Bibliotheca Polyglotta

καὶ μετὰ ταῦτα εἰσῆλθεν Μωυσῆς καὶ Ααρων πρὸς Φαραω καὶ εἶπαν αὐτῷ τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου ἵνα μοι ἑορτάσωσιν ἐν τῇ ἐρήμῳ

1 ܘܒ݂ܵܬܲܪ ܗܵܝܕܹܿܝܢ: ܥܲܠܘ ܡܘܼܫܹܐ ܘܐܲܗܪܘܿܢ: ܘܐܸܡܲܪܘ ܠܦܸܪܥܘܿܢ: ܗܵܟܲܢܵܐ ܐܵܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܕܝܼܣܪܵܝܹܠ: ܫܲܕܲܪ ܠܥܲܡܝ ܘܲܢܚܲܓܿܘܿܢ ܠܝܼ ܒܡܲܕ݂ܒܿܪܵܐ.

Post hæc ingressi sunt Moyses et Aaron, et dixerunt Pharaoni: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi in deserto.

Եւ ապա մտին Մովսէս եւ Ահարոն առաջի փարաւոնի եւ ասեն ցնա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Արձակեա զժողովուրդ իմ, զի արասցեն ինձ տօն յանապատի:

და ამისა შემდგომად შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოჲსსა და ჰრქუეს მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: გამოავლინე ერი ჩემი, რათა მმსახურებდენ მე უდაბნოსა ზედა. 1

1 And afterward Moses and Aaron went in, and told Pharaoh, Thus saith the LORD God of Israel, Let my people go, that they may hold a feast unto me in the wilderness.

ב. וַיֹּאמֶר פַּרְעֹה מִי יְהֹוָה אֲשֶׁר אֶשְׁמַע בְּקֹלוֹ לְשַׁלַּח אֶת יִשְׂרָאֵל לֹא יָדַעְתִּי אֶת יְהֹוָה וְגַם אֶת יִשְׂרָאֵל לֹא אֲשַׁלֵּחַ:

καὶ εἶπεν Φαραω τίς ἐστιν οὗ εἰσακούσομαι τῆς φωνῆς αὐτοῦ ὥστε ἐξαποστεῖλαι τοὺς υἱοὺς Ισραηλ οὐκ οἶδα τὸν κύριον καὶ τὸν Ισραηλ οὐκ ἐξαποστέλλω

2 ܘܐܸܡܲܪ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܡܲܢܘܼ ܡܵܪܝܵܐ ܕܐܸܫܡܲܥ ܒܩܵܠܹܗ ܠܲܡܫܲܕܵܪܘܼ ܠܝܼܣܪܵܝܹܠ: ܠܵܐ ܝܵܕܲܥ ܐ̄ܢܵܐ ܠܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܵܦ ܠܝܼܣܪܵܝܹܠ ܠܵܐ ܡܫܲܕܲܪ ܐ̄ܢܵܐ.

At ille respondit: Quis est Dominus, ut audiam vocem ejus, et dimittam Israël? nescio Dominum, et Israël non dimittam.

Եւ ասէ փարաւոն. Ո՞վ է նա, որում լուայց ձայնի նորա արձակել զորդիսն Իսրայելի. ոչ գիտեմ զՏէրն, եւ զԻսրայէլ ոչ արձակեմ:

და ჰრქუა ფარაო: ვინ არს იგი, რათა ვისმინო ჴმისა მისისა, ვითარმედ განუტევნე ძენი ისრაჱლისანი? არა ვიცი უფალი, არცა განუტეო ისრაჱლი. 2

2 And Pharaoh said, Who is the LORD, that I should obey his voice to let Israel go? I know not the LORD, neither will I let Israel go.

ג. וַיֹּאמְרוּ אֱלֹהֵי הָעִבְרִים נִקְרָא עָלֵינוּ נֵלֲכָה נָּא דֶּרֶךְ שְׁלשֶׁת יָמִים בַּמִּדְבָּר וְנִזְבְּחָה לַיהֹוָה אֱלֹהֵינוּ פֶּן יִפְגָּעֵנוּ בַּדֶּבֶר אוֹ בֶחָרֶב:

καὶ λέγουσιν αὐτῷ ὁ θεὸς τῶν Εβραίων προσκέκληται ἡμᾶς πορευσόμεθα οὖν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν εἰς τὴν ἔρημον ὅπως θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν μήποτε συναντήσῃ ἡμῖν θάνατος ἢ φόνος

3 ܘܐܸܡܲܪܘ: ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܕܥܸܒ݂ܪܵܝܹܐ ܐܸܬ݂ܓܿܠܝܼ ܥܠܲܝܢ: ܢܹܐܙܲܠ ܡܲܪܕܹܿܐ ܬܠܵܬ݂ܵܐ ܝܵܘܡܝܼܢ ܒܡܲܕ݂ܒܿܪܵܐ: ܘܲܢܕܲܒܲܚ ܠܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܲܢ: ܕܲܠܡܵܐ ܢܹܐܪܥܲܢ ܒܚܲܪܒܵܐ ܐܵܘ ܒܡܵܘܬܵܐ.

Dixeruntque: Deus Hebræorum vocavit nos, ut eamus viam trium dierum in solitudinem, et sacrificemus Domino Deo nostro: ne forte accidat nobis pestis aut gladius.

Եւ ասեն ցնա. Աստուածն Եբրայեցւոց կոչեաց զմեզ առ ինքն``. արդ երթիցուք երից աւուրց ճանապարհ յանապատն, զի զոհեսցուք Տեառն Աստուծոյ մերում. գուցէ պատահիցէ մեզ մահ կամ սպանումն:

და ჰრქუეს მას: ღმერთი ებრაელთა მიწესს ჩუენ, განვიდი გზასა სამისა დღისასა უდაბნოდ, რათა მსხუერპლი შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, ნუუკუე შემემთხჳოს ჩუენ სიკუდილი, გინა მახჳლი. 3

3 And they said, The God of the Hebrews hath met with us: let us go, we pray thee, three days' journey into the desert, and sacrifice unto the LORD our God; lest he fall upon us with pestilence, or with the sword.

ד. וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם מֶלֶךְ מִצְרַיִם לָמָּה משֶׁה וְאַהֲרֹן תַּפְרִיעוּ אֶת הָעָם מִמַּעֲשָׂיו לְכוּ לְסִבְלֹתֵיכֶם:

καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς Αἰγύπτου ἵνα τί Μωυσῆ καὶ Ααρων διαστρέφετε τὸν λαόν μου ἀπὸ τῶν ἔργων ἀπέλθατε ἕκαστος ὑμῶν πρὸς τὰ ἔργα αὐτοῦ

4 ܘܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ ܡܲܠܟܵܐ ܕܡܸܨܪܝܹܢ: ܠܡܵܢܵܐ ܡܘܼܫܹܐ ܘܐܲܗܪܘܿܢ ܡܒܲܛܠܝܼܢ ܐܲܢ̄ܬܿܘܿܢ ܠܥܲܡܵܐ ܡܼܢ ܥܒ݂ܵܕ݂ܗܘܿܢ: ܙܸܠܘ ܠܫܘܼܥܒܵܕ݂ܟ݂ܘܿܢ.

Ait ad eos rex Ægypti: Quare Moyses et Aaron sollicitatis populum ab operibus suis? ite ad onera vestra.

Եւ ասէ ցնոսա արքայն Եգիպտացւոց. Ընդէ՞ր դու, Մովսէս եւ Ահարոն, խափանէք զժողովուրդն ի գործոյ իւրեանց. երթայք յիւրաքանչիւր գործ իւր:

ჰრქუა მათ მეფემან ეგჳპტისამან: რაჲსათჳს თქუენ, მოსე და აჰრონ, გარდააქცევთ ერსა საქმისაგან მათისა? წარვედით კაცად-კაცადი თქუენი საქმესა თჳსსა. 4

4 And the king of Egypt said unto them, Wherefore do ye, Moses and Aaron, let the people from their works? get you unto your burdens.

ה. וַיֹּאמֶר פַּרְעֹה הֵן רַבִּים עַתָּה עַם הָאָרֶץ וְהִשְׁבַּתֶּם אֹתָם מִסִּבְלֹתָם:

καὶ εἶπεν Φαραω ἰδοὺ νῦν πολυπληθεῖ ὁ λαός μὴ οὖν καταπαύσωμεν αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἔργων

5 ܘܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܗܵܐ ܣܲܓܿܝܼܐܝܼܢ ܗܵܫܵܐ ܥܲܡܵܐ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܡܒܲܛܠܝܼܢ ܐܲܢ̄ܬܿܘܿܢ ܠܗܘܿܢ ܥܒ݂ܵܕ݂ܗܘܿܢ.

Dixitque Pharao: Multus est populus terræ: videtis quod turba succreverit: quanto magis si dederitis eis requiem ab operibus?

Եւ ասէ փարաւոն. Ահա բազմանայ յոյժ ժողովուրդն յերկրիս. արդ մի՛ հանդարտեցուսցուք զնոսա ի գործոյ:

და თქუა ფარაო: აჰა ესერა, აწ განმრავლებულ არს ერი ესე ქუეყანისა, არღარა შეუნდოთ მათ საქმისა მისგან. 5

5 And Pharaoh said, Behold, the people of the land now are many, and ye make them rest from their burdens.

ו. וַיְצַו פַּרְעֹה בַּיּוֹם הַהוּא אֶת הַנֹּגְשִׂים בָּעָם וְאֶת שֹׁטְרָיו לֵאמֹר:

συνέταξεν δὲ Φαραω τοῖς ἐργοδιώκταις τοῦ λαοῦ καὶ τοῖς γραμματεῦσιν λέγων

6 ܘܦܲܩܸܕ݂ ܦܸܪܥܘܿܢ ܒܝܵܘܡܵܐ ܗܵܘ ܠܫܲܠܝܼܛܵܘܗܝ ܕܥܲܡܵܐ: ܘܲܠܣܲܦܪܵܘܗܝ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ.

Præcepit ergo in die illo præfectis operum et exactoribus populi, dicens:

Եւ հրամայեաց փարաւոն յաւուր յայնմիկ գործավարաց ժողովրդեանն եւ դպրաց նորա. ասէ:

და უბრძანა ფარაო მას დღესა შინა საქმის მაწუეველთა მათ ერისათა და მწიგნობართა და ჰრქუა: 6

6 And Pharaoh commanded the same day the taskmasters of the people, and their officers, saying,

ז. לֹא תֹאסִפוּן לָתֵת תֶּבֶן לָעָם לִלְבֹּן הַלְּבֵנִים כִּתְמוֹל שִׁלְשֹׁם הֵם יֵלְכוּ וְקשְׁשׁוּ לָהֶם תֶּבֶן:

οὐκέτι προστεθήσεται διδόναι ἄχυρον τῷ λαῷ εἰς τὴν πλινθουργίαν καθάπερ ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν αὐτοὶ πορευέσθωσαν καὶ συναγαγέτωσαν ἑαυτοῖς ἄχυρα

7 ܠܵܐ ܬܵܘܣܦܘܼܢ ܠܡܸܬܲܠ ܬܸܒ݂ܢܵܐ ܠܥܲܡܵܐ ܠܡܲܪܡܵܝܘܼ ܠܸܒ݂ܢܹ̈ܐ: ܐܲܝܟ݂ ܕܐܸܬ݂ܡܵܠܝ ܘܐܲܝܟ݂ ܕܲܡܢܲܬ݂ܡܵܠܝ: ܗܸܢܘܿܢ ܢܹܐܙܠ̄ܘܼܢ ܢܲܩܫܘܼܢ ܠܗܘܿܢ ܬܸܒ݂ܢܵܐ.

Nequaquam ultra dabitis paleas populo ad conficiendos lateres, sicut prius: sed ipsi vadant, et colligant stipulas.

Մի՛ եւս յաւելուցուք տալ յարդ ժողովրդեանն յաղիւսարկութիւն որպէս յերէկն եւ յեռանդ. ինքեանք երթիցեն եւ ժողովեսցեն իւրեանց յարդ:

ნუღარა შესძინებთ ცემად ბზესა ალიზისა საქმედ რად, ვითარცა გუშინ და ძოღან, იგინი წარვიდედ და შეიკრიბედ თავისა თჳსისა ბზე. 7

7 Ye shall no more give the people straw to make brick, as heretofore: let them go and gather straw for themselves.

ח. וְאֶת מַתְכֹּנֶת הַלְּבֵנִים אֲשֶׁר הֵם עֹשִׂים תְּמוֹל שִׁלְשֹׁם תָּשִׂימוּ עֲלֵיהֶם לֹא תִגְרְעוּ מִמֶּנּוּ כִּי נִרְפִּים הֵם עַל כֵּן הֵם צֹעֲקִים לֵאמֹר נֵלְכָה נִזְבְּחָה לֵאלֹהֵינוּ:

καὶ τὴν σύνταξιν τῆς πλινθείας ἧς αὐτοὶ ποιοῦσιν καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν ἐπιβαλεῖς αὐτοῖς οὐκ ἀφελεῖς οὐδέν σχολάζουσιν γάρ διὰ τοῦτο κεκράγασιν λέγοντες πορευθῶμεν καὶ θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν

8 ܘܚܘܼܫܒܵܢܵܐ ܕܠܸܒܹܢܹ̈ܐ ܕܥܵܒ݂ܕܝܼܢ ܗ̄ܘܵܘ: ܐܲܝܟ݂ ܕܡܼܢ ܐܸܬ݂ܡܵܠܝ ܘܐܲܝܟ݂ ܕܡܼܢ ܡܢܵܬ݂ܡܵܠܝ: ܬܲܪܡܘܼܢ ܥܠܲܝܗܘܿܢ: ܘܠܵܐ ܬܒܲܨܪܘܼܢ ܡܸܢܗܘܿܢ: ܡܸܛܠ ܕܒܲܛܵܠܹ̈ܐ ܐܸܢܘܿܢ: ܡܸܛܠ ܗܵܢܵܐ ܡܒܲܓܿܢܝܼܢ ܘܐܵܡܪܝܼܢ: ܢܹܐܙܲܠ ܢܕܲܒܲܚ ܠܐܲܠܵܗܲܢ.

Et mensuram laterum, quam prius faciebant, imponetis super eos, nec minuetis quidquam: vacant enim, et idcirco vociferantur, dicentes: Eamus, et sacrificemus Deo nostro.

Եւ զսակ զաղիւսարկին որպէս գործէին հանապազ, արկէք ի վերայ նոցա. մի՛ հատանիցէք ինչ անտի. զի դատարկացան եւ վասն այնորիկ աղաղակեն եւ ասեն. Երթիցուք զոհեսցուք Աստուծոյ մերում:

და ბრძანებული იგი ალიზი, რომელსა იქმან დღითი-დღედ იგივე დასდევით მათ, ნუმცა რას დააკლებენ, რამეთუ სცალს და ამისთჳს ღაღადებენ და იტყჳან: განვიდეთ და შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. 8

8 And the tale of the bricks, which they did make heretofore, ye shall lay upon them; ye shall not diminish ought thereof: for they be idle; therefore they cry, saying, Let us go and sacrifice to our God.

ט. תִּכְבַּד הָעֲבֹדָה עַל הָאֲנָשִׁים וְיַעֲשׂוּ בָהּ וְאַל יִשְׁעוּ בְּדִבְרֵי שָׁקֶר:

βαρυνέσθω τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων τούτων καὶ μεριμνάτωσαν ταῦτα καὶ μὴ μεριμνάτωσαν ἐν λόγοις κενοῖς

9 ܬܸܥܫܲܢ ܥܒ݂ܝܼܕܿܬܵܐ ܥܲܠ ܓܲܒ݂ܪܹܐ ܘܢܸܪܢܘܿܢ ܒܵܗ: ܘܠܵܐ ܢܸܪܢܘܿܢ ܒܡܸܠܹ̈ܐ ܣܪܝܼܩܵܬ݂ܵܐ.

Opprimantur operibus, et expleant ea: ut non acquiescant verbis mendacibus.

Ծանրասցի գործ մարդկանն, եւ այնմ հոգասցեն, եւ մի՛ հոգասցեն ի բանս տարապարտս:

დაუმძიმდინ საქმე კაცთა ამათ და მას ზრუნვიდენ და ნუ ზრუნვედ სიტყუასა ცუდსა. 9

9 Let there more work be laid upon the men, that they may labour therein; and let them not regard vain words.

י. וַיֵּצְאוּ נֹגְשֵׂי הָעָם וְשֹׁטְרָיו וַיֹּאמְרוּ אֶל הָעָם לֵאמֹר כֹּה אָמַר פַּרְעֹה אֵינֶנִּי נֹתֵן לָכֶם תֶּבֶן:

κατέσπευδον δὲ αὐτοὺς οἱ ἐργοδιῶκται καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ ἔλεγον πρὸς τὸν λαὸν λέγοντες τάδε λέγει Φαραω οὐκέτι δίδωμι ὑμῖν ἄχυρα

10 ܘܲܢܦܲܩܘ ܫܲܠܝܼܛܵܢܵܘܗܝ ܕܥܲܡܵܐ ܘܣܲܦܪܵܘܗܝ: ܘܐܸܡܲܪܘ ܠܥܲܡܵܐ: ܗܵܟܲܢܵܐ ܐܸܡܲܪ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܠܵܐ ܝܵܗܹܒ݂ ܐ̄ܢܵܐ ܠܟ݂ܘܿܢ ܬܸܒ݂ܢܵܐ.

Igitur egressi præfecti operum et exactores ad populum, dixerunt: Sic dicit Pharao: Non do vobis paleas:

Եւ ստիպէին զնոսա գործավարք ժողովրդեանն եւ դպիրք նորա, եւ խօսէին ընդ ժողովրդեանն եւ ասէին. Այսպէս ասէ փարաւոն. Ոչ եւս տաց ձեզ յարդ:

ასწრაფდეს მათ საქმის მწუეველნი იგი ერისანი და მწიგნობარნი იგი და ეტყოდეს ერსა: ამას იტყჳს ფარაო, არარა გცემ თქუენ ბზესა. 10

10 And the taskmasters of the people went out, and their officers, and they spake to the people, saying, Thus saith Pharaoh, I will not give you straw.

יא. אַתֶּם לְכוּ קְחוּ לָכֶם תֶּבֶן מֵאֲשֶׁר תִּמְצָאוּ כִּי אֵין נִגְרָע מֵעֲבֹדַתְכֶם דָּבָר:

αὐτοὶ ὑμεῖς πορευόμενοι συλλέγετε ἑαυτοῖς ἄχυρα ὅθεν ἐὰν εὕρητε οὐ γὰρ ἀφαιρεῖται ἀπὸ τῆς συντάξεως ὑμῶν οὐθέν

11 ܐܲܢ̄ܬܘܿܢ ܙܸܠܘ ܣܲܒ݂ܘ ܠܟ݂ܘܿܢ ܬܸܒ݂ܢܵܐ ܡܼܢ ܐܲܝܡܸܟܵܐ ܕܡܸܫܟܚܝܼܢ ܐܲܢ̄ܬܘܿܢ: ܘܡܸܕܸܡ ܠܵܐ ܢܸܬ݂ܒܲܨܲܪ ܡܼܢ ܥܒ݂ܵܕ݂ܟ݂ܘܿܢ.

ite, et colligite sicubi invenire poteritis, nec minuetur quidquam de opere vestro.

դուք ձեզէն երթայք ժողովեցէք ձեզ յարդ ուստի՛ եւ գտանիցէք. զի ոչ թողասցի ձեզ ի սակէն ձերմէ եւ ոչ ինչ:

წარვედით თქუენ და შეკრიბეთ ბზე, სადაცა ჰპოოთ და არარაჲ დააკლოთ თქუენ დაწესებულსა მას არცაღა ერთ. 11

11 Go ye, get you straw where ye can find it: yet not ought of your work shall be diminished.

יב. וַיָּפֶץ הָעָם בְּכָל אֶרֶץ מִצְרָיִם לְקשֵׁשׁ קַשׁ לַתֶּבֶן:

καὶ διεσπάρη ὁ λαὸς ἐν ὅλῃ Αἰγύπτῳ συναγαγεῖν καλάμην εἰς ἄχυρα

12 ܘܐܸܬ݂ܒܲܕܲܪ ܥܲܡܵܐ ܒܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ: ܠܡܸܩܲܫ ܩܸܫܬܵܐ ܕܬܸܒ݂ܢܵܐ.

Dispersusque est populus per omnem terram Ægypti ad colligendas paleas.

Եւ սփռեցաւ ժողովուրդն ընդ ամենայն երկիրն Եգիպտացւոց ժողովել եղէգն առ ի յարդ:

და განიბნია ერი იგი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა შეკრებად წუელისა ბზედ. 12

12 So the people were scattered abroad throughout all the land of Egypt to gather stubble instead of straw.

יג. וְהַנֹּגְשִׂים אָצִים לֵאמֹר כַּלּוּ מַעֲשֵׂיכֶם דְּבַר יוֹם בְּיוֹמוֹ כַּאֲשֶׁר בִּהְיוֹת הַתֶּבֶן:

οἱ δὲ ἐργοδιῶκται κατέσπευδον αὐτοὺς λέγοντες συντελεῖτε τὰ ἔργα τὰ καθήκοντα καθ᾽ ἡμέραν καθάπερ καὶ ὅτε τὸ ἄχυρον ἐδίδοτο ὑμῖν

13 ܘܫܲܠܝܼܛܹ̈ܐ ܐܵܠܨܝܼܢ ܘܐܵܡܪܝܼܢ: ܐܲܫܠܸܡܘ ܥܒ݂ܵܕ݂ܟ݂ܘܢ ܐܲܝܟ݂ ܕܲܒ݂ܟ݂ܠܙܒܲܢ: ܐܲܝܟ݂ ܕܡܸܬ݂ܝܗܸܒ݂ ܗ̄ܘܵܐ ܠܟ݂ܘܢ ܬܸܒ݂ܢܵܐ.

Præfecti quoque operum instabant, dicentes: Complete opus vestrum quotidie, ut prius facere solebatis quando dabantur vobis paleæ.

Եւ գործավարքն ստիպէին զնոսա եւ ասէին. Բովանդակեցէք զգործն ձեր ըստ հանապազորդ սակին, որպէս մինչ յարդն տային ձեզ:

ხოლო საქმის მწვეველნი იგი ასწრაფებდეს მათ და ეტყოდეს: აღასრულეთ საქმე დაწესებული თქუენი დღითი-დღედ, ვითარცა-იგი რაჟამს ბზე გეცემოდა თქუენ. 13

13 And the taskmasters hasted them, saying, Fulfil your works, your daily tasks, as when there was straw.

יד. וַיֻּכּוּ שֹׁטְרֵי בְּנֵי יִשְׂרָאֵל אֲשֶׁר שָׂמוּ עֲלֵהֶם נֹגְשֵׂי פַרְעֹה לֵאמֹר מַדּוּעַ לֹא כִלִּיתֶם חָקְכֶם לִלְבֹּן כִּתְמוֹל שִׁלְשֹׁם גַּם תְּמוֹל גַּם הַיּוֹם:

καὶ ἐμαστιγώθησαν οἱ γραμματεῖς τοῦ γένους τῶν υἱῶν Ισραηλ οἱ κατασταθέντες ἐπ᾽ αὐτοὺς ὑπὸ τῶν ἐπιστατῶν τοῦ Φαραω λέγοντες διὰ τί οὐ συνετελέσατε τὰς συντάξεις ὑμῶν τῆς πλινθείας καθάπερ ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν καὶ τὸ τῆς σήμερον

14 ܘܐܸܬ݂ܪܕ݂ܝܘ ܣܵܦܪܹܐ ܕܲܒ݂̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ: ܕܐܲܩܝܼܡܘ ܥܠܲܝܗܘܿܢ ܫܲܠܝܼܛܵܢܵܘܗܝ ܕܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܐܵܡܪܝܼܢ: ܠܡܵܢܵܐ ܠܵܐ ܐܲܫܠܸܡܬܘܿܢ ܚܘܼܫܒܵܢܼܟ݂ܘܿܢ ܕܠܸܒ݂ܢܹ̈ܐ: ܐܲܝܟ݂ ܕܐܸܬ݂ܡܵܠܝ ܘܐܲܝܟ݂ ܕܲܡܢܲܬ݂ܡܵܠܝ: ܘܐܵܦ ܐܸܬ݂ܡܵܠܝ ܘܝܵܘܡܵܢܵܐ.

Flagellatique sunt qui præerant operibus filiorum Israël, ab exactoribus Pharaonis, dicentibus: Quare non impletis mensuram laterum sicut prius, nec heri, nec hodie?

Եւ տանջեցան դպիրք ազգի որդւոցն Իսրայելի որ կային ի վերայ նոցա` ի վերակացուացն փարաւոնի, զի ասէին, թէ Ընդէ՞ր ոչ բովանդակեցէք զսակ աղիւսոյն ձերոյ որպէս յերէկն եւ յեռանդ` եւ զայսր աւուրդ:

და იტანჯნენ მწიგნობარნი იგი ნათესავისა მის ძეთა ისრაჱლისათანი, რომელნი-იგი დაედგინნეს მათ ზედა ზედამდგომელთა მათ ფარაოჲსთა და ეტყოდეს: რაჲსათჳს არა აღასრულეთ დაწესებული იგი ალიზისა საქმე თქუენი გუშინდელისა და ძოღანდელისა დღისა დღესცა ეგრევე? 14

14 And the officers of the children of Israel, which Pharaoh's taskmasters had set over them, were beaten, and demanded, Wherefore have ye not fulfilled your task in making brick both yesterday and to day, as heretofore?

טו. וַיָּבֹאוּ שֹׁטְרֵי בְּנֵי יִשְׂרָאֵל וַיִּצְעֲקוּ אֶל פַּרְעֹה לֵאמֹר לָמָּה תַעֲשֶׂה כֹה לַעֲבָדֶיךָ:

εἰσελθόντες δὲ οἱ γραμματεῖς τῶν υἱῶν Ισραηλ κατεβόησαν πρὸς Φαραω λέγοντες ἵνα τί οὕτως ποιεῖς τοῖς σοῖς οἰκέταις

15 ܘܐܸܬ݂ܵܘ ܣܵܦܪܹ̈ܐ ܕܲܒ݂̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ: ܘܲܡܒܲܓܿܢܝܼܢ ܩܕ݂ܵܡ ܦܸܪܥܘܿܢ ܘܐܵܡܪܝܼܢ: ܠܡܵܢܵܐ ܡܸܬ݂ܥܒܸܕ ܗܵܟܲܢܵܐ ܠܥܲܒ݂ܕܲܝܟ.

Veneruntque præpositi filiorum Israël, et vociferati sunt ad Pharaonem dicentes: Cur ita agis contra servos tuos?

Եւ մտեալ դպրաց որդւոցն Իսրայելի` բողոք կալան առաջի փարաւոնի եւ ասեն. Ընդէ՞ր առնես այսպէս ընդ ծառայս քո:

შევიდეს მწიგნობარნი იგი ძეთა ისრაჱლისათანი, ღაღადებდეს წინაშე ფარაოსსა და იტყოდეს: რაჲსათჳს ესრეთ უყოფ მონათა შენთა? 15

15 Then the officers of the children of Israel came and cried unto Pharaoh, saying, Wherefore dealest thou thus with thy servants?

טז. תֶּבֶן אֵין נִתָּן לַעֲבָדֶיךָ וּלְבֵנִים אֹמְרִים לָנוּ עֲשׂוּ וְהִנֵּה עֲבָדֶיךָ מֻכִּים וְחָטָאת עַמֶּךָ:

ἄχυρον οὐ δίδοται τοῖς οἰκέταις σου καὶ τὴν πλίνθον ἡμῖν λέγουσιν ποιεῖν καὶ ἰδοὺ οἱ παῖδές σου μεμαστίγωνται ἀδικήσεις οὖν τὸν λαόν σου

16 ܬܸܒ݂ܢܵܐ ܠܵܐ ܡܸܬ݂ܝܗܸܒ݂ ܠܥܲܒ݂ܕܲܝܟ: ܘܠܸܒ݂ܢܹܐ ܐܵܡܪܝܼܢ ܠܲܢ ܐܵܪܡܵܘ ܘܗܵܐ ܥܲܒܕܲܝܟ ܒܵܠܥܝܼܢ: ܘܚܵܛܹܐ ܐܲܢ̄ܬ ܥܲܠ ܥܲܡܵܟ݂.

paleæ non dantur nobis, et lateres similiter imperantur: en famuli tui flagellis cædimur, et injuste agitur contra populum tuum.

Յարդ ոչ տան ծառայից քոց, եւ զաղիւսն հրամայեն մեզ գործել. եւ ահա ծառայք քո ի տանջանս են. բուռն առնես ժողովրդեան քում:

ბზესა არა გუცემენ მონათა შენთა და ალიზსა მასვე გვეტყჳან საქმედ და, აჰა ესერა, მონანი შენნი ტანჯულ არიან, ავნებ ეგრე ერსა შენსა? 16

16 There is no straw given unto thy servants, and they say to us, Make brick: and, behold, thy servants are beaten; but the fault is in thine own people.

יז. וַיֹּאמֶר נִרְפִּים אַתֶּם נִרְפִּים עַל כֵּן אַתֶּם אֹמְרִים נֵלְכָה נִזְבְּחָה לַיהֹוָה:

καὶ εἶπεν αὐτοῖς σχολάζετε σχολασταί ἐστε διὰ τοῦτο λέγετε πορευθῶμεν θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν

17 ܘܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܡܸܒ݂ܛܲܠ ܗ̄ܘܼ ܒܲܛܵܠܝܼܢ ܐܲܢ̄ܬܘܿܢ: ܡܸܛܠ ܗܵܢܵܐ ܐܵܡܪܝܼܢ ܐܲܢ̄ܬܘܿܢ ܢܹܐܙܲܠ ܢܕܲܒܲܚ ܠܡܵܪܝܵܐ.

Qui ait: Vacatis otio, et idcirco dicitis: Eamus, et sacrificemus Domino.

Եւ ասէ ցնոսա. Դատարկ էք, պարապորդ էք. վասն այնորիկ ասէք. Երթիցուք զոհեսցուք Աստուծոյ մերում:

ჰრქუა მათ ფარაო: გცალს, მოცალე ხართ და მისთჳს იტყჳთ: განვიდეთ და ემსახურეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა. 17

17 But he said, Ye are idle, ye are idle: therefore ye say, Let us go and do sacrifice to the LORD.

יח. וְעַתָּה לְכוּ עִבְדוּ וְתֶבֶן לֹא יִנָּתֵן לָכֶם וְתֹכֶן לְבֵנִים תִּתֵּנוּ:

νῦν οὖν πορευθέντες ἐργάζεσθε τὸ γὰρ ἄχυρον οὐ δοθήσεται ὑμῖν καὶ τὴν σύνταξιν τῆς πλινθείας ἀποδώσετε

18 ܗܵܫܵܐ ܙܸܠܘ ܘܲܥܒܸܕܘ: ܘܬܸܒ݂ܢܵܐ ܠܵܐ ܢܸܬ݂ܝܗܸܒ݂ ܠܟ݂ܘܢ: ܘܚܘܼܫܒܵܢܵܐ ܕܠܸܒ݂ܢܹ̈ܐ ܬܸܬܿܠܘܼܢ.

Ite ergo, et operamini: paleæ non dabuntur vobis, et reddetis consuetum numerum laterum.

Արդ երթայք գործեցէք, քանզի յարդ ոչ ոք տայ ձեզ, եւ զսակ աղիւսոյն բովանդակ տայցէք:

აწ უკვე წარვედით და იქმოდეთ, ხოლო ბზე არა გცეს თქუენ და დაწესებული იგი ალიზი მოსცეთ. 18

18 Go therefore now, and work; for there shall no straw be given you, yet shall ye deliver the tale of bricks.

יט. וַיִּרְאוּ שֹׁטְרֵי בְנֵי יִשְׂרָאֵל אֹתָם בְּרָע לֵאמֹר לֹא תִגְרְעוּ מִלִּבְנֵיכֶם דְּבַר יוֹם בְּיוֹמוֹ:

ἑώρων δὲ οἱ γραμματεῖς τῶν υἱῶν Ισραηλ ἑαυτοὺς ἐν κακοῖς λέγοντες οὐκ ἀπολείψετε τῆς πλινθείας τὸ καθῆκον τῇ ἡμέρᾳ

19 ܘܲܚܙܵܘ ܐܸܢܘܿܢ ܣܵܦܪܹܐ ܠܲܒ݂̈ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܒܝܼܫܵܐܝܼܬ݂: ܘܐܵܡܪܝܼܢ ܠܗܘܿܢ: ܠܵܐ ܡܒܲܨܪܝܼܢ ܐܲܢ̄ܬܘܿܢ ܡܼܢ ܠܸܒ݂ܢܲܝܟܘܿܢ: ܐܸܠܵܐ ܐܲܝܟ݂ ܕܲܒ݂ܟ݂ܠܝܘܿܡ.

Videbantque se præpositi filiorum Israël in malo, eo quod diceretur eis: Non minuetur quidquam de lateribus per singulos dies.

Տեսանէին դպիրքն որդւոցն Իսրայելի զանձինս իւրեանց ի չարչարանս եւ ասէին. Ոչ ոք թողու մեզ զսակ հանապազորդ աղիւսաթուին:

ვითარცა აღიხილნეს თავნი თჳსნი მწიგნობართა მათ ძეთა ისრაჱლისათა, რამეთუ ბოროტსა შინა არიან, ვითარ-იგი ეტყოდეს, ვითარმედ: არა დააკლოთ თქუენ განწესებულსა მას მდღევარსა რიცხვი ალიზთა. 19

19 And the officers of the children of Israel did see that they were in evil case, after it was said, Ye shall not minish ought from your bricks of your daily task.

כ. וַיִּפְגְּעוּ אֶת משֶׁה וְאֶת אַהֲרֹן נִצָּבִים לִקְרָאתָם בְּצֵאתָם מֵאֵת פַּרְעֹה:

συνήντησαν δὲ Μωυσῇ καὶ Ααρων ἐρχομένοις εἰς συνάντησιν αὐτοῖς ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Φαραω

20 ܘܲܦܓܲܥܘ ܒܡܘܼܫܹܐ ܘܐܲܗܪܘܿܢ ܟܲܕ݂ ܩܵܝܡܝܼܢ ܠܘܼܩܒܲܠܗܘܿܢ: ܟܲܕ݂ ܢܦܲܩܘ ܡܼܢ ܩܕ݂ܵܡ ܦܸܪܥܘܿܢ.

Occurreruntque Moysi et Aaron, qui stabant ex adverso, egredientibus a Pharaone:

Պատահեցին Մովսիսի եւ Ահարոնի, զի գային հանդէպ նոցա` ելեալք յերեսաց փարաւոնի:

და შეემთხჳნეს მოსეს და აჰრონს, მო-რა-ვიდოდეს მათა, ვითარ-იგი გამოვიდოდეს ფარაოჲსგან. 20

20 And they met Moses and Aaron, who stood in the way, as they came forth from Pharaoh:

כא. וַיֹּאמְרוּ אֲלֵהֶם יֵרֶא יְהֹוָה עֲלֵיכֶם וְיִשְׁפֹּט אֲשֶׁר הִבְאַשְׁתֶּם אֶת רֵיחֵנוּ בְּעֵינֵי פַרְעֹה וּבְעֵינֵי עֲבָדָיו לָתֶת חֶרֶב בְּיָדָם לְהָרְגֵנוּ:

καὶ εἶπαν αὐτοῖς ἴδοι ὁ θεὸς ὑμᾶς καὶ κρίναι ὅτι ἐβδελύξατε τὴν ὀσμὴν ἡμῶν ἐναντίον Φαραω καὶ ἐναντίον τῶν θεραπόντων αὐτοῦ δοῦναι ῥομφαίαν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἀποκτεῖναι ἡμᾶς

21 ܘܐܸܡܲܪܘ ܠܗܘܿܢ: ܢܸܚܙܸܐ ܥܠܲܝܟܘܿܢ ܡܵܪܝܵܐ ܘܲܢܕ݂ܘܼܢ: ܕܐܲܒ݂ܐܸܫܬܘܿܢ ܠܪܘܼܚܲܢ ܒܥܲܝܢܲܝ ܦܸܪܥܘܿܢ ܘܲܒ݂ܥܲܝܢܲܝ ܥܲܒ݂ܕܵܘܗܝ: ܠܡܸܬܿܠܲܢ ܠܚܲܪܒܵܐ ܒܐܝܼܕܲܝܗܘܿܢ ܘܲܠܡܸܚܪܒܲܢ.

et dixerunt ad eos: Videat Dominus et judicet, quoniam fœtere fecistis odorem nostrum coram Pharaone et servis ejus, et præbuistis ei gladium, ut occideret nos.

Եւ ասեն ցնոսա. Տեսցէ Աստուած եւ դատեսցի զձեզ. զի գարշեցուցէք զհոտ մեր առաջի փարաւոնի եւ առաջի ծառայից նորա, տալ սուր ի ձեռս նորա կոտորել զմեզ:

და ჰრქუეს მათ: იხილენ ღმერთმან თქუენი და საჯენ, რამეთუ საძაგელ ჰქმენით სულნელებაჲ ჩუენი წინაშე ფარაოჲსა და წინაშე მსახურთა მისთა მიცემად მახჳლი ჴელთა მისთა და მოკლვად ჩუენდა. 21

21 And they said unto them, The LORD look upon you, and judge; because ye have made our savour to be abhorred in the eyes of Pharaoh, and in the eyes of his servants, to put a sword in their hand to slay us.

כב. וַיָּשָׁב משֶׁה אֶל יְהֹוָה וַיֹּאמַר אֲדֹנָי לָמָה הֲרֵעֹתָה לָעָם הַזֶּה לָמָּה זֶּה שְׁלַחְתָּנִי:

ἐπέστρεψεν δὲ Μωυσῆς πρὸς κύριον καὶ εἶπεν κύριε διὰ τί ἐκάκωσας τὸν λαὸν τοῦτον καὶ ἵνα τί ἀπέσταλκάς με

22 ܘܲܗܦܲܟ݂ ܡܘܼܫܹܐ ܠܘܵܬ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܘܐܸܡܲܪ: ܡܵܪܝ: ܠܡܵܢܵܐ ܐܲܒ݂ܐܸܫܬܿ ܠܥܲܡܵܐ ܗܵܢܵܐ: ܘܲܠܡܵܢܵܐ ܫܲܕܲܪܬܵܢܝ.

Reversusque est Moyses ad Dominum, et ait: Domine, cur afflixisti populum istum? quare misisti me?

Դարձաւ Մովսէս առ Տէր եւ ասէ. Տէր, ընդէ՞ր չարչարեցեր զժողովուրդն քո, եւ ընդէ՞ր առաքեցեր զիս:

მოიქცა მოსე უფლისა და ჰრქუა: უფალო, რაჲსა განაბოროტე ერი ესე. რაჲსა მომავლინე მე? 22

22 And Moses returned unto the LORD, and said, LORD, wherefore hast thou so evil entreated this people? why is it that thou hast sent me?

כג. וּמֵאָז בָּאתִי אֶל פַּרְעֹה לְדַבֵּר בִּשְׁמֶךָ הֵרַע לָעָם הַזֶּה וְהַצֵּל לֹא הִצַּלְתָּ אֶת עַמֶּךָ:

καὶ ἀφ᾽ οὗ πεπόρευμαι πρὸς Φαραω λαλῆσαι ἐπὶ τῷ σῷ ὀνόματι ἐκάκωσεν τὸν λαὸν τοῦτον καὶ οὐκ ἐρρύσω τὸν λαόν σου

23 ܕܡܼܢ ܫܵܥܬ݂ܵܐ ܕܐܸܬܹܝܬ݂ ܠܘܵܬ݂ ܦܸܪܥܘܿܢ ܠܲܡܡܲܠܠܘܼ ܒܲܫܡܵܟ݂: ܒܐܸܫ ܠܥܲܡܵܐ ܗܵܢܵܐ: ܘܡܸܦܪܲܩ ܠܵܐ ܦܪܲܩܬ ܠܥܲܡܵܟ݂.

ex eo enim quo ingressus sum ad Pharaonem ut loquerer in nomine tuo, afflixit populum tuum: et non liberasti eos.

Եւ յորմէ հետէ մտի առ փարաւոն խօսել յանուն քո չարչարեաց զժողովուրդն, եւ փրկելով, ոչ փրկեցեր զժողովուրդ քո:

და ვინათგან შევედ მე ფარაოჲსა სიტყუად 23სახელითა შენითა, ბოროტსა უყოფს ერსა შენსა და არა იჴსენ ერი შენი. 23

23 For since I came to Pharaoh to speak in thy name, he hath done evil to this people; neither hast thou delivered thy people at all.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=baec5f11-a4bd-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display