Bibliotheca Polyglotta

1 And it shall be, when thou art come in unto the land which the LORD thy God giveth thee for an inheritance, and possessest it, and dwellest therein;

ב. וְלָקַחְתָּ מֵרֵאשִׁית כָּל פְּרִי הָאֲדָמָה אֲשֶׁר תָּבִיא מֵאַרְצְךָ אֲשֶׁר יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ נֹתֵן לָךְ וְשַׂמְתָּ בַטֶּנֶא וְהָלַכְתָּ אֶל הַמָּקוֹם אֲשֶׁר יִבְחַר יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ לְשַׁכֵּן שְׁמוֹ שָׁם:

καὶ λήμψῃ ἀπὸ τῆς ἀπαρχῆς τῶν καρπῶν τῆς γῆς σου ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι καὶ ἐμβαλεῖς εἰς κάρταλλον καὶ πορεύσῃ εἰς τὸν τόπον ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ

2 ܣܲܒ̣ ܡ̣ܢ ܪܹܫ ܟܠܗܘܿܢ ܦܹܐܪܹ̈ܐ ܕܐܲܪܥܵܐ ܕܡܲܥܸܠ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܡ̣ܢ ܐܲܪܥܵܐ ܕܝܵܗܹܒ̣ ܠܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܝܘܼܪܬܵܢܵܐ ܘܣܝܼܡ ܒܲܡܣܲܢܬ̣ܵܐ ܘܩܘܼܡ ܙܸܠ ܠܐܲܬ̣ܪܵܐ ܕܓ̣ܵܒܹܐ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܕܢܲܫܪܸܐ ܫܡܹܗ ܬܲܡܵܢ.

tolles de cunctis frugibus tuis primitias, et pones in cartallo, pergesque ad locum quem Dominus Deus tuus elegerit, ut ibi invocetur nomen ejus:

მოიღო შენ პირველი იგი ნაწილი ნაყოფთა მათ მის ქუეყანისთაჲ, რაჲცა იყოს და შთაასხ იგი კოლოფსა და მიხვიდე ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა.

2 That thou shalt take of the first of all the fruit of the earth, which thou shalt bring of thy land that the LORD thy God giveth thee, and shalt put it in a basket, and shalt go unto the place which the LORD thy God shall choose to place his name there.

ג. וּבָאתָ אֶל הַכֹּהֵן אֲשֶׁר יִהְיֶה בַּיָּמִים הָהֵם וְאָמַרְתָּ אֵלָיו הִגַּדְתִּי הַיּוֹם לַיהֹוָה אֱלֹהֶיךָ כִּי בָאתִי אֶל הָאָרֶץ אֲשֶׁר נִשְׁבַּע יְהֹוָה לַאֲבֹתֵינוּ לָתֶת לָנוּ:

καὶ ἐλεύσῃ πρὸς τὸν ἱερέα ὃς ἐὰν ᾖ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν ἀναγγέλλω σήμερον κυρίῳ τῷ θεῷ μου ὅτι εἰσελήλυθα εἰς τὴν γῆν ἣν ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν

3 ܘܬ̣ܵܐ ܠܘܵܬ̣ ܟܵܗܢܵܐ ܕܢܸܗܘܸܐ ܒܝܵܘ̈ܡܵܬ̣ܵܐ ܗܵܢܘܿܢ ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܚܵܘܝܼܬ̣ ܝܵܘܡܵܢܵܐ ܠܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܕܐܸܬܹܝܬ̣ ܠܐܲܪܥܵܐ ܕܝܼܡܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܠܐܲܒ̣ܵܗܲܝ̈ܢ ܠܡܸܬܲܠ ܠܲܢ.

accedesque ad sacerdotem, qui fuerit in diebus illis, et dices ad eum: Profiteor hodie coram Domino Deo tuo, quod ingressus sum in terram, pro qua juravit patribus nostris, ut daret eam nobis.

და მიხვიდე შენ მღდლისა მის, რომელი-იგი იყოს მათ ჟამთა და ჰრქუა მას: ვჰმადლობ მე დღესდღე უფალსა ღმერთსა ჩემსა, რამეთუ შევედ მე ქვეყანასა მას, რომელ-იგი ეფუცა უფალი ღმერთი მამათა მათ ჩუენთა მოცემად ჩუენდა.

3 And thou shalt go unto the priest that shall be in those days, and say unto him, I profess this day unto the LORD thy God, that I am come unto the country which the LORD sware unto our fathers for to give us.

ד. וְלָקַח הַכֹּהֵן הַטֶּנֶא מִיָּדֶךָ וְהִנִּיחוֹ לִפְנֵי מִזְבַּח יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ:

καὶ λήμψεται ὁ ἱερεὺς τὸν κάρταλλον ἐκ τῶν χειρῶν σου καὶ θήσει αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ θυσιαστηρίου κυρίου τοῦ θεοῦ σου

4 ܘܢܸܣܲܒ̣ ܟܵܗܢܵܐ ܡܣܲܢܬ̣ܵܐ ܡ̣ܢ ܐܝܼܕ݂ܵܟ݂ ܘܲܢܣܝܼܡܝܼܗ̇ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂.

Suscipiensque sacerdos cartallum de manu tua, ponet ante altare Domini Dei tui:

და მოიღოს მღდელმან კოლოფი იგი ჴელთაგან შენთა და დადგას წინაშე საკურთხეველსა მის უფლისა ღმრთისა შენისა.

4 And the priest shall take the basket out of thine hand, and set it down before the altar of the LORD thy God.

ה. וְעָנִיתָ וְאָמַרְתָּ לִפְנֵי יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ אֲרַמִּי אֹבֵד אָבִי וַיֵּרֶד מִצְרַיְמָה וַיָּגָר שָׁם בִּמְתֵי מְעָט וַיְהִי שָׁם לְגוֹי גָּדוֹל עָצוּם וָרָב:

καὶ ἀποκριθήσῃ καὶ ἐρεῖς ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου Συρίαν ἀπέβαλεν ὁ πατήρ μου καὶ κατέβη εἰς Αἴγυπτον καὶ παρῴκησεν ἐκεῖ ἐν ἀριθμῷ βραχεῖ καὶ ἐγένετο ἐκεῖ εἰς ἔθνος μέγα καὶ πλῆθος πολὺ καὶ μέγα

5 ܘܲܥܢܝܼ ܘܐܸܡܲܪ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܠܐܵܪܵܡ ܐܸܬ̇ܕ̇ܒܲܪ ܐܵܒ̣ܝܼ ܘܲܢܚܸܬ̣ ܠܡܸܨܪܹܝܢ ܘܲܥܡܲܪ ܬܲܡܵܢ ܙܲܒ̣ܢܵܐ ܙܥܘܿܪܵܐ ܘܲܗܘ̤ܵܐ ܬܲܡܵܢ ܠܥܲܡܵܐ ܪܲܒܵܐ ܘܥܲܫܝܼܢܵܐ.

et loqueris in conspectu Domini Dei tui: Syrus persequebatur patrem meum, qui descendit in Ægyptum, et ibi peregrinatus est in paucissimo numero: crevitque in gentem magnam ac robustam et infinitæ multitudinis.

სიტყუად იწყო შენ წინაშე უფლისა შენისა და ჰრქუა: ასურეთი დაუტევა მამამან ჩუენმან და შთავიდა ეგჳპტედ დამკჳდრებად მუნ მცირედ ჟამ და შეიქმნა იგი ნათესავად დიდად და მრავლად ფრიად.

5 And thou shalt speak and say before the LORD thy God, A Syrian ready to perish was my father, and he went down into Egypt, and sojourned there with a few, and became there a nation, great, mighty, and populous:

ו. וַיָּרֵעוּ אֹתָנוּ הַמִּצְרִים וַיְעַנּוּנוּ וַיִּתְּנוּ עָלֵינוּ עֲבֹדָה קָשָׁה:

καὶ ἐκάκωσαν ἡμᾶς οἱ Αἰγύπτιοι καὶ ἐταπείνωσαν ἡμᾶς καὶ ἐπέθηκαν ἡμῖν ἔργα σκληρά

6 ܘܐܲܒ̣ܐܸܫܘܠܲܢ ܡܸܨܪ̈ܵܝܹܐ ܘܡܲܟ̇ܟ݂ܘܼܢ ܘܣܵܡܘ ܥܠܲܝܢ ܦܘܼܠܚܵܢܵܐ ܩܲܫܝܵܐ.

Afflixeruntque nos Ægyptii, et persecuti sunt, imponentes onera gravissima:

და გუაჭირებდეს ჩუენ დიდად ფრიად და დაგვიდგეს ჩუენ საქმე ფიცხელი და ბოროტი.

6 And the Egyptians evil entreated us, and afflicted us, and laid upon us hard bondage:

ז. וַנִּצְעַק אֶל יְהֹוָה אֱלֹהֵי אֲבֹתֵינוּ וַיִּשְׁמַע יְהֹוָה אֶת קֹלֵנוּ וַיַּרְא אֶת עָנְיֵנוּ וְאֶת עֲמָלֵנוּ וְאֶת לַחֲצֵנוּ:

καὶ ἀνεβοήσαμεν πρὸς κύριον τὸν θεὸν τῶν πατέρων ἡμῶν καὶ εἰσήκουσεν κύριος τῆς φωνῆς ἡμῶν καὶ εἶδεν τὴν ταπείνωσιν ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον ἡμῶν καὶ τὸν θλιμμὸν ἡμῶν

7 ܘܲܓ̣ܥܲܝܢ ܠܘܵܬ̣ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܕܐܲܒ̣ܵܗܲܝ̈ܢ ܘܲܫܡܲܥ ܡܵܪܝܵܐ ܒܩܵܠܲܢ ܘܲܚܙܵܐ ܡܘܼܟܵܟܲܢ ܘܲܥܲܡܠܲܢ ܘܐܘܼܠܨܵܢܲܢ.

et clamavimus ad Dominum Deum patrum nostrorum: qui exaudivit nos, et respexit humilitatem nostram, et laborem, atque angustiam:

და ვღაღადებდით ჩუენ უფლისა მიმართ ღმრთისა მამათა ჩუენთაჲსა და შეესმა უფალსა ჴმისა ჩუენისაჲ და მოგუხედნა დამდაბლებასა ჩუენსა და ურვასა და ჭირსა ჩვენსა.

7 And when we cried unto the LORD God of our fathers, the LORD heard our voice, and looked on our affliction, and our labour, and our oppression:

ח. וַיּוֹצִאֵנוּ יְהֹוָה מִמִּצְרַיִם בְּיָד חֲזָקָה וּבִזְרֹעַ נְטוּיָה וּבְמֹרָא גָּדֹל וּבְאֹתוֹת וּבְמֹפְתִים:

καὶ ἐξήγαγεν ἡμᾶς κύριος ἐξ Αἰγύπτου αὐτὸς ἐν ἰσχύι μεγάλῃ καὶ ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι αὐτοῦ τῷ ὑψηλῷ καὶ ἐν ὁράμασιν μεγάλοις καὶ ἐν σημείοις καὶ ἐν τέρασιν

8 ܘܐܲܦܸܩܲܢ ܡܵܪܝܵܐ ܡ̣ܢ ܡܸܨܪܹܝܢ ܒܐܝܼܕ݂ܵܐ ܥܲܫܝܼܢܬܵܐ ܘܒܲܕ݂ܪܵܥܵܐ ܪܵܡܵܐ ܘܲܒ̣ܚܸܙܘܵܐ ܪܲܒܵܐ ܘܒ̣ܵܐܬ̣̈ܘܵܬ̣ܵܐ ܘܲܒ̣ܬܸܕ݂ܡܪ̈ܵܬ̣ܵܐ.

et eduxit nos de Ægypto in manu forti, et brachio extento, in ingenti pavore, in signis atque portentis:

და გამომიყვანნა ჩუენ ეგჳპტით ძალითა მრავლითა, ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა, სასწაულებითა და ნიშებითა მრავლითა.

8 And the LORD brought us forth out of Egypt with a mighty hand, and with an outstretched arm, and with great terribleness, and with signs, and with wonders:

ט. וַיְבִאֵנוּ אֶל הַמָּקוֹם הַזֶּה וַיִּתֶּן לָנוּ אֶת הָאָרֶץ הַזֹּאת אֶרֶץ זָבַת חָלָב וּדְבָשׁ:

καὶ εἰσήγαγεν ἡμᾶς εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἔδωκεν ἡμῖν τὴν γῆν ταύτην γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι

9 ܘܐܸܬܲܝܢ ܠܐܲܬ̣ܪܵܐ ܗܵܢܵܐ ܘܝܲܗ̄ܒ̣ ܠܲܢ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܪܥܵܐ ܗܵܕܹܐ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܲܪܕ̇ܝܵܐ ܚܲܠܒ̣ܵܐ ܘܕܸܒ̣ܫܵܐ.

et introduxit ad locum istum, et tradidit nobis terram lacte et melle manantem.

და შემომიყვანნა ჩუენ ადგილსა ამას და მომცა ჩუენ ქუეყანაჲ ესე, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი.

9 And he hath brought us into this place, and hath given us this land, even a land that floweth with milk and honey.

י. וְעַתָּה הִנֵּה הֵבֵאתִי אֶת רֵאשִׁית פְּרִי הָאֲדָמָה אֲשֶׁר נָתַתָּה לִּי יְהֹוָה וְהִנַּחְתּוֹ לִפְנֵי יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ וְהִשְׁתַּחֲוִיתָ לִפְנֵי יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ:

καὶ νῦν ἰδοὺ ἐνήνοχα τὴν ἀπαρχὴν τῶν γενημάτων τῆς γῆς ἧς ἔδωκάς μοι κύριε γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι καὶ ἀφήσεις αὐτὰ ἀπέναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ προσκυνήσεις ἐκεῖ ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου

10 ܘܗܵܫܵܐ ܗܵܐ ܐܲܝܬ̇ܝܼܬ̣ ܪܹܫܝܼܬ̣ܵܐ ܕܦܹܐܪܹ̈ܐ ܕܐܲܪܥܵܐ ܕܝܲܗ̄ܒ̣ ܠܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܘܣܝܼܡܹܝܗ̇ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܘܲܣܓ̇ܘܿܕ݂ ܬܲܡܵܢ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂.

Et idcirco nunc offero primitias frugum terræ, quam Dominus dedit mihi. Et dimittes eas in conspectu Domini Dei tui, et adorato Domino Deo tuo.

აწ ესერა, მე მოვედ და მოვიღე პირველი ნაყოფი ქუეყანისაჲ ამის, რომელი მომცა მე უფალმან ქუეყანაჲ, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი და თაყუანი-სცე შენ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.

10 And now, behold, I have brought the firstfruits of the land, which thou, O LORD, hast given me. And thou shalt set it before the LORD thy God, and worship before the LORD thy God:

יא. וְשָׂמַחְתָּ בְכָל הַטּוֹב אֲשֶׁר נָתַן לְךָ יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ וּלְבֵיתֶךָ אַתָּה וְהַלֵּוִי וְהַגֵּר אֲשֶׁר בְּקִרְבֶּךָ:

καὶ εὐφρανθήσῃ ἐν πᾶσιν τοῖς ἀγαθοῖς οἷς ἔδωκέν σοι κύριος ὁ θεός σου καὶ τῇ οἰκίᾳ σου σὺ καὶ ὁ Λευίτης καὶ ὁ προσήλυτος ὁ ἐν σοί

11 ܘܲܚܕ݂ܝܼ ܒܟ݂ܠ ܛܵܒ̣ܵـ̈ܬ̣ܵܐ ܕܝܵܗܹ̇ܒ̣ ܠܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܘܲܠܒܲܝܬܵܟ݂ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܘܠܹܘܵܝܵܐ ܘܥܵܡܘܿܪܵܐ ܕܲܒ̣ܓ̣ܵܘܵܟ݂.

Et epulaberis in omnibus bonis, quæ Dominus Deus tuus dederit tibi et domui tuæ, tu et Levites, et advena qui tecum est.

და იხარებდე შენ ყოვლითა მით კეთილითა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ, შენ და სახლი შენი და ლევიტელი იგი და მწირი იგი, რომელ დამკჳდრებულ იყო შენ თანა.

11 And thou shalt rejoice in every good thing which the LORD thy God hath given unto thee, and unto thine house, thou, and the Levite, and the stranger that is among you.

יב. כִּי תְכַלֶּה לַעְשֵׂר אֶת כָּל מַעְשַׂר תְּבוּאָתְךָ בַּשָּׁנָה הַשְּׁלִישִׁת שְׁנַת הַמַּעֲשֵׂר וְנָתַתָּה לַלֵּוִי לַגֵּר לַיָּתוֹם וְלָאַלְמָנָה וְאָכְלוּ בִשְׁעָרֶיךָ וְשָׂבֵעוּ:

ἐὰν δὲ συντελέσῃς ἀποδεκατῶσαι πᾶν τὸ ἐπιδέκατον τῶν γενημάτων τῆς γῆς σου ἐν τῷ ἔτει τῷ τρίτῳ τὸ δεύτερον ἐπιδέκατον δώσεις τῷ Λευίτῃ καὶ τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ καὶ φάγονται ἐν ταῖς πόλεσίν σου καὶ ἐμπλησθήσονται

12 ܘܡܵܐ ܕܫܲܠܡܬ̇ ܠܲܡܥܲܣܵܪܘܼ ܟܠܹܗ ܡܲܥܣܵܪܵܐ ܕܲܥܠܲܠܬ̣ܵܟ݂ ܒܫܲܢ̄ܬܵܐ ܕܲܬ̣ܠܵܬ̣ ܕܗܝ̤ ܗ̄ܝܼ ܫܢܲܬ̣ ܡܲܥܣܵܪܹ̈ܐ ܗܲܒ̣ ܠܠܹܘܵܝܵܐ ܘܲܠܥܵܡܘܿܪܵܐ ܘܲܠܝܲܬ̣ܡܵܐ ܘܠܲܐܪܡܲܠܬܵܐ ܘܢܹܐܟ݂ܠܘܼܢ ܒܩܘܼܪ̈ܝܵܟ݂ ܘܢܸܣܒ̇ܥܘܼܢ.

Quando compleveris decimam cunctarum frugum tuarum, anno decimarum tertio, dabis Levitæ, et advenæ, et pupillo et viduæ, ut comedant intra portas tuas, et saturentur:

უკეთუ გამოასრულო გამოცემად ყოველი იგი ათეული ნაყოფისა მის ქუეყანისა შენისაჲ წელსა მას მესამესა, მეორე ნაწილი ათეულისაჲ მის მისცე ლევიტელსა მას და მწირსა მას, და ობოლსა მას და ქურივსა მას, ჭამენ ქალაქსა მას შინა შენსა და განძღებოდიან.

12 When thou hast made an end of tithing all the tithes of thine increase the third year, which is the year of tithing, and hast given it unto the Levite, the stranger, the fatherless, and the widow, that they may eat within thy gates, and be filled;

יג. וְאָמַרְתָּ לִפְנֵי יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ בִּעַרְתִּי הַקֹּדֶשׁ מִן הַבַּיִת וְגַם נְתַתִּיו לַלֵּוִי וְלַגֵּר לַיָּתוֹם וְלָאַלְמָנָה כְּכָל מִצְוָתְךָ אֲשֶׁר צִוִּיתָנִי לֹא עָבַרְתִּי מִמִּצְו‍ֹתֶיךָ וְלֹא שָׁכָחְתִּי:

καὶ ἐρεῖς ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐξεκάθαρα τὰ ἅγια ἐκ τῆς οἰκίας μου καὶ ἔδωκα αὐτὰ τῷ Λευίτῃ καὶ τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ κατὰ πάσας τὰς ἐντολάς ἃς ἐνετείλω μοι οὐ παρῆλθον τὴν ἐντολήν σου καὶ οὐκ ἐπελαθόμην

13 ܘܐܸܡܲܪ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܒܨܹܝܬ̣ ܩܘܼܕ݂ܫܵܐ ܡ̣ܢ ܒܲܝܬܵܐ ܘܝܼܗ̄ܒܹ̇ܬ̣ ܠܠܹܘܵܝܵܐ ܘܲܠܥܵܡܘܿܪܵܐ ܘܲܠܝܲܬ̣ܡܵܐ ܘܠܲܐܪܡܲܠܬܵܐ ܐܲܝܟ݂ ܟܠܗܘܿܢ ܦܘܼܩ̈ܕܵܢܹܐ ܕܦܲܩܸܕ̇ܬܵܢܝ. ܠܵܐ ܥܸܒ̣ܪܹܬ̣ ܡ̣ܢ ܦܘܼܩ̈ܕܵܢܲܝܟ ܘܠܵܐ ܛܥܹܝܬ̣.

loquerisque in conspectu Domini Deo tui: Abstuli quod sanctificatum est de domo mea, et dedi illud Levitæ et advenæ, et pupillo ac viduæ, sicut jussisti mihi: non præterivi mandata tua, nec sum oblitus imperii tui.

და სთქუა შენ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა: განვწმიდე მე სახლისა ჩემისაგან ყოველნი იგი მსხუერპლნი და მივეც იგინი ლევიტელსა მას და მწირსა მას და მსხემსა მას ობოლსა მას და ქურივსა და ყოველნი იგი მცნებანი შენნი, რომელ მამცნენ მე, დავიმარხენ და არა დავივიწყენ იგი მცნებანი შენნი.

13 Then thou shalt say before the LORD thy God, I have brought away the hallowed things out of mine house, and also have given them unto the Levite, and unto the stranger, to the fatherless, and to the widow, according to all thy commandments which thou hast commanded me: I have not transgressed thy commandments, neither have I forgotten them.

יד. לֹא אָכַלְתִּי בְאֹנִי מִמֶּנּוּ וְלֹא בִעַרְתִּי מִמֶּנּוּ בְּטָמֵא וְלֹא נָתַתִּי מִמֶּנּוּ לְמֵת שָׁמַעְתִּי בְּקוֹל יְהֹוָה אֱלֹהָי עָשִׂיתִי כְּכֹל אֲשֶׁר צִוִּיתָנִי:

καὶ οὐκ ἔφαγον ἐν ὀδύνῃ μου ἀπ᾽ αὐτῶν οὐκ ἐκάρπωσα ἀπ᾽ αὐτῶν εἰς ἀκάθαρτον οὐκ ἔδωκα ἀπ᾽ αὐτῶν τῷ τεθνηκότι ὑπήκουσα τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ μου ἐποίησα καθὰ ἐνετείλω μοι

14 ܘܠܵܐ ܐܸܟ݂ܠܹܬ̣ ܒܐܸܒ̣ܠܝ ܡܸܢܹܗ ܘܠܵܐ ܒܨܹܝܬܹܗ ܟܲܕ݂ ܛܡܲܐ ܐ̄ܢܵܐ ܘܠܵܐ ܣܡܹܬ̣ ܡܸܢܹܗ ܠܡܝܼܬ̣ܵܐ ܐܸܠܵܐ ܫܸܡܥܹܬ̣ ܒܩܵܠܹܗ ܕܡܸܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܝ ܘܥܸܒ̣ܕܹ̇ܬ̣ ܠܵܟ݂ ܕܦܲܩܸܕ̇ܬܵܢܝ.

Non comedi ex eis in luctu meo, nec separavi ea in qualibet immunditia, nec expendi ex his quidquam in re funebri. Obedivi voci Domini Dei mei, et feci omnia sicut præcepisti mihi.

და არა ვჭამე მისგანი ნაკლულევანებითა ამით ჩემითა და არცა განვაბნიე მისგანი ბილწებითა, და არცა წარ-რაჲ-ვაგე მისგანი მკუდართა მიმართ, არამედ ვისმინე ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა ჩემისაჲ და ვყვენ ყოველნი იგი მცნებანი მისნი.

14 I have not eaten thereof in my mourning, neither have I taken away ought thereof for any unclean use, nor given ought thereof for the dead: but I have hearkened to the voice of the LORD my God, and have done according to all that thou hast commanded me.

טו. הַשְׁקִיפָה מִמְּעוֹן קָדְשְׁךָ מִן הַשָּׁמַיִם וּבָרֵךְ אֶת עַמְּךָ אֶת יִשְׂרָאֵל וְאֵת הָאֲדָמָה אֲשֶׁר נָתַתָּה לָנוּ כַּאֲשֶׁר נִשְׁבַּעְתָּ לַאֲבֹתֵינוּ אֶרֶץ זָבַת חָלָב וּדְבָשׁ:

κάτιδε ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου σου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εὐλόγησον τὸν λαόν σου τὸν Ισραηλ καὶ τὴν γῆν ἣν ἔδωκας αὐτοῖς καθὰ ὤμοσας τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι

15 ܚܙܝܼ ܡ̣ܢ ܡܲܥܡܪܵܐ ܕܩܘܼܕ݂ܫܵܟ݂ ܡ̣ܢ ܫܡܲܝܵܐ ܘܒܲܪܸܟ݂ ܠܥܲܡܵܟ݂ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܘܠܲܐܪܥܵܐ ܕܒܲܗ̄ܒ̣ܬ̇ ܠܲܢ ܐܲܝܟ݂ ܕܝܼܡܲܝܬ̇ ܠܐܲܒ̣ܵܗܲܝ̈ܢ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܲܪܕ̇ܝܵܐ ܚܲܠܒ̣ܵܐ ܘܕܸܒ̣ܫܵܐ.

Respice de sanctuario tuo, et de excelso cælorum habitaculo, et benedic populo tuo Israël, et terræ, quam dedisti nobis, sicut jurasti patribus nostris, terræ lacte et melle mananti.

აწ გარდამოიხილე შენ ზეცით სამკჳდრებლით შენით და აკურთხე ერი ესე შენი ისრაჱლი და ქუეყანაჲ ესე, რომელი მოეც ამათ, ვითარ-იგი ეფუცა მამათა მათ ჩვენთა მოცემად ჩუენდა ქუეყანაჲ იგი, რომელი გამოადინებს სძესა და თაფლსა.

15 Look down from thy holy habitation, from heaven, and bless thy people Israel, and the land which thou hast given us, as thou swarest unto our fathers, a land that floweth with milk and honey.

טז. הַיּוֹם הַזֶּה יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ מְצַוְּךָ לַעֲשׂוֹת אֶת הַחֻקִּים הָאֵלֶּה וְאֶת הַמִּשְׁפָּטִים וְשָׁמַרְתָּ וְעָשִׂיתָ אוֹתָם בְּכָל לְבָבְךָ וּבְכָל נַפְשֶׁךָ:

ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ κύριος ὁ θεός σου ἐνετείλατό σοι ποιῆσαι πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα καὶ τὰ κρίματα καὶ φυλάξεσθε καὶ ποιήσετε αὐτὰ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς ὑμῶν

16 ܝܵܘܡܵܢܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܡܦܲܩܸܕ݂ ܠܵܟ݂ ܕܬܸܥܒܸ̇ܕ݂ ܢܵܡܘܿܣܹ̈ܐ ܗܵܠܹܝܢ ܘܕ݂ܝܼܢܹ̈ܐ. ܛܲܪ ܘܲܥܒܸܕ݂ ܐܸܢܘܿܢ ܡ̣ܢ ܟܠܹܗ ܠܸܒܵܟ݂ ܘܡ̣ܢ ܟܠܹܗ ܢܲܦ̮ܫܵܟ݂.

Hodie Dominus Deus tuus præcepit tibi ut facias mandata hæc atque judicia: et custodias et impleas ex toto corde tuo, et ex tota anima tua.

ამას დღესა შინა გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან დამარხვად და ყოფად ყოველთა მათ სამართალთა და მშჯავრთა ყოვლითა გულითა თქუენითა და ყოვლითა გონებითა თქუენითა.

16 This day the LORD thy God hath commanded thee to do these statutes and judgments: thou shalt therefore keep and do them with all thine heart, and with all thy soul.

יז. אֶת יְהֹוָה הֶאֱמַרְתָּ הַיּוֹם לִהְיוֹת לְךָ לֵאלֹהִים וְלָלֶכֶת בִּדְרָכָיו וְלִשְׁמֹר חֻקָּיו וּמִצְו‍ֹתָיו וּמִשְׁפָּטָיו וְלִשְׁמֹעַ בְּקֹלוֹ:

τὸν θεὸν εἵλου σήμερον εἶναί σου θεὸν καὶ πορεύεσθαι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ φυλάσσεσθαι τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ὑπακούειν τῆς φωνῆς αὐτοῦ

17 ܠܡܵܪܝܵܐ ܐܸܡܲܪܬ̇ ܝܵܘܡܵܢܵܐ ܕܢܸܗܘܸܐ ܠܵܟ݂ ܐܲܠܵܗܵܐ ܕܲܬ̣ܗܲܠܸܟ݂ ܒܐܘܼܪ̈ܚܵܬܹܗ ܘܬܸܛܲܪ ܢܵܡܘܿܣܵܘ̈ܗܝ ܘܕ݂ܝܼܢܵܘ̈ܗܝ ܘܦܘܼܩ̈ܕܵܢܵܘܗܝ ܘܬܸܫܡܲܥ ܒܩܵܠܹܗ.

Dominum elegisti hodie, ut sit tibi Deus, et ambules in viis ejus, et custodias cæremonias illius, et mandata atque judicia, et obedias ejus imperio.

გამოირჩიე შენ უფალი ღმერთი შენი ყოფად შენდა ღმრთად და ვიდოდე ყოველთა გზათა მისთა და დაიმარხენ ყოველნი სიმართლენი და მშჯავრი მისნი.

17 Thou hast avouched the LORD this day to be thy God, and to walk in his ways, and to keep his statutes, and his commandments, and his judgments, and to hearken unto his voice:

יח. וַיהֹוָה הֶאֱמִירְךָ הַיּוֹם לִהְיוֹת לוֹ לְעַם סְגֻלָּה כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר לָךְ וְלִשְׁמֹר כָּל מִצְו‍ֹתָיו:

καὶ κύριος εἵλατό σε σήμερον γενέσθαι σε αὐτῷ λαὸν περιούσιον καθάπερ εἶπέν σοι φυλάσσειν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ

18 . ܡܵܪܝܵܐ ܐܵܡܲܪ ܠܵܟ݂ ܝܵܘܡܵܢܵܐ ܕܬܸܗܘܸܐ ܠܹܗ ܥܲܡܵܐ ܚܲܒ̇ܝܼܒ̣ܵܐ ܐܲܝܟ݂ ܕܐܸܡܲܪ ܠܵܟ݂ ܘܬܸܛܲܪ ܘܬܸܥܒܸ̇ܕ݂ ܟܠܗܘܿܢ ܦܘܼܩ̈ܕܵܢܵܘܗܝ.

Et Dominus elegit te hodie ut sis ei populus peculiaris, sicut locutus est tibi, et custodias omnia præcepta illius:

მორჩილ იყავ და ისმინე ჴმისა მისისაჲ, რამეთუ გამოგირჩია შენ დღეს უფალმან, რათა იყო შენ მისა ერად საზეპუროდ და იმარხვიდე შენ ყოველთა მცნებათა მისთა.

18 And the LORD hath avouched thee this day to be his peculiar people, as he hath promised thee, and that thou shouldest keep all his commandments;

יט. וּלְתִתְּךָ עֶלְיוֹן עַל כָּל הַגּוֹיִם אֲשֶׁר עָשָׂה לִתְהִלָּה וּלְשֵׁם וּלְתִפְאָרֶת וְלִהְיֹתְךָ עַם קָדשׁ לַיהֹוָה אֱלֹהֶיךָ כַּאֲשֶׁר דִּבֵּר:

καὶ εἶναί σε ὑπεράνω πάντων τῶν ἐθνῶν ὡς ἐποίησέν σε ὀνομαστὸν καὶ καύχημα καὶ δόξαστόν εἶναί σε λαὸν ἅγιον κυρίῳ τῷ θεῷ σου καθὼς ἐλάλησεν

19 ܘܢܡܸܥܒ̇ܕ݂ܵܟ݂ ܠܥܸܠ ܡ̣ܢ ܟܠܗܘܿܢ ܥܲܡܡܹ̈ܐ ܕܲܥܒܲܕ݂ ܠܬܸܫܒ̇ܘܿܚܬܵܐ ܘܠܲܫܡܵܐ . ܠܐܝܼܩܵܪܵܐ ܘܬܸܗܘܸܐ ܥܲܡܵܐ ܩܲܕ̇ܝܼܫܵܐ ܠܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܐܲܝܟ݂ ܕܐܸܡܲܪ ܠܵܟ݂.

et faciat te excelsiorem cunctis gentibus quas creavit, in laudem, et nomen, et gloriam suam: ut sis populus sanctus Domini Dei tui, sicut locutus est.

და იყო შენ ზეშთა ყოველთავე ნათესავთა, ვითარცა გყო შენ სახელოვან და დიდებულ, რათა იყო შენ ერად წმიდად უფლისა ღრთისა შენისა ვითარცა გეტყოდა შენ.

19 And to make thee high above all nations which he hath made, in praise, and in name, and in honour; and that thou mayest be an holy people unto the LORD thy God, as he hath spoken.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=0ca75eb9-9922-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display