Bibliotheca Polyglotta

Deuteronomium

Complete text

לב

ΛΒʹ

ܩܦܠܐܘܢ: ܠܒ.

Cap. 32

თავი ოცდამეთორმეტე

א. הַאֲזִינוּ הַשָּׁמַיִם וַאֲדַבֵּרָה וְתִשְׁמַע הָאָרֶץ אִמְרֵי פִי:

πρόσεχε οὐρανέ καὶ λαλήσω καὶ ἀκουέτω γῆ ῥήματα ἐκ στόματός μου

1 ܨܘܼܬ̣ܝ ܫܡܲܝܵܐ ܘܐܹܡܲܠܸܠ ܬܸܫܡܲܥ ܐܲܪܥܵܐ ܡܹܐܡܪܹܗ ܕܦܘܼܡܝ.

Audite, cæli, quæ loquor: audiat terra verba oris mei.

მოიხილე, ცაო, და ვიტყოდი, და ისმენდინ ქუეყანაჲ სიტყუათა პირისა ჩემისათა.

Audite celi

1 Give ear, O ye heavens, and I will speak; and hear, O earth, the words of my mouth.

ב. יַעֲרֹף כַּמָּטָר לִקְחִי תִּזַּל כַּטַּל אִמְרָתִי כִּשְׂעִירִם עֲלֵי דֶשֶׁא וְכִרְבִיבִים עֲלֵי עֵשֶׂב:

προσδοκάσθω ὡς ὑετὸς τὸ ἀπόφθεγμά μου καὶ καταβήτω ὡς δρόσος τὰ ῥήματά μου ὡσεὶ ὄμβρος ἐπ᾽ ἄγρωστιν καὶ ὡσεὶ νιφετὸς ἐπὶ χόρτον

2 ܢܸܪܣܲܡ ܐܲܝܟ݂ ܡܸܛܪܵܐ ܝܘܼܠܦܵܢܝ ܘܢܸܚܘܿܬ̣ ܐܲܝܟ݂ ܛܲܠܵܐ ܡܹܐܡܲܪܝ ܐܲܝܟ݂ ܪ̈ܘܼܚܹܐ ܕܥܲܠ ܬܸܕ݂ܐܵܐ ܘܐܲܝܟ݂ ܪ̈ܣܝܼܣܹܐ ܕܥܲܠ ܥܸܣܒܵܐ.

Concrescat ut pluvia doctrina mea, fluat ut ros eloquium meum, quasi imber super herbam, et quasi stillæ super gramina.

მოელოდენ ვითარცა წჳმასა სიტყუასა ჩემსა, გარდამოვიდოდენ ვითარცა ცუარნი სიტყუანი ჩემნი,

2 My doctrine shall drop as the rain, my speech shall distil as the dew, as the small rain upon the tender herb, and as the showers upon the grass:

ג. כִּי שֵׁם יְהֹוָה אֶקְרָא הָבוּ גֹדֶל לֵאלֹהֵינוּ:

ὅτι ὄνομα κυρίου ἐκάλεσα δότε μεγαλωσύνην τῷ θεῷ ἡμῶν

3 ܡܸܛܠ ܕܒܲܫܡܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܐܸܩܪܸܐ ܗܲܒ̣ܘ ܪܲܒ̇ܘܼܬ̣ܵܐ ܠܐܲܠܵܗܲܢ ܬܲܩܝܼܦܵܐ.

Quia nomen Domini invocabo: date magnificentiam Deo nostro.

ვითარცა წჳმაჲ მწვანვილსა ზედა და ვითარცა თოვლი თივათა ზედა, რამეთუ სახელსა უფლისასა ვხადეთ, მიეცით დიდებაჲ ღმერთსა ჩუენსა.

3 Because I will publish the name of the LORD: ascribe ye greatness unto our God.

ד. הַצּוּר תָּמִים פָּעֳלוֹ כִּי כָל דְּרָכָיו מִשְׁפָּט אֵל אֱמוּנָה וְאֵין עָוֶל צַדִּיק וְיָשָׁר הוּא:

θεός ἀληθινὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ κρίσεις θεὸς πιστός καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία δίκαιος καὶ ὅσιος κύριος

4 ܕܲܕ݂ܠܵܐ ܡܘܼܡ ܥܒ̣ܵܕ݂ܵܘ̈ܗܝ ܘܟ݂ܠܗܹܝܢ ܐܘܼܪ̈ܚܵܬܹܗ ܕܝܼܢܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܗ̄ܘ̣ ܡܗܲܝܡܢܵܐ ܘܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܥܵܘܵܠܵܐ ܙܲܕ̇ܝܼܩܵܐ ܘܲܬ̣ܪܝܼܨܵܐ.

Dei perfecta sunt opera, et omnes viæ ejus judicia: Deus fidelis, et absque ulla iniquitate, justus et rectus.

ღმერთი ჩუენი, ჭეშმარიტებით არიან საქმენი მისნი და ყოველნი გზანი მისნი სიმართლით არიან, ღმერთი სარწმუნო არს და არა არს სიცრუვე მის თანა, მართალ და წრფელ არს უფალი.

4 He is the Rock, his work is perfect: for all his ways are judgment: a God of truth and without iniquity, just and right is he.

ה. שִׁחֵת לוֹ לֹּא בָּנָיו מוּמָם דּוֹר עִקֵּשׁ וּפְתַלְתֹּל:

ἡμάρτοσαν οὐκ αὐτῷ τέκνα μωμητά γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη

5 ܚܲܒܸ̇ܠܘ ܘܠܵܐ ܠܹܗ ܒ̈ܢܲܝܵܐ ܕܡܘܼܡܵܐ ܕܵܪܵܐ ܡܥܲܩܡܵܐ ܘܲܡܦܲܬ̇ܠܵܐ.

Peccaverunt ei, et non filii ejus in sordibus: generatio prava atque perversa.

შესცოდეს მას ნაშობთა მათ ბილწებისათა, ნათესავმან დრკუმან და გულარძნილმან.

5 They have corrupted themselves, their spot is not the spot of his children: they are a perverse and crooked generation.

ו. הַלְיהֹוָה תִּגְמְלוּ זֹאת עַם נָבָל וְלֹא חָכָם הֲלוֹא הוּא אָבִיךָ קָּנֶךָ הוּא עָשְׂךָ וַיְכֹנְנֶךָ:

ταῦτα κυρίῳ ἀνταποδίδοτε οὕτω λαὸς μωρὸς καὶ οὐχὶ σοφός οὐκ αὐτὸς οὗτός σου πατὴρ ἐκτήσατό σε καὶ ἐποίησέν σε καὶ ἔκτισέν σε

6 ܗܵܠܹܝܢ ܠܡܵܪܝܵܐ ܦܵܪܥܝܼܢ ܐܲܢ̄ܬ̇ܘܿܢ ܥܲܡܵܐ ܣܲܟ݂ܠܵܐ ܘܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܚܲܟ̇ܝܼܡܵܐ ܕܲܠܡܵܐ ܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܐܲܒ̣ܘܼܟ݂ ܕܲܩܢܵܟ݂ ܘܗܘ̤ܝܘܼ ܥܲܒ̣ܕܵܟ݂ ܘܐܲܬ̣ܩܢܵܟ݂.

Hæccine reddis Domino, popule stulte et insipiens? numquid non ipse est pater tuus, qui possedit te, et fecit, et creavit te?

ესე მოსაგებელი მოაგეს უფალსა ამან ერმან ცოფმან და არაბრძენმან ამან, რამეთუ თავადმან მამამან შენმან მოგიპოვა შენ, შეგქმნა შენ და დაგბადა შენ.

6 Do ye thus requite the LORD, O foolish people and unwise? is not he thy father that hath bought thee? hath he not made thee, and established thee?

ז. זְכֹר יְמוֹת עוֹלָם בִּינוּ שְׁנוֹת דֹּר וָדֹר שְׁאַל אָבִיךָ וְיַגֵּדְךָ זְקֵנֶיךָ וְיֹאמְרוּ לָךְ:

μνήσθητε ἡμέρας αἰῶνος σύνετε ἔτη γενεᾶς γενεῶν ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου καὶ ἀναγγελεῖ σοι τοὺς πρεσβυτέρους σου καὶ ἐροῦσίν σοι

7 ܐܸܬ̇ܕܲܟ݂ܪ ܝܵܘ̈ܡܵܬ̣ܵܐ ܕܡ̣ܢ ܥܵܠܲܡ ܘܐܸܣܬܲܟܲܠ ܒܲܫܢܲـ̈ܝܵܐ ܕܕ݂ܵܪܕܵܪ̈ܝܼܢ. ܫܲܐܸܠ ܠܐܲܒ̣ܘܼܟ݂ ܘܲܢܚܵܘܹܝܟ݂. ܘܲܠܣܵܒܲܝ̈ܟ ܘܢܹܐܡܪܘܼܢ ܠܵܟ݂.

Memento dierum antiquorum, cogita generationes singulas: interroga patrem tuum, et annuntiabit tibi: majores tuos, et dicent tibi.

მოიჴსენენ დღენი იგი საუკუნენი და გულისხმა-ყვენ წელიწადნი იგი. თესლითი თესლამდე ჰკითხე მამასა შენსა, გითხრან შენ და მოხუცებულთა შენთა გაუწყონ შენ.

7 Remember the days of old, consider the years of many generations: ask thy father, and he will shew thee; thy elders, and they will tell thee.

ח. בְּהַנְחֵל עֶלְיוֹן גּוֹיִם בְּהַפְרִידוֹ בְּנֵי אָדָם יַצֵּב גְּבֻלֹת עַמִּים לְמִסְפַּר בְּנֵי יִשְׂרָאֵל:

ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος ἔθνη ὡς διέσπειρεν υἱοὺς Αδαμ ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων θεοῦ

8 ܟܲܕ݂ ܡܦܲܠܸܓ̣ ܡܪܲܝܡܵܐ ܥܲܡܡܹ̈ܐ ܘܟܲܕ݂ ܡܦܲܪܸܫ ܒܥܲܝ̈ܢܵܫܵܐ ܐܲܩܝܼܡ ܬܚܘܼܡܵܐ ܕܥܲܡܡܹ̈ܐ ܠܡܸܢܝܵܢܵܐ ܕܲܒ̣̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ.

Quando dividebat Altissimus gentes, quando separabat filios Adam, constituit terminos populorum juxta numerum filiorum Israël.

რაჟამს მიმოდაყვნა მაღალმან ნათესავნი იგი, ვითარ-იგი მიმოდაჰფინნა ძენი ადამისნი, დაამტკიცნა საზღვარნი იგი თესლებისანი მსგავსად რიცხუთა მათ ანგელოზთა ღმრთისათა,

8 When the Most High divided to the nations their inheritance, when he separated the sons of Adam, he set the bounds of the people according to the number of the children of Israel.

ט. כִּי חֵלֶק יְהֹוָה עַמּוֹ יַעֲקֹב חֶבֶל נַחֲלָתוֹ:

καὶ ἐγενήθη μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ιακωβ σχοίνισμα κληρονομίας αὐτοῦ Ισραηλ

9 ܡܸܛܠ ܕܦܵܠܓ̇ܘܼܬܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ ܥܲܡܹܗ ܘܝܲܥܩܘܿܒ̣ ܚܲܒ̣ܠܵܐ ܕܝܵܪܬ̇ܘܼܬܹܗ.

Pars autem Domini, populus ejus: Jacob funiculus hæreditatis ejus.

და იყო ნაწილად უფლისა ერი თჳსი იაკობი, ნამთაულად სამკჳდრებელისა თჳსისა ისრაჱლი.

9 For the LORD's portion is his people; Jacob is the lot of his inheritance.

י. יִמְצָאֵהוּ בְּאֶרֶץ מִדְבָּר וּבְתֹהוּ יְלֵל יְשִׁמֹן יְסֹבְבֶנְהוּ יְבוֹנְנֵהוּ יִצְּרֶנְהוּ כְּאִישׁוֹן עֵינוֹ:

αὐτάρκησεν αὐτὸν ἐν γῇ ἐρήμῳ ἐν δίψει καύματος ἐν ἀνύδρῳ ἐκύκλωσεν αὐτὸν καὶ ἐπαίδευσεν αὐτὸν καὶ διεφύλαξεν αὐτὸν ὡς κόραν ὀφθαλμοῦ

10 ܐܸܫܟܲܚܹܗ ܒܐܲܪܥܵܐ ܕܡܲܕ݂ܒ̇ܪܵܐ ܘܲܒ̣ܚܘܼܪܒܵܐ ܕܐܲܫܝܼܡܘܿܢ ܐܲܩܦܹܗ ܘܚܲܒ̇ܒܹܗ ܘܢܲܛܪܹܗ ܐܲܝܟ݂ ܒܵܒ̣ܬ̣ܵܐ ܕܥܲܝܢܵܐ.

Invenit eum in terra deserta, in loco horroris, et vastæ solitudinis: circumduxit eum, et docuit: et custodivit quasi pupillam oculi sui.

უნაკლულო-ყვნა იგინი უდაბნოსა მას ზედა წყურიელსა მას სიცხისასა და ურწყულსა გარემოადგა მათ და განწვალნა იგინი და დაიცვნა იგინი, ვითარცა გუგაჲ თუალისა.

10 He found him in a desert land, and in the waste howling wilderness; he led him about, he instructed him, he kept him as the apple of his eye.

יא. כְּנֶשֶׁר יָעִיר קִנּוֹ עַל גּוֹזָלָיו יְרַחֵף יִפְרֹשׂ כְּנָפָיו יִקָּחֵהוּ יִשָּׂאֵהוּ עַל אֶבְרָתוֹ:

ὡς ἀετὸς σκεπάσαι νοσσιὰν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖς νεοσσοῖς αὐτοῦ ἐπεπόθησεν διεὶς τὰς πτέρυγας αὐτοῦ ἐδέξατο αὐτοὺς καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺς ἐπὶ τῶν μεταφρένων αὐτοῦ

11 ܘܐܲܝܟ݂ ܢܸܫܪܵܐ ܕܛܵܐܹ̇ܣ ܥܲܠ ܩܸܢܹܗ ܘܥܲܠ ܦܲܪ̈ܘܼܓ̣ܵܘܗܝ ܡܪܲܚܸܦ ܦܵܪܹܣ ܓܸܦܘ̈ܗܝ ܘܲܡܩܲܒܸ̇ܠ ܠܗܘܿܢ ܘܫܵܩܹ̇ܠ ܠܗܘܿܢ ܥܲܠ ܥܘܼܫܢܵܐ ܕܐܸܒ̣ܪ̈ܵܘܗܝ.

Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos volitans, expandit alas suas, et assumpsit eum, atque portavit in humeris suis.

ვითარცა ორბმან რაჲ დაიფარნა ბუდენი თჳსნი და მართუეთა თვისთა სუროდა, განყვნა ფრთენი თვისნი და შეიკრიბნა იგინი და აღიმატნა იგი ბეჭთა ზედა თჳსთა.

11 As an eagle stirreth up her nest, fluttereth over her young, spreadeth abroad her wings, taketh them, beareth them on her wings:

יב. יְהֹוָה בָּדָד יַנְחֶנּוּ וְאֵין עִמּוֹ אֵל נֵכָר:

κύριος μόνος ἦγεν αὐτούς καὶ οὐκ ἦν μετ᾽ αὐτῶν θεὸς ἀλλότριος

12 ܡܵܪܝܵܐ ܒܲܠܚܘܿܕ݂ܵܘܗܝ ܕܲܒ̇ܪܹܗ ܘܠܲܝܬ̇ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܥܲܡܹܗ ܐܲܠܵܗ ܢܘܼܟ݂ܪܵܝ.

Dominus solus dux ejus fuit, et non erat cum eo deus alienus:

უფალი ხოლოჲ უძღოდა მათ და არავინ იყო მათდა სხუა ღმერთ.

12 So the LORD alone did lead him, and there was no strange god with him.

יג. יַרְכִּבֵהוּ עַל בָּמֳתֵי אָרֶץ וַיֹּאכַל תְּנוּבֹת שָׂדָי וַיֵּנִקֵהוּ דְבַשׁ מִסֶּלַע וְשֶׁמֶן מֵחַלְמִישׁ צוּר:

ἀνεβίβασεν αὐτοὺς ἐπὶ τὴν ἰσχὺν τῆς γῆς ἐψώμισεν αὐτοὺς γενήματα ἀγρῶν ἐθήλασαν μέλι ἐκ πέτρας καὶ ἔλαιον ἐκ στερεᾶς πέτρας

13 ܐܵܘܬ̇ܒܹܗ ܥܲܠ ܥܘܼܫܢܵܐ ܕܐܲܪܥܵܐ ܘܐܵܘܟ̇ܠܹܗ ܥܲܠ̈ܠܵܬ̣ܵܐ ܕܚܲܩܠܵܐ ܐܲܝܢܩܹܗ ܕܸܒ̣ܫܵܐ ܡ̣ܢ ܟܹܐܦܵܐ ܘܡܸܫܚܵܐ ܡ̣ܢ ܟܹܐܦܵܐ ܕܛܲܪܵܢܵܐ.

constituit eum super excelsam terram, ut comederet fructus agrorum: ut sugeret mel de petra, oleumque de saxo durissimo;

აღმოიყვანნა იგინი ძალსა მას ზედა ქუეყანისასა და აჭამა მათ ნაყოფი იგი ველთაჲ, ჭამდეს იგინი თაფლსა კლდისაგან და ზეთსა კლდისა მისგან უღაღისა.

13 He made him ride on the high places of the earth, that he might eat the increase of the fields; and he made him to suck honey out of the rock, and oil out of the flinty rock;

יד. חֶמְאַת בָּקָר וַחֲלֵב צֹאן עִם חֵלֶב כָּרִים וְאֵילִים בְּנֵי בָשָׁן וְעַתּוּדִים עִם חֵלֶב כִּלְיוֹת חִטָּה וְדַם עֵנָב תִּשְׁתֶּה חָמֶר:

βούτυρον βοῶν καὶ γάλα προβάτων μετὰ στέατος ἀρνῶν καὶ κριῶν υἱῶν ταύρων καὶ τράγων μετὰ στέατος νεφρῶν πυροῦ καὶ αἷμα σταφυλῆς ἔπιον οἶνον

14 ܚܹܐܘܬ̣ܵܐ ܕܬ̣ܵܘܪܹ̈ܐ ܘܚܲܠܒ̣ܵܐ ܕܥܵـ̈ܢܵܐ ܥܲܡ ܬܲܪܒܵܐ ܕܲܡܦܲܛܡܹ̈ܐ ܕܸܟ݂ܪܹ̈ܐ ܒ̈ܢܲܝ ܕܲܝ̈ܨܹܐ ܘܲܓ̣ܕܲܝܵـܐ ܥܲܡ ܬܲܪܒܵܐ ܘܫܘܼܡܢܵܐ ܕܚܸܛܹ̈ܐ ܙܲܕ݂ܡܵܐ ܕܥܸܢ̈ܒܹܐ ܐܲܫܩܝܹܗ ܚܲܡܪܵܐ.

butyrum de armento, et lac de ovibus cum adipe agnorum, et arietum filiorum Basan: et hircos cum medulla tritici, et sanguinem uvæ biberet meracissimum.

ერბოსა, ზროხათა, სძესა ცხოვართასა, ცმელითა კრავთაჲთა და ვერძთაჲთა, ნაშობსა კუროთასა და ვაცთასა, თირკუმელთა ცმელთა, იფქლსა, სისხლსა ყურძნისასა სუმიდეს ღჳნოსა.

14 Butter of kine, and milk of sheep, with fat of lambs, and rams of the breed of Bashan, and goats, with the fat of kidneys of wheat; and thou didst drink the pure blood of the grape.

טו. וַיִּשְׁמַן יְשֻׁרוּן וַיִּבְעָט שָׁמַנְתָּ עָבִיתָ כָּשִׂיתָ וַיִּטּשׁ אֱלוֹהַּ עָשָׂהוּ וַיְנַבֵּל צוּר יְשֻׁעָתוֹ:

καὶ ἔφαγεν Ιακωβ καὶ ἐνεπλήσθη καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος ἐλιπάνθη ἐπαχύνθη ἐπλατύνθη καὶ ἐγκατέλιπεν θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἀπέστη ἀπὸ θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ

15 ܘܲܫܡܸܢ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܘܲܒ̣ܥܲܝܛ ܫܡܸܢ ܘܲܬ̣ܩܸܦ ܘܲܩܢܵܐ ܢܸܟ݂ܣܹ̈ܐ ܘܲܛܥܵܜܐ ܠܐܲܠܵܗܵܐ ܕܲܥܲܒ̣ܕܹ̇ܗ ܘܨܲܚܝܼ ܠܬܲܩܝܼܦܵܐ ܕܦܲܪܩܹܗ.

Incrassatus est dilectus, et recalcitravit: incrassatus, impinguatus, dilatatus, dereliquit Deum factorem suum, et recessit a Deo salutari suo.

ჭამა იაკობ, განძღა და შეჰზრიობდა საყუარელი იგი, განსუქნა, განსხუა, განიშუა, დაუტევა ღმერთი შემოქმედი თჳსი და განუდგა ღმერთსა მაცხოვარსა თჳსსა.

15 But Jeshurun waxed fat, and kicked: thou art waxen fat, thou art grown thick, thou art covered with fatness; then he forsook God which made him, and lightly esteemed the Rock of his salvation.

טז. יַקְנִאֻהוּ בְּזָרִים בְּתוֹעֵבֹת יַכְעִיסֻהוּ:

παρώξυνάν με ἐπ᾽ ἀλλοτρίοις ἐν βδελύγμασιν αὐτῶν ἐξεπίκρανάν με

16 ܐܲܛܢܹܗ ܒܢܘܼܟ݂ܪ̈ܵܝܹܐ ܘܲܒ̣ܕܸܚ̈ܠܵܬ̣ܵܐ ܐܲܪܓ̇ܙܹܗ.

Provocaverunt eum in diis alienis, et in abominationibus ad iracundiam concitaverunt.

განმარისხეს მე უცხოთა მათ სამსახურებელთა მათთა ზედა და კერპებითა მათითა განმამწარეს მე.

16 They provoked him to jealousy with strange gods, with abominations provoked they him to anger.

יז. יִזְבְּחוּ לַשֵּׁדִים לֹא אֱלֹהַּ אֱלֹהִים לֹא יְדָעוּם חֲדָשִׁים מִקָּרֹב בָּאוּ לֹא שְׂעָרוּם אֲבֹתֵיכֶם:

ἔθυσαν δαιμονίοις καὶ οὐ θεῷ θεοῖς οἷς οὐκ ᾔδεισαν καινοὶ πρόσφατοι ἥκασιν οὓς οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες αὐτῶν

17 ܕܲܒܲܚܘ ܠܫܹ̈ܐܕܹܐ ܕܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܘ ܐܲܠܵܗܹ̈ܐ ܐܲܠܵܗܹ̈ܐ ܕܠܵܐ ܝܼܕܲܥܘ ܐܸܢܘܿܢ ܚܲܕ̇ܬܹ̈ܐ ܐܸܢܘܿܢ ܕܗܵܟܹܝܠ ܐܸܬ̣ܥܒܸܕ݂ܘ ܘܠܵܐ ܕܚܸܠܘ ܠܗܘܿܢ ܐܲܒ̣ܵܗܲܝ̈ܟ̇ܘܿܢ.

Immolaverunt dæmoniis et non Deo, diis quos ignorabant: novi recentesque venerunt, quos non coluerunt patres eorum:

უზორვიდეს იგინი ეშმაკთა და არა შესწირვიდეს ღმრთისა ღმერთთა მათ, რომელი-იგი არა იცოდეს ცრუთა მათ საწუთროჲთ მოხუმულთა, რომელ-იგი არა იცოდეს მამათა მათთა.

17 They sacrificed unto devils, not to God; to gods whom they knew not, to new gods that came newly up, whom your fathers feared not.

יח. צוּר יְלָדְךָ תֶּשִׁי וַתִּשְׁכַּח אֵל מְחֹלְלֶךָ:

θεὸν τὸν γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπες καὶ ἐπελάθου θεοῦ τοῦ τρέφοντός σε

18 ܠܬܲܩܝܼܦܵܐ ܕܝܲܠܕܵܟ݂ ܛܥܲܝܬ̇ ܘܐܸܬ̣ܢܫܝܼܬ̇ ܠܐܲܠܵܗܵܐ ܕܫܲܒ̇ܚܵܟ݂.

Deum qui te genuit dereliquisti, et oblitus es Domini creatoris tui.

აწ ღმერთი, რომელმან გშვა შენ, დაუტევე და დაივიწყე ღმერთი გამომზრდელი შენი.

18 Of the Rock that begat thee thou art unmindful, and hast forgotten God that formed thee.

יט. וַיַּרְא יְהֹוָה וַיִּנְאָץ מִכַּעַס בָּנָיו וּבְנֹתָיו:

καὶ εἶδεν κύριος καὶ ἐζήλωσεν καὶ παρωξύνθη δι᾽ ὀργὴν υἱῶν αὐτοῦ καὶ θυγατέρων

19 ܘܲܓܙܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܘܲܪܓܸܙ ܥܲܠ ܕܐܲܪܓ̇ܙܘܼܗܝ ܒܢܵܘ̈ܗܝ ܘܲܒ̣̈ܢܵܬܹܗ.

Vidit Dominus, et ad iracundiam concitatus est: quia provocaverunt eum filii sui et filiæ.

იხილა ესე უფალმან და აღიშურვა და განრისხნა გულისწყრომითა ძეთა და ასულთა მათთაჲთა.

19 And when the LORD saw it, he abhorred them, because of the provoking of his sons, and of his daughters.

כ. וַיֹּאמֶר אַסְתִּירָה פָנַי מֵהֶם אֶרְאֶה מָה אַחֲרִיתָם כִּי דוֹר תַּהְפֻּכֹת הֵמָּה בָּנִים לֹא אֵמֻן בָּם:

καὶ εἶπεν ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ δείξω τί ἔσται αὐτοῖς ἐπ᾽ ἐσχάτων ὅτι γενεὰ ἐξεστραμμένη ἐστίν υἱοί οἷς οὐκ ἔστιν πίστις ἐν αὐτοῖς

20 ܘܐܸܡܲܪ ܐܲܦܢܸܐ ܐܲܦܲܝ̈ ܡܸܢܗܘܿܢ ܘܐܸܚܙܸܐ ܡܵܢܵܐ ܗܵܘ̇ܝܵܐ ܚܲܪܬ̣ܗܘܿܢ ܡܸܛܠ ܕܕ݂ܵܪܵܐ ܐܸܢܘܿܢ ܗܦܝܼܟ݂ܵܐ ܒ̈ܢܲܝܵܐ ܕܠܲܝܬ̇ ܒܗܘܿܢ ܗܲܝܡܵܢܘܼܬ̣ܵܐ.

Et ait: Abscondam faciem meam ab eis, et considerabo novissima eorum: generatio enim perversa est, et infideles filii.

და თქუა უფალმან: გარემივიქციო პირი ჩემი მათგან და განვაცხადო, რაჲ-იგი ყოფად არს მათა შემდგომად ჟამსა, რამეთუ ნათესავი ესე განდრეკილი არს, ნაშობნი არიან, რომელთა თანა არა არს სარწმუნოებაჲ.

20 And he said, I will hide my face from them, I will see what their end shall be: for they are a very froward generation, children in whom is no faith.

כא. הֵם קִנְאוּנִי בְלֹא אֵל כִּעֲסוּנִי בְּהַבְלֵיהֶם וַאֲנִי אַקְנִיאֵם בְּלֹא עָם בְּגוֹי נָבָל אַכְעִיסֵם:

αὐτοὶ παρεζήλωσάν με ἐπ᾽ οὐ θεῷ παρώργισάν με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν κἀγὼ παραζηλώσω αὐτοὺς ἐπ᾽ οὐκ ἔθνει ἐπ᾽ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ αὐτούς

21 ܗܸܢܘܿܢ ܐܲܛܢܘܼܢܝ ܒܠܵܐ ܐܲܠܵܗ ܘܐܲܪܓܙܘܼܢܝ ܒܕܸܚ̈ܠܵܬ̣ܗܘܿܢ ܘܐܵܦ ܐܸܢܵܐ ܐܲܛܸܢ ܐܸܢܘܿܢ ܒܠܵܐ ܥܲܡ ܘܲܒ̣ܥܲܡܵܐ ܣܲܟ݂ܠܵܐ ܐܲܪܓܸ̇ܙ ܐܸܢܘܿܢ.

Ipsi me provocaverunt in eo qui non erat Deus, et irritaverunt in vanitatibus suis: et ego provocabo eos in eo qui non est populus, et in gente stulta irritabo illos.

მათ მაშურეს მე არა ღმერთთა მათთა ზედა და კერპებითა მათითა განმამწარეს მე, აწ მეცა ვაშურო მათ ნათესავსა მას ზედა შეურაცხსა და ნათესავითა მით უცები, განვკაფნე იგინი,

21 They have moved me to jealousy with that which is not God; they have provoked me to anger with their vanities: and I will move them to jealousy with those which are not a people; I will provoke them to anger with a foolish nation.

כב. כִּי אֵשׁ קָדְחָה בְאַפִּי וַתִּיקַד עַד שְׁאוֹל תַּחְתִּית וַתֹּאכַל אֶרֶץ וִיבֻלָהּ וַתְּלַהֵט מוֹסְדֵי הָרִים:

ὅτι πῦρ ἐκκέκαυται ἐκ τοῦ θυμοῦ μου καυθήσεται ἕως ᾅδου κάτω καταφάγεται γῆν καὶ τὰ γενήματα αὐτῆς φλέξει θεμέλια ὀρέων

22 ܡܸܛܠ ܕܢܘܼܪܵܐ ܩܵܕ݂ܚܵܐ ܒܪܙܼܓ̣ܙܝ ܘܡܵܘܩܕ݂ܵܐ ܥܕܲܡܵܐ ܠܲܫܝܘܿܠ ܬܲܚܬܵܝܬܵܐ. ܬܹܐܟ݂ܘܿܠ ܐܲܪܥܵܐ ܘܥܲܠ̈ܠܵܬ̣ܵܗ̇ ܘܬ̣ܵܘܩܸܕ݂ ܫܲܬ̣ܐܸܣܹ̈ܐ ܘܓܹܐܪ̈ܲܝ ܐܵܘܟܹ̇ܠ ܒܗܘܿܢ.

Ignis succensus est in furore meo, et ardebit usque ad inferni novissima: devorabitque terram cum germine suo, et montium fundamenta comburet.

რამეთუ ცეცხლი აღატყდა გულისწყრომისგან ჩემისა, შთასწუვიდეს ჯოჯოხეთამდე ქუესკნელად შეჭამოს ქუეყანაჲ ნაყოფითურთ თჳსით და შეწუნეს საფუძველნი მთათანი.

22 For a fire is kindled in mine anger, and shall burn unto the lowest hell, and shall consume the earth with her increase, and set on fire the foundations of the mountains.

כג. אַסְפֶּה עָלֵימוֹ רָעוֹת חִצַּי אֲכַלֶּה בָּם:

συνάξω εἰς αὐτοὺς κακὰ καὶ τὰ βέλη μου συντελέσω εἰς αὐτούς

23 ܐܹܟܲܢܸܫ ܥܠܲܝܗܘܿܢ ܒܝܼ̈ܫܵܬ̣ܵܐ ܘܓܹܐܪ̈ܲܝ ܐܵܘܟܸ̇ܠ ܒܗܘܿܢ.

Congregabo super eos mala, et sagittas meas complebo in eis.

დავჰკრიბო ძჳრი მათ ზედა და ისარნი ჩემნი დავასრულნე მათ ზედა.

23 I will heap mischiefs upon them; I will spend mine arrows upon them.

כד. מְזֵי רָעָב וּלְחֻמֵי רֶשֶׁף וְקֶטֶב מְרִירִי וְשֶׁן בְּהֵמֹת אֲשַׁלַּח בָּם עִם חֲמַת זֹחֲלֵי עָפָר:

τηκόμενοι λιμῷ καὶ βρώσει ὀρνέων καὶ ὀπισθότονος ἀνίατος ὀδόντας θηρίων ἀποστελῶ εἰς αὐτοὺς μετὰ θυμοῦ συρόντων ἐπὶ γῆς

24 ܢܸܬ̇ܛܲܪܦܘܼܢ ܒܟܲܦܢܵܐ ܘܢܸܫ̈ܬܲܠܡܵܢ ܠܗܘܿܢ ܪ̈ܘܼܚܹܐ ܒܝܼ̈ܫܵܬ̣ܵܐ ܘܲܠܛܲܝܪܵܐ ܐܲܫܠܸܡ ܐܸܢܘܿܢ ܘܚܲܝܘܼܬ̣ܝ ܫܸܢܵܐ ܐܲܓܲܪܸܐ ܒܗܘܿܢ ܥܲܡ ܚܸܡܬ̣ܵܐ ܕܲܚ̈ܘܵܘܵܬ̣ܵܐ ܕܚܵܠܕ̇ܝܼܢ ܒܥܲܦܪܵܐ.

Consumentur fame, et devorabunt eos aves morsu amarissimo: dentes bestiarum immittam in eos, cum furore trahentium super terram, atque serpentium.

განჰკფდენ იგინი სიყმილითა და მიეცნენ საჭმლად მფრინველთა ცისათა და სალმობაჲ იგი განმამრუდებელი დაეცვეს მათ ზედა, კბილნი მძჳნვარეთანი მივავლინნე მათ ზედა, რომელნი გულისწყრომით ითრევდეს ქუეყანასა ზედა.

24 They shall be burnt with hunger, and devoured with burning heat, and with bitter destruction: I will also send the teeth of beasts upon them, with the poison of serpents of the dust.

כה. מִחוּץ תְּשַׁכֶּל חֶרֶב וּמֵחֲדָרִים אֵימָה גַּם בָּחוּר גַּם בְּתוּלָה יוֹנֵק עִם אִישׁ שֵׂיבָה:

ἔξωθεν ἀτεκνώσει αὐτοὺς μάχαιρα καὶ ἐκ τῶν ταμιείων φόβος νεανίσκος σὺν παρθένῳ θηλάζων μετὰ καθεστηκότος πρεσβύτου

25 ܡ̣ܢ ܠܒܲܪ ܬܓܲܝܸܙ ܚܲܪܒܵܐ ܘܡ̣ܢ ܬܵܘܵܢܹ̈ܐ ܕܸܚܠܬ̣ܵܐ ܐܵܦ ܓܲܕ݂ܵܘܼ̈ܕܹܐ ܘܲܒ̣ܬ̣ܘܼ̈ܠܵܬ̣ܵܐ ܘܲܛܠܵܝܹ̈ܐ ܥܲܡ ܓܲܒ̣ܪܹ̈ܐ ܣܵܒܹ̈ܐ.

Foris vastabit eos gladius, et intus pavor, juvenem simul ac virginem, lactentem cum homine sene.

გარეშე უმკჳდროვნეს იგინი მახჳლმან საუნჯით მათითგან შიშმან ჭაბუკნი და ქალწულნი ძუძუჲსმწოვარნი მოხუცებულთა თანა დღითა.

25 The sword without, and terror within, shall destroy both the young man and the virgin, the suckling also with the man of gray hairs.

כו. אָמַרְתִּי אַפְאֵיהֶם אַשְׁבִּיתָה מֵאֱנוֹשׁ זִכְרָם:

εἶπα διασπερῶ αὐτούς παύσω δὴ ἐξ ἀνθρώπων τὸ μνημόσυνον αὐτῶν

26 ܐܸܡܪܹܬ̣ ܐܲܝܟܵܐ ܐܸܢܘܿܢ ܐܹܒܲܛܸܠ ܡ̣ܢ ܒܢܲܝ̈ܢܵܫܵܐ ܕܘܼܟ݂ܪܵܢܗܘܿܢ.

Dixi: Ubinam sunt? cessare faciam ex hominibus memoriam eorum.

და თქუა უფალმან: განვაბნინე იგინი და განვაქარვო კაცთაგან საჴსენებელი მათი.

26 I said, I would scatter them into corners, I would make the remembrance of them to cease from among men:

כז. לוּלֵי כַּעַס אוֹיֵב אָגוּר פֶּן יְנַכְּרוּ צָרֵימוֹ פֶּן יֹאמְרוּ יָדֵנוּ רָמָה וְלֹא יְהֹוָה פָּעַל כָּל זֹאת:

εἰ μὴ δι᾽ ὀργὴν ἐχθρῶν ἵνα μὴ μακροχρονίσωσιν καὶ ἵνα μὴ συνεπιθῶνται οἱ ὑπεναντίοι μὴ εἴπωσιν ἡ χεὶρ ἡμῶν ἡ ὑψηλὴ καὶ οὐχὶ κύριος ἐποίησεν ταῦτα πάντα

27 ܐܸܠܘܼܠܵܐ ܪܘܼܓ̣ܙܵܐ ܕܲܒ̣ܥܸܠܕ̇ܒ̣ܵܒ̣ܵܐ ܕܲܥܫܸܢ ܕܠܵܐ ܢܸܬ̇ܬ̇ܪܝܼܡܘܼܢ ܐܵܠܘܿܨܲܝ̈ܗܘܿܢ ܘܢܹܐܡܪܘܼܢ ܕܐܝܼܕܲܢ ܗ̄ܘ̇ ܐܸܬ̇ܬ̇ܪܝܼܡܲܬ̤ ܘܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܥܒܲܕ݂ ܗܵܠܹܝܢ.

Sed propter iram inimicorum distuli: ne forte superbirent hostes eorum, et dicerent: Manus nostra excelsa, et non Dominus, fecit hæc omnia.

არა თუმცა გულისწყრომითა მტერთაჲთა, რათა არა მყოვარ ჟამ იყვნენ და რათა არა განმრავლდენ მჴდომნი იგი მათნი და რათა არა თქუან: იყოვე ჴელი ჩუენი უაღრეს მათ ზედა, არა თუმცა უფალმან ყო ესე ყოველი.

27 Were it not that I feared the wrath of the enemy, lest their adversaries should behave themselves strangely, and lest they should say, Our hand is high, and the LORD hath not done all this.

כח. כִּי גוֹי אֹבַד עֵצוֹת הֵמָּה וְאֵין בָּהֶם תְּבוּנָה:

ὅτι ἔθνος ἀπολωλεκὸς βουλήν ἐστιν καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἐπιστήμη

28 ܡܸܛܠ ܕܥܲܡܵܐ ܗ̄ܘ̣ ܕܐܲܒ̇ܝܼܕ݂ܵܐ ܬܲܪܥܝܼܬܹܗ ܘܠܲܝܬ̇ ܒܗܘܿܢ ܣܘܼܟܵܠܵܐ.

Gens absque consilio est, et sine prudentia

რამეთუ ნათესავი ესე წარწყმედისაჲ მზრახვალი არს და არა არს მათ თანა მეცნიერებაჲ.

28 For they are a nation void of counsel, neither is there any understanding in them.

כט. לוּ חָכְמוּ יַשְׂכִּילוּ זֹאת יָבִינוּ לְאַחֲרִיתָם:

οὐκ ἐφρόνησαν συνιέναι ταῦτα καταδεξάσθωσαν εἰς τὸν ἐπιόντα χρόνον

29 ܐܸܠܘܼ ܚܟܲܡܘ ܘܐܸܣܬܲܟܲܠܘ ܒܗܵܕܹܐ ܘܐܸܬ̣ܒܲܝܲܢܘ ܒܚܲܪܬ̣ܗܘܿܢ.

Utinam saperent, et intelligerent, ac novissima providerent.

არა ცნეს ესე გულისხმის-ყოფად, თავს-იდვან ესე მომავალთა.

29 O that they were wise, that they understood this, that they would consider their latter end!

ל. אֵיכָה יִרְדֹּף אֶחָד אֶלֶף וּשְׁנַיִם יָנִיסוּ רְבָבָה אִם לֹא כִּי צוּרָם מְכָרָם וַיהֹוָה הִסְגִּירָם:

πῶς διώξεται εἷς χιλίους καὶ δύο μετακινήσουσιν μυριάδας εἰ μὴ ὁ θεὸς ἀπέδοτο αὐτοὺς καὶ κύριος παρέδωκεν αὐτούς

30 ܪܵܕܹܦ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܚܲܕ݂ ܠܐܲܠܦܵܐ ܘܲܬ̣ܪܹܝܢ ܡܲܥܪܩܝܼܢ ܗ̄ܘ̣ܵܘ ܪܸܒ̇ܘܿܬ̣ܵܐ ܐܸܠܵܐ ܬܲܩܝܼܦܗܘܿܢ ܐܲܫܠܸܡ ܐܸܢܘܿܢ ܘܡܵܪܝܵܐ ܚܒܲܫ ܐܸܢܘܿܢ.

Quomodo persequatur unus mille, et duo fugent decem millia? nonne ideo, quia Deus suus vendidit eos, et Dominus conclusit illos?

ვითარმე იოტოს ერთმან ათასები და ორმან წარიქციის ბევრები, არა თუმცა ღმერთმან განიჭნა იგინი და უფალმან მისცნა იგინი?

30 How should one chase a thousand, and two put ten thousand to flight, except their Rock had sold them, and the LORD had shut them up?

לא. כִּי לֹא כְצוּרֵנוּ צוּרָם וְאֹיְבֵינוּ פְּלִילִים:

ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς ὁ θεὸς ἡμῶν οἱ θεοὶ αὐτῶν οἱ δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν ἀνόητοι

31 ܡܸܛܠ ܕܠܿܐ ܗܿܘܲܐ ܐܲܲܝܟ ܬܘܼܩܦܲܢ ܬܘܼܩܦܗܘܿܢ: ܘܲܒܼܥܸܠܕܒܲܒܲܝ̈ܢ ܕܲܝܵܢܲܝ̈ܢ

Non enim est Deus noster ut dii eorum: et inimici nostri sunt judices.

რამეთუ არა ეგრე იყვნენ კერპნი მათნი, ვითარ ღმერთი ჩუენი, ხოლო მტერნი ჩუენნი უგუნურ იყვნენ.

31 For their rock is not as our Rock, even our enemies themselves being judges.

לב. כִּי מִגֶּפֶן סְדֹם גַּפְנָם וּמִשַּׁדְמֹת עֲמֹרָה עֲנָבֵמוֹ עִנְּבֵי רוֹשׁ אַשְׁכְּלֹת מְרֹרֹת לָמוֹ:

ἐκ γὰρ ἀμπέλου Σοδομων ἡ ἄμπελος αὐτῶν καὶ ἡ κληματὶς αὐτῶν ἐκ Γομορρας ἡ σταφυλὴ αὐτῶν σταφυλὴ χολῆς βότρυς πικρίας αὐτοῖς

32 ܡܸܛܠ ܕܡ̣ܢ ܓܦܸܬܵܐ ܕܲܣܕ݂ܘܿܡ ܓܦܸܬ̃ܗܘܿܢ ܘܡ̣ܢ ܫܬܸܠܬ̣ܵܐ ܕܥܵܡܘܿܪܵܐ. ܥܸܢܒܲܝ̈ܗܘܿܢ ܥܸܢܒ̣̈ܝܼܢ ܡܲܪܝܼܪ̈ܵܢ ܘܲܣܓ̣̈ܘܼܠܲܝܗܘܿܢ ܡܪܵܪܹ̈ܐ ܠܗܘܿܢ.

De vinea Sodomorum, vinea eorum, et de suburbanis Gomorrhæ: uva eorum, uva fellis, et botri amarissimi.

რამეთუ საყურძნისა მისგან სოდომელთაჲსა იყო საყურძნე მათი და ვენაჴები მათი გომორელთაგან, ყურძენი მათი ყურძენი ნავღლისაჲ და ტევანი სიმწარისა მათისაჲ.

32 For their vine is of the vine of Sodom, and of the fields of Gomorrah: their grapes are grapes of gall, their clusters are bitter:

לג. חֲמַת תַּנִּינִם יֵינָם וְרֹאשׁ פְּתָנִים אַכְזָר:

θυμὸς δρακόντων ὁ οἶνος αὐτῶν καὶ θυμὸς ἀσπίδων ἀνίατος

33 ܚܸܡܬ̣ܵܐ ܕܬܲܢܝܼܢܹ̈ܐ ܚܸܡܬ̣ܗܘܿܢ ܘܪܹܫܵܐ ܕܦܲܬ̣ܢܵܐ ܒܝܼܫܵܐ.

Fel draconum vinum eorum, et venenum aspidum insanabile.

გულისწყრომაჲ ვეშაპთაჲ იყო ღჳნოჲ მათი და რისხვაჲ ასპიტთაჲ განუკურნებელი.

33 Their wine is the poison of dragons, and the cruel venom of asps.

לד. הֲלֹא הוּא כָּמֻס עִמָּדִי חָתוּם בְּאוֹצְרֹתָי:

οὐκ ἰδοὺ ταῦτα συνῆκται παρ᾽ ἐμοὶ καὶ ἐσφράγισται ἐν τοῖς θησαυροῖς μου

34 ܗܵܐ ܓܢܝܼܙ ܥܲܡܝ ܘܲܚܬ݂ܝܼܡ ܒܐܵܘܨܪܹ̈ܐ.

Nonne hæc condita sunt apud me, et signata in thesauris meis?

აჰა, ესერა, ესე ყოველი დამიკრებიეს მე ბეჭდული, მარხულ არს საუნჯესა ჩემსა.

34 Is not this laid up in store with me, and sealed up among my treasures?

לה. לִי נָקָם וְשִׁלֵּם לְעֵת תָּמוּט רַגְלָם כִּי קָרוֹב יוֹם אֵידָם וְחָשׁ עֲתִדֹת לָמוֹ:

ἐν ἡμέρᾳ ἐκδικήσεως ἀνταποδώσω ἐν καιρῷ ὅταν σφαλῇ ὁ ποὺς αὐτῶν ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα ἀπωλείας αὐτῶν καὶ πάρεστιν ἕτοιμα ὑμῖν

35 ܘܕ݂ܝܼܠܝ ܗ̄ܘ̣ ܦܘܼܪܥܵܢܵܐ ܕܐܸܦܪܘܿܥ ܐܸܢܘܿܢ ܒܙܲܒ̣ܢܵܐ ܕܲܬ̣ܡܘܼܛ ܪܸܓ̣ܠܗܘܿܢ ܡܸܛܠ ܕܩܲܪܝܼܒ̣ ܗ̄ܘ̣ ܝܵܘܡܵܐ ܕܲܬ̣ܒ̣ܵܪܗܘܿܢ ܘܲܡܣܲܪܗܲܒ̣ ܡܸܕܸ̇ܡ ܕܲܥܬ̣ܝܼܕ݂ ܠܗܘܿܢ.

Mea est ultio, et ego retribuam in tempore, ut labatur pes eorum: juxta est dies perditionis, et adesse festinant tempora.

დღესა მას შურისგებისასა მივაგო მათ ჟამსა მას, რომელსაცა შეუცთენ ფერჴნი მათნი, რამეთუ ახლოს არს დღე იგი წარწყმედისა მათისაჲ და მოწევნულ არს განმზადებული მათ ზედა.

35 To me belongeth vengeance and recompence; their foot shall slide in due time: for the day of their calamity is at hand, and the things that shall come upon them make haste.

לו. כִּי יָדִין יְהֹוָה עַמּוֹ וְעַל עֲבָדָיו יִתְנֶחָם כִּי יִרְאֶה כִּי אָזְלַת יָד וְאֶפֶס עָצוּר וְעָזוּב:

ὅτι κρινεῖ κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖς δούλοις αὐτοῦ παρακληθήσεται εἶδεν γὰρ παραλελυμένους αὐτοὺς καὶ ἐκλελοιπότας ἐν ἐπαγωγῇ καὶ παρειμένους

36 ܡܸܛܠ ܕܕ݂ܵܐܹܢ ܡܵܪܝܵܐ ܠܥܲܡܹܗ ܘܲܒ̣ܥܲܒ̣ܕ݂ܵܘ̈ܗܝ ܡܸܬ̣ܒܲܝܲܐ ܡܸܛܠ ܕܲܚܙܵܐ ܕܫܸܠܛܲܬ̤ ܐܝܼܕ݂ܵܐ ܘܠܲܝܬ̇ ܕܥܵܕܲܪ ܘܲܕ݂ܣܵܡܹܟ݂.

Judicabit Dominus populum suum, et in servis suis miserebitur: videbit quod infirmata sit manus, et clausi quoque defecerunt, residuique consumpti sunt.

რამეთუ განიკითხოს უფალმან ერი თჳსი და მონათა თჳსთა ნუგეშინის-სცეს, რამეთუ იხილნა იგინი ნაკლულევანნი, ჴუებულნი, ტყუედ წარქცეულნი და განკაფულნი.

36 For the LORD shall judge his people, and repent himself for his servants, when he seeth that their power is gone, and there is none shut up, or left.

לז. וְאָמַר אֵי אֱלֹהֵימוֹ צוּר חָסָיוּ בוֹ:

καὶ εἶπεν κύριος ποῦ εἰσιν οἱ θεοὶ αὐτῶν ἐφ᾽ οἷς ἐπεποίθεισαν ἐπ᾽ αὐτοῖς

37 ܘܢܹܐܡܲܪ ܐܲܝܟܵܐ ܐܸܢܘܿܢ ܐܲܠܵܗܲܝ̈ܗܘܿܢ ܬܲܩܝܼܦܹ̈ܐ ܗܵܢܘܿܢ ܕܲܬ̣ܟ݂ܝܼܠܝܼܢ ܗ̄ܘ̣ܵܘ ܥܠܲܝܗܘܿܢ.

Et dicet: Ubi sunt dii eorum, in quibus habebant fiduciam?

და თქუა უფალმან: აწ სადა არიან კერპნი იგი თქუენნი, რომელთა-იგი თქვენ ესევდით,

37 And he shall say, Where are their gods, their rock in whom they trusted,

לח. אֲשֶׁר חֵלֶב זְבָחֵימוֹ יֹאכֵלוּ יִשְׁתּוּ יֵין נְסִיכָם יָקוּמוּ וְיַעְזְרֻכֶם יְהִי עֲלֵיכֶם סִתְרָה:

ὧν τὸ στέαρ τῶν θυσιῶν αὐτῶν ἠσθίετε καὶ ἐπίνετε τὸν οἶνον τῶν σπονδῶν αὐτῶν ἀναστήτωσαν καὶ βοηθησάτωσαν ὑμῖν καὶ γενηθήτωσαν ὑμῖν σκεπασταί

38 ܕܬܲܪܒܵܐ ܕܕܸܒ̣ܚܲܝ̈ܗܘܿܢ ܐܵܟ݂ܠܝܼܢ ܗ̄ܘ̣ܵܘ ܘܫܵܬܹ̇ܝܢ ܗ̄ܘ̣ܵܘ ܚܲܡܪܵܐ ܕܢܘܼܩܵܝܗܘܿܢ. ܢܩܘܼܡܘܼܢ ܗܵܫܵܐ ܘܲܢܥܲܕ̇ܪܘܼܢܵܟ݂ܘܿܢ ܘܢܸܗܘܘܿܢ ܥܠܲܝܟ̇ܘܿܢ ܡܣܲܬ̇ܪ̈ܵܢܹܐ.

de quorum victimis comedebant adipes, et bibebant vinum libaminum: surgant, et opitulentur vobis, et in necessitate vos protegant.

რამეთუ ცმელსა ნაზორევსა მათთასა შჭამდით და სუემდით თქუენ ღჳნოსა ნაგებსა მათთასა. აწ აღდგენ და შეგეწინენ და გეყვნენ თქუენ იგინი მფარველ.

38 Which did eat the fat of their sacrifices, and drank the wine of their drink offerings? let them rise up and help you, and be your protection.

לט. רְאוּ עַתָּה כִּי אֲנִי אֲנִי הוּא וְאֵין אֱלֹהִים עִמָּדִי אֲנִי אָמִית וַאֲחַיֶּה מָחַצְתִּי וַאֲנִי אֶרְפָּא וְאֵין מִיָּדִי מַצִּיל:

ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ ἔστιν θεὸς πλὴν ἐμοῦ ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν μου

39 ܚܙܵܘ ܗܵܟܹܝܠ ܕܐܸܢܵܐ ܐ̄ܢܵܐ ܘܠܲܝܬ̇ ܐܲܠܵܗ ܠܒܲܪ ܡܹܢܝ ܐܸܢܵܐ ܡܡܝܼܬ̣ ܐ̄ܢܵܐ ܘܐܸܢܵܐ ܡܵܚܹܐ ܐ̄ܢܵܐ ܐܸܢܵܐ ܡܵܚܹܐ ܐ̄ܢܵܐ ܘܐܸܢܵܐ ܡܲܐܣܸܐ ܐ̄ܢܵܐ ܘܠܲܝܬ̇ ܕܦܵܠܹܛ ܡ̣ܢ ܐܝܼܕܲܝ̈.

Videte quod ego sim solus, et non sit alius deus præter me: ego occidam, et ego vivere faciam: percutiam, et ego sanabo, et non est qui de manu mea possit eruere.

იხილეთ, იხილეთ, რამეოუ მე ვარ და არა არს სხუა ღმერთ ჩემსა გარეშე, მე მოვაკუდინი, მე ვაცხოვნი, მე მოვწყლი, მე განვკურნი და არა არს, რომელი განერეს ჴელსა ჩემსა.

39 See now that I, even I, am he, and there is no god with me: I kill, and I make alive; I wound, and I heal: neither is there any that can deliver out of my hand.

מ. כִּי אֶשָּׂא אֶל שָׁמַיִם יָדִי וְאָמַרְתִּי חַי אָנֹכִי לְעֹלָם:

ὅτι ἀρῶ εἰς τὸν οὐρανὸν τὴν χεῖρά μου καὶ ὀμοῦμαι τῇ δεξιᾷ μου καὶ ἐρῶ ζῶ ἐγὼ εἰς τὸν αἰῶνα

40 ܡܸܛܠ ܕܐܲܪܝܼܡܹܬ̣ ܥܲܠ ܫܡܲܝܵܐ ܐܝܼܕܲܝ ܘܐܸܡܪܹܬ̣ ܕܚܲܝ ܐ̄ܢܵܐ ܠܥܵܠܲܡ.

Levabo ad cælum manum meam, et dicam: Vivo ego in æternum.

რამეთუ მივყო ცად ჴელი ჩემი და ვფუცო მარჯუენესა ჩემსა, და ვთქუა: ცხოველ ვარ მე უკუნისამდე.

40 For I lift up my hand to heaven, and say, I live for ever.

מא. אִם שַׁנּוֹתִי בְּרַק חַרְבִּי וְתֹאחֵז בְּמִשְׁפָּט יָדִי אָשִׁיב נָקָם לְצָרָי וְלִמְשַׂנְאַי אֲשַׁלֵּם:

ὅτι παροξυνῶ ὡς ἀστραπὴν τὴν μάχαιράν μου καὶ ἀνθέξεται κρίματος ἡ χείρ μου καὶ ἀνταποδώσω δίκην τοῖς ἐχθροῖς καὶ τοῖς μισοῦσίν με ἀνταποδώσω

41 ܐܸܠܛܘܿܫ ܫܢܵܢܹܗ ܕܣܲܝܦܝ ܐܲܝܟ݂ ܒܲܪܩܵܐ ܘܬܹܐܚܘܿܕ݂ ܒܕ݂ܝܼܢܵܐ ܐܝܼܕܲܝ ܘܐܲܗܦܸܟ݂ ܦܘܼܪܥܵܢܵܐ ܠܣܵܢܐܲܝ̈ ܘܠܲܒ̣ܥܸܠܕ̇ܒ̣ܵܒܲܝ̈ ܐܲܫܠܸܡ.

Si acuero ut fulgur gladium meum, et arripuerit judicium manus mea: reddam ultionem hostibus meis, et his qui oderunt me retribuam.

რამეთუ აღვლესო, ვითარცა ელვაჲ, ჴრმალი ჩემი და განვიმზადო შჯად ჴელი ჩემი, შური ვიძიო და მივაგო სასჯელი, მტერთა და მოძულეთა ჩემთა მივაგო.

41 If I whet my glittering sword, and mine hand take hold on judgment; I will render vengeance to mine enemies, and will reward them that hate me.

מב. אַשְׁכִּיר חִצַּי מִדָּם וְחַרְבִּי תֹּאכַל בָּשָׂר מִדַּם חָלָל וְשִׁבְיָה מֵרֹאשׁ פַּרְעוֹת אוֹיֵב:

μεθύσω τὰ βέλη μου ἀφ᾽ αἵματος καὶ ἡ μάχαιρά μου καταφάγεται κρέα ἀφ᾽ αἵματος τραυματιῶν καὶ αἰχμαλωσίας ἀπὸ κεφαλῆς ἀρχόντων ἐχθρῶν

42 ܐܲܪܘܸܐ ܓܹܐܪ̈ܲܝ ܡ̣ܢ ܕܡܵܐ ܘܣܲܝܦܝ ܢܹܐܟ݂ܘܿܠ ܒܸܣܪܵܐ ܡ̣ܢ ܕܡܵܐ ܕܲܩܛ̈ܝܼܠܹܐ ܘܕܲܫ̈ܒܲܝܵܐ ܘܡ̣ܢ ܪܹܫ ܬܵܓ̣ܵܐ ܕܲܒ̣ܥܸܠܕ̇ܒ̣ܵܒ̣ܵܐ.

Inebriabo sagittas meas sanguine, et gladius meus devorabit carnes; de cruore occisorum, de captivitate, nudati inimicorum capitis.

დავათრვნე ისარნი ჩემნი სისხლითა და ჴრმალი ჩემი ჭამდეს ჴორცსა სისხლთაგან წყლულებისათა და ნატყუენავებისათა და თავებისაგან მთავართაჲსა და მტერთაჲსა. იხარებდით ცანი მის თანა და თაყუანი-სცემდით მას ყოველნი ძენი ღმრთისანი.

42 I will make mine arrows drunk with blood, and my sword shall devour flesh; and that with the blood of the slain and of the captives, from the beginning of revenges upon the enemy.

מג. הַרְנִינוּ גוֹיִם עַמּוֹ כִּי דַם עֲבָדָיו יִקּוֹם וְנָקָם יָשִׁיב לְצָרָיו וְכִפֶּר אַדְמָתוֹ עַמּוֹ:

εὐφράνθητε οὐρανοί ἅμα αὐτῷ καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες υἱοὶ θεοῦ εὐφράνθητε ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ ἐνισχυσάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι θεοῦ ὅτι τὸ αἷμα τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἐκδικᾶται καὶ ἐκδικήσει καὶ ἀνταποδώσει δίκην τοῖς ἐχθροῖς καὶ τοῖς μισοῦσιν ἀνταποδώσει καὶ ἐκκαθαριεῖ κύριος τὴν γῆν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ

43 ܡܸܟܹ̇ܝܠ ܫܲܒܲܚܘ ܥܲܡܡܹ̈ܐ ܥܲܡܹܗ ܡܸܛܠ ܕܲܕ݂ܡܵܐ ܕܥܲܒ̣ܕܵܘ̈ܗܝ ܡܸܬ̣ܦܪܲܥ ܘܦܘܼܪܥܵܢܵܐ ܡܲܗܦܸܟ݂ ܠܣܵܢܐܵܘ̈ܗܝ ܘܲܡܚܲܣܸܐ ܥܲܠ ܐܲܪܥܹܗ ܘܥܲܠ ܥܲܡܹܗ.

Laudate, gentes, populum ejus, quia sanguinem servorum suorum ulciscetur: et vindictam retribuet in hostes eorum, et propitius erit terræ populi sui.

იხარებდით წარმართნი ერისა მისისა თანა და განაძლიერებდით მას ყოველნი ანგელოზნი ღმრთისნი, რამეთუ სისხლი ძეთა მისთა იძიოს, შური იძიოს და მიაგოს სასჯელი მტერთა მოძულეთა თჳსთა, კუალად-აგოს და განწმიდოს უფალმან ქუეყანა იგი ერისა თჳსისაჲ (და დაწერა მოსე გალობა ესე მას დღესა შინა და დაასწავა იგი ძეთა მათ ისრაჱლისათა).

43 Rejoice, O ye nations, with his people: for he will avenge the blood of his servants, and will render vengeance to his adversaries, and will be merciful unto his land, and to his people.

מד. וַיָּבֹא משֶׁה וַיְדַבֵּר אֶת כָּל דִּבְרֵי הַשִּׁירָה הַזֹּאת בְּאָזְנֵי הָעָם הוּא וְהוֹשֵׁעַ בִּן נוּן:

καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ἐδίδαξεν αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ καὶ εἰσῆλθεν Μωυσῆς καὶ ἐλάλησεν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου εἰς τὰ ὦτα τοῦ λαοῦ αὐτὸς καὶ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυη

44 ܘܐܸܬ̣ܵܐ ܡܘܼܫܹܐ ܘܐܸܡܲܪ ܟܠܗܘܿܢ ܦܸܬ̣ܓܟܵܡܹ̈ܐ ܕܬܸܫܒ̇ܘܿܚܬܵܐ ܗܵܕܹܐ ܩܕ݂ܵܡ ܟܠܹܗ ܥܲܡܵܐ ܗܘ̤ ܘܝܼܫܘܿܥ ܒܲܪܢܘܿܢ.

Venit ergo Moyses, et locutus est omnia verba cantici hujus in auribus populi, ipse et Josue filius Nun.

და შევიდა მოსე და ეტყოდა ყოველთა ამათ სიტყუათა შჯულისათა ყურთა ყოვლისა მის ერისათა, თვით მოსე და ისო, ძე იგი ნავესი.

at heyranda gyðingalýð.

44 And Moses came and spake all the words of this song in the ears of the people, he, and Hoshea the son of Nun.

מה. וַיְכַל משֶׁה לְדַבֵּר אֶת כָּל הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה אֶל כָּל יִשְׂרָאֵל:

καὶ συνετέλεσεν Μωυσῆς λαλῶν παντὶ Ισραηλ

45 ܘܟܲܕ݂ ܫܲܠܸܡ ܡܘܼܫܹܐ ܠܡܹܐܡܲܪ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܹ̈ܐ ܗܵܠܹܝܢ ܠܟ݂ܠܹܗ ܝܼܣܪܵܝܹܠ.

Complevitque omnes sermones istos, loquens ad universum Israël,

და დაასრულნა მოსე ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელსა-იგი ეტყოდა ძეთა მათ ისრაჱლისათა.

45 And Moses made an end of speaking all these words to all Israel:

מו. וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם שִׂימוּ לְבַבְכֶם לְכָל הַדְּבָרִים אֲשֶׁר אָנֹכִי מֵעִיד בָּכֶם הַיּוֹם אֲשֶׁר תְּצַוֻּם אֶת בְּנֵיכֶם לִשְׁמֹר לַעֲשׂוֹת אֶת כָּל דִּבְרֵי הַתּוֹרָה הַזֹּאת:

καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς προσέχετε τῇ καρδίᾳ ἐπὶ πάντας τοὺς λόγους τούτους οὓς ἐγὼ διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον ἃ ἐντελεῖσθε τοῖς υἱοῖς ὑμῶν φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου

46 ܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ ܣܝܼܡܘ ܠܸܒ̇ܟ݂ܘܿܢ ܒܟ݂ܠܗܘܿܢ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܹ̈ܐ ܗܵܠܹܝܢ ܕܲܡܣܲܗܸܕ݂ ܒܟ݂ܘܿܢ ܝܵܘܡܵܢܵܐ ܕܲܬ̣ܦܲܩܕ̇ܘܼܢ ܠܲܒ̣ܢܲܝ̈ܟ̇ܘܿܢ ܕܢܸܛܪܘܼܢ ܘܢܸܥܒ̇ܕ݂ܘܼܢ ܟܠܗܘܿܢ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܵܘ̈ܗܝ ܕܢܵܡܘܿܣܵܐ ܗܵܢܵܐ.

et dixit ad eos: Ponite corda vestra in omnia verba, quæ ego testificor vobis hodie: ut mandetis ea filiis vestris custodire et facere, et implere universa quæ scripta sunt legis hujus:

და ჰრქუა მათ: გულისხმა-ყვენით გულითა თქუენითა ყოველი ესე სიტყუანი, რომელთა-ესე მე გამცნებ თქუენ დღეს, რათა თქუენცა ამცნოთ შვილთა თქუენთა დამარხვად და ყოფად ყოველთა მათ სიტყუათა სჯულისათა.

46 And he said unto them, Set your hearts unto all the words which I testify among you this day, which ye shall command your children to observe to do, all the words of this law.

מז. כִּי לֹא דָבָר רֵק הוּא מִכֶּם כִּי הוּא חַיֵּיכֶם וּבַדָּבָר הַזֶּה תַּאֲרִיכוּ יָמִים עַל הָאֲדָמָה אֲשֶׁר אַתֶּם עֹבְרִים אֶת הַיַּרְדֵּן שָׁמָּה לְרִשְׁתָּהּ:

ὅτι οὐχὶ λόγος κενὸς οὗτος ὑμῖν ὅτι αὕτη ἡ ζωὴ ὑμῶν καὶ ἕνεκεν τοῦ λόγου τούτου μακροημερεύσετε ἐπὶ τῆς γῆς εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν

47 ܡܸܛܠ ܕܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܓܹܝܪ ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܵܐ ܣܪܝܼܩܵܐ ܠܟ݂ܘܿܢ ܡܸܛܠ ܕܗܘ̤ܝܘܼ ܚܲܝܲܝ̈ܟ̇ܘܿܢ ܘܲܒ̣ܦܸܬ̣ܓ̣ܵܡܵܐ ܗܵܢܵܐ ܬܲܣܓ̇ܘܿܢ ܝܵܘ̈ܡܵܬ̣ܵܐ ܒܐܲܪܥܵܐ ܕܥܵܒ̣ܪܝܼܢ ܐܲܢ̄ܬ̇ܘܿܢ ܝܘܿܪܕܢܲܢ ܠܬܲܡܵܢ ܠܡܹܐܪܬܵܗ̇.

quia non incassum præcepta sunt vobis, sed ut singuli in eis viverent: quæ facientes longo perseveretis tempore in terra, ad quam, Jordane transmisso, ingredimini possidendam.

რამეთუ არა ცუდად რაჲმე იყვნეს სიტყუანი ესე თქუენდა მიმართ, არამედ ესე არს ცხორება თქუენი, რამეთუ ამათ სიტყუათა გამო დღეგრძელ იყვნეთ ქვეყანასა მას ზედა, რომლისათჳს-იგი წიაღხუალთ იორდანესა დამჳდრებად მუნ.

47 For it is not a vain thing for you; because it is your life: and through this thing ye shall prolong your days in the land, whither ye go over Jordan to possess it.

מח. וַיְדַבֵּר יְהֹוָה אֶל משֶׁה בְּעֶצֶם הַיּוֹם הַזֶּה לֵאמֹר:

καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ λέγων

48 . ܡܲܠܸܠ ܡܵܪܝܵܐ ܥܲܡ ܡܘܼܫܹܐ ܒܹܗ ܒܝܵܘܡܵܐ ܗܵܘ̇ ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ.

Locutusque est Dominus ad Moysen in eadem die, dicens:

და ეტყოდა უფალი მოსეს მას დღესა შინა და ჰრქუა:

Eptir þat mælti Guð við Moysen:

48 And the LORD spake unto Moses that selfsame day, saying,

מט. עֲלֵה אֶל הַר הָעֲבָרִים הַזֶּה הַר נְבוֹ אֲשֶׁר בְּאֶרֶץ מוֹאָב אֲשֶׁר עַל פְּנֵי יְרֵחוֹ וּרְאֵה אֶת אֶרֶץ כְּנַעַן אֲשֶׁר אֲנִי נֹתֵן לִבְנֵי יִשְׂרָאֵל לַאֲחֻזָּה:

ἀνάβηθι εἰς τὸ ὄρος τὸ Αβαριν τοῦτο ὄρος Ναβαυ ὅ ἐστιν ἐν γῇ Μωαβ κατὰ πρόσωπον Ιεριχω καὶ ἰδὲ τὴν γῆν Χανααν ἣν ἐγὼ δίδωμι τοῖς υἱοῖς Ισραηλ εἰς κατάσχεσιν

49 ܣܲܩ ܠܛܘܼܪܵܐ ܗܵܢܵܐ ܕܥܸܒ̣ܪ̈ܵܝܹܐ ܠܛܘܼܪܵܐ ܕܢܵܒ̣ܘܼ ܕܒܲܐܪܥܵܐ ܕܡܘܼܐܵܒ̣ ܩܕ݂ܵܡ ܐܝܼܪܝܼܚܘܿ ܘܲܚܙܝܼܗ̇ ܠܐܲܪܥܵܐ ܕܲܟ݂ܢܲܥܢ ܕܝܵܗܹ̇ܒ̣ ܐ̄ܢܵܐ ܠܲܒ̣̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܝܘܼܪܬܵܢܵܐ.

Ascende in montem istum Abarim, id est, transitum, in montem Nebo, qui est in terra Moab contra Jericho: et vide terram Chanaan, quam ego tradam filiis Israël obtinendam, et morere in monte.

აღვედ შენ მთასა მას ზედა აბარიმსა, რამეთუ იგი თჳთ არს ნაბავ ქუეყანასა მას მოაბელთასა, რომელ არს პირისპირ იერიქოსა და იხილე ქუეყანაჲ ქანანისა, რომელ-იგი მივსცე მე ძეთა მათ ისრაჱლისათა სამკჳდრებელად მათა.

Stíg þú upp á fjallit Abarim, þat er á jǫrðu Nebor ok Moab, gagnvart Jeriko, ok sér þú jǫrð Kanaan, þá er ek sel í hendr sonum Israel til eignar. Þar skaltu andast á fjallinu,

49 Get thee up into this mountain Abarim, unto mount Nebo, which is in the land of Moab, that is over against Jericho; and behold the land of Canaan, which I give unto the children of Israel for a possession:

נ. וּמֻת בָּהָר אֲשֶׁר אַתָּה עֹלֶה שָׁמָּה וְהֵאָסֵף אֶל עַמֶּיךָ כַּאֲשֶׁר מֵת אַהֲרֹן אָחִיךָ בְּהֹר הָהָר וַיֵּאָסֶף אֶל עַמָּיו:

καὶ τελεύτα ἐν τῷ ὄρει εἰς ὃ ἀναβαίνεις ἐκεῖ καὶ προστέθητι πρὸς τὸν λαόν σου ὃν τρόπον ἀπέθανεν Ααρων ὁ ἀδελφός σου ἐν Ωρ τῷ ὄρει καὶ προσετέθη πρὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ

50 ܘܡܘܼܬ̣ ܒܛܘܼܪܵܐ ܕܣܵܠܹܩ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܠܹܗ. ܘܐܸܬ̣ܟܲܢܲܫ ܠܘܵܬ̣ ܥܲܡܵܟ݂ ܐܲܝܟܲܢܵܐ ܕܡܝܼܬ̣ ܐܲܗܪܘܿܢ ܐܲܚܘܼܟ݂ ܒܗܘܿܪ ܛܘܼܪܵܐ ܘܐܸܬ̣ܟܲܢܸܫ ܠܘܵܬ̣ ܥܲܡܹܗ.

Quem conscendens jungeris populis tuis, sicut mortuus est Aaron frater tuus in monte Hor, et appositus populis suis:

და მოკუედ მთასა მას ზედა, რომელსაცა აღხჳდე. მუნ და შეეძინე შენ ერსა მას მამათა შენთასა,

33,50bc. svá sem Aron, bróðir þinn, andaðist á fjallinu Hor og var þar niðr lagðr af lýðum sínum.

50 And die in the mount whither thou goest up, and be gathered unto thy people; as Aaron thy brother died in mount Hor, and was gathered unto his people:

נא. עַל אֲשֶׁר מְעַלְתֶּם בִּי בְּתוֹךְ בְּנֵי יִשְׂרָאֵל בְּמֵי מְרִיבַת קָדֵשׁ מִדְבַּר צִן עַל אֲשֶׁר לֹא קִדַּשְׁתֶּם אוֹתִי בְּתוֹךְ בְּנֵי יִשְׂרָאֵל:

διότι ἠπειθήσατε τῷ ῥήματί μου ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ἐπὶ τοῦ ὕδατος ἀντιλογίας Καδης ἐν τῇ ἐρήμῳ Σιν διότι οὐχ ἡγιάσατέ με ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ

51 ܥܲܠ ܕܐܲܥܠܝܼܬ̇ܘܿܢ ܒܝܼ ܒܓ̣ܵܘ ܒ̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܒܡܲـ̈ܝܵܐ ܕܡܲܨܘܼܬ̣ܵܐ ܒܲܪܩܸܡ ܒܡܲܕ݂ܒ̇ܪܵܐ ܕܨܝܼܢ ܥܲܠ ܕܠܵܐ ܩܲܕܸ̇ܫܬ̇ܘܿܢܵܢܝ ܒܓ̣ܵܘ ܒ̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ.

quia prævaricati estis contra me in medio filiorum Israël ad aquas contradictionis in Cades deserti Sin: et non sanctificastis me inter filios Israël.

ვითარცა-იგი აჰრონ, ძმაჲ, შენი, მოკუდა ენორს, მთასა მას ზედა და შეეძინა ერსა მას მამათა თჳსთასა. რამეთუ ურჩ ვქმნენით სიტყუათა მათ ჩემთა ძეთა მათ შორის ისრაჱლისათა, წყალთა მათ ზედა ცილობისათა კადეს ბარნეს უდაბნოსა მას, რამეთუ არა მადიდებდით მე ძეთა მათ შორის ისრაჱლისათა.

51 Because ye trespassed against me among the children of Israel at the waters of MeribahKadesh, in the wilderness of Zin; because ye sanctified me not in the midst of the children of Israel.

נב. כִּי מִנֶּגֶד תִּרְאֶה אֶת הָאָרֶץ וְשָׁמָּה לֹא תָבוֹא אֶל הָאָרֶץ אֲשֶׁר אֲנִי נֹתֵן לִבְנֵי יִשְׂרָאֵל:

ὅτι ἀπέναντι ὄψῃ τὴν γῆν καὶ ἐκεῖ οὐκ εἰσελεύσῃ

52 ܡ̣ܢ ܩܒ̣ܘܿܠ ܓܙܝܼܗ̇ ܠܐܲܪܥܵܐ ܕܝܵܗܹ̇ܒ̣ ܐ̄ܢܸܵܐ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܘܲܠܬܲܡܵܢ ܠܵܐ ܬܸܥܘܿܠ.

E contra videbis terram, et non ingredieris in eam, quam ego dabo filiis Israël.

ხილვით იხილო ქუეყანაჲ იგი შორით, რამეთუ ვერ შეხჳდე მუნ ქუეყანასა მას, რომელი-იგი მე მივეც ძეთა მათ იარაჱლისათა.

52 Yet thou shalt see the land before thee; but thou shalt not go thither unto the land which I give the children of Israel.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=0d1c95a1-9922-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display