Bibliotheca Polyglotta

Genesis

Complete text

Bʹ

ܩܦܠܐܘܢ ܒ

Cap. 2

ԳԼ. Բ

თავი მეორე

א. וַיְכֻלּוּ הַשָּׁמַיִם וְהָאָרֶץ וְכָל צְבָאָם:

καὶ συνετελέσθησαν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ πᾶς ὁ κόσμος αὐτῶν

1 ܘܲܫܠܸܡܘ ܫܡܲܝܵܐ ܘܐܲܪܥܵܐ: ܘܟ݂ܠܹܗ ܚܲܝܠܗܘܿܢ.

Igitur perfecti sunt caeli et terra et omnis exercitus eorum.

Եւ կատարեցան երկինք եւ երկիր եւ ամենայն զարդ նոցա:

და სრულ იქმნეს ცაჲ და ქვეყანა და ყოველი სამკაული მათი. 1

1 Thus the heavens and the earth were finished, and all the host of them.

ב. וַיְכַל אֱלֹהִים בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי מְלַאכְתּוֹ אֲשֶׁר עָשָׂה וַיִּשְׁבֹּת בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי מִכָּל מְלַאכְתּוֹ אֲשֶׁר עָשָׂה:

καὶ συνετέλεσεν ὁ θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ τὰ ἔργα αὐτοῦ ἃ ἐποίησεν καὶ κατέπαυσεν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ ὧν ἐποίησεν

2 ܘܫܲܠܸܡ ܐܲܠܵܗܵܐ ܒܝܵܘܡܵܐ ܫܬܝܼܬܼܵܝܵܐ ܥܒ݂ܵܕ݂ܵܘ̈ܗܝ ܕܲܥܒܲܕ݂: ܘܐܸܬܿܬܿܢܝܼܚ ܒܝܵܘܡܵܐ ܫܒ݂ܝܼܥܵܝܵܐ ܡ̣ܢ ܟܠܗܘܿܢ ܥܒ݂ܵܕ݂ܵܘ̈ܗܝ ܕܲܥ̣ܒܲܕ݂.

Complevitque Deus die septimo opus suum, quod fecerat, et requievit die septimo ab universo opere, quod patrarat.

Եւ կատարեաց Աստուած յաւուրն վեցերորդի զգործս իւր զոր արար, եւ հանգեաւ յաւուրն եւթներորդի յամենայն գործոց իւրոց զոր արար:

და განასრულა ღმერთმან დღესა მეექუსესა საქმენი მისნი, რომელნი ქმნნა. და დასცხრა დღესა მეშვიდესა ყოველთაგან საქმეთა მისთა, რომელნი ქმნნა. 2

2 And on the seventh day God ended his work which he had made; and he rested on the seventh day from all his work which he had made.

ג. וַיְבָרֶךְ אֱלֹהִים אֶת יוֹם הַשְּׁבִיעִי וַיְקַדֵּשׁ אֹתוֹ כִּי בוֹ שָׁבַת מִכָּל מְלַאכְתּוֹ אֲשֶׁר בָּרָא אֱלֹהִים לַעֲשׂוֹת:

καὶ ηὐλόγησεν ὁ θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ ὧν ἤρξατο ὁ θεὸς ποιῆσαι

3 ܘܒܲܪܸܟ݂ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܝܵܘܡܵܐ ܫܒ݂ܝܼܥܵܝܵܐ: ܘܩܲܕܿܫܹܗ: ܡܸܛܠ ܕܒܹܗ ܐܸܬܿܬܿܢܝܼܚ ܡ̣ܢ ܟܠܗܘܿܢ ܥܒ݂ܵܕ݂ܵܘ̈ܗܝ ܕܲܒ݂ܪ݂ܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܡܸܥܒܲܕ݂.

Et benedixit Deus diei septimo et sanctificavit illum, quia in ipso requieverat ab omni opere suo, quod creavit Deus, ut faceret.

Եւ օրհնեաց Աստուած զօրն եւթներորդ եւ սրբեաց զնա, զի ի նմա հանգեաւ յամենայն գործոց իւրոց զոր սկսաւ առնել Աստուած:

და აკურთხა ღმერთმან დღე მეშჳდე და წმიდა-ყო იგი, რამეთუ მას შინა დასცხრა ყოველთაგან საქმეთა მისთა, რომელთა იწყო ღმერთმან ქმნად. 3

3 And God blessed the seventh day, and sanctified it: because that in it he had rested from all his work which God created and made.

ד. אֵלֶּה תוֹלְדוֹת הַשָּׁמַיִם וְהָאָרֶץ בְּהִבָּרְאָם בְּיוֹם עֲשׂוֹת יְהֹוָה אֱלֹהִים אֶרֶץ וְשָׁמָיִם:

αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς ὅτε ἐγένετο ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν

4 ܗܵܠܹܝܢ ܬܵܘ̈ܠܕ݂ܵܬܼܵܐ ܕܲܫܡܲܝܵܐ ܘܕܲܐܪܥܵܐ ܟܲܕ݂ ܐܸܬܼܒܿܪܝܼܘ: ܒܝܵܘܡܵܐ ܕܲܥ̣ܒܲܕ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܫܡܲܝܵܐ ܘܐܲܪܥܵܐ.

Istae sunt generationes caeli et terrae, quando creata sunt. In die quo fecit Dominus Deus terram et caelum

Այս է գիր արարածոց`` երկնի եւ երկրի յաւուր յորում արար Աստուած զերկինս եւ զերկիր:

ესე წიგნი შესაქმისა ცისა და ქვეყანისაჲ, ოდეს შეიქმნნეს დღესა მას, რომელსა შექმნნა ღმერთმან ცაჲ და ქვეყანაჲ და. 4

4 These are the generations of the heavens and of the earth when they were created, in the day that the LORD God made the earth and the heavens,

ה. וְכֹל שִׂיחַ הַשָּׂדֶה טֶרֶם יִהְיֶה בָאָרֶץ וְכָל עֵשֶׂב הַשָּׂדֶה טֶרֶם יִצְמָח כִּי לֹא הִמְטִיר יְהֹוָה אֱלֹהִים עַל הָאָרֶץ וְאָדָם אַיִן לַעֲבֹד אֶת הָאֲדָמָה:

καὶ πᾶν χλωρὸν ἀγροῦ πρὸ τοῦ γενέσθαι ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πάντα χόρτον ἀγροῦ πρὸ τοῦ ἀνατεῖλαι οὐ γὰρ ἔβρεξεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἄνθρωπος οὐκ ἦν ἐργάζεσθαι τὴν γῆν

5 ܘܟ݂ܠܗܘܿܢ ܐܝܼܠܵܢܹ̈ܐ ܕܚܲܩܠܵܐ ܥܕܲܟܹܿܝܠ ܠܵܐ ܗܘ̤ܵܘ ܒܐܲܪܥܵܐ: ܘܟ݂ܠܹܗ ܥܸܣܒܵܐ ܕܚܲܩܠܵܐ ܥܕܲܟܹܿܝܠ ܠܵܐ ܝܼܥܵܐ݂: ܡܸܛܠ ܕܠܵܐ ܐܲܚܸܬܼ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܡܸܛܪܵܐ ܥܲܠ ܐܲܦܲܝ̈ ܐܲܪܥܵܐ: ܘܐܵܕ݂ܵܡ ܠܲܝܬܿ ܠܡܸܦܠܲܚ ܒܐܲܪܥܵܐ.

omne virgultum agri, antequam oriretur in terra, omnisque herba regionis, priusquam germinaret; non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat, qui operaretur humum,

Եւ զամենայն բանջար վայրի` մինչչեւ լեալ էր ի վերայ երկրի, եւ զամենայն խոտ վայրի մինչչեւ բուսեալ էր, զի չեւ եւս էր տեղացեալ Տեառն Աստուծոյ ի վերայ երկրի. եւ մարդ չէր որ գործէր զերկիր:

ყოველი მწვანვილი ველისა პირველ ყოფად ქუეყანასა ზედა და ყოველი თივა ველისა პირველ აღმოცენებადმდე, რამეთუ არ-ღა ეწვიმა ღმერთსა ქუეყანასა ზედა და კაცი არა იყო მოქმედ ქუეყანისა. 5

5 And every plant of the field before it was in the earth, and every herb of the field before it grew: for the LORD God had not caused it to rain upon the earth, and there was not a man to till the ground.

ו. וְאֵד יַעֲלֶה מִן הָאָרֶץ וְהִשְׁקָה אֶת כָּל פְּנֵי הָאֲדָמָה:

πηγὴ δὲ ἀνέβαινεν ἐκ τῆς γῆς καὶ ἐπότιζεν πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς

6 ܘܡܲܒܿܘܼܥܵܐ ܣܵܠܸܩ݁ ܗ̄ܘܵܐ ܡ̣ܢ ܐܲܪܥܵܐ: ܘܡܲܫܩܸܐ ܗ̄ܘܵܐ ܠܟ݂ܠ ܐܲܦܲܝ̈ ܐܲܪܥܵܐ.

sed fons ascendebat e terra irrigans universam superficiem terrae

Բայց աղբեւր ելանէր յերկրէ եւ ոռոգանէր զամենայն երեսս երկրի:

ხოლო წყარო აღ-მო-ვიდოდა ქვეყანით და რწყვიდა პირსა ყოვლისა ქვეყანისასა 6

6 But there went up a mist from the earth, and watered the whole face of the ground.

ז. וַיִּיצֶר יְהֹוָה אֱלֹהִים אֶת הָאָדָם עָפָר מִן הָאֲדָמָה וַיִּפַּח בְּאַפָּיו נִשְׁמַת חַיִּים וַיְהִי הָאָדָם לְנֶפֶשׁ חַיָּה:

καὶ ἔπλασεν ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν

7 ܘܲܓܼܒܲܠ̣ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܐܵܕ݂ܵܡ ܥܲܦܪܵܐ ܡ̣ܢ ܐܲܕ݂ܡ̱ܬܼܵܐ: ܘܲܢ̣ܦܲܚ ܒܐܲܦܵܘ̈ܗܝ ܢܫܲܡܬܼܵܐ ܕܚܲܝܹ̈ܐ: ܘܲܗ̤ܘܵܐ ܐܵܕ݂ܵܡ ܠܲܢܦܸܫ ܚܲܝܵܐ.

tunc formavit Dominus Deus hominem pulverem de humo et inspiravit in nares eius spiraculum vitae, et factus est homo in animam viventem.

Եւ ստեղծ Տէր Աստուած զմարդն հող յերկրէ. եւ փչեաց յերեսս նորա շունչ կենդանի, եւ եղեւ մարդն յոգի կենդանի:

და შექმნა უფალმან ღმერთმან კაცი მტუერისა მიმღებელმა ქვეყანისაგან. და შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაჲ და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად. 7

7 And the LORD God formed man of the dust of the ground, and breathed into his nostrils the breath of life; and man became a living soul.

ח. וַיִּטַּע יְהֹוָה אֱלֹהִים גַּן בְּעֵדֶן מִקֶּדֶם וַיָּשֶׂם שָׁם אֶת הָאָדָם אֲשֶׁר יָצָר:

καὶ ἐφύτευσεν κύριος ὁ θεὸς παράδεισον ἐν Εδεμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον ὃν ἔπλασεν

8 ܘܲܢ̣ܨܲܒ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܦܲܪܕܲܝܣܵܐ ܒܲܥܕܸܢ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܝܼܡ: ܘܣܵܡ݂ ܬܲܡܲܢ ܠܐܵܕ݂ܵܡ ܕܲܓܼܒܲܠ̣.

Et plantavit Dominus Deus paradisum in Eden ad orientem, in quo posuit hominem, quem formaverat.

Եւ տնկեաց Աստուած զդրախտն`` յԵդեմ ընդ արեւելս, եւ եդ անդ զմարդն զոր ստեղծ:

და დაასხა ღმერთმან სამოთხე ედემისა აღმოსავალით და დადვა მუნ კაცი იგი, რომელ შექმნა. 8

8 And the LORD God planted a garden eastward in Eden; and there he put the man whom he had formed.

ט. וַיַּצְמַח יְהֹוָה אֱלֹהִים מִן הָאֲדָמָה כָּל עֵץ נֶחְמָד לְמַרְאֶה וְטוֹב לְמַאֲכָל וְעֵץ הַחַיִּים בְּתוֹךְ הַגָּן וְעֵץ הַדַּעַת טוֹב וָרָע:

καὶ ἐξανέτειλεν ὁ θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τῷ παραδείσῳ καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ

9 ܘܐܵܘܥܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܡ̣ܢ ܐܲܪܥܵܐ ܟܠ ܐܝܼܠܵܢ ܕܲܪܓܼܝܼܓܼ ܠܡܸܚܙܵܐ: ܘܫܲܦܝܼܪ ܠܡܹܐܟܲܠ: ܘܐܝܼܠܵܢܵܐ ܕܚܲܝܹ̈ܐ ܒܲܡܨܲܥܬܹܗ ܕܦܲܪܕܲܝܣܵܐ: ܘܐܝܼܠܵܢܵܐ ܕܝܼܕܲܥܬܼܵܐ ܕܛܵܒ݂ܬܼܵܐ ܘܲܕ݂ܒ݂ܝܼܫܬܵܐ.

Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu et ad vescendum suave, lignum etiam vitae in medio paradisi lignumque scientiae boni et mali.

Եւ բուսոյց եւս Տէր Աստուած յերկրէ զամենայն ծառ գեղեցիկ ի տեսանել եւ քաղցր ի կերակուր, եւ զծառն կենաց ի մէջ դրախտին, եւ զծառն գիտելոյ զգիտութիւն բարւոյ եւ չարի:

და აღმო-ვე-აცენა ღმერთმან მერმე ქვეყანით ყოველი ხე შუენიერი ხილვად და კეთილი საჭმელად და ხე ცხოვრებისა - შორის სამოთხესა და ხე იგი - ცნობად კეთილისა და ბოროტისა. 9

9 And out of the ground made the LORD God to grow every tree that is pleasant to the sight, and good for food; the tree of life also in the midst of the garden, and the tree of knowledge of good and evil.

י. וְנָהָר יֹצֵא מֵעֵדֶן לְהַשְׁקוֹת אֶת הַגָּן וּמִשָּׁם יִפָּרֵד וְהָיָה לְאַרְבָּעָה רָאשִׁים:

ποταμὸς δὲ ἐκπορεύεται ἐξ Εδεμ ποτίζειν τὸν παράδεισον ἐκεῖθεν ἀφορίζεται εἰς τέσσαρας ἀρχάς

10 ܘܢܲܗܪܵܐ ܢܵܦܸܩ݁ ܗ̄ܘܵܐ ܡ̣ܢ ܥܕܸܢ ܠܡܲܫܩܵܝܘܼܬܹܗ ܠܦܲܪܕܲܝܣܵܐ. ܘܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ ܦܵܪܸܫ݁ ܘܗܵܘܹ̇ܐ ܠܐܲܪܒܿܥܵܐ ܪܹ̈ܫܝܼܢ.

Et fluvius egrediebatur ex Eden ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quattuor capita.

Եւ գետ ելանէր յԵդեմայ ոռոգանել զդրախտն. եւ անտի բաժանի ի չորս առաջս:

ხოლო მდინარე გამოვალს ედემით მორწყვად სამოთხისა, მიერ განიყოფვის ოთხად თავად. 10

10 And a river went out of Eden to water the garden; and from thence it was parted, and became into four heads.

יא. שֵׁם הָאֶחָד פִּישׁוֹן הוּא הַסֹּבֵב אֵת כָּל אֶרֶץ הַחֲוִילָה אֲשֶׁר שָׁם הַזָּהָב:

ὄνομα τῷ ἑνὶ Φισων οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Ευιλατ ἐκεῖ οὗ ἐστιν τὸ χρυσίον

11 ܫܡܹܗ ܕܚܲܕ݂ ܦܝܼܫܘܿܢ: ܗܵܗ̇ ܕܚܵܕܲܪ ܠܟ݂ܠܵܗ̇ ܐܲܪܥܵܐ ܕܲܚܘܝܼܠܵܐ: ܕܬܲܡܵܢ ܕܲܗܒ݂ܵܐ.

Nomen uni Phison: ipse est, qui circuit omnem terram Hevila, ubi est aurum;

Անուն միումն Փիսովն. նա է որ պատէ զամենայն երկիրն Եւիլատայ, անդ ուր ոսկին է:

სახელი ერთისა - ფისონ. ესე არს, რომელი გარემოვლის ყოველსა ქვეყანასა ევლატისასა, მუნ, სადა-იგი არს ოქროჲ. 11

11 The name of the first is Pison: that is it which compasseth the whole land of Havilah, where there is gold;

יב. וּזֲהַב הָאָרֶץ הַהִוא טוֹב שָׁם הַבְּדֹלַח וְאֶבֶן הַשֹּׁהַם:

τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐκείνης καλόν καὶ ἐκεῖ ἐστιν ὁ ἄνθραξ καὶ ὁ λίθος ὁ πράσινος

12 ܘܕܲܗܒ݂ܵܗ̇ ܕܐܲܪܥܵܐ ܗܵܝ̇ ܕܛܵܒ݂. ܬܲܡܵܢ ܒܹܪ̈ܘܼܠܚܹܐ ܘܟܹ̈ܐܦܹܐ ܕܒܹܪܘܿܠܵܐ.

et aurum terrae illius optimum est; ibi invenitur bdellium et lapis onychinus.

Եւ ոսկի երկրին այնորիկ ազնիւ. եւ անդ է սուտակն եւ ակն դահանակ:

ხოლო ოქრო მის ქვეყანისაჲ კეთილ, მუნ არს ანთრაკი და ქვაჲ იგი კაპოეტი. 12

12 And the gold of that land is good: there is bdellium and the onyx stone.

יג. וְשֵׁם הַנָּהָר הַשֵּׁנִי גִּיחוֹן הוּא הַסּוֹבֵב אֵת כָּל אֶרֶץ כּוּשׁ:

καὶ ὄνομα τῷ ποταμῷ τῷ δευτέρῳ Γηων οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Αἰθιοπίας

13 ܘܲܫܡܹܗ ܕܢܲܗܪܵܐ ܬܸܢܝܵܢܵܐ ܓܝܼܚܘܿܢ: ܗܵܘ̇ ܕܚܵܕܲܪ ܠܟ݂ܠܵܗ̇ ܐܲܪܥܵܐ ܕܟ݂ܘܼܫ.

Et nomen fluvio secundo Geon: ipse est, qui circuit omnem terram Aethiopiae.

Եւ անուն գետոյն երկրորդի Գեհովն. նա պատէ զամենայն երկիրն Եթովպացւոց:

და სახელი მდინარისა მეორისა - გეონ. ესე გარემოვლის ყოველსა ქვეყანასა ეთიოპიისასა. 13

13 And the name of the second river is Gihon: the same is it that compasseth the whole land of Ethiopia.

יד. וְשֵׁם הַנָּהָר הַשְּׁלִישִׁי חִדֶּקֶל הוּא הַהֹלֵךְ קִדְמַת אַשּׁוּר וְהַנָּהָר הָרְבִיעִי הוּא פְרָת:

καὶ ὁ ποταμὸς ὁ τρίτος Τίγρις οὗτος ὁ πορευόμενος κατέναντι Ἀσσυρίων ὁ δὲ ποταμὸς ὁ τέταρτος οὗτος Εὐφράτης

14 ܘܲܫܡܹܗ ܕܢܲܗܪܵܐ ܕܲܬܼܠܵܬܼܵܐ ܕܸܩܠܲܬܼ: ܗܵܘ̇ ܕܐܵܙܹܠ ܠܘܼܩܒܲܠ ܐܵܬܼܘܿܪ. ܘܢܲܗܪܵܐ ܕܐܲܪܒܿܥܵܐ ܗܵܘ̇ ܦܪܵܬܼ.

Nomen vero fluminis tertii Tigris: ipse vadit ad orientem Assyriae. Fluvius autem quartus ipse est Euphrates.

Եւ գետն երրորդ` Տիգրիս, նա է որ երթայ յանդիման Ասորեստանի: Եւ գետն չորրորդ Եփրատէս:

და მდინარე მესამე - ტიგრისი. ესე ვალს წინაშე ასურეთსა, ხოლო მდინარე მეოთხე ევფრატი. 14

14 And the name of the third river is Hiddekel: that is it which goeth toward the east of Assyria. And the fourth river is Euphrates.

טו. וַיִּקַּח יְהֹוָה אֱלֹהִים אֶת הָאָדָם וַיַּנִּחֵהוּ בְגַן עֵדֶן לְעָבְדָהּ וּלְשָׁמְרָהּ:

καὶ ἔλαβεν κύριος ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον ὃν ἔπλασεν καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν

15 ܘܲܕ݂ܒܲܪ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܐܵܕܲܡ: ܘܫܲܒ݂ܩܹܗ ܒܦܲܪܕܲܝܣܵܐ ܕܲܥܕܸܢ: ܕܢܸܦܸܠܚܝܼܘܗܝ ܘܢܸܛܪܝܼܘܗܝ.

Tulit ergo Dominus Deus hominem et posuit eum in paradiso Eden, ut operaretur et custodiret illum;

Եւ առ Տէր Աստուած զմարդն զոր արար, եւ եդ զնա ի դրախտին փափկութեան գործել զնա եւ պահել:

და მოიყვანა უფალმან ღმერთმან კაცი, რომელი შექმნა, და დაადგინა იგი სამოთხესა მას საშვებელისასა საქმედ მისა და დაცვად. 15

15 And the LORD God took the man, and put him into the garden of Eden to dress it and to keep it.

טז. וַיְצַו יְהֹוָה אֱלֹהִים עַל הָאָדָם לֵאמֹר מִכֹּל עֵץ הַגָּן אָכֹל תֹּאכֵל:

καὶ ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς τῷ Αδαμ λέγων ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φάγῃ

16 ܘܲܦܲܩܸܕ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܐܵܕ݂ܵܡ ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ: ܡ̣ܢ ܟܠܗܘܿܢ ܐܝܼܠܵܢܹ̈ܐ ܕܲܒ݂ܦܲܪܕܲܝܣܵܐ ܡܹܐܟܲܠ ܬܹܐܟ݂ܘܿܠ.

praecepitque Dominus Deus homini dicens: “Ex omni ligno paradisi comede;

Եւ պատուիրեաց Տէր Աստուած Ադամայ եւ ասէ. Յամենայն ծառոց որ է ի դրախտիդ` ուտելով կերիցես:

და ამცნო უფალმან ღმერთმან ადამს და ჰრქუა: ყოვლისაგან ხისა სამოთხისა ჭამით შჭამო. 16

16 And the LORD God commanded the man, saying, Of every tree of the garden thou mayest freely eat:

יז. וּמֵעֵץ הַדַּעַת טוֹב וָרָע לֹא תֹאכַל מִמֶּנּוּ כִּי בְּיוֹם אֲכָלְךָ מִמֶּנּוּ מוֹת תָּמוּת:

ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν οὐ φάγεσθε ἀπ᾽ αὐτοῦ ᾗ δ᾽ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾽ αὐτοῦ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε

17 ܘܡ̣ܢ ܐܝܼܠܵܢܵܐ ܕܝܼܕܲܥܬܼܵܐ ܕܛܵܒ݂ܬܼܵܐ ܘܲܕ݂ܒ݂ܝܼܫܬܵܐ ܠܵܐ ܬܹܐܟ݂ܘܿܠ ܡܸܢܹܗ. ܡܸܛܠ ܕܲܒ݂ܝܵܘܡܵܐ ܕܬܹܐܟ݂ܘܿܠ ܡܸܢܹܗ: ܡܵܘܬܵܐ ܬܡܘܼܬܼ.

de ligno autem scientiae boni et mali ne comedas; in quocumque enim die comederis ex eo, morte morieris”.

Բայց ի ծառոյն գիտութեան բարւոյ եւ չարի` մի՛ ուտիցէք, զի յորում աւուր ուտիցէք ի նմանէ`` մահու մեռանիցիք:

ხოლო ხისა მისგან ცნობადისა კეთილისა და ბოროტისა არა შჭამოთ მისგან, რამეთუ, რომელსა დღესა შჭამოთ მისგან, სიკუდილითა მოსწყდეთ. 17

17 But of the tree of the knowledge of good and evil, thou shalt not eat of it: for in the day that thou eatest thereof thou shalt surely die.

יח. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֱלֹהִים לֹא טוֹב הֱיוֹת הָאָדָם לְבַדּוֹ אֶעֱשֶׂה לּוֹ עֵזֶר כְּנֶגְדּוֹ:

καὶ εἶπεν κύριος ὁ θεός οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾽ αὐτόν

18 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ: ܠܵܐ ܫܲܦܝܼܪ ܕܢܸܗܘܸܐ ܐܵܕ݂ܵܡ ܒܲܠܚܘܿܕ݂ܵܘܗܝ: ܐܸܥܒܸܿܕ݂ ܠܹܗ ܡܥܲܕܿܪܵܢܵܐ ܐܲܟ݂ܘܵܬܹܗ.

Dixit quoque Dominus Deus: “Non est bonum esse hominem solum; faciam ei adiutorium simile sui”.

Եւ ասաց Տէր Աստուած. Ոչ է բարւոք մարդոյդ միայն լինել, արասցուք դմա օգնական ըստ դմա:

და თქვა ღმერთმან: არა კეთილ არს ყოფად კაცისა ამის მარტოსა, უქმნეთ მაგას შემწე, მსგავსი მაგისი. 18

18 And the LORD God said, It is not good that the man should be alone; I will make him an help meet for him.

יט. וַיִּצֶר יְהֹוָה אֱלֹהִים מִן הָאֲדָמָה כָּל חַיַּת הַשָּׂדֶה וְאֵת כָּל עוֹף הַשָּׁמַיִם וַיָּבֵא אֶל הָאָדָם לִרְאוֹת מַה יִּקְרָא לוֹ וְכֹל אֲשֶׁר יִקְרָא לוֹ הָאָדָם נֶפֶשׁ חַיָּה הוּא שְׁמוֹ:

καὶ ἔπλασεν ὁ θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγεν αὐτὰ πρὸς τὸν Αδαμ ἰδεῖν τί καλέσει αὐτά καὶ πᾶν ὃ ἐὰν ἐκάλεσεν αὐτὸ Αδαμ ψυχὴν ζῶσαν τοῦτο ὄνομα αὐτοῦ

19 ܘܲܓܼܒܲܠ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܡ̣ܢ ܐܲܪܥܵܐ ܟܠܵܗ̇ ܚܲܝܘ̱ܬܼܵܐ ܕܕܲܒ݂ܪܵܐ: ܘܟ݂ܠܵܗ̇ ܦܵܪܲܚܬܼܵܐ ܕܲܫܡܲܝܵܐ: ܘܐܲܝܬܿܝܼ ܐܸܢܘܿܢ ܠܘܵܬܼ ܐܵܕ݂ܵܡ: ܕܢܸܚܙܸܐ ܡܵܢܵܐ ܩܵܪܹܐ ܠܗܘܿܢ. ܘܟ݂ܠ ܕܲܩܪ݂ܵܐ ܠܗܘܿܢ ܐܵܕ݂ܵܡ ܢܲܦ̮ܫܵܐ ܚܲܝܬܼܵܐ: ܗܵܘ̇ ܗ̄ܘܼ ܫܡܹܗ.

Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus agri et universis volatilibus caeli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea; omne enim, quod vocavit Adam animae viventis, ipsum est nomen eius.

Եւ ստեղծ եւս Տէր Աստուած զամենայն գազանս վայրի եւ զամենայն թռչունս երկնից. եւ ած զնոսա առ Ադամ տեսանել զինչ կոչեսցէ զնոսա. եւ ամենայն շնչոյ կենդանւոյ զինչ եւ անուանեաց Ադամ, այն անուն է նորա:

და და-ვე-ჰბადა უფალმან ღმერთმან ყოველი მჴეცი ველისაჲ ყოველი მფრინველი ცისაჲ და მოიყვანნა იგინი ადამისა ხილვად და ყოველთა მშჳნვიერთა ცხოველთა, რომელიცა უწოდა ადამ, იგი არს სახელი მათი, რაჲძი უწოდოს მათ. 19

19 And out of the ground the LORD God formed every beast of the field, and every fowl of the air; and brought them unto Adam to see what he would call them: and whatsoever Adam called every living creature, that was the name thereof.

כ. וַיִּקְרָא הָאָדָם שֵׁמוֹת לְכָל הַבְּהֵמָה וּלְעוֹף הַשָּׁמַיִם וּלְכֹל חַיַּת הַשָּׂדֶה וּלְאָדָם לֹא מָצָא עֵזֶר כְּנֶגְדּוֹ:

καὶ ἐκάλεσεν Αδαμ ὀνόματα πᾶσιν τοῖς κτήνεσιν καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ τῷ δὲ Αδαμ οὐχ εὑρέθη βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ

20 ܘܲܩܪ݂ܵܐ ܐܵܕ݂ܵܡ ܫܡܵܗܹ̈ܐ ܠܟ݂ܠܵܗ̇ ܒܥܝܼܪܵܐ: ܘܲܠܟ݂ܠܵܗ̇ ܦܵܪܲܚܬܼܵܐ ܕܲܫܡܲܝܵܐ: ܘܲܠܟ݂ܠܵܗ̇ ܚܲܝܘ̱ܬܼܵܐ ܕܕܲܒ݂ܪܵܐ: ܘܠܐܵܕ݂ܵܡ ܠܵܐ ܐܸܫܬܲܟ݂ܚ ܠܹܗ ܡܥܲܕܿܪܵܢܵܐ ܐܲܟ݂ܘܵܬܹܗ.

Appellavitque Adam nominibus suis cuncta pecora et universa volatilia caeli et omnes bestias agri; Adae vero non inveniebatur adiutor similis eius.

Եւ կոչեաց Ադամ անուանս ամենայն անասնոց, եւ ամենայն թռչնոց երկնից, եւ ամենայն գազանաց վայրի. բայց Ադամայ ոչ գտաւ օգնական նման նմա:

და ყოველი, რომელი უწოდა მათ ადამ სახელები ყოველთა საცხოვართა და ყოველთა მფრინველთა ცისათა და ყოველთა მჴეცთა ქვეყანისათა, ხოლო ადამისი არა ეპოვა შემწე მსგავსი მისი. 20

20 And Adam gave names to all cattle, and to the fowl of the air, and to every beast of the field; but for Adam there was not found an help meet for him.

כא. וַיַּפֵּל יְהֹוָה אֱלֹהִים תַּרְדֵּמָה עַל הָאָדָם וַיִּישָׁן וַיִּקַּח אַחַת מִצַּלְעֹתָיו וַיִּסְגֹּר בָּשָׂר תַּחְתֶּנָּה:

καὶ ἐπέβαλεν ὁ θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν Αδαμ καὶ ὕπνωσεν καὶ ἔλαβεν μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσεν σάρκα ἀντ᾽ αὐτῆς

21 ܘܐܲܪܡܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܫܸܠܝܵܐ ܥܲܠ ܐܵܕ݂ܵܡ ܘܲܕ݂ܡܸܟ: ܘܲܢܣܲܒ݂ ܚܲܕ݂ ܡ̣ܢ ܐܸܠܥܵܘ̈ܗܝ: ܘܐܵܘܚܸܕ݂ ܒܸܣܪܵܐ ܚܠܵܦܹܝܗ̇.

Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam. Cumque obdormisset, tulit unam de costis eius et replevit carnem pro ea;

Եւ արկ Տէր Աստուած թմբրութիւն ի վերայ Ադամայ, եւ ննջեաց. եւ առ մի ի կողից նորա եւ ելից ընդ այնր մարմին:

დასდვა ღმერთმან განკჳრვებაჲ ადამს და დააძინა: მოიღო ფერცხალი ერთი გუერდისა მისისა. და აღმოუვსო ჴორცითა მის წილ. 21

21 And the LORD God caused a deep sleep to fall upon Adam, and he slept: and he took one of his ribs, and closed up the flesh instead thereof;

כב. וַיִּבֶן יְהֹוָה אֱלֹהִים אֶת הַצֵּלָע אֲשֶׁר לָקַח מִן הָאָדָם לְאִשָּׁה וַיְבִאֶהָ אֶל הָאָדָם:

καὶ ᾠκοδόμησεν κύριος ὁ θεὸς τὴν πλευράν ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ Αδαμ εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν Αδαμ

22 ܘܬܲܩܸܢ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܐܸܠܥܵܐ ܕܲܢ̣ܣܲܒ݂ ܡ̣ܢ ܐܵܕ݂ܵܡ ܠܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ: ܘܐܲܝܬܿܝܵܗ̇ ܠܐܵܕ݂ܵܡ.

et aedificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem et adduxit eam ad Adam.

Եւ շինեաց Տէր Աստուած զկողն զոր առ յԱդամայ ի կին, եւ ած զնա առ Ադամ:

და აღუშენა უფალმან ღმერთმან გუერდი, რომელ მოიღო ადამისგან, ცოლად და მოიყვანა იგი ადამისსა: 22

22 And the rib, which the LORD God had taken from man, made he a woman, and brought her unto the man.

כג. וַיֹּאמֶר הָאָדָם זֹאת הַפַּעַם עֶצֶם מֵעֲצָמַי וּבָשָׂר מִבְּשָׂרִי לְזֹאת יִקָּרֵא אִשָּׁה כִּי מֵאִישׁ לֻקֳחָה זֹּאת:

καὶ εἶπεν Αδαμ τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου αὕτη κληθήσεται γυνή ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήμφθη αὕτη

23 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܐܵܕ݂ܵܡ: ܗܵܢܵܐ ܙܲܒ݂ܢܵܐ ܓܲܪܡܵܐ ܡ̣ܢ ܓܲܪ̈ܡܲܝ: ܘܒܸܣܪܵܐ ܡ̣ܢ ܒܸܣܪܝ: ܗܵܕܹܐ ܬܸܬܼܩܪܸܐ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܡ̣ܢ ܓܲܒ݂ܪܵܐ ܢܣܝܼܒ݂ܵܐ.

Dixitque Adam: “Haec nunc os ex ossibus meis et caro de carne mea! Haec vocabitur Virago, quoniam de viro sumpta est haec”.

Եւ ասէ Ադամ. Այս այժմիկ ոսկր յոսկերաց իմոց եւ մարմին ի մարմնոյ իմմէ. սա կոչեսցի Կին, զի յառնէ իւրմէ առաւ:

და თქვა ადამ: აწ ესე ძუალი ძუალთა ჩემთაგანი და ჴორცი ჴორცთა ჩემთაგანი. ამას ეწოდოს ცოლ, რამეთუ ქმრისა მისისაგან გამოღებულ იქმნა იგი. 23

23 And Adam said, This is now bone of my bones, and flesh of my flesh: she shall be called Woman, because she was taken out of Man.

כד. עַל כֵּן יַעֲזָב אִישׁ אֶת אָבִיו וְאֶת אִמּוֹ וְדָבַק בְּאִשְׁתּוֹ וְהָיוּ לְבָשָׂר אֶחָד:

ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν

24 ܡܸܛܠ ܗܵܢܵܐ ܢܸܫܒܿܘܿܩ ܓܲܒ݂ܪܵܐ ܠܐܲܒ݂ܘܼܗܝ ܘܠܸܐܡܹܗ: ܘܢܸܩܲܦ ܠܐܲܢ̄ܬܿܬܹܗ. ܘܢܸܗܘܘܿܢ ܬܪܲܝܗܘܿܢ ܚܲܕ݂ ܒܣܲܪ.

Quam ob rem relinquet vir patrem suum et matrem et adhaerebit uxori suae; et erunt in carnem unam.

Վասն այնորիկ թողցէ այր զհայր իւր եւ զմայր իւր, եւ երթիցէ զհետ կնոջ իւրոյ, եւ եղիցին երկուքն ի մարմին մի:

ამისთჳს დაუტეოს კაცმან მამაჲ თვისი და დედა თვისი და შეეყოს ცოლსა თვისსა 24

24 Therefore shall a man leave his father and his mother, and shall cleave unto his wife: and they shall be one flesh.

כה. וַיִּהְיוּ שְׁנֵיהֶם עֲרוּמִּים הָאָדָם וְאִשְׁתּוֹ וְלֹא יִתְבּשָׁשׁוּ:

καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί ὅ τε Αδαμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο

25 ܘܲܗ̤ܘܵܘ ܬܪܲ̈ܝܗܘܿܢ ܥܲܪܛܸܠܵܝܝܼܢ: ܐܵܕ݂ܵܡ ܘܐܲܢ̄ܬܿܬܹܗ ܘܠܵܐ ܒܵܗܬܿܝܼܢ.

Erant autem uterque nudi, Adam scilicet et uxor eius, et non erubescebant.

Եւ էին երկոքեան մերկ, Ադամ եւ կին իւր, եւ ոչ ամաչէին:

და იყვნენ ორნივე იგი ერთ ჴორც. და იყვნეს ორნივე შიშუელ: ადამ და ცოლი მისი, და არა ჰრცხუენოდა. 25

25 And they were both naked, the man and his wife, and were not ashamed.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=e575cb61-8d60-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display