Bibliotheca Polyglotta

ἀναστὰς ἀπόδραθι εἰς τὴν Μεσοποταμίαν εἰς τὸν οἶκον Βαθουηλ τοῦ πατρὸς τῆς μητρός σου καὶ λαβὲ σεαυτῷ ἐκεῖθεν γυναῖκα ἐκ τῶν θυγατέρων Λαβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρός σου

2 ܩܘܼܡ ܙܸܠ ܠܦܵܕܵܢ ܕܐܵܪܵܡ: ܠܒܹܝܬܼ ܒܬܼܘܼܐܹܝܠ ܐܲܒ݂ܘܼܗܿ ܕܐܸܡܵܟ: ܘܣܲܒ݂ ܠܵܟ݂ ܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ: ܡ̣ܢ ܒ̈ܢܵܬܼ ܠܵܒ݂ܵܢ ܐܲܚܘܼܗܿ ܕܐܸܡܵܟ.

surge, vade in Paddanaram ad domum Bathuel patris matris tuae et accipe tibi inde uxorem de filiabus Laban avunculi tui.

Այլ արի գնա ի Միջագետս Ասորւոց, ի տուն Բաթուելի հօր մօր քոյ, եւ առ անտի քեզ կին ի դստերաց Լաբանու եղբօր մօր քո:

არამედ აღდეგ და წარვედ შუამდინარედ, სახიდ ბათოელისა, დედის მამისა შენისა, და მიერ მოიყვანე თავისა შენისა ცოლი, ასულთაგან ლაბანისათა, დედისძმისა შენისათა. 2 2

2 Arise, go to Padanaram, to the house of Bethuel thy mother's father; and take thee a wife from thence of the daughers of Laban thy mother's brother.

ג. וְאֵל שַׁדַּי יְבָרֵךְ אֹתְךָ וְיַפְרְךָ וְיַרְבֶּךָ וְהָיִיתָ לִקְהַל עַמִּים:

ὁ δὲ θεός μου εὐλογήσαι σε καὶ αὐξήσαι σε καὶ πληθύναι σε καὶ ἔσῃ εἰς συναγωγὰς ἐθνῶν

3 ܐܹܝܠܫܲܕܲܝ ܢܒܲܪܟ݂ܵܟ: ܘܢܲܟ݂ܒܿܪܵܟ݂ ܘܢܲܣܓܹܿܝܟ: ܘܬܸܗܘܸܐ ܠܟܸܢܫܵܐ ܕܥܲܡܡܹ̈ܐ.

Deus autem omnipotens benedicat tibi et crescere te faciat atque multiplicet, ut sis in multitudinem populorum;

Եւ Աստուած իմ օրհնեսցէ զքեզ, եւ աճեցուսցէ զքեզ եւ բազմացուսցէ զքեզ, եւ եղիցես ի ժողովս ազգաց:

ხოლო ღმერთმან ჩემმან გაკურთხენ შენ და აღგაორძინენ და განგამრავლენ და იყავ შენ კრებულად ნათესავთა. 3 3

3 And God Almighty bless thee, and make thee fruitful, and multiply thee, that thou mayest be a multitude of people;

ד. וְיִתֶּן לְךָ אֶת בִּרְכַּת אַבְרָהָם לְךָ וּלְזַרְעֲךָ אִתָּךְ לְרִשְׁתְּךָ אֶת אֶרֶץ מְגֻרֶיךָ אֲשֶׁר נָתַן אֱלֹהִים לְאַבְרָהָם:

καὶ δῴη σοι τὴν εὐλογίαν Αβρααμ τοῦ πατρός μου σοὶ καὶ τῷ σπέρματί σου μετὰ σέ κληρονομῆσαι τὴν γῆν τῆς παροικήσεώς σου ἣν ἔδωκεν ὁ θεὸς τῷ Αβρααμ

4 ܘܢܸܬܸܿܠ ܠܵܟ݂ ܒܘܼܪܟܿܬܹܗ ܕܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ: ܠܵܟ݂ ܘܲܠܙܲܪܥܵܟ݂ ܥܲܡܵܟ: ܘܢܵܘܪܬܼܵܟ݂ ܐܲܪܥܵܐ ܕܡܲܥܡܪܵܟ݂ ܕܝܲܗ̄ܒ݂ ܐܲܠܵܗܵܐ ܠܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ.

et det tibi benedictiones Abraham tibi et semini tuo tecum, ut possideas terram peregrinationis tuae, quam pollicitus est Deus avo tuo”.

Եւ տացէ քեզ զօրհնութիւնն Աբրահամու հօր իմոյ``, քեզ եւ զաւակի քում յետ քո, ժառանգել քեզ զերկիր պանդխտութեան քո` զոր ետ Աստուած Աբրահամու:

და მოგეცინ შენ კურთხევაჲ აბრაჰამისი, მამისა ჩემისაჲ, შენ და ნათესავსა შენსა შემდგომად შენსა და დაიმკჳდრენ ქუეყანაჲ ესე მწირობისა შენისა, რომელი მოსცა ღმერთმან აბრაჰამს. 4 4

4 And give thee the blessing of Abraham, to thee, and to thy seed with thee; that thou mayest inherit the land wherein thou art a stranger, which God gave unto Abraham.

ה. וַיִּשְׁלַח יִצְחָק אֶת יַעֲקֹב וַיֵּלֶךְ פַּדֶּנָה אֲרָם אֶל לָבָן בֶּן בְּתוּאֵל הָאֲרַמִּי אֲחִי רִבְקָה אֵם יַעֲקֹב וְעֵשָׂו:

καὶ ἀπέστειλεν Ισαακ τὸν Ιακωβ καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν Μεσοποταμίαν πρὸς Λαβαν τὸν υἱὸν Βαθουηλ τοῦ Σύρου ἀδελφὸν δὲ Ρεβεκκας τῆς μητρὸς Ιακωβ καὶ Ησαυ

5 ܘܫܲܕܿܪܹܗ ܐܝܼܣܚܵܩ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂: ܘܐܸܙܲܠ ܠܦܵܕܵܢ ܕܐܵܪܵܡ: ܠܘܵܬܼ ܠܵܒ݂ܵܢ ܒܲܪ ܒܬܼܘܼܐܹܝܠ ܐܵܪܵܡܵܝܵܐ: ܐܲܚܘܼܗܿ ܕܪܲܦܩܵܐ ܐܸܡܹܗ ܕܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܘܲܕ݂ܥܹܣܘܿ.

Cumque dimisisset eum Isaac, profectus est in Paddanaram ad Laban filium Bathuel Aramaei fratrem Rebeccae matris Iacob et Esau.

Եւ արձակեաց Իսահակ զՅակոբ, եւ գնաց ի Միջագետս Ասորւոց առ Լաբան որդի Բաթուելի Ասորւոյ, եղբայր Ռեբեկայ, մօր Յակոբայ եւ Եսաւայ:

და წარგზავნა ისაკ იაკობი. და აღდგა იაკობ და წარვიდა შუამდინარედ ლაბანისსა, ძისა ბათოელ ასურისა, ძმისა რებეკასა, დედისა იაკობისა და ესავისა. 5 5

5 And Isaac sent away Jacob: and he went to Padanaram unto Laban, son of Bethuel the Syrian, the brother of Rebekah, Jacob's and Esau's mother.

ו. וַיַּרְא עֵשָׂו כִּי בֵרַךְ יִצְחָק אֶת יַעֲקֹב וְשִׁלַּח אֹתוֹ פַּדֶּנָה אֲרָם לָקַחַת לוֹ מִשָּׁם אִשָּׁה בְּבָרֲכוֹ אֹתוֹ וַיְצַו עָלָיו לֵאמֹר לֹא תִקַּח אִשָּׁה מִבְּנוֹת כְּנָעַן:

εἶδεν δὲ Ησαυ ὅτι εὐλόγησεν Ισαακ τὸν Ιακωβ καὶ ἀπῴχετο εἰς τὴν Μεσοποταμίαν Συρίας λαβεῖν ἑαυτῷ ἐκεῖθεν γυναῖκα ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ λέγων οὐ λήμψῃ γυναῖκα ἀπὸ τῶν θυγατέρων Χανααν

6 ܘܲܚܙܵܐ ܥܹܣܘܿ ܕܒܲܪܟܹܗ ܐܝܼܣܚܵܩ ܠܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܐܲܚܘܼܗܝ: ܘܫܲܕܿܪܹܗ ܠܦܵܕܵܢ ܕܐܵܪܵܡ ܠܡܸܣܲܒ݂ ܠܹܗ ܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ: ܟܲܕ݂ ܒܲܪܟܹܗ ܘܦܲܩܕܹܗ ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ: ܕܠܵܐ ܬܸܣܲܒ݂ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ ܡ̣ܢ ܒ̈ܢܵܬܼ ܟܢܲܥܢ.

Videns autem Esau quod benedixisset pater suus Iacob et misisset eum in Paddanaram, ut inde uxorem duceret, et quod post benedictionem praecepisset ei dicens: “Non accipies uxorem de filiabus Chanaan”,

Եւ իբրեւ ետես Եսաւ եթէ օրհնեաց Իսահակ զՅակոբ, եւ գնաց ի Միջագետս Ասորւոց առնուլ իւր անտի կին, եւ յօրհնելն զնա պատուիրեաց եւ ասէ. Մի՛ առնուցուս կին ի դստերաց աստի Քանանացւոց:

ვითარცა იხილა ესავ, რამეთუ აკურთხა ისაკმან იაკობი და წარვიდა შუამდინარედ. ასურეთისა მოყვანებად მიერ თავისა თჳსისა ცოლი და კურთხევასა მას მისსა ამცნო მას და ჰრქუა: არა მოყვანებად ცოლი ასულთაგან ქანანისთა. 6 6

6 When Esau saw that Isaac had blessed Jacob, and sent him away to Padanaram, to take him a wife from thence; and that as he blessed him he gave him a charge, saying, Thou shalt not take a wife of the daughers of Canaan;

ז. וַיִּשְׁמַע יַעֲקֹב אֶל אָבִיו וְאֶל אִמּוֹ וַיֵּלֶךְ פַּדֶּנָה אֲרָם:

καὶ ἤκουσεν Ιακωβ τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν Μεσοποταμίαν Συρίας

7 ܘܲܫܡܲܥ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܠܐܲܒ݂ܘܼܗܝ ܘܠܸܐܡܹܗ: ܘܐܸܙܲܠ ܠܦܵܕܵܢ ܕܐܵܪܵܡ.

quodque oboediens Iacob parentibus suis isset in Paddanaram;

Եւ ունկնդիր եղեւ Յակոբ հօր եւ մօր իւրում, եւ գնաց ի Միջագետս Ասորւոց:

და რამეთუ ერჩდა იაკობ მამასა თჳსსა და დედასა, და წარვიდა შუამდინარედ ასურეთისა. 7 7

7 And that Jacob obeyed his father and his mother, and was gone to Padanaram;

ח. וַיַּרְא עֵשָׂו כִּי רָעוֹת בְּנוֹת כְּנָעַן בְּעֵינֵי יִצְחָק אָבִיו:

καὶ εἶδεν Ησαυ ὅτι πονηραί εἰσιν αἱ θυγατέρες Χανααν ἐναντίον Ισαακ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ

8 ܘܲܚܙܵܐ ܥܹܣܘܿ ܕܒ݂ܝܼܫܵܢ ܒ̈ܢܵܬܼ ܟܢܲܥܢ ܒܥܲܝܢܲܝ ܐܝܼܣܚܵܩ ܐܲܒ݂ܘܼܗܝ.

probans quoque quod non libenter aspiceret filias Chanaan pater suus,

Եւ ետես Եսաւ եթէ չար թուին դստերք Քանանացւոցն առաջի Իսահակայ հօր իւրոյ:

და იხილა ესავ, რამეთუ ბოროტ არიან ასულნი ქანანელთანი წინაშე ისაკისა, მამისა მისისა. 8 8

8 And Esau seeing that the daughters of Canaan pleased not Isaac his father;

ט. וַיֵּלֶךְ עֵשָׂו אֶל יִשְׁמָעֵאל וַיִּקַּח אֶת מָחֲלַת בַּת יִשְׁמָעֵאל בֶּן אַבְרָהָם אֲחוֹת נְבָיוֹת עַל נָשָׁיו לוֹ לְאִשָּׁה:

καὶ ἐπορεύθη Ησαυ πρὸς Ισμαηλ καὶ ἔλαβεν τὴν Μαελεθ θυγατέρα Ισμαηλ τοῦ υἱοῦ Αβρααμ ἀδελφὴν Ναβαιωθ πρὸς ταῖς γυναιξὶν αὐτοῦ γυναῖκα

9 ܘܐܸܙܲܠ ܥܹܣܘܿ ܠܘܵܬܼ ܐܝܼܫܡܵܥܹܝܠ: ܘܲܢܣܲܒ݂ ܠܒܸܣܡܲܬܼ ܒܪܲܬܼ ܐܝܼܫܡܵܥܹܝܠ ܒܲܪ ܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ: ܚܵܬܹܗ ܕܲܢܒ݂ܝܼܘܼܬܼ ܥܲܠ ܢܸܫܵܘ̈ܗܝ ܠܹܗ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ.

ivit ad Ismaelem et duxit uxorem, absque iis, quas habebat, Mahalath filiam Ismael filii Abraham sororem Nabaioth.

գնաց Եսաւ առ Իսմայէլ, եւ առ զՄայելէթ դուստր Իսմայելի որդւոյ Աբրահամու, զքոյր Նաբէութայ, ի վերայ այլոց կանանց իւրոց իւր կնութեան:

წარვიდა ესავ ისმაელისა, ძისა აბრაჰამისა, და მოიყვანა მაელეთ, ასული ისმაელისი, დაჲ ნაბეოთისი, ცოლთა მისთა თანა თჳსა ცოლად. 9 9

9 Then went Esau unto Ishmael, and took unto the wives which he had Mahalath the daughter of Ishmael Abraham's son, the sister of Nebajoth, to be his wife.

י. וַיֵּצֵא יַעֲקֹב מִבְּאֵר שָׁבַע וַיֵּלֶךְ חָרָנָה:

καὶ ἐξῆλθεν Ιακωβ ἀπὸ τοῦ φρέατος τοῦ ὅρκου καὶ ἐπορεύθη εἰς Χαρραν

10 ܘܲܢܦܲܩ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܡ̣ܢ ܒܹܪ ܫܒܲܥ ܕܢܹܐܙܲܠ ܠܚܵܪܵܢ.

Igitur egressus Iacob de Bersabee pergebat Charran.

Եւ ել Յակոբ ի Ջրհորոյ անտի երդման, եւ գնաց ի Խառան:

და განვიდა იაკობ ჯურღმულისა მისგან ფიცისა და წარვიდა ქარრანად. 10 10

10 And Jacob went out from Beersheba, and went toward Haran.

יא. וַיִּפְגַּע בַּמָּקוֹם וַיָּלֶן שָׁם כִּי בָא הַשֶּׁמֶשׁ וַיִּקַּח מֵאַבְנֵי הַמָּקוֹם וַיָּשֶׂם מְרַאֲשֹׁתָיו וַיִּשְׁכַּב בַּמָּקוֹם הַהוּא:

καὶ ἀπήντησεν τόπῳ καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ ἔδυ γὰρ ὁ ἥλιος καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τῶν λίθων τοῦ τόπου καὶ ἔθηκεν πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἐκοιμήθη ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ

11 ܘܲܦܓܲܥ ܒܐܲܬܼܪܵܐ ܘܒ݂ܵܬܼ ܬܲܡܵܢ: ܡܸܛܠ ܕܥܸܪܒܲܬܼ ܫܸܡܫܵܐ: ܘܲܢܣܲܒ݂ ܡ̣ܢ ܟܹܐܦܹ̈ܐ ܕܐܲܬܼܪܵܐ ܘܣܵܡ ܐܸܵܣܕ݂ܵܘ̈ܗܝ: ܘܲܕ݂ܡܸܟ ܒܗܵܘ̇ ܐܲܬܼܪܵܐ.

Cumque venisset ad quendam locum et vellet in eo requiescere post solis occubitum, tulit de lapidibus, qui iacebant, et supponens capiti suo dormivit in eodem loco.

Եւ եհաս ի տեղի մի եւ ննջեաց անդ, քանզի արեւն ի մուտս էր. եւ առ ի քարանց տեղւոյն եւ եդ ընդ սնարս իւր, եւ ննջեաց ի տեղւոջն յայնմ:

და მიემთხჳა ადგილსა ერთსა და დაიძინა მუნ, რამეთუ დაჰვიდოდა მზე. და მოიღო ლოდი ლოდთაგან მის ადგილისათა და დაიდვა სასთუნალად და დაწვა ადგილსა მას. 11 11

11 And he lighted upon a certain place, and tarried there all night, because the sun was set; and he took of the stones of that place, and put them for his pillows, and lay down in that place to sleep.

יב. וַיַּחֲלֹם וְהִנֵּה סֻלָּם מֻצָּב אַרְצָה וְרֹאשׁוֹ מַגִּיעַ הַשָּׁמָיְמָה וְהִנֵּה מַלְאֲכֵי אֱלֹהִים עֹלִים וְיֹרְדִים בּוֹ:

καὶ ἐνυπνιάσθη καὶ ἰδοὺ κλίμαξ ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ ἧς ἡ κεφαλὴ ἀφικνεῖτο εἰς τὸν οὐρανόν καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ ἀνέβαινον καὶ κατέβαινον ἐπ᾽ αὐτῆς

12 ܘܲܚܙܵܐ ܒܚܸܠܡܹܗ: ܘܗܵܐ ܣܸܒܸܿܠܬܵܐ ܩܵܝܡܵܐ ܒܐܲܪܥܵܐ: ܘܪܹܫܵܗ ܡܵܛܹܐ ܠܲܫܡܲܝܵܐ: ܘܗܵܐ ܡܲܠܲܐܟ݂ܵܘ̈ܗܝ ܕܐܲܠܵܗܵܐ ܣܵܠܩܝܼܢ ܘܢܵܚܬܿܝܼܢ ܒܵܗ.

Viditque in somnio scalam stantem super terram et cacumen illius tangens caelum, angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam

Եւ ետես տեսիլ. եւ ահա սանդուղք հաստատեալ յերկրի, որոյ գլուխ իւր հասանէր յերկինս, եւ հրեշտակք Աստուծոյ ելանէին եւ իջանէին ընդ նա:

და ჩუენებასა იხილვიდა. და აჰა ესერა, კიბენი აღმართებულნი ქუეყანით, რომლისა თავი მიწდომილ იყო ცად და ანგელოზნი ღმრთისანი აღვიდოდეს და გარდამოვიდოდეს მას ზედა. 12 12

12 And he dreamed, and behold a ladder set up on the earth, and the top of it reached to heaven: and behold the angels of God ascending and descending on it.

יג. וְהִנֵּה יְהֹוָה נִצָּב עָלָיו וַיֹּאמַר אֲנִי יְהֹוָה אֱלֹהֵי אַבְרָהָם אָבִיךָ וֵאלֹהֵי יִצְחָק הָאָרֶץ אֲשֶׁר אַתָּה שֹׁכֵב עָלֶיהָ לְךָ אֶתְּנֶנָּה וּלְזַרְעֶךָ:

ὁ δὲ κύριος ἐπεστήρικτο ἐπ᾽ αὐτῆς καὶ εἶπεν ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς Αβρααμ τοῦ πατρός σου καὶ ὁ θεὸς Ισαακ μὴ φοβοῦ ἡ γῆ ἐφ᾽ ἧς σὺ καθεύδεις ἐπ᾽ αὐτῆς σοὶ δώσω αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματί σου

13 ܘܗܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܩܵܐܹܡ ܠܥܸܠ ܡܸܢܵܗ: ܘܐܸܡܲܪ݂ : ܐܸܢܵܐ ܐ̄ܢܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܹܗ ܕܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܐܲܒ݂ܘܼܟ: ܘܐܲܠܵܗܹܗ ܕܐܝܼܣܚܵܩ. ܐܲܪܥܵܐ ܕܕ݂ܵܡܸܟ ܐܲܢ̄ܬܿ ܥܠܹܝܗܿ: ܠܵܟ݂ ܐܸܬܿܠܝܼܗܿ ܘܲܠܙܲܪܥܵܟ.

et Dominum innixum scalae dicentem sibi: “Ego sum Dominus, Deus Abraham patris tui et Deus Isaac. Terram, in qua dormis, tibi dabo et semini tuo.

Եւ Տէր հաստատեալ կայր ի նմա, եւ ասէ. Ես եմ Տէր, Աստուած Աբրահամու հօր քո, եւ Աստուած Իսահակայ. մի՛ երկնչիր, զի`` զերկիրդ յորում դուդ ննջեցեր, քեզ տաց զդա եւ զաւակի քում:

ხოლო უფალი დამტკიცებულ იყო მას ზედა. და თქუა: მე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი და ღმერთი ისაკისი მამისა შენისა, ნუ გეშინინ. ქუეყანაჲ ეგე, რომელსა გძინავს, შენ მიგცე და ნათესავსა შენსა. 13 13

13 And, behold, the LORD stood above it, and said, I am the LORD God of Abraham thy father, and the God of Isaac: the land whereon thou liest, to thee will I give it, and to thy seed;

יד. וְהָיָה זַרְעֲךָ כַּעֲפַר הָאָרֶץ וּפָרַצְתָּ יָמָּה וָקֵדְמָה וְצָפֹנָה וָנֶגְבָּה וְנִבְרְכוּ בְךָ כָּל מִשְׁפְּחֹת הָאֲדָמָה וּבְזַרְעֶךָ:

καὶ ἔσται τὸ σπέρμα σου ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς καὶ πλατυνθήσεται ἐπὶ θάλασσαν καὶ ἐπὶ λίβα καὶ ἐπὶ βορρᾶν καὶ ἐπ᾽ ἀνατολάς καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου

14 ܘܢܸܗܘܸܐ ܙܲܪܥܵܟ݂ ܐܲܝܟ ܥܲܦܪܵܐ ܕܐܲܪܥܵܐ. ܘܬܸܣܓܸܿܐ ܠܡܲܕ݂ܢܚܵܐ: ܘܲܠܡܲܥܪܒ݂ܵܐ: ܘܲܠܓܲܪܒܿܝܵܐ: ܘܲܠܬܲܝܡܢܵܐ: ܘܢܸܬܼܒܲܪܟܲܢ ܒܵܟ݂ ܟܠܗܹܝܢ ܫܲܪ̈ܒ݂ܵܬܼܵܐ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܘܲܒ݂ܙܲܪܥܵܟ.

Eritque semen tuum quasi pulvis terrae; dilataberis ad occidentem et orientem et septentrionem et meridiem; et benedicentur in te et in semine tuo cunctae tribus terrae.

Եւ եղիցի զաւակ քո իբրեւ զաւազ երկրի, եւ ընդարձակեսցի ի ծովակողմն եւ ընդ արեւելս եւ ընդ հիւսիսի եւ ընդ հարաւ. եւ օրհնեսցին ի քեզ ամենայն ազգք երկրի եւ ի զաւակի քում:

და იყოს ნათესავი შენი, ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსა და განვრცნეს ჩრდილოდ და ბღუარად და აღმოსავლად. და იკურთხეოდიან შენდამი ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი და ნათესავისა შენისა მიმართ. 14 14

14 And thy seed shall be as the dust of the earth, and thou shalt spread abroad to the west, and to the east, and to the north, and to the south: and in thee and in thy seed shall all the families of the earth be blessed.

טו. וְהִנֵּה אָנֹכִי עִמָּךְ וּשְׁמַרְתִּיךָ בְּכֹל אֲשֶׁר תֵּלֵךְ וַהֲשִׁבֹתִיךָ אֶל הָאֲדָמָה הַזֹּאת כִּי לֹא אֶעֱזָבְךָ עַד אֲשֶׁר אִם עָשִׂיתִי אֵת אֲשֶׁר דִּבַּרְתִּי לָךְ:

καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μετὰ σοῦ διαφυλάσσων σε ἐν τῇ ὁδῷ πάσῃ οὗ ἐὰν πορευθῇς καὶ ἀποστρέψω σε εἰς τὴν γῆν ταύτην ὅτι οὐ μή σε ἐγκαταλίπω ἕως τοῦ ποιῆσαί με πάντα ὅσα ἐλάλησά σοι

15 ܘܗܵܐ ܐܸܢܵܐ ܥܲܡܵܟ: ܘܐܸܛܪܵܟ݂ ܠܐܲܝܟܵܐ ܕܬܹܐܙܲܠ: ܘܐܲܗܦܟ݂ܵܟ݂ ܠܐܲܪܥܵܐ ܗܵܕܹܐ: ܘܠܵܐ ܐܸܫܒܿܩܵܟ݂ ܥܕܲܡܵܐ ܕܐܸܥܒܸܿܕ ܡܸܕܸܡ ܕܐܸܡܪܹܬܼ ܠܵܟ.

Et ecce, ego tecum sum et custodiam te, quocumque perrexeris, et reducam te in terram hanc; nec dimittam te, nisi complevero quae dixi tibi”.

Եւ ես աւասիկ ընդ քեզ եմ պահել զքեզ յամենայն ճանապարհս քո յոր եւ գնասցես. եւ դարձուցից զքեզ յերկիրս յայս. զի ոչ թողից զքեզ մինչեւ արարից զամենայն ինչ զոր խօսեցայ ընդ քեզ:

და, აჰა, მე შენ თანა ვარ დაცვად შენდა ყოველსავე გზასა შენსა, ვიდრეცა ხჳდოდი. და მოგაქციო შენ ამასვე ქუეყანასა, რამეთუ არა დაგიტეო, შენ, ვიდრემდე ვჰყო მე იგი, რაოდენსა გეტყოდე შენ. 15 15

15 And, behold, I am with thee, and will keep thee in all places whither thou goest, and will bring thee again into this land; for I will not leave thee, until I have done that which I have spoken to thee of.

טז. וַיִּיקַץ יַעֲקֹב מִשְּׁנָתוֹ וַיֹּאמֶר אָכֵן יֵשׁ יְהֹוָה בַּמָּקוֹם הַזֶּה וְאָנֹכִי לֹא יָדָעְתִּי:

καὶ ἐξηγέρθη Ιακωβ ἀπὸ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ καὶ εἶπεν ὅτι ἔστιν κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν

16 ܘܐܸܬܿܬܿܥܝܼܪ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܡ̣ܢ ܫܸܢܬܹܗ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܫܲܪܝܼܪܵܐܝܼܬܼ ܐܝܼܬܼ ܡܵܪܝܵܐ ܒܐܲܬܼܪܵܐ ܗܵܢܵܐ: ܘܐܸܢܵܐ ܠܵܐ ܝܸܕ݂ܥܹܬܼ.

Cumque evigilasset Iacob de somno, ait: “Vere Dominus est in loco isto, et ego nesciebam”.

Եւ զարթեաւ Յակոբ ի քնոյ անտի իւրմէ եւ ասէ. Տէր է ի տեղւոջս յայսմիկ, եւ ես ոչ գիտէի:

და ვითარცა განიღჳძა იაკობ ძილისა მისგან, თქუა, რამეთუ: არს უფალი ადგილსა ამას და მე არა ვიცოდე. 16 16

16 And Jacob awaked out of his sleep, and he said, Surely the LORD is in this place; and I knew it not.

יז. וַיִּירָא וַיֹּאמַר מַה נּוֹרָא הַמָּקוֹם הַזֶּה אֵין זֶה כִּי אִם בֵּית אֱלֹהִים וְזֶה שַׁעַר הַשָּׁמָיִם:

καὶ ἐφοβήθη καὶ εἶπεν ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος οὐκ ἔστιν τοῦτο ἀλλ᾽ ἢ οἶκος θεοῦ καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ

17 ܘܲܕ݂ܚܸܠ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܕܸܚܠܬܼܵܐ ܪܲܒܿܬܼܵܐ: ܘܐܸܡܲܪ݂: ܡܵܐ ܕܚܝܼܠ ܗ̄ܘܼ ܐܲܬܼܪܵܐ ܗܵܢܵܐ ܝܵܘܡܵܢܵܐ: ܠܲܝܬܵܘܗܝ ܗܵܢܵܐ ܐܸܠܵܐ ܐܸܢ ܒܲܝܬܹܿܗ ܕܐܲܠܵܗܵܐ: ܘܗܵܢܵܘ ܬܲܪܥܹܗ ܕܲܫܡܲܝܵܐ.

Pavensque: “Quam terribilis est, inquit, locus iste! Non est hic aliud nisi domus Dei et porta caeli”.

Զահի հարաւ եւ ասէ. Ահեղ իմն է տեղիս այս. եւ ոչ է սա եթէ ոչ տուն Աստուծոյ, եւ այս է դուռն երկնից:

და შეეშინა და თქუა: ვითარ საშინელ არს ადგილი ესე. არა არს სხუაჲ ესე, გარნა სახლი ღმრთისაჲ და ესე ბჭე ზეცისაჲ. 17 17

17 And he was afraid, and said, How dreadful is this place! this is none other but the house of God, and this is the gate of heaven.

יח. וַיַּשְׁכֵּם יַעֲקֹב בַּבֹּקֶר וַיִּקַּח אֶת הָאֶבֶן אֲשֶׁר שָׂם מְרַאֲשֹׁתָיו וַיָּשֶׂם אֹתָהּ מַצֵּבָה וַיִּצֹק שֶׁמֶן עַל רֹאשָׁהּ:

καὶ ἀνέστη Ιακωβ τὸ πρωὶ καὶ ἔλαβεν τὸν λίθον ὃν ὑπέθηκεν ἐκεῖ πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἔστησεν αὐτὸν στήλην καὶ ἐπέχεεν ἔλαιον ἐπὶ τὸ ἄκρον αὐτῆς

18 ܘܩܲܕܸܿܡ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܒܫܲܦܪܵܐ: ܘܲܢܣܲܒ݂ ܟܹܐܦܵܐ ܕܣܵܡ ܐܸܣܵܕ݂ܵܘ̈ܗܝ: ܘܥܲܒ݂ܕܹܿܗ ܩܵܝܹܡܬܼܵܐ: ܘܲܢܣܲܟ ܡܸܫܚܵܐ ܒܪܹܫܹܗ.

Surgens ergo Iacob mane tulit lapidem, quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum fundens oleum desuper.

Եւ յարեաւ Յակոբ ընդ առաւօտն եւ առ զվէմն զոր եդ ընդ սնարս իւր, եւ կանգնեաց զնա արձան, եւ արկ եւղ ի գլուխ նորա:

აღდგა იაკობ განთიად და აღიღო ლოდი იგი, რომელი ედვა სასთუნალად. და აღმართა იგი ძეგლად და დაასხა ზეთი თავსა ზედა მის ლოდისასა. 18 18

18 And Jacob rose up early in the morning, and took the stone that he had put for his pillows, and set it up for a pillar, and poured oil upon the top of it.

יט. וַיִּקְרָא אֶת שֵׁם הַמָּקוֹם הַהוּא בֵּית אֵל וְאוּלָם לוּז שֵׁם הָעִיר לָרִאשֹׁנָה:

καὶ ἐκάλεσεν Ιακωβ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Οἶκος θεοῦ καὶ Ουλαμλους ἦν ὄνομα τῇ πόλει τὸ πρότερον

19 ܘܲܩܪܵܐ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܫܡܹܗ ܕܐܲܬܼܪܵܐ ܗܵܘ̇ ܒܹܝܬܼ ܐܹܝܠ: ܒܪܲܡ ܠܘܼܙ ܫܡܹܗ ܗ̄ܘܵܐ ܠܐܲܬܼܪܵܐ ܗܵܘ̇ ܡ̣ܢ ܩܕ݂ܝܼܡ.

Appellavitque nomen loci illius Bethel; prius autem urbs vocabatur Luza.

Եւ կոչեաց Յակոբ զանուն տեղւոյն այնորիկ Տուն Աստուծոյ``. եւ յառաջ անուն էր քաղաքին այնորիկ Լուզա:

და უწოდა სახელი ადგილსა მას "სახლი ღმრთისა", რამეთუ უალამ იყო სახელი ქალაქისა მის პირველად. 19 19

19 And he called the name of that place Bethel: but the name of that city was called Luz at the first.

כ. וַיִּדַּר יַעֲקֹב נֶדֶר לֵאמֹר אִם יִהְיֶה אֱלֹהִים עִמָּדִי וּשְׁמָרַנִי בַּדֶּרֶךְ הַזֶּה אֲשֶׁר אָנֹכִי הוֹלֵךְ וְנָתַן לִי לֶחֶם לֶאֱכֹל וּבֶגֶד לִלְבֹּשׁ:

καὶ ηὔξατο Ιακωβ εὐχὴν λέγων ἐὰν ᾖ κύριος ὁ θεὸς μετ᾽ ἐμοῦ καὶ διαφυλάξῃ με ἐν τῇ ὁδῷ ταύτῃ ᾗ ἐγὼ πορεύομαι καὶ δῷ μοι ἄρτον φαγεῖν καὶ ἱμάτιον περιβαλέσθαι

20 ܘܲܢܕܲܪ ܝܲܥܩܘܿܒ݂ ܢܸܕ݂ܪܵܐ ܘܐܸܡܲܪ݂: ܐܸܢ ܢܸܗܘܸܐ ܐܲܠܵܗܵܐ ܥܲܡܝ: ܘܲܢܢܲܛܪܲܢܝ ܒܐܘܼܪܚܵܐ ܗܵܕܹܐ ܕܐܵܙܸܠ ܐ̄ܢܵܐ ܒܵܗ: ܘܢܸܬܸܿܠ ܠܝܼ ܠܲܚܡܵܐ ܠܡܹܐܟܲܠ ܘܲܠܒ݂ܘܼܫܵܐ ܠܡܸܠܒܲܫ.

Vovit Iacob etiam votum dicens: “Si fuerit Deus mecum et custodierit me in via hac, per quam ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum et vestimentum ad induendum,

Եւ ուխտեաց Յակոբ ուխտ եւ ասէ. Եթէ եղիցի Տէր Աստուած ընդ իս, եւ ապրեցուսցէ զիս ի ճանապարհիս յայսմիկ զոր ես երթամ, եւ տացէ ինձ հաց ուտելոյ եւ հանդերձ զգենլոյ:

და აღთქუა აღთქუმაჲ ახალი და თქუა: უკუეთუ იყოს ღმერთი ჩემ თანა და დამიცვეს მე გზასა მას, რომელსა მე მივალ, და მცეს მე პური ჭამად და სამოსელი შემოსად. 20 20

20 And Jacob vowed a vow, saying, If God will be with me, and will keep me in this way that I go, and will give me bread to eat, and raiment to put on,

כא. וְשַׁבְתִּי בְשָׁלוֹם אֶל בֵּית אָבִי וְהָיָה יְהֹוָה לִי לֵאלֹהִים:

καὶ ἀποστρέψῃ με μετὰ σωτηρίας εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου καὶ ἔσται μοι κύριος εἰς θεόν

21 ܘܐܸܗܦܘܿܟ ܒܲܫܠܵܡܵܐ ܠܒܹܝܬܼ ܐܲܒ݂ܝ: ܢܸܗܘܸܐ ܠܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܐܲܠܵܗܵܐ.

reversusque fuero prospere ad domum patris mei, erit mihi Dominus in Deum,

եւ դարձուսցէ զիս ողջութեամբ ի տուն հօր իմոյ, եւ եղիցի ինձ Տէր յԱստուած:

და მომაქციოს მე ცოცხლებით სახლსა მამისა ჩემისასა, იყოს უფალი ჩემი ღმერთად ჩემდა. 21 21

21 So that I come again to my father's house in peace; then shall the LORD be my God:

כב. וְהָאֶבֶן הַזֹּאת אֲשֶׁר שַׂמְתִּי מַצֵּבָה יִהְיֶה בֵּית אֱלֹהִים וְכֹל אֲשֶׁר תִּתֶּן לִי עַשֵּׂר אֲעַשְּׂרֶנּוּ לָךְ:

καὶ ὁ λίθος οὗτος ὃν ἔστησα στήλην ἔσται μοι οἶκος θεοῦ καὶ πάντων ὧν ἐάν μοι δῷς δεκάτην ἀποδεκατώσω αὐτά σοι

22 ܘܟܹܐܦܵܐ ܗܵܕܹܐ ܕܥܸܒ݂ܕܸܿܬ ܩܵܝܹܡܬܼܵܐ: ܬܸܗܘܸܐ ܒܲܝܬܹܿܗ ܕܐܲܠܵܗܵܐ. ܘܟ݂ܠ ܕܬܸܬܸܿܠ ܠܝܼ ܡܥܲܣܵܪܘܼ: ܐܹܥܲܣܲܪ ܠܵܟ.

et lapis iste, quem erexi in titulum, erit domus Dei; cunctorumque, quae dederis mihi, decimas offeram tibi”.

Եւ վէմս զոր կանգնեցի արձան` եղիցի ինձ Տուն Աստուծոյ. եւ յամենայնէ զոր տացես ինձ` տաց քեզ տասանորդս:

და ლოდი ესე, რომელ აღვდგი ძეგლად, იყოს სახლად ღმრთისა ჩემისა, და ყოვლისაგანი, რაოდენი-რაჲ მომცეს მე. ათეული მივსცე მას. 22 22

22 And this stone, which I have set for a pillar, shall be God's house: and of all that thou shalt give me I will surely give the tenth unto thee.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=e6f0265e-8d60-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display