te tam arcayantas
tvaṃ hi naḥ pitā
yo ’smākam avidyāyāḥ paraṃ pāraṃ tārayasīti
namaḥ paramaṛṣibhyo namaḥ paramaṛṣibhyaḥ ||
همه مريدان از شنبده اين سخن پپلاد را تواضع كردند و گفتند كه
تو بزرگ مائى و بجاى پدر مائى
كه از اين در ياى اوديا كه جهل است گد را نيده بكنار رسانيدى
گيانيان بزرگ را نمس كار گيانيان بزرگ را نمس كار يعنى موحّدان بزرگ را تواضع تمام شد براهمن و تمام شد اپنكهت پرشن از اتهربن بيد
Etiam discipuli, à τῷ audire hoc verbum, τῷ Pilad τὀ humilis submisso fecerunt. Dixerunt, quòd:
tu, magnus noster es; et pater nostrer 1
es;
quòd, ex hoc mari τοῦ aoudia, quòd insipientia est, (nos) ut transire fecisti, cum littore (ad littus) pervenire fecisti.
Τοῖς kianian magnis τὸ nemeskar, τοῖς kinian magnis τὸ nemeskar; id est, unitariis magnis humilis submissio.
Absolutum est Brahmen. Et cum absolutione (ad finem) pervenit Oupnek’hat PORSCH, ex Athrban Beid (desumptum).
8. And they praising him, said:
‘You, indeed, are our father,
you who carry us from our ignorance to the other shore.’
Adoration to the highest Rishis! Adoration to the highest Rishis! Tat sat. Harih, Om!
