Bibliotheca Polyglotta

Deuteronomium

Complete text

כא

ΚΑʹ

ܩܦܠܐܘܢ: ܟܐ.

Cap. 21

თავი ოცდამეერთე

א. כִּי יִמָּצֵא חָלָל בַּאֲדָמָה אֲשֶׁר יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ נֹתֵן לְךָ לְרִשְׁתָּהּ נֹפֵל בַּשָּׂדֶה לֹא נוֹדַע מִי הִכָּהוּ:

ἐὰν δὲ εὑρεθῇ τραυματίας ἐν τῇ γῇ ᾗ κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι κληρονομῆσαι πεπτωκὼς ἐν τῷ πεδίῳ καὶ οὐκ οἴδασιν τὸν πατάξαντα

1 ܘܟܲܕ݂ ܢܸܫܬ̇ܟܲܚ ܩܛܝܼܠܵܐ ܒܐܲܪܥܵܐ ܕܝܵܗܹ̇ܒ̣ ܠܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܠܡܹܐܪܬܵܗ̇ ܕܲܪܡܸܐ ܒܚܲܩܠܵܐ ܘܠܵܐ ܝܑܼܕ݂ܝܼܥ ܡܲܢܘܼ ܩܲܛܠܹܗ.

Quando inventum fuerit in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi, hominis cadaver occisi, et ignorabitur cædis reus,

იპოოს თუ ვინმე წყლული ქუეყანასა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ და არა ვინ უწყოდის, რომელმან წყლა იგი.

1 If one be found slain in the land which the LORD thy God giveth thee to possess it, lying in the field, and it be not known who hath slain him:

ב. וְיָצְאוּ זְקֵנֶיךָ וְשֹׁפְטֶיךָ וּמָדְדוּ אֶל הֶעָרִים אֲשֶׁר סְבִיבֹת הֶחָלָל:

ἐξελεύσεται ἡ γερουσία σου καὶ οἱ κριταί σου καὶ ἐκμετρήσουσιν ἐπὶ τὰς πόλεις τὰς κύκλῳ τοῦ τραυματίου

2 ܢܸܦܩܘܼܢ ܣܵܒܲܝ̈ܟ ܘܕܲܝܵܢܲܝ̈ܟ ܘܢܸܡܫܚܘܼܢ ܠܩܘܼܪ̈ܝܵܐ ܕܲܚܕ݂ܵܪ̈ܵܘܗܝ ܕܲܩܛܝܼܠܵܐ.

egredientur majores natu, et judices tui, et metientur a loco cadaveris singularum per circuitum spatia civitatum:

გამოვიდეს ყოველი იგი მოხუცებული ქალაქისაჲ მის მსაჯულითურთ და მოზომონ ქალაქი იგი, რომელ-იგი იყოს გარემოჲს წყლულსა მას და რომელი ქალაქი ეხოს მას, გამოიბან ქალაქისა მისგან

2 Then thy elders and thy judges shall come forth, and they shall measure unto the cities which are round about him that is slain:

ג. וְהָיָה הָעִיר הַקְּרֹבָה אֶל הֶחָלָל וְלָקְחוּ זִקְנֵי הָעִיר הַהִוא עֶגְלַת בָּקָר אֲשֶׁר לֹא עֻבַּד בָּהּ אֲשֶׁר לֹא מָשְׁכָה בְּעֹל:

καὶ ἔσται ἡ πόλις ἡ ἐγγίζουσα τῷ τραυματίᾳ καὶ λήμψεται ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης δάμαλιν ἐκ βοῶν ἥτις οὐκ εἴργασται καὶ ἥτις οὐχ εἵλκυσεν ζυγόν

3 ܘܲܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܕܩܲܪܝܼܒ̣ܵܐ ܠܲܩܛܝܼܠܵܐ ܢܸܕ݂ܒ̇ܪܘܼܢ ܣܵܒܹ̈ܐ ܕܲܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܗܵܝ̇ ܥܓ̣ܠܬ̣ܵܐ ܕܬ̣ܵܘܪܹ̈ܐ ܕܠܵܐ ܐܸܬ̇ܕ̇ܒܲܪ ܒܵܗ̇ ܘܠܵܐ ܢܸܓ̣ܕܲܬ̤ ܒܢܝܼܪܵܐ.

et quam viciniorem ceteris esse perspexerint, seniores civitatis illius tollent vitulam de armento, quæ non traxit jugum, nec terram scidit vomere,

მოხუცებულთა მათ დიაკეული ერთი ზროხათაგან, რომელი არა შეხებულ იყოს უღელსა და არცა საქმე რაჲ ექმნას,

3 And it shall be, that the city which is next unto the slain man, even the elders of that city shall take an heifer, which hath not been wrought with, and which hath not drawn in the yoke;

ד. וְהוֹרִדוּ זִקְנֵי הָעִיר הַהִוא אֶת הָעֶגְלָה אֶל נַחַל אֵיתָן אֲשֶׁר לֹא יֵעָבֵד בּוֹ וְלֹא יִזָּרֵעַ וְעָרְפוּ שָׁם אֶת הָעֶגְלָה בַּנָּחַל:

καὶ καταβιβάσουσιν ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης τὴν δάμαλιν εἰς φάραγγα τραχεῖαν ἥτις οὐκ εἴργασται οὐδὲ σπείρεται καὶ νευροκοπήσουσιν τὴν δάμαλιν ἐν τῇ φάραγγι

4 ܘܢܲܚܬܘܼܢܵܗ̇ ܣܵܒܹ̈ܐ ܕܲܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܗܵܝ̇ ܠܲܥܓ̣ܠܬܵܐ ܠܢܲܚܠܵܐ ܒܲܝܵܪܵܐ ܕܠܵܐ ܐܸܬ̣ܦܠܲܚ ܒܹܗ ܘܠܵܐ ܐܸܙܕ̇ܪܲܥ ܘܢܸܟ̇ܣܘܼܢܵܗ̇ ܬܲܡܵܢ ܠܲܥܓ̣ܠܬܵܐ ܒܢܲܚܠܵܐ.

et ducent eam ad vallem asperam atque saxosam, quæ numquam arata est, nec sementem recepit: et cædent in ea cervices vitulæ:

და შთაიბან იგი ჴევსა ერთსა ძნელსა, რომელი არა დაჴნულ იყოს მოხუცებულთა მათ მის ქალაქისათა და კართნი დაჰკუეთნენ დიაკეულსა მას ჴევსა მას შიდა.

4 And the elders of that city shall bring down the heifer unto a rough valley, which is neither eared nor sown, and shall strike off the heifer's neck there in the valley:

ה. וְנִגְּשׁוּ הַכֹּהֲנִים בְּנֵי לֵוִי כִּי בָם בָּחַר יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ לְשָׁרְתוֹ וּלְבָרֵךְ בְּשֵׁם יְהֹוָה וְעַל פִּיהֶם יִהְיֶה כָּל רִיב וְכָל נָגַע:

καὶ προσελεύσονται οἱ ἱερεῖς οἱ Λευῖται ὅτι αὐτοὺς ἐπέλεξεν κύριος ὁ θεός σου παρεστηκέναι αὐτῷ καὶ εὐλογεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τῷ στόματι αὐτῶν ἔσται πᾶσα ἀντιλογία καὶ πᾶσα ἁφή

5 ܘܢܸܩܪܒ̣ܘܼܢ ܟܵܗܢܹ̈ܐ ܒ̈ܢܲܝ ܠܹܘܝܼ ܕܲܠܗܘܿܢ ܓ̣ܒ̣ܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܠܲܡܫܲܡܵܫܘܼܬܹܗ ܘܠܲܡܒܲܪܵܟ݂ܘܼ ܒܲܫܡܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܘܥܲܠ ܡܸܠܲܬ̣ ܦܘܼܡܗܘܿܢ ܢܸܗܘܸܐ ܟܠ ܕܝܼܢܵܐ ܘܟ݂ܠ ܡܚܘܿܬ̣ܵܐ.

accedentque sacerdotes filii Levi, quos elegerit Dominus Deus tuus ut ministrent ei, et benedicant in nomine ejus, et ad verbum eorum omne negotium, et quidquid mundum, vel immundum est, judicetur.

და წარდგენ ლევიტელენი იგი მღდელნი, რამეთუ იგინი გამოირჩინა უფალმან ღმერთმან წარდგომად წინაშე მისა და კურთხევად სახელისა მის მისისა პირითა მათითა ყოვლისათჳს იჭვისა და ყოვლისათჳს ჴდომისა.

5 And the priests the sons of Levi shall come near; for them the LORD thy God hath chosen to minister unto him, and to bless in the name of the LORD; and by their word shall every controversy and every stroke be tried:

ו. וְכֹל זִקְנֵי הָעִיר הַהִוא הַקְּרֹבִים אֶל הֶחָלָל יִרְחֲצוּ אֶת יְדֵיהֶם עַל הָעֶגְלָה הָעֲרוּפָה בַנָּחַל:

καὶ πᾶσα ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης οἱ ἐγγίζοντες τῷ τραυματίᾳ νίψονται τὰς χεῖρας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τῆς δαμάλεως τῆς νενευροκοπημένης ἐν τῇ φάραγγι

6 ܘܟܠܗܘܿܢ ܣܵܒܹ̈ܐ ܕܲܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܗܵܝ̇ ܕܲܩܲܪܝܼܒ̣ܝܼܢ ܠܲܩܛܝܼܠܵܐ ܢܫܝܼܓ̣ܘܼܢ ܐܝܼܕܲܝ̈ܗܘܿܢ ܠܥܸܠ ܡ̣ܢ ܥܸܓ̣ܠܬܵܐ ܕܲܢܟ݂ܝܼܣܵܐ ܒܢܲܚܠܵܐ.

Et venient majores natu civitatis illius ad interfectum, lavabuntque manus suas super vitulam, quæ in valle percussa est,

და ყოველი იგი მოხუცებული ქალაქისა მის, რომელი-იგი მახლობელ იყოს წყლულისა მის, დაიბანნენ ჴელნი მათნი თავსა ზედა მის დიაკეულისასა [ ] დაკუეთილისა ჴევსა მას შინა.

6 And all the elders of that city, that are next unto the slain man, shall wash their hands over the heifer that is beheaded in the valley:

ז. וְעָנוּ וְאָמְרוּ יָדֵינוּ לֹא שָׁפְכוּ אֶת הַדָּם הַזֶּה וְעֵינֵינוּ לֹא רָאוּ:

καὶ ἀποκριθέντες ἐροῦσιν αἱ χεῖρες ἡμῶν οὐκ ἐξέχεαν τὸ αἷμα τοῦτο καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν οὐχ ἑωράκασιν

7 ܘܢܸܥܢܘܼܢ ܘܢܹܐܡܪܘܼܢ ܐܝܼܕܲܢ ܠܵܐ ܐܸܫܕܲܬ̤ ܕܡܵܐ ܗܵܢܵܐ ܘܥܲܝܢܲܝ̈ܢ ܠܵܐ ܚܙܲܝ̈.

et dicent: Manus nostræ non effuderunt sanguinem hunc, nec oculi viderunt:

და თქუან, ჴელთა ჩუენთა არა დასთხიეს სისხლი ესე და არცა თუალთა ჩუენთა იხილეს.

7 And they shall answer and say, Our hands have not shed this blood, neither have our eyes seen it.

ח. כַּפֵּר לְעַמְּךָ יִשְׂרָאֵל אֲשֶׁר פָּדִיתָ יְהֹוָה וְאַל תִּתֵּן דָּם נָקִי בְּקֶרֶב עַמְּךָ יִשְׂרָאֵל וְנִכַּפֵּר לָהֶם הַדָּם:

ἵλεως γενοῦ τῷ λαῷ σου Ισραηλ οὓς ἐλυτρώσω κύριε ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἵνα μὴ γένηται αἷμα ἀναίτιον ἐν τῷ λαῷ σου Ισραηλ καὶ ἐξιλασθήσεται αὐτοῖς τὸ αἷμα

8 ܚܲܣܵܐ ܥܲܠ ܥܲܡܵܟ݂ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܕܲܦܪܲܩܬ̇ ܡܵܪܝܵܐ ܘܠܵܐ ܬܸܚܫܘܿܒ̣ ܕܡܵܐ ܙܲܟܵܝܵܐ ܥܲܠ ܥܲܡܵܟ݂ ܝܼܣܪܝܹܠ ܘܢܸܬ̣ܚܲܣܸܐ ܠܗܘܿܢ ܥܲܠ ܕܡܵܐ.

propitius esto populo tuo Israël, quem redemisti, Domine, et ne reputes sanguinem innocentem in medio populi tui Israël. Et auferetur ab eis reatus sanguinis:

ლხინებაჲ იყავნ ერისა ამის შენისა ისრაჱლისა, რომელ-ესე იჴსენ ქუეყანისა მისგან ეგვიპტელთაჲსა და ნუ ეკითხვინ სისხლი ესე უბრალოჲ ერსა შენსა ისრაჱლსა. და განწმიდნენ იგინი სისხლისა მისგან ეგვიპტელთაჲსა.

8 Be merciful, O LORD, unto thy people Israel, whom thou hast redeemed, and lay not innocent blood unto thy people of Israel's charge. And the blood shall be forgiven them.

ט. וְאַתָּה תְּבַעֵר הַדָּם הַנָּקִי מִקִּרְבֶּךָ כִּי תַעֲשֶׂה הַיָּשָׁר בְּעֵינֵי יְהֹוָה:

σὺ δὲ ἐξαρεῖς τὸ αἷμα τὸ ἀναίτιον ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἐὰν ποιήσῃς τὸ καλὸν καὶ τὸ ἀρεστὸν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου

9 ܘܐܲܢ̄ܬ̇ ܥܲܩܸܒ̣ ܕܡܵܐ ܙܲܟܵܝܵܐ ܡ̣ܢ ܓܵܘܵܟ݂ ܘܲܥܒܸܕ݂ ܕܫܲܦܝܼܪ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂.

tu autem alienus eris ab innocentis cruore, qui fusus est, cum feceris quod præcepit Dominus.

და ნუ ეკითხვის სისხლი ესე უბრალოჲ ერსა შენსა ისრაჱლსა. და განწმიდნენ იგინი სისხლისა მისგან და თქუენ განიწმიდენით თავნი სისხლისა მისგან უბიწოჲსა, რათა კეთილი გეყოს თქუენ, რაჟამს ჰყოთ კეთილი და სათნოებაჲ წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა.

9 So shalt thou put away the guilt of innocent blood from among you, when thou shalt do that which is right in the sight of the LORD.

י. כִּי תֵצֵא לַמִּלְחָמָה עַל אֹיְבֶיךָ וּנְתָנוֹ יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ בְּיָדֶךָ וְשָׁבִיתָ שִׁבְיוֹ:

ἐὰν δὲ ἐξελθὼν εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ παραδῷ σοι κύριος ὁ θεός σου εἰς τὰς χεῖράς σου καὶ προνομεύσεις τὴν προνομὴν αὐτῶν

10 ܘܟܲܕ݂ ܬܸܦܘܿܩ ܠܲܩܪܵܒ̣ܵܐ ܥܲܠ ܒܥܸܠܕ̇ܒ̣ܵܒܲܝ̈ܟ ܘܢܲܫܠܸܡ ܐܸܢܘܿܢ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܒܐܝܼܕܲܝ̈ܟ ܘܬܸܫܒܸ̇ܐ ܡܸܢܗܘܿܢ ܫܒ̣ܝܼܬ̣ܵܐ.

Si egressus fueris ad pugnam contra inimicos tuos, et tradiderit eos Dominus Deus tuus in manu tua, captivosque duxeris,

უკეთუ განხვიდე ბრძოლად მტერთა შენთა და მოგცეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელთა შენთა და წარმოსტყუენო ნატყუენავი იგი მათი.

10 When thou goest forth to war against thine enemies, and the LORD thy God hath delivered them into thine hands, and thou hast taken them captive,

יא. וְרָאִיתָ בַּשִּׁבְיָה אֵשֶׁת יְפַת תֹּאַר וְחָשַׁקְתָּ בָהּ וְלָקַחְתָּ לְךָ לְאִשָּׁה:

καὶ ἴδῃς ἐν τῇ προνομῇ γυναῖκα καλὴν τῷ εἴδει καὶ ἐνθυμηθῇς αὐτῆς καὶ λάβῃς αὐτὴν σαυτῷ γυναῖκα

11 ܘܬܸܚܙܸܐ ܒܲܫܒ̣ܝܼܬ̣ܵܐ ܐܲܢ̄ܬ̇ܬ̣ܵܐ ܕܫܲܦܝܼܪܵܐ ܒܚܸܙܘܵܗ̇ ܘܬܸܨܛܒܸܐ ܒܵܗ̇ ܘܬܸܣܒ̣ܝܼܗ̇ ܠܵܟ݂ ܐܲܢ̄ܬ̇ܬ̣ܵܐ.

et videris in numero captivorum mulierem pulchram, et adamaveris eam, voluerisque habere uxorem,

და იხილო შენ ნატყუენავსა შორის დედაკაცი ქმნულკეთილი და შეგიყუარდეს შენ, და გინდეს ცოლის-ყოფაჲ მისი.

11 And seest among the captives a beautiful woman, and hast a desire unto her, that thou wouldest have her to thy wife;

יב. וַהֲבֵאתָהּ אֶל תּוֹךְ בֵּיתֶךָ וְגִלְּחָה אֶת רֹאשָׁהּ וְעָשְׂתָה אֶת צִפָּרְנֶיהָ:

καὶ εἰσάξεις αὐτὴν ἔνδον εἰς τὴν οἰκίαν σου καὶ ξυρήσεις τὴν κεφαλὴν αὐτῆς καὶ περιονυχιεῖς αὐτὴν

12 ܘܬܲܥܠܝܼܗ̇ ܠܓ̣ܵܘ ܒܲܝܬܵܟ݂. ܘܬܸܓ̣ܪܘܿܥ ܪܹܫܵܗ̇ ܘܬܸܣܲܒ̣ ܛܸܦܪܹ̈ܝܗ̇.

introduces eam in domum tuam: quæ radet cæsariem, et circumcidet ungues,

და შეიყვანო იგი სახიდ შენდა და დაჰყჳნო თავი მისი,

12 Then thou shalt bring her home to thine house, and she shall shave her head, and pare her nails;

יג. וְהֵסִירָה אֶת שִׂמְלַת שִׁבְיָהּ מֵעָלֶיהָ וְיָשְׁבָה בְּבֵיתֶךָ וּבָכְתָה אֶת אָבִיהָ וְאֶת אִמָּהּ יֶרַח יָמִים וְאַחַר כֵּן תָּבוֹא אֵלֶיהָ וּבְעַלְתָּהּ וְהָיְתָה לְךָ לְאִשָּׁה:

καὶ περιελεῖς τὰ ἱμάτια τῆς αἰχμαλωσίας αὐτῆς ἀπ᾽ αὐτῆς καὶ καθίεται ἐν τῇ οἰκίᾳ σου καὶ κλαύσεται τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα μηνὸς ἡμέρας καὶ μετὰ ταῦτα εἰσελεύσῃ πρὸς αὐτὴν καὶ συνοικισθήσῃ αὐτῇ καὶ ἔσται σου γυνή

13 ܘܬܸܫܠܲܚ ܡܵܐܢܹ̈ܐ ܕܲܫܒ̣ܝܼܬ̣ܵܗ̇ ܡܸܢܵܗ̇ ܘܬܸܬܸ̇ܒ̣ ܒܒܲܝܬܵܟ݂ ܘܬܸܒ̣ܟܸ̇ܐ ܥܲܠ ܐܲܒ̣ܘܼܗ̇ ܘܥܲܠ ܐܸܡܵܗ̇ ܝܼܪܲܚ ܝܵܘ̈ܡܝܼܢ ܘܒ̣ܵܬܲܪܟܸ̇ܢ ܬܸܥܘܿܠ ܠܘܵܬ̣ܵܗ̇ ܘܬܸܣܒ̣ܝܼܗ̇ ܘܬܸܗܘܸܐ ܠܵܟ݂ ܐܲܢ̄ܬ̇ܬ̣ܵܐ.

et deponet vestem, in qua capta est: sedensque in domo tua, flebit patrem et matrem suam uno mense: et postea intrabis ad eam, dormiesque cum illa, et erit uxor tua.

და მოუყუნე ფრჩხილნი მისნი, და განსძარცო ყოველი იგი სამოსელი ტყუეობისა მისისაჲ. და ჯდეს სახლსა შენსა, სტიროდის მამა-დედასა თჳსსა თთუე ერთ, მაშინღა შეხჳდე და შეირთო იგი და იყოს მიერითგან იგი შენდა ცოლად.

13 And she shall put the raiment of her captivity from off her, and shall remain in thine house, and bewail her father and her mother a full month: and after that thou shalt go in unto her, and be her husband, and she shall be thy wife.

יד. וְהָיָה אִם לֹא חָפַצְתָּ בָּהּ וְשִׁלַּחְתָּהּ לְנַפְשָׁהּ וּמָכֹר לֹא תִמְכְּרֶנָּה בַּכָּסֶף לֹא תִתְעַמֵּר בָּהּ תַּחַת אֲשֶׁר עִנִּיתָהּ:

καὶ ἔσται ἐὰν μὴ θέλῃς αὐτήν ἐξαποστελεῖς αὐτὴν ἐλευθέραν καὶ πράσει οὐ πραθήσεται ἀργυρίου οὐκ ἀθετήσεις αὐτήν διότι ἐταπείνωσας αὐτήν

14 ܘܐܸܢ ܠܵܠ ܨܒܹܐ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܒܵܗ̇ ܫܒ̣ܘܿܩܹܝܗ̇ ܠܢܲܦ̮ܫܵܗ̇ ܘܲܒ̣ܟܸܣܦܵܐ ܠܵܐ ܬܙܲܒ̇ܢܝܼܗ̇ ܘܠܵܐ ܬܸܬܲܓܲܪ ܒܵܗ̇ ܚܠܵܦ ܕܨܲܥܲܪܬܵܗ̇.

Si autem postea non sederit animo tuo, dimittes eam liberam, nec vendere poteris pecunia, nec opprimere per potentiam: quia humiliasti eam.

უკეთუ იყოს და არა რაჲმე სათნო გეყოს შენ, გამოავლინო იგი შენგან განთავისუფლებული და სყიდით არა განჰყიდო იგი ვეცხლად და არცა შეურაცხ-ჰყო იგი, რამეთუ აგინე.

14 And it shall be, if thou have no delight in her, then thou shalt let her go whither she will; but thou shalt not sell her at all for money, thou shalt not make merchandise of her, because thou hast humbled her.

טו. כִּי תִהְיֶיןָ לְאִישׁ שְׁתֵּי נָשִׁים הָאַחַת אֲהוּבָה וְהָאַחַת שְׂנוּאָה וְיָלְדוּ לוֹ בָנִים הָאֲהוּבָה וְהַשְּׂנוּאָה וְהָיָה הַבֵּן הַבְּכֹר לַשְּׂנִיאָה:

ἐὰν δὲ γένωνται ἀνθρώπῳ δύο γυναῖκες μία αὐτῶν ἠγαπημένη καὶ μία αὐτῶν μισουμένη καὶ τέκωσιν αὐτῷ ἡ ἠγαπημένη καὶ ἡ μισουμένη καὶ γένηται υἱὸς πρωτότοκος τῆς μισουμένης

15 ܘܟܲܕ݂ ܢܸܗܘ̈ܝܵܢ ܠܓܲܒ̣ܪܵܐ ܬܲܪܬܹ̇ܝܢ ܢܸܫ̈ܝܼܢ ܚܕ݂ܵܐ ܪܚܘܼܡܬܵܐ ܘܲܚܕ݂ܵܐ ܣܸܢܘܼܐܬ̣ܵܐ ܘܢܹܐ̈ܠܕܵܢ ܠܹܗ ܒ̈ܢܲܝܵܐ ܪܚܘܼܡܬܵܐ ܘܣܸܢܘܼܐܬ̣ܵܐ ܘܢܸܗܘܸܐ ܒܪܵܐ ܒܘܼܟ݂ܪܵܐ ܠܣܸܢܘܼܐܬ̣ܵܐ.

Si habuerit homo uxores duas, unam dilectam, et alteram odiosam, genuerintque ex eo liberos, et fuerit filius odiosæ primogenitus,

ესხნენ თუ ვისმე კაცსა ორ ცოლ, და ერთი მათგანი საყუარელ იყოს და ერთი საძულელ, და უსხნენ მათ ორთავე ნაშობ, საძულელმანცა და საყუარელმანცა. და პირმშო უხუცეს იყოს საძულელისაჲ მის დღესა მას განყოფისასა და წილის-გდებისასა.

15 If a man have two wives, one beloved, and another hated, and they have born him children, both the beloved and the hated; and if the firstborn son be hers that was hated:

טז. וְהָיָה בְּיוֹם הַנְחִילוֹ אֶת בָּנָיו אֵת אֲשֶׁר יִהְיֶה לוֹ לֹא יוּכַל לְבַכֵּר אֶת בֶּן הָאֲהוּבָה עַל פְּנֵי בֶן הַשְּׂנוּאָה הַבְּכֹר:

καὶ ἔσται ᾗ ἂν ἡμέρᾳ κατακληροδοτῇ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ οὐ δυνήσεται πρωτοτοκεῦσαι τῷ υἱῷ τῆς ἠγαπημένης ὑπεριδὼν τὸν υἱὸν τῆς μισουμένης τὸν πρωτότοκον

16 ܒܝܵܘܡܵܐ ܕܡܵܘܪܸܬ̣ ܠܲܒ̣̈ܢܵܘܗܝ ܡܸܕܸ̇ܡ ܕܐܝܼܬ̣ ܠܹܗ ܠܵܐ ܫܲܠܝܼܛ ܠܹܗ ܕܲܢܩܲܫܸܫ ܠܒܲܪ ܪܚܘܼܡܬܵܐ ܩܕ݂ܵܡ ܒܲܪ ܣܹܢܘܼܐܬ̣ܵܐ.

volueritque substantiam inter filios suos dividere, non poterit filium dilectæ facere primogenitum, et præferre filio odiosæ:

რაჟამს განჰყოფდეს ნაყოფსა მისსა შვილთა მისთა სამკვიდრებელად, ნუ ახუცებნ შვილსა მას საყუარელისასა უხუცესსა მას შვილსა საძულელისასა, ნუცა შეურაცხ-ჰყოფნ პირმშოებასა მისსა,

16 Then it shall be, when he maketh his sons to inherit that which he hath, that he may not make the son of the beloved firstborn before the son of the hated, which is indeed the firstborn:

יז. כִּי אֶת הַבְּכֹר בֶּן הַשְּׂנוּאָה יַכִּיר לָתֶת לוֹ פִּי שְׁנַיִם בְּכֹל אֲשֶׁר יִמָּצֵא לוֹ כִּי הוּא רֵאשִׁית אֹנוֹ לוֹ מִשְׁפַּט הַבְּכֹרָה:

ἀλλὰ τὸν πρωτότοκον υἱὸν τῆς μισουμένης ἐπιγνώσεται δοῦναι αὐτῷ διπλᾶ ἀπὸ πάντων ὧν ἂν εὑρεθῇ αὐτῷ ὅτι οὗτός ἐστιν ἀρχὴ τέκνων αὐτοῦ καὶ τούτῳ καθήκει τὰ πρωτοτόκια

17 ܐܸܠܵܐ ܒܘܼܟ݂ܪܵܐ ܒܲܪ ܣܸܢܘܼܐܬ̣ܵܐ ܘܵܠܹܐ ܠܹܗ ܕܢܸܣܲܒ̣ ܬܲܪܬܹ̇ܝܢ ܡ̈ܢܵܘܵܢ ܒܟ݂ܠ ܡܸܕܸ̇ܡ ܕܡܸܫܬ̇ܟܲܚ ܠܹܗ ܡܸܛܠ ܕܗ̤ܘܝܘܼ ܪܹܫ ܝܲܠܕܹ̇ܗ ܘܠܹܗ ܗ̄ܘ̣ ܙܵܕ݂ܩܵܐ ܒܘܼܟ݂ܪܘܼܬ̣ܵܐ.

sed filium odiosæ agnoscet primogenitum, dabitque ei de his quæ habuerit cuncta duplicia: iste est enim principium liberorum ejus, et huic debentur primogenita.

არამედ უხუცესი იგი ნაწილი მის საძულელისასა მიეცენ შენდობით, მრჩობლი ყოვლისავე მისგან ფასისა მისისა, რაჲცა იყოს ჴელსა შინა მისსა. რამეთუ იგი არს დასაბამი შვილებისა მისისაჲ და მისდა წეს არს პირმშოებაჲ იგი.

17 But he shall acknowledge the son of the hated for the firstborn, by giving him a double portion of all that he hath: for he is the beginning of his strength; the right of the firstborn is his.

יח. כִּי יִהְיֶה לְאִישׁ בֵּן סוֹרֵר וּמוֹרֶה אֵינֶנּוּ שֹׁמֵעַ בְּקוֹל אָבִיו וּבְקוֹל אִמּוֹ וְיִסְּרוּ אֹתוֹ וְלֹא יִשְׁמַע אֲלֵיהֶם:

ἐὰν δέ τινι ᾖ υἱὸς ἀπειθὴς καὶ ἐρεθιστὴς οὐχ ὑπακούων φωνὴν πατρὸς καὶ φωνὴν μητρὸς καὶ παιδεύσωσιν αὐτὸν καὶ μὴ εἰσακούῃ αὐτῶν

18 ܘܟܲܕ݂ ܢܸܗܘܸܐ ܠܓܲܒ̣ܪܵܐ ܒܪܵܐ ܡܵܪܘܼܬ̣ܵܐ ܘܲܡܡܲܪܡܪܵܢܵܐ ܘܠܵܠ ܫܵܡܲܥ ܠܩܵܠ ܐܲܒ̣ܘܼܗܝ ܘܲܠܩܵܠ ܐܸܡܹܗ ܘܪܵܕܹܝܢ ܠܹܗ ܘܠܵܐ ܫܵܡܲܥ ܠܗܘܿܢ.

Si genuerit homo filium contumacem et protervum, qui non audiat patris aut matris imperium, et coërcitus obedire contempserit:

იყოს თუ ვისიმე შვილი ურჩ და ხისტ და არა ერჩდეს სწავლასა მამა-დედათა მისთასა,

18 If a man have a stubborn and rebellious son, which will not obey the voice of his father, or the voice of his mother, and that, when they have chastened him, will not hearken unto them:

יט. וְתָפְשׂוּ בוֹ אָבִיו וְאִמּוֹ וְהוֹצִיאוּ אֹתוֹ אֶל זִקְנֵי עִירוֹ וְאֶל שַׁעַר מְקֹמוֹ:

καὶ συλλαβόντες αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἐξάξουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γερουσίαν τῆς πόλεως αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν πύλην τοῦ τόπου αὐτοῦ

19 ܢܹܐܚܕ̇ܘܼܢܹܗ ܠܲܒ̣ܘܼܗܝ ܘܐܸܡܹܗ ܘܢܲܦܩܘܼܢܹܗ ܠܘܵܬ̣ ܣܵܒܹ̈ܐ ܕܲܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܘܲܠܬܲܪܥܵܐ ܕܐܲܬ̣ܪܹܗ.

apprehendent eum, et ducent ad seniores civitatis illius, et ad portam judicii,

შეიპყრან იგი მამა-დედათა მისთა და მოიყვანონ იგი წინაშე კრებულსა მას მოხუცებულთა ერისა ქალაქისათა და კარსა მას, სადა სასხდომელი იყოს კაცთაჲ მათ მის ქალაქისათაჲ.

19 Then shall his father and his mother lay hold on him, and bring him out unto the elders of his city, and unto the gate of his place;

כ. וְאָמְרוּ אֶל זִקְנֵי עִירוֹ בְּנֵנוּ זֶה סוֹרֵר וּמֹרֶה אֵינֶנּוּ שֹׁמֵעַ בְּקֹלֵנוּ זוֹלֵל וְסֹבֵא:

καὶ ἐροῦσιν τοῖς ἀνδράσιν τῆς πόλεως αὐτῶν ὁ υἱὸς ἡμῶν οὗτος ἀπειθεῖ καὶ ἐρεθίζει οὐχ ὑπακούει τῆς φωνῆς ἡμῶν συμβολοκοπῶν οἰνοφλυγεῖ

20 ܘܢܹܐܡܪܘܼܢ ܠܣܵܒܹ̈ܐ ܕܲܩܪܝܼܬܹܗ ܒܪܲܢ ܗܵܢܵܐ ܡܵܪܘܿܕ݂ ܘܲܡܡܲܪܡܪܵܢ ܘܠܵܐ ܫܵܡܲܥ ܠܩܵܠܲܢ ܐܲܣܘܿܛ ܘܪܵܘܝ.

dicentque ad eos: Filius noster iste protervus et contumax est: monita nostra audire contemnit, comessationibus vacat, et luxuriæ atque conviviis:

და თქუან შვილი ესე ჩუენი ურჩ არს და ხისტ და უზავ და არა მერჩის ჩუენ, და არცა ისმინის ჴმაჲ სწავლისა ჩუენისაჲ, და ჭამს, და სუამს და განსცხრების მომთრვალეთა თანა.

20 And they shall say unto the elders of his city, This our son is stubborn and rebellious, he will not obey our voice; he is a glutton, and a drunkard.

כא. וּרְגָמֻהוּ כָּל אַנְשֵׁי עִירוֹ בָאֲבָנִים וָמֵת וּבִעַרְתָּ הָרָע מִקִּרְבֶּךָ וְכָל יִשְׂרָאֵל יִשְׁמְעוּ וְיִרָאוּ:

καὶ λιθοβολήσουσιν αὐτὸν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως αὐτοῦ ἐν λίθοις καὶ ἀποθανεῖται καὶ ἐξαρεῖς τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν καὶ οἱ ἐπίλοιποι ἀκούσαντες φοβηθήσονται

21 ܢܸܪܓ̇ܡܘܼܢܹܗ ܟܠܗܘܿܢ ܐ̄ܢܵܫܵܐ ܕܲܩܪܝܼܬܹܗ ܒܟܹܐܦܹ̈ܐ ܘܲܢܡܘܼܬ̣. ܘܒܲܥܪܘ ܒܝܼܫܬܵܐ ܡ̣ܢ ܒܲܝܢܵܬ̣ܟ݂ܘܿܢ ܘܟ݂ܠܹܗ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܢܸܫܡܥܘܼܢ ܘܢܸܕ݂ܚܠܘܼܢ.

lapidibus eum obruet populus civitatis, et morietur, ut auferatis malum de medio vestri, et universus Israël audiens pertimescat.

მოიყვანონ იგი კაცთა მათ ქალაქისათა და ქვაჲ დაჰკრიბონ მას და მოკუდეს, რათა მოისპოს უკეთური იგი თქუენ შორის. და ყოველსა ისრაჱლსა, რომელსა ესმეს, შეეშინოს.

21 And all the men of his city shall stone him with stones, that he die: so shalt thou put evil away from among you; and all Israel shall hear, and fear.

כב. וְכִי יִהְיֶה בְאִישׁ חֵטְא מִשְׁפַּט מָוֶת וְהוּמָת וְתָלִיתָ אֹתוֹ עַל עֵץ:

ἐὰν δὲ γένηται ἔν τινι ἁμαρτία κρίμα θανάτου καὶ ἀποθάνῃ καὶ κρεμάσητε αὐτὸν ἐπὶ ξύλου

22 ܘܐܸܢ ܚܲܝܵܒ̣ ܓܲܒ̣ܪܵܐ ܚܠܵܦ ܚܛܵܗܵܐ ܕܝܼܢܵܐ ܕܡܵܘܬܵܐ ܘܢܸܙܕ̇ܩܸܦ ܥܲܠ ܩܲܝܣܵܐ ܘܢܸܬ̣ܩܛܸܠ.

Quando peccaverit homo quod morte plectendum est, et adjudicatus morti appensus fuerit in patibulo:

იყოს თუ ვის ზედამე სიკუდილისა თანამდებისა და მოკლან იგი და ჯუარს-აცვან,

22 And if a man have committed a sin worthy of death, and he be to be put to death, and thou hang him on a tree:

כג. לֹא תָלִין נִבְלָתוֹ עַל הָעֵץ כִּי קָבוֹר תִּקְבְּרֶנּוּ בַּיּוֹם הַהוּא כִּי קִלְלַת אֱלֹהִים תָּלוּי וְלֹא תְטַמֵּא אֶת אַדְמָתְךָ אֲשֶׁר יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ נֹתֵן לְךָ נַחֲלָה:

οὐκ ἐπικοιμηθήσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ξύλου ἀλλὰ ταφῇ θάψετε αὐτὸν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ὅτι κεκατηραμένος ὑπὸ θεοῦ πᾶς κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου καὶ οὐ μιανεῖτε τὴν γῆν ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ

23 ܠܵܐ ܬܒ̣ܘܼܬ̣ ܫܠܲܕܹ̇ܗ ܥܲܠ ܩܲܝܣܵܐ ܐܸܠܵܐ ܩܘܼܒ̣ܪܘܼܗܝ ܒܝܵܘܡܵܐ ܗܵܘ̇ ܡܸܛܠ ܕܡ̇ܢ ܕܲܡܨܲܚܸܐ ܠܐܲܠܵܗܵܐ ܢܸܙܕ̇ܩܸܦ ܘܠܵܐ ܬܛܲܡܲܐ ܐܲܪܥܵܟ݂ ܕܝܵܗܹ̇ܒ̣ ܠܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܝܘܼܪܬܵܢܵܐ.

non permanebit cadaver ejus in ligno, sed in eadem die sepelietur: quia maledictus a Deo est qui pendet in ligno: et nequaquam contaminabis terram tuam, quam Dominus Deus tuus dederit tibi in possessionem.

არა დაუტეოთ გუამი იგი მისი ჯუარსა ზედა, არამედ გარდამოიღო იგი და დაჰფლა მასვე დღესა, დაწყეულ არს უფლისა მიერ ყოველი, რომელი დამოეკიდოს ძელსა და ნუ შეაბილწებთ ადგილსა მას, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცეს თქუენ ნაწილად მკჳდრობისა თქუენისა.

23 His body shall not remain all night upon the tree, but thou shalt in any wise bury him that day; (for he that is hanged is accursed of God;) that thy land be not defiled, which the LORD thy God giveth thee for an inheritance.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=0c6ab684-9922-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display