Bibliotheca Polyglotta

א. כִּי תֵצֵא לַמִּלְחָמָה עַל אֹיְבֶךָ וְרָאִיתָ סוּס וָרֶכֶב עַם רַב מִמְּךָ לֹא תִירָא מֵהֶם כִּי יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ עִמָּךְ הַמַּעַלְךָ מֵאֶרֶץ מִצְרָיִם:

ἐὰν δὲ ἐξέλθῃς εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ ἴδῃς ἵππον καὶ ἀναβάτην καὶ λαὸν πλείονά σου οὐ φοβηθήσῃ ἀπ᾽ αὐτῶν ὅτι κύριος ὁ θεός σου μετὰ σοῦ ὁ ἀναβιβάσας σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου

1 ܘܟܲܕ݂ ܬܸܦܘܿܩ ܠܲܩܪܵܒ̣ܵܐ ܥܲܠ ܒܥܸܠܕ̇ܒ̣ܵܒܲܝ̈ܟ ܘܬܸܚܙܸܐ ܪ̈ܟ݂ܫܵܐ ܘܡܲܪ̈ܟ̇ܒ̣ܵܬ̣ܵܐ ܥܲܡܵܐ ܕܣܲܓ̇ܝܼ ܡܸܢܵܟ݂ ܠܵܐ ܬܸܕ݂ܚܲܠ ܡܸܢܗܘܿܢ ܡܸܛܠ ܕܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܐܵܙܹܠ ܥܲܡܵܟ݂ ܕܐܲܣܩܵܟ݂ ܡ̣ܢ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ.

Si exieris ad bellum contra hostes tuos, et videris equitatus et currus, et majorem quam tu habeas adversarii exercitus multitudinem, non timebis eos: quia Dominus Deus tuus tecum est, qui eduxit te de terra Ægypti.

გან-თუ-ხვიდოდი შენ წყობად მტერთა შენთა და იხილო მუნ ვაშტი და მჴედრები და გუნდები ერთა მრავალთაჲ უძლიერესი შენსა, ნუ გეშინინ მათგან, რამეთუ უფალი ღმერთი შენ თანა არს, რომელმან გამოგიყვანა შენ ქუეყანით ეგვიპტით.

1 When thou goest out to battle against thine enemies, and seest horses, and chariots, and a people more than thou, be not afraid of them: for the LORD thy God is with thee, which brought thee up out of the land of Egypt.

ב. וְהָיָה כְּקָרָבְכֶם אֶל הַמִּלְחָמָה וְנִגַּשׁ הַכֹּהֵן וְדִבֶּר אֶל הָעָם:

καὶ ἔσται ὅταν ἐγγίσῃς τῷ πολέμῳ καὶ προσεγγίσας ὁ ἱερεὺς λαλήσει τῷ λαῷ

2 ܘܡܵܐ ܕܲܩܪܸܒ̣ܬ̇ܘܿܢ ܠܲܩܪܵܒ̣ܵܐ ܢܸܩܪܘܿܒ̣ ܟܵܗܢܵܐ ܘܢܹܐܡܲܪ ܠܥܲܡܵܐ.

Appropinquante autem jam prælio, stabit sacerdos ante aciem, et sic loquetur ad populum:

და იყოს, რაჟამს მიეახლო შენ ადგილსა მას განსაწყობელსა, წარდგეს მღდელთმოძღუარი იგი

2 And it shall be, when ye are come nigh unto the battle, that the priest shall approach and speak unto the people,

ג. וְאָמַר אֲלֵהֶם שְׁמַע יִשְׂרָאֵל אַתֶּם קְרֵבִים הַיּוֹם לַמִּלְחָמָה עַל אֹיְבֵיכֶם אַל יֵרַךְ לְבַבְכֶם אַל תִּירְאוּ וְאַל תַּחְפְּזוּ וְאַל תַּעַרְצוּ מִפְּנֵיהֶם:

καὶ ἐρεῖ πρὸς αὐτούς ἄκουε Ισραηλ ὑμεῖς προσπορεύεσθε σήμερον εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν μὴ ἐκλυέσθω ἡ καρδία ὑμῶν μὴ φοβεῖσθε μηδὲ θραύεσθε μηδὲ ἐκκλίνητε ἀπὸ προσώπου αὐτῶν

3 ܫܡܲܥ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܐܲܢ̄ܬ̇ܘܿܢ ܩܵܪܒ̣ܝܼܬ̇ܘܿܢ ܝܵܘܡܵܢܵܐ ܠܲܩܪܵܒ̣ܵܐ ܥܲܠ ܒܥܸܠܕ̇ܒ̣ܵܒܲܝ̈ܟ̇ܘܿܢ ܠܵܐ ܢܸܬ̇ܬ̇ܒܲܪ ܠܸܒ̇ܟ݂ܘܿܢ ܘܠܵܐ ܬܸܕ݂ܚܠܘܼܢ ܘܠܵܐ ܬܙܘܼܥܘܼܢ ܘܠܵܐ ܬܸܬ̣ܪܲܗܒ̇ܘܼܢ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡܲܝܗܘܿܢ.

Audi, Israël: vos hodie contra inimicos vestros pugnam committitis: non pertimescat cor vestrum, nolite metuere, nolite cedere, nec formidetis eos:

და თქუას: ისმინე, ისრაჱლო, თქუენ გამოსრულ ხართ, ეგრე, დღეს წყობად მტერთა მათ თქუენთა, ნუ და აღჴსნდებიედ გულნი თქუენნი, ნუცა გეშინინ მათგან, ნუ დაბრკოლდებიედ გულნი თქუენნი, ნუცა დაჰრიდებთ პირსა მათსა,

3 And shall say unto them, Hear, O Israel, ye approach this day unto battle against your enemies: let not your hearts faint, fear not, and do not tremble, neither be ye terrified because of them;

ד. כִּי יְהֹוָה אֱלֹהֵיכֶם הַהֹלֵךְ עִמָּכֶם לְהִלָּחֵם לָכֶם עִם אֹיְבֵיכֶם לְהוֹשִׁיעַ אֶתְכֶם:

ὅτι κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ὁ προπορευόμενος μεθ᾽ ὑμῶν συνεκπολεμῆσαι ὑμῖν τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν διασῶσαι ὑμᾶς

4 ܡܸܛܠ ܕܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܐܵܙܹܠ ܥܲܡܵܟ݂ ܕܐܲܣܩܵܟ݂ ܡ̣ܢ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ ܘܗܘ̤ ܢܸܬ̣ܟܲܬܲܫ ܥܲܠ ܐܲܦܲܝ̈ܟ̇ܘܿܢ ܥܲܡ ܒܥܸܠܕ̇ܒ̣ܵܒܲܝ̈ܟ̇ܘܿܢ ܘܢܸܦܪܘܿܩܟ݂ܘܿܢ.

quia Dominus Deus vester in medio vestri est, et pro vobis contra adversarios dimicabit, ut eruat vos de periculo.

რამეთუ უფალი ღმერთი თქუენ თანა არს, რომელი წინაგიძღვის თქუენ, რათა სძლოთ დაცემად მტერთა თქუენთა და განგარინნეს თქუენ ჴელთაგან მათთა,

4 For the LORD your God is he that goeth with you, to fight for you against your enemies, to save you.

ה. וְדִבְּרוּ הַשֹּׁטְרִים אֶל הָעָם לֵאמֹר מִי הָאִישׁ אֲשֶׁר בָּנָה בַיִת חָדָשׁ וְלֹא חֲנָכוֹ יֵלֵךְ וְיָשֹׁב לְבֵיתוֹ פֶּן יָמוּת בַּמִּלְחָמָה וְאִישׁ אַחֵר יַחְנְכֶנּוּ:

καὶ λαλήσουσιν οἱ γραμματεῖς πρὸς τὸν λαὸν λέγοντες τίς ὁ ἄνθρωπος ὁ οἰκοδομήσας οἰκίαν καινὴν καὶ οὐκ ἐνεκαίνισεν αὐτήν πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ μὴ ἀποθάνῃ ἐν τῷ πολέμῳ καὶ ἄνθρωπος ἕτερος ἐγκαινιεῖ αὐτήν

5 ܘܢܹܐܡܪܘܼܢ ܣܵܦܪܹ̈ܐ ܠܥܲܡܵܐ ܡܲܢܘܼ ܓܲܒ̣ܪܵܐ ܕܲܒ̣ܢܵܐ ܒܲܝܬܵܐ ܚܲܕܬ̣ܵܐ ܘܠܵܐ ܚܲܕ̇ܬܹܗ ܢܸܗܦܘܿܟ݂ ܢܹܐܙܲܠ ܠܒܲܝܬܹ̇ܗ ܕܲܠܡܵܐ ܢܸܬ̣ܩܛܸܠ ܒܲܩܪܵܒ̣ܵܐ ܘܓܲܒ̣ܪܵܐ ܐ̄ܚܪܹܢܵܐ ܢܚܲܕ̇ܬ̣ܝܼܘܗܝ.

Duces quoque per singulas turmas audiente exercitu proclamabunt: Quis est homo qui ædificavit domum novam, et non dedicavit eam? vadat, et revertatur in domum suam, ne forte moriatur in bello, et alius dedicet eam.

მერმე წარდგენ შჯულისმწიგნობარნი იგი, ეტყოდიან ერსა მას და ჰრქუან: ეშენოს თუ ვისმე კაცსა თქუენგანსა სახლი ახალი და სატფური არა ეყოს მას შინა, განვედინ ჩუენგან და მიიქეცინ მუნ სახიდ თვისა, ნუუკუე მოკუდეს წყობასა მას შინა და სხუაჲ კაცი მოვიდეს და სატფურ იყოს მას შინა.

5 And the officers shall speak unto the people, saying, What man is there that hath built a new house, and hath not dedicated it? let him go and return to his house, lest he die in the battle, and another man dedicate it.

ו. וּמִי הָאִישׁ אֲשֶׁר נָטַע כֶּרֶם וְלֹא חִלְּלוֹ יֵלֵךְ וְיָשֹׁב לְבֵיתוֹ פֶּן יָמוּת בַּמִּלְחָמָה וְאִישׁ אַחֵר יְחַלְּלֶנּוּ:

καὶ τίς ὁ ἄνθρωπος ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ οὐκ εὐφράνθη ἐξ αὐτοῦ πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ μὴ ἀποθάνῃ ἐν τῷ πολέμῳ καὶ ἄνθρωπος ἕτερος εὐφρανθήσεται ἐξ αὐτοῦ

6 ܘܡܲܢܘܼ ܓܲܒ̣ܪܵܐ ܕܲܢܨܲܒ̣ ܟܲܪܡܵܐ ܘܠܵܐ ܥܨܲܪ ܡܸܢܹܗ ܢܸܗܦܘܿܟ݂ ܢܹܐܙܲܠ ܠܒܲܝܬܹ̇ܗ ܕܲܠܡܵܐ ܢܸܬ̣ܩܛܸܠ ܒܲܩܪܵܒ̣ܵܐ ܘܓܲܒ̣ܪܵܐ ܐ̄ܚܪܹܢܵܐ ܢܸܥܨܪܝܼܘܗܝ.

Quis est homo qui plantavit vineam, et necdum fecit eam esse communem, de qua vesci omnibus liceat? vadat, et revertatur in domum suam, ne forte moriatur in bello, et alius homo ejus fungatur officio.

და ესხას თუ ვინმე კაცსა რქაჲ და არღა ეხაროს მისგანი, წარვიდეს და მიიქცეს სახიდ თვისა, ნუუკუე მოკუდეს წყობასა მას შინა, და სხუაჲ კაცი მოვიდეს და იხარებდეს მას.

6 And what man is he that hath planted a vineyard, and hath not yet eaten of it? let him also go and return unto his house, lest he die in the battle, and another man eat of it.

ז. וּמִי הָאִישׁ אֲשֶׁר אֵרַשׂ אִשָּׁה וְלֹא לְקָחָהּ יֵלֵךְ וְיָשֹׁב לְבֵיתוֹ פֶּן יָמוּת בַּמִּלְחָמָה וְאִישׁ אַחֵר יִקָּחֶנָּה:

καὶ τίς ὁ ἄνθρωπος ὅστις μεμνήστευται γυναῖκα καὶ οὐκ ἔλαβεν αὐτήν πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ μὴ ἀποθάνῃ ἐν τῷ πολέμῳ καὶ ἄνθρωπος ἕτερος λήμψεται αὐτήν

7 ܘܡܲܢܘܼ ܓܵܒ̣ܪܵܐ ܕܲܡܟܲܪ ܐܲܢ̄ܬ̇ܬ̣ܵܐ ܘܠܵܐ ܢܲܣܒܵܗ̇ ܢܸܗܦܘܿܟ݂ ܢܹܐܙܲܠ ܠܒܲܝܬܹ̇ܗ ܕܲܠܡܵܐ ܢܸܬ̣ܩܛܸܠ ܒܲܩܪܵܒ̣ܵܐ ܘܓܲܒ̣ܪܵܐ ܐ̄ܚܪܹܢܵܐ ܢܸܣܒ̣ܝܼܗ̇.

Quis est homo, qui despondit uxorem, et non accepit eam? vadat, et revertatur in domum suam, ne forte moriatur in bello, et alius homo accipiat eam.

და ეთხოვოს თუ ვისმე კაცსა ცოლი და არღა შეერთოს, წარვედინ და მიიქეცინ სახიდვე თვისა. ნუუკუე მოკუდეს წყობასა მას და სხუამან კაცმან შეირთოს ცოლი იგი მისი.

7 And what man is there that hath betrothed a wife, and hath not taken her? let him go and return unto his house, lest he die in the battle, and another man take her.

ח. וְיָסְפוּ הַשֹּׁטְרִים לְדַבֵּר אֶל הָעָם וְאָמְרוּ מִי הָאִישׁ הַיָּרֵא וְרַךְ הַלֵּבָב יֵלֵךְ וְיָשֹׁב לְבֵיתוֹ וְלֹא יִמַּס אֶת לְבַב אֶחָיו כִּלְבָבוֹ:

καὶ προσθήσουσιν οἱ γραμματεῖς λαλῆσαι πρὸς τὸν λαὸν καὶ ἐροῦσιν τίς ὁ ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος καὶ δειλὸς τῇ καρδίᾳ πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἵνα μὴ δειλιάνῃ τὴν καρδίαν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ὥσπερ ἡ αὐτοῦ

8 ܘܢܵܘܣܦܘܼܢ ܣܵܦܪܹ̈ܐ ܘܢܹܐܡܪܘܼܢ ܠܥܲܡܵܐ ܡܲܢܘܼ ܓܲܒ̣ܪܵܐ ܕܕܲܚܸܠ ܘܪܲܬ̇ܝܼܬ̣ ܠܸܒܹ̇ܗ ܢܸܗܦܘܿܟ݂ ܢܹܐܙܲܠ ܠܒܲܝܬܹ̇ܗ ܕܲܠܡܵܐ ܢܸܬ̇ܬ̇ܒܲܪ ܠܸܒܵܐ ܕܐܲܚܵܘ̈ܗܝ ܐܲܝܟ݂ ܕܠܸܒܹ̇ܗ.

His dictis addent reliqua, et loquentur ad populum: Quis est homo formidolosus, et corde pavido? vadat, et revertatur in domum suam, ne pavere faciat corda fratrum suorum, sicut ipse timore perterritus est.

მერმე შესძინოს მწიგნობართა მათ ერისა მის მიმართ და თქუან, იყოს თუ ვინმე კაცი გულმედგარ და შეშინებულ იყოს გული მისი, წარვედინ და მიიქეცინ სახიდ თვისა, რათა არა მედგროს გული ძმისაჲ მის, ვითარცა-იგი მისი იყოს შეშინებულ.

8 And the officers shall speak further unto the people, and they shall say, What man is there that is fearful and fainthearted? let him go and return unto his house, lest his brethren's heart faint as well as his heart.

ט. וְהָיָה כְּכַלֹּת הַשֹּׁטְרִים לְדַבֵּר אֶל הָעָם וּפָקְדוּ שָׂרֵי צְבָאוֹת בְּרֹאשׁ הָעָם:

καὶ ἔσται ὅταν παύσωνται οἱ γραμματεῖς λαλοῦντες πρὸς τὸν λαόν καὶ καταστήσουσιν ἄρχοντας τῆς στρατιᾶς προηγουμένους τοῦ λαοῦ

9 ܘܡܵܐ ܕܫܲܠܸܡܘ ܣܵܦܪܹ̈ܐ ܠܡܹܐܡܲܪ ܠܥܲܡܵܐ ܢܩܘܼܡܘܼܢ ܪܹ̈ܫܲܝ ܚܲܝ̈ܠܵܘܵܬ̣ܵܐ ܒܪܹܫ ܥܲܡܵܐ.

Cumque siluerint duces exercitus, et finem loquendi fecerint, unusquisque suos ad bellandum cuneos præparabit.

და იყოს, რაჟამს დადუმნენ მწიგნობარნი იგი სიტყვისა მისგან, რომელსა-იგი ეტყოდიან ერსა მას, დაადგინედ მთავარნი და ერისთავნი და წინამძღუარნი ერსა მას ზედა.

9 And it shall be, when the officers have made an end of speaking unto the people that they shall make captains of the armies to lead the people.

י. כִּי תִקְרַב אֶל עִיר לְהִלָּחֵם עָלֶיהָ וְקָרָאתָ אֵלֶיהָ לְשָׁלוֹם:

ἐὰν δὲ προσέλθῃς πρὸς πόλιν ἐκπολεμῆσαι αὐτήν καὶ ἐκκαλέσῃ αὐτοὺς μετ᾽ εἰρήνης

10 ܘܡܵܐ ܕܩܵܪܹܒ̣ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܠܲܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܠܡܸܬ̣ܟܲܬܵܫܘܼ ܥܠܹܝܗ̇ ܐܲܟ݂ܪܸܙ ܥܠܹܝܗ̇ ܫܠܵܡܵܐ.

Siquando accesseris ad expugnandam civitatem, offeres ei primum pacem.

მი-თუ-უჴდეთ ქალაქსა რომელსამე ბრძოლად, პირველად მშვიდობითღა ეტყოდეთ.

10 When thou comest nigh unto a city to fight against it, then proclaim peace unto it.

יא. וְהָיָה אִם שָׁלוֹם תַּעַנְךָ וּפָתְחָה לָךְ וְהָיָה כָּל הָעָם הַנִּמְצָא בָהּ יִהְיוּ לְךָ לָמַס וַעֲבָדוּךָ:

ἐὰν μὲν εἰρηνικὰ ἀποκριθῶσίν σοι καὶ ἀνοίξωσίν σοι ἔσται πᾶς ὁ λαὸς οἱ εὑρεθέντες ἐν αὐτῇ ἔσονταί σοι φορολόγητοι καὶ ὑπήκοοί σου

11 ܘܐܸܢ ܫܠܵܡܵܐ ܬܸܥܢܹܝܟ݂ ܘܬܸܦ̮ܬܲܚ ܠܵܟ݂ ܟܠ ܥܲܡܵܐ ܕܡܸܫܬ̇ܟܲܚ ܒܵܗ̇ ܢܸܗܘܘܿܢ ܠܵܟ݂ ܥܲܒ̣̈ܕܹ̇ܐ ܡܲܣܩܲܝ̈ ܡܲܕܲܐܬ̣ܵܐ ܘܢܸܦܠܚܘܼܢܵܟ݂.

Si receperit, et aperuerit tibi portas, cunctus populus, qui in ea est, salvabitur, et serviet tibi sub tributo.

და თუ მშვიდობისა სიტყუაჲ მოგიგონ თქუენ, და სიმდაბლით დაგემორჩილნენ თქუენ და იყავნ ყოველი იგი ერი დამორჩილებულ მოხარკე თქუენდა.

11 And it shall be, if it make thee answer of peace, and open unto thee, then it shall be, that all the people that is found therein shall be tributaries unto thee, and they shall serve thee.

יב. וְאִם לֹא תַשְׁלִים עִמָּךְ וְעָשְׂתָה עִמְּךָ מִלְחָמָה וְצַרְתָּ עָלֶיהָ:

ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσωσίν σοι καὶ ποιήσωσιν πρὸς σὲ πόλεμον περικαθιεῖς αὐτήν

12 ܘܐܸܢ ܠܵܐ ܬܲܫܠܸܡ ܠܵܟ݂ ܘܬܸܥܒܸ̇ܕ݂ ܥܲܡܵܟ݂ ܩܪܵܒ̣ܵܐ ܐܲܠܘܿܨܹܝܗ̇.

Sin autem fœdus inire noluerit, et cœperit contra te bellum, oppugnabis eam.

და უკეთუ არა გერჩდენ თქუენ და ბრძოლად გამოგეწყვნენ თქუენ, გარემოადგე და მოიცვა იგი.

12 And if it will make no peace with thee, but will make war against thee, then thou shalt besiege it:

יג. וּנְתָנָהּ יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ בְּיָדֶךָ וְהִכִּיתָ אֶת כָּל זְכוּרָהּ לְפִי חָרֶב:

καὶ παραδώσει αὐτὴν κύριος ὁ θεός σου εἰς τὰς χεῖράς σου καὶ πατάξεις πᾶν ἀρσενικὸν αὐτῆς ἐν φόνῳ μαχαίρας

13 ܘܢܲܫܠܡܝܼܗ̇ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܒܐܝܼ̈ܕܲܝܟ. ܘܩܲܛܸܠ ܟܠܗܘܿܢ ܕܸܟ݂ܪܹ̈ܝܗ̇ ܒܦܘܼܡܵܐ ܕܚܲܪܒܵܐ.

Cumque tradiderit Dominus Deus tuus illam in manu tua, percuties omne quod in ea generis masculini est, in ore gladii,

და მოგცეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელთა შენთა და მოსრა ყოველი მამაკაცი და წული ყრმაჲ მათი.

13 And when the LORD thy God hath delivered it into thine hands, thou shalt smite every male thereof with the edge of the sword:

יד. רַק הַנָּשִׁים וְהַטַּף וְהַבְּהֵמָה וְכֹל אֲשֶׁר יִהְיֶה בָעִיר כָּל שְׁלָלָהּ תָּבֹז לָךְ וְאָכַלְתָּ אֶת שְׁלַל אֹיְבֶיךָ אֲשֶׁר נָתַן יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ לָךְ:

πλὴν τῶν γυναικῶν καὶ τῆς ἀποσκευῆς καὶ πάντα τὰ κτήνη καὶ πάντα ὅσα ἂν ὑπάρχῃ ἐν τῇ πόλει καὶ πᾶσαν τὴν ἀπαρτίαν προνομεύσεις σεαυτῷ καὶ φάγῃ πᾶσαν τὴν προνομὴν τῶν ἐχθρῶν σου ὧν κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι

14 ܒܲܠܚܘܿܕ݂ ܢܸܫܹ̈ܐ ܘܝܼܩܲܪܬܵܐ ܘܲܒ̣ܥܝܼܪܵܐ ܘܟ݂ܠ ܕܐܝܼܬ̣ ܒܲܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܘܟ݂ܠ ܒܸܙܬ̣ܵܐ ܒܘܿܙ ܠܵܟ݂ ܘܐܲܟ݂ܘܿܠ ܡ̣ܢ ܒܸܙܬ̣ܵܐ ܕܲܒ̣ܥܸܠܕ̇ܒ̣ܵܒܲܝ̈ܟ ܕܝܵܗܹ̇ܒ̣ ܠܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂.

absque mulieribus et infantibus, jumentis et ceteris quæ in civitate sunt. Omnem prædam exercitui divides, et comedes de spoliis hostium tuorum, quæ Dominus Deus tuus dederit tibi.

ხოლო დედები მათი, ფასი და მონაგები მათი, და საცხოვარი მათი და ყოველი, რაჲცა იპოოს ქალაქსა მას, საცხორებელი მათი წარმოიღო ტყუედ. და შჭამდე შენ ნატყუენავსა მას მტერთა შენთასა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ.

14 But the women, and the little ones, and the cattle, and all that is in the city, even all the spoil thereof, shalt thou take unto thyself; and thou shalt eat the spoil of thine enemies, which the LORD thy God hath given thee.

טו. כֵּן תַּעֲשֶׂה לְכָל הֶעָרִים הָרְחֹקֹת מִמְּךָ מְאֹד אֲשֶׁר לֹא מֵעָרֵי הַגּוֹיִם הָאֵלֶּה הֵנָּה:

οὕτως ποιήσεις πάσας τὰς πόλεις τὰς μακρὰν οὔσας ἀπὸ σοῦ σφόδρα αἳ οὐχὶ ἐκ τῶν πόλεων τῶν ἐθνῶν τούτων

15 ܗܵܟܲܢܵܐ ܥܒܸܕ݂ ܠܟ݂ܠܗܹܝܢ ܩܘܼܪ̈ܝܵܐ ܕܪ̈ܲܚܝܼܩܵܢ ܡܸܢܵܟ݂ ܛܵܒ̣ ܕܠܵܐ ܗ̤ܘܲܝ̈ ܡ̣ܢ ܩܘܼܪܝܵܐ ܕܥܲܡܡܹ̈ܐ ܗܵܠܹܝܢ.

Sic facies cunctis civitatibus, quæ a te procul valde sunt, et non sunt de his urbibus, quas in possessionem accepturus es.

ესრე უყო ყოველთა მათ ქალაქთა, რომელნი-იგი განშორებულად იყვნენ შენსა, რომელ-იგი არა ნათესავისა მისგანისა წარმართთაჲსა იყვნენ.

15 Thus shalt thou do unto all the cities which are very far off from thee, which are not of the cities of these nations.

טז. רַק מֵעָרֵי הָעַמִּים הָאֵלֶּה אֲשֶׁר יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ נֹתֵן לְךָ נַחֲלָה לֹא תְחַיֶּה כָּל נְשָׁמָה:

ἰδοὺ δὲ ἀπὸ τῶν πόλεων τῶν ἐθνῶν τούτων ὧν κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι κληρονομεῖν τὴν γῆν αὐτῶν οὐ ζωγρήσετε ἀπ᾽ αὐτῶν πᾶν ἐμπνέον

16 ܒܲܠܚܘܿܕ݂ ܡ̣ܢ ܩܘܼܪ̈ܝܵܐ ܕܗܵܠܹܝܢ ܥܲܡܡܹ̈ܐ ܕܝܵܗܹ̇ܒ̣ ܠܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܝܘܼܪܬܵܢܵܐ ܠܵܐ ܬܲܚܸܐ ܟܠ ܢܸܫܡܵܐ.

De his autem civitatibus, quæ dabuntur tibi, nullum omnino permittes vivere:

ხოლო ქალაქთა მათთჳს წარმართთაჲსა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ დამკვიდრებად, მოსრვით მოსრნე იგინი და არა დაუტეო მას შინა ცოცხალი ერთიცა მშუმინვიერი, რომლისა თანა იყოს სამშვინველი ცხოველი.

16 But of the cities of these people, which the LORD thy God doth give thee for an inheritance, thou shalt save alive nothing that breatheth:

יז. כִּי הַחֲרֵם תַּחֲרִימֵם הַחִתִּי וְהָאֱמֹרִי הַכְּנַעֲנִי וְהַפְּרִזִּי הַחִוִּי וְהַיְבוּסִי כַּאֲשֶׁר צִוְּךָ יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ:

ἀλλ᾽ ἢ ἀναθέματι ἀναθεματιεῖτε αὐτούς τὸν Χετταῖον καὶ Αμορραῖον καὶ Χαναναῖον καὶ Φερεζαῖον καὶ Ευαῖον καὶ Ιεβουσαῖον καὶ Γεργεσαῖον ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι κύριος ὁ θεός σου

17 ܐܸܠܵܐ ܡܸܚܪܲܒ̣ ܚܪܘܿܒ̣ ܐܸܢܘܿܢ ܠܚܹܝ̈ܬ̣ܵܝܹܐ ܘܠܵܐ ܡܘܼܪ̈ܵܝܹܐ ܘܠܲܟ݂ܢܲܥܢܵܝܹ̈ܐ ܘܲܠܦܲܪܙܠܵܝܹ̈ܐ ܘܲܠܚܵܘܵܝܹ̈ܐ ܘܲܠܝܵܒܘܿܣܵܝܹ̈ܐ ܐܲܝܟ݂ ܕܦܲܩܕ݂ܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂.

sed interficies in ore gladii, Hethæum videlicet, et Amorrhæum, et Chananæum, Pherezæum, et Hevæum, et Jebusæum, sicut præcepit tibi Dominus Deus tuus:

არამედ წყევით დასწყევნე იგინი, ქეტელი იგი და ამორეველი, და ქანანელი იგი, და ფერეზელი იგი, და ეველი იგი, და გერგესეველი იგი და იაბოსელი იგი, ვითარცა გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან,

17 But thou shalt utterly destroy them; namely, the Hittites, and the Amorites, the Canaanites, and the Perizzites, the Hivites, and the Jebusites; as the LORD thy God hath commanded thee:

יח. לְמַעַן אֲשֶׁר לֹא יְלַמְּדוּ אֶתְכֶם לַעֲשׂוֹת כְּכֹל תּוֹעֲבֹתָם אֲשֶׁר עָשׂוּ לֵאלֹהֵיהֶם וַחֲטָאתֶם לַיהֹוָה אֱלֹהֵיכֶם:

ἵνα μὴ διδάξωσιν ὑμᾶς ποιεῖν πάντα τὰ βδελύγματα αὐτῶν ὅσα ἐποίησαν τοῖς θεοῖς αὐτῶν καὶ ἁμαρτήσεσθε ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν

18 ܕܠܵܐ ܢܲܠܦܘܼܢܵܟ݂ ܠܡܸܥܒܸܕ݂ ܐܲܝܟ݂ ܟܠܵܗ̇ ܛܲܢܦܘܼܬ̣ܗܘܿܢ ܕܥܵܒ̣ܕ̇ܝܼܢ ܗ̄ܘ̣ܵܘ ܠܐܲܒ̣ܵܗܲܝ̈ܗܘܿܢ ܘܬܸܚܛܘܿܢ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܟ݂ܘܿܢ.

ne forte doceant vos facere cunctas abominationes, quas ipsi operati sunt diis suis, et peccetis in Dominum Deum vestrum.

რათა არა გასწაონ შენ ყოველი იგი საქმე ბილწებისაჲ, რომელსა-იგი იქმოდეს კერპთა მიმართ მათთა და გაცთუნონ შენ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.

18 That they teach you not to do after all their abominations, which they have done unto their gods; so should ye sin against the LORD your God.

יט. כִּי תָצוּר אֶל עִיר יָמִים רַבִּים לְהִלָּחֵם עָלֶיהָ לְתָפְשָׂהּ לֹא תַשְׁחִית אֶת עֵצָהּ לִנְדֹּחַ עָלָיו גַּרְזֶן כִּי מִמֶּנּוּ תֹאכֵל וְאֹתוֹ לֹא תִכְרֹת כִּי הָאָדָם עֵץ הַשָּׂדֶה לָבֹא מִפָּנֶיךָ בַּמָּצוֹר:

ἐὰν δὲ περικαθίσῃς περὶ πόλιν ἡμέρας πλείους ἐκπολεμῆσαι αὐτὴν εἰς κατάλημψιν αὐτῆς οὐχὶ ἐξολεθρεύσεις τὰ δένδρα αὐτῆς ἐπιβαλεῖν ἐπ᾽ αὐτὰ σίδηρον ἀλλ᾽ ἢ ἀπ᾽ αὐτοῦ φάγῃ αὐτὸ δὲ οὐκ ἐκκόψεις μὴ ἄνθρωπος τὸ ξύλον τὸ ἐν τῷ ἀγρῷ εἰσελθεῖν ἀπὸ προσώπου σου εἰς τὸν χάρακα

19 ܘܟܲܕ݂ ܬܹܐܠܨܝܼܗ̇ ܠܲܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܝܵܘ̈ܡܵܬ̣ܵܐ ܣܲܓ̇ܝܼ̈ܐܹܐ ܠܡܸܬ̣ܟܲܬܵܫܘܼ ܥܠܹܝܗ̇ ܘܲܠܡܸܟ݂ܒ̇ܫܵܗ̇ ܠܵܐ ܬܚܲܒܸ̇ܠ ܐܝܼܠܵܢܹ̈ܝܗ̇ ܘܠܵܐ ܬܲܪܡܸܐ ܥܠܲܝܗܘܿܢ ܦܲܪܙܠܵܐ ܡܸܛܠ ܕܡܸܢܗܘܿܢ ܕܐܝܼܠܵܢܵܐ ܕܚܲܩܠܵܐ ܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܐܲܝܟ݂ ܒܲܪܢܵܫܵܐ ܕܢܸܥܪܘܿܩ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡܲܝܟ ܒܐܘܼܠܨܵܢܵܐ.

Quando obsederis civitatem multo tempore, et munitionibus circumdederis ut expugnes eam, non succides arbores, de quibus vesci potest, nec securibus per circuitum debes vastare regionem: quoniam lignum est, et non homo, nec potest bellantium contra te augere numerum.

უკეთუ მიხვიდე და გარემოადგე რომელსამე ქალაქსა, და მოიცვა იგი და ჰბრძოდი მას ბრძოლითა მრავალ დღე, ნუ დაჰკაფ შენ ნერგსა მათსა მახჳლითა შენითა, არამედ ჭამით შჭამდე შენ მათ, ნუ მოჰკვეთ შენ ხესა ხილისა გამომღებელსა პატნეზად, შესაცველად გამოსაპყრობელად მისა.

19 When thou shalt besiege a city a long time, in making war against it to take it, thou shalt not destroy the trees thereof by forcing an axe against them: for thou mayest eat of them, and thou shalt not cut them down (for the tree of the field is man's life) to employ them in the siege:

כ. רַק עֵץ אֲשֶׁר תֵּדַע כִּי לֹא עֵץ מַאֲכָל הוּא אֹתוֹ תַשְׁחִית וְכָרָתָּ וּבָנִיתָ מָצוֹר עַל הָעִיר אֲשֶׁר הִוא עֹשָׂה עִמְּךָ מִלְחָמָה עַד רִדְתָּהּ:

ἀλλὰ ξύλον ὃ ἐπίστασαι ὅτι οὐ καρπόβρωτόν ἐστιν τοῦτο ἐξολεθρεύσεις καὶ ἐκκόψεις καὶ οἰκοδομήσεις χαράκωσιν ἐπὶ τὴν πόλιν ἥτις ποιεῖ πρὸς σὲ τὸν πόλεμον ἕως ἂν παραδοθῇ

20 ܒܲܠܚܘܿܕ݂ ܕܹܝܢ ܐܝܼܠܵܢܵܐ ܐܲܝܢܵܐ ܕܝܵܕܲܥ ܐܲܢ̄ܬ̇ ܕܠܵܐ ܗ̄ܘ̣ܵܐ ܐܝܼܠܵܢܵܐ ܕܡܹܐܟ݂ܘܼܠܬܵܐ ܠܹܗ ܚܲܒܸ̇ܠ ܘܲܦܣܘܿܩ ܘܲܒ̣ܢܝܼ ܩܲܠܩܘܼܡܹ̈ܐ ܥܲܠ ܩܪܝܼܬ̣ܵܐ ܕܥܵܒ̣ܕܵܐ ܥܲܡܵܟ݂ ܩܪܵܒ̣ܵܐ ܥܕܲܡܵܐ ܕܬܸܟ݂ܒ̇ܫܝܼܗ̇.

Si qua autem ligna non sunt pomifera, sed agrestia, et in ceteros apta usus, succide, et instrue machinas, donec capias civitatem, quæ contra te dimicat.

არამედ იგი ძელი მოჰკაფო, რომელი უწყოდი, ვითარმედ არა ხილისა გამომღებელი იყოს, და დამოაქმნა მას გარემო საბრძოლად ქალაქსა მას, ვიდრემდის უფალმან ღმერთმან მოგცეს ქალაქი იგი ჴელთა შენთა.

20 Only the trees which thou knowest that they be not trees for meat, thou shalt destroy and cut them down; and thou shalt build bulwarks against the city that maketh war with thee, until it be subdued.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=0c598329-9922-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display