Bibliotheca Polyglotta

εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων εἴσελθε πρὸς Φαραω ἐγὼ γὰρ ἐσκλήρυνα αὐτοῦ τὴν καρδίαν καὶ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ ἵνα ἑξῆς ἐπέλθῃ τὰ σημεῖα ταῦτα ἐπ᾽ αὐτούς

1 ܘܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ: ܙܸܠ ܠܘܵܬ݂ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܡܸܛܠ ܕܐܸܢܵܐ ܩܲܫܝܼܬ݂ ܠܸܒܹܿܗ: ܘܠܸܒܵܐ ܕܥܲܒ݂ܕܵܘܗܝ: ܡܸܛܠ ܕܐܸܥܒܸܿܕ ܐܵܬ݂ܘܵܬ݂ܵܐ ܗܵܠܹܝܢ ܒܲܝܢܵܬ݂ܗܘܿܢ.

Et dixit Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem: ego enim induravi cor ejus, et servorum illius, ut faciam signa mea hæc in eo:

Խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ասէ. Մուտ առ փարաւոն, զի ես խստացուցի զսիրտ նորա եւ զսիրտ ծառայից նորա, զի կարգաւ եկեսցեն նշանքն իմ ի վերայ նոցա:

და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გუალე, შევედ შენ ფარაოჲსა, რამეთუ მე განმიფიცხებიეს გული მისი და გული ერისა მისისაჲ და გული მთავართა მისთა, რათა აწ ცხადად მოვიდეს ყოველი ესე სასწაული მის ზედა. 1

1 And the LORD said unto Moses, Go in unto Pharaoh: for I have hardened his heart, and the heart of his servants, that I might shew these my signs before him:

ב. וּלְמַעַן תְּסַפֵּר בְּאָזְנֵי בִנְךָ וּבֶן בִּנְךָ אֵת אֲשֶׁר הִתְעַלַּלְתִּי בְּמִצְרַיִם וְאֶת אֹתֹתַי אֲשֶׁר שַׂמְתִּי בָם וִידַעְתֶּם כִּי אֲנִי יְהֹוָה:

ὅπως διηγήσησθε εἰς τὰ ὦτα τῶν τέκνων ὑμῶν καὶ τοῖς τέκνοις τῶν τέκνων ὑμῶν ὅσα ἐμπέπαιχα τοῖς Αἰγυπτίοις καὶ τὰ σημεῖά μου ἃ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ κύριος

2 ܘܡܸܛܠ ܕܬܸܫܬܲܥܸܐ ܩܕ݂ܵܡ ܒܪܵܟ݂ ܘܒܲܪ ܒܪܵܟ݂: ܡܸܕܸܿܡ ܕܥܸܒ݂ܕܹܬ݂ ܒܡܸܨܪܵܝܹܐ: ܘܐܵܬ݂ܘܵܬ݂ܵܐ ܕܥܸܒ݂ܕܹܬ݂ ܒܗܘܿܢ: ܘܬܸܕܿܥܘܼܢ ܕܐܸܢܵܐ ܐ̄ܢܵܐ ܡܵܪܝܵܐ.

et narres in auribus filii tui, et nepotum tuorum, quoties contriverim Ægyptios, et signa mea fecerim in eis: et sciatis quia ego Dominus.

Որպէս զի պատմիցէք յականջս որդւոց ձերոց, եւ որդւոց որդւոց ձերոց, որչափ խաղացի ընդ Եգիպտացիսդ, եւ զնշանս իմ զոր արարի ի նոսա, եւ ծանիջիք թէ ես եմ Տէր:

რათა თქუენცა უთხრათ შჳლთა თქუენთა და შვილის შვილთა თქუენთა-ნაშობთა მათ თჳსთა, რაოდენი უყო მე ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა. 2

2 And that thou mayest tell in the ears of thy son, and of thy son's son, what things I have wrought in Egypt, and my signs which I have done among them; that ye may know how that I am the LORD.

ג. וַיָּבֹא משֶׁה וְאַהֲרֹן אֶל פַּרְעֹה וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו כֹּה אָמַר יְהֹוָה אֱלֹהֵי הָעִבְרִים עַד מָתַי מֵאַנְתָּ לֵעָנֹת מִפָּנָי שַׁלַּח עַמִּי וְיַעַבְדֻנִי:

εἰσῆλθεν δὲ Μωυσῆς καὶ Ααρων ἐναντίον Φαραω καὶ εἶπαν αὐτῷ τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς τῶν Εβραίων ἕως τίνος οὐ βούλει ἐντραπῆναί με ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου ἵνα λατρεύσωσίν μοι

3 ܘܐܸܬ݂ܵܘ ܡܘܼܫܹܐ ܘܐܲܗܪܘܿܢ ܠܘܵܬ݂ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܐܸܡܲܪܘ ܠܹܗ: ܗܵܟܲܢܵܐ ܐܵܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܕܥܸܒ݂ܪܵܝܹܐ: ܥܕܲܡܵܐ ܠܐܸܡܲܬ݂ܝ ܠܵܐ ܨܵܒܹܐ ܐܲܢ̄ܬ ܠܡܸܕ݂ܚܲܠ ܡܹܢܝ: ܫܲܕܲܪ ܠܥܲܡܝ ܘܢܸܦܠܚܲܢܝ.

Introierunt ergo Moyses et Aaron ad Pharaonem, et dixerunt ei: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Usquequo non vis subjici mihi? dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.

Մտին Մովսէս եւ Ահարոն առաջի փարաւոնի, եւ ասեն ցնա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուածն Եբրայեցւոց. Մինչեւ յե՞րբ ոչ կամիցիս ամաչել յինէն``. արձակեա զժողովուրդ իմ զի պաշտեսցեն զիս:

და სასწაულები იგი და ნიშები ჩემი, რომელ ვყავ მაგათ ზედა გულისჴმა-ჰყოთ და უწყოდეთ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი. შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოსა და ჰრქუეს მას: ამას იტყჳს უფალი, ღმერთი ებრაელთა: ვიდრემდის არა გრცხუენოდის, გამოუტევე შენ ერი ეგე ჩემი, რათა მსახურებაჲ მმსახურონ მე. 3

3 And Moses and Aaron came in unto Pharaoh, and said unto him, Thus saith the LORD God of the Hebrews, How long wilt thou refuse to humble thyself before me? let my people go, that they may serve me.

ד. כִּי אִם מָאֵן אַתָּה לְשַׁלֵּחַ אֶת עַמִּי הִנְנִי מֵבִיא מָחָר אַרְבֶּה בִּגְבֻלֶךָ:

ἐὰν δὲ μὴ θέλῃς σὺ ἐξαποστεῖλαι τὸν λαόν μου ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ταύτην τὴν ὥραν αὔριον ἀκρίδα πολλὴν ἐπὶ πάντα τὰ ὅριά σου

4 ܘܐܸܢ ܠܵܐ ܨܵܒܹܐ ܐܲܢ̄ܬ ܠܲܡܫܲܕܵܪܘܼ ܠܥܲܡܝ: ܗܵܐ ܡܲܝܬܹܿܐ ܐ̄ܢܵܐ ܡܚܵܪ ܩܲܡܨܵܐ ܥܲܠ ܟܠܹܗ ܬܚܘܼܡܵܟ݂.

Sin autem resistis, et non vis dimittere eum: ecce ego inducam cras locustam in fines tuos:

Ապա թէ ոչ կամիցիս դու արձակել զժողովուրդ իմ, ահաւասիկ ես ածից ի սոյն ժամու վաղիւ մարախ սաստիկ ի վերայ ամենայն սահմանաց քոց:

უკუეთუ არა გნებავს გამოტევებაჲ ერისა მაგის ჩემისა, ხვალე და მასვე ჟამსა შინა მოვჰჴადო საზღვართა შენთა ზედა მკალი. 4

4 Else, if thou refuse to let my people go, behold, to morrow will I bring the locusts into thy coast:

ה. וְכִסָּה אֶת עֵין הָאָרֶץ וְלֹא יוּכַל לִרְאֹת אֶת הָאָרֶץ וְאָכַל אֶת יֶתֶר הַפְּלֵטָה הַנִּשְׁאֶרֶת לָכֶם מִן הַבָּרָד וְאָכַל אֶת כָּל הָעֵץ הַצֹּמֵחַ לָכֶם מִן הַשָּׂדֶה:

καὶ καλύψει τὴν ὄψιν τῆς γῆς καὶ οὐ δυνήσῃ κατιδεῖν τὴν γῆν καὶ κατέδεται πᾶν τὸ περισσὸν τῆς γῆς τὸ καταλειφθέν ὃ κατέλιπεν ὑμῖν ἡ χάλαζα καὶ κατέδεται πᾶν ξύλον τὸ φυόμενον ὑμῖν ἐπὶ τῆς γῆς

5 ܘܲܢܟܲܣܹܐ ܥܲܝܢܹܗ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܘܠܵܐ ܢܸܫܟܲܚ ܒܲܪܢܵܫܵܐ ܠܡܸܚܙܝܵܗ ܠܐܲܪܥܵܐ: ܘܢܹܐܟ݂ܘܿܠ ܫܲܪܟܵܐ ܕܡܸܕܸܿܡ ܕܲܫܒܲܩ ܠܟ݂ܘܿܢ ܒܲܪܕ݂ܵܐ: ܘܢܹܐܟ݂ܘܿܠ ܟܠܗܘܿܢ ܐܝܼܠܵܢܹ̈ܐ ܐܲܝܠܹܝܢ ܕܝܼܥܵܘ ܠܟ݂ܘܿܢ ܒܚܲܩܠܵܐ.

quæ operiat superficiem terræ, ne quidquam ejus appareat, sed comedatur quod residuum fuerit grandini: corrodet enim omnia ligna quæ germinant in agris.

Եւ ծածկեսցէ զամենայն երեսս երկրի, եւ ոչ կարիցես`` տեսանել զերկիր. եւ կերիցէ զամենայն նշխարն զոր եթող ձեզ կարկուտն, եւ կերիցէ զամենայն փայտ բուսեալ ձեզ ի վերայ երկրի:

და დაფაროს პირი ქუეყანისა მაგის შენისაჲ და ვერ იხილო ქუეყანაჲ იგი შენი და შეჭამოს ყოველივე იგი ნეშტი ქუეყანისა მაგის, რომელი დაშთომილ იყოს სეტყჳსა მისგან და შეჭამოს ყოველივე მცენარე ქუეყანისა მაგის შენისაჲ. 5

5 And they shall cover the face of the earth, that one cannot be able to see the earth: and they shall eat the residue of that which is escaped, which remaineth unto you from the hail, and shall eat every tree which groweth for you out of the field:

ו. וּמָלְאוּ בָתֶּיךָ וּבָתֵּי כָל עֲבָדֶיךָ וּבָתֵּי כָל מִצְרַיִם אֲשֶׁר לֹא רָאוּ אֲבֹתֶיךָ וַאֲבוֹת אֲבֹתֶיךָ מִיּוֹם הֱיוֹתָם עַל הָאֲדָמָה עַד הַיּוֹם הַזֶּה וַיִּפֶן וַיֵּצֵא מֵעִם פַּרְעֹה:

καὶ πλησθήσονταί σου αἱ οἰκίαι καὶ αἱ οἰκίαι τῶν θεραπόντων σου καὶ πᾶσαι αἱ οἰκίαι ἐν πάσῃ γῇ τῶν Αἰγυπτίων ἃ οὐδέποτε ἑωράκασιν οἱ πατέρες σου οὐδὲ οἱ πρόπαπποι αὐτῶν ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας γεγόνασιν ἐπὶ τῆς γῆς ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης καὶ ἐκκλίνας Μωυσῆς ἐξῆλθεν ἀπὸ Φαραω

6 ܘܢܸܬ݂ܡܠܘܿܢ ܒܵܬܲܝܟ: ܘܒ݂ܵܬܹ̈ܐ ܕܥܲܒ݂ܕܲܝܟ: ܘܒ݂ܵܬܲܝܗܘܿܢ ܕܟ݂ܠܗܘܿܢ ܡܸܨܪܵܝܹܐ: ܕܠܵܐ ܚܙܵܘ ܐܲܒ݂ܵܗܲܝܟ: ܘܐܲܒ݂ܵܗܹܐ ܕܐܲܒ݂ܵܗܲܝܟ ܗܵܟܲܢܵܐ: ܡܼܢ ܝܵܘܡܵܐ ܕܲܗܘܵܘ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ ܘܲܥܕܲܡܵܐ ܠܝܵܘܡܵܢܵܐ: ܘܲܗܦܲܟ݂ܘ ܘܲܢܦܲܩܘ ܡܼܢ ܩܕ݂ܵܡ ܦܸܪܥܘܿܢ.

Et implebunt domos tuas, et servorum tuorum, et omnium Ægyptiorum, quantam non viderunt patres tui, et avi, ex quo orti sunt super terram, usque in præsentem diem. Avertitque se, et egressus est a Pharaone.

Եւ լցցին տունք քո եւ տունք ամենայն ծառայից քոց, եւ տունք յամենայն երկրիդ Եգիպտացւոց. զոր ոչ երբեք տեսին հարք ձեր եւ ոչ հաւք նոցա, յորմէ օրէ եղեն յերկրի մինչեւ ցայսօր: Եւ խոյս տուեալ ել ի փարաւոնէ:

აღივსოს საუნჯეები შენი და ტაძრები ეგე შენი და სახლები და ყოველი საუნჯეები მონებისა მაგის შენისა და ყოველივე სახლები აღივსოს ყოველსა მაგას ქუეყანასა ეგჳპტელთასა, რომელ ეგევითარი არა სადა ეხილვოს მამათა თქუენთა ჟამითგან, რომლით დაბადებულ იყვნეს იგინი ქუეყანასა ზედა მოდღენდელად დღედმდე, მიჰრიდა მოსე და გამოვიდა პირისაგან ფარაოჲსა მთავართა თჳსთა. 6

6 And they shall fill thy houses, and the houses of all thy servants, and the houses of all the Egyptians; which neither thy fathers, nor thy fathers' fathers have seen, since the day that they were upon the earth unto this day. And he turned himself, and went out from Pharaoh.

ז. וַיֹּאמְרוּ עַבְדֵי פַרְעֹה אֵלָיו עַד מָתַי יִהְיֶה זֶה לָנוּ לְמוֹקֵשׁ שַׁלַּח אֶת הָאֲנָשִׁים וְיַעַבְדוּ אֶת יְהֹוָה אֱלֹהֵיהֶם הֲטֶרֶם תֵּדַע כִּי אָבְדָה מִצְרָיִם:

καὶ λέγουσιν οἱ θεράποντες Φαραω πρὸς αὐτόν ἕως τίνος ἔσται τοῦτο ἡμῖν σκῶλον ἐξαπόστειλον τοὺς ἀνθρώπους ὅπως λατρεύσωσιν τῷ θεῷ αὐτῶν ἢ εἰδέναι βούλει ὅτι ἀπόλωλεν Αἴγυπτος

7 ܘܐܸܡܲܪܘ ܠܹܗ ܥܲܒ݂ܕܵܘܗܝ ܠܦܸܪܥܘܿܢ: ܥܕܲܡܵܐ ܠܐܸܡܲܬ݂ܝ ܬܸܗܘܸܐ ܠܲܢ ܗܵܕܹܐ ܬܘܼܩܠܬ݂ܵܐ: ܫܲܕܲܪ ܠܓܲܒ݂ܪܹܐ ܘܢܸܦܠܚܘܿܢ ܠܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܗܘܿܢ: ܥܕܲܡܵܐ ܠܗܵܫܵܐ ܠܵܐ ܝܵܕܲܥ ܐܲܢ̄ܬ ܕܐܸܒ݂ܕܲܬ݂ ܠܵܗ ܡܸܨܪܹܝܢ.

Dixerunt autem servi Pharaonis ad eum: Usquequo patiemur hoc scandalum? dimitte homines, ut sacrificent Domino Deo suo; nonne vides quod perierit Ægyptus?

Ասեն ցնա ծառայքն փարաւոնի. Մինչեւ յե՞րբ իցէ մեզ խոչդ այդ. արձակեա զմարդիկն զի պաշտեսցեն զՏէր Աստուած իւրեանց. եթէ գիտե՞լ կամիցիս զի կորեաւ Եգիպտոս:

ჰრქუეს მონათა ფარაოს: ვიდრემდე იყოს გუემა ესე ჩუენ ზედა, განუტევე ერი ეგე, რათა მივიდენ და მსახურებაჲ ჰმსახურონ უფალსა თჳსსა, ანუ არა უწყი, რამეთუ წარწყმდა ეგჳპტე? 7

7 And Pharaoh's servants said unto him, How long shall this man be a snare unto us? let the men go, that they may serve the LORD their God: knowest thou not yet that Egypt is destroyed?

ח. וַיּוּשַׁב אֶת משֶׁה וְאֶת אַהֲרֹן אֶל פַּרְעֹה וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם לְכוּ עִבְדוּ אֶת יְהֹוָה אֱלֹהֵיכֶם מִי וָמִי הַהֹלְכִים:

καὶ ἀπέστρεψαν τόν τε Μωυσῆν καὶ Ααρων πρὸς Φαραω καὶ εἶπεν αὐτοῖς πορεύεσθε καὶ λατρεύσατε τῷ θεῷ ὑμῶν τίνες δὲ καὶ τίνες εἰσὶν οἱ πορευόμενοι

8 ܘܐܲܗܦܸܟ݂ܘ ܐܸܢܘܿܢ ܠܡܘܼܫܹܐ ܘܠܲܐܗܪܘܿܢ ܠܘܵܬ݂ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ ܙܸܠܘ ܦܠܘܿܚܘ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܟ݂ܘܿܢ: ܐܸܠܵܐ ܡܿܢ ܘܡܿܢ ܐܵܙܠ̄ܝܼܢ.

Revocaveruntque Moysen et Aaron ad Pharaonem: qui dixit eis: Ite, sacrificate Domino Deo vestro: quinam sunt qui ituri sunt?

Եւ դարձուցին զՄովսէս եւ զԱհարոն առ փարաւոն. եւ ասէ ցնոսա. Երթայք պաշտեցէք զՏէր Աստուած ձեր. բայց ո՞վ եւ ո՞վ իցեն որ երթայցեն:

და მოაქციეს მოსე და აჰრონ მუნვე ფარაოსა და ჰრქუა მათ: გუალეთ, წარვედით და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, და აწ ვინ და ვინ მისლვად ხართ? 8

8 And Moses and Aaron were brought again unto Pharaoh: and he said unto them, Go, serve the LORD your God: but who are they that shall go?

ט. וַיֹּאמֶר משֶׁה בִּנְעָרֵינוּ וּבִזְקֵנֵינוּ נֵלֵךְ בְּבָנֵינוּ וּבִבְנוֹתֵנוּ בְּצֹאנֵנוּ וּבִבְקָרֵנוּ נֵלֵךְ כִּי חַג יְהֹוָה לָנוּ:

καὶ λέγει Μωυσῆς σὺν τοῖς νεανίσκοις καὶ πρεσβυτέροις πορευσόμεθα σὺν τοῖς υἱοῖς καὶ θυγατράσιν καὶ προβάτοις καὶ βουσὶν ἡμῶν ἔστιν γὰρ ἑορτὴ κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν

9 ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܡܘܼܫܹܐ: ܒܲܥܠܲܝܡܲܝܢ ܘܲܒ݂ܩܲܫܝܼܫܲܝܢ ܢܹܐܙܲܠ: ܒܲܒ݂ܢܲܝܢ ܘܲܒ݂ܢܵܬܲܢ: ܒܥܵܢܲܢ ܘܲܒ݂ܬ݂ܵܘܪܲܝܢ ܢܹܐܙܲܠ: ܡܸܛܠ ܕܥܲܕ݂ܥܹܕ݂ܵܐ ܗ̄ܘܼ ܠܲܢ ܕܡܵܪܝܵܐ.

Ait Moyses: Cum parvulis nostris, et senioribus pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis: est enim solemnitas Domini Dei nostri.

Եւ ասէ Մովսէս. Երիտասարդօք հանդերձ եւ ծերովք մերովք երթիցուք. ուստերօք եւ դստերօք մերովք, արջառով եւ ոչխարով մերով երթիցուք, զի տօն է Տեառն Աստուծոյ մերոյ:

მიუგო მოსე და ჰრქუა: მოხუცებულითურთ და ჭაბუკითურთ მივალთ, ძეებით და ასულებით, ცოლით და შჳლითურთ, ზროხით და ცხოვარით, და ყოვლით საცხოვარითურთ, რამეთუ დღესასწაული არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ. 9

9 And Moses said, We will go with our young and with our old, with our sons and with our daughters, with our flocks and with our herds will we go; for we must hold a feast unto the LORD.

י. וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם יְהִי כֵן יְהֹוָה עִמָּכֶם כַּאֲשֶׁר אֲשַׁלַּח אֶתְכֶם וְאֶת טַפְּכֶם רְאוּ כִּי רָעָה נֶגֶד פְּנֵיכֶם:

καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς ἔστω οὕτως κύριος μεθ᾽ ὑμῶν καθότι ἀποστέλλω ὑμᾶς μὴ καὶ τὴν ἀποσκευὴν ὑμῶν ἴδετε ὅτι πονηρία πρόκειται ὑμῖν

10 ܘܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ: ܢܸܗܘܸܐ ܗܵܟܲܢܵܐ: ܡܵܪܝܵܐ ܥܲܡܟ݂ܘܿܢ: ܡܵܐ ܕܫܲܕܲܪܬܿܟ݂ܘܿܢ ܘܠܐܝܼܩܲܪܬܿܟ݂ܘܿܢ: ܚܙܵܘ ܕܝܹܢ ܕܲܠܡܵܐ ܒܝܼܫܬܵܐ ܠܘܼܩܒܲܠ ܐܲܦܲܝ̈ܟܿܘܿܢ.

Et respondit Pharao: Sic Dominus sit vobiscum, quomodo ego dimittam vos, et parvulos vestros, cui dubium est quod pessime cogitetis?

Եւ ասէ ցնոսա. Եղիցի այդպէս, Տէր ընդ ձեզ, քանզի արձակեմ զձեզ. միթէ եւ զստացուա՞ծս ձեր. տեսանէք զի չարիք կան ի ձեզ:

და ჰრქუა მათ ფარაო: ეგრე იყავნ, უფალი თქუენ თანა, და თქუენ განგიტევნე, სახლითურთ თქუენით გნებავს წარსლვის? ჰხედავთ, რამეთუ ზრახვაჲ ბოროტებისა ძეს გულსა შინა თქუენსა. 10

10 And he said unto them, Let the LORD be so with you, as I will let you go, and your little ones: look to it; for evil is before you.

יא. לֹא כֵן לְכוּ נָא הַגְּבָרִים וְעִבְדוּ אֶת יְהֹוָה כִּי אֹתָהּ אַתֶּם מְבַקְשִׁים וַיְגָרֶשׁ אֹתָם מֵאֵת פְּנֵי פַרְעֹה:

μὴ οὕτως πορευέσθωσαν δὲ οἱ ἄνδρες καὶ λατρεύσατε τῷ θεῷ τοῦτο γὰρ αὐτοὶ ζητεῖτε ἐξέβαλον δὲ αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου Φαραω

11 ܠܵܐ ܗܵܟܲܢܵܐ: ܙܸܠܘ ܗܵܫܵܐ ܓܲܒ݂ܪܹܐ: ܘܲܦܠܘܿܚܘ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܲܢܝܵܚܬܵܐ ܗ̄ܘܼ ܒܵܥܹܝܢ ܐܲܢ̄ܬܿܘܿܢ: ܘܐܲܦܸܩܘ ܐܸܢܘܿܢ ܡܼܢ ܩܕ݂ܵܡ ܐܲܦܵܘܗܝ ܕܦܸܪܥܘܿܢ.

non fiet ita, sed ite tantum viri, et sacrificate Domino: hoc enim et ipsi petistis. Statimque ejecti sunt de conspectu Pharaonis.

Մի՛ այդպէս. այլ երթիցեն արք եւեթ, եւ պաշտեսցեն զԱստուած``. քանզի զայդ իսկ խնդրէիք դուք: Եւ հանին զնոսա յերեսաց փարաւոնի:

არა ეგრე არს. ნუ მიხუალთ, არამედ მამანი ხოლო მივიდე და მსახურებაჲ თჳსი ჰმსახურედ უფალსა ღმერთსა მათსა, სადა მაგას რასა ეძიებდი თქუენ. და გამოასხნეს იგინი პირისაგან ფარაოსა. 11

11 Not so: go now ye that are men, and serve the LORD; for that ye did desire. And they were driven out from Pharaoh's presence.

יב. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֶל משֶׁה נְטֵה יָדְךָ עַל אֶרֶץ מִצְרַיִם בָּאַרְבֶּה וְיַעַל עַל אֶרֶץ מִצְרָיִם וְיֹאכַל אֶת כָּל עֵשֶׂב הָאָרֶץ אֵת כָּל אֲשֶׁר הִשְׁאִיר הַבָּרָד:

εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν ἔκτεινον τὴν χεῖρα ἐπὶ γῆν Αἰγύπτου καὶ ἀναβήτω ἀκρὶς ἐπὶ τὴν γῆν καὶ κατέδεται πᾶσαν βοτάνην τῆς γῆς καὶ πάντα τὸν καρπὸν τῶν ξύλων ὃν ὑπελίπετο ἡ χάλαζα

12 ܘܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ: ܐܲܪܝܼܡ ܐܝܼܕ݂ܵܟ݂ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ ܒܩܲܡܨܵܐ: ܘܢܸܣܲܩ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ: ܘܢܹܐܟ݂ܘܿܠ ܥܸܣܒܵܐ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܘܟ݂ܠ ܡܸܕܸܿܡ ܕܲܫܒܲܩ ܒܲܪܕ݂ܵܐ.

Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam super terram Ægypti ad locustam, ut ascendat super eam, et devoret omnem herbam quæ residua fuerit grandini.

Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ձգեա զձեռն քո ի վերայ երկրիդ Եգիպտացւոց, եւ ելցէ մարախ ի վերայ երկրիդ Եգիպտացւոց, եւ կերիցէ զամենայն բանջար երկրիդ, եւ զամենայն պտուղ ծառոց`` զոր եթող կարկուտն:

ჰრქუა უფალმან მოსეს: მიყავ ჴელი შენი ქუეყანასა მაგას ეგჳპტელთასა და აღმოვედინ მკალი ქუეყანასა ზედა და შეჭამოს ყოველი მხალი ნედლი და ყოველივე ნაყოფი ხისა, რომელ დაშთომილ იყოს სეტყჳსაგან 12

12 And the LORD said unto Moses, Stretch out thine hand over the land of Egypt for the locusts, that they may come up upon the land of Egypt, and eat every herb of the land, even all that the hail hath left.

יג. וַיֵּט משֶׁה אֶת מַטֵּהוּ עַל אֶרֶץ מִצְרַיִם וַיהֹוָה נִהַג רוּחַ קָדִים בָּאָרֶץ כָּל הַיּוֹם הַהוּא וְכָל הַלָּיְלָה הַבֹּקֶר הָיָה וְרוּחַ הַקָּדִים נָשָׂא אֶת הָאַרְבֶּה:

καὶ ἐπῆρεν Μωυσῆς τὴν ῥάβδον εἰς τὸν οὐρανόν καὶ κύριος ἐπήγαγεν ἄνεμον νότον ἐπὶ τὴν γῆν ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ὅλην τὴν νύκτα τὸ πρωὶ ἐγενήθη καὶ ὁ ἄνεμος ὁ νότος ἀνέλαβεν τὴν ἀκρίδα

13 ܘܐܲܪܝܼܡ ܡܘܼܫܹܐ ܚܘܼܛܪܹܗ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ: ܘܡܵܪܝܵܐ ܐܲܦܸܩ ܪܘܼܚܵܐ ܕܫܵܘܒܵܐ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ: ܟܠܵܗ ܐܝܼܡܵܡܵܐ ܗܵܘ: ܘܟ݂ܠܹܗ ܠܸܠܝܵܐ: ܫܲܦܪܵܐ ܗܘܵܐ: ܘܪܘܼܚܵܐ ܕܫܵܘܒܵܐ ܫܸܩܠܲܬ݂ ܩܲܡܨܵܐ.

Et extendit Moyses virgam super terram Ægypti: et Dominus induxit ventum urentem tota die illa et nocte: et mane facto, ventus urens levavit locustas.

Եւ ամբարձ Մովսէս զձեռն իւր յերկինս``. եւ ած Տէր հողմ հարաւոյ յերկիր զտիւն ամենայն եւ զգիշերն ամենայն. իբրեւ առաւօտ եղեւ, եւ հողմ հարաւոյ առ զմարախն:

აღიპყრნა მოსე ჴელნი თჳსნი ზეცად და მიავლინა უფალმან ქარი ბღუარისაჲ ყოველსა მას ზედა ქუეყანასა დღე ყოველ და ღამე ყოველ. განთიადითგან შემწუხრებადმდე და მიცისკრადმდე ქარნი იგი ქროდა და აღმოადინებდა მკალსა. 13

13 And Moses stretched forth his rod over the land of Egypt, and the LORD brought an east wind upon the land all that day, and all that night; and when it was morning, the east wind brought the locusts.

יד. וַיַּעַל הָאַרְבֶּה עַל כָּל אֶרֶץ מִצְרַיִם וַיָּנַח בְּכֹל גְּבוּל מִצְרָיִם כָּבֵד מְאֹד לְפָנָיו לֹא הָיָה כֵן אַרְבֶּה כָּמֹהוּ וְאַחֲרָיו לֹא יִהְיֶה כֵּן:

καὶ ἀνήγαγεν αὐτὴν ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου καὶ κατέπαυσεν ἐπὶ πάντα τὰ ὅρια Αἰγύπτου πολλὴ σφόδρα προτέρα αὐτῆς οὐ γέγονεν τοιαύτη ἀκρὶς καὶ μετὰ ταῦτα οὐκ ἔσται οὕτως

14 ܘܲܣܠܸܩ ܩܲܡܨܵܐ ܥܲܠ ܟܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ: ܘܲܫܪܵܐ ܒܟ݂ܠܹܗ ܬܚܘܼܡܵܐ ܕܡܸܨܪܵܝܹܐ: ܬܲܩܝܼܦ ܗ̄ܘܵܐ ܛܵܒ݂: ܘܐܲܟ݂ܘܵܬܹܗ ܠܵܐ ܗ̄ܘܵܐ ܩܲܡܨܵܐ ܩܕ݂ܵܡܵܘܗܝ: ܐܵܦܠܵܐ ܒܵܬ݂ܪܹܗ ܢܸܗܘܸܐ ܐܲܟ݂ܘܵܬܹܗ.

Quæ ascenderunt super universam terram Ægypti: et sederunt in cunctis finibus Ægyptiorum innumerabiles, quales ante illud tempus non fuerant, nec postea futuræ sunt.

Եւ եհան յամենայն երկիրն Եգիպտացւոց, եւ դադարեցոյց ի վերայ ամենայն սահմանացն Եգիպտացւոց. յառաջ քան զայն ոչ եղեւ այնպիսի մարախ, եւ յետ այնորիկ ոչ եղեւ այնպիսի:

და აღავსებდა ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა და მოაქცია ყოველივე საზღვარი ქუეყანისა ეგჳპტისა მკალმან დიდად ფრიად, რამეთუ არასადა იყო დასაბამითგან აქამომდე. 14

14 And the locust went up over all the land of Egypt, and rested in all the coasts of Egypt: very grievous were they; before them there were no such locusts as they, neither after them shall be such.

טו. וַיְכַס אֶת עֵין כָּל הָאָרֶץ וַתֶּחְשַׁךְ הָאָרֶץ וַיֹּאכַל אֶת כָּל עֵשֶׂב הָאָרֶץ וְאֵת כָּל פְּרִי הָעֵץ אֲשֶׁר הוֹתִיר הַבָּרָד וְלֹא נוֹתַר כָּל יֶרֶק בָּעֵץ וּבְעֵשֶׂב הַשָּׂדֶה בְּכָל אֶרֶץ מִצְרָיִם:

καὶ ἐκάλυψεν τὴν ὄψιν τῆς γῆς καὶ ἐφθάρη ἡ γῆ καὶ κατέφαγεν πᾶσαν βοτάνην τῆς γῆς καὶ πάντα τὸν καρπὸν τῶν ξύλων ὃς ὑπελείφθη ἀπὸ τῆς χαλάζης οὐχ ὑπελείφθη χλωρὸν οὐδὲν ἐν τοῖς ξύλοις καὶ ἐν πάσῃ βοτάνῃ τοῦ πεδίου ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου

15 ܘܟܲܣܝܼ ܥܲܝܢܹܗ ܕܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ: ܘܚܸܫܟܲܬ݂ ܐܲܪܥܵܐ: ܘܐܸܟܲܠ ܟܠܹܗ ܥܸܣܒܵܐ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܘܟ݂ܠܗܘܿܢ ܦܹܐܪܹ̈ܐ ܕܐܝܼܠܵܢܹ̈ܐ ܕܲܫܒܲܩ ܒܲܪܕ݂ܵܐ: ܘܠܵܐ ܐܸܫܬܿܚܲܪ ܛܲܪܦܵܐ ܒܐܝܼܠܵܢܵܐ: ܐܵܦܠܵܐ ܥܸܣܒܵܐ ܒܚܲܩܠܵܐ: ܒܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ.

Operueruntque universam superficiem terræ, vastantes omnia. Devorata est igitur herba terræ, et quidquid pomorum in arboribus fuit, quæ grando dimiserat: nihilque omnino virens relictum est in lignis et in herbis terræ, in cuncta Ægypto.

Եւ ծածկեաց զամենայն երեսս երկրին, եւ ապականեցաւ երկիրն``, եւ եկեր զամենայն բանջար երկրին եւ զամենայն պտուղ ծառոց որ մնաց ի կարկտէ անտի. եւ ոչ մնաց կանաչ, ոչ ի ծառս եւ ոչ յամենայն բանջար դաշտի յամենայն երկրին Եգիպտացւոց:

და დაფარა ყოველი პირი ქუეყანისაჲ და განრყუნა ყოველი ქუეყანა ეგჳპტელთაჲ და შეჭამა ყოველი მწუანვილი ველისაჲ და ყოველი ნაყოფი ხისაჲ, რომელ განრინებულ იყო სეტყჳსაგან სასტიკისა და არა დაშთა რაჲთურთით მხალი ნედლი ველისა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა. 15

15 For they covered the face of the whole earth, so that the land was darkened; and they did eat every herb of the land, and all the fruit of the trees which the hail had left: and there remained not any green thing in the trees, or in the herbs of the field, through all the land of Egypt.

טז. וַיְמַהֵר פַּרְעֹה לִקְרֹא לְמשֶׁה וּלְאַהֲרֹן וַיֹּאמֶר חָטָאתִי לַיהֹוָה אֱלֹהֵיכֶם וְלָכֶם:

κατέσπευδεν δὲ Φαραω καλέσαι Μωυσῆν καὶ Ααρων λέγων ἡμάρτηκα ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν καὶ εἰς ὑμᾶς

16 ܘܣܲܪܗܸܒ݂ ܦܸܪܥܘܿܢ ܠܡܸܩܪܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ ܘܠܲܐܗܪܘܿܢ: ܘܐܸܡܲܪ ܠܗܘܿܢ: ܚܛܹܝܬ݂ ܠܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܟ݂ܘܿܢ ܘܲܠܟ݂ܘܿܢ.

Quam ob rem festinus Pharao vocavit Moysen et Aaron, et dixit eis: Peccavi in Dominum Deum vestrum, et in vos.

Եւ փութացաւ փարաւոն կոչել զՄովսէս եւ զԱհարոն, եւ ասէ. Մեղայ առաջի Տեառն Աստուծոյ ձերոյ եւ ձեզ:

სწრაფით მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: ვცოდე მე წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და თქუენცა. 16

16 Then Pharaoh called for Moses and Aaron in haste; and he said, I have sinned against the LORD your God, and against you.

יז. וְעַתָּה שָׂא נָא חַטָּאתִי אַךְ הַפַּעַם וְהַעְתִּירוּ לַיהֹוָה אֱלֹהֵיכֶם וְיָסֵר מֵעָלַי רַק אֶת הַמָּוֶת הַזֶּה:

προσδέξασθε οὖν μου τὴν ἁμαρτίαν ἔτι νῦν καὶ προσεύξασθε πρὸς κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν καὶ περιελέτω ἀπ᾽ ἐμοῦ τὸν θάνατον τοῦτον

17 ܘܐܵܦ ܗܵܫܵܐ ܫܒ݂ܘܿܩܘ ܣܘܼܪܚܵܢܝ ܗܵܢܵܐ ܙܲܒ݂ܢܵܐ: ܘܨܲܠܵܘ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܟ݂ܘܿܢ: ܘܢܲܦܪܸܩ ܡܹܢܝ ܡܵܘܬܵܐ ܗܵܢܵܐ.

Sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice, et rogate Dominum Deum vestrum, ut auferat a me mortem istam.

Արդ ներեցէք այսմ եւս յանցանաց իմոց, եւ աղաչեցէք առ Տէր Աստուած ձեր, եւ փարատեսցէ յինէն զմարախս`` զայս:

ამას ჯერსა შე-ღა-მიწყნარეთ მე ამას უნასსა ზედა. და ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ, ღმრთისა თქუენისა, რათა განაქარვოს ჩემგან მკალი ესე. 17

17 Now therefore forgive, I pray thee, my sin only this once, and intreat the LORD your God, that he may take away from me this death only.

יח. וַיֵּצֵא מֵעִם פַּרְעֹה וַיֶּעְתַּר אֶל יְהֹוָה:

ἐξῆλθεν δὲ Μωυσῆς ἀπὸ Φαραω καὶ ηὔξατο πρὸς τὸν θεόν

18 ܘܲܢܦܲܩ ܡܘܼܫܹܐ ܡܼܢ ܩܕ݂ܵܡ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܨܲܠܝܼ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ.

Egressusque Moyses de conspectu Pharaonis, oravit Dominum.

Եւ ել Մովսէս ի փարաւոնէ, եւ եկաց յաղօթս առ Աստուած:

და გამოვიდა მოსე პირისაგან ფარაოჲსა და ილოცვიდა უფლისა მიმართ. 18

18 And he went out from Pharaoh, and intreated the LORD.

יט. וַיַּהֲפֹךְ יְהֹוָה רוּחַ יָם חָזָק מְאֹד וַיִּשָּׂא אֶת הָאַרְבֶּה וַיִּתְקָעֵהוּ יָמָּה סּוּף לֹא נִשְׁאַר אַרְבֶּה אֶחָד בְּכֹל גְּבוּל מִצְרָיִם:

καὶ μετέβαλεν κύριος ἄνεμον ἀπὸ θαλάσσης σφοδρόν καὶ ἀνέλαβεν τὴν ἀκρίδα καὶ ἐνέβαλεν αὐτὴν εἰς τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν καὶ οὐχ ὑπελείφθη ἀκρὶς μία ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου

19 ܘܲܗܦܲܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܝܬܿܝܼ ܪܘܼܚܵܐ ܕܡܲܥܪܒ݂ܵܐ ܕܬܲܩܝܼܦܵܐ ܛܵܒ݂: ܘܲܫܩܲܠܬܹܿܗ ܠܩܲܡܨܵܐ ܘܐܲܪܡܝܵܬܹܗ ܒܝܲܡܵܐ ܕܣܘܿܦ: ܘܠܵܐ ܐܸܫܬܿܚܲܪ ܐܵܦܠܵܐ ܚܲܕ݂ ܩܲܡܨܵܐ ܒܟ݂ܠܹܗ ܬܚܘܼܡܵܐ ܕܡܸܨܪܵܝܹܐ.

Qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum, et arreptam locustam projecit in mare Rubrum: non remansit ne una quidem in cunctis finibus Ægypti.

Եւ դարձոյց Տէր հողմ սաստիկ ի ծովէ, եւ առ զմարախն եւ ամաց ի ծովն Կարմիր. եւ ոչ մնաց մարախ յամենայն երկրին Եգիպտացւոց:

და გარდააქცია უფალმან ქარი იგი უსასტიკესად ზღჳთ, და აღიღო და აღუმაღლა მკალსა მას და შთადვა იგი ზღუასა მას მეწამულსა და არა დაშთა რაჲთურთით მკალი იგი არცა ერთ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა. 19

19 And the LORD turned a mighty strong west wind, which took away the locusts, and cast them into the Red sea; there remained not one locust in all the coasts of Egypt.

כ. וַיְחַזֵּק יְהֹוָה אֶת לֵב פַּרְעֹה וְלֹא שִׁלַּח אֶת בְּנֵי יִשְׂרָאֵל:

καὶ ἐσκλήρυνεν κύριος τὴν καρδίαν Φαραω καὶ οὐκ ἐξαπέστειλεν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ

20 ܘܩܲܫܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܠܸܒܹܿܗ ܕܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܠܵܐ ܫܲܕܲܪ ܠܲܒ݂ܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ.

Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israël.

Եւ խստացոյց Տէր զսիրտն փարաւոնի, եւ ոչ արձակեաց զորդիսն Իսրայելի:

მერმე განუფიცხა უფალმან გული ფარაოსი, და არავე უნდა განტევებაჲ ძეთა მათ ისრაჱლისათა. 20

20 But the LORD hardened Pharaoh's heart, so that he would not let the children of Israel go.

כא. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֶל משֶׁה נְטֵה יָדְךָ עַל הַשָּׁמַיִם וִיהִי חשֶׁךְ עַל אֶרֶץ מִצְרָיִם וְיָמֵשׁ חשֶׁךְ:

εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν οὐρανόν καὶ γενηθήτω σκότος ἐπὶ γῆν Αἰγύπτου ψηλαφητὸν σκότος

21 ܘܐܸܡܲܪ ܡܵܪܝܵܐ ܠܡܘܼܫܹܐ: ܐܲܪܝܼܡ ܐܝܼܕ݂ܵܟ݂ ܠܘܵܬ݂ ܫܡܲܝܵܐ: ܘܢܸܗܘܸܐ ܚܸܫܟܵܐ ܒܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ: ܘܢܲܥܡܸܛ ܚܸܫܟܵܐ.

Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam in cælum: et sint tenebræ super terram Ægypti tam densæ, ut palpari queant.

Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ձգեա զձեռն քո յերկինս, եւ եղիցի խաւար ի վերայ երկրիդ Եգիպտացւոց, խաւար շօշափելի:

და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღირთხ ჴელი შენი და იყავნ ბნელ უღაღ, ჴშირ, ჴელით შესაპყრობელ ქუეყანასა მაგას ზედა ეგჳპტელთასა! 21

21 And the LORD said unto Moses, Stretch out thine hand toward heaven, that there may be darkness over the land of Egypt, even darkness which may be felt.

כב. וַיֵּט משֶׁה אֶת יָדוֹ עַל הַשָּׁמָיִם וַיְהִי חשֶׁךְ אֲפֵלָה בְּכָל אֶרֶץ מִצְרַיִם שְׁלשֶׁת יָמִים:

ἐξέτεινεν δὲ Μωυσῆς τὴν χεῖρα εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ἐγένετο σκότος γνόφος θύελλα ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου τρεῖς ἡμέρας

22 ܘܐܲܪܝܼܡ ܡܘܼܫܹܐ ܐܝܼܕܹܗ ܠܘܵܬ݂ ܫܡܲܝܵܐ: ܘܲܗܘܵܐ ܚܸܫܟܵܐ ܘܥܲܡܛܵܢܵܐ ܒܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܸܨܪܹܝܢ: ܬܠܵܬ݂ܵܐ ܝܵܘܡܝܼܢ.

Extenditque Moyses manum in cælum: et factæ sunt tenebræ horribiles in universa terra Ægypti tribus diebus.

Ձգեաց Մովսէս զձեռն իւր յերկինս, եւ եղեւ խաւար եւ մէգ եւ մութ ի վերայ ամենայն երկրին Եգիպտացւոց զերիս աւուրս:

აღირთხა მოსე ჴელი თჳსი ზეცად და იქმნა ბნელი წყუდიადი, ნისლი და არმური ყოველსა ზედა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა სამ დღე. 22

22 And Moses stretched forth his hand toward heaven; and there was a thick darkness in all the land of Egypt three days:

כג. לֹא רָאוּ אִישׁ אֶת אָחִיו וְלֹא קָמוּ אִישׁ מִתַּחְתָּיו שְׁלשֶׁת יָמִים וּלְכָל בְּנֵי יִשְׂרָאֵל הָיָה אוֹר בְּמוֹשְׁבֹתָם:

καὶ οὐκ εἶδεν οὐδεὶς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τρεῖς ἡμέρας καὶ οὐκ ἐξανέστη οὐδεὶς ἐκ τῆς κοίτης αὐτοῦ τρεῖς ἡμέρας πᾶσι δὲ τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ἦν φῶς ἐν πᾶσιν οἷς κατεγίνοντο

23 ܘܠܵܐ ܚܙܵܐ ܐ̄ܢܵܫ ܐܲܚܘܼܗܝ: ܘܠܵܐ ܩܵܡ ܐ̄ܢܵܫ ܡܼܢ ܕܘܼܟܿܬܹܗ ܬܠܵܬ݂ܵܐ ܝܵܘܡܝܼܢ: ܘܲܠܟ݂ܠܗܘܿܢ ܒܢܲܝ ܝܼܣܪܵܝܹܠ ܗܘܵܐ ܢܘܼܗܪܵܐ ܒܹܝܬ݂ ܡܵܘܬܲܒ݂ܗܘܿܢ

Nemo vidit fratrem suum, nec movit se de loco in quo erat: ubicumque autem habitabant filii Israël, lux erat.

Եւ ոչ ոք տեսանէր զեղբայր իւր զերիս աւուրս``, եւ ոչ յարեաւ ոք յանկողնէ իւրմէ զերիս աւուրս. բայց ամենայն որդւոցն Իսրայելի լոյս էր յամենայն բնակութիւնս իւրեանց:

და ვერ იხილა კაცმან მოყუასი თჳსი, ვერცა ძმაჲ თჳსი და არა ვის ეძლო ყოვლად აღდგომად სარეცელით თჳსით სამთა მათ დღეთა. ხოლო ძეთა მათ ისრაჱლისათა იყო ნათელ ყოველთავე საყოფელთა მათთა. 23

23 They saw not one another, neither rose any from his place for three days: but all the children of Israel had light in their dwellings.

כד. וַיִּקְרָא פַרְעֹה אֶל משֶׁה וַיֹּאמֶר לְכוּ עִבְדוּ אֶת יְהֹוָה רַק צֹאנְכֶם וּבְקַרְכֶם יֻצָּג גַּם טַפְּכֶם יֵלֵךְ עִמָּכֶם:

καὶ ἐκάλεσεν Φαραω Μωυσῆν καὶ Ααρων λέγων βαδίζετε λατρεύσατε κυρίῳ τῷ θεῷ ὑμῶν πλὴν τῶν προβάτων καὶ τῶν βοῶν ὑπολίπεσθε καὶ ἡ ἀποσκευὴ ὑμῶν ἀποτρεχέτω μεθ᾽ ὑμῶν

24 ܘܲܩܪܵܐ ܦܸܪܥܘܿܢ ܠܡܘܼܫܹܐ ܘܐܸܡܲܪ ܠܹܗ: ܙܸܠܘ ܦܠܘܿܚܘ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܟ݂ܘܿܢ: ܒܲܠܚܘܿܕ݂ ܥܵܢܟ݂ܘܿܢ ܘܬ݂ܵܘܪܲܝܟܿܘܿܢ ܫܒ݂ܘܿܩܘ: ܘܐܵܦ ܝܼܩܲܪܬܿܟ݂ܘܿܢ ܬܹܐܙܲܠ ܥܲܡܟ݂ܘܿܢ.

Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis: Ite, sacrificate Domino: oves tantum vestræ et armenta remaneant, parvuli vestri eant vobiscum.

Եւ կոչեաց փարաւոն զՄովսէս եւ զԱհարոն`` եւ ասէ ցնոսա. Երթայք պաշտեցէք զՏէր Աստուած ձեր``, բայց զարջառ եւ զոչխար ձեր աստէն թողէք, եւ այլ աղխդ ձեր երթիցեն ընդ ձեզ:

მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: გუალე, წარვედით და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, გარნა ცხოვარი და ზროხაჲ ადგილობანს იყავნ და ყოვლითა სიმრავლითა წარვედით. 24

24 And Pharaoh called unto Moses, and said, Go ye, serve the LORD; only let your flocks and your herds be stayed: let your little ones also go with you.

כה. וַיֹּאמֶר משֶׁה גַּם אַתָּה תִּתֵּן בְּיָדֵנוּ זְבָחִים וְעֹלֹת וְעָשִׂינוּ לַיהֹוָה אֱלֹהֵינוּ:

καὶ εἶπεν Μωυσῆς ἀλλὰ καὶ σὺ δώσεις ἡμῖν ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας ἃ ποιήσομεν κυρίῳ τῷ θεῷ ἡμῶν

25 ܐܵܡܲܪ ܠܹܗ ܡܘܼܫܹܐ ܠܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܐܵܦ ܐܲܢ̄ܬ ܬܸܬܸܿܠ ܒܐܝܼܕܲܝܢ ܕܸܒ݂ܚܹ̈ܐ ܘܲܥܠܵܘܵܬ݂ܵܐ ܘܲܢܕܲܒܲܚ ܠܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܲܢ.

Ait Moyses: Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quæ offeramus Domino Deo nostro.

Եւ ասէ Մովսէս. Նա եւ դու եւս տացես մեզ ողջակէզս եւ զոհս զոր առնիցեմք Տեառն Աստուծոյ մերում:

მიუგო მოსე და ჰრქუა: არა ეგრე, არამედ ცხოვრით და ზროხით და ყოვლითურთ ჭურჭლით ჩვენით წარვიდეთ და ზედა შენცა მეც ჩუენ საწევნელი მსხუერპლთა მათ, რომელ-იგი შევწიროთ ჩუენ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. 25

25 And Moses said, Thou must give us also sacrifices and burnt offerings, that we may sacrifice unto the LORD our God.

כו. וְגַם מִקְנֵנוּ יֵלֵךְ עִמָּנוּ לֹא תִשָּׁאֵר פַּרְסָה כִּי מִמֶּנּוּ נִקַּח לַעֲבֹד אֶת יְהֹוָה אֱלֹהֵינוּ וַאֲנַחְנוּ לֹא נֵדַע מַה נַּעֲבֹד אֶת יְהֹוָה עַד בֹּאֵנוּ שָׁמָּה:

καὶ τὰ κτήνη ἡμῶν πορεύσεται μεθ᾽ ἡμῶν καὶ οὐχ ὑπολειψόμεθα ὁπλήν ἀπ᾽ αὐτῶν γὰρ λημψόμεθα λατρεῦσαι κυρίῳ τῷ θεῷ ἡμῶν ἡμεῖς δὲ οὐκ οἴδαμεν τί λατρεύσωμεν κυρίῳ τῷ θεῷ ἡμῶν ἕως τοῦ ἐλθεῖν ἡμᾶς ἐκεῖ

26 ܘܐܵܦ ܒܥܝܼܪܲܢ ܬܹܐܙܲܠ ܥܲܡܲܢ: ܘܠܵܐ ܬܸܫܬܿܚܲܪ ܡܸܢܲܢ ܐܵܦܠܵܐ ܚܕ݂ܵܐ ܛܸܦܪܵܐ ܬܢܵܢ: ܡܸܛܠ ܕܡܸܢܵܗ ܢܵܣܒܿܝܼܢܲܢ ܠܡܸܦܠܲܚ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܲܢ: ܘܲܚܢܲܢ ܠܵܐ ܝܵܕ݂ܥܝܼܢܲܢ ܡܵܢܵܐ ܢܸܦܠܘܿܚ ܠܡܵܪܝܵܐ ܡܵܐ ܕܡܲܛܝܼܢ ܠܬܲܡܵܢ.

Cuncti greges pergent nobiscum; non remanebit ex eis ungula: quæ necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri: præsertim cum ignoremus quid debeat immolari, donec ad ipsum locum perveniamus.

Այլ մեր անասուն իսկ երթիցէ ընդ մեզ, եւ ոչ թողուցումք եւ ոչ կճղակ մի. քանզի ի նոցանէ առնուցումք պաշտել զՏէր Աստուած մեր. եւ մեք ոչ գիտեմք զինչ մատուցանիցեմք Տեառն Աստուծոյ մերում`` մինչեւ անդր հասանիցեմք:

აცადე, თუ ჩუენი არა დაგიტეოთ შენ, არცაღა ჭლაკი ერთი მათგანი, რამეთუ არა უწყით, რაჲ სათნო იყოს მსახურებად უფლისა, ღმრთისა ჩუენისა, მსხუერპლი საკუერთხთაჲ ნაყოისა მის ჩუენისაგნი, არც უწყით, რაჲ ბრძანებაჲ გამოვიდეს ჩუენდა მსახურებისა მისთჳს მსხუერპლთასა ვიდრე მიწევნადმდე ადგილსა მას მსხუერპლისასა. 26

26 Our cattle also shall go with us; there shall not an hoof be left behind; for thereof must we take to serve the LORD our God; and we know not with what we must serve the LORD, until we come thither.

כז. וַיְחַזֵּק יְהֹוָה אֶת לֵב פַּרְעֹה וְלֹא אָבָה לְשַׁלְּחָם:

ἐσκλήρυνεν δὲ κύριος τὴν καρδίαν Φαραω καὶ οὐκ ἐβουλήθη ἐξαποστεῖλαι αὐτούς

27 ܘܩܲܫܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܠܸܒܹܿܗ ܕܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܠܵܐ ܨܒ݂ܵܐ ܕܲܢܫܲܕܲܪ ܐܸܢܘܿܢ.

Induravit autem Dominus cor Pharaonis, et noluit dimittere eos.

Եւ խստացոյց Տէր զսիրտն փարաւոնի, եւ ոչ կամեցաւ արձակել զնոսա:

მერმე გან-ვე-უფიცხა უფალმან გული ფარაოჲსი, და არავე უნდა გამოტევებაჲ მათი. 27

27 But the LORD hardened Pharaoh's heart, and he would not let them go.

כח. וַיֹּאמֶר לוֹ פַרְעֹה לֵךְ מֵעָלָי הִשָּׁמֶר לְךָ אַל תֹּסֶף רְאוֹת פָּנַי כִּי בְּיוֹם רְאֹתְךָ פָנַי תָּמוּת:

καὶ λέγει Φαραω ἄπελθε ἀπ᾽ ἐμοῦ πρόσεχε σεαυτῷ ἔτι προσθεῖναι ἰδεῖν μου τὸ πρόσωπον ᾗ δ᾽ ἂν ἡμέρᾳ ὀφθῇς μοι ἀποθανῇ

28 ܘܐܸܡܲܪ ܦܸܪܥܘܿܢ ܠܡܘܼܫܹܐ: ܙܸܠ ܠܵܟ݂ ܡܼܢ ܠܘܵܬ݂ܝ: ܐܸܙܕܲܗܪ ܠܵܐ ܬܵܘܣܸܦ ܬܘܼܒ݂ ܕܬܸܬ݂ܚܙܸܐ ܠܝܼ: ܡܸܛܠ ܕܵܒ݂ܝܵܘܡܵܐ ܕܡܸܬ݂ܚܙܸܐ ܐܲܢ̄ܬܿ ܠܝܼ ܬܡܘܼܬ݂.

Dixitque Pharao ad Moysen: Recede a me, et cave ne ultra videas faciem meam: quocumque die apparueris mihi, morieris.

Եւ ասէ փարաւոն. Ի բաց գնա յինէն. զգոյշ լեր անձին քում, մի՛ եւս յաւելուցուս տեսանել զերեսս իմ. զի յորում աւուր երեւիս դու ինձ, մեռանիս:

და განრისხნა ფარაო და თქუა: წინა განმეშორენით, წარვედით ჩემგან და ნუღარა შესძინებთ ხილვად პირსა ჩემსა, რამეთუ რომელსა დღესა მეჩუენო მე შენ, მუნთქუესვე მოჰკუდე! 28

28 And Pharaoh said unto him, Get thee from me, take heed to thyself, see my face no more; for in that day thou seest my face thou shalt die.

כט. וַיֹּאמֶר משֶׁה כֵּן דִּבַּרְתָּ לֹא אֹסִף עוֹד רְאוֹת פָּנֶיךָ:

λέγει δὲ Μωυσῆς εἴρηκας οὐκέτι ὀφθήσομαί σοι εἰς πρόσωπον

29 ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܡܘܼܫܹܐ: ܫܲܦܝܼܪ ܐܸܡܲܪܬܿ: ܬܘܼܒ݂ ܠܵܐ ܡܵܘܣܸܦ ܐ̄ܢܵܐ ܠܡܸܚܙܵܐ ܐܲܦܲܝܟ.

Respondit Moyses: Ita fiet ut locutus es: non videbo ultra faciem tuam.

Եւ ասէ Մովսէս. Ասացեր. ոչ եւս երեւեցայց երեսաց քոց:

ჰრქუა მას მოსე: არღარა გეჩუენო პირსა შენსა. 29

29 And Moses said, Thou hast spoken well, I will see thy face again no more.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=bb3b5132-a4bd-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display