بعد از آن سويها ركهيشر از پپلاد پرسيد كه
اى سزاوار تعظيم
پسر راجه كوسل هرن نابحه نام آمده از مان اؤال كرد كه
اى ٹسر بهردواج پرشى كه شانزده كال در او است تو آن پرشى را مى شنا سى
من جواب دادم كه
آن پرش را نمى دانم
اگر آن پرش را ميد انستم
چرا بتو نمى گفتم
بزرگان گفته اند هر كه دروغ ميكاند از بيخ خشكى ميشود
از اينجهت من چون بتو دروغ بگويم
آن راج كمار اين جواب را شنيده و هيچ نگفته بر رتهه سوار شده رفت
اى پپلاد و من از تو ميپرسم كه
آن پرش كجا است
POST ab illo (posteà), Soukia rek’heschir, à Pilad petiit, quòd:
ô digne veneratione!
filius τοῦRadjah, Kosl harn (p. 149) nanhatseh nomine, ut venit, à me quæstionem fecit, quòd:
ô Bharadouadj ! porschi, quòd sexdecim (16) kala in eo est (sunt), tu illum porsch cognoscis?
Ego responsum dedi, quòd:
ego illum porsch non scio.
Illum porsch si scirem,
quarè cum te (tibi) non dicerem?
magni dixerunt, quòd: quisquis mendacium dicit, è radice siccus fiat.
Ex hoc respectu (idcircò) ego quomodò cum te mendacium dicam?
Ille Radj kamar (Radjah filius), hoc responsum ut audavit, et quidquam ut non dixit, super ratheh eques factus (cùm currum conscendisset), abivit.
O Pilad! ego à te peto,
quòd ille porsch quo loco est?
1. Then Sukesas Bharadvaga asked him, saying:
‘Sir,
Hiranyanabha, the prince of Kosala, came to me and asked this question:
Do you know the person of sixteen parts, O Bharadvaga?
I said to the prince:
I do not know him;
if I knew him,
how should I not tell you?
Surely, he who speaks what is untrue withers away to the very root;
therefore I will not say what is untrue.
Then he mounted his chariot and went away silently.
Now I ask you,
where is that person?’
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
tasmai sa hovāca |
ihaivāntaḥ śarīre somya sa puruṣo
yasminn etāḥ ṣoḍaśa kalāḥ prabhavantīti ||
پپلاد گفت
اى نيكو خو آن پرش در ميان هين بدن ميباشد
آن پرش كه شنزده كلا دارد در او شيدا ميشود
Pilad cum eo dixit:
ô purum desiderans! Ille in medio ipsius hujus corporis sit (est).
Ille porschi, quòd sexdecim (16)kala in eo productam fiat,
2. He replied:
‘Friend, that person is here within the body,
he in whom these sixteen parts arise.
آن پرش در خاطر آورد كه
در ميان اين شنزده كلا به در آمدن كدام كلا در مى آيم
و بر آمدن كدام كلا بر مى آيم
ille porsch in cor adduxit (cogitavit),
quòd in mediao horum sexdecim (16) kala, cum τῷ intrare, (per) quodnam kala ingrediar;
et (cum τῷ) exire, (per) quodnam kala exeam?
3. He reflected:
What is it by whose departure I shall depart,
and by whose staying I shall stay?
.
.
.
sa prāṇam asṛjata |
prāṇāc chraddhāṃ
khaṃ
vāyur
jyotir
āpaḥ
pṛthivī
indriyaṃ
mano
’nnam
annād vīryaṃ
tapo
mantrāḥ
karma
lokā
lokeṣu nāma ca ||
پس آن پرش پران را پيدا كرد
كه مراد از پران اينجا هرن گربهه است
و از پران اعتقاد پيدا كرد
و از اعتقد بهوت آكاش پيدا كرد
و از بهوت آكاش باد پدا كرد
و از بد آتش پدا كرد
و از آتش آب پدا كرد
و از آب خآل پدا كرد
و آز خآل همه حواس پدا كرد
و از حواس دل پدا كرد
و از دل غدا پدا كرد
و از غدا نطفه پدا كرد
و از نطفه رياضة پدا كرد
و از رياضه عمل پدا كرد
و از عمل نام و صورت پدا كرد
Deindè ille porsch, τὸν pran productum fecit;
quòd significatio è τῷ pran hoc loco, Haranguerbehah est.
et è τῷ pran fiduciam 1
(fidem) productam fecit:
et è fiduciâ, τὸν bhout âkasch productum fecit:
et è bhout âkasch, ventum productum fecit:
et è vento, ignem productum fecit:
et ex igne, aquam productam fecit:
et ex aquâ, pulverem (terram) productum fecit:
et ex pulvere, omnes sensus productos fecit:
et ex sensibus, cor productum fecit:
et è corde, alimentum productume fecit:
et ex alimento, sperma (semen(p. 150)genitale) productum fecit:
et è semine genitali, mortificationem productam fecit:
et è mortificatione, opus productum fecit:
et ex opere, nomet et figuram producta fecit.
4. He sent forth (created) Prana (spirit);
from Prana Sraddha (faith),
ether,
air,
light,
water,
earth,
sense,
mind,
food;
from food came vigour,
penance,
hymns,
sacrifice,
the worlds,
and in the worlds the name also.
چنا نپه همه در ياها از بحر محيطبر مى آيند و نام و صورت ميگيرند
و باز نام و صورت را گناشته و به بحر محيط پيوسته بحر محيط ميگويانند
هم چنين از جيو آتمآ كه بيننده همه است اين شانزده كلا از او پيدا ميشوند و در او مى مى مانند و در او فرو ميروند
و قتيكه فرو ميروند نام و صورت آنها در جيو آتما فرو رفته
آنزمآن جيو آتما پرش ميگريانند جه همهدر او پر ميشوند
و چرن آن شانزده كلا فرو رفت جيو آتما ميشود
آنزمان بزوال ميشود چه از گرفتارى شانزده كلا خلاص شد
و مراد از اين شانزده كلا پنج حس ظاهر و پنج حس باطن و پنج عنصر و يكى دل است كه مجموع شانزده حصّه ميشود
تا اين شانزده چيز در انسان است بيديهه مكت يعنى رستگارى از بدن نمى يابد مگر بكيان و توحيد با وجود همين بدان جيون مكت ميشود
اين منتر بيد هم بر اين معنى دلالت ميكاند كه
Quemadmodùm quòd omnia maria è mari circumdanti (oceano) superveniunt (exeunt), et nomen et figura sumunt;
et rursùs nomen et figuram ut reliquerunt, cum mari circumdanti conjuncta, mare circumdans (illa) dicunt:
iso hoc modo, è τῷ djiw âtma, quod videns omne est, hæc sexdecim (16) ab eo producta fitunt, et in eo manent, et in eum deorsùm eunt (descendunt).
Tempore quo deorsùm eunt, nomen et figura illorum in djiw âtma ut deorsùm iverunt,
illo tempore, τὀν djiw âtma, porsch dicunt: quid? (nam) in eo omne plenum fit (illum omnia replent).
Et quandò illa sedecim (16) kala deorsùm descenderunt, djiw âtma, âtma fit.
Ille tempore sine cessatione fiunt (fit): quid? (nam) è caprutâ sexdecim (16) kala liberatus fit.
Et significatio ex his sexdecim (16) kala (quod designant hæc sexdecim kala), quinque (5) sensus externi, et quinque (5) sensus interni, et quinque (5) elementa, et unum cor, est: quæ collecta, sexdecim (16) partes fiunt.
Quoàd (quandiù) hæ sexdecim (16) res in homine existit (sunt), bedeheh makt, id est, liberationem à corpore non obtinet, nisi cum τῷ kian et unificatione: quòd, cum existentiâ ipsius hujus corporis, οἱ Djioun (Djenian) makt (beati, vel non beati) fiunt.
Hoc mantr τοῦ Beid etiam super hac explicatione demonstrationem facit (illam demonstrat), quòd:
5.
As these flowing rivers that go towards the ocean, when they have reached the ocean, sink into it, their name and form are broken, and people speak of the ocean only,
exactly thus these sixteen parts of the spectator that go towards the person (purusha), when they have reached the person, sink into him,
their name and form are broken,
and people speak of the person only,
and he becomes without parts
and immortal.
On this there is this verse:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
arā iva rathanābhau
kalā yasmin pratiṣṭhitāḥ |
taṃ vedyaṃ puruṣaṃ veda
yathā mā vo mṛtyuḥ parivyathā iti ||
چنا نچه همه چوبهاى پايه ارابه بناف پايه مضبوط است
هم چنين شانزده كلا به پرشى مضبوط و مربوط ابد
كه آن آتما است
و اين پرش را كه دانستنى استا اگر بدانيد
شما را خم مرگ نخواهد بود
quemadmodùm omnia ligna pedis (rotæ) currûs sum umbilico pedis (modiolorotæ) alligata et firmiter constricta sunt;
ipso hoc modo, hæc (p. 151) sexdecim (16) kala, cum porsch firmiter constricta et alligata sunt;
quòd, ille âtma est.
Et hunc porschi, qui sciendus est, si scitis,
vobis etiam moeror (sollicitudo) mortis non est futurus.
6. That person who is to be known, he in whom these parts rest, like spokes in the nave of a wheel,
See previous sentence
you know him,
lest death should hurt you.’
اين سخن را پپلاد بمريدان خود گفت كه
من برهم بزرگ را همين قدر ميدانم
و از اين ذياده شناخت نيست
Hoc verbum Pilad cum discipulis suis dixit;
ego Brahm magnum ipsâ hac quantitate scio:
ex hac, amplior cognitio non est.
7. Then he (Pippalada) said to them:
‘So far do I know this Highest Brahman,
there is nothing higher than it.’
.
.
.
te tam arcayantas
tvaṃ hi naḥ pitā
yo ’smākam avidyāyāḥ paraṃ pāraṃ tārayasīti
namaḥ paramaṛṣibhyo namaḥ paramaṛṣibhyaḥ ||
همه مريدان از شنبده اين سخن پپلاد را تواضع كردند و گفتند كه
تو بزرگ مائى و بجاى پدر مائى
كه از اين در ياى اوديا كه جهل است گد را نيده بكنار رسانيدى
گيانيان بزرگ را نمس كار گيانيان بزرگ را نمس كار يعنى موحّدان بزرگ را تواضع تمام شد براهمن و تمام شد اپنكهت پرشن از اتهربن بيد
Etiam discipuli, à τῷ audire hoc verbum, τῷ Pilad τὀ humilis submisso fecerunt. Dixerunt, quòd:
tu, magnus noster es; et pater nostrer 2
es;
quòd, ex hoc mari τοῦ aoudia, quòd insipientia est, (nos) ut transire fecisti, cum littore (ad littus) pervenire fecisti.
Τοῖς kianian magnis τὸ nemeskar, τοῖς kinian magnis τὸ nemeskar; id est, unitariis magnis humilis submissio.
Absolutum est Brahmen. Et cum absolutione (ad finem) pervenit Oupnek’hat PORSCH, ex Athrban Beid (desumptum).
8. And they praising him, said:
‘You, indeed, are our father,
you who carry us from our ignorance to the other shore.’
Adoration to the highest Rishis! Adoration to the highest Rishis! Tat sat. Harih, Om!
