עֲנָקִים אֲשֶׁר אַתָּה יָדַעְתָּ וְאַתָּה שָׁמַעְתָּ מִי יִתְיַצֵּב לִפְנֵי בְּנֵי עֲנָק:

λαὸν μέγαν καὶ πολὺν καὶ εὐμήκη υἱοὺς Ενακ οὓς σὺ οἶσθα καὶ σὺ ἀκήκοας τίς ἀντιστήσεται κατὰ πρόσωπον υἱῶν Ενακ

2 ܥܲܡܵܐ ܕܪܲܒ̇ ܘܪܵܡ ܒ̈ܢܲܝ ܓܲܢ̄ܒܵܪܹ̈ܐ ܕܐܲܢ̄ܬ̇ ܝܵܕܲܥ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܘܐܲܢ̄ܬ̇ ܫܡܲܥܬ̇ ܕܠܵܐ ܐ̄ܢܵܫ ܡܸܫܟܲܚ ܠܲܡܩܵܡ ܩܕ݂ܵܡ ܓܲܢ̇ܒܵܪܹ̈ܐ.

populum magnum atque sublimem, filios Enacim, quos ipse vidisti et audisti, quibus nullus potest ex adverso resistere.

ერსა დიდსა და ძლიერსა და კაცთა სრულთა ჰასაკითა, ძეთა მათ ენაკისთა, რომლისაჲ შენცა სადმე გესმინოს, ვითარმედ: ვინმცა წინა დაუდგა პირსა წინაშე ძეთა მათ აკიმისთა?

2 A people great and tall, the children of the Anakims, whom thou knowest, and of whom thou hast heard say, Who can stand before the children of Anak!

ג. וְיָדַעְתָּ הַיּוֹם כִּי יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ הוּא הָעֹבֵר לְפָנֶיךָ אֵשׁ אֹכְלָה הוּא יַשְׁמִידֵם וְהוּא יַכְנִיעֵם לְפָנֶיךָ וְהוֹרַשְׁתָּם וְהַאֲבַדְתָּם מַהֵר כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר יְהֹוָה לָךְ:

καὶ γνώσῃ σήμερον ὅτι κύριος ὁ θεός σου οὗτος προπορεύεται πρὸ προσώπου σου πῦρ καταναλίσκον ἐστίν οὗτος ἐξολεθρεύσει αὐτούς καὶ οὗτος ἀποστρέψει αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου σου καὶ ἀπολεῖς αὐτούς καθάπερ εἶπέν σοι κύριος

3 ܘܲܕ̇ܬܸܕܲܥ ܝܵܘܡܵܢܵܐ ܕܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܗܘ̤ ܥܵܒܲܪ ܩܕ݂ܵܡܲܝܟ ܢܘܼܪܵܐ ܗ̄ܘ̣ ܐܵܟ݂ܠܬ̣ܵܐ ܘܗܘ̤ ܢܵܘܒܸ̇ܕ݂ ܐܸܢܘܿܢ ܘܗܘ̤ ܢܬܲܒܲܪ ܐܸܢܘܿܢ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡܲܝܟ ܘܬܸܚܪܘܿܒ̣ ܐܸܢܘܿܢ ܘܬ̣ܵܘܒܸ̇ܕ݂ ܐܸܢܘܿܢ ܒܲܥܓܲܠ ܐܲܝܟ݂ ܕܐܸܡܲܪ ܠܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ.

Scies ergo hodie quod Dominus Deus tuus ipse transibit ante te, ignis devorans atque consumens, qui conterat eos, et deleat atque disperdat ante faciem tuam velociter, sicut locutus est tibi:

არამედ უწყოდი შენ, რამეთუ უფალი ღმერთი შენი წინაგიძღვის შენ წინაშე პირსა შენსა, ვითარცა ცეცხლმან შემწველმან მოსრნეს იგინი და მან გარემიაქცინეს იგინი პირისაგან შენისა, აღჴოცნეს და წარწყმიდეს იგინი მსთუად, ვითარცა გეტყოდა თქვენ უფალი.

3 Understand therefore this day, that the LORD thy God is he which goeth over before thee; as a consuming fire he shall destroy them, and he shall bring them down before thy face: so shalt thou drive them out, and destroy them quickly, as the LORD hath said unto thee.

ד. אַל תֹּאמַר בִּלְבָבְךָ בַּהֲדֹף יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ אֹתָם מִלְּפָנֶיךָ לֵאמֹר בְּצִדְקָתִי הֱבִיאַנִי יְהֹוָה לָרֶשֶׁת אֶת הָאָרֶץ הַזֹּאת וּבְרִשְׁעַת הַגּוֹיִם הָאֵלֶּה יְהֹוָה מוֹרִישָׁם מִפָּנֶיךָ:

μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ἐν τῷ ἐξαναλῶσαι κύριον τὸν θεόν σου τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου λέγων διὰ τὰς δικαιοσύνας μου εἰσήγαγέν με κύριος κληρονομῆσαι τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσέβειαν τῶν ἐθνῶν τούτων κύριος ἐξολεθρεύσει αὐτοὺς πρὸ προσώπου σου

4 ܠܵܐ ܬܹܐܡܲܪ ܒܠܸܒܵܟ݂ ܡܵܐ ܕܲܬ̣ܒܲܪ ܐܸܢܘܿܢ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡܲܝܟ ܕܲܒ̣ܙܲܕ̇ܝܼܩܘܼܬ̣ܝ ܐܲܥܠܲܢܝ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܹܐܪܲܬ̣ ܐܲܪܥܵܐ ܗܵܕܹܐ ܡܸܛܠ ܕܒܲܚܛܵܗܲܝ̈ܗܘܿܢ ܗ̄ܘ̣ ܕܥܲܡܡܹ̈ܐ ܗܵܠܹܝܢ ܡܵܘܒܸ̇ܕ݂ ܠܗܘܿܢ ܡܵܪܝܵܐ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡܲܝܟ.

ne dicas in corde tuo, cum deleverit eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo: Propter justitiam meam introduxit me Dominus ut terram hanc possiderem, cum propter impietates suas istæ deletæ sint nationes.

ნუ იტყჳ გულსა შენსა, რაჟამს მოსრნეს უფალმან ღმერთმან შენმან წარმართნი იგი პირისაგან შენსა, ნუ იტყჳ, ვითარმედ: სიმართლისა ჩემისათჳს შემომიყვანა მე უფალმან დამკჳდრებად ქუეყანისა ამის, არამედ უკეთურებისათჳს წარმართთაჲსა მოსრნა იგინი უფალმან პირისაგან შენისა

4 Speak not thou in thine heart, after that the LORD thy God hath cast them out from before thee, saying, For my righteousness the LORD hath brought me in to possess this land: but for the wickedness of these nations the LORD doth drive them out from before thee.

ה. לֹא בְצִדְקָתְךָ וּבְישֶׁר לְבָבְךָ אַתָּה בָא לָרֶשֶׁת אֶת אַרְצָם כִּי בְּרִשְׁעַת הַגּוֹיִם הָאֵלֶּה יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ מוֹרִישָׁם מִפָּנֶיךָ וּלְמַעַן הָקִים אֶת הַדָּבָר אֲשֶׁר נִשְׁבַּע יְהֹוָה לַאֲבֹתֶיךָ לְאַבְרָהָם לְיִצְחָק וּלְיַעֲקֹב:

οὐχὶ διὰ τὴν δικαιοσύνην σου οὐδὲ διὰ τὴν ὁσιότητα τῆς καρδίας σου σὺ εἰσπορεύῃ κληρονομῆσαι τὴν γῆν αὐτῶν ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσέβειαν τῶν ἐθνῶν τούτων κύριος ἐξολεθρεύσει αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου σου καὶ ἵνα στήσῃ τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἣν ὤμοσεν τοῖς πατράσιν ὑμῶν τῷ Αβρααμ καὶ τῷ Ισαακ καὶ τῷ Ιακωβ

5 ܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܒܙܲܕ̇ܝܼܩܘܼܬ̣ܵܟ݂ ܘܒܲܬ̣ܪܝܼܨܘܼܬܹܗ ܕܠܸܒܵܟ݂ ܥܵܐܹܠ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܠܡܹܐܪܲܬ̣ ܐܲܪܥܗܘܿܢ ܐܸܠܵܐ ܒܲܚܛܵܗܲܝ̈ܗܘܿܢ ܗ̄ܘ̣ ܕܥܲܡܡܹ̈ܐ ܗܵܠܹܝܢ ܡܵܘܒܸ̇ܕ݂ ܠܗܘܿܢ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡܲܝܟ ܘܕܲܢܩܝܼܡ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܵܐ ܕܝܼܡܵܐ ܠܐܲܒ̣ܵܗܲܝ̈ܟ ܠܐܲܒ̣ܪܵܗܵܟ݂ ܘܠܐܝܼܣܚܵܩ ܘܲܠܝܲܥܩܘܿܒ̣.

Neque enim propter justitias tuas, et æquitatem cordis tui ingredieris, ut possideas terras earum: sed quia illæ egerunt impie, introëunte te deletæ sunt: et ut compleret verbum suum Dominus, quod sub juramento pollicitus est patribus tuis, Abraham, Isaac, et Jacob.

და არა თუ სიმართლისა შენისათჳს, არცაღა სიწმიდისა გულისა შენისათჳს შეხუედ შენ დამკჳდრებად ქუეყანისა მის მათისა, არამედ უკეთურებისათჳს წარმართთაჲსა მოსრნეს იგინი უფალმან ღმერთმან შენმან პირისაგან შენისა, რათა დაემტკიცოს აღთქუმა იგი, რომელ ეფუცა უფალი მამათა მათ თქუენთა: აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს,

5 Not for thy righteousness, or for the uprightness of thine heart, dost thou go to possess their land: but for the wickedness of these nations the LORD thy God doth drive them out from before thee, and that he may perform the word which the LORD sware unto thy fathers, Abraham, Isaac, and Jacob.

ו. וְיָדַעְתָּ כִּי לֹא בְצִדְקָתְךָ יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ נֹתֵן לְךָ אֶת הָאָרֶץ הַטּוֹבָה הַזֹּאת לְרִשְׁתָּהּ כִּי עַם קְשֵׁה עֹרֶף אָתָּה:

καὶ γνώσῃ σήμερον ὅτι οὐχὶ διὰ τὰς δικαιοσύνας σου κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην κληρονομῆσαι ὅτι λαὸς σκληροτράχηλος εἶ

6 ܘܲܕ̇ܬܸܕܲܥ ܕܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܒܙܲܕ̇ܝܼܩܘܼܬ̣ܵܟ݂ ܝܵܗܹ̇ܒ̣ ܠܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܐܲܪܥܵܐ ܗܵܕܹܐ ܛܵܒ̣ܬ̣ܵܐ ܠܡܹܐܪܬܵܗ̇ ܡܸܛܠ ܕܥܲܡܵܐ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܩܫܸܐ ܩܕ݂ܵܠܵܐ.

Scito ergo quod non propter justitias tuas Dominus Deus tuus dederit tibi terram hanc optimam in possessionem, cum durissimæ cervicis sis populus.

და რათა გულისხმა-ჰყო დღეს, რამეთუ არა სიმართლისა შენისათჳს მოგცემს შენ უფალი ღმერთი შენი დამკჳდრებად ქუეყანასა მაგას კეთილსა, რამეთუ ერი ეგე ქედფიცხელი ხარ.

6 Understand therefore, that the LORD thy God giveth thee not this good land to possess it for thy righteousness; for thou art a stiffnecked people.

ז. זְכֹר אַל תִּשְׁכַּח אֵת אֲשֶׁר הִקְצַפְתָּ אֶת יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ בַּמִּדְבָּר לְמִן הַיּוֹם אֲשֶׁר יָצָאתָ מֵאֶרֶץ מִצְרַיִם עַד בֹּאֲכֶם עַד הַמָּקוֹם הַזֶּה מַמְרִים הֱיִיתֶם עִם יְהֹוָה:

μνήσθητι μὴ ἐπιλάθῃ ὅσα παρώξυνας κύριον τὸν θεόν σου ἐν τῇ ἐρήμῳ ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας ἐξήλθετε ἐξ Αἰγύπτου ἕως ἤλθετε εἰς τὸν τόπον τοῦτον ἀπειθοῦντες διετελεῖτε τὰ πρὸς κύριον

7 ܐܸܬ̇ܕܲܟ݂ܪ ܘܠܵܐ ܬܸܛܥܸܐ ܕܐܲܪܓܸܙܬ̇ ܠܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܒܡܲܕ݂ܒ̇ܪܵܐ ܡ̣ܢ ܝܵܘܡܵܐ ܕܲܢܦܲܩܬ̇ܘܿܢ ܡ̣ܢ ܡܸܨܪܹܝܢ ܘܲܥܕܵܡܵܐ ܕܐܸܬܲܝܬ̇ܘܿܢ ܠܐܲܬ̣ܪܵܐ ܗܵܢܵܐ ܡܡܲܪ̈ܡܪܵܢܹܐ ܗ̤ܘܲܝܬ̇ܘܿܢ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ.

Memento, et ne obliviscaris, quomodo ad iracundiam provocaveris Dominum Deum tuum in solitudine. Ex eo die, quo egressus es ex Ægypto usque ad locum istum, semper adversum Dominum contendisti.

მოიჴსენე და ნუ დაივიწყებ, რავდენ ჟამ განარისხე უფალი ღმერთი შენი უდაბნოსა მას, რომლით დღითგან გამოხუედ შენ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა მოსლვად-მოწევნადმდე ადგილსა მას, რამეთუ ურჩებით დაუმორჩილებელ ექმნენით უფალსა.

7 Remember, and forget not, how thou provokedst the LORD thy God to wrath in the wilderness: from the day that thou didst depart out of the land of Egypt, until ye came unto this place, ye have been rebellious against the LORD.

ח. וּבְחֹרֵב הִקְצַפְתֶּם אֶת יְהֹוָה וַיִּתְאַנַּף יְהֹוָה בָּכֶם לְהַשְׁמִיד אֶתְכֶם:

καὶ ἐν Χωρηβ παρωξύνατε κύριον καὶ ἐθυμώθη κύριος ἐφ᾽ ὑμῖν ἐξολεθρεῦσαι ὑμᾶς

8 ܘܲܒ̣ܚܘܿܪܝܼܒ̣ ܐܲܪܓܸܙܬ̇ܘܿܢܵܝܗܝ ܠܡܵܪܝܵܐ ܘܲܪܓܸܙ ܡܵܪܝܵܐ ܥܠܲܝܟ̇ܘܿܢ ܕܢܵܘܒܸ̇ܕ݂ܟ݂ܘܿܢ.

Nam et in Horeb provocasti eum, et iratus delere te voluit,

და ქორებსა გან-ვე-არისხეთ უფალი. და განრისხნა გულისწყრომით უფალი თქუენ ზედა,

8 Also in Horeb ye provoked the LORD to wrath, so that the LORD was angry with you to have destroyed you.

ט. בַּעֲלֹתִי הָהָרָה לָקַחַת לוּחֹת הָאֲבָנִים לוּחֹת הַבְּרִית אֲשֶׁר כָּרַת יְהֹוָה עִמָּכֶם וָאֵשֵׁב בָּהָר אַרְבָּעִים יוֹם וְאַרְבָּעִים לַיְלָה לֶחֶם לֹא אָכַלְתִּי וּמַיִם לֹא שָׁתִיתִי:

ἀναβαίνοντός μου εἰς τὸ ὄρος λαβεῖν τὰς πλάκας τὰς λιθίνας πλάκας διαθήκης ἃς διέθετο κύριος πρὸς ὑμᾶς καὶ κατεγινόμην ἐν τῷ ὄρει τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ἄρτον οὐκ ἔφαγον καὶ ὕδωρ οὐκ ἔπιον

9 ܟܲܕ݂ ܣܸܠܩܹ̇ܬ̣ ܠܛܘܼܪܵܐ ܘܢܸܣܒܹ̇ܬ̣ ܠܘܼܚܹ̈ܐ ܕܟܹܐܦܵܐ ܠܘܼܚܹ̈ܐ ܕܲܩܝܵܡܵܐ ܕܐܲܩܝܼܡ ܡܵܪܝܵܐ ܥܲܡܟ݂ܘܿܢ ܘܝܼܬ̣ܒܹ̇ܬ̣ ܒܛܘܼܪܵܐ ܐܲܪܒ̇ܥܝܼܢ ܐܝܼܡܵܡ̈ܝܼܢ ܘܐܲܪܒ̇ܥܝܼܢ ܠܲܝ̈ܠܵܘܵܢ ܠܲܚܡܵܐ ܠܵܐ ܐܸܟ݂ܠܹܬ̣ ܘܡܲـ̈ܝܵܐ ܠܵܐ ܐܸܫܬ̇ܝܼܬ̣.

quando ascendi in montem, ut acciperem tabulas lapideas, tabulas pacti quod pepigit vobiscum Dominus: et perseveravi in monte quadraginta diebus ac noctibus, panem non comedens, et aquam non bibens.

რათამცა მოგსრნა თქუენ, რაჟამს აღვიდოდე მთასა მას მოღებად ფიცართა მათ ქვისათა, ფიცართა მათ შჯულისათა, რომელ-იგი მომცნა მე და ვიყავ მე მთასა მას ზედა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე, პური არ ვჭამე და არცა წყალი ვსუ.

9 When I was gone up into the mount to receive the tables of stone, even the tables of the covenant which the LORD made with you, then I abode in the mount forty days and forty nights, I neither did eat bread nor drink water:

י. וַיִּתֵּן יְהֹוָה אֵלַי אֶת שְׁנֵי לוּחֹת הָאֲבָנִים כְּתֻבִים בְּאֶצְבַּע אֱלֹהִים וַעֲלֵיהֶם כְּכָל הַדְּבָרִים אֲשֶׁר דִּבֶּר יְהֹוָה עִמָּכֶם בָּהָר מִתּוֹךְ הָאֵשׁ בְּיוֹם הַקָּהָל:

καὶ ἔδωκεν κύριος ἐμοὶ τὰς δύο πλάκας τὰς λιθίνας γεγραμμένας ἐν τῷ δακτύλῳ τοῦ θεοῦ καὶ ἐπ᾽ αὐταῖς ἐγέγραπτο πάντες οἱ λόγοι οὓς ἐλάλησεν κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐν τῷ ὄρει ἡμέρᾳ ἐκκλησίας

10 ܘܝܲܗ̄ܒ̣ܠܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܬܲܪܬܹ̇ܝܢ ܠܘܼܚܹ̈ܐ ܕܟܹܐܦܵܐ ܕܲܟ݂ܬ̣ܝܼ̈ܒ̣ܵܢ ܒܨܸܒ̣ܥܹܗ ܕܐܲܠܵܗܵܐ ܘܲܥܠܲܝܗܹܝܢ ܐܝܼܬ̣ ܗ̄ܘ̤ܵܘ ܟܠܗܘܿܢ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܹ̈ܐ ܕܡܲܠܸܠ ܡܵܪܝܵܐ ܥܲܡܟ݂ܘܿܢ ܒܛܘܼܪܵܐ ܡ̣ܢ ܓܵܘ ܢܘܼܪܵܐ ܒܝܵܘܡܵܐ ܕܲܟ݂ܢܘܼܫܝܵܐ.

Deditque mihi Dominus duas tabulas lapideas scriptas digito Dei, et continentes omnia verba quæ vobis locutus est in monte de medio ignis, quando concio populi congregata est.

და მომცნა მე ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი დაწერილნი ჴელითა ღმრთისათა, რამეთუ მას ზედა დაწერილ იყვნეს ყოველნი იგი მცნებანი, რომელთა გეტყოდა თქუენ უფალი მთასა მას ზედა.

10 And the LORD delivered unto me two tables of stone written with the finger of God; and on them was written according to all the words, which the LORD spake with you in the mount out of the midst of the fire in the day of the assembly.

יא. וַיְהִי מִקֵּץ אַרְבָּעִים יוֹם וְאַרְבָּעִים לָיְלָה נָתַן יְהֹוָה אֵלַי אֶת שְׁנֵי לֻחֹת הָאֲבָנִים לֻחוֹת הַבְּרִית:

καὶ ἐγένετο διὰ τεσσαράκοντα ἡμερῶν καὶ τεσσαράκοντα νυκτῶν ἔδωκεν κύριος ἐμοὶ τὰς δύο πλάκας τὰς λιθίνας πλάκας διαθήκης

11 ܘܡ̣ܢ ܒܵܬܲܪ ܐܲܪܒ̇ܥܝܼܢ ܐܝܼܡܵܡ̈ܝܼܢ ܘܐܲܪܒ̇ܥܝܼܢ ܠܲܝ̈ܠܵܘܵܢ ܝܲܗ̄ܒ̣ܠܝ ܡܵܪܝܵܐ ܬܲܪܬܹ̇ܝܢ ܠܘܼܚܹ̈ܐ ܕܟܹܐܦܵܐ ܠܘܼܚܹ̈ܐ ܕܲܩܝܵܡܵܐ.

Cumque transissent quadraginta dies, et totidem noctes, dedit mihi Dominus duas tabulas lapideas, tabulas fœderis,

და იყო ორმეცოსა მას დღესა და ორმეოცსა მას ღამესა, რაჟამს მომცნა მე უფალმან ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი, რომელსა ზედა დაწერილ იყო შჯული იგი,

11 And it came to pass at the end of forty days and forty nights, that the LORD gave me the two tables of stone, even the tables of the covenant.

יב. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֵלַי קוּם רֵד מַהֵר מִזֶּה כִּי שִׁחֵת עַמְּךָ אֲשֶׁר הוֹצֵאתָ מִמִּצְרָיִם סָרוּ מַהֵר מִן הַדֶּרֶךְ אֲשֶׁר צִוִּיתִם עָשׂוּ לָהֶם מַסֵּכָה:

καὶ εἶπεν κύριος πρός με ἀνάστηθι κατάβηθι τὸ τάχος ἐντεῦθεν ὅτι ἠνόμησεν ὁ λαός σου οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου παρέβησαν ταχὺ ἐκ τῆς ὁδοῦ ἧς ἐνετείλω αὐτοῖς ἐποίησαν ἑαυτοῖς χώνευμα

12 ܘܐܸܡܲܪ ܠܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܩܘܼܡ ܚܘܿܬ̣ ܒܲܥܓܲܠ ܡܸܟܵܐ ܡܸܛܠ ܕܚܲܒܸ̇ܠ ܥܲܡܵܟ݂ ܕܐܲܦܸܩܬ̇ ܡ̣ܢ ܡܸܨܪܹܝܢ ܣܛܵܘ ܠܗܘܿܢ ܒܲܥܓܲܠ ܡ̣ܢ ܐܘܼܪܚܵܐ ܕܦܵܩ̇ܕܹܬ̣ ܐܸܢܘܿܢ ܘܲܥܒܲܕ݂ܘ ܠܗܘܿܢ ܢܣܝܼܟ݂ܵܐ.

dixitque mihi: Surge, et descende hinc cito: quia populus tuus, quem eduxisti de Ægypto, deseruerunt velociter viam, quam demonstrasti eis, feceruntque sibi conflatile.

სიტყუად იწყო ჩემდა უფალმან და მრქუა: აღდეგ, გარდაგუალე ადრე ამიერ, რამეთუ უსჯულო იქმნა ერი იგი შენი, რომელ გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით და გარდაჴდეს მცნებასა მას, რომელი-იგი ამცნო მათ და იქმნეს თავისა მათისა კერპი გამოქანდაკებული და თაყუანი-სცეს ხატსა.

12 And the LORD said unto me, Arise, get thee down quickly from hence; for thy people which thou hast brought forth out of Egypt have corrupted themselves; they are quickly turned aside out of the way which I commanded them; they have made them a molten image.

יג. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֵלַי לֵאמֹר רָאִיתִי אֶת הָעָם הַזֶּה וְהִנֵּה עַם קְשֵׁה עֹרֶף הוּא:

καὶ εἶπεν κύριος πρός με λελάληκα πρὸς σὲ ἅπαξ καὶ δὶς λέγων ἑώρακα τὸν λαὸν τοῦτον καὶ ἰδοὺ λαὸς σκληροτράχηλός ἐστιν

13 ܘܐܸܡܲܪ ܠܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܚܙܹܝܬܹܗ ܠܥܲܡܵܐ ܗܵܢܵܐ ܘܗܵܐ ܥܲܡܵܐ ܩܫܸܐ ܩܕ݂ܵܠܵܐ ܗ̄ܘ̣.

Rursumque ait Dominus ad me: Cerno quod populus iste duræ cervicis sit:

და მრქუა მე უფალმან: გეტყოდე შენ ერთგზის და ორგზის და გარქუ: ვიხილე ერი ესე, ვითარ გულფიცხელ და ქედფიცხელ არს,

13 Furthermore the LORD spake unto me, saying, I have seen this people, and, behold, it is a stiffnecked people:

יד. הֶרֶף מִמֶּנִּי וְאַשְׁמִידֵם וְאֶמְחֶה אֶת שְׁמָם מִתַּחַת הַשָּׁמָיִם וְאֶעֱשֶׂה אוֹתְךָ לְגוֹי עָצוּם וָרָב מִמֶּנּוּ:

ἔασόν με ἐξολεθρεῦσαι αὐτούς καὶ ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτῶν ὑποκάτωθεν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσω σὲ εἰς ἔθνος μέγα καὶ ἰσχυρὸν καὶ πολὺ μᾶλλον ἢ τοῦτο

14 ܗܵܫܵܐ ܫܒ̣ܘܿܩܲܝܢܝ ܐܵܘܒܸ̇ܕ݂ ܐܸܢܘܿܢ ܘܐܸܥܛܸܐ ܫܡܗܘܿܢ ܡ̣ܢ ܬܚܹܝܬ̣ ܫܡܲܝܵܐ ܘܐܸܥܒ̇ܕܲܟ݂ ܠܥܲܡܵܐ ܕܥܲܫܝܼܢ . ܣܲܓ̇ܝܼ ܡܸܢܗܘܿܢ.

dimitte me ut conteram eum, et deleam nomen ejus de sub cælo, et constituam te super gentem, quæ hac major et fortior sit.

მომიშუ მე, რათა მოვსრნე იგინი და აღვჰჴოცო სახელი მათი ცასა ქუეშე და გყო შენ ნათესავად დიდად და ძლიერად უფროჲს მაგათსა.

14 Let me alone, that I may destroy them, and blot out their name from under heaven: and I will make of thee a nation mightier and greater than they.

טו. וָאֵפֶן וָאֵרֵד מִן הָהָר וְהָהָר בֹּעֵר בָּאֵשׁ וּשְׁנֵי לוּחֹת הַבְּרִית עַל שְׁתֵּי יָדָי:

καὶ ἐπιστρέψας κατέβην ἐκ τοῦ ὄρους καὶ τὸ ὄρος ἐκαίετο πυρί καὶ αἱ δύο πλάκες ἐπὶ ταῖς δυσὶ χερσίν μου

15 ܘܐܸܬ̣ܦܲܢܝܼܬ̣ ܘܢܸܚܬܹ̇ܬ̣ ܡ̣ܢ ܛܘܼܪܵܐ ܘܛܘܼܪܵܐ ܡܸܬ̣ܓܵܘܙܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܒܢܘܼܪܵܐ ܘܬܲܪܬܹ̇ܝܢ ܠܘܼܚܹ̈ܐ ܕܲܩܝܵܡܵܐ ܒܬܲܪ̈ܬܲܝܗܹܝܢ ܐܝܼܕܲܝ̈.

Cumque de monte ardente descenderem, et duas tabulas fœderis utraque tenerem manu,

და მოვიქეც და გარდამოვედ მიერ მთით და მთაჲ იგი ცეცხლითა აღჭურვილი აღატყდებოდა და ორნივე ფიცარნი იგი მეპყრნეს ორთავე ჴელთა ჩემთა.

15 So I turned and came down from the mount, and the mount burned with fire: and the two tables of the covenant were in my two hands.

טז. וָאֵרֶא וְהִנֵּה חֲטָאתֶם לַיהֹוָה אֱלֹהֵיכֶם עֲשִׂיתֶם לָכֶם עֵגֶל מַסֵּכָה סַרְתֶּם מַהֵר מִן הַדֶּרֶךְ אֲשֶׁר צִוָּה יְהֹוָה אֶתְכֶם:

καὶ ἰδὼν ὅτι ἡμάρτετε ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν καὶ ἐποιήσατε ὑμῖν ἑαυτοῖς χωνευτὸν καὶ παρέβητε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ ἧς ἐνετείλατο ὑμῖν κύριος

16 ܘܲܚܙܹܝܬ̣ ܕܲܓܛܲܝܬ̇ܘܿܢ ܠܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܟ݂ܘܿܢ ܘܲܥܒܲܕ̇ܬ̇ܘܿܢ ܠܟ݂ܘܿܢ ܥܸܓ̣ܠܵܐ ܕܢܸܣܟ̇ܬ̣ܵܐ ܘܲܣܛܲܝܬ̇ܘܿܢ ܒܲܥܓܲܠ ܡ̣ܢ ܐܘܼܪܚܵܐ ܕܦܲܩܸܕ݂ܟ݂ܘܿܢ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܟ݂ܘܿܢ.

vidissemque vos peccasse Domino Deo vestro, et fecisse vobis vitulum conflatilem, ac deseruisse velociter viam ejus, quam vobis ostenderat:

და ვიხილე, რამეთუ შეცოდებულ იყვენით თქუენ წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენსა და გექმნა თქუენ კერპი გამოდუღებითი, და გარდასრულ იყვენით თქუენ გზისა მისგან, რომელ გამცნო თქუენ უფალმან.

16 And I looked, and, behold, ye had sinned against the LORD your God, and had made you a molten calf: ye had turned aside quickly out of the way which the LORD had commanded you.

יז. וָאֶתְפֹּשׂ בִּשְׁנֵי הַלֻּחֹת וָאַשְׁלִכֵם מֵעַל שְׁתֵּי יָדָי וָאֲשַׁבְּרֵם לְעֵינֵיכֶם:

καὶ ἐπιλαβόμενος τῶν δύο πλακῶν ἔρριψα αὐτὰς ἀπὸ τῶν δύο χειρῶν μου καὶ συνέτριψα ἐναντίον ὑμῶν

17 ܘܐܸܚܕܹ̇ܬ̣ ܠܬܲܪ̈ܬܲܝܗܹܝܢ ܠܘܼܚܹ̈ܐ ܘܲܫܪܹܝܬ̣ ܐܸܢܹܝܢ ܡ̣ܢ ܬܲܪ̈ܬܲܝܗܹܝܢ ܐܝܼܕܲܝ̈ ܘܬܲܒ̇ܪܹܬ̣ ܐܸܢܹܝܢ ܠܥܹܢܲܝܟ̇ܘܿܢ.

projeci tabulas de manibus meis, confregique eas in conspectu vestro.

და მოვიხუენ ორნივე იგი ფიცარნი ორთავე ჴელთა ჩემთაგან და დავსთხიენ იგინი წინაშე თქუენსა და დავმუსრენ.

17 And I took the two tables, and cast them out of my two hands, and brake them before your eyes.

יח. וָאֶתְנַפַּל לִפְנֵי יְהֹוָה כָּרִאשֹׁנָה אַרְבָּעִים יוֹם וְאַרְבָּעִים לַיְלָה לֶחֶם לֹא אָכַלְתִּי וּמַיִם לֹא שָׁתִיתִי עַל כָּל חַטַּאתְכֶם אֲשֶׁר חֲטָאתֶם לַעֲשׂוֹת הָרַע בְּעֵינֵי יְהֹוָה לְהַכְעִיסוֹ:

καὶ ἐδεήθην ἐναντίον κυρίου δεύτερον καθάπερ καὶ τὸ πρότερον τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ἄρτον οὐκ ἔφαγον καὶ ὕδωρ οὐκ ἔπιον περὶ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν ὧν ἡμάρτετε ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν παροξῦναι αὐτόν

18 ܘܨܲܠܝܲܬ̣ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܝܟ݂ ܕܡ̣ܢ ܠܘܼܩܕܲܡ ܐܲܪܒ̇ܥܝܼܢ ܐܝܼܡܵܡ̈ܝܼܢ ܘܐܲܪܒ̇ܥܝܼܢ ܠܵܝ̈ܠܵܘܵܢ ܠܲܚܡܵܐ ܠܵܐ ܐܸܟ݂ܠܹܬ̣. ܘܡܲـ̈ܝܵܐ ܠܵܐ ܐܸܫܬ̇ܝܼܬ̣ ܥܲܠ ܟܠܗܘܿܢ ܚܛܵܗܲܝ̈ܟ̇ܘܿܢ ܕܲܚܛܲܝܬ̇ܘܿܢ ܘܲܥܒܲܕ̇ܬ̇ܘܿܢ ܕܒ̣ܝܼܫ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܘܐܲܪܓܸ̇ܙܬ̇ܘܿܢܵܝܗܝ.

Et procidi ante Dominum sicut prius, quadraginta diebus et noctibus panem non comedens, et aquam non bibens, propter omnia peccata vestra quæ gessistis contra Dominum, et eum ad iracundiam provocastis:

და დავვარდი წინაშე უფლისა და ვილოცევდ, ვითარცა-იგი პირველ ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე პური არა ვჭამე და არცა წყალი ვსუ ყოველთა მათ ცოდვათა თქუენთათჳს, რომელ-იგი სცოდეთ თქუენ და ბოროტი ჰქმენით წინაშე უფლისა, და განარისხეთ იგი.

18 And I fell down before the LORD, as at the first, forty days and forty nights: I did neither eat bread, nor drink water, because of all your sins which ye sinned, in doing wickedly in the sight of the LORD, to provoke him to anger.

יט. כִּי יָגֹרְתִּי מִפְּנֵי הָאַף וְהַחֵמָה אֲשֶׁר קָצַף יְהֹוָה עֲלֵיכֶם לְהַשְׁמִיד אֶתְכֶם וַיִּשְׁמַע יְהֹוָה אֵלַי גַּם בַּפַּעַם הַהִוא:

καὶ ἔκφοβός εἰμι διὰ τὴν ὀργὴν καὶ τὸν θυμόν ὅτι παρωξύνθη κύριος ἐφ᾽ ὑμῖν ἐξολεθρεῦσαι ὑμᾶς καὶ εἰσήκουσεν κύριος ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ

19 ܡܸܛܠ ܕܕܸܚܠܹ̇ܬ̣ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡ ܚܸܡܬ̣ܵܐ ܘܪܘܼܓ̣ܙܵܐ ܕܲܪܓܸܙ ܡܵܪܝܵܐ ܥܠܲܝܟ̇ܘܿܢ ܕܢܵܘܒܸ̇ܕ݂ܟ݂ܘܿܢ ܘܫܲܡܥܲܢܝ ܡܵܪܝܵܐ ܐܵܦ ܒܙܲܒ̣ܢܵܐ ܗܵܘ̇.

timui enim indignationem et iram illius, qua adversum vos concitatus, delere vos voluit. Et exaudivit me Dominus etiam hac vice.

და შეშინებულ ვიყავ მე გულისწყრომისათჳს რისხვისასა, რამეთუ - განრისხნა უფალი თქუენ ზედა, რათამცა აღგჴოცნა თქუენ ქუეყანით და შეესმა ჩემი უფალსა მას ჟამსა შინა.

19 For I was afraid of the anger and hot displeasure, wherewith the LORD was wroth against you to destroy you. But the LORD hearkened unto me at that time also.

כ. וּבְאַהֲרֹן הִתְאַנַּף יְהֹוָה מְאֹד לְהַשְׁמִידוֹ וָאֶתְפַּלֵּל גַּם בְּעַד אַהֲרֹן בָּעֵת הַהִוא:

καὶ ἐπὶ Ααρων ἐθυμώθη κύριος σφόδρα ἐξολεθρεῦσαι αὐτόν καὶ ηὐξάμην καὶ περὶ Ααρων ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ

20 ܘܥܲܠ ܐܲܗܪܘܿܢ ܪܓܸܙ ܡܵܪܝܵܐ ܛܵܒ̣ ܕܢܵܘܒ̇ܕ݂ܝܼܘܗܝ ܘܨܲܠܝܲܬ̇ ܐܵܦ ܥܲܠ ܐܲܗܪܘܿܢ ܪܙܲܒ̣ܢܵܐ ܗܵܘ̇.

Adversum Aaron quoque vehementer iratus, voluit eum conterere, et pro illo similiter deprecatus sum.

და აჰრონის ზედაცა განრისხნა უფალი ფრიად, რათამცა მოსპო იგი და აჰრონისთჳსცა ვილოცე მას ჟამსა შინა.

20 And the LORD was very angry with Aaron to have destroyed him: and I prayed for Aaron also the same time.

כא. וְאֶת חַטַּאתְכֶם אֲשֶׁר עֲשִׂיתֶם אֶת הָעֵגֶל לָקַחְתִּי וָאֶשְׂרֹף אֹתוֹ בָּאֵשׁ וָאֶכֹּת אֹתוֹ טָחוֹן הֵיטֵב עַד אֲשֶׁר דַּק לְעָפָר וָאַשְׁלִךְ אֶת עֲפָרוֹ אֶל הַנַּחַל הַיֹּרֵד מִן הָהָר:

καὶ τὴν ἁμαρτίαν ὑμῶν ἣν ἐποιήσατε τὸν μόσχον ἔλαβον αὐτὸν καὶ κατέκαυσα αὐτὸν ἐν πυρὶ καὶ συνέκοψα αὐτὸν καταλέσας σφόδρα ἕως οὗ ἐγένετο λεπτόν καὶ ἐγενήθη ὡσεὶ κονιορτός καὶ ἔρριψα τὸν κονιορτὸν εἰς τὸν χειμάρρουν τὸν καταβαίνοντα ἐκ τοῦ ὄρους

21 ܘܥܸܓ̣ܠܵܐ ܕܲܚܛܵܗܲܝ̈ܟ̇ܘܿܢ ܕܲܥܒܲܕ̇ܬ̇ܘܿܢ ܢܸܣܒܹ̇ܬ̣ ܘܐܵܘܩܸܕ̇ܬܹ̇ܗ ܒܢܘܼܪܵܐ ܘܕܲܩܩܬܹ̇ܗ ܘܲܛܚܲܢܬܹ̇ܗ ܛܵܒ̣ ܥܕܲܡܵܐ ܕܐܸܬ̇ܕ̇ܩܸܩ ܐܲܝܟ݂ ܥܲܦܪܵܐ ܘܲܫܕܹܝܬܹ̇ܗ ܥܲܦܪܹܗ ܒܢܲܚܠܵܐ ܕܢܵܚܹ̇ܬ̣ ܡ̣ܢ ܛܘܼܪܵܐ.

Peccatum autem vestrum quod feceratis, id est, vitulum, arripiens, igne combussi, et in frusta comminuens, omninoque in pulverem redigens, projeci in torrentem, qui de monte descendit.

და ცოდვაჲ იგი თქუენი, რომელ ჰქმენით, ჴბოჲ იგი მოვიღე იგი და დავწვი ცეცხლითა, დავჭარ და დავმუსრე იგი წულილად და შევქმენ იგი, ვითარცა მტუერი და შთავაბნიე იგი ჴევსა მას, რომელ-იგი გარდამოვიდოდა მიერ მთით.

21 And I took your sin, the calf which ye had made, and burnt it with fire, and stamped it, and ground it very small, even until it was as small as dust: and I cast the dust thereof into the brook that descended out of the mount.

כב. וּבְתַבְעֵרָה וּבְמַסָּה וּבְקִבְרֹת הַתַּאֲוָה מַקְצִפִים הֱיִיתֶם אֶת יְהֹוָה:

καὶ ἐν τῷ Ἐμπυρισμῷ καὶ ἐν τῷ Πειρασμῷ καὶ ἐν τοῖς Μνήμασιν τῆς ἐπιθυμίας παροξύνοντες ἦτε κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν

22 ܘܲܒ̣ܝܲܩܕܵܢܵܐ ܘܲܒ̣ܢܸܣܝܘܿܢܹ̈ܐ ܘܲܒ̣ܩܲܒ̣ܪܹ̈ܐ ܕܪ̈ܵܓܲܝ ܪܸܓ̇ܬ̣ܵܐ ܡܲܪܓ̇ܙܝܼܢ ܗ̄ܘܲܝܬ̇ܘܿܢ ܠܡܵܪܝܵܐ.

In incendio quoque, et in tentatione, et in Sepulchris concupiscentiæ provocastis Dominum:

შეწუვითა მით და განცდითა და სამარეთა მათ გულისთქუმისათა განარისხეთ უფალი ღმერთი თქუენი.

22 And at Taberah, and at Massah, and at Kibrothhattaavah, ye provoked the LORD to wrath.

כג. וּבִשְׁלֹחַ יְהֹוָה אֶתְכֶם מִקָּדֵשׁ בַּרְנֵעַ לֵאמֹר עֲלוּ וּרְשׁוּ אֶת הָאָרֶץ אֲשֶׁר נָתַתִּי לָכֶם וַתַּמְרוּ אֶת פִּי יְהֹוָה אֱלֹהֵיכֶם וְלֹא הֶאֱמַנְתֶּם לוֹ וְלֹא שְׁמַעְתֶּם בְּקֹלוֹ:

καὶ ὅτε ἐξαπέστειλεν κύριος ὑμᾶς ἐκ Καδης Βαρνη λέγων ἀνάβητε καὶ κληρονομήσατε τὴν γῆν ἣν δίδωμι ὑμῖν καὶ ἠπειθήσατε τῷ ῥήματι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν καὶ οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ καὶ οὐκ εἰσηκούσατε τῆς φωνῆς αὐτοῦ

23 ܘܟܲܕ݂ ܫܲܕܲܪܬ̇ܘܿܢ ܡܵܪܝܵܐ ܡ̣ܢ ܪܩܸܡ ܕܓܲܝܵܐ ܘܐܸܡܲܪ ܠܟ݂ܘܿܢ ܣܲܩܘ ܘܝܼܪܲܬ̣ܘ ܐܲܪܥܵܐ ܕܝܼܗ̄ܒܹ̇ܬ̣ ܠܟ݂ܘܿܢ ܡܲܪܡܲܪܬ̇ܘܿܢ ܡܸܠܲܬ̣ ܦܘܼܡܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܘܠܵܐ ܗܲܝܡܸܢܬ̇ܘܿܢܵܝܗܝ ܘܠܵܐ ܫܡܲܥܬ̇ܘܿܢ ܒܩܵܠܹܗ.

et quando misit vos de Cadesbarne, dicens: Ascendite, et possidete terram, quam dedi vobis, et contempsistis imperium Domini Dei vestri, et non credidistis ei, neque vocem ejus audire voluistis:

და რაჟამს წარავლინნა უფალმან კადეს ბარნედ და გრქუა: აღვედით და დაიმკჳდრეთ ქუეყანაჲ იგი, რომელ-იგი მიგცე თქუენ. ხოლო თქუენ ურჩ ექმნენით და არა ისმინეთ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ, არცაღა გრწმენა მისი და არცა ისმინეთ ჴმისა მისისაჲ.

23 Likewise when the LORD sent you from Kadeshbarnea, saying, Go up and possess the land which I have given you; then ye rebelled against the commandment of the LORD your God, and ye believed him not, nor hearkened to his voice.

כד. מַמְרִים הֱיִיתֶם עִם יְהֹוָה מִיּוֹם דַּעְתִּי אֶתְכֶם:

ἀπειθοῦντες ἦτε τὰ πρὸς κύριον ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἧς ἐγνώσθη ὑμῖν

24 ܡܡܲܪܡܪ̈ܵܢܹܐ ܗ̤ܘܲܝܬ̇ܘܿܢ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܡ̣ܢ ܝܵܘܡܵܐ ܕܝܼܕܲܥܬ̇ܟ݂ܘܿܢ.

sed semper fuistis rebelles a die qua nosse vos cœpi.

არამედ ურჩებით ურჩ ექმნენით უფალსა მიერ დღითგანვე, ვინაჲთგანცა გამოგეცხადა თქუენ.

24 Ye have been rebellious against the LORD from the day that I knew you.

כה. וָאֶתְנַפַּל לִפְנֵי יְהֹוָה אֵת אַרְבָּעִים הַיּוֹם וְאֶת אַרְבָּעִים הַלַּיְלָה אֲשֶׁר הִתְנַפָּלְתִּי כִּי אָמַר יְהֹוָה לְהַשְׁמִיד אֶתְכֶם:

καὶ ἐδεήθην ἐναντίον κυρίου τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ὅσας ἐδεήθην εἶπεν γὰρ κύριος ἐξολεθρεῦσαι ὑμᾶς

25 ܘܨܲܠܝܼܬ̣ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܪܒ̇ܥܝܼܢ ܐܝܼܡܵܡ̈ܝܼܢ ܘܐܲܪܒ̇ܥܝܼܢ ܠܲܝ̈ܠܵܘܵܢ ܡܸܛܠ ܕܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܕܢܵܘܒܸ̇ܕ݂ܟ݂ܘܿܢ.

Et jacui coram Domino quadraginta diebus ac noctibus, quibus eum suppliciter deprecabar, ne deleret vos ut fuerat comminatus:

მერმე ვილოცევდ მე წინაშე უფლისა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე, რავდენცა-იგი ვილოცევდ, რამეთუ თქუა უფალმან მოსრვაჲ თქუენი.

25 Thus I fell down before the LORD forty days and forty nights, as I fell down at the first; because the LORD had said he would destroy you.

כו. וָאֶתְפַּלֵּל אֶל יְהֹוָה וָאֹמַר אֲדֹנָי יֱהֹוִה אַל תַּשְׁחֵת עַמְּךָ וְנַחֲלָתְךָ אֲשֶׁר פָּדִיתָ בְּגָדְלֶךָ אֲשֶׁר הוֹצֵאתָ מִמִּצְרַיִם בְּיָד חֲזָקָה:

καὶ εὐξάμην πρὸς τὸν θεὸν καὶ εἶπα κύριε κύριε βασιλεῦ τῶν θεῶν μὴ ἐξολεθρεύσῃς τὸν λαόν σου καὶ τὴν μερίδα σου ἣν ἐλυτρώσω ἐν τῇ ἰσχύι σου τῇ μεγάλῃ οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν τῇ ἰσχύι σου τῇ μεγάλῃ καὶ ἐν τῇ χειρί σου τῇ κραταιᾷ καὶ ἐν τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ

26 ܘܨܲܠܝܼܬ̣ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܘܐܸܡܪܹܬ̣ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܵܠ ܬܚܲܒܸ̇ܠ ܥܲܡܵܟ݂ ܘܝܵܪܬ̣ܘܼܬ̣ܵܟ݂ ܕܲܦܪܲܩܬ̇ ܒܪܲܒ̇ܘܼܬ̣ܵܟ݂ ܘܐܲܦܸܩܬ̇ ܐܸܢܘܿܢ ܡ̣ܢ ܡܸܨܪܹܝܢ ܒܐܝܼܕ݂ܵܐ ܬܲܩܝܼܦܬܵܐ.

et orans dixi: Domine Deus, ne disperdas populum tuum, et hæreditatem tuam, quam redemisti in magnitudine tua, quos eduxisti de Ægypto in manu forti.

და ვილოცევდ უფლისა მიმართ და ვთქუ: უფალო, უფალო საუკუნეო! ნუ მოსრავ ერსა ამას შენსა და სამკჳდრებელსა შენსა, რომელ-ესე იჴსენ ძალითა მაგით შენითა დიდითა, რომელ გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით ჴელითა მაგით მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა.

26 I prayed therefore unto the LORD, and said, O Lord GOD, destroy not thy people and thine inheritance, which thou hast redeemed through thy greatness, which thou hast brought forth out of Egypt with a mighty hand.

כז. זְכֹר לַעֲבָדֶיךָ לְאַבְרָהָם לְיִצְחָק וּלְיַעֲקֹב אַל תֵּפֶן אֶל קְשִׁי הָעָם הַזֶּה וְאֶל רִשְׁעוֹ וְאֶל חַטָּאתוֹ:

μνήσθητι Αβρααμ καὶ Ισαακ καὶ Ιακωβ τῶν θεραπόντων σου οἷς ὤμοσας κατὰ σεαυτοῦ μὴ ἐπιβλέψῃς ἐπὶ τὴν σκληρότητα τοῦ λαοῦ τούτου καὶ τὰ ἀσεβήματα καὶ τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν

27 ܐܸܠܵܐ ܐܸܬ̇ܕܲܟ݂ܪ ܠܥܲܒ̣̈ܕܲܝܟ ܠܐܲܒ̣ܪܵܗܵܡ ܘܠܐܝܼܣܚܵܩ ܘܲܠܝܲܥܩܘܿܒ̣ ܠܵܐ ܬܸܬ̣ܦܢܸܐ ܥܲܠ ܩܲܫܝܘܼܬܹܗ ܕܥܲܡܵܐ ܗܵܢܵܐ ܘܲܒ̣ܘܼܠܹܗ ܘܒܲܚܛܵܗܵܘ̈ܗܝ.

Recordare servorum tuorum Abraham, Isaac, et Jacob: ne aspicias duritiam populi hujus, et impietatem atque peccatum:

მოიჴსენე აბრაჰამისი, ისაკისი და იაკობისი, მონანი შენნი და ნუ მიხედავ სიფიცხლესა ამის ერისასა და ნუცაღა უკეთურებასა მათსა.

27 Remember thy servants, Abraham, Isaac, and Jacob; look not unto the stubbornness of this people, nor to their wickedness, nor to their sin:

כח. פֶּן יֹאמְרוּ הָאָרֶץ אֲשֶׁר הוֹצֵאתָנוּ מִשָּׁם מִבְּלִי יְכֹלֶת יְהֹוָה לַהֲבִיאָם אֶל הָאָרֶץ אֲשֶׁר דִּבֶּר לָהֶם וּמִשִּׂנְאָתוֹ אוֹתָם הוֹצִיאָם לַהֲמִתָם בַּמִּדְבָּר:

μὴ εἴπωσιν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ὅθεν ἐξήγαγες ἡμᾶς ἐκεῖθεν λέγοντες παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι κύριον εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν ἣν εἶπεν αὐτοῖς καὶ παρὰ τὸ μισῆσαι αὐτοὺς ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἀποκτεῖναι ἐν τῇ ἐρήμῳ

28 ܘܠܵܐ ܢܹܐܡܪܘܼܢ ܥܵܡܘܿܪܹ̈ܝܗ̇ ܕܐܲܪܥܵܐ ܗܵܝ̇ ܕܐܲܦܸܩܬ̇ ܐܸܢܘܿܢ ܡܸܢܵܗ̇ ܡܸܟܠ ܕܠܵܐ ܐܸܬ̣ܡܨܝܼ ܚܲܝܠܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܕܢܲܥܸܠ ܐܸܢܘܿܢ ܠܐܲܪܥܵܐ ܕܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ ܘܡܸܛܠ ܕܣܵܢܹ̇ܐ ܠܗܘܿܢ ܐܲܦܸܩ ܐܸܢܘܿܢ ܕܲܢܩܲܛܸܠ ܐܸܢܘܿܢ ܒܡܲܕ݂ܒ̇ܪܵܐ.

ne forte dicant habitatores terræ, de qua eduxisti nos: Non poterat Dominus introducere eos in terram, quam pollicitus est eis, et oderat illos: idcirco eduxit, ut interficeret eos in solitudine:

ნუსადა თქუან მკჳდრთა მათ მის ქუეყანისათა: ვინაჲ გამომიყანენ ჩუენ, ვითარმედ ვერვემე შეუძლო უფალმან შეყვანებად ქვეყანასა მას, რომელ აღუთქუა მათ? არამედ სიძულილით გამოიყვანნა იგინი და მოსრნა იგინი უდაბნოსა მას.

28 Lest the land whence thou broughtest us out say, Because the LORD was not able to bring them into the land which he promised them, and because he hated them, he hath brought them out to slay them in the wilderness.

כט. וְהֵם עַמְּךָ וְנַחֲלָתֶךָ אֲשֶׁר הוֹצֵאתָ בְּכֹחֲךָ הַגָּדֹל וּבִזְרֹעֲךָ הַנְּטוּיָה:

καὶ οὗτοι λαός σου καὶ κλῆρός σου οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν τῇ ἰσχύι σου τῇ μεγάλῃ καὶ ἐν τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ

29 ܘܗܸܢܘܿܢ ܥܲܡܵܟ݂ ܐܸܢܘܿܢ ܘܝܵܪܬ̇ܘܼܬ̣ܵܟ݂ ܕܐܲܦܸܩܬ̇ ܒܚܲܝܠܵܟ݂ ܪܲܒܵܐ ܘܒܲܕ݂ܪܵܥܵܟ݂ ܪܵܡܵܐ.

qui sunt populus tuus et hæreditas tua, quos eduxisti in fortitudine tua magna, et in brachio tuo extento.

არამედ ესე ერი შენი არს და სამკჳდრებელი შენი, რომელ გამოიყვანენ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა ძალითა დიდითა და მკლავითა მაღლითა.

29 Yet they are thy people and thine inheritance, which thou broughtest out by thy mighty power and by thy stretched out arm.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=0bcc0a8a-9922-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display