ד. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֵלָיו זֹאת הָאָרֶץ אֲשֶׁר נִשְׁבַּעְתִּי לְאַבְרָהָם לְיִצְחָק וּלְיַעֲקֹב לֵאמֹר לְזַרְעֲךָ אֶתְּנֶנָּה הֶרְאִיתִיךָ בְעֵינֶיךָ וְשָׁמָּה לֹא תַעֲבֹר:
καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν αὕτη ἡ γῆ ἣν ὤμοσα Αβρααμ καὶ Ισαακ καὶ Ιακωβ λέγων τῷ σπέρματι ὑμῶν δώσω αὐτήν καὶ ἔδειξα αὐτὴν τοῖς ὀφθαλμοῖς σου καὶ ἐκεῖ οὐκ εἰσελεύσῃ
4 ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܡܵܪܝܵܐ ܗܵܕܹܐ ܗ̄ܝܼ ܐܲܪܥܵܐ ܕܝܼܡܝܼܬ̣ ܠܐܲܒ̣ܪܵܗܵܡ ܘܠܐܝܼܣܚܵܩ ܘܲܠܝܲܥܩܘܿܒ̣ ܘܐܸܡܪܹܬ̣ ܕܲܠܙܲܪܥܟ݂ܘܿܢ ܐܸܬ̇ܠܝܼܗ̇. ܚܵܘܝܼܬ̣ܵܗ̇ ܠܵܟ݂ ܒܥܲܝܢܲܝ̈ܟ ܘܲܠܬܲܡܵܢ ܠܵܐ ܬܸܥܘܿܠ.
Dixitque Dominus ad eum: Hæc est terra, pro qua juravi Abraham, Isaac, et Jacob, dicens: Semini tuo dabo eam. Vidisti eam oculis tuis, et non transibis ad illam.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ესე არს ქუეყანა იგი, რომელ ვეფუცე აბრაჰამს, ისაკს და იაკობსა და ვარქუ, ვითარმედ: ნათესავსა შენსა მივსცე ეგე. აწ, ეგერა, გიჩუენე შენ, თუალთა შენთა იხილეს, ხოლო შენ არა შეხჳდე მუნ.
Dróttinn mælti við Moysen: Sjá er jǫrð er ek svarða ok gaf Abraham, Isak ok Jakob ok kyni þeirra. Nú sáttu þat augum þínum, en þú munt eigi koma fótum þínum á þat.
4 And the LORD said unto him, This is the land which I sware unto Abraham, unto Isaac, and unto Jacob, saying, I will give it unto thy seed: I have caused thee to see it with thine eyes, but thou shalt not go over thither.