tad ye ha vai tatprajāpativrataṃ caranti |
te mithunam utpādayante |
teṣām evaiṣa brahmalokaḥ |
yeṣāṃ tapo brahmacaryaṃ |
yeṣu satyaṃ pratiṣṭhitam ||
وكسى كه شب صحبت با زن ميدارد و روز صحبت نمى دارد نطفه خود را ضايع نمى كند
چه از صحبتى كه شب داشته شود از آن نطفه پسر و دختر پيدا ميشود
و كسى كه شب با زن صحبت ميدارد بعالم ماه كه كه خوبى است ميرسد
و كسى كه بعد از چهارم روز كه مدّت پاکى از حيض است يا شانزده روز كه ايام صورت بستن نطفه است در رحم در ماهى يكبار پيش زن برود اين عمل داخل برههم چرج است يعنى داخل عبادة و رياضت است چه او از براى لذات اين كار نمى كند بلكه بحكم خدا بقصد پيدا كاردن فرزند اين كار ميكند
و اگر در اين ايام در ماهى يكبار نرود برهم هتيا كرده باشد يعنى خون براهمنى ريخته باشد و از نرفتن چون فرزند نمى شود گويا خون آدم كرده است
و در جاى ديگر بيد مذكور است كه شب ششم ابتداى حيصن و شب هشتم و شب دهم و شب دوازدهم و شب چهاردهم و شب شانزدهم كه شبهاى جفت است اگر پيش نن برود پسر بهم ميرسد
و شب پنچم كه شب اول پاكى حيض است و شب هفتم و نهم و يازدهم و سيزدهم و پانزدهم اگر بزن صحبت دارد دختر متولد ميشود
و مقرّر است كه در اين ايام در شبهائی كه پسر متولد ميشود بايد كه زن از غذاى معتاد چيزى كم بخورد كه از كم خوردن غذا نطفه زن كم ميشود و نطفه مرد كه زياده باشد پسر متولد ميگردد
و اگر در شبهائی كه مقرّر است كه پسر شود و زن چيز بسيار خورده باشد چون نطفه زن زياده از نطفه مرد جمع ميشود آن پسر صورت و سيرت زنانه داشته باشد
و اگر در شبهائی كه پيدائش دختر در آن مقرّر است و نطفه مرد زياده باشد از نطفه زن دخترى پيدا شود كه صورت و سيرت مردانه داشته باشد
و اگر هر دو نطفه در شبهاى طاق كه مقرر است دختر شود با شبهاى جفت كه مقرر است پسر شود برابر باشد فرزند هيز و مخنث شود
اگر در شبهاى جفت است مخنّث مردنما شود و اگر در شبهاى طاق است مخنث زن نما شود
و اگر زن در ايامى كه شبهاى جفت براى پسر شدن مقرر است و شبهاى طاق براى دختر شدن مقرر گشته بی آنكه شوهر باو صحبت دارد در خواب ببيند كه با شوهر خود صحبهت داشته است و انزال شده است اگر احيانا زن را شكم بماند و بزايد پارچه گوشت بيجانى پيدا شود و اگر نزايد در شكم ميماند و شكم او بلند ميـشود تا آن پرجه گوشت از شكم آن زن بدر نيآيد فرزند ديگر نزايد
و كسى كه در ماهى يكبار برو شي كه مقرر شده است با زن خود صحبت بدارد كه كه آن رياضت و برهمچرج است او حميشه در همه كارها را ستى پيشه كند
بغير از پنج جا اگر درآن پنج جا دروغ هم بكويد گو راست گفته است
يكى براى سعى كد خدائى اگر دروغ هم بگويد گو بيا راست گفته است
دوم براى خلاص كردن كسى از كشتن كه او بناحق كشته ميشده باشد اگر دروغ بگويد جايز است
سيوم در جائى كه مال كسى بناحق بغارت ميرفته باشد براى نگاه داشتن مال او اگر بگويد كه اين مال مان است اين چنين دروغ گفتن جايز است
چهارم در وقت صحبت داشتين با زن حود اگر دروغى براى خوشى خاطر او بگويد چايز است
̇نجم اگر براى تعريف مرشد يا خلاص براحمن يا ماده گاو دروغى بگويد جايز است
Et quispiam qui nocte cum uxore (suâ) commercium habet, et die commercium non habet, sperma (sperma genitale) suum perditum non facit:
quid? (nam) è commercio quod nocte (p. 134) habitum fiat, ex spermate (semine genitali) filius et filia productum fiat.
Et quispiam, qui nocte cum uxore [suâ] commercium habet, cum mundo (ad mundum) lunæ, quòd mundus boni (operis) est pervenit.
Et quispiam, qui post quartum diem, quòd tempus munditieti é mensibus est, usquè sextum decimum (16), quòd dies (tempus) τοῦ figuram ligare (formam sumere) sperma (semen genitale) est, in vulvà, quâque lunatione (quoque mense), unà vice antè uxorem vadit; hoc opus intrans (in τὸν Brahmtschradj est; id est, intrans (in) cultum Dei et mortificationem (pietas in Deum et veræ mortificationis pars) est. Quid? (nam) is propter voluptatem hanc actionem non facit: quin imò, cum mandato Dei, cum propositio τοῦ productum facere filium, illam actionem facit 1
Et si, in his diebus, unâ vice, in lunatione (mense) non vadit, Brahm hita factum fuerit; id est, sanguis τοῦ Brahmni fusus fiat: et ex non ire, quandò quidem filius non fit, dixeris; sanguinem hominis fecit (fudit).
Et in loco alio (libri) Beid memoratum est, quòd, nocte sextà (6), quæ (ab) initio mensium est, nocte octavâ (8), et nocte decimâ, et nocte duodecimâ (12) et nocte quartâ decimâ (14), et nocte sextâ decimâ, quod noctes pares est, si antè uxorem (homo) vadit, filius simul provenit.
Et nocte quintâ (5), quòd nox prima munditei (à) mensibus est, et nocte septimâ (7), et nonâ (9), et undecimâ (11), et tertià decimâ (13), et quinta decimâ (15), si cum uxore commercium habet, filia genita fit.
Et statum est, quòd in is diebus, in noctibus, quòd filius (p. 135) genitus fit, oportet quòd uxor ex alimento solito aliquid minùs comedat, quòd, è τῷ minùs edere alimentum, sperma (semen genitale) mulieris minùs fiat, et sperma (sperma genitale) hominis, quòd auctum fiat, filius genitus efficiatur.
Si in noctibus, quòd fixum est quòd (in illis) filius sit, et mulier aliquid multùm comederit, quandoquidem sperma (semen genitale) mulieris ampliùs (abundantiùs) à spermate (semine genitali) hominis (in) copolatione fit, illum filium figurâ et indole femineâ facit provenire.
Et si in noctibus, quòd productio filiæ in illis fixa est, et sperma (semen genitale) hominis abundantius sit à spermate (semine genitali) mulieris, filia priducta fit, quæ figuram et indolem virilem habuerit.
Et si ambo spermata (semina genitalia), in noctubus imparibus, quòd fixum est (in illis) filia fiat, vel noctibus paribus, quòd fixum est (in illis) filius fiat, æquale sit (æqualia sint), natus impotens et hermaphrodytus fit.
Si in noctibus paribus est, hermaphrodytus homo apparens; et si in noctibus imparibus est, hermaphrodytus femina apparens, fit.
Et si mulier, in diebus, quòd noctes pares propter filium fieri fixum factum, et noctes impares propter filiam fieri fixum redditum, sine illo quòd maritus cum eâ commercium habeat, in somno vidit, quòd cum marito suo commercium habuerit, et emisso (seminis) facta est; si quandòque mulieri venter manet, et generat, frustum carnis, sine animâ productum fit; et si non generat, in ventre manet, et venter ejus altus fit (tumidus fit). Quoad illud frustum carnis è ventre illius mulieris non exit natum ampliùs non generat. (p. 136)
Quispiam qui, in lunatione (mense), unâ vice cum ratione (juxtà) quòd fixum factum, cum uxore suâ commercium habet; quòd illud mortificatio et Brahmtscheradj est; et is semper in actionibus rectitudinem professionem (vitæ rationem) facit,
secùs ac (nisi in) quinque (5) locis; si in illis quinque (5) locis mendacium etiam dicit, dixeris: recte (verè) locutus est (idem est, ac si veritatem dixisset). 2
Unus (ex illis quinque locis) propter matrimonium, quòd, si mendacium dicit, quòd (illo) aliquis conjugatus fiat; permissum est (licitum, transiens).
Et secundus, propter τὸ liberatum facere à τῷ occidere (illum), quòd is cum non veritate (injustè) occisus sit (foret); si mendacium dicit, permissum est.
Tertius: in loco, quòd opes alicujus (illic sunt), cum non veritate (sine justâ causâ) cum direptione (ut illas diriperet quisquam) iverit; propter τὸ custoditas habere opes ejus, si (homo) dicit, quòd hæ opes meæ est (sunt) hujusmodi mendacium dicere permissum est.
Quartus: in tempore τὸ commercium habere cum uxore, si aliquid mendacii propter consolatium (voluptatem) cordis ejus dicit, permissum est.
Quintus (5): si propter elogium vel liberationem (unius) Brahman, vel feminæ bovis (vaccæ), mendacium dicit, permissum est. (p. 137)
15. Those therefore who observe this rule of Pragapati (as laid down in #13),
produce a pair,
and to them belongs this Brahma-world here.
But those in whom dwell penance, abstinence,
and truth,
annaṃ vai prajāpatiḥ | katham? tatas tasmādd ha vai reto nṛbījaṃ tatprajākaraṇaṃ tasmād yoṣiti siktād imā manuṣyādilakṣaṇāḥ prajāḥ prajāyante | yat pṛṣṭaṃ kuto ha vai prajāḥ prajāyanta iti | tad evaṃ candrādityamithunādikrameṇāhorātrān tenānnās ṛgretoddhāreṇemāḥ prajāḥ prajāyanta iti nirṇītam ||14|| tat tatraivaṃ sati ye gṛhasthāḥ - ha vai iti prasiddhasmaraṇārthau nipātau – tat prajāpater vrataṃ prajāpativratam ṛtau bhāryāgamanaṃ caranti kurvanti teṣāṃ dṛṣṭaphalam idam |
kim? te mithunaṃ putraṃ duhitaraṃ cotpādayante |
adṛṣṭaṃ ca phalam iṣṭāpūrtadattakāriṇāṃ teṣām eva eṣa yaś cāndramaso brahmalokaḥ pitṛyāṇalakṣaṇo yeṣāṃ tapaḥ snātakavratādīni, brahmacaryam, yeṣu ca satyam anṛtavarjanaṃ pratiṣṭhitam avyabhicāritayā vartate nityam eva ||15||
