Bibliotheca Polyglotta

Genesis

Complete text

Λʹ

ܩܦܠܐܘܢ ܠ

Cap. 30

ԳԼ. Լ

თავი ოცდამეათე

א. וַתֵּרֶא רָחֵל כִּי לֹא יָלְדָה לְיַעֲקֹב וַתְּקַנֵּא רָחֵל בַּאֲחֹתָהּ וַתֹּאמֶר אֶל יַעֲקֹב הָבָה לִּי בָנִים וְאִם אַיִן מֵתָה אָנֹכִי:

ἰδοῦσα δὲ Ραχηλ ὅτι οὐ τέτοκεν τῷ Ιακωβ καὶ ἐζήλωσεν Ραχηλ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ εἶπεν τῷ Ιακωβ δός μοι τέκνα εἰ δὲ μή τελευτήσω ἐγώ

1 ܘܲܚܙܲܬܼ ܪܵܚܹܝܠ ܕܠܵܐ ܝܵܠܕܵܐ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܘܛܸܢܲܬ̤ ܒܚܵܬܼܵܗ: ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂: ܗܲܒ݂ ܠܝܼ ܒܢܲܝܵܐ: ܘܐܸܢ ܠܵܐ ܡܵܝܬܵܐ ܐ̄ܢܵܐ.

Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori et ait marito suo: “Da mihi liberos, alioquin moriar”.

Իբրեւ ետես Ռաքէլ եթէ ոչ ծնաւ որդի Յակոբայ, նախանձեցաւ Ռաքէլ ընդ քեռն իւրում, եւ ասէ ցՅակոբ. Տուր ինձ որդիս, ապա թէ ոչ` մեռանիմ:

და ვითარცა იხილა რაქელ, რამეთუ არა უშვა ძე იაკობს, და ეშურებოდა რაქელ ლიას, დასა თჳსსა, და ჰრქუა იაკობს: მეც მე შვილი; უკუეთუ არა, მოვკუდე მე. 1 1

1 And when Rachel saw that she bare Jacob no children, Rachel envied her sister; and said unto Jacob, Give me children, or else I die.

ב. וַיִּחַר אַף יַעֲקֹב בְּרָחֵל וַיֹּאמֶר הֲתַחַת אֱלֹהִים אָנֹכִי אֲשֶׁר מָנַע מִמֵּךְ פְּרִי בָטֶן:

ἐθυμώθη δὲ Ιακωβ τῇ Ραχηλ καὶ εἶπεν αὐτῇ μὴ ἀντὶ θεοῦ ἐγώ εἰμι ὃς ἐστέρησέν σε καρπὸν κοιλίας

2 ܘܐܸܬܼܚܲܡܲܬܼ ܪܘܼܓܼܙܹܗ ܕܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܥܲܠ ܪܵܚܹܝܠ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܵܗ: ܚܠܵܦ ܐܲܠܵܗܵܐ ܐ̄ܢܵܐ: ܕܲܟ݂ܠܵܐ ܡܸܢܹܟ݂ܝ ܦܹܐܪܹ̈ܐ ܕܟܲܪܣܵܐ.

Cui iratus respondit Iacob: “Num pro Deo ego sum, qui privavit te fructu ventris?”.

Բարկացաւ Յակոբ Ռաքելայ եւ ասէ ցնա. Միթէ փոխանակ Աստուծո՞յ իցեմ ես, որ արգել զպտուղ որովայնի քո:

განურისხნა იაკობ რაქელს და ჰრქუა: ნუუკუე, ნაცუალი ღმრთისა ვარი მე, რომელმან დაგაკლო შენ ნაყოფი მუცლისა შენისა. 2 2

2 And Jacob's anger was kindled against Rachel: and he said, Am I in God's stead, who hath withheld from thee the fruit of the womb?

ג. וַתֹּאמֶר הִנֵּה אֲמָתִי בִלְהָה בֹּא אֵלֶיהָ וְתֵלֵד עַל בִּרְכַּי וְאִבָּנֶה גַם אָנֹכִי מִמֶּנָּה:

εἶπεν δὲ Ραχηλ τῷ Ιακωβ ἰδοὺ ἡ παιδίσκη μου Βαλλα εἴσελθε πρὸς αὐτήν καὶ τέξεται ἐπὶ τῶν γονάτων μου καὶ τεκνοποιήσομαι κἀγὼ ἐξ αὐτῆς

3 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܹܗ: ܗܵܐ ܐܲܡܲܬܼܝ ܒܲܠܗܵܐ: ܥܘܿܠ ܥܠܹܝܗ: ܘܬܹܐܠܲܕ݂ ܥܲܠ ܒܘܼܪܟܲܝ: ܘܐܸܬܼܒܲܝܲܐ ܐܵܦ ܐܸܢܵܐ ܡܸܢܵܗ.

At illa: “Ecce, inquit, famula mea Bilha; ingredere ad illam, ut pariat super genua mea, et habeam ex illa et ego filios”.

Եւ ասէ Ռաքէլ ցՅակոբ. Աւանիկ աղախին իմ Բալլա. մուտ առ նա, եւ ծնցի ի վերայ ծնկաց իմոց, եւ արարից եւ ես որդիս ի նմանէ:

ხოლო რაქელ ჰრქუა იაკობს: აჰა ეგერა, ბალა, მჴევალი ჩემი შევედ უკუე მისა და მიშუეს მე მუჴლთა ჩემთა ზედა და შვილიერ ვიქმნე მეცა მისგან. 3 3

3 And she said, Behold my maid Bilhah, go in unto her; and she shall bear upon my knees, that I may also have children by her.

ד. וַתִּתֶּן לוֹ אֶת בִּלְהָה שִׁפְחָתָהּ לְאִשָּׁה וַיָּבֹא אֵלֶיהָ יַעֲקֹב:

καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Βαλλαν τὴν παιδίσκην αὐτῆς αὐτῷ γυναῖκα εἰσῆλθεν δὲ πρὸς αὐτὴν Ιακωβ

4 ܘܝܸܗ̄ܒܲܬܼ ܠܹܗ ܠܒܲܠܗܵܐ ܐܲܡܬܼܵܗ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ: ܘܥܲܠ ܥܠܹܝܗ.

Deditque illi Bilham famulam suam in coniugium. Quae,

Եւ ետ նմա զԲալլա զաղախին իւր կնութեան, եմուտ առ նա Յակոբ:

და მისცა მას რაქელ ბალა, მჴევალი თჳსი, ცოლად და შევიდა მისა იაკობ. 4 4

4 And she gave him Bilhah her handmaid to wife: and Jacob went in unto her.

ה. וַתַּהַר בִּלְהָה וַתֵּלֶד לְיַעֲקֹב בֵּן:

καὶ συνέλαβεν Βαλλα ἡ παιδίσκη Ραχηλ καὶ ἔτεκεν τῷ Ιακωβ υἱόν

5 ܘܒܸܛܢܲܬܼ ܒܲܠܗܵܐ: ܘܝܸܠܕܲܬܼ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܒܪܵܐ.

ingresso ad se Iacob, concepit et peperit filium.

Եւ յղացաւ Բալլա նաժիշտ Ռաքելայ``, եւ ծնաւ որդի Յակոբայ:

და მიუდგა ბალა, მჴევალი რაქელისი, ღა უშვა ძე იაკობს. 5 5

5 And Bilhah conceived, and bare Jacob a son.

ו. וַתֹּאמֶר רָחֵל דָּנַנִּי אֱלֹהִים וְגַם שָׁמַע בְּקֹלִי וַיִּתֶּן לִי בֵּן עַל כֵּן קָרְאָה שְׁמוֹ דָּן:

καὶ εἶπεν Ραχηλ ἔκρινέν μοι ὁ θεὸς καὶ ἐπήκουσεν τῆς φωνῆς μου καὶ ἔδωκέν μοι υἱόν διὰ τοῦτο ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Δαν

6 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܪܵܚܹܝܠ: ܕܵܢܲܢܝ ܐܲܠܵܗܵܐ: ܘܐܵܦ ܫܡܲܥ ܒܩܵܠܝ: ܘܝܲܗ̄ܒ݂ ܠܝܼ ܒܪܵܐ: ܡܸܛܠ ܗܵܢܵܐ ܩܪܵܬܼ ܫܡܹܗ ܕܵܢ.

Dixitque Rachel: “Iudicavit mihi Deus et exaudivit vocem quoque meam dans mihi filium”; et idcirco appellavit nomen illius Dan.

Եւ ասէ Ռաքէլ. Իրաւ արար ինձ Աստուած, եւ լուաւ ձայնի իմում, եւ ետ ինձ որդի. վասն այնորիկ կոչեաց զանուն նորա Դան:

და თქუა რაქელ: მისაჯა მე ღმერთმან და ისმინა ვედრებისა ჩემისა და მომცა მე შვილი. ამისთჳს უწოდა სახელი მისი დაან. 6 6

6 And Rachel said, God hath judged me, and hath also heard my voice, and hath given me a son: therefore called she his name Dan.

ז. וַתַּהַר עוֹד וַתֵּלֶד בִּלְהָה שִׁפְחַת רָחֵל בֵּן שֵׁנִי לְיַעֲקֹב:

καὶ συνέλαβεν ἔτι Βαλλα ἡ παιδίσκη Ραχηλ καὶ ἔτεκεν υἱὸν δεύτερον τῷ Ιακωβ

7 ܘܒܸܛܢܲܬܼ ܬܘܼܒ݂ ܒܲܠܗܵܐ ܐܲܡܬܼܵܐ ܕܪܵܚܹܝܠ: ܘܝܸܠܕܲܬܼ ܒܪܵܐ ܐ̄ܚܪܹܢܵܐ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂.

Rursumque Bilha famula Rachel concepit et peperit Iacob alterum filium, et

Եւ յղացաւ դարձեալ Բալլա նաժիշտն Ռաքելայ, եւ ծնաւ որդի երկրորդ Յակոբայ:

და მერმე მიუდგა ბალა, მჴევალი რაქელისი, და შვა ძე მეორე. 7 7

7 And Bilhah Rachel's maid conceived again, and bare Jacob a second son.

ח. וַתֹּאמֶר רָחֵל נַפְתּוּלֵי אֱלֹהִים נִפְתַּלְתִּי עִם אֲחֹתִי גַּם יָכֹלְתִּי וַתִּקְרָא שְׁמוֹ נַפְתָּלִי:

καὶ εἶπεν Ραχηλ συνελάβετό μοι ὁ θεός καὶ συνανεστράφην τῇ ἀδελφῇ μου καὶ ἠδυνάσθην καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Νεφθαλι

8 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܪܵܚܹܝܠ: ܒܥܹܝܬܼ ܡ̣ܢ ܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܸܬܼܟܲܫܦܹܬܼ ܥܲܡ ܚܵܬܼܝ: ܘܐܵܦ ܐܸܫܟܿܚܹܬܼ. ܘܲܩܪܵܬܼ ܫܡܹܗ ܢܲܦ̮ܬܵܠܝܼ.

ait Rachel: “Certamina Dei certavi cum sorore mea et invalui”; vocavitque eum Nephthali.

Եւ ասէ Ռաքէլ. Օգնեաց ինձ Աստուած, զի գումարեցայ ընդ քեռ իմում եւ յաղթեցի. եւ կոչեաց զանուն նորա Նեփթաղիմ:

და თქუა რაქელ: შემეწია მე ღმერთი და მივესწორე დასა ჩემსა და უწოდა სახელი მისი ლეფთალემ. 8 8

8 And Rachel said, With great wrestlings have I wrestled with my sister, and I have prevailed: and she called his name Naphtali.

ט. וַתֵּרֶא לֵאָה כִּי עָמְדָה מִלֶּדֶת וַתִּקַּח אֶת זִלְפָּה שִׁפְחָתָהּ וַתִּתֵּן אֹתָהּ לְיַעֲקֹב לְאִשָּׁה:

εἶδεν δὲ Λεια ὅτι ἔστη τοῦ τίκτειν καὶ ἔλαβεν Ζελφαν τὴν παιδίσκην αὐτῆς καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ Ιακωβ γυναῖκα

9 ܘܲܚܙܵܬܼ ܠܲܝܵܐ ܕܩܵܡܲܬܼ ܡ̣ܢ ܝܵܠܕܵܐ: ܘܕܸܒ݂ܪܲܬܼ ܠܙܲܠܦܵܐ ܐܲܡܬܼܵܗ: ܘܝܲܗ̄ܒ݂ܬܵܗ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂.

Sentiens Lia quod parere desisset, sumpsit Zelpham ancillam suam et tradidit eam Iacob in uxorem.

Իբրեւ ետես Լիա եթէ եկաց ի ծննդենէ, առ զԶելփա զնաժիշտ իւր եւ ետ Յակոբայ կնութեան:

და ვითარცა იხილა ლია, რამეთუ დადგა შობისაგან, მოიყუანა ზელფა, მჴევალი თჳსი, და მისცა იგი იაკობს ცოლად და შევიდა მისა მიმართ იაკობ. 9 9

9 When Leah saw that she had left bearing, she took Zilpah her maid, and gave her Jacob to wife.

י. וַתֵּלֶד זִלְפָּה שִׁפְחַת לֵאָה לְיַעֲקֹב בֵּן:

εἰσῆλθεν δὲ πρὸς αὐτὴν Ιακωβ καὶ συνέλαβεν Ζελφα ἡ παιδίσκη Λειας καὶ ἔτεκεν τῷ Ιακωβ υἱόν

10 ܘܝܸܠܕܲܬܼ ܙܲܠܦܵܐ ܐܲܡܬܼܵܗ ܕܠܲܝܵܐ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܒܪܵܐ.

Quae peperit Iacob filium.

Յղացաւ Զելփա նաժիշտն Լիայ, եւ ծնաւ որդի Յակոբայ:

და მიუდგა ზელფა, მჴევალი ლიასი, და უშვა იაკობს ძე. 10 10

10 And Zilpah Leah's maid bare Jacob a son.

יא. וַתֹּאמֶר לֵאָה בָּא גָד וַתִּקְרָא אֶת שְׁמוֹ גָּד:

καὶ εἶπεν Λεια ἐν τύχῃ καὶ ἐπωνόμασεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Γαδ

11 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܲܝܵܐ ܐܸܬܼܵܐ ܓܲܕܿܝ: ܘܲܩܪܲܬܼ ܫܡܹܗ ܓܵܕ݂.

Dixitque Lia: “Feliciter!”; et idcirco vocavit nomen eius Gad.

Եւ ասէ Լիա. Առ իս բախտ իմ. եւ անուանեաց զանուն նորա Գադ:

და თქუა: კეთილ და ბედნიერ, და უწოდა სახელი მის გაად. 11 11

11 And Leah said, A troop cometh: and she called his name Gad.

יב. וַתֵּלֶד זִלְפָּה שִׁפְחַת לֵאָה בֵּן שֵׁנִי לְיַעֲקֹב:

καὶ συνέλαβεν Ζελφα ἡ παιδίσκη Λειας καὶ ἔτεκεν ἔτι τῷ Ιακωβ υἱὸν δεύτερον

12 ܘܝܸܠܕܲܬܼ ܙܲܠܦܵܐ ܐܲܡܬܼܵܗ ܕܠܲܝܵܐ ܒܪܵܐ ܕܲܬܼܪܹܝܢ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂.

Peperit quoque Zelpha ancilla Liae Iacob alterum filium.

Յղացաւ Զելփա նաժիշտն Լիայ, եւ ծնաւ եւս որդի երկրորդ` Յակոբայ:

და მერმე მიუდგა ზელფა, მჴევალი ლიასი, და შვა ძე მეორე. 12 12

12 And Zilpah Leah's maid bare Jacob a second son.

יג. וַתֹּאמֶר לֵאָה בְּאָשְׁרִי כִּי אִשְּׁרוּנִי בָּנוֹת וַתִּקְרָא אֶת שְׁמוֹ אָשֵׁר:

καὶ εἶπεν Λεια μακαρία ἐγώ ὅτι μακαρίζουσίν με αἱ γυναῖκες καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ασηρ

13 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܲܝܵܐ: ܒܬܸܫܒܿܘܿܚܬܿܝ ܕܫܲܒܿܚܲܢ̈ܝ ܒ̈ܢܵܬܼܵܐ: ܘܲܩܪܵܬܼ ܫܡܹܗ ܐܵܫܝܼܪ.

Dixitque Lia: “Pro beatitudine mea! Beatam quippe me dicent mulieres”; propterea appellavit eum Aser.

Եւ ասէ Լիա. Երանելի եմ ես, զի երանեսցեն զիս կանայք: Եւ կոչեաց զանուն նորա Ասեր, մեծութիւն:

და თქუა ლია: ნეტარ ვარ მე, რამეთუ მნატრიდენ მე დედანი. და უწოდა სახელი მისი ასერ. 13 13

13 And Leah said, Happy am I, for the daughters will call me blessed: and she called his name Asher.

יד. וַיֵּלֶךְ רְאוּבֵן בִּימֵי קְצִיר חִטִּים וַיִּמְצָא דוּדָאִים בַּשָּׂדֶה וַיָּבֵא אֹתָם אֶל לֵאָה אִמּוֹ וַתֹּאמֶר רָחֵל אֶל לֵאָה תְּנִי נָא לִי מִדּוּדָאֵי בְּנֵךְ:

ἐπορεύθη δὲ Ρουβην ἐν ἡμέραις θερισμοῦ πυρῶν καὶ εὗρεν μῆλα μανδραγόρου ἐν τῷ ἀγρῷ καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ πρὸς Λειαν τὴν μητέρα αὐτοῦ εἶπεν δὲ Ραχηλ τῇ Λεια δός μοι τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ σου

14 ܘܐܸܙܲܠ ܪܘܼܒܹܝܠ ܒܝܵܘܡܲܝ ܚܨܵܕܵܐ ܕܚܸܛܹ̈ܐ: ܘܐܸܫܟܲܚ ܝܲܒ݂ܪ̈ܘܼܚܹܐ ܒܚܲܩܠܵܐ: ܘܐܲܝܬܿܝܼ ܐܸܢܘܿܢ ܠܠܲܝܵܐ ܐܸܡܹܗ: ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܪܵܚܹܝܠ ܠܠܲܝܵܐ: ܗܲܒ݂ܝ ܠܝܼ ܡ̣ܢ ܝܲܒ݂ܪ̈ܘܼܚܹܐ ܕܲܒ݂ܪܹܟ݂ܝ.

Egressus autem Ruben tempore messis triticeae, repperit in agro mandragoras, quas Liae matri suae detulit. Dixitque Rachel: “Da mihi partem de mandragoris filii tui”.

Գնաց Ռուբէն յաւուրս հնձոց ցորենոյ, եւ եգիտ խնձոր մանրագորաց յանդի, եւ եբեր զայն առ Լիա մայր իւր. ասէ Ռաքէլ ցԼիա քոյր իւր. Տուր ինձ ի մանրագորաց որդւոյ քո:

განვიდა რუბენ დღესა ზაფხულისასა ცხელსა და პოვა ვაშლი მანდრაგორი ველსა ზედა და მოართუა იგი ლიას, დედასა თჳსსა. და ჰრქუა რაქელ დასა თჳსსა: მომეც მანდრაგორი ძისა შენისანი. 14 14

14 And Reuben went in the days of wheat harvest, and found mandrakes in the field, and brought them unto his mother Leah. Then Rachel said to Leah, Give me, I pray thee, of thy son's mandrakes.

טו. וַתֹּאמֶר לָהּ הַמְעַט קַחְתֵּךְ אֶת אִישִׁי וְלָקַחַת גַּם אֶת דּוּדָאֵי בְּנִי וַתֹּאמֶר רָחֵל לָכֵן יִשְׁכַּב עִמָּךְ הַלַּיְלָה תַּחַת דּוּדָאֵי בְנֵךְ:

εἶπεν δὲ Λεια οὐχ ἱκανόν σοι ὅτι ἔλαβες τὸν ἄνδρα μου μὴ καὶ τοὺς μανδραγόρας τοῦ υἱοῦ μου λήμψῃ εἶπεν δὲ Ραχηλ οὐχ οὕτως κοιμηθήτω μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην ἀντὶ τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ σου

15 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܵܗ ܠܲܝܵܐ: ܠܵܐ ܟܲܕܿܘܼ ܠܹܟ݂ܝ ܕܲܕ݂ܒܲܪܬܿܝ ܒܲܥܠܝ: ܐܸܠܵܐ ܐܵܦ ܕܬܸܣܒ݂ܝܼܢ ܝܲܒ݂ܪ̈ܘܼܚܹܐ ܕܒܹܪܝ: ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܪܵܚܹܝܠ: ܡܸܛܠ ܗܵܢܵܐ ܢܸܕܡܲܟ ܥܲܡܹܟ݂ܝ ܒܠܸܠܝܵܐ ܗܵܢܵܐ ܚܠܵܦ ܝܲܒ݂ܪ̈ܘܼܚܹܐ ܕܲܒ݂ܪܹܟ݂ܝ.

Illa respondit: “Parumne tibi videtur, quod praeripueris maritum mihi, ut etiam mandragoras filii mei auferas?”. Ait Rachel: “Dormiat ergo tecum hac nocte pro mandragoris filii tui”.

Եւ ասէ Լիա. Ո՞չ իցէ քեզ շատ զի առեր զայրն իմ, միթէ եւ զմանրագո՞րս որդւոյ իմոյ առնուցուս: Եւ ասէ Ռաքէլ. Ոչ այդպէս է`` ննջեսցէ ընդ քեզ զայս գիշեր փոխանակ մանրագորաց որդւոյ քո:

და ჰრქუა მას ლია: ვერ კმა არს შენდა, რამეთუ მიმიღე ქმარი ჩემი? და აწ მანდრაგორიცა ძისა ჩემისა მი-ვე-იღო-ა? ჰრქუა მას რაქელ: აჰა ეგერა, შევედინ შენდა ამას ღამესა მანდრაგორთა წილ ძისა შენისათა. 15 15

15 And she said unto her, Is it a small matter that thou hast taken my husband? and wouldest thou take away my son's mandrakes also? And Rachel said, Therefore he shall lie with thee to night for thy son's mandrakes.

טז. וַיָּבֹא יַעֲקֹב מִן הַשָּׂדֶה בָּעֶרֶב וַתֵּצֵא לֵאָה לִקְרָאתוֹ וַתֹּאמֶר אֵלַי תָּבוֹא כִּי שָׂכֹר שְׂכַרְתִּיךָ בְּדוּדָאֵי בְּנִי וַיִּשְׁכַּב עִמָּהּ בַּלַּיְלָה הוּא:

εἰσῆλθεν δὲ Ιακωβ ἐξ ἀγροῦ ἑσπέρας καὶ ἐξῆλθεν Λεια εἰς συνάντησιν αὐτῷ καὶ εἶπεν πρός με εἰσελεύσῃ σήμερον μεμίσθωμαι γάρ σε ἀντὶ τῶν μανδραγορῶν τοῦ υἱοῦ μου καὶ ἐκοιμήθη μετ᾽ αὐτῆς τὴν νύκτα ἐκείνην

16 ܘܥܲܠ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܡ̣ܢ ܚܲܩܠܵܐ ܒܪܲܡܫܵܐ: ܘܢܸܦܩܲܬܼ ܠܲܝܵܐ ܠܐܘܼܪܥܹܗ: ܘܐܸܡܪܲܬܼ: ܠܘܵܬܼܝ ܥܵܐܹܠ ܐܲܢ̄ܬܿ ܡܸܛܠ ܕܡܹܐܓܲܪ ܐܸܓܲܪܬܵܟ݂ ܒܝܲܒ݂ܪ̈ܘܼܚܹܐ ܕܒܹܪܝ. ܘܲܕ݂ܡܸܟ ܥܲܡܵܗ ܒܠܸܠܝܵܐ ܗܵܘ̇.

Redeuntique ad vesperam Iacob de agro egressa est in occursum eius Lia et: “Ad me, inquit, intrabis, quia mercede conduxi te pro mandragoris filii mei”. Dormivitque cum ea nocte illa.

Եւ իբրեւ եմուտ Յակոբ յանդէ ընդ երեկս, ել Լիա ընդ առաջ նորա եւ ասէ. Առ իս մտցես այսօր. քանզի ի վարձու կալայ զքեզ փոխանակ մանրագորաց որդւոյ իմոյ: Եւ ննջեաց ընդ նմա զայն գիշեր:

შემოვიდა იაკობ ველით მიმწუხრი. და განვიდა ლია მიგებებად მისა და ჰრქუა: ჩემდა შემოხჳდე დღეს, რამეთუ მომიყიდიე შენ მანდრაგორთა წილ ძისა შენისათა. და შევიდა მისა მას ღამესა. 16 16

16 And Jacob came out of the field in the evening, and Leah went out to meet him, and said, Thou must come in unto me; for surely I have hired thee with my son's mandrakes. And he lay with her that night.

יז. וַיִּשְׁמַע אֱלֹהִים אֶל לֵאָה וַתַּהַר וַתֵּלֶד לְיַעֲקֹב בֵּן חֲמִישִׁי:

καὶ ἐπήκουσεν ὁ θεὸς Λειας καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν τῷ Ιακωβ υἱὸν πέμπτον

17 ܘܫܲܡܥܵܗ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܠܲܝܵܐ: ܘܒܸܛܢܲܬܼ ܘܝܸܠܕܲܬܼ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܒܪܵܐ ܕܚܲܡܫܵܐ.

Et exaudivit Deus Liam, concepitque et peperit Iacob filium quintum

Եւ լուաւ Աստուած Լիայ. յղացաւ եւ ծնաւ Յակոբայ որդի հինգերորդ:

და ისმინა ღმერთმან ლიასი. და მიუდგა და უშვა იაკობს ძე მეხუთე. 17 17

17 And God hearkened unto Leah, and she conceived, and bare Jacob the fifth son.

יח. וַתֹּאמֶר לֵאָה נָתַן אֱלֹהִים שְׂכָרִי אֲשֶׁר נָתַתִּי שִׁפְחָתִי לְאִישִׁי וַתִּקְרָא שְׁמוֹ יִשָּׂשכָר:

καὶ εἶπεν Λεια ἔδωκεν ὁ θεὸς τὸν μισθόν μου ἀνθ᾽ οὗ ἔδωκα τὴν παιδίσκην μου τῷ ἀνδρί μου καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ισσαχαρ ὅ ἐστιν Μισθός

18 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܲܝܵܐ: ܝܲܗ̄ܒ݂ ܐܲܠܵܗܵܐ ܐܲܓܼܪܝ ܕܝܸܗ̄ܒܹܿܬ ܐܲܡܬܼܝ ܠܒܲܥܠܝ: ܘܲܩܪܵܬܼ ܫܡܹܗ ܐܝܼܣܵܟ݂ܵܪ.

et ait: “Dedit Deus mercedem mihi, quia dedi ancillam meam viro meo”; appellavitque nomen illius Issachar.

Եւ ասէ Լիա. Ետ ինձ Աստուած զվարձս իմ, փոխանակ զի ետու զաղախինն իմ առն իմում: Եւ կոչեաց զանուն նորա Իսաքար, որ է վարձ:

და თქუა ლია: მომცა მე ღმერთმან სასყიდელი ჩემი ამისთჳს, რამეთუ მივეც მჴევალი ჩემი ქმარსა. და უწოდა სახელი მისი იზაქარ, რომელ არს სასყიდელი. 18 18

18 And Leah said, God hath given me my hire, because I have given my maiden to my husband: and she called his name Issachar.

יט. וַתַּהַר עוֹד לֵאָה וַתֵּלֶד בֵּן שִׁשִּׁי לְיַעֲקֹב:

καὶ συνέλαβεν ἔτι Λεια καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἕκτον τῷ Ιακωβ

19 ܘܒܸܛܢܲܬܼ ܬܘܼܒ݂ ܠܲܝܵܐ: ܘܝܸܠܕܲܬܼ ܒܪܵܐ ܕܫܸܬܵܐ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂.

Rursum Lia concepit et peperit Iacob sextum filium

Եւ յղացաւ միւսանգամ Լիա, եւ ծնաւ որդի վեցերորդ` Յակոբայ:

და მიუდგა ლია და უშვა იაკობს, ძე მეექუსე. 19 19

19 And Leah conceived again, and bare Jacob the sixth son.

כ. וַתֹּאמֶר לֵאָה זְבָדַנִי אֱלֹהִים אֹתִי זֶבֶד טוֹב הַפַּעַם יִזְבְּלֵנִי אִישִׁי כִּי יָלַדְתִּי לוֹ שִׁשָּׁה בָנִים וַתִּקְרָא אֶת שְׁמוֹ זְבֻלוּן:

καὶ εἶπεν Λεια δεδώρηταί μοι ὁ θεὸς δῶρον καλόν ἐν τῷ νῦν καιρῷ αἱρετιεῖ με ὁ ἀνήρ μου ἔτεκον γὰρ αὐτῷ υἱοὺς ἕξ καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ζαβουλων

20 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܲܝܵܐ: ܙܲܒ݂ܕܲܢܝ ܐܲܠܵܗܵܐ ܙܸܒ݂ܕܵܐ ܛܵܒ݂ܵܐ: ܙܲܒ݂ܢܵܐ ܗܵܢܵܐ ܢܸܬܼܢܲܩܲܦ ܠܝܼ ܒܲܥܠܝ: ܡܸܛܠ ܕܝܸܠܕܹܿܬܼ ܠܹܗ ܫܬܵܐ ܒܢܝܼܢ: ܘܲܩܪܵܬܼ ܫܡܹܗ ܙܒ݂ܘܼܠܘܼܢ.

et ait: “Donavit me Deus dono bono; hac vice honorabit me maritus meus, eo quod genuerim ei sex filios”; et idcirco appellavit nomen eius Zabulon.

Եւ ասէ Լիա. Պարգեւեաց ինձ Աստուած պարգեւ բարի. յայսմ հետէ սիրեսցէ զիս`` այր իմ, զի ծնայ նմա որդիս վեց: Եւ կոչեաց զանուն նորա Զաբողոն:

და თქუა ლია: მომანიჭა მე ღმერთმან ნიჭი კეთილი. ამიერითგან სათნო-მიყოს მე ქმარმან ჩემმან, რამეთუ უშვენ ძენი ექუსნი. და უწოდა სახელი მისი ზაბულონ. 20 20

20 And Leah said, God hath endued me with a good dowry; now will my husband dwell with me, because I have born him six sons: and she called his name Zebulun.

כא. וְאַחַר יָלְדָה בַּת וַתִּקְרָא אֶת שְׁמָהּ דִּינָה:

καὶ μετὰ τοῦτο ἔτεκεν θυγατέρα καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτῆς Δινα

21 ܘܒ݂ܵܬܼܪܟܸܿܢ ܝܸܠܕܲܬܼ ܒܲܪܬܼܵܐ: ܘܲܩܪܵܬܼ ܫܡܵܗ ܕܝܼܢܵܐ.

Post quem peperit filiam nomine Dinam.

Եւ յետ այնորիկ ծնաւ դուստր, եւ կոչեաց զանուն նորա Դինա:

და ამისა შემდგომად შვა ასული და უწოდა სახელი მისი დინა. 21 21

21 And afterwards she bare a daughter, and called her name Dinah.

כב. וַיִּזְכֹּר אֱלֹהִים אֶת רָחֵל וַיִּשְׁמַע אֵלֶיהָ אֱלֹהִים וַיִּפְתַּח אֶת רַחְמָהּ:

ἐμνήσθη δὲ ὁ θεὸς τῆς Ραχηλ καὶ ἐπήκουσεν αὐτῆς ὁ θεὸς καὶ ἀνέῳξεν αὐτῆς τὴν μήτραν

22 ܘܐܸܬܿܕܲܟ݂ܪܵܗ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܪܵܚܹܝܠ: ܘܫܲܡܥܵܗ ܐܲܠܵܗܵܐ: ܘܲܦܬܲܚ ܡܲܪܒܿܥܵܐ.

Recordatus quoque Deus Rachelis exaudivit eam Deus et aperuit vulvam illius.

Եւ յիշեաց Աստուած զՌաքէլ. եւ լուաւ նմա Աստուած, եւ եբաց զարգանդ նորա:

ხოლო მოეჴსენა ღმერთსა რაქელ და შეისმინა მისი და განაღო საშოჲ მისი. 22 22

22 And God remembered Rachel, and God hearkened to her, and opened her womb.

כג. וַתַּהַר וַתֵּלֶד בֵּן וַתֹּאמֶר אָסַף אֱלֹהִים אֶת חֶרְפָּתִי:

καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν τῷ Ιακωβ υἱόν εἶπεν δὲ Ραχηλ ἀφεῖλεν ὁ θεός μου τὸ ὄνειδος

23 ܘܒܸܛܢܲܬܼ ܘܝܸܠܕܲܬܼ ܒܪܵܐ: ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܐܲܥܒܲܪ ܐܲܠܵܗܵܐ ܚܸܣܕܝ.

Quae concepit et peperit filium dicens: “Abstulit Deus opprobrium meum”;

Եւ յղացաւ ծնաւ որդի Յակոբայ. եւ ասէ Ռաքէլ. Եհան յինէն Աստուած զնախատինս իմ:

მიუდგა და უშვა იაკობს ძე და თქუა რაქელ: მომისპო მე ღმერთმან ყუედრებაჲ ჩემი. 23 23

23 And she conceived, and bare a son; and said, God hath taken away my reproach:

כד. וַתִּקְרָא אֶת שְׁמוֹ יוֹסֵף לֵאמֹר יֹסֵף יְהֹוָה לִי בֵּן אַחֵר:

καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιωσηφ λέγουσα προσθέτω ὁ θεός μοι υἱὸν ἕτερον

24 ܘܲܩܪܲܬܼ ܫܡܹܗ ܝܵܘܣܸܦ: ܘܐܸܡܪܲܬܼ : ܢܵܘܣܸܦ ܠܝܼ ܐܲܠܵܗܵܐ ܒܪܵܐ ܐ̄ܚܪܹܢܵܐ.

et vocavit nomen illius Ioseph dicens: “Addat mihi Dominus filium alterum!”.

Եւ կոչեաց զանուն նորա Յովսէփ. ասէ. Յաւելցէ ինձ Աստուած որդի մեւս եւս:

და უწოდა სახელი მისი იოსებ. და თქუა რაქელ: შემძინა მე ღმერთმან შჳლი სხუაჲ. 24 24

24 And she called his name Joseph; and said, The LORD shall add to me another son.

כה. וַיְהִי כַּאֲשֶׁר יָלְדָה רָחֵל אֶת יוֹסֵף וַיֹּאמֶר יַעֲקֹב אֶל לָבָן שַׁלְּחֵנִי וְאֵלְכָה אֶל מְקוֹמִי וּלְאַרְצִי:

ἐγένετο δὲ ὡς ἔτεκεν Ραχηλ τὸν Ιωσηφ εἶπεν Ιακωβ τῷ Λαβαν ἀπόστειλόν με ἵνα ἀπέλθω εἰς τὸν τόπον μου καὶ εἰς τὴν γῆν μου

25 ܘܟܲܕ݂ ܝܸܠܕܲܬܼ ܪܵܚܹܝܠ ܠܝܵܘܣܸܦ: ܐܸܡܲܪ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܠܠܵܒ݂ܵܢ: ܫܲܕܲܪܲܝܢܝ ܐܹܙܲܠ ܠܐܲܬܼܪܝ ܘܠܲܐܪܥܝ.

Nato autem Ioseph, dixit Iacob ad Laban: “Dimitte me, ut revertar in patriam et ad terram meam.

Եւ եղեւ իբրեւ ծնաւ Ռաքէլ զՅովսէփ, ասէ Յակոբ ցԼաբան. Արձակեա զիս զի երթայց ի տեղի իմ եւ յերկիր իմ:

და იყო, ვითარცა შვა რაქელ იოსები, ჰრქუა იაკობ ლაბანს: წარმავლინე მე, და წარვიდე ქუეყანად ჩემდა, და ადგიდ ჩემდა. 25 25

25 And it came to pass, when Rachel had born Joseph, that Jacob said unto Laban, Send me away, that I may go unto mine own place, and to my country.

כו. תְּנָה אֶת נָשַׁי וְאֶת יְלָדַי אֲשֶׁר עָבַדְתִּי אֹתְךָ בָּהֵן וְאֵלֵכָה כִּי אַתָּה יָדַעְתָּ אֶת עֲבֹדָתִי אֲשֶׁר עֲבַדְתִּיךָ:

ἀπόδος τὰς γυναῖκάς μου καὶ τὰ παιδία περὶ ὧν δεδούλευκά σοι ἵνα ἀπέλθω σὺ γὰρ γινώσκεις τὴν δουλείαν ἣν δεδούλευκά σοι

26 ܗܲܒ݂ܠܝܼ ܢܸܫܲܝ̈ ܘܲܒ݂̈ܢܲܝ: ܕܲܦܠܲܚܬܵܟ݂ ܒܗܘܿܢ ܘܐܹܙܲܠ: ܡܸܛܠ ܕܐܲܢ̄ܬܿ ܝܵܕܲܥ ܐܲܢ̄ܬܿ ܦܘܼܠܚܵܢܵܐ ܕܲܦܠܲܚܬܵܟ.

Da mihi uxores et liberos meos, pro quibus servivi tibi, ut abeam; tu nosti servitutem, qua servivi tibi”.

Եւ տուր զկանայս եւ զմանկունս իմ, վասն որոց ծառայեցի քեզ, զի գնացից. զի դու ինքնին իսկ գիտես զծառայութիւնն զոր ծառայեցի քեզ:

და მომცენ მე ცოლნი ჩემნი და შვილნი ჩემნი, რომელთათჳს გმონებდ შენ, რათა წარვიდე, რამეთუ შენ იცი მონებაჲ ჩემი, რომელ გმონე შენ. 26 26

26 Give me my wives and my children, for whom I have served thee, and let me go: for thou knowest my service which I have done thee.

כז. וַיֹּאמֶר אֵלָיו לָבָן אִם נָא מָצָאתִי חֵן בְּעֵינֶיךָ נִחַשְׁתִּי וַיְבָרֲכֵנִי יְהֹוָה בִּגְלָלֶךָ:

εἶπεν δὲ αὐτῷ Λαβαν εἰ εὗρον χάριν ἐναντίον σου οἰωνισάμην ἄν εὐλόγησεν γάρ με ὁ θεὸς τῇ σῇ εἰσόδῳ

27 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܵܒ݂ܵܢ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂: ܐܸܢ ܐܸܫܟܿܚܹܬܼ ܪܲܚܡܹܐ ܒܥܲܝܢܲܝܟ: ܢܲܣܝܼܬܼ ܕܒܲܪܟ݂ܵܢܝ ܡܵܪܝܵܐ ܡܸܛܠܵܬܼܵܟ.

Ait illi Laban: “Inveniam gratiam in conspectu tuo; augurio didici, quia benedixerit mihi Deus propter te.

Ասէ ցնա Լաբան. Եթէ գտի շնորհս առաջի քո. հմայեցի զի օրհնեաց զիս Աստուած յոտին քում:

ჰრქუა მას ლაბან: უკეთუ ვჰპოვე მადლი წინაშე შენსა, ვისმინო, თუ მაკურთხა მე ღმერთმან შემოსლვასა შენსა. 27 27

27 And Laban said unto him, I pray thee, if I have found favour in thine eyes, tarry: for I have learned by experience that the LORD hath blessed me for thy sake.

כח. וַיֹּאמַר נָקְבָה שְׂכָרְךָ עָלַי וְאֶתֵּנָה:

διάστειλον τὸν μισθόν σου πρός με καὶ δώσω

28 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܦܪܘܿܫ ܐܵܓܼܪܵܟ݂ ܥܠܲܝ ܘܐܸܬܸܿܠ: ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܝܲܥܩܘܿܒ݂: ܐܲܢ̄ܬܿ ܝܵܕܲܥ ܐܲܢ̄ܬܿ ܦܘܼܠܚܵܢܵܐ ܕܲܦܠܲܚܬܵܟ: ܘܕܲܗܘܵܐ ܩܸܢܝܵܢܵܟ݂ ܥܲܡܝ.

Constitue mercedem tuam, quam dem tibi”.

Եւ ասէ Լաբան. Յայտ արա զվարձս քո յինէն, եւ տաց:

და თქუა: განიჩინე სასყიდელი შენი ჩემ თანა და მე მიგცე შენ. 28 28

28 And he said, Appoint me thy wages, and I will give it.

כט. וַיֹּאמֶר אֵלָיו אַתָּה יָדַעְתָּ אֵת אֲשֶׁר עֲבַדְתִּיךָ וְאֵת אֲשֶׁר הָיָה מִקְנְךָ אִתִּי:

εἶπεν δὲ αὐτῷ Ιακωβ σὺ γινώσκεις ἃ δεδούλευκά σοι καὶ ὅσα ἦν κτήνη σου μετ᾽ ἐμοῦ

29 ܡܸܛܠ ܕܩܲܠܝܼܠ ܐܝܼܬܼ ܗ̄ܘܵܐ ܠܵܟ݂ ܩܕ݂ܵܡܲܝ ܘܲܣܓܼܝ ܛܵܒ݂: ܘܒܲܪܟ݂ܵܟ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܡܸܛܠܵܬܼܝ.

At ille respondit: “Tu nosti quomodo servierim tibi et quanti in manibus meis facti sint greges tui.

Ասէ ցնա Յակոբ. Դու գիտես որչափ ինչ ծառայեցի քեզ, եւ որչափ խաշն էր քո առ իս:

ჰრქუა მას იაკობ: შენ იცი, რამეთუ გმონე შენ და რაოდენ იყო საცხოვარი შენ ჩემ თანა, რამეთუ მცირედ იყვნეს, რაოდენ-იგი იყვნეს ჩემ წინაშე. 29 29

29 And he said unto him, Thou knowest how I have served thee, and how thy cattle was with me.

ל. כִּי מְעַט אֲשֶׁר הָיָה לְךָ לְפָנַי וַיִּפְרֹץ לָרֹב וַיְבָרֶךְ יְהֹוָה אֹתְךָ לְרַגְלִי וְעַתָּה מָתַי אֶעֱשֶׂה גַם אָנֹכִי לְבֵיתִי:

μικρὰ γὰρ ἦν ὅσα σοι ἦν ἐναντίον ἐμοῦ καὶ ηὐξήθη εἰς πλῆθος καὶ ηὐλόγησέν σε κύριος ἐπὶ τῷ ποδί μου νῦν οὖν πότε ποιήσω κἀγὼ ἐμαυτῷ οἶκον

30 ܘܗܵܫܵܐ ܡܵܢܵܐ ܐܸܥܒܸܿܕ݂ ܐܵܦ ܐܸܢܵܐ ܠܒܲܝܬܿܝ.

Modicum habuisti, antequam venirem ad te, et nunc multiplicatum est vehementer, benedixitque tibi Dominus ad introitum meum. Nunc autem quando providebo etiam domui meae?”.

Սակաւիկ ինչ էր յառաջ քան զիս եւ աճեաց ի բազմութիւն, եւ օրհնեաց զքեզ Տէր Աստուած յոտին իմում. եւ արդ ես ե՞րբ առնիցեմ ինձ տուն:

და აღგაორძინა სიმრავლედ და გაკურთხა შენ უფალმან ღმერთმან ფერჴსა ჩემსა, აწ უკუე ოდეს-ღა ვიშენო თავისა ჩემისა სახლი. 30 30

30 For it was little which thou hadst before I came, and it is now increased unto a multitude; and the LORD hath blessed thee since my coming: and now when shall I provide for mine own house also?

לא. וַיֹּאמֶר מָה אֶתֶּן לָךְ וַיֹּאמֶר יַעֲקֹב לֹא תִתֶּן לִי מְאוּמָה אִם תַּעֲשֶׂה לִּי הַדָּבָר הַזֶּה אָשׁוּבָה אֶרְעֶה צֹאנְךָ אֶשְׁמֹר:

καὶ εἶπεν αὐτῷ Λαβαν τί σοι δώσω εἶπεν δὲ αὐτῷ Ιακωβ οὐ δώσεις μοι οὐθέν ἐὰν ποιήσῃς μοι τὸ ῥῆμα τοῦτο πάλιν ποιμανῶ τὰ πρόβατά σου καὶ φυλάξω

31 ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܠܵܒ݂ܵܢ : ܡܵܢܵܐ ܐܸܬܸܿܠ ܠܵܟ. ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܝܲܥܩܘܿܒ݂: ܠܵܐ ܬܸܬܸܿܠ ܠܝܼ ܡܸܕܸܿܡ: ܐܸܢ ܬܸܥܒܸܿܕ݂ ܠܝܼ ܦܸܬܼܓ݂ܵܡܵܐ ܕܐܵܡܲܪ ܐ̄ܢܵܐ ܠܵܟ: ܐܸܗܦܘܿܟ ܐܲܪܥܹܐ ܥܲܡܵܟ݂ ܘܐܸܛܲܪ.

Dixitque Laban: “Quid tibi dabo?”. At ille ait: “Nihil mihi dabis; si feceris, quod postulo, iterum pascam et custodiam pecora tua.

Եւ ասէ ցնա Լաբան. Զի՞նչ տաց քեզ: Եւ ասէ ցնա Յակոբ. Մի՛ ինչ տար ինձ, բայց զայս եւեթ բանս արասցես ինձ. դարձեալ արածեցից զխաշինս քո եւ պահեցից:

ჰრქუა მას ლაბან: რაჲ მიგცე შენ? ჰრქუა მას იაკობ: ნუ რას მომცემ მე. უკუეთუ ჰყო სიტყუაჲ ესე ჩემი, კუალად ვჰმწყსიდე-ღა ცხოვართა შენთა და ვსცვიდე. 31 31

31 And he said, What shall I give thee? And Jacob said, Thou shalt not give me any thing: if thou wilt do this thing for me, I will again feed and keep thy flock.

לב. אֶעֱבֹר בְּכָל צֹאנְךָ הַיּוֹם הָסֵר מִשָּׁם כָּל שֶׂה נָקֹד וְטָלוּא וְכָל שֶׂה חוּם בַּכְּשָׂבִים וְטָלוּא וְנָקֹד בָּעִזִּים וְהָיָה שְׂכָרִי:

παρελθάτω πάντα τὰ πρόβατά σου σήμερον καὶ διαχώρισον ἐκεῖθεν πᾶν πρόβατον φαιὸν ἐν τοῖς ἀρνάσιν καὶ πᾶν διάλευκον καὶ ῥαντὸν ἐν ταῖς αἰξίν ἔσται μοι μισθός

32 ܐܸܥܒܲܪ ܒܟ݂ܠܵܗܿ ܥܵܢܵܟ݂ ܝܵܘܡܵܢܵܐ: ܘܐܸܦܪܘܿܫ ܠܝܼ ܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ ܟܠ ܐܸܡܪܵܐ ܕܲܩܪܵܚ ܘܦܲܝܣܟ݂ܵܝ: ܘܟ݂ܠ ܐܸܡܪܵܐ ܕܐܵܟܹܡ ܒܚܸܘܵܪܵܬܼܵܐ: ܘܦܲܝܣܟ݂ܵܝ ܘܲܩܪܵܚ ܒܥܸܙܹܐ ܢܸܗܘܸܐ ܐܲܓܼܪܝ.

Gyrabo omnes greges tuos hodie; separa cuncta pecora varia et maculosa et, quodcumque furvum in ovibus et maculosum variumque in capris fuerit, erit merces mea.

Եւ անցցեն այսօր ամենայն խաշինքդ առաջի քո, եւ զատո ի միմեանց զամենայն ոչխար զխայտախարիւ եւ զգորշ, եւ զամենայն արօտական զհամակ յօդեաց. եւ ամենայն խայտախարիւն յօդեաց եւ պիսակն յայծեաց եղիցին վարձք:

წარმოავლინე ყოველი ცხოვარი შენი დღეს და გამოარჩიე მიერ ყოველი ცხოვარი ფერით ტარიგთაგან და ყოველი სპეტაკი და სხურებული თხათაგან. ესე იყო სასყიდელად ჩემდა. 32 32

32 I will pass through all thy flock to day, removing from thence all the speckled and spotted cattle, and all the brown cattle among the sheep, and the spotted and speckled among the goats: and of such shall be my hire.

לג. וְעָנְתָה בִּי צִדְקָתִי בְּיוֹם מָחָר כִּי תָבוֹא עַל שְׂכָרִי לְפָנֶיךָ כֹּל אֲשֶׁר אֵינֶנּוּ נָקֹד וְטָלוּא בָּעִזִּים וְחוּם בַּכְּשָׂבִים גָּנוּב הוּא אִתִּי:

καὶ ἐπακούσεταί μοι ἡ δικαιοσύνη μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ αὔριον ὅτι ἐστὶν ὁ μισθός μου ἐνώπιόν σου πᾶν ὃ ἐὰν μὴ ᾖ ῥαντὸν καὶ διάλευκον ἐν ταῖς αἰξὶν καὶ φαιὸν ἐν τοῖς ἀρνάσιν κεκλεμμένον ἔσται παρ᾽ ἐμοί

33 ܘܬܸܣܗܲܕ݂ ܥܠܲܝ ܙܵܟ݂ܘܼܬܼܝ ܐܲܝܟ ܕܝܵܘܡܵܢܵܐ: ܕܲܡܚܵܪ ܟܲܕ݂ ܬܸܥܘܿܠ ܥܲܠ ܐܲܓܼܪܝ ܩܕ݂ܵܡܲܝܟ: ܟܠ ܕܠܵܐ ܗ̄ܘܵܐ ܩܪܵܚ ܘܦܲܝܣܟ݂ܵܝ ܒܥܸܙܹ̈ܐ: ܘܐܵܟܹܡ ܒܚܸܘܵܪܵܬܼܵܐ: ܓܢܝܼܒ݂ܵܐ ܗ̄ܘܼ ܠܝܼ.

Respondebitque mihi cras iustitia mea; quando veneris, ut inspicias mercedem meam, omnia, quae non fuerint varia et maculosa in capris et furva in ovibus, furti me arguent”.

Եւ երեւեսցի արդարութիւն իմ ի վաղիւ օր թէ գոն իմ վարձք առաջի քո. ամենայն որ ոչ իցէ խայտ եւ պիսակ յայծեաց, եւ գորշախայտ յօդեաց``, ի գողօնս համարեալ լիցի ինձ:

და შეისმინოს ჩემი სიმართლემან ჩემმან ამას დღესა შინა ხვალე, რამეთუ არს სასყიდელი ჩემი შენ თანა: ყოველი, რომელი არა იყოს სხურებულ და მოთეთრე თხათა შორის და სპეტაკ და ფეროჲ კრავთა შორის, წოდებულ იყავნ ჩემდა. 33 33

33 So shall my righteousness answer for me in time to come, when it shall come for my hire before thy face: every one that is not speckled and spotted among the goats, and brown among the sheep, that shall be counted stolen with me.

לד. וַיֹּאמֶר לָבָן הֵן לוּ יְהִי כִדְבָרֶךָ:

εἶπεν δὲ αὐτῷ Λαβαν ἔστω κατὰ τὸ ῥῆμά σου

34 ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܠܵܒ݂ܵܢ: ܐܹܝܢ ܢܸܗܘܸܐ ܐܲܝܟ ܡܸܠܬܼܵܟ.

Dixit Laban: “Gratum habeo, quod petis!”.

Եւ ասէ ցնա Լաբան. Եղիցի ըստ բանի քում:

ჰრქუა მას ლაბან: იყავნ სიტყჳსაებრ შენისა! 34 34

34 And Laban said, Behold, I would it might be according to thy word.

לה. וַיָּסַר בַּיּוֹם הַהוּא אֶת הַתְּיָשִׁים הָעֲקֻדִּים וְהַטְּלֻאִים וְאֵת כָּל הָעִזִּים הַנְּקֻדּוֹת וְהַטְּלֻאֹת כֹּל אֲשֶׁר לָבָן בּוֹ וְכָל חוּם בַּכְּשָׂבִים וַיִּתֵּן בְּיַד בָּנָיו:

καὶ διέστειλεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τοὺς τράγους τοὺς ῥαντοὺς καὶ τοὺς διαλεύκους καὶ πάσας τὰς αἶγας τὰς ῥαντὰς καὶ τὰς διαλεύκους καὶ πᾶν ὃ ἦν λευκὸν ἐν αὐτοῖς καὶ πᾶν ὃ ἦν φαιὸν ἐν τοῖς ἀρνάσιν καὶ ἔδωκεν διὰ χειρὸς τῶν υἱῶν αὐτοῦ

35 ܘܲܦܪܲܫ ܒܝܵܘܡܵܐ ܗܵܘ̇ ܬܲܝܫܹ̈ܐ ܩܲܪܚܹܐ ܘܦܲܝܣܟ݂ܵܝܹܐ: ܘܟ݂ܠܗܹܝܢ ܥܸܙܹ̈ܐ ܩܪܵܚܵܬܼܵܐ ܘܦܲܝܣܟ݂ܵܝܵܬܼܵܐ: ܘܟ݂ܠ ܕܐܝܼܬܼ ܒܗܹܝܢ ܚܸܘܵܪܵܐ: ܘܟ݂ܠ ܕܐܵܟܹܡ ܒܚܸܘܵܪܵܬܼܵܐ: ܘܝܲܗ̄ܒ݂ ܒܝܲܕ݂ ܒܢܵܘܗܝ.

Et separavit in die illo hircos striatos atque maculosos et omnes capras varias et maculosas, omne, in quo album erat, et omne furvum in ovibus, et tradidit in manu filiorum suorum.

Եւ զատոյց յաւուր յայնմիկ զքաղս կապոյտս եւ զպիսակս, եւ զամենայն այծս կապոյտս եւ զպիսակս, եւ զամենայն սպիտակս ի նոցանէ եւ զամենայն համակս`` յօդեաց, ետ ի ձեռս որդւոցն իւրոց:

და განარჩია მას დღესა შინა ვაცები სხურებული და სპეტაკი და ყოველი თხაჲ ნეზჳ ჭრელი და სპეტაკი, და ყოველი-ვე, რომელი იყო თეთრ მათ შორის, და ყოველივე, რომელი იყო ფეროჲ კრავთა შორის, და მისცა მას, ჴელითა ძეთა თჳსთათა და სამწყოსოჲ თჳს-თჳსად. 35 35

35 And he removed that day the he goats that were ringstraked and spotted, and all the she goats that were speckled and spotted, and every one that had some white in it, and all the brown among the sheep, and gave them into the hand of his sons.

לו. וַיָּשֶׂם דֶּרֶךְ שְׁלשֶׁת יָמִים בֵּינוֹ וּבֵין יַעֲקֹב וְיַעֲקֹב רֹעֶה אֶת צֹאן לָבָן הַנּוֹתָרֹת:

καὶ ἀπέστησεν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν ἀνὰ μέσον αὐτῶν καὶ ἀνὰ μέσον Ιακωβ Ιακωβ δὲ ἐποίμαινεν τὰ πρόβατα Λαβαν τὰ ὑπολειφθέντα

36 ܘܲܥܒܲܕ݂ ܡܲܪܕܹܿܐ ܬܠܵܬܼܵܐ ܝܵܘܡܝܼܢ ܒܲܝܢܵܘܗܝ ܠܠܵܒ݂ܵܢ: ܘܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܪܵܥܹܐ ܥܵܢܹܗ ܕܠܵܒ݂ܵܢ ܗܵܝ ܕܐܸܫܬܲܚܪܲܬܼ.

Et posuit spatium itineris trium dierum inter se et Iacob, qui pascebat reliquos greges Laban.

Եւ մեկնեցոյց ճանապարհ երից աւուրց ընդ մէջ նոցա եւ ընդ մէջ Յակոբայ. եւ Յակոբ արածէր զխաշինսն Լաբանու զմնացեալս:

განაშორა გზასა სამისა დღისასა შორის მათსა და შორის იაკობისა. და იაკობ ჰმწყსიდა ცხოვართა ლაბანისთა ნეშტთა. 36 36

36 And he set three days' journey betwixt himself and Jacob: and Jacob fed the rest of Laban's flocks.

לז. וַיִּקַּח לוֹ יַעֲקֹב מַקַּל לִבְנֶה לַח וְלוּז וְעַרְמוֹן וַיְפַצֵּל בָּהֵן פְּצָלוֹת לְבָנוֹת מַחְשׂף הַלָּבָן אֲשֶׁר עַל הַמַּקְלוֹת:

ἔλαβεν δὲ ἑαυτῷ Ιακωβ ῥάβδον στυρακίνην χλωρὰν καὶ καρυίνην καὶ πλατάνου καὶ ἐλέπισεν αὐτὰς Ιακωβ λεπίσματα λευκὰ περισύρων τὸ χλωρόν ἐφαίνετο δὲ ἐπὶ ταῖς ῥάβδοις τὸ λευκόν ὃ ἐλέπισεν ποικίλον

37 ܘܲܢܣܲܒ݂ ܠܹܗ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܙܸܩܬܹܿܐ ܚܸܘܵܪܵܬܼܵܐ ܪܲܛܝܼܒ݂ܵܬܼܵܐ: ܕܠܘܼܙܵܐ ܘܲܕܿܕ݂ܘܼܠܒܵܐ: ܘܲܩܠܲܦ ܒܗܹܝܢ ܩܠܵܦܹ̈ܐ ܚܸܘܵܪܵܬܼܵܐ: ܘܡܲܚܘܲܪ ܚܸܘܵܪܵܐ ܕܲܒ݂ܙܸܩܬܹܿܐ.

Tollens ergo Iacob virgas virides populeas et amygdalinas et ex platanis, ex parte ita decorticavit eas, ut in his, quae spoliata fuerant, candor appareret.

Եւ առ Յակոբ գաւազան` շեր դալար եւ ընգուզի եւ սօսւոյ, եւ կեղեւեաց զնոսա Յակոբ, եւ եղեւ սպիտակ. եւ եքերծ զդալարն ի գաւազանաց անտի, եւ երեւէր ի գաւազանսն սպիտակն զոր քերծոյր` նկարէն:

ხოლო იაკობ მოიღო კუერთხი ბრაწისა და ნიგუზისაჲ და ძელქჳსაჲ ნედლი და გამოქურთნა იგი იაკობ, ნაქრთუენად თეთრად, გარე შემძრველმან სიმწვანისამან, ხოლო დააჩნდა კუერთხთა მათ თეთრი იგი, რომელ გამოქურთნა ჭრელად. 37 37

37 And Jacob took him rods of green poplar, and of the hazel and chesnut tree; and pilled white strakes in them, and made the white appear which was in the rods.

לח. וַיַּצֵּג אֶת הַמַּקְלוֹת אֲשֶׁר פִּצֵּל בָּרְהָטִים בְּשִׁקֲתוֹת הַמָּיִם אֲשֶׁר תָּבֹאןָ הַצֹּאן לִשְׁתּוֹת לְנֹכַח הַצֹּאן וַיֵּחַמְנָה בְּבֹאָן לִשְׁתּוֹת:

καὶ παρέθηκεν τὰς ῥάβδους ἃς ἐλέπισεν ἐν ταῖς ληνοῖς τῶν ποτιστηρίων τοῦ ὕδατος ἵνα ὡς ἂν ἔλθωσιν τὰ πρόβατα πιεῖν ἐνώπιον τῶν ῥάβδων ἐλθόντων αὐτῶν εἰς τὸ πιεῖν

38 ܘܲܕ݂ܥܲܨ ܐܸܢܹܝܢ ܠܙܸܩܬܵܐ ܕܲܩܠܵܦ ܒܪܲܗܛܵܐ ܕܡܲܝܵܐ: ܒܹܝܬܼ ܡܲܫܬܵܝܐ: ܟܲܪ ܕܐܵܬܹܝܢ ܥܵܢܵܐ ܠܡܸܫܬܵܐ ܠܘܼܩܒܲܠ ܥܵܢܵܐ: ܘܚܵܡܵܢ ܡܵܐ ܕܐܵܬܼܝܵܢ ܠܡܸܫܬܵܐ.

Posuitque virgas, quas ex parte decorticaverat, in canalibus, ubi effundebatur aqua, ut, cum venissent greges ad bibendum, ante oculos haberent virgas et in aspectu earum conciperent.

Եւ դնէր զգաւազանսն զոր քերծոյր` յաւազանս ջրարբից ջրոյն. զի իբրեւ գայցեն խաշինքն ըմպել ջուր, հանդէպ գաւազանացն զկծիցին, յորժամ գայցեն ըմպել ջուր:

და დაუსხა კუერთხები იგი წინა ისარნებსა მას წყლისსასუმელსა, რათა, რაჟამს მოვიდეს ცხოვარი სუმად წყლისა წინაშე კუერთხთა მოსლვასა მათსა სუმად. 38 38

38 And he set the rods which he had pilled before the flocks in the gutters in the watering troughs when the flocks came to drink, that they should conceive when they came to drink.

לט. וַיֶּחֱמוּ הַצֹּאן אֶל הַמַּקְלוֹת וַתֵּלַדְןָ הַצֹּאן עֲקֻדִּים נְקֻדִּים וּטְלֻאִים:

ἐγκισσήσωσιν τὰ πρόβατα εἰς τὰς ῥάβδους καὶ ἔτικτον τὰ πρόβατα διάλευκα καὶ ποικίλα καὶ σποδοειδῆ ῥαντά

39 ܘܚܵܡܵܢ ܥܵܢܵܐ ܥܲܠ ܙܸܩܬܹ̈ܐ: ܘܝܵܠܕܵܢ ܥܵܢܵܐ ܐܸܡܪܹ̈ܐ ܩܲܪ̈ܚܹܐ ܘܦܲܝܣܟ݂ܵܝܹ̈ܐ.

Factumque est ut in ipso calore coitus greges intuerentur virgas et parerent striata et varia et maculosa.

Եւ զկծէին խաշինքն ի գաւազանսն, եւ ծնանէին խաշինքն գորշախայտս եւ պիսակս եւ խայտախարիւս:

მიხედოდიან ცხოვართა მათ და ისახოდიან კუერთხებსა მას და შობდეს სპეტაკსა და ჭრელსა და ნაცრისფერად სხურებულსა. 39 39

39 And the flocks conceived before the rods, and brought forth cattle ringstraked, speckled, and spotted.

מ. וְהַכְּשָׂבִים הִפְרִיד יַעֲקֹב וַיִּתֵּן פְּנֵי הַצֹּאן אֶל עָקֹד וְכָל חוּם בְּצֹאן לָבָן וַיָּשֶׁת לוֹ עֲדָרִים לְבַדּוֹ וְלֹא שָׁתָם עַל צֹאן לָבָן:

τοὺς δὲ ἀμνοὺς διέστειλεν Ιακωβ καὶ ἔστησεν ἐναντίον τῶν προβάτων κριὸν διάλευκον καὶ πᾶν ποικίλον ἐν τοῖς ἀμνοῖς καὶ διεχώρισεν ἑαυτῷ ποίμνια καθ᾽ ἑαυτὸν καὶ οὐκ ἔμιξεν αὐτὰ εἰς τὰ πρόβατα Λαβαν

40 ܘܲܦܪܲܫ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܘܝܲܗ̄ܒ݂ ܩܕ݂ܵܡ ܥܵܢܵܐ ܐܸܡܪܹ̈ܐ ܩܲܪ̈ܚܹܐ ܘܦܲܝܣܟ݂ܵܝܹܐ ܘܟ݂ܠ ܕܐܵܟܹܡ ܒܥܵܢܹܗ ܕܠܵܒ݂ܵܢ: ܘܲܥܒܲܕ݂ ܠܹܗ ܓܙܵܪܵܐ ܒܲܠܚܘܿܕ݂ܵܘܗܝ: ܘܠܵܐ ܚܠܲܛ ܐܸܢܹܝܢ ܒܥܵܢܹܗ ܕܠܵܒ݂ܵܢ.

Agnos autem segregavit Iacob et posuit gregem ex adverso striatorum et omnium furvorum in grege Laban et constituit sibi greges seorsum neque statuit eos cum grege Laban.

Եւ զորոջսն ուրոյն զատանէր Յակոբ, եւ կացուցանէր յանդիման մաքեացն, եւ զխոյ կապոյտ եւ զամենայն գորշախայտն յօդեաց``. եւ զատանէր իւր հօտս առանձինն, եւ ոչ խառնէր զնոսա ի խաշինս Լաբանու:

ხოლო ტარიგები იგი დაარჩია იაკობ და დაადგინა წინაშე ცხოვართა მათ ვერძი მოსპეტაკე და ყოვლად ჭრელი ტარიგთა შორის და განაშორვა სამწყსო იგი თჳსაგან და არა შერთო იგი ცხოვართა ლაბანისთა. 40 40

40 And Jacob did separate the lambs, and set the faces of the flocks toward the ringstraked, and all the brown in the flock of Laban; and he put his own flocks by themselves, and put them not unto Laban's cattle.

מא. וְהָיָה בְּכָל יַחֵם הַצֹּאן הַמְקֻשָּׁרוֹת וְשָׂם יַעֲקֹב אֶת הַמַּקְלוֹת לְעֵינֵי הַצֹּאן בָּרְהָטִים לְיַחֲמֵנָּה בַּמַּקְלוֹת:

ἐγένετο δὲ ἐν τῷ καιρῷ ᾧ ἐνεκίσσησεν τὰ πρόβατα ἐν γαστρὶ λαμβάνοντα ἔθηκεν Ιακωβ τὰς ῥάβδους ἐναντίον τῶν προβάτων ἐν ταῖς ληνοῖς τοῦ ἐγκισσῆσαι αὐτὰ κατὰ τὰς ῥάβδους

41 ܘܲܒ݂ܟ݂ܠ ܫܢܵܐ ܕܚܵܡܵܐ ܥܵܢܵܐ ܒܟ݂ܝܼܪܵܝܹܬܐ: ܣܵܐܹܡ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܙܸܩܬܹ̈ܐ ܩܕ݂ܵܡ ܥܵܢܵܐ ܒܪܲܗܛܵܐ ܕܢܸܚܡ̈ܝܵܢ ܒܙܸܩܬܹ̈ܐ.

Quotiescumque igitur calefiebant pecora robusta, ponebat Iacob virgas in canalibus aquarum ante oculos pecorum, ut in earum contemplatione conciperent.

Եւ լինէր յորժամ զկծէին խաշինքն ի խառնսն եւ յղենային``, դնէր Յակոբ զգաւազանսն յանդիման խաշանցն յաւազանսն, առ ի զկծելոյ նոցա ըստ գաւազանացն:

და იყო მას ჟამსა შინა, ოდეს მაკდებიედ ცხოვარნი და მუცლად-იღებდენ, დაასხის იაკობ კუერთხები იგი წინაშე ცხოვართა მათ ისარნებსა შორის წყლის სასხმელსა მას, რათა მუცლად-იღონ მათ კუერთხებისა მის სახედ. 41 41

41 And it came to pass, whensoever the stronger cattle did conceive, that Jacob laid the rods before the eyes of the cattle in the gutters, that they might conceive among the rods.

מב. וּבְהַעֲטִיף הַצֹּאן לֹא יָשִׂים וְהָיָה הָעֲטֻפִים לְלָבָן וְהַקְּשֻׁרִים לְיַעֲקֹב:

ἡνίκα δ᾽ ἂν ἔτεκον τὰ πρόβατα οὐκ ἐτίθει ἐγένετο δὲ τὰ ἄσημα τοῦ Λαβαν τὰ δὲ ἐπίσημα τοῦ Ιακωβ

42 ܘܒܲܠܩܝܼܫܵܝܹܐ ܕܥܵܢܵܐ ܠܵܐ ܣܵܐܹܡ ܗ̄ܘܵܐ. ܘܗܵܘܹ̇ܝܢ ܠܩܝܼܫܵܝܹܐ ܠܠܵܒ݂ܵܢ: ܘܲܒ݂ܟ݂ܝܼܪܵܝܹܐ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂.

Quando vero pecora debilia erant, non ponebat eas. Factaque sunt debilia Laban et robusta Iacob;

Եւ յորժամ ծնանէին խաշինքն` ոչ դնէր. եւ լինէր աննշանն Լաբանու, եւ նշանաւորն Յակոբայ:

და რაჟამს შობედ, არა დაასხის. და იყო უნიშნოჲ იგი ლაბანისაჲ, ხოლო ნიშნოანი იგი იაკობისა. 42 42

42 But when the cattle were feeble, he put them not in: so the feebler were Laban's, and the stronger Jacob's.

מג. וַיִּפְרֹץ הָאִישׁ מְאֹד מְאֹד וַיְהִי לוֹ צֹאן רַבּוֹת וּשְׁפָחוֹת וַעֲבָדִים וּגְמַלִּים וַחֲמֹרִים:

καὶ ἐπλούτησεν ὁ ἄνθρωπος σφόδρα σφόδρα καὶ ἐγένετο αὐτῷ κτήνη πολλὰ καὶ βόες καὶ παῖδες καὶ παιδίσκαι καὶ κάμηλοι καὶ ὄνοι

43 ܘܲܥܬܲܪ ܓܲܒ݂ܪܵܐ ܛܵܒ݂ ܛܵܒ݂: ܘܲܗܘ̤ܵܬܼ ܠܹܗ ܥܵܢܵܐ ܣܲܓܿܝܼܐܬܼܵܐ: ܘܥܲܒ݂ܕܹ̈ܐ: ܘܐܲܡܗܵܬܼܵܐ: ܘܐܲܬܵܢܹ̈ܐ: ܘܓܲܡܠܹ̈ܐ: ܘܚܸܡܪ̈ܵܐ.

ditatusque est homo ultra modum et habuit greges multos, ancillas et servos, camelos et asinos.

Եւ մեծացաւ այրն յոյժ յոյժ, եւ եղեւ նորա ոչխար եւ արջառ յոյժ, ծառայք եւ աղախնայք, ուղտք եւ էշք:

და განმდიდრდა კაცი იგი ფრიად ფრიად და იყო მისი საცხოვარი ფრიად: ზროხაჲ, და მონაჲ და მჴევალი, აქლემი და ვირები. 43 43

43 And the man increased exceedingly, and had much cattle, and maidservants, and menservants, and camels, and asses.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=e714a041-8d60-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display