Bibliotheca Polyglotta

ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ γηρᾶσαι Ισαακ καὶ ἠμβλύνθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ τοῦ ὁρᾶν καὶ ἐκάλεσεν Ησαυ τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν πρεσβύτερον καὶ εἶπεν αὐτῷ υἱέ μου καὶ εἶπεν ἰδοὺ ἐγώ

1 ܘܲܗ̤ܘܵܐ ܕܟܲܕ݂ ܣܐܸܒ݂ ܐܝܼܣܚܵܩ: ܘܝܼܩܲܪ ܥܲܝܢܵܘܗܝ ܠܡܸܚܙܵܐ: ܩܪܵܐ ܠܥܹܣܘܿ ܒܪܹܗ ܪܲܒܵܐ ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ: ܒܹܪܝ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܗܵܐ ܐܸܢܵܐ.

Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi eius, et videre non poterat. Vocavitque Esau filium suum maiorem et dixit ei: “Fili mi”. Qui respondit: “Adsum”.

Եւ եղեւ իբրեւ ծերացաւ Իսահակ, եւ վատեցին աչք նորա ի տեսանելոյ, կոչեաց զԵսաւ զորդի իւր զերէց եւ ասէ ցնա. Որդեակ իմ: Եւ նա ասէ ցնա. Ահաւասիկ եմ:

და შემდგომად სიბერისა მის ისაკისა დაუბრყჳლდეს თუალნი მისნი ხედვად. და მოუწოდა ძესა თჳსსა უხუცესსა და ჰრქუა მას: ძეო ჩემო. და მან თქუა: აჰა, მე. 1 1

1 And it came to pass, that when Isaac was old, and his eyes were dim, so that he could not see, he called Esau his eldest son, and said unto him, My son: and he said unto him, Behold, here am I.

ב. וַיֹּאמֶר הִנֵּה נָא זָקַנְתִּי לֹא יָדַעְתִּי יוֹם מוֹתִי:

καὶ εἶπεν ἰδοὺ γεγήρακα καὶ οὐ γινώσκω τὴν ἡμέραν τῆς τελευτῆς μου

2 ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܐܝܼܣܚܵܩ: ܗܵܐ ܐܸܢܵܐ ܣܸܐܒܹܬܼ: ܘܠܵܐ ܝܵܕܲܥ ܐ̄ܢܵܐ ܝܵܘܡܵܐ ܕܡܵܐܹܬܼ ܐ̄ܢܵܐ ܒܹܗ.

Cui pater: “Vides, inquit, quod senuerim et ignorem diem mortis meae;

Եւ նա ասէ ցնա. Ահաւասիկ ես ծերացեալ եմ, եւ ոչ գիտեմ զօր վախճանի իմոյ:

ჰრქუა მას: აჰა ესერა, მე დავბერდი და არა ვიცი დღე აღსრულებისა ჩემისა. 2 2

2 And he said, Behold now, I am old, I know not the day of my death:

ג. וְעַתָּה שָׂא נָא כֵלֶיךָ תֶּלְיְךָ וְקַשְׁתֶּךָ וְצֵא הַשָּׂדֶה וְצוּדָה לִּי צָיִד:

νῦν οὖν λαβὲ τὸ σκεῦός σου τήν τε φαρέτραν καὶ τὸ τόξον καὶ ἔξελθε εἰς τὸ πεδίον καὶ θήρευσόν μοι θήραν

3 ܗܵܫܵܐ ܣܲܒ݂ ܡܵܐܢܲܝ̈ܟ ܣܲܝܦܵܟ݂ ܘܩܸܫܬܵܟ.

sume arma tua, pharetram et arcum, et egredere in agrum. Cumque venatu aliquid apprehenderis,

Արդ առ դու զգործի քո` զաղեղն եւ զկապարճս, եւ ել ի դաշտ եւ որսա ինձ որս:

აწ აღიღე ჭურჭელი შენი, მშჳლდ-კაპარჭი და განვედ ველად და მინადირე მე ნადირი. 3 3

3 Now therefore take, I pray thee, thy weapons, thy quiver and thy bow, and go out to the field, and take me some venison;

ד. וַעֲשֵׂה לִי מַטְעַמִּים כַּאֲשֶׁר אָהַבְתִּי וְהָבִיאָה לִּי וְאֹכֵלָה בַּעֲבוּר תְּבָרֶכְךָ נַפְשִׁי בְּטֶרֶם אָמוּת:

καὶ ποίησόν μοι ἐδέσματα ὡς φιλῶ ἐγώ καὶ ἔνεγκέ μοι ἵνα φάγω ὅπως εὐλογήσῃ σε ἡ ψυχή μου πρὶν ἀποθανεῖν με

4 ܘܦܘܿܩ ܠܕܲܒ݂ܪܵܐ: ܘܨܘܼܕ݂ ܨܲܝܕܵܐ: ܘܲܥܒܸܕ݂ ܒܘܼܫܵܠܵܐ ܐܲܝܟ ܕܪܸܚܡܹܬܼ: ܘܐܲܝܬܵܐ ܠܝܼ ܐܹܟ݂ܘܿܠ: ܡܸܛܠ ܕܲܬܼܒܲܪܟ݂ܵܟ݂ ܢܲܦ̮ܫܝ ܥܲܕ݂ܠܵܐ ܐܹܡܘܼܬܼ.

fac mihi inde pulmentum, sicut velle me nosti, et affer, ut comedam; et benedicat tibi anima mea, antequam moriar”.

Եւ արա ինձ խորտիկս որպէս եւ ես սիրեմ, եւ բեր մատո ինձ զի կերայց. եւ օրհնեսցէ զքեզ անձն իմ մինչչեւ մեռեալ իցեմ:

და მიქმენ მე სანოვაგენი, ვითარ-იგი მე მიყუარს. და მომართუ მე და ვჭამო, რათა გაკურთხოს სულმან ჩემმან ვიდრე სიკუდილადმდე ჩემდა. 4 4

4 And make me savoury meat, such as I love, and bring it to me, that I may eat; that my soul may bless thee before I die.

ה. וְרִבְקָה שֹׁמַעַת בְּדַבֵּר יִצְחָק אֶל עֵשָׂו בְּנוֹ וַיֵּלֶךְ עֵשָׂו הַשָּׂדֶה לָצוּד צַיִד לְהָבִיא:

Ρεβεκκα δὲ ἤκουσεν λαλοῦντος Ισαακ πρὸς Ησαυ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπορεύθη δὲ Ησαυ εἰς τὸ πεδίον θηρεῦσαι θήραν τῷ πατρὶ αὐτοῦ

5 ܘܪܲܦܩܵܐ ܫܸܡܥܲܬܼ: ܟܲܕ݂ ܐܵܡܲܪ ܐܝܼܣܚܵܩ ܠܥܹܣܘܿ ܒܪܹܗ: ܘܐܸܙܲܠ ܥܹܣܘܿ ܠܚܲܩܠܵܐ ܠܲܡܨܵܕ݂ ܨܲܝܕܵܐ ܠܡܲܝܬܵܝܘܼ.

Rebecca autem audierat Isaac loquentem cum Esau filio suo. Esau ergo abiit in agrum, ut venationem caperet et offerret eam.

Եւ լուաւ Ռեբեկա զի խօսէր Իսահակ ընդ որդւոյ իւրում. գնաց Եսաւ ի դաշտ որսալ որս հօր իւրում:

ხოლო რებეკას ესმოდა, ეტყოდა რაჲ ისაკ ესავს, ძესა თჳსსა და ვითარცა განვიდა ესავ ველად და ნადირობად ნადირისა მამისათჳს თჳსისა. 5 5

5 And Rebekah heard when Isaac spake to Esau his son. And Esau went to the field to hunt for venison, and to bring it.

ו. וְרִבְקָה אָמְרָה אֶל יַעֲקֹב בְּנָהּ לֵאמֹר הִנֵּה שָׁמַעְתִּי אֶת אָבִיךָ מְדַבֵּר אֶל עֵשָׂו אָחִיךָ לֵאמֹר:

Ρεβεκκα δὲ εἶπεν πρὸς Ιακωβ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν ἐλάσσω ἰδὲ ἐγὼ ἤκουσα τοῦ πατρός σου λαλοῦντος πρὸς Ησαυ τὸν ἀδελφόν σου λέγοντος

6 ܘܪܲܦܩܵܐ ܐܸܡܪܲܬܼ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܒܪܵܗ: ܗܵܐ ܫܸܡܥܹܬܼ ܠܐܲܒ݂ܘܼܟ ܕܐܸܡܲܪ ܠܥܹܣܘܿ ܐܲܚܘܼܟ.

Rebecca autem dixit filio suo Iacob: “Ecce, audivi patrem tuum loquentem cum Esau fratre tuo et dicentem ei:

Եւ խօսեցաւ Ռեբեկա ընդ Յակոբայ որդւոյ իւրում եւ ասէ. Ահա լուայ ես ի հօրէ քումմէ, զի խօսէր ընդ եղբօր քում եւ ասէր:

მოუწოდა რებეკა იაკობს, ძესა თჳსსა უმრწემესსა, და ჰრქუა: ესერა, მესმა, ვითარ-იგი ეტყოდა მამაჲ შენი ესავს, ძმასა შენსა, და ჰრქუა: 6 6

6 And Rebekah spake unto Jacob her son, saying, Behold, I heard thy father speak unto Esau thy brother, saying,

ז. הָבִיאָה לִּי צַיִד וַעֲשֵׂה לִי מַטְעַמִּים וְאֹכֵלָה וַאֲבָרֶכְכָה לִפְנֵי יְהֹוָה לִפְנֵי מוֹתִי:

ἔνεγκόν μοι θήραν καὶ ποίησόν μοι ἐδέσματα καὶ φαγὼν εὐλογήσω σε ἐναντίον κυρίου πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν με

7 ܐܲܝܬܵܐ ܠܝܼ ܨܲܝܕܵܐ: ܘܲܥܒܸܕ݂ ܠܝܼ ܒܘܼܫܵܠܵܐ: ܘܐܹܟ݂ܘܿܠ ܘܐܹܒܲܪܟ݂ܵܟ݂ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܘܬܿܝ.

"Affer mihi venationem tuam et fac cibos, ut comedam et benedicam tibi coram Domino, antequam moriar".

Բեր ինձ որս եւ արա ինձ խորտիկս, զի կերայց եւ օրհնեցից զքեզ առաջի Տեառն մինչչեւ մեռեալ իցեմ:

მინადირე მე ნადირი და მიქმენ მე ჭამადი. და ვჭამო და გაკურთხო შენ წინაშე უფლისა ვიდრე სიკუდილადმდე ჩემდა. 7 7

7 Bring me venison, and make me savoury meat, that I may eat, and bless thee before the LORD before my death.

ח. וְעַתָּה בְנִי שְׁמַע בְּקֹלִי לַאֲשֶׁר אֲנִי מְצַוָּה אֹתָךְ:

νῦν οὖν υἱέ ἄκουσόν μου καθὰ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι

8 ܘܗܵܫܵܐ ܒܹܪܝ ܫܡܲܥ ܒܩܵܠܝ: ܠܡܸܕܸܡ ܕܲܡܦܲܩܕ݂ܵܐ ܐ̄ܢܵܐ ܠܵܟ.

Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam in eo, quod praecipio tibi.

Եւ արդ, որդեակ իմ, լուր ինձ, որպէս ես պատուիրեմ քեզ:

აწ უკუე, შვილო, ისმინე ჩემი, ვითარცა მე გამცნებ შენ 8 8

8 Now therefore, my son, obey my voice according to that which I command thee.

ט. לֶךְ נָא אֶל הַצֹּאן וְקַח לִי מִשָּׁם שְׁנֵי גְּדָיֵי עִזִּים טֹבִים וְאֶעֱשֶׂה אֹתָם מַטְעַמִּים לְאָבִיךָ כַּאֲשֶׁר אָהֵב:

καὶ πορευθεὶς εἰς τὰ πρόβατα λαβέ μοι ἐκεῖθεν δύο ἐρίφους ἁπαλοὺς καὶ καλούς καὶ ποιήσω αὐτοὺς ἐδέσματα τῷ πατρί σου ὡς φιλεῖ

9 ܙܸܠ ܠܥܵܢܵܐ: ܘܣܲܒ݂ ܠܝܼ ܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ ܬܪܹܝܢ ܓܕܲܝܵ̈ܐ ܕܥܸܙܹ̈ܐ ܕܛܵܒ݂ܝܼܢ: ܘܐܸܥܒܸܿܕ ܐܸܢܘܿܢ ܒܘܼܫܵܠܵܐ ܠܐܲܒ݂ܘܼܟ ܐܲܝܟ ܕܪܵܚܸܡ.

Pergens ad gregem affer mihi duos haedos optimos, ut faciam ex eis escas patri tuo, quibus libenter vescitur.

Գնա դու ի խաշն, եւ առ ինձ անտի երկուս ուլս փափուկս եւ ընտիրս, եւ արարից զնոսա խորտիկս հօր քում որպէս եւ սիրէ:

და წარვედ არვედ და მომართუენ მიერ ორნი თიკანნი ჩჩჳლნი და კეთილნი. 9 9

9 Go now to the flock, and fetch me from thence two good kids of the goats; and I will make them savoury meat for thy father, such as he loveth:

י. וְהֵבֵאתָ לְאָבִיךָ וְאָכָל בַּעֲבֻר אֲשֶׁר יְבָרֶכְךָ לִפְנֵי מוֹתוֹ:

καὶ εἰσοίσεις τῷ πατρί σου καὶ φάγεται ὅπως εὐλογήσῃ σε ὁ πατήρ σου πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν αὐτόν

10 ܘܐܲܥܸܠ ܠܐܲܒ݂ܘܼܟ ܘܢܹܐܟ݂ܘܿܠ: ܘܲܢܒܲܪܟ݂ܵܟ݂ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܘܬܹܿܗ.

Quas cum intuleris patri tuo, et comederit, benedicat tibi, priusquam moriatur”.

Եւ մատուսցես հօր քում եւ կերիցէ. զի օրհնեսցէ զքեզ հայր քո`` մինչչեւ մեռեալ իցէ:

და უქმნე იგი სანოვაგედ მამასა შენსა, ვითარ-იგი უყუარს მას. და შეართვი იგი მამასა შენსა, ჭამოს და გაკურთხოს შენ მამამან შენმან ვიდრე სიკუდილადმდე მისსა. 10 10

10 And thou shalt bring it to thy father, that he may eat, and that he may bless thee before his death.

יא. וַיֹּאמֶר יַעֲקֹב אֶל רִבְקָה אִמּוֹ הֵן עֵשָׂו אָחִי אִישׁ שָׂעִר וְאָנֹכִי אִישׁ חָלָק:

εἶπεν δὲ Ιακωβ πρὸς Ρεβεκκαν τὴν μητέρα αὐτοῦ ἔστιν Ησαυ ὁ ἀδελφός μου ἀνὴρ δασύς ἐγὼ δὲ ἀνὴρ λεῖος

11 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܠܪܲܦܩܵܐ ܐܸܡܹܗ: ܗܵܐ ܥܹܣܘܿ ܐܵܚܝ ܓܒܲܪ ܣܥܲܪ. ܘܐܸܢܵܐ ܓܒܲܪ ܫܥܵܥ.

Cui ille respondit: “Nosti quod Esau frater meus homo pilosus sit, et ego lenis.

Եւ ասէ Յակոբ ցՌեբեկա մայր իւր. Եղբայր իմ Եսաւ` այր թաւ է, եւ ես լերկ:

ჰრქუა იაკობ რებეკას, დედასა თჳსსა: არს ესავ, ძმაჲ ჩემი, კაცი ფაჩუნიერი და მე კაცი წყლტუ. 11 11

11 And Jacob said to Rebekah his mother, Behold, Esau my brother is a hairy man, and I am a smooth man:

יב. אוּלַי יְמֻשֵּׁנִי אָבִי וְהָיִיתִי בְעֵינָיו כִּמְתַעְתֵּעַ וְהֵבֵאתִי עָלַי קְלָלָה וְלֹא בְרָכָה:

μήποτε ψηλαφήσῃ με ὁ πατήρ μου καὶ ἔσομαι ἐναντίον αὐτοῦ ὡς καταφρονῶν καὶ ἐπάξω ἐπ᾽ ἐμαυτὸν κατάραν καὶ οὐκ εὐλογίαν

12 ܕܲܠܡܵܐ ܢܡܘܼܫܲܢܝ ܐܲܒ݂ܝ ܘܐܸܗܘܸܐ ܒܥܲܝܢܵܘܗܝ ܐܲܝܟ ܡܒܲܙܚܵܢܵܐ: ܘܬܲܝܬܸܿܝܢ ܥܠܲܝ ܠܵܘ̈ܛܵܬܼܵܐ ܘܠܵܐ ܒܘܼܪ̈ܟܵܬܼܵܐ.

Si attrectaverit me pater meus et senserit, timeo, ne putet me sibi voluisse illudere; et inducam super me maledictionem pro benedictione”.

գուցէ շօշափիցէ զիս հայր իմ, եւ լինիցիմ առաջի նորա իբրեւ արհամարհոտ, եւ ածիցեմ ի վերայ իմ անէծս եւ ոչ օրհնութիւն:

ნუუკუე ჴელი შემახოს მე მამამან ჩემმან და ვიყო წინაშე მისსა ვითარცა შეურაცხის-მყოფელი და მოვიღო თავისა ჩემისა წყევაჲ და არა კურთხევაჲ. 12 12

12 My father peradventure will feel me, and I shall seem to him as a deceiver; and I shall bring a curse upon me, and not a blessing.

יג. וַתֹּאמֶר לוֹ אִמּוֹ עָלַי קִלְלָתְךָ בְּנִי אַךְ שְׁמַע בְּקֹלִי וְלֵךְ קַח לִי:

εἶπεν δὲ αὐτῷ ἡ μήτηρ ἐπ᾽ ἐμὲ ἡ κατάρα σου τέκνον μόνον ὑπάκουσον τῆς φωνῆς μου καὶ πορευθεὶς ἔνεγκέ μοι

13 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܹܗ ܐܸܡܹܗ: ܥܠܲܝ ܠܵܘ̈ܛܵܬܼܵܟ݂ ܒܹܪܝ: ܒܲܠܚܘܿܕ݂ ܫܡܲܥ ܒܩܵܠܝ: ܘܙܸܠ ܣܲܒ݂ ܠܝܼ.

Ad quem mater: “In me sit, ait, ista maledictio, fili mi; tantum audi vocem meam et perge afferque, quae dixi”.

Եւ ասէ ցնա մայրն իւր. Յիմ վերայ անէծքն այն, որդեակ. բայց միայն լուր ձայնի իմում եւ երթ ած ինձ:

ჰრქუა მას დედამან მისმან: ჩემ ზედა იყავნ, შვილო, წყევაჲ იგი. გარნა შენ ისმინე ჴმისა ჩემისა და წარვედ და მომართუ მე, რაჲ-იგი გარქუ შენ. 13 13

13 And his mother said unto him, Upon me be thy curse, my son: only obey my voice, and go fetch me them.

יד. וַיֵּלֶךְ וַיִּקַּח וַיָּבֵא לְאִמּוֹ וַתַּעַשׂ אִמּוֹ מַטְעַמִּים כַּאֲשֶׁר אָהֵב אָבִיו:

πορευθεὶς δὲ ἔλαβεν καὶ ἤνεγκεν τῇ μητρί καὶ ἐποίησεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἐδέσματα καθὰ ἐφίλει ὁ πατὴρ αὐτοῦ

14 ܘܐܸܙܲܠ ܢܣܲܒ݂ ܘܐܲܝܬܿܝܼ ܠܐܸܡܹܗ: ܘܥܸܒ݂ܕܲܬܼ ܒܘܼܫܵܠܵܐ ܐܲܝܟܲܢܵܐ ܕܪܵܚܸܡ ܐܲܒ݂ܘܼܗܝ.

Abiit et attulit deditque matri. Paravit illa cibos, sicut noverat velle patrem illius.

Գնաց եւ առ ած մօր իւրում. եւ արար խորտիկս, որպէս եւ սիրէր հայր նորա:

ხოლო იგი წარვიდა და მოიყუანნა და მოართუა დედასა თჳსსა. და უქმნა დედამან მისმან სანოვაგენი, ვითარცა უყვარდა მამასა მისსა. 14 14

14 And he went, and fetched, and brought them to his mother: and his mother made savoury meat, such as his father loved.

טו. וַתִּקַּח רִבְקָה אֶת בִּגְדֵי עֵשָׂו בְּנָהּ הַגָּדֹל הַחֲמֻדֹת אֲשֶׁר אִתָּהּ בַּבָּיִת וַתַּלְבֵּשׁ אֶת יַעֲקֹב בְּנָהּ הַקָּטָן:

καὶ λαβοῦσα Ρεβεκκα τὴν στολὴν Ησαυ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς τοῦ πρεσβυτέρου τὴν καλήν ἣ ἦν παρ᾽ αὐτῇ ἐν τῷ οἴκῳ ἐνέδυσεν Ιακωβ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν νεώτερον

15 ܘܢܸܣܒܲܬܼ ܪܲܦܩܵܐ ܡܵܢܹ̈ܐ ܕܥܹܣܘܿ ܒܪܵܗ ܪܲܒܵܐ ܪܓܼܝܼܓܼ̈ܐ ܕܐܝܼܬܼ ܥܲܡܹܗ ܒܒܲܝܬܵܐ: ܘܐܲܠܒܿܫܲܬܼ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܒܪܵܗ ܙܥܘܿܪܵܐ.

Et vestibus Esau valde bonis, quas apud se habebat domi, induit eum

Եւ առեալ Ռեբեկայ զպատմուճանն զազնիւ որդւոյ իւրոյ երիցու` որ կայր առ նմա ի տան, զգեցոյց Յակոբայ որդւոյ իւրում կրտսերոյ:

და მოიღო რებეკა სამოსელი ესავისი, ძისა თჳსისა, კეთილი, რომელი ედვა მის თანა სახლსა შინა, და შეჰმოსა იგი იაკობს, ძესა თჳსსა უმრწემესსა. 15 15

15 And Rebekah took goodly raiment of her eldest son Esau, which were with her in the house, and put them upon Jacob her younger son:

טז. וְאֵת עֹרֹת גְּדָיֵי הָעִזִּים הִלְבִּישָׁה עַל יָדָיו וְעַל חֶלְקַת צַוָּארָיו:

καὶ τὰ δέρματα τῶν ἐρίφων περιέθηκεν ἐπὶ τοὺς βραχίονας αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὰ γυμνὰ τοῦ τραχήλου αὐτοῦ

16 ܘܡܸܫܟܵܐ ܕܲܓܼܕܲܝܵܐ ܕܥܸܙܹ̈ܐ: ܐܲܠܒܿܫܲܬܼ ܥܲܠ ܐܝܼܕ݂ܵܘܗܝ ܘܥܲܠ ܫܥܵܥܘܼܬܼܵܐ ܕܨܵܘܪܹܗ.

pelliculasque haedorum circumdedit manibus et colli nuda protexit;

Եւ զուլենիսն ագոյց ի բազուկս նորա, եւ ի վերայ մերկոյ պարանոցի նորա:

და ტყავნი იგი თიკანთანი მოხჳნა მკლავთა მისთა და შიშუელსა ქედსა მისსა. 16 16

16 And she put the skins of the kids of the goats upon his hands, and upon the smooth of his neck:

יז. וַתִּתֵּן אֶת הַמַּטְעַמִּים וְאֶת הַלֶּחֶם אֲשֶׁר עָשָׂתָה בְּיַד יַעֲקֹב בְּנָהּ:

καὶ ἔδωκεν τὰ ἐδέσματα καὶ τοὺς ἄρτους οὓς ἐποίησεν εἰς τὰς χεῖρας Ιακωβ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς

17 ܘܝܸܗ̄ܒܲܬܼ ܒܘܼܫܵܠܵܐ ܘܠܲܚܡܵܐ ܕܥܸܒ݂ܕܲܬܼ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܒܪܵܗ.

dedit pulmentum optimum et panes, quos coxerat, in manus filii sui Iacob.

Եւ ետ զխորտիկն եւ զհացն զոր արար ի ձեռս Յակոբայ որդւոյ իւրոյ:

და მისცა საჭმელი იგი, რომელ ქმნა და პური ჴელთა იაკობისთა, ძისა თჳსისათა. 17 17

17 And she gave the savoury meat and the bread, which she had prepared, into the hand of her son Jacob.

יח. וַיָּבֹא אֶל אָבִיו וַיֹּאמֶר אָבִי וַיֹּאמֶר הִנֶּנִּי מִי אַתָּה בְּנִי:

καὶ εἰσήνεγκεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ εἶπεν δέ πάτερ ὁ δὲ εἶπεν ἰδοὺ ἐγώ τίς εἶ σύ τέκνον

18 ܘܐܲܥܸܠ ܠܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܘܐܸܡܲܪ݂: ܐܲܒ݂ܝ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܗܵܐ ܐܸܢܵܐ: ܘܐܸܡܲܪ݂: ܡܿܢ ܐܲܢ̄ܬ ܒܹܪܝ.

Qui ingressus ad patrem suum dixit: “Pater mi”. At ille respondit: “Audio. Quis es tu, fili mi?”.

Եւ տարաւ հօր իւրում եւ ասէ. Հայր իմ: Եւ նա ասէ. Աւասիկ եմ: Եւ ասէ. Ո՞վ ես դու, որդեակ:

და შეართუა იგი მამასა თჳსსა და ჰრქუა: მამაო და მან ჰრქუა: აჰა, მე, ვინ ხარ შენ, შჳლო? 18 18

18 And he came unto his father, and said, My father: and he said, Here am I; who art thou, my son?

יט. וַיֹּאמֶר יַעֲקֹב אֶל אָבִיו אָנֹכִי עֵשָׂו בְּכֹרֶךָ עָשִׂיתִי כַּאֲשֶׁר דִּבַּרְתָּ אֵלָי קוּם נָא שְׁבָה וְאָכְלָה מִצֵּידִי בַּעֲבוּר תְּבָרֲכַנִּי נַפְשֶׁךָ:

καὶ εἶπεν Ιακωβ τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἐγὼ Ησαυ ὁ πρωτότοκός σου ἐποίησα καθὰ ἐλάλησάς μοι ἀναστὰς κάθισον καὶ φάγε τῆς θήρας μου ὅπως εὐλογήσῃ με ἡ ψυχή σου

19 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܠܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܐܸܢܵܐ ܗ̄ܘܼ ܒܪܵܟ݂ ܒܘܼܟ݂ܪܵܟ݂ ܥܹܣܘܿ: ܥܸܒ݂ܕܹܬܼ ܐܲܝܟ ܕܐܸܡܲܪܬܿ ܠܝܼ: ܩܘܼܡ ܬܸܒ݂ ܐܲܟ݂ܘܿܠ ܡ̣ܢ ܨܲܝܕܿܝ: ܡܸܛܠ ܕܲܬܼܒܲܪܟ݂ܵܢܝ ܢܲܦ̮ܫܵܟ.

Dixitque Iacob ad patrem suum: “Ego sum Esau primogenitus tuus. Feci sicut praecepisti mihi; surge, sede et comede de venatione mea, ut benedicat mihi anima tua”.

Եւ ասէ Յակոբ ցհայրն. Ես եմ Եսաւ անդրանիկն քո. արարի որպէս եւ խօսեցար ընդ իս. արի նիստ եւ կեր յորսոյ իմմէ, զի օրհնեսցէ զիս անձն քո:

და ჰრქუა იაკობ მამასა თჳსსა: მე ვარ ესავ, პირმშოჲ შჳლი შენი. ვყავ, ვითარ-იგი მეტყოდე მე. აღდეგ და დაჯედ და ჭამე ნადირებულისა ჩემისა, რათა მაკურთხოს მე სულმან შენმან. 19 19

19 And Jacob said unto his father, I am Esau thy first born; I have done according as thou badest me: arise, I pray thee, sit and eat of my venison, that thy soul may bless me.

כ. וַיֹּאמֶר יִצְחָק אֶל בְּנוֹ מַה זֶּה מִהַרְתָּ לִמְצֹא בְּנִי וַיֹּאמֶר כִּי הִקְרָה יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ לְפָנָי:

εἶπεν δὲ Ισαακ τῷ υἱῷ αὐτοῦ τί τοῦτο ὃ ταχὺ εὗρες ὦ τέκνον ὁ δὲ εἶπεν ὃ παρέδωκεν κύριος ὁ θεός σου ἐναντίον μου

20 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܐܝܼܣܚܵܩ ܠܲܒ݂ܪܹܗ: ܡܵܢܵܐ ܗ̄ܘܼ ܗܵܢܵܐ ܕܒܲܥܓܲܠ ܐܸܫܟܲܚܬܿ ܒܹܪܝ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܡܸܕܸܡ ܕܛܲܝܸܒ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܟ݂ ܩܕ݂ܵܡܲܝ.

Rursum Isaac ad filium suum: “Quomodo, inquit, tam cito invenire potuisti, fili mi?”. Qui respondit: “Voluntas Domini Dei tui fuit, ut occurreret mihi”.

Եւ ասէ Իսահակ ցորդին իւր. Զի՞ է զի վաղվաղակի գտեր, որդեակ: Եւ նա ասէ, որպէս պատրաստեաց Տէր Աստուած առաջի իմ:

ჰრქუა ისაკ ძესა თჳსსა: რაჲ არს, შჳლო, რამეთუ ადრე ჰპოვე, შჳლო? და მან ჰრქუა: რამეთუ მომცა მე უფალმან ღმერთმან შენმან წინაშე ჩემსა. 20 20

20 And Isaac said unto his son, How is it that thou hast found it so quickly, my son? And he said, Because the LORD thy God brought it to me.

כא. וַיֹּאמֶר יִצְחָק אֶל יַעֲקֹב גְּשָׁה נָּא וַאֲמֻשְׁךָ בְּנִי הַאַתָּה זֶה בְּנִי עֵשָׂו אִם לֹא:

εἶπεν δὲ Ισαακ τῷ Ιακωβ ἔγγισόν μοι καὶ ψηλαφήσω σε τέκνον εἰ σὺ εἶ ὁ υἱός μου Ησαυ ἢ οὔ

21 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܐܝܼܣܚܵܩ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܒܪܹܗ: ܩܪܘܿܒ݂ ܢܹܐ ܐܹܡܘܼܫܵܟ݂ ܒܹܪܝ: ܐܸܢ ܐܲܢ̄ܬܿ ܗ̄ܘ ܒܹܪܝ ܥܹܣܘܿ ܐܵܘ ܠܵܐ.

Dixitque Isaac ad Iacob: “Accede huc, ut tangam te, fili mi, et probem, utrum tu sis filius meus Esau an non”.

Եւ ասէ Իսահակ ցՅակոբ. Մօտ եկ եւ շօշափեցից զքեզ, որդեակ,, եթէ դո՞ւ իցես որդի իմ Եսաւ, թէ ոչ:

ჰრქუა ისაკ იაკობს: მომეახლე მე და ჴელი შეგახო. უკეთუ შენ ხარ შჳლი ჩემი ესავ, ანუ არა. 21 21

21 And Isaac said unto Jacob, Come near, I pray thee, that I may feel thee, my son, whether thou be my very son Esau or not.

כב. וַיִּגַּשׁ יַעֲקֹב אֶל יִצְחָק אָבִיו וַיְמֻשֵּׁהוּ וַיֹּאמֶר הַקֹּל קוֹל יַעֲקֹב וְהַיָּדַיִם יְדֵי עֵשָׂו:

ἤγγισεν δὲ Ιακωβ πρὸς Ισαακ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ ἐψηλάφησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν ἡ μὲν φωνὴ φωνὴ Ιακωβ αἱ δὲ χεῖρες χεῖρες Ησαυ

22 ܘܲܩܪܸܒ݂ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܠܘܵܬܼ ܐܝܼܣܚܵܩ ܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܘܡܵܫܹܗ ܘܐܸܡܲܪ݂: ܩܵܠܵܐ ܕܝܲܥܩܘܿܒ݂ : ܘܓܸܫܲܬܼ ܐܝܼܕܲܝܵܐ ܕܥܹܣܘܿ.

Accessit ille ad patrem, et, palpato eo, dixit Isaac: “Vox quidem, vox Iacob est, sed manus, manus sunt Esau”.

Մատեաւ Յակոբ առ Իսահակ հայր իւր, եւ շօշափեաց զնա եւ ասէ. Ձայնդ` ձայն Յակոբայ, եւ ձեռքդ` ձեռք Եսաւայ:

და მიეახლა იაკობ ისაკს, მამასა თჳსსა და მან ჴელი შეახო და თქუა: ჴმაჲ ესე - ჴმაჲ იაკობისი, ხოლო ჴელნი - ესავისნი. 22 22

22 And Jacob went near unto Isaac his father; and he felt him, and said, The voice is Jacob's voice, but the hands are the hands of Esau.

כג. וְלֹא הִכִּירוֹ כִּי הָיוּ יָדָיו כִּידֵי עֵשָׂו אָחִיו שְׂעִרֹת וַיְבָרֲכֵהוּ:

καὶ οὐκ ἐπέγνω αὐτόν ἦσαν γὰρ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ὡς αἱ χεῖρες Ησαυ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δασεῖαι καὶ ηὐλόγησεν αὐτόν

23 ܘܠܵܐ ܐܸܫܬܵܘܕܿܥܹܗ: ܡܸܛܠ ܕܲܗܘܲܝ ܐܝܼܕ݂ܵܘܗܝ ܐܲܝܟ ܐܝܼܕܲܝ ܥܹܣܘܿ ܐܲܚܘܼܗܝ ܣܲܥܪܲܢ: ܘܒܲܪܟܹܗ.

Et non cognovit eum, quia pilosae manus similitudinem maioris expresserant. Benedixit ergo illi.

Եւ ոչ ծանեաւ զնա. զի էին ձեռք նորա իբրեւ զձեռսն Եսաւայ եղբօր իւրոյ թաւ. եւ օրհնեաց զնա:

და ვერ იცნა იგი, რამეთუ იყვნეს ჴელნი მისნი ვითარცა ჴელნი ესავის, ძმისა მისისანი, ფაჩუნიერ და აკურთხა იგი. 23 23

23 And he discerned him not, because his hands were hairy, as his brother Esau's hands: so he blessed him.

כד. וַיֹּאמֶר אַתָּה זֶה בְּנִי עֵשָׂו וַיֹּאמֶר אָנִי:

καὶ εἶπεν σὺ εἶ ὁ υἱός μου Ησαυ ὁ δὲ εἶπεν ἐγώ

24 ܘܐܸܡܲܪ݂: ܐܲܢ̄ܬܿ ܗ̄ܘܼ ܗܵܢܵܐ ܒܹܪܝ ܥܹܣܘܿ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܐܸܢܵܐ ܗ̄ܘܼ.

Ait: “Tu es filius meus Esau?”. Respondit: “Ego sum”.

եւ ասէ. Դո՞ւ ես որդի իմ Եսաւ: Եւ նա ասէ. Ես եմ:

და თქუა: შენ ხარ ძე ჩემი ესავ? და თქუა: მე ვარ. 24 24

24 And he said, Art thou my very son Esau? And he said, I am.

כה. וַיֹּאמֶר הַגִּשָׁה לִּי וְאֹכְלָה מִצֵּיד בְּנִי לְמַעַן תְּבָרֶכְךָ נַפְשִׁי וַיַּגֶּשׁ לוֹ וַיֹּאכַל וַיָּבֵא לוֹ יַיִן וַיֵּשְׁתְּ:

καὶ εἶπεν προσάγαγέ μοι καὶ φάγομαι ἀπὸ τῆς θήρας σου τέκνον ἵνα εὐλογήσῃ σε ἡ ψυχή μου καὶ προσήγαγεν αὐτῷ καὶ ἔφαγεν καὶ εἰσήνεγκεν αὐτῷ οἶνον καὶ ἔπιεν

25 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ: ܩܲܪܸܒ݂ ܠܝܼ ܐܹܟ݂ܘܿܠ ܡ̣ܢ ܨܲܝܕܵܐ ܕܒܹܪܝ: ܡܸܛܠ ܕܲܬܼܒܲܪܟ݂ܵܟ݂ ܢܲܦ̮ܫܝ: ܘܩܲܪܸܒ݂ ܠܹܗ ܘܲܠܥܸܣ: ܘܐܲܥܸܠ ܠܹܗ ܚܲܡܪܵܐ ܘܐܸܫܬܿܝܼ.

At ille: “Affer, inquit, mihi, et comedam de venatione tua, fili mi, ut benedicat tibi anima mea”. Quos cum oblatos comedisset, obtulit ei etiam vinum. Quo hausto,

Եւ ասէ. Մատո ինձ եւ կերայց յորսոյ քումմէ, որդեակ, զի օրհնեսցէ զքեզ անձն իմ: Առ մատոյց նմա եւ կերաւ. եւ եբեր նմա գինի, եւ արբ:

და ჰრქუა ისაკ: მომართუ მე ნადირებულისა შენისა და ვჭამო, და გაკურთხოს შენ სულმან ჩემმან. და მოართუა მას და ჭამა და ღჳნოჲ სუა. 25 25

25 And he said, Bring it near to me, and I will eat of my son's venison, that my soul may bless thee. And he brought it near to him, and he did eat: and he brought him wine and he drank.

כו. וַיֹּאמֶר אֵלָיו יִצְחָק אָבִיו גְּשָׁה נָּא וּשֲׁקָה לִּי בְּנִי:

καὶ εἶπεν αὐτῷ Ισαακ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἔγγισόν μοι καὶ φίλησόν με τέκνον

26 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ ܐܝܼܣܚܵܩ ܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܩܪܘܿܒ݂ ܘܫܘܿܩܲܝܢܝ ܒܹܪܝ: ܘܲܩܪܸܒ݂ ܘܢܲܫܩܹܗ.

dixit ad eum Isaac pater eius: “Accede ad me et da mihi osculum, fili mi”.

Եւ ասէ ցնա Իսահակ հայր իւր. Մօտ եկ եւ համբուրեա զիս, որդեակ:

და ჰრქუა მას ისაკ, მამამან მისმან: მომეახლე მე და ამბორს-გიყო შენ, შჳლო. 26 26

26 And his father Isaac said unto him, Come near now, and kiss me, my son.

כז. וַיִּגַּשׁ וַיִּשַּׁק לוֹ וַיָּרַח אֶת רֵיחַ בְּגָדָיו וַיְבָרֲכֵהוּ וַיֹּאמֶר רְאֵה רֵיחַ בְּנִי כְּרֵיחַ שָׂדֶה אֲשֶׁר בֵּרֲכוֹ יְהֹוָה:

καὶ ἐγγίσας ἐφίλησεν αὐτόν καὶ ὠσφράνθη τὴν ὀσμὴν τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ ηὐλόγησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν ἰδοὺ ὀσμὴ τοῦ υἱοῦ μου ὡς ὀσμὴ ἀγροῦ πλήρους ὃν ηὐλόγησεν κύριος

27 ܘܐܲܪܝܼܚ ܪܝܹܚܵܐ ܕܡܵܢܵܘܗܝ: ܘܒܲܪܟܹܗ ܘܐܸܡܲܪ݂: ܚܙܵܘ ܪܹܝܚܹܗ ܕܒܹܪܝ: ܐܲܝܟ ܪܹܝܚܵܐ ܕܚܲܩܠܵܐ ܕܒܲܪܟ݂ܵܗܿ ܡܵܪܝܵܐ.

Accessit et osculatus est eum. Statimque, ut sensit vestimentorum illius fragrantiam, benedicens illi ait: “Ecce odor filii mei sicut odor agri pleni, cui benedixit Dominus.

Եւ մատեաւ համբուրեաց զնա. եւ առ զհոտ հանդերձից նորա, եւ օրհնեաց զնա եւ ասէ. Ահա հոտ որդւոյ իմոյ իբրեւ զհոտ անդոյ լիոյ զոր օրհնեաց Տէր:

და მიეახლა და ამბორს-უყო მას. და ეცა სულნელებაჲ სამოსლისა მისისაჲ აკურთხა იგი და თქუა: აჰა ესერა, სულნელებაჲ ძისა ჩემისაჲ, ვითარცა სულნელებაჲ ველისა სავსისა, რომელი აკურთხა უფალმან. 27 27

27 And he came near, and kissed him: and he smelled the smell of his raiment, and blessed him, and said, See, the smell of my son is as the smell of a field which the LORD hath blessed:

כח. וְיִתֶּן לְךָ הָאֱלֹהִים מִטַּל הַשָּׁמַיִם וּמִשְׁמַנֵּי הָאָרֶץ וְרֹב דָּגָן וְתִירשׁ:

καὶ δῴη σοι ὁ θεὸς ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀπὸ τῆς πιότητος τῆς γῆς καὶ πλῆθος σίτου καὶ οἴνου

28 ܢܸܬܸܿܠ ܠܵܟ݂ ܐܲܠܵܗܵܐ ܡ̣ܢ ܛܲܠܵܐ ܕܲܫܡܲܝܵܐ: ܘܡ̣ܢ ܫܘܼܡܢܵܗܿ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܘܣܘܿܓܼܐܵܐ ܕܲܥܒ݂ܘܼܪܵܐ ܘܲܕ݂ܚܲܡܪܵܐ.

Det tibi Deus de rore caeli et de pinguedine terrae et abundantiam frumenti et vini.

Եւ տացէ քեզ Աստուած ի ցօղոյ երկնից եւ ի պարարտութենէ երկրի, եւ բազմութիւն ցորենոյ եւ գինւոյ:

მოგეცინ შენ უფალმან ცუარისაგან ზეცისა და სიპოხისაგან ქუეყანისა სიმრავლე იფქლისა და ღჳნისაჲ. 28 28

28 Therefore God give thee of the dew of heaven, and the fatness of the earth, and plenty of corn and wine:

כט. יַעַבְדוּךָ עַמִּים וְיִשְׁתַּחֲווּ לְךָ לְאֻמִּים הֱוֵה גְבִיר לְאַחֶיךָ וְיִשְׁתַּחֲווּ לְךָ בְּנֵי אִמֶּךָ אֹרֲרֶיךָ אָרוּר וּמְבָרֲכֶיךָ בָּרוּךְ:

καὶ δουλευσάτωσάν σοι ἔθνη καὶ προσκυνήσουσίν σοι ἄρχοντες καὶ γίνου κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ προσκυνήσουσίν σοι οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου ὁ καταρώμενός σε ἐπικατάρατος ὁ δὲ εὐλογῶν σε εὐλογημένος

29 ܢܸܦܠܚܘܼܢܵܟ݂ ܥܲܡܡܹ̈ܐ: ܘܢܸܣܓܿܕ݂ܵܢ ܠܵܟ݂ ܐܸܡܘ̈ܵܬܼܵܐ: ܗܘ̤ܝܼ ܪܹܫܵܐ ܠܐܲܚܲܝܟ: ܘܢܸܣܓܿܕ݂ܘܼܢ ܠܵܟ݂ ܒ̈ܢܲܝ ܐܸܡܵܟ. ܠܵܝ̈ܛܲܝܟ ܠܝܼܛܝܼܢ: ܘܒ݂ܵܪ̈ܟܲܝܟ ܒܪܝܼܟ݂ܝܼܢ.

Et serviant tibi populi, et adorent te nationes; esto dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuae. Qui maledixerit tibi, sit maledictus; et, qui benedixerit tibi, sit benedictus!”.

Եւ ծառայեսցեն քեզ ազգք, եւ երկիր պագցեն քեզ իշխանք. եւ եղիցես տէր եղբօր քում, եւ երկիր պագցեն քեզ որդիք հօր քո. որ անիծանիցէ զքեզ` անիծեալ լիցի, եւ որ օրհնեսցէ զքեզ` օրհնեալ:

და გმონებდენ შენ თესლები და თაყუანის-გცემდენ შენ მთავარნი, და იყავ შენ უფალ ძმისა შენისა და თაყუანის-გცემდენ შენ ძენი მამისა შენისანი; მწყევარნი შენნი წყეულ იყვნენ და მაკურთხეველნი შენნი კურთხეულ იყვნენ. 29 29

29 Let people serve thee, and nations bow down to thee: be lord over thy brethren, and let thy mother's sons bow down to thee: cursed be every one that curseth thee, and blessed be he that blesseth thee.

ל. וַיְהִי כַּאֲשֶׁר כִּלָּה יִצְחָק לְבָרֵךְ אֶת יַעֲקֹב וַיְהִי אַךְ יָצֹא יָצָא יַעֲקֹב מֵאֵת פְּנֵי יִצְחָק אָבִיו וְעֵשָׂו אָחִיו בָּא מִצֵּידוֹ:

καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ παύσασθαι Ισαακ εὐλογοῦντα Ιακωβ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ ἐγένετο ὡς ἐξῆλθεν Ιακωβ ἀπὸ προσώπου Ισαακ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ Ησαυ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἦλθεν ἀπὸ τῆς θήρας

30 ܘܟܲܕ݂ ܫܲܠܸܡ ܐܝܼܣܚܵܩ ܠܲܡܒܲܪܵܟ݂ܘܼܬܹܗ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂: ܘܲܢܦܲܩ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܡ̣ܢ ܠܘܵܬܼ ܐܝܼܣܚܵܩ ܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܘܗܵܐ ܥܹܣܘܿ ܐܲܚܘܼܗܝ ܐܸܬܼܵܐ ܡ̣ܢ ܨܲܝܕܹܿܗ.

Vix Isaac benedictionem Iacob finierat, et Iacob egressus erat a patre suo Isaac, venit Esau frater eius

Եւ եղեւ յետ դադարելոյն Իսահակայ յօրհնելոյ անտի զՅակոբ զորդի իւր, իբրեւ ել Յակոբ յերեսաց Իսահակայ հօր իւրոյ, եւ եկն Եսաւ եղբայր նորա յորսոյ:

და იყო, ვითარცა დასცხრა ისაკ კურთხევისაგან იაკობისა, ძისა თჳსისა, გამოვიდა იაკობ პირისაგან ისაკისა, მამისა თჳსისა, და მოვიდა ესავ, ძმაჲ მისი, ნადირობით. 30 30

30 And it came to pass, as soon as Isaac had made an end of blessing Jacob, and Jacob was yet scarce gone out from the presence of Isaac his father, that Esau his brother came in from his hunting.

לא. וַיַּעַשׂ גַּם הוּא מַטְעַמִּים וַיָּבֵא לְאָבִיו וַיֹּאמֶר לְאָבִיו יָקֻם אָבִי וְיֹאכַל מִצֵּיד בְּנוֹ בַּעֲבֻר תְּבָרֲכַנִּי נַפְשֶׁךָ:

καὶ ἐποίησεν καὶ αὐτὸς ἐδέσματα καὶ προσήνεγκεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ καὶ εἶπεν τῷ πατρί ἀναστήτω ὁ πατήρ μου καὶ φαγέτω τῆς θήρας τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ὅπως εὐλογήσῃ με ἡ ψυχή σου

31 ܘܲܥܒܲܕ݂ ܐܵܦ ܗܘܼ ܒܘܼܫܵܠܵܐ: ܘܐܲܥܸܠ ܠܐܲܒ݂ܘܼܗܝ. ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܢܩܘܼܡ ܐܲܒ݂ܝ ܘܢܸܠܥܲܣ ܡ̣ܢ ܨܲܝܕܵܐ ܕܲܒ݂ܪܹܗ: ܡܸܛܠ ܕܲܬܼܒܲܪܟ݂ܵܢܝ ܢܲܦ̮ܫܵܟ.

coctosque de venatione cibos intulit patri dicens: “Surge, pater mi, et comede de venatione filii tui, ut benedicat mihi anima tua”.

Արար եւ նա խորտիկս, եւ մատոյց հօր իւրում, եւ ասէ ցհայր իւր. Յարիցէ հայր իմ եւ կերիցէ յորսոյ որդւոյ իւրոյ, զի օրհնեսցէ զիս անձն քո:

და უქმნა საჭმელი და შეართუა მამასა თჳსსა და ჰრქუა: აღდეგინ მამაჲ ჩემი და ჭამენ ნადირებულისაგან ძისა თჳსისა, რათა მაკურთხოს მე სულმან შენმან. 31 31

31 And he also had made savoury meat, and brought it unto his father, and said unto his father, Let my father arise, and eat of his son's venison, that thy soul may bless me.

לב. וַיֹּאמֶר לוֹ יִצְחָק אָבִיו מִי אָתָּה וַיֹּאמֶר אֲנִי בִּנְךָ בְכֹרְךָ עֵשָׂו:

καὶ εἶπεν αὐτῷ Ισαακ ὁ πατὴρ αὐτοῦ τίς εἶ σύ ὁ δὲ εἶπεν ἐγώ εἰμι ὁ υἱός σου ὁ πρωτότοκος Ησαυ

32 ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܐܝܼܣܚܵܩ ܐܲܒ݂ܘܼܗܝ ܡܿܢ ܐܲܢ̄ܬܿ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܐܸܢܵܐ ܗ̄ܘܼ ܒܪܵܟ݂ ܒܘܼܟ݂ܪܵܟ݂ ܥܹܣܘܿ.

Dixitque illi Isaac pater eius: “Quis enim es tu?”. Qui respondit: “Ego sum filius tuus primogenitus Esau”.

Եւ ասէ ցնա Իսահակ հայր իւր. Ո՞վ ես դու: Եւ նա ասէ. Ես եմ որդին քո անդրանիկ Եսաւ:

და ჰრქუა მას ისაკ, მამამან მისმან: ვინ ხარ შენ? ხოლო მან ჰრქუა: მე ვარ ძე შენი პირმშო, ესავ. 32 32

32 And Isaac his father said unto him, Who art thou? And he said, I am thy son, thy firstborn Esau.

לג. וַיֶּחֱרַד יִצְחָק חֲרָדָה גְּדֹלָה עַד מְאֹד וַיֹּאמֶר מִי אֵפוֹא הוּא הַצָּד צַיִד וַיָּבֵא לִי וָאֹכַל מִכֹּל בְּטֶרֶם תָּבוֹא וָאֲבָרֲכֵהוּ גַּם בָּרוּךְ יִהְיֶה:

ἐξέστη δὲ Ισαακ ἔκστασιν μεγάλην σφόδρα καὶ εἶπεν τίς οὖν ὁ θηρεύσας μοι θήραν καὶ εἰσενέγκας μοι καὶ ἔφαγον ἀπὸ πάντων πρὸ τοῦ σε ἐλθεῖν καὶ ηὐλόγησα αὐτόν καὶ εὐλογημένος ἔστω

33 ܘܲܬܼܘܲܗ ܐܝܼܣܚܵܩ ܬܵܘܸܗܬܼܵܐ ܪܲܒܿܬܼܵܐ ܘܥܲܫܝܼܢܬܵܐ ܕܛܵܒ݂. ܘܐܸܡܲܪ݂ ܡܲܢܘܼ ܟܲܝ ܗܵܘ̇ ܕܨܵܕ݂ ܨܲܝܕܵܐ ܘܐܲܝܬܵܐ ܠܝܼ: ܘܠܸܥܣܹܬܼ ܡ̣ܢ ܟܠ ܥܲܕ݂ܠܵܐ ܬܹܐܬܹܐ ܘܒܲܪܟ݂ܬܹܿܗ ܘܐܵܦ ܒܪܝܼܟ ܢܸܗܘܸܐ.

Expavit Isaac stupore vehementi ultra modum et ait: “Quis igitur ille est, qui dudum captam venationem attulit mihi, et comedi ex omnibus, priusquam tu venires? Benedixique ei, et erit benedictus!”.

Եւ զարմացաւ Իսահակ զարմացումն`` մեծ յոյժ, եւ ասէ. Իսկ այն ո՞վ էր որ որսացաւ ինձ որս, եւ եբեր մատոյց, եւ կերայ յամենայնէ մինչչեւ քո եկեալ էր, եւ օրհնեցի զնա, եւ եղիցի օրհնեալ:

განცჳფრდა ისაკ განცჳფრებითა დიდითა და თქუა: ვინ იყო, რომელმან მინადირა მე ნადირი, შემომართუა და ვსჭამე მისგან ვიდრე მოსლვადმდე შენდა? და ვაკურთხე იგი და იყავნ კურთხეულ. 33 33

33 And Isaac trembled very exceedingly, and said, Who? where is he that hath taken venison, and brought it me, and I have eaten of all before thou camest, and have blessed him? yea, and he shall be blessed.

לד. כִּשְׁמֹעַ עֵשָׂו אֶת דִּבְרֵי אָבִיו וַיִּצְעַק צְעָקָה גְּדֹלָה וּמָרָה עַד מְאֹד וַיֹּאמֶר לְאָבִיו בָּרֲכֵנִי גַם אָנִי אָבִי:

ἐγένετο δὲ ἡνίκα ἤκουσεν Ησαυ τὰ ῥήματα Ισαακ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἀνεβόησεν φωνὴν μεγάλην καὶ πικρὰν σφόδρα καὶ εἶπεν εὐλόγησον δὴ κἀμέ πάτερ

34 ܘܟܲܕ݂ ܫܡܲܥ ܥܹܣܘܿ ܡܸܠܵܘܗܝ ܕܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܐܲܝܠܸܠ ܝܼܠܲܠܬܵܐ ܪܲܒܬܼܵܐ ܘܡܲܪܝܼܪܬܵܐ ܕܛܵܒ݂: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܒܲܪܟܲܝܢܝ ܐܵܦ ܠܝܼ ܐܲܒ݂ܝ.

Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno et amaro ultra modum et ait patri suo: “Benedic etiam mihi, pater mi!”.

Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Եսաւ զբանսն Իսահակայ հօր իւրոյ, աղաղակեաց ի ձայն մեծ դառնացեալ յոյժ, եւ ասէ ցհայրն իւր. Օրհնեա արդ եւ զիս, հայր:

და ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესე ესავს ისაკისგან, მამისა თჳსისა, ღაღად-ყო მწარედ ჴმითა დიდითა ფრიად და თქუა: მაკურთხე მეცა, მამაო. 34 34

34 And when Esau heard the words of his father, he cried with a great and exceeding bitter cry, and said unto his father, Bless me, even me also, O my father.

לה. וַיֹּאמֶר בָּא אָחִיךָ בְּמִרְמָה וַיִּקַּח בִּרְכָתֶךָ:

εἶπεν δὲ αὐτῷ ἐλθὼν ὁ ἀδελφός σου μετὰ δόλου ἔλαβεν τὴν εὐλογίαν σου

35 ܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܥܲܠ ܐܲܚܘܼܟ ܒܢܸܟ݂ܠܵܐ: ܘܩܲܒܸܿܠ ܐܸܢܹܝܢ ܒܘܼܪܟܵܬܼܵܟ.

Qui ait: “Venit germanus tuus fraudulenter et accepit benedictionem tuam”.

Եւ ասէ նա. Եկն եղբայր քո նենգութեամբ եւ առ զօրհնութիւնս քո:

ჰრქუა მას ისაკ: მოვიდა ძმაჲ შენი ზაკჳთ და მიიღო კურთხევაჲ შენი. 35 35

35 And he said, Thy brother came with subtilty, and hath taken away thy blessing.

לו. וַיֹּאמֶר הֲכִי קָרָא שְׁמוֹ יַעֲקֹב וַיַּעְקְבֵנִי זֶה פַעֲמַיִם אֶת בְּכֹרָתִי לָקָח וְהִנֵּה עַתָּה לָקַח בִּרְכָתִי וַיֹּאמַר הֲלֹא אָצַלְתָּ לִּי בְּרָכָה:

καὶ εἶπεν δικαίως ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιακωβ ἐπτέρνικεν γάρ με ἤδη δεύτερον τοῦτο τά τε πρωτοτόκιά μου εἴληφεν καὶ νῦν εἴληφεν τὴν εὐλογίαν μου καὶ εἶπεν Ησαυ τῷ πατρὶ αὐτοῦ οὐχ ὑπελίπω μοι εὐλογίαν πάτερ

36 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܥܹܣܘܿ: ܫܲܪܝܼܪܵܐܝܼܬܼ ܐܸܬܼܩܪܝܼ ܫܡܹܗ ܝܲܥܩܘܿܒ݂: ܕܢܲܟ݂ܠܲܢܝ ܗܵܐ ܬܲܪܬܹܿܝܢ ܙܲܒ݂ܢܝܼܢ: ܘܒ݂ܘܼܟ݂ܪܘܼܬܼܝ ܢܣܲܒ݂: ܘܗܵܫܵܐ ܗܵܐ ܩܲܒܸܿܠ ܒܘܼܪܟܵܬܼܝ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܥܹܣܘܿ ܠܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܠܝܼ ܠܵܐ ܫܒܲܩܬܿ ܒܘܼܪܟܵܬܼܵܐ.

At ille subiunxit: “Iuste vocatum est nomen eius Iacob; supplantavit enim me en altera vice: primogenita mea ante tulit et nunc secundo surripuit benedictionem meam”. Rursumque ait: “Numquid non reservasti mihi benedictionem?”.

Եւ նա ասէ. Յիրաւի կոչեցաւ անուն նորա Յակոբ, զի այս երկիցս խաբեաց զիս. առ զանդրանկութիւնսն իմ, եւ արդ առ զօրհնութիւնս իմ: Եւ ասէ Եսաւ ցհայր իւր. Եւ ոչ մի՞ ինչ օրհնութիւն թողեր ինձ, հայր:

და თქუა ესავ: სამართლად ეწოდა სახელი მისი იაკობ, რამეთუ განმწიხნა მე, ესერა, მეორედ. პირველად პირმშოებაჲ ჩემი მიმიღო და აწ ესერა კურთხევაჲ ჩემი მიმიღო. და ჰრქუა ესავ მამასა თჳსსა ისაკს: არა დამიშთინე-ა მე კურთხევაჲ, მამაო? 36 36

36 And he said, Is not he rightly named Jacob? for he hath supplanted me these two times: he took away my birthright; and, behold, now he hath taken away my blessing. And he said, Hast thou not reserved a blessing for me?

לז. וַיַּעַן יִצְחָק וַיֹּאמֶר לְעֵשָׂו הֵן גְּבִיר שַׂמְתִּיו לָךְ וְאֶת כָּל אֶחָיו נָתַתִּי לוֹ לַעֲבָדִים וְדָגָן וְתִירשׁ סְמַכְתִּיו וּלְכָה אֵפוֹא מָה אֶעֱשֶׂה בְּנִי:

ἀποκριθεὶς δὲ Ισαακ εἶπεν τῷ Ησαυ εἰ κύριον αὐτὸν ἐποίησά σου καὶ πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐποίησα αὐτοῦ οἰκέτας σίτῳ καὶ οἴνῳ ἐστήρισα αὐτόν σοὶ δὲ τί ποιήσω τέκνον

37 ܥܢܵܐ ܐܝܼܣܚܵܩ ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܥܹܣܘܿ: ܗܵܐ ܪܹܫܵܐ ܥܒܲܕܿܬܹܿܗ ܠܵܟ: ܘܐܵܦ ܟܠܗܘܿܢ ܐܲܚܵܘܗܝ ܝܸܗ̄ܒܹܿܬܼ ܠܹܗ ܥܲܒ݂ܕܹ̈ܐ: ܘܒܲܥܒ݂ܘܼܪܵܐ ܘܲܒ݂ܚܲܡܪܵܐ ܣܲܡܸܟ݂ܬܹܿܗ: ܘܠܵܟ݂ ܗܵܟܹܝܠ ܡܵܢܵܐ ܐܸܥܒܸܿܕ ܒܹܪܝ.

Respondit Isaac: “Ecce, dominum tuum illum constitui et omnes fratres eius servituti illius subiugavi; frumento et vino stabilivi eum. Et tibi post haec, fili mi, ultra quid faciam?”.

Պատասխանի ետ Իսահակ եւ ասէ ցԵսաւ. Որովհետեւ տէր արարի զնա քեզ, եւ զամենայն եղբարս նորա արարի նմա ծառայս, ցորենով եւ գինւով հաստատեցի զնա, քեզ զի՞նչ արարից, որդեակ:

მიუგო ისაკ და ჰრქუა ესავს: ვინათგან უფალ-ვყო იგი შენ ზედა და ყოველნი ძმანი მისნი ვყუენ მისა მრწემ, იფქლითა და ღჳნითა განვამტკიცე იგი, აწ შენ რაჲ გიყო, შჳლო? 37 37

37 And Isaac answered and said unto Esau, Behold, I have made him thy lord, and all his brethren have I given to him for servants; and with corn and wine have I sustained him: and what shall I do now unto thee, my son?

לח. וַיֹּאמֶר עֵשָׂו אֶל אָבִיו הַבֲרָכָה אַחַת הִוא לְךָ אָבִי בָּרֲכֵנִי גַם אָנִי אָבִי וַיִּשָּׂא עֵשָׂו קֹלוֹ וַיֵּבְךְּ:

εἶπεν δὲ Ησαυ πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ μὴ εὐλογία μία σοί ἐστιν πάτερ εὐλόγησον δὴ κἀμέ πάτερ κατανυχθέντος δὲ Ισαακ ἀνεβόησεν φωνὴν Ησαυ καὶ ἔκλαυσεν

38 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܥܹܣܘܿ ܠܐܲܒ݂ܘܼܗܝ: ܒܘܼܪܟܿܬܼܵܐ ܚܕ݂ܵܐ ܗ̄ܝܼ ܠܵܟ݂ ܐܲܒ݂ܝ: ܒܲܪܟܲܝܢܝ ܐܵܦ ܠܝܼ ܐܲܒ݂ܝ: ܘܐܲܪܝܼܡ ܥܹܣܘܿ ܩܵܠܹܗ ܘܲܒ݂ܟ݂ܵܐ.

Dixitque Esau ad patrem suum: “Num unam tantum benedictionem habes, pater mi? Mihi quoque obsecro, ut benedicas!”. Cumque eiulatu magno fleret,

Ասէ Եսաւ ցհայրն իւր. Միթէ մի՞ օրհնութիւն իցէ քո, հայր. օրհնեա եւ զիս, հայր: Եւ իբրեւ ստրջացաւ Իսահակ,`` ամբարձ զձայն իւր Եսաւ եւ ելաց:

ჰრქუა ესავ მამასა თჳსსა: ერთი ხოლო ნუ არსა კურთხევაჲ შენი, მამაო? მაკურთხე მეცა. და ვითარცა შეწუხნა ისაკ, ღაღად-ყო ესავ ჴმითა დიდითა და ტიროდა ფრიად. 38 38

38 And Esau said unto his father, Hast thou but one blessing, my father? bless me, even me also, O my father. And Esau lifted up his voice, and wept.

לט. וַיַּעַן יִצְחָק אָבִיו וַיֹּאמֶר אֵלָיו הִנֵּה מִשְׁמַנֵּי הָאָרֶץ יִהְיֶה מוֹשָׁבֶךָ וּמִטַּל הַשָּׁמַיִם מֵעָל:

ἀποκριθεὶς δὲ Ισαακ ὁ πατὴρ αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ ἰδοὺ ἀπὸ τῆς πιότητος τῆς γῆς ἔσται ἡ κατοίκησίς σου καὶ ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ ἄνωθεν

39 ܥܢܵܐ ܐܝܼܣܚܵܩ ܐܲܒ݂ܘܼܗܝ ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ: ܗܵܐ ܒܫܘܼܡܢܵܗ ܕܐܲܪܥܵܐ ܢܸܗܘܸܐ ܡܵܘܬܿܒ݂ܵܟ: ܘܡ̣ܢ ܛܲܠܵܐ ܕܲܫܡܲܝܵܐ ܡ̣ܢ ܠܥܸܠ.

motus Isaac dixit ad eum: “Ecce, procul a pinguedine terrae erit habitatio tua et procul a rore caeli desuper.

Պատասխանի ետ Իսահակ հայր նորա եւ ասէ ցնա. Ահա ի պարարտութենէ երկրի եղիցի բնակութիւն քո, եւ ի ցօղոյ երկնից ի վերուստ:

მიუგო ისაკ და ჰრქუა: აჰა ესერა, სიპოხისაგან ქუეყანისა იყოს მკჳდრობაჲ შენი და ცუარისაგან ცისა ზეგარდამო. 39 39

39 And Isaac his father answered and said unto him, Behold, thy dwelling shall be the fatness of the earth, and of the dew of heaven from above;

מ. וְעַל חַרְבְּךָ תִחְיֶה וְאֶת אָחִיךָ תַּעֲבֹד וְהָיָה כַּאֲשֶׁר תָּרִיד וּפָרַקְתָּ עֻלּוֹ מֵעַל צַוָּארֶךָ:

καὶ ἐπὶ τῇ μαχαίρῃ σου ζήσῃ καὶ τῷ ἀδελφῷ σου δουλεύσεις ἔσται δὲ ἡνίκα ἐὰν καθέλῃς καὶ ἐκλύσεις τὸν ζυγὸν αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ τραχήλου σου

40 ܘܥܲܠ ܚܲܪܒܵܟ݂ ܬܸܚܸܐ: ܘܠܲܐܚܘܼܟ ܬܸܦܠܘܿܚ. ܘܐܸܢ ܬܿܬܼܘܼܒ݂: ܢܸܥܒܲܪ ܢܝܼܪܹܗ ܡ̣ܢ ܨܵܘܪܵܟ.

De gladio tuo vives et fratri tuo servies. Tempusque veniet, cum excutias et solvas iugum eius de cervicibus tuis”.

եւ սրով քով կեցցես. եւ եղբօր քում ծառայեսցես. եւ եղիցի յորժամ քակեսցես, եւ լուծցես զլուծ նորա ի պարանոցէ քումմէ:

და მახჳლითა შენითა სცხოვნდებოდი და ძმასა შენსა ჰმონებდე. ხოლო იყოს ოდესმე, რაჟამს განიჴსნენ უღელი მისი ქედისაგან შენისა. 40 40

40 And by thy sword shalt thou live, and shalt serve thy brother; and it shall come to pass when thou shalt have the dominion, that thou shalt break his yoke from off thy neck.

מא. וַיִּשְׂטֹם עֵשָׂו אֶת יַעֲקֹב עַל הַבְּרָכָה אֲשֶׁר בֵּרֲכוֹ אָבִיו וַיֹּאמֶר עֵשָׂו בְּלִבּוֹ יִקְרְבוּ יְמֵי אֵבֶל אָבִי וְאַהַרְגָה אֶת יַעֲקֹב אָחִי:

καὶ ἐνεκότει Ησαυ τῷ Ιακωβ περὶ τῆς εὐλογίας ἧς εὐλόγησεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ εἶπεν δὲ Ησαυ ἐν τῇ διανοίᾳ ἐγγισάτωσαν αἱ ἡμέραι τοῦ πένθους τοῦ πατρός μου ἵνα ἀποκτείνω Ιακωβ τὸν ἀδελφόν μου

41 ܘܲܣܩܲܪ ܥܹܣܘܿ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܥܲܠ ܒܘܼܪܟܵܬܼܵܐ ܕܒܲܪܟܹܗ ܐܲܒ݂ܘܼܗܝ. ܘܐܸܡܲܪ݂ ܥܹܣܘܿ ܒܠܸܒܹܿܗ: ܢܸܩܪܒ݂ܘܼܢ ܝܵܘܡܵܬܼܵܐ ܕܒܹܝܬܼ ܒܵܟ݂ܵܘܗܝ ܕܐܲܒ݂ܝ: ܘܐܸܩܛܠܝܼܘܗܝ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܐܲܚܝ.

Oderat ergo Esau Iacob pro benedictione, qua benedixerat ei pater, dixitque in corde suo: “Appropinquabunt dies luctus patris mei, et occidam Iacob fratrem meum”.

Եւ պահէր Եսաւ ոխս Յակոբայ վասն օրհնութեանն զոր օրհնեաց զնա հայր իւր. եւ ասէր Եսաւ ի մտի իւրում. Մերձեսցին աւուրք կարեաց հօր իմոյ, զի սպանից զՅակոբ զեղբայր իմ:

და ძჳრსა უთქმიდა ესავ იაკობს კურთხევისა მისთჳს, რომლითა აკურთხა იგი ისაკ, მამამან მისმან, და თქუა ესავ გონებასა თჳსსა მოიწინენ დღენი სიკუდილისა მამისა ჩემისანი, და მოვკლა იაკობ, ძმაჲ ჩემი. 41 41

41 And Esau hated Jacob because of the blessing wherewith his father blessed him: and Esau said in his heart, The days of mourning for my father are at hand; then will I slay my brother Jacob.

מב. וַיֻּגַּד לְרִבְקָה אֶת דִּבְרֵי עֵשָׂו בְּנָהּ הַגָּדֹל וַתִּשְׁלַח וַתִּקְרָא לְיַעֲקֹב בְּנָהּ הַקָּטָן וַתֹּאמֶר אֵלָיו הִנֵּה עֵשָׂו אָחִיךָ מִתְנַחֵם לְךָ לְהָרְגֶךָ:

ἀπηγγέλη δὲ Ρεβεκκα τὰ ῥήματα Ησαυ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς τοῦ πρεσβυτέρου καὶ πέμψασα ἐκάλεσεν Ιακωβ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν νεώτερον καὶ εἶπεν αὐτῷ ἰδοὺ Ησαυ ὁ ἀδελφός σου ἀπειλεῖ σοι τοῦ ἀποκτεῖναί σε

42 ܘܐܸܬܼܐܡܲܪ ܠܪܲܦܩܵܐ ܡܸܠܵܘܗܝ ܕܥܹܣܘܿ ܒܪܵܗ ܩܲܫܝܼܫܵܐ: ܘܫܲܕܪܲܬܼ ܩܪܵܬܼ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܒܪܵܗ ܙܥܘܿܪܵܐ: ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܹܗ: ܗܵܐ ܥܹܣܘܿ ܐܲܚܘܼܟ ܡܸܬܼܠܲܚܲܡ ܠܵܟ݂ ܠܡܸܩܛܠܵܟ.

Nuntiata sunt Rebeccae verba Esau filii eius maioris, quae mittens et vocans Iacob filium suum minorem dixit ad eum: “Ecce, Esau frater tuus minatur, ut occidat te.

Ազդ եղեւ Ռեբեկայ բանքն Եսաւայ որդւոյ իւրոյ երիցու. եւ յղեաց կոչեաց զորդի իւր զկրտսեր զՅակոբ եւ ասէ ցնա. Ահա Եսաւ եղբայր քո սպառնայ սպանանել զքեզ:

უთხრეს რებეკას სიტყუაჲ ესე ძისა თჳსისა უხუცესისა. და მიავლინა და მოუწოდა ძესა თჳსსა უმრწემესსა და ჰრქუა მას: აჰა ესერა, ძმაჲ შენი ესავ გითქუამს შენ მოკლვად. 42 42

42 And these words of Esau her elder son were told to Rebekah: and she sent and called Jacob her younger son, and said unto him, Behold, thy brother Esau, as touching thee, doth comfort himself, purposing to kill thee.

מג. וְעַתָּה בְנִי שְׁמַע בְּקֹלִי וְקוּם בְּרַח לְךָ אֶל לָבָן אָחִי חָרָנָה:

νῦν οὖν τέκνον ἄκουσόν μου τῆς φωνῆς καὶ ἀναστὰς ἀπόδραθι εἰς τὴν Μεσοποταμίαν πρὸς Λαβαν τὸν ἀδελφόν μου εἰς Χαρραν

43 ܗܵܫܵܐ ܒܹܪܝ ܫܡܲܥ ܒܩܵܠܝ: ܘܩܘܼܡ ܙܸܠ ܠܵܟ݂ ܠܘܵܬܼ ܠܵܒ݂ܵܢ ܐܲܚܝ ܠܚܵܪܲܢ. ܘܬܸܒ݂ ܬܲܡܵܢ ܝܵܘܡܵܬܼܵܐ ܙܥܘܿܪܹ̈ܐ ܥܕܲܡܵܐ ܕܢܸܬܿܬܿܢܝܼܚ ܪܘܼܓܼܙܹܗ ܕܐܲܚܘܼܟ.

Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam et consurgens fuge ad Laban fratrem meum in Charran;

Արդ լուր, որդեակ, ձայնի իմում, եւ արի գնա ի Միջագետս`` առ Լաբան եղբայր իմ ի Խառան:

აწ უკუე, შჳლო, ისმინე ჴმისა ჩემისა: და აღდეგ და წარივლტოდე შუამდინარედ ლაბანისა, ძმისა ჩემისა, ქარანად. 43 43

43 Now therefore, my son, obey my voice; arise, flee thou to Laban my brother to Haran;

מד. וְיָשַׁבְתָּ עִמּוֹ יָמִים אֲחָדִים עַד אֲשֶׁר תָּשׁוּב חֲמַת אָחִיךָ:

καὶ οἴκησον μετ᾽ αὐτοῦ ἡμέρας τινὰς ἕως τοῦ ἀποστρέψαι τὸν θυμὸν

See previous

habitabisque cum eo dies paucos, donec requiescat furor fratris tui,

եւ բնակեսցես ընդ նմա աւուրս բազումս, մինչեւ անցցէ սրտմտութիւն բարկութեան եղբօր քո ի քէն:

და იყავ მის თანა რაოდენმე დღე, ვიდრემდე გარე მიიქცეს გულისწყრომაჲ და რისხვაჲ ძმისა შენისა შენგან. 44 44

44 And tarry with him a few days, until thy brother's fury turn away;

מה. עַד שׁוּב אַף אָחִיךָ מִמְּךָ וְשָׁכַח אֵת אֲשֶׁר עָשִׂיתָ לּוֹ וְשָׁלַחְתִּי וּלְקַחְתִּיךָ מִשָּׁם לָמָה אֶשְׁכַּל גַּם שְׁנֵיכֶם יוֹם אֶחָד:

καὶ τὴν ὀργὴν τοῦ ἀδελφοῦ σου ἀπὸ σοῦ καὶ ἐπιλάθηται ἃ πεποίηκας αὐτῷ καὶ ἀποστείλασα μεταπέμψομαί σε ἐκεῖθεν μήποτε ἀτεκνωθῶ ἀπὸ τῶν δύο ὑμῶν ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ

44 ܘܲܥܕܲܡܵܐ ܕܢܸܥܒܲܪ ܪܘܼܓܼܙܹܗ ܕܐܲܚܘܼܟ ܡܸܢܵܟ: ܘܢܸܛܥܸܐ ܡܸܕܸܡ ܕܲܥܒܲܕܿܬܿ ܠܹܗ: ܘܐܹܫܲܕܲܪ ܘܐܸܕ݂ܒܿܪܵܟ݂ ܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ: ܕܠܵܐ ܐܸܬܼܓܲܙܸܐ ܐܵܦ ܡ̣ܢ ܬܪܲܝܟܿܘܿܢ ܒܝܵܘܡܵܐ ܚܲܕ݂.

et cesset indignatio eius, obliviscaturque eorum, quae fecisti in eum. Postea mittam et adducam te inde huc. Cur utroque orbabor filio in uno die?”.

եւ`` մոռասցի զոր ինչ արարեր նմա. եւ ապա առաքեցից կոչեցից զքեզ անտի. գուցէ անզաւակիցիմ յերկոցունց ի ձէնջ ի միում աւուր:

და დავიწყდეს, რაჲ-იგი უყავ მას. და მოვავლინო და მოგიწოდო შენ მიერ, ნუუკუე უშვილო ვიქმნე თქუენ ორთაგან-ვე ერთსა შინა დღესა. 45 45

45 Until thy brother's anger turn away from thee, and he forget that which thou hast done to him: then I will send, and fetch thee from thence: why should I be deprived also of you both in one day?

מו. וַתֹּאמֶר רִבְקָה אֶל יִצְחָק קַצְתִּי בְחַיַּי מִפְּנֵי בְּנוֹת חֵת אִם לֹקֵחַ יַעֲקֹב אִשָּׁה מִבְּנוֹת חֵת כָּאֵלֶּה מִבְּנוֹת הָאָרֶץ לָמָּה לִּי חַיִּים:

εἶπεν δὲ Ρεβεκκα πρὸς Ισαακ προσώχθικα τῇ ζωῇ μου διὰ τὰς θυγατέρας τῶν υἱῶν Χετ εἰ λήμψεται Ιακωβ γυναῖκα ἀπὸ τῶν θυγατέρων τῆς γῆς ταύτης ἵνα τί μοι ζῆν

45 ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܪܲܦܩܵܐ ܠܐܝܼܣܚܵܩ. ܥܵܩܲܬ̤ ܠܝܼ ܒܚܲܝܲܝ̈ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܵܡ ܒ̈ܢܵܬܼ ܚܝܹܬܼ. ܐܸܢ ܢܸܣܲܒ݂ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ ܡ̣ܢ ܒ̈ܢܵܬܼ ܚܹܝܬܼ ܐܲܝܟ ܗܵܠܝܹܢ ܒ̈ܢܵܬܼ ܐܲܪܥܵܐ: ܠܡܵܢܵܐ ܐܵܙܠܝܼܢ ܠܝܼ ܚܲܝܹ̈ܐ.

Dixit quoque Rebecca ad Isaac: “Taedet me vitae meae propter filias Heth; si acceperit Iacob uxorem de filiabus Heth sicut istis de filiabus terrae, nolo vivere”.

Եւ ասէ Ռեբեկա ցԻսահակ. Ձանձրացեալ է անձն իմ ի դստերաց որդւոց Քետայ. եթէ առնուցու Յակոբ կին ի դստերաց անտի Քետայ, ի դստերաց երկրիս այսորիկ, եւ ընդէ՞ր իցէ ինձ կեալ:

და ჰრქუა რებეკა ისაკს: მომეწყინა ცხორებაჲ ჩემი ასულთაგან ქეტის ძეთასა. უკუეთუ მოიყვანოს იაკობ ცოლი ასულთაგან ამის ქუეყანისათა, რომლისა-ღა არს ცხორებაჲ ჩემი? 46 46

46 And Rebekah said to Isaac, I am weary of my life because of the daughters of Heth: if Jacob take a wife of the daughters of Heth, such as these which are of the daughters of the land, what good shall my life do me?

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=e6e4fa36-8d60-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display