Bibliotheca Polyglotta

ἀναβλέψας δὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ εἶδεν καὶ ἰδοὺ τρεῖς ἄνδρες εἱστήκεισαν ἐπάνω αὐτοῦ καὶ ἰδὼν προσέδραμεν εἰς συνάντησιν αὐτοῖς ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὴν γῆν

2 ܘܐܲܪܝܼܡ ܥܲܝܢܵܘ̈ܗܝ ܘܲܚܙܵܐ: ܘܗܵܐ ܬܠܵܬܼܵܐ ܓܲܒ݂ܪܝܼܢ ܩܵܝܡܝܼܢ ܠܥܸܠ ܡܸܢܹܗ: ܘܲܚܙܵܐ ܐܸܢܘܿܢ ܘܲܪܗܸܛ ܠܐܘܼܪܥܗܘܿܢ ܡ̣ܢ ܬܲܪܥܵܐ ܕܡܲܫܟܿܢܵܐ: ܘܲܣܓܸܕ݂ ܥܲܠ ܐܲܪܥܵܐ.

Cumque elevasset oculos, apparuerunt ei tres viri stantes prope eum. Quos cum vidisset, cucurrit in occursum eorum de ostio tabernaculi et adoravit in terram

Ամբարձեալ զաչս իւր եւ ետես, եւ ահա արք երեք կային ի վերոյ քան զնա. եւ իբրեւ ետես, ընթացաւ ընդ առաջ նոցա ի դրանէ խորանին իւրոյ, եւ երկիր եպագ ի վերայ երկրի:

და აღმხილველმან თუალთა მისთამან იხილა, და აჰა, სამნი კაცნი ზედა მოადგეს მას. და იხილნა რაჲ, მირბიოდა შემთხუევად მათდა კარისაგან კარვისა თჳსისა და თაყუანის-სცა ქუეყანასა ზედა. 2

2 And he lift up his eyes and looked, and, lo, three men stood by him: and when he saw them, he ran to meet them from the tent door, and bowed himself toward the ground,

ג. וַיֹּאמַר אֲדֹנָי אִם נָא מָצָאתִי חֵן בְּעֵינֶיךָ אַל נָא תַעֲבֹר מֵעַל עַבְדֶּךָ:

καὶ εἶπεν κύριε εἰ ἄρα εὗρον χάριν ἐναντίον σου μὴ παρέλθῃς τὸν παῖδά σου

3 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܡܵܪܝ: ܐܸܢ ܐܸܫܟܿܚܹܬܼ ܪܲܚܡܹܐ ܒܥܲܝܢܲܝܟ: ܠܵܐ ܬܸܥܒܲܪ ܡ̣ܢ ܥܲܒ݂ܕܵܟ.

et dixit: “Domine mi, si inveni gratiam in oculis tuis, ne transeas servum tuum;

եւ ասէ. Տէր, եթէ գտի շնորհս առաջի քո, մի՛ զանց առներ ի ծառայէ քումմէ:

და თქუა: უფალო, უკუეთუ ვპოვე სადამე მადლი წინაშე შენსა, და ნუ თანა-წარჰჴდები მონასა შენსა. 3

3 And said, My LORD, if now I have found favour in thy sight, pass not away, I pray thee, from thy servant:

ד. יֻקַּח נָא מְעַט מַיִם וְרַחֲצוּ רַגְלֵיכֶם וְהִשָּׁעֲנוּ תַּחַת הָעֵץ:

λημφθήτω δὴ ὕδωρ καὶ νιψάτωσαν τοὺς πόδας ὑμῶν καὶ καταψύξατε ὑπὸ τὸ δένδρον

4 ܐܸܣܲܒ݂ ܩܲܠܝܼܠ ܡܲܝ̈ܵܐ ܘܐܲܫܝܼܓܼܘ ܪܸܓܼܠܲܝܟܿܘܿܢ: ܘܐܸܣܬܿܡܸܟ݂ܘ ܬܚܹܝܬܼ ܐܝܼܠܵܢܵܐ.

afferatur pauxillum aquae, et lavate pedes vestros et requiescite sub arbore.

Այլ առցի սակաւ մի ջուր, եւ լուասցեն զոտս ձեր, եւ զովասջիք ընդ ծառովս:

მოვიღეთ წყალი და დაიბანნეთ ფერჴნი თქუენნი, და დაიგრილეთ ხესა ქუეშე. 4

4 Let a little water, I pray you, be fetched, and wash your feet, and rest yourselves under the tree:

ה. וְאֶקְחָה פַת לֶחֶם וְסַעֲדוּ לִבְּכֶם אַחַר תַּעֲבֹרוּ כִּי עַל כֵּן עֲבַרְתֶּם עַל עַבְדְּכֶם וַיֹּאמְרוּ כֵּן תַּעֲשֶׂה כַּאֲשֶׁר דִּבַּרְתָּ:

καὶ λήμψομαι ἄρτον καὶ φάγεσθε καὶ μετὰ τοῦτο παρελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν οὗ εἵνεκεν ἐξεκλίνατε πρὸς τὸν παῖδα ὑμῶν καὶ εἶπαν οὕτως ποίησον καθὼς εἴρηκας

5 ܘܣܲܒ݂ܘ ܦܸܬܿܬܼܵܐ ܕܠܲܚܡܵܐ ܘܲܣܡܘܿܟ݂ܘ ܠܸܒܟ݂ܘܿܢ: ܘܒ݂ܵܬܸܪܟܸܿܢ ܬܸܥܒܿܪܘܼܢ: ܡܸܛܠ ܕܗܵܟܲܢܵܐ ܥܒܲܪܬܿܘܿܢ ܥܲܠ ܥܲܒ݂ܕܟ݂ܘܿܢ: ܘܐܸܡܲܪ݂ܘ ܗܵܟܲܢܵܐ ܬܸܥܒܸܿܕ ܐܲܝܟ ܕܐܸܡܲܪܬ.

Ponamque buccellam panis, et confortate cor vestrum, postea transibitis; idcirco enim declinastis ad servum vestrum”. Qui dixerunt: “Fac ut locutus es”.

Եւ առից հաց եւ կերիջիք, եւ ապա երթիջիք զճանապարհ ձեր. փոխանակ զի դարձարուք առ ծառայ ձեր: Եւ ասեն. Այդպէս արա, որպէս ասացերդ:

და მოვიღო პური და ჭამეთ. და ამის შემდგომად წარვედით გზასა თქუენსა, რომლისაგან მოაქციეთ მონისა მიმართ თქუენისა. და ჰრქუა: ეგრე ყავ, ვითარცა სთქუ. 5

5 And I will fetch a morsel of bread, and comfort ye your hearts; after that ye shall pass on: for therefore are ye come to your servant. And they said, So do, as thou hast said.

ו. וַיְמַהֵר אַבְרָהָם הָאֹהֱלָה אֶל שָׂרָה וַיֹּאמֶר מַהֲרִי שְׁלשׁ סְאִים קֶמַח סֹלֶת לוּשִׁי וַעֲשִׂי עֻגוֹת:

καὶ ἔσπευσεν Αβρααμ ἐπὶ τὴν σκηνὴν πρὸς Σαρραν καὶ εἶπεν αὐτῇ σπεῦσον καὶ φύρασον τρία μέτρα σεμιδάλεως καὶ ποίησον ἐγκρυφίας

6 ܘܐܸܣܬܲܪܗܲܒ݂ ܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ: ܘܲܪܗܸܛ ܠܡܲܫܟܿܢܵܐ ܠܘܵܬܼ ܣܲܪܵܐ: ܘܐܸܡܲܪ݂: ܒܲܥܓܲܠ ܬܠܵܬܼ ܣܵܐܝܼ̈ܢ ܩܲܡܚܵܐ ܢܫܝܼܦܵܐ: ܠܘܼܫܝ ܘܲܥܒܸܕ݂ܝ ܪܲܥܦܵܐ.

Festinavit Abraham in tabernaculum ad Saram dixitque: “Accelera, tria sata similae commisce et fac subcinericios panes”.

Եւ պնդեցաւ Աբրահամ ի խորանն առ Սառա, եւ ասէ ցնա. Փութա թրեա գրիւս երիս ալեր նաշհոյ, եւ արա նկանս:

და შეისწრაფა აბრაჰამ კარვად სარრას მიმართ და ჰრქუა მას: ისწრაფე და შესუარე სამი საწყაული სამინდოჲ და შექმენ ყურბეულად. 6

6 And Abraham hastened into the tent unto Sarah, and said, Make ready quickly three measures of fine meal, knead it, and make cakes upon the hearth.

ז. וְאֶל הַבָּקָר רָץ אַבְרָהָם וַיִּקַּח בֶּן בָּקָר רַךְ וָטוֹב וַיִּתֵּן אֶל הַנַּעַר וַיְמַהֵר לַעֲשׂוֹת אֹתוֹ:

καὶ εἰς τὰς βόας ἔδραμεν Αβρααμ καὶ ἔλαβεν μοσχάριον ἁπαλὸν καὶ καλὸν καὶ ἔδωκεν τῷ παιδί καὶ ἐτάχυνεν τοῦ ποιῆσαι αὐτό

7 ܘܲܠܒܲܩܪܵܐ ܪܗܸܛ ܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ: ܘܲܢܣܲܒ݂ ܥܸܓܼܠܵܐ ܚܲܕ݂ ܕܫܲܡܝܼܢ ܘܛܵܒ݂: ܘܝܲܗ̄ܒܹܿܗܿ ܠܛܲܠܝܵܐ ܘܣܲܪܗܸܒ݂ ܕܢܸܥܒܿܕ݂ܝܼܘܗܝ.

Ipse vero ad armentum cucurrit et tulit inde vitulum tenerrimum et optimum deditque puero; qui festinavit et coxit illum.

Եւ յանդեայ ընթացաւ Աբրահամ, եւ առ որթ մի մատաղ եւ բարի եւ ետ ցպատանին, եւ փութացոյց վաղվաղակի հասուցանել:

და სამროწლედ მირბიოდა აბრაჰამ, მოიღო ჴბოჲ ჩჩჳლი და კეთილი და მისცა ყრმასა და ისწრაფა შექმნად მისა. 7

7 And Abraham ran unto the herd, and fetcht a calf tender and good, and gave it unto a young man; and he hasted to dress it.

ח. וַיִּקַּח חֶמְאָה וְחָלָב וּבֶן הַבָּקָר אֲשֶׁר עָשָׂה וַיִּתֵּן לִפְנֵיהֶם וְהוּא עֹמֵד עֲלֵיהֶם תַּחַת הָעֵץ וַיֹּאכֵלוּ:

ἔλαβεν δὲ βούτυρον καὶ γάλα καὶ τὸ μοσχάριον ὃ ἐποίησεν καὶ παρέθηκεν αὐτοῖς καὶ ἐφάγοσαν αὐτὸς δὲ παρειστήκει αὐτοῖς ὑπὸ τὸ δένδρον

8 ܘܲܢܣܲܒ݂ ܚܹܐܘܬܼܵܐ ܘܚܲܠܒ݂ܵܐ ܘܥܸܓܼܠܵܐ ܕܲܥܒܲܕ݂: ܘܣܵܡ ܩܕ݂ܵܡܲܝܗܘܿܢ: ܘܗܘ̤ ܩܵܐܹܡ ܗ̄ܘܵܐ ܠܥܸܠ ܡܸܢܗܘܿܢ ܬܚܹܝܬܼ ܐܝܼܠܵܢܵܐ: ܘܐܸܟܲܠܘ.

Tulit quoque butyrum et lac et vitulum, quem coxerat, et posuit coram eis. Ipse vero stabat iuxta eos sub arbore; et comederunt.

Եւ առ կոգի եւ կաթն եւ զորթն զոր հասոյց, եւ եդ առաջի նոցա եւ կերան. եւ նա կայր առաջի նոցա ընդ ծառովն:

და მოიღო ერბოჲ და სძე და ჴბოჲ, რომელი შექმნა, და დაუგო მათ და ჭამეს. ხოლო თჳთ წინა უდგა მათ ხესა ქუეშე. 8

8 And he took butter, and milk, and the calf which he had dressed, and set it before them; and he stood by them under the tree, and they did eat.

ט. וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו אַיֵּה שָׂרָה אִשְׁתֶּךָ וַיֹּאמֶר הִנֵּה בָאֹהֶל:

εἶπεν δὲ πρὸς αὐτόν ποῦ Σαρρα ἡ γυνή σου ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἰδοὺ ἐν τῇ σκηνῇ

9 ܘܐܸܡܲܪ݂ܘ ܠܹܗ: ܐܲܝܟܵܐ ܗ̄ܝܼ ܣܲܪܵܐ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܟ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܗܵܐ ܒܡܲܫܟܿܢܵܐ.

Dixeruntque ad eum: “Ubi est Sara uxor tua?”. Ille respondit: “Ecce in tabernaculo est”.

Եւ ասեն ցնա. Ո՞ւր է Սառա կին քո: Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. Ահաւանիկ ի խորանի անդ է:

და თქუა მისსა მიმართ: სადა არს სარრაჲ, ცოლი შენი? ხოლო მან მიუგო: ესერა კარავსა შინა. 9

9 And they said unto him, Where is Sarah thy wife? And he said, Behold, in the tent.

י. וַיֹּאמֶר שׁוֹב אָשׁוּב אֵלֶיךָ כָּעֵת חַיָּה וְהִנֵּה בֵן לְשָׂרָה אִשְׁתֶּךָ וְשָׂרָה שֹׁמַעַת פֶּתַח הָאֹהֶל וְהוּא אַחֲרָיו:

εἶπεν δέ ἐπαναστρέφων ἥξω πρὸς σὲ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον εἰς ὥρας καὶ ἕξει υἱὸν Σαρρα ἡ γυνή σου Σαρρα δὲ ἤκουσεν πρὸς τῇ θύρᾳ τῆς σκηνῆς οὖσα ὄπισθεν αὐτοῦ

10 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ ܡܸܗܦܲܟ ܐܸܗܦܘܿܟ ܠܘܵܬܼܵܟ݂ ܠܙܲܒ݂ܢܵܐ ܗܵܢܵܐ ܟܲܕ݂ ܗܝ̤ ܚܲܝܵܐ: ܘܢܸܗܘ̤ܐ ܒܪܵܐ ܠܣܲܪܵܐ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܟ: ܘܣܲܪܵܐ ܫܸܡܥܲܬܼ ܒܬܲܪܥܵܐ ܕܡܲܫܟܿܢܵܐ: ܘܗܘ̤ ܒܸܣܬܿܪܵܗܿ.

Cui dixit: “Revertens veniam ad te tempore isto, et habebit filium Sara uxor tua”. Quo audito, Sara risit ad ostium tabernaculi, quod erat post eum.

Եւ ասէ. Դարձեալ եկից առ քեզ ի ժամանակի յայսմիկ ի սոյն աւուրս``, եւ ունիցի որդի Սառա կին քո. եւ Սառա ունկն դնէր առ դրան խորանին, քանզի յետոյ նորա կայր:

და თქუა: შემოქცეული მოვიდე შენდა ჟამსავე ამას. და ესვას ძე სარრას, ცოლსა შენსა. ხოლო სარრას ესმა კარსა ზედა კარვისა მისისასა მყოფსა უკუანა მისსა. 10

10 And he said, I will certainly return unto thee according to the time of life; and, lo, Sarah thy wife shall have a son. And Sarah heard it in the tent door, which was behind him.

יא. וְאַבְרָהָם וְשָׂרָה זְקֵנִים בָּאִים בַּיָּמִים חָדַל לִהְיוֹת לְשָׂרָה אֹרַח כַּנָּשִׁים:

Αβρααμ δὲ καὶ Σαρρα πρεσβύτεροι προβεβηκότες ἡμερῶν ἐξέλιπεν δὲ Σαρρα γίνεσθαι τὰ γυναικεῖα

11 ܘܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܘܣܲܪܵܐ ܣܐܸܒ݂ܘ ܘܥܲܠܘ ܒܲܫܢܲܝܵ̈ܐ: ܥܒܲܪ ܡ̣ܢ ܕܲܠܡܸܗܘܵܐ ܠܣܲܪܵܐ ܐܘܼܪܚܵܐ ܕܢܸܫܹ̈ܐ.

Erant autem ambo senes provectaeque aetatis, et desierant Sarae fieri muliebria.

Եւ Աբրահամ եւ Սառա ծերացեալք էին եւ անցեալք զաւուրբք, եւ պակասեալ էր ի Սառայէ լինել ի կանանց օրինի:

ხოლო აბრაჰამ და სარრა მოხუცებულ იყვნეს, გარდასრულ დღეთა. და მოკლებულ იყო სარრა წესისაგან დედათასაჲ. 11

11 Now Abraham and Sarah were old and well stricken in age; and it ceased to be with Sarah after the manner of women.

יב. וַתִּצְחַק שָׂרָה בְּקִרְבָּהּ לֵאמֹר אַחֲרֵי בְלֹתִי הָיְתָה לִּי עֶדְנָה וַאדֹנִי זָקֵן:

ἐγέλασεν δὲ Σαρρα ἐν ἑαυτῇ λέγουσα οὔπω μέν μοι γέγονεν ἕως τοῦ νῦν ὁ δὲ κύριός μου πρεσβύτερος

12 ܘܓܸܚܟܲܬܼ ܣܲܪܵܐ ܒܠܸܒܵܗܿ ܘܐܸܡܪܲܬܼ: ܡ̣ܢ ܒܵܬܲܪ ܕܲܒ݂ܠܝܼܬܼ ܗܵܘ̇ܝܵܐ ܠܝܼ ܥܠܲܝܡܘܼܬܼܵܐ: ܘܡܵܪܝ ܣܐܸܒ݂.

Quae risit occulte dicens: “Postquam consenui, et dominus meus vetulus est, voluptas mihi erit?”.

Ծիծաղեցաւ Սառա ընդ միտս եւ ասէ. Որ ինչ ցայժմ ոչ եղեւ ինձ` ա՞րդ լինիցի``. եւ տէր իմ ծերացեալ է:

ხოლო განიცინნა სარრა მეტყუელმან: თავისა მიმართ თჳსისა: არღა სადა იქმნა ჩემდა ვიდრე აქამომდე, ხოლო უფალი ჩემი მოხუცებულ არს. 12

12 Therefore Sarah laughed within herself, saying, After I am waxed old shall I have pleasure, my lord being old also?

יג. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אֶל אַבְרָהָם לָמָּה זֶּה צָחֲקָה שָׂרָה לֵאמֹר הַאַף אֻמְנָם אֵלֵד וַאֲנִי זָקַנְתִּי:

καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Αβρααμ τί ὅτι ἐγέλασεν Σαρρα ἐν ἑαυτῇ λέγουσα ἆρά γε ἀληθῶς τέξομαι ἐγὼ δὲ γεγήρακα

13 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܡܵܪܝܵܐ ܠܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ: ܠܡܵܢܵܐ ܓܸܚܟܲܬܼ ܣܲܪܵܐ ܘܐܸܡܪܲܬܼ: ܫܲܪܝܼܪܵܐܝܼܬܼ ܐܹܠܲܕ݂ ܐܸܢܵܐ ܕܣܸܐܒܹܬܼ.

Dixit autem Dominus ad Abraham: “Quare risit Sara dicens: "Num vere paritura sum anus?"”.

Եւ ասէ Տէր ցԱբրահամ. Զի՞ է զի ծիծաղեցաւ Սառա ընդ միտս իւր եւ ասէ, թէ Արդարեւ ծնանիցի՞մ, զի ահա ես պառաւեալ եմ:

და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან აბრაამს: რად განიცინნა სარრა თავსა შორის თჳსსა მეტყუელმან: აწ სადამე ჭეშმარიტად შვა, რამეთუ მე დაბერებულ ვარ? 13

13 And the LORD said unto Abraham, Wherefore did Sarah laugh, saying, Shall I of a surety bear a child, which am old?

יד. הֲיִפָּלֵא מֵיהֹוָה דָּבָר לַמּוֹעֵד אָשׁוּב אֵלֶיךָ כָּעֵת חַיָּה וּלְשָׂרָה בֵן:

μὴ ἀδυνατεῖ παρὰ τῷ θεῷ ῥῆμα εἰς τὸν καιρὸν τοῦτον ἀναστρέψω πρὸς σὲ εἰς ὥρας καὶ ἔσται τῇ Σαρρα υἱός

14 ܪܲܒܵܐ ܗ̄ܝܼ ܨܒ݂ܘܼܬܼܵܐ ܡ̣ܢ ܡܵܪܝܵܐ: ܕܲܠܙܲܒ݂ܢܵܐ ܗܵܢܵܐ ܐܸܗܦܘܿܟ ܠܘܵܬܵܟ݂ ܟܲܕ݂ ܗܝܼ ܚܲܝܵܐ: ܘܢܸܗܘܸܐ ܒܪܵܐ ܠܣܲܪܵܐ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܟ.

Numquid Domino est quidquam difficile? Revertar ad te hoc eodem tempore, et habebit Sara filium”.

Միթէ տկարանայցէ՞ առ ի յԱստուծոյ բան. ի ժամանակի յայսմիկ դարձայց առ քեզ ի սոյն աւուրս``, եւ եղիցի Սառայի որդի:

ნუ შეუძლებელ არსა ღმრთისა მიერ ყოველი სიტყუაჲ? ჟამსა ამას მოვიქცე შენდა მომართ და იყოს სარრასა ძე. 14

14 Is any thing too hard for the LORD? At the time appointed I will return unto thee, according to the time of life, and Sarah shall have a son.

טו. וַתְּכַחֵשׁ שָׂרָה לֵאמֹר לֹא צָחַקְתִּי כִּי יָרֵאָה וַיֹּאמֶר לֹא כִּי צָחָקְתְּ:

ἠρνήσατο δὲ Σαρρα λέγουσα οὐκ ἐγέλασα ἐφοβήθη γάρ καὶ εἶπεν οὐχί ἀλλὰ ἐγέλασας

15 ܘܟܸܦܪܲܬܼ ܣܲܪܵܐ ܘܐܸܡܪܲܬܼ ܠܵܐ ܓܸܚܟܹܿܬܼ: ܡܸܛܠ ܕܕܸܚܠܲܬܼ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܵܐ: ܒܪܲܡ ܓܲܚܸܟ݂ܬܿܝ.

Negavit Sara dicens: “Non risi”, timore perterrita. Ille autem dixit: “Non; sed risisti”.

Ժխտեաց Սառա եւ ասէ, թէ Ոչ ծիծաղեցայ. քանզի երկեաւ: Եւ ասէ. Ոչ այդպէս, այլ ծիծաղեցար:

ხოლო უარ-ყო სარრა მეტყუელმან: არა განვიცინენ, რამეთუ შეეშინა. და თქუა: არა, არამედ განიცინენ. 15

15 Then Sarah denied, saying, I laughed not; for she was afraid. And he said, Nay; but thou didst laugh.

טז. וַיָּקֻמוּ מִשָּׁם הָאֲנָשִׁים וַיַּשְׁקִפוּ עַל פְּנֵי סְדֹם וְאַבְרָהָם הֹלֵךְ עִמָּם לְשַׁלְּחָם:

ἐξαναστάντες δὲ ἐκεῖθεν οἱ ἄνδρες κατέβλεψαν ἐπὶ πρόσωπον Σοδομων καὶ Γομορρας Αβρααμ δὲ συνεπορεύετο μετ᾽ αὐτῶν συμπροπέμπων αὐτούς

16 ܘܩܵܡܘ ܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ ܓܲܒ݂ܪܹ̈ܐ ܘܚܵܪܘ ܠܐܲܦܲܝ̈ ܣܕ݂ܘܿܡ: ܘܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܐܸܙܲܠ ܥܲܡܗܘܿܢ ܕܢܸܠܘܸܐ ܐܸܢܘܿܢ.

Cum ergo surrexissent inde viri, direxerunt oculos contra Sodomam; et Abraham simul gradiebatur deducens eos.

Եւ յարուցեալ անտի արանցն հայեցան ընդ երեսս Սոդոմացւոց եւ Գոմորացւոց``. եւ Աբրահամ երթայր ընդ նոսա յուղարկել զնոսա:

ხოლო აღდგეს კაცნი იგი მიერ და შთახედნეს პირსა ზედა სოდომთა და გომორთასა და აბრაჰამ თანა-ვიდოდა მათ თანა, წარმგზავნელი მათი. 16

16 And the men rose up from thence, and looked toward Sodom: and Abraham went with them to bring them on the way.

יז. וַיהֹוָה אָמָר הַמֲכַסֶּה אֲנִי מֵאַבְרָהָם אֲשֶׁר אֲנִי עֹשֶׂה:

ὁ δὲ κύριος εἶπεν μὴ κρύψω ἐγὼ ἀπὸ Αβρααμ τοῦ παιδός μου ἃ ἐγὼ ποιῶ

17 ܘܡܵܪܝܵܐ ܐܸܡܲܪ: ܡܟܲܣܸܐ ܐ̄ܢܵܐ ܡ̣ܢ ܥܲܒ݂ܕܲܝ ܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܡܸܕܸܡ ܕܥܵܒܸܕ݂ ܐ̄ܢܵܐ.

Dixitque Dominus: “Num celare potero Abraham, quae gesturus sum,

Եւ ասէ Տէր. Միթէ թաքո՞ւստ ինչ իցէ յԱբրահամէ ծառայէ իմմէ`` զոր ինչ գործելոց եմ:

ხოლო უფალმან თქუა: არა დავფარო-ა მე პირისაგან აბრაჰამ, მონისა ჩემისა, რომელსა ვჰყოფ მე. 17

17 And the LORD said, Shall I hide from Abraham that thing which I do;

יח. וְאַבְרָהָם הָיוֹ יִהְיֶה לְגוֹי גָּדוֹל וְעָצוּם וְנִבְרְכוּ בוֹ כֹּל גּוֹיֵי הָאָרֶץ:

Αβρααμ δὲ γινόμενος ἔσται εἰς ἔθνος μέγα καὶ πολύ καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν αὐτῷ πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς

18 ܘܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܡܸܗܘܵܐ ܢܸܗܘܸܐ ܠܥܲܡܵܐ ܪܲܒܵܐ ܘܣܲܓܿܝܼܐܵܐ: ܘܢܸܬܼܒܲܪܟ݂ܘܼܢ ܒܹܗ ܟܠܗܘܿܢ ܥܲܡܡܹ̈ܐ ܕܐܲܪܥܵܐ.

cum futurus sit in gentem magnam ac robustissimam, et benedicendae sint in illo omnes nationes terrae?

Այլ Աբրահամ լինելով լինիցի յազգ մեծ եւ ի բազում, եւ օրհնեսցին ի նա ամենայն ազգք երկրի:

ხოლო აბრაჰამ ქმნილ იყოს ნათესავად დიდად და მრავლად და იკურთხეოდიან მის-და-მი ყოველნი წარმართნი ქუეყანისანი. 18

18 Seeing that Abraham shall surely become a great and mighty nation, and all the nations of the earth shall be blessed in him?

יט. כִּי יְדַעְתִּיו לְמַעַן אֲשֶׁר יְצַוֶּה אֶת בָּנָיו וְאֶת בֵּיתוֹ אַחֲרָיו וְשָׁמְרוּ דֶּרֶךְ יְהֹוָה לַעֲשׂוֹת צְדָקָה וּמִשְׁפָּט לְמַעַן הָבִיא יְהֹוָה עַל אַבְרָהָם אֵת אֲשֶׁר דִּבֶּר עָלָיו:

ᾔδειν γὰρ ὅτι συντάξει τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ καὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ μετ᾽ αὐτόν καὶ φυλάξουσιν τὰς ὁδοὺς κυρίου ποιεῖν δικαιοσύνην καὶ κρίσιν ὅπως ἂν ἐπαγάγῃ κύριος ἐπὶ Αβρααμ πάντα ὅσα ἐλάλησεν πρὸς αὐτόν

19 ܡܸܛܠ ܕܝܵܕܲܥ ܐ̄ܢܵܐ ܠܹܗ: ܕܲܡܦܲܩܸܕ݂ ܠܲܒ݂ܢܵܘ̈ܗܝ ܘܠܼܲܒ݂ܢܲܝ̈ ܒܲܝܬܹܿܗ ܡ̣ܢ ܒܵܬܼܪܹܗ: ܕܢܸܛܪܘܼܢ ܐܘܼܪܚܵܬܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ: ܠܡܸܥܒܲܕ݂ ܙܲܕܝܼܩܘܼܬܼܵܐ ܘܕ݂ܝܼܢܵܐ ܡܸܛܠ ܕܢܲܝܬܹܿܐ ܡܵܪܝܵܐ ܥܲܠ ܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܡܸܕܸܡ ܕܐܸܡܲܪ ܥܠܵܘܗܝ.

Nam elegi eum, ut praecipiat filiis suis et domui suae post se, ut custodiant viam Domini et faciant iustitiam et iudicium, ut adducat Dominus super Abraham omnia, quae locutus est ad eum”.

Քանզի գիտէի եթէ պատուիրեսցէ որդւոց իւրոց եւ տան իւրոյ յետ իւր` պահել զճանապարհս Տեառն եւ առնել զարդարութիւն եւ զիրաւունս. եւ ածցէ Տէր Աստուած ի վերայ Աբրահամու զամենայն զոր խօսեցաւ ընդ նմա:

რამეთუ უწყოდეს, ვითარმედ ამცნოს ძეთა მისთა და სახლსა მისსა მის თანა და იცნან გზანი უფლისანი, რამეთუ ძეთა მისთა ქმნად სიმართლისა და მშჯავრისა, რათა მოაწივნეს უფალმან აბრაჰამის ზედა ყოველი, რაოდენი თქუნა მისსა მიმართ. 19

19 For I know him, that he will command his children and his household after him, and they shall keep the way of the LORD, to do justice and judgment; that the LORD may bring upon Abraham that which he hath spoken of him.

כ. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה זַעֲקַת סְדֹם וַעֲמֹרָה כִּי רָבָּה וְחַטָּאתָם כִּי כָבְדָה מְאֹד:

εἶπεν δὲ κύριος κραυγὴ Σοδομων καὶ Γομορρας πεπλήθυνται καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα

20 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܡܵܪܝܵܐ: ܓܥܵܬܼܵܐ ܕܲܣܕ݂ܘܿܡ ܘܲܕ݂ܥܵܡܘܿܪܵܐ ܥܸܠܲܬܼ ܩܕ݂ܵܡܲܝ: ܘܲܚܛܵܗܲܝܗܘܿܢ ܛܵܒ݂ ܥܫܸܢܘ.

Dixit itaque Dominus: “Clamor contra Sodomam et Gomorram multiplicatus est, et peccatum eorum aggravatum est nimis.

Եւ ասէ Տէր. Աղաղակ Սոդոմացւոց եւ Գոմորացւոց յաճախեաց, եւ մեղք նոցա մեծացան յոյժ:

და თქუა უფალმან ღმერთმან: ღაღადებაჲ სოდომთა და გომორთა განმრავლდა ჩემდა მომართ, ცოდვანი მათნი დიდ არიან ფრიად. 20

20 And the LORD said, Because the cry of Sodom and Gomorrah is great, and because their sin is very grievous;

כא. אֵרֲדָה נָּא וְאֶרְאֶה הַכְּצַעֲקָתָהּ הַבָּאָה אֵלַי עָשׂוּ כָּלָה וְאִם לֹא אֵדָעָה:

καταβὰς οὖν ὄψομαι εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται εἰ δὲ μή ἵνα γνῶ

21 ܐܸܚܘܿܬܼ ܘܐܸܚܙܸܐ: ܐܸܢ ܐܲܝܟ ܓܥܵܬܼܵܐ ܕܥܸܠܲܬܼ ܠܘܵܬܼܝ ܥܒܸܕ݂ܘ ܘܫܲܡܠܝܼܘ. ܘܐܸܢ ܠܵܐ: ܐܸܕܲܥ.

Descendam et videbo utrum clamorem, qui venit ad me, opere compleverint an non; sciam”.

Եւ արդ իջեալ տեսից եթէ ըստ աղաղակին նոցա որ յիսն հասանէ` վճարիցե՞ն. ապա թէ ոչ` զի գիտացից:

გარდავიდე უკუე, ვიხილო, უკუეთუ ღაღადებისაებრ მათისა მომავლისა იქცევიან, და, უკუეთუ არა, რათა ვცნა. 21

21 I will go down now, and see whether they have done altogether according to the cry of it, which is come unto me; and if not, I will know.

כב. וַיִּפְנוּ מִשָּׁם הָאֲנָשִׁים וַיֵּלְכוּ סְדֹמָה וְאַבְרָהָם עוֹדֶנּוּ עֹמֵד לִפְנֵי יְהֹוָה:

καὶ ἀποστρέψαντες ἐκεῖθεν οἱ ἄνδρες ἦλθον εἰς Σοδομα Αβρααμ δὲ ἦν ἑστηκὼς ἐναντίον κυρίου

22 ܘܐܸܬܼܦܢܝܼܘ ܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ ܓܲܒ݂ܪܹ̈ܐ ܘܐܸܙܲܠܘ ܠܲܣܕ݂ܘܿܡ: ܘܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܥܕܲܟܹܿܝܐ ܩܵܐܹܡ ܗ̄ܘܵܐ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ.

Converteruntque se inde viri et abierunt Sodomam; Abraham vero adhuc stabat coram Domino.

Եւ դարձեալ անտի արանցն եկին ի Սոդոմ. եւ Աբրահամ կայր առաջի Տեառն:

და მოაქციეს კაცთა მიერ და მოვიდეს სოდომად. და აბრაჰამ მერმე იყო-ღა მდგომარე წინაშე უფლისა ღმრთისა. 22

22 And the men turned their faces from thence, and went toward Sodom: but Abraham stood yet before the LORD.

כג. וַיִּגַּשׁ אַבְרָהָם וַיֹּאמַר הַאַף תִּסְפֶּה צַדִּיק עִם רָשָׁע:

καὶ ἐγγίσας Αβρααμ εἶπεν μὴ συναπολέσῃς δίκαιον μετὰ ἀσεβοῦς καὶ ἔσται ὁ δίκαιος ὡς ὁ ἀσεβής

23 ܘܲܩܪܸܒ݂ ܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܘܐܸܡܲܪ݂: ܒܚܲܕ݂ ܪܘܼܓܼܙܵܐ ܡܵܘܒܸܿܕ݂ ܐܲܢ̄ܬ ܙܲܕܝܼܩܵܐ ܥܲܡ ܚܲܛܵܝܵܐ.

Et appropinquans ait: “Numquid vere perdes iustum cum impio?

Եւ մատուցեալ Աբրահամ ասէր. Միթէ կորուսանիցե՞ս զարդարն ընդ ամպարշտին, եւ լինիցի՞ արդարն իբրեւ զամպարիշտն:

და მიეახლა აბრაჰამ და ჰრქუა: ნუ თანა წარსწყმედ მართალსა უღმრთოთა თანა და იყოს მართალი, ვითარცა უღმრთოჲ? 23

23 And Abraham drew near, and said, Wilt thou also destroy the righteous with the wicked?

כד. אוּלַי יֵשׁ חֲמִשִּׁים צַדִּיקִם בְּתוֹךְ הָעִיר הַאַף תִּסְפֶּה וְלֹא תִשָּׂא לַמָּקוֹם לְמַעַן חֲמִשִּׁים הַצַּדִּיקִם אֲשֶׁר בְּקִרְבָּהּ:

ἐὰν ὦσιν πεντήκοντα δίκαιοι ἐν τῇ πόλει ἀπολεῖς αὐτούς οὐκ ἀνήσεις πάντα τὸν τόπον ἕνεκεν τῶν πεντήκοντα δικαίων ἐὰν ὦσιν ἐν αὐτῇ

24 ܐܸܢ ܐܝܼܬܼ ܚܲܡܫܝܼܢ ܙܲܕܝܼܩܝܼܢ ܒܓ݂ܵܘ ܩܪܝܼܬܼܵܐ: ܒܪܘܼܓܼܙܵܐ ܚܲܕ݂ ܡܵܘܒܸܿܕ ܐܲܢ̄ܬ: ܘܠܵܐ ܫܵܒܸܩ ܐܲܢ̄ܬ ܠܐܲܬܼܪܵܐ: ܡܸܛܠ ܚܲܡܫܝܼܢ ܙܲܕܝܼܩܝܼܢ ܕܲܒ݂ܓ݂ܵܘܵܗܿ.

Si forte fuerint quinquaginta iusti in civitate, vere perdes et non parces loco illi propter quinquaginta iustos, si fuerint in eo?

Եթէ իցեն յիսուն արդար ի քաղաքի, կորուսանիցե՞ս զնոսա, եւ ո՞չ ներիցես ամենայն տեղեացն վասն յիսուն արդարոյն եթէ իցեն ի նմա:

უკუეთუ იყუნენ ერგასისნი მართალნი, წარწყმედ-ა მათ? არა ჰრიდო-ა ყოველსა მას ადგილსა ერგასისთა მართალთა ძლით, უკუეთუ იყვნენ მას შინა? 24

24 Peradventure there be fifty righteous within the city: wilt thou also destroy and not spare the place for the fifty righteous that are therein?

כה. חָלִלָה לְּךָ מֵעֲשׂת כַּדָּבָר הַזֶּה לְהָמִית צַדִּיק עִם רָשָׁע וְהָיָה כַצַּדִּיק כָּרָשָׁע חָלִלָה לָּךְ הֲשֹׁפֵט כָּל הָאָרֶץ לֹא יַעֲשֶׂה מִשְׁפָּט:

μηδαμῶς σὺ ποιήσεις ὡς τὸ ῥῆμα τοῦτο τοῦ ἀποκτεῖναι δίκαιον μετὰ ἀσεβοῦς καὶ ἔσται ὁ δίκαιος ὡς ὁ ἀσεβής μηδαμῶς ὁ κρίνων πᾶσαν τὴν γῆν οὐ ποιήσεις κρίσιν

25 ܚܵܣ ܠܵܟ݂ ܕܬܸܥܒܸܿܕ݂ ܦܸܬܼܓ݂ܵܡܵܐ ܗܵܢܵܐ: ܕܬܸܩܛܘܿܠ ܙܲܟܵܝܵܐ ܥܲܡ ܚܲܝܵܒ݂ܵܐ: ܘܢܸܗܘܸܐ ܙܲܟܵܝܵܐ ܐܲܝܟ ܚܲܝܵܒ݂ܵܐ: ܚܵܣ ܠܵܟ݂ ܕܲܝܵܢܵܐ ܕܟ݂ܠܵܗ ܐܲܪܥܵܐ : ܠܵܐ ܢܸܬܼܥܒܸܕ݂ ܕܝܼܢܵܐ ܗܵܢܵܐ.

Absit a te, ut rem hanc facias et occidas iustum cum impio, fiatque iustus sicut impius; absit a te. Nonne iudex universae terrae faciet iudicium?”.

Քաւ լիցի քեզ առնել զայն բան. սպանանել զարդարն ընդ ամպարշտի, եւ լինիցի արդարն իբրեւ զամպարիշտն. քաւ լիցի քեզ որ դատիս զամենայն երկիր, մի՛ արասցես զայն դատաստան:

არა სადა ჰყო შორის სიტყჳსა მისებრ მოკუდინებაჲ მართლისა უღმრთოთა თანა და იყოს მართალი, ვითარცა უღმრთოჲ? ნუ სადა რომელი სჯი ყოველსა ქუეყანასა, ნუ ჰყოფ სასჯელსა. 25

25 That be far from thee to do after this manner, to slay the righteous with the wicked: and that the righteous should be as the wicked, that be far from thee: Shall not the Judge of all the earth do right?

כו. וַיֹּאמֶר יְהֹוָה אִם אֶמְצָא בִסְדֹם חֲמִשִּׁים צַדִּיקִם בְּתוֹךְ הָעִיר וְנָשָׂאתִי לְכָל הַמָּקוֹם בַּעֲבוּרָם:

εἶπεν δὲ κύριος ἐὰν εὕρω ἐν Σοδομοις πεντήκοντα δικαίους ἐν τῇ πόλει ἀφήσω πάντα τὸν τόπον δι᾽ αὐτούς

26 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܡܵܪܝܵܐ: ܐܸܢ ܐܸܫܟܲܚ ܒܲܣܕ݂ܘܿܡ ܚܲܡܫܝܼܢ ܙܲܕܝܼܩܝܼܢ ܒܓ݂ܵܘ ܩܪܝܼܬܼܵܐ: ܐܸܫܒܿܘܿܩ ܠܟ݂ܠܹܗܿ ܐܲܬܼܪܵܐ ܡܸܛܠܵܬܼܗܘܿܢ.

Dixitque Dominus: “Si invenero Sodomae quinquaginta iustos in medio civitatis, dimittam omni loco propter eos”.

Եւ ասէ Տէր. Եթէ գտցի ի Սոդոմ յիսուն արդար ի քաղաքի անդ, թողացուցից ամենայն տեղեացն վասն նոցա:

და თქუა უფალმან ღმერთმან: უკუეთუ იყვნენ ერგასისნი მართალნი სოდომთ ქალაქთა შინა, დაუტეო ყოველი ადგილი მათთჳს. 26

26 And the LORD said, If I find in Sodom fifty righteous within the city, then I will spare all the place for their sakes.

כז. וַיַּעַן אַבְרָהָם וַיֹּאמַר הִנֵּה נָא הוֹאַלְתִּי לְדַבֵּר אֶל אֲדֹנָי וְאָנֹכִי עָפָר וָאֵפֶר:

καὶ ἀποκριθεὶς Αβρααμ εἶπεν νῦν ἠρξάμην λαλῆσαι πρὸς τὸν κύριον ἐγὼ δέ εἰμι γῆ καὶ σποδός

27 ܘܲܥܢܵܐ ܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܘܐܸܡܲܪ݂: ܗܵܐ ܫܲܪܝܼܬܼ ܠܲܡܡܲܠܵܠܘܼ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܸܢܵܐ ܥܲܦܪܵܐ ܐ̄ܢܵܐ ܘܩܸܛܡܵܐ.

Respondensque Abraham ait: “Ecce coepi loqui ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis.

Պատասխանի ետ Աբրահամ եւ ասէ. Այժմ սկսայ խօսել ընդ Տեառն, բայց ես հող եմ եւ մոխիր:

და მიმგებელმან აბრაჰამ თქუა: აწ ვიწყე სიტყუად უფლისა მიმართ, ხოლო მე ვარ მიწაჲ და ნაცარ. 27

27 And Abraham answered and said, Behold now, I have taken upon me to speak unto the LORD, which am but dust and ashes:

כח. אוּלַי יַחְסְרוּן חֲמִשִּׁים הַצַּדִּיקִם חֲמִשָּׁה הֲתַשְׁחִית בַּחֲמִשָּׁה אֶת כָּל הָעִיר וַיֹּאמֶר לֹא אַשְׁחִית אִם אֶמְצָא שָׁם אַרְבָּעִים וַחֲמִשָּׁה:

ἐὰν δὲ ἐλαττονωθῶσιν οἱ πεντήκοντα δίκαιοι πέντε ἀπολεῖς ἕνεκεν τῶν πέντε πᾶσαν τὴν πόλιν καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπολέσω ἐὰν εὕρω ἐκεῖ τεσσαράκοντα πέντε

28 ܘܐܸܢ ܚܲܣܝܼܪܝܼܢ ܡ̣ܢ ܚܲܡܫܝܼܢ ܙܲܕܝܼܩܝܼܢ ܚܲܡܫܵܐ: ܡܚܲܒܸܿܠ ܐܲܢ̄ܬ ܡܸܛܠ ܚܲܡܫܵܐ ܟܠܵܗܿ ܩܪܝܼܬܼܵܐ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܵܐ ܐܹܚܲܒܸܿܠ ܐܸܢ ܐܸܫܟܲܚ ܬܲܡܵܢ ܐܲܪܒܿܥܝܼܢ ܘܚܲܡܫܵܐ.

Quid, si forte minus quinquaginta iustis quinque fuerint? Delebis propter quinque universam urbem?”. Et ait: “Non delebo, si invenero ibi quadraginta quinque”.

Եթէ պակասիցեն քան զյիսուն արդար հնգիւ չափ, կորուսանիցե՞ս վասն հնգիցն զամենայն քաղաքն: Եւ ասէ. Ոչ կորուսից, եթէ գտցի անդ քառասուն եւ հինգ:

უკუეთუ შემცირდენ ერგასისნი მართალნი ორმეოცდახუთად, წარსწყმიდო-ა ორმეოცდახუთთათჳს ყოველი ქალაქი? და თქუა: უკუეთუ ვპოვნე მუნ ორმეოცდახუთნი, არა წარვწყმიდო. 28

28 Peradventure there shall lack five of the fifty righteous: wilt thou destroy all the city for lack of five? And he said, If I find there forty and five, I will not destroy it.

כט. וַיֹּסֶף עוֹד לְדַבֵּר אֵלָיו וַיֹּאמַר אוּלַי יִמָּצְאוּן שָׁם אַרְבָּעִים וַיֹּאמֶר לֹא אֶעֱשֶׂה בַּעֲבוּר הָאַרְבָּעִים:

καὶ προσέθηκεν ἔτι λαλῆσαι πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ τεσσαράκοντα καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν τεσσαράκοντα

29 ܘܐܵܘܣܸܦ ܬܒ݂ܘܼ ܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܠܡܹܐܡܲܪ ܠܹܗ: ܘܐܸܢ ܡܸܫܬܲܟ݂ܚܝܼܢ ܬܲܡܵܢ ܐܲܪܒܿܥܝܼܢ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܵܐ ܐܹܚܲܒܸܿܠ ܐܸܢ ܐܸܫܟܲܚ ܬܲܡܵܢ ܐܲܪܒܿܥܝܼܢ.

Rursumque locutus est ad eum: “Si forte inventi fuerint ibi quadraginta?”. Ait: “Non percutiam propter quadraginta”.

Եւ յաւել եւս խօսել ընդ նմա եւ ասէ. Իսկ եթէ գտցի անդ քառասուն: Եւ ասէ. Ոչ կորուսից վասն քառասնիցն:

და შესძინა მერმე სიტყუად მისსა მიმართ და თქუა: უკუეთუ იყვნენ ორმეოცნი? და თქუა: არა წარვწყმიდო ორმეოცთათჳს. 29

29 And he spake unto him yet again, and said, Peradventure there shall be forty found there. And he said, I will not do it for forty's sake.

ל. וַיֹּאמֶר אַל נָא יִחַר לַאדֹנָי וַאֲדַבֵּרָה אוּלַי יִמָּצְאוּן שָׁם שְׁלשִׁים וַיֹּאמֶר לֹא אֶעֱשֶׂה אִם אֶמְצָא שָׁם שְׁלשִׁים:

καὶ εἶπεν μή τι κύριε ἐὰν λαλήσω ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ τριάκοντα καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπολέσω ἐὰν εὕρω ἐκεῖ τριάκοντα

30 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܵܐ ܢܸܬܼܒܿܐܸܫ ܠܡܵܪܝܵܐ ܘܐܹܡܲܠܸܠ: ܘܐܸܢ ܡܸܫܬܲܟ݂ܚܝܼܢ ܬܲܡܵܢ ܬܠܵܬܼܝܼܢ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܵܐ ܐܹܚܲܒܸܿܠ ܐܸܢ ܐܸܫܟܲܚ ܬܲܡܵܢ ܬܠܵܬܼܝܼܢ.

“Ne, quaeso, inquit, indignetur Dominus meus, si loquar. Si forte ibi inventi fuerint triginta?”. Respondit: “Non faciam, si invenero ibi triginta”.

Եւ ասէ. Միթէ իցէ՞ ինչ, Տէր,`` եթէ խօսիցիմ: Իսկ եթէ գտցի անդ երեսուն: Եւ ասէ. Ոչ կորուսից, եթէ գտցի անդ երեսուն:

და თქუა: ნურას, უფალო, უკუეთუ ვიტყოდი-ღა: იპოვნენ თუ მუნ ოცდაათნი? და თქუა: არა წარვწყმიდო ოცდაათთათჳს. 30

30 And he said unto him, Oh let not the LORD be angry, and I will speak: Peradventure there shall thirty be found there. And he said, I will not do it, if I find thirty there.

לא. וַיֹּאמֶר הִנֵּה נָא הוֹאַלְתִּי לְדַבֵּר אֶל אֲדֹנָי אוּלַי יִמָּצְאוּן שָׁם עֶשְׂרִים וַיֹּאמֶר לֹא אַשְׁחִית בַּעֲבוּר הָעֶשְׂרִים:

καὶ εἶπεν ἐπειδὴ ἔχω λαλῆσαι πρὸς τὸν κύριον ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ εἴκοσι καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν εἴκοσι

31 ܘܐܸܡܲܪ݂ ܗܵܐ ܫܲܪܝܼܬܼ ܠܲܡܡܲܠܵܠܘܼ ܩܕ݂ܵܡ ܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܸܢ ܡܸܫܬܲܟ݂ܚܝܼܢ ܬܲܡܵܢ ܥܸܣܪܝܼܢ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܵܐ ܐܹܚܲܒܸܿܠ ܡܸܛܠ ܥܸܣܪܝܼܢ.

“Ecce, ait, coepi loqui ad Dominum meum. Si forte inventi fuerint ibi viginti?”. Dixit: “Non interficiam propter viginti”.

Եւ ասէ. Որովհետեւ կալայ խօսել ընդ Տեառն. եթէ գտցի անդ քսան: Եւ ասէ. Ոչ կորուսից վասն քսանիցն:

და თქუა: ვინათგან მაქუს სიტყუად უფლისა მიმართ ჩემისა და თქუა: უკუეთუ იყვნენ მუნ ოცნი? და თქუა: არა წარვწყმიდო ოცთათჳს. 31

31 And he said, Behold now, I have taken upon me to speak unto the LORD: Peradventure there shall be twenty found there. And he said, I will not destroy it for twenty's sake.

לב. וַיֹּאמֶר אַל נָא יִחַר לַאדֹנָי וַאֲדַבְּרָה אַךְ הַפַּעַם אוּלַי יִמָּצְאוּן שָׁם עֲשָׂרָה וַיֹּאמֶר לֹא אַשְׁחִית בַּעֲבוּר הָעֲשָׂרָה:

καὶ εἶπεν μή τι κύριε ἐὰν λαλήσω ἔτι ἅπαξ ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ δέκα καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν δέκα

32 ܘܐܸܡܲܪ݂: ܠܵܐ ܢܸܬܼܒܿܐܸܫ ܠܡܵܪܝܵܐ ܘܐܹܡܲܠܸܠ. ܒܲܠܚܘܿܕ݂ ܙܒܲܢ̄ܬܵܐ ܗܵܕܹܐ: ܘܐܸܢ ܡܸܫܬܲܟ݂ܚܝܼܢ ܬܲܡܵܢ ܥܸܣܪܵܐ. ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܵܐ ܐܹܚܲܒܸܿܠ ܡܸܛܠ ܥܸܣܪܵܐ.

“Obsecro, inquit, ne irascatur Dominus meus, si loquar adhuc semel. Si forte inventi fuerint ibi decem?”. Dixit: “Non delebo propter decem”.

Եւ ասէ. Միթէ իցէ՞ ինչ, Տէր``, եթէ խօսեցայց եւս մեւս անգամ. եթէ գտանիցի անդ տասն: Եւ ասէ. Ոչ կորուսից վասն տասանցն:

და თქუა: ნუ რაჲ, უფალო, უკუეთუ ვიტყოდი მერმე ერთგზის-ღა და იპოვნენ თუ ათნი? და თქუა: არა წარვწყმიდო ათთათჳს. 32

32 And he said, Oh let not the LORD be angry, and I will speak yet but this once: Peradventure ten shall be found there. And he said, I will not destroy it for ten's sake.

לג. וַיֵּלֶךְ יְהֹוָה כַּאֲשֶׁר כִּלָּה לְדַבֵּר אֶל אַבְרָהָם וְאַבְרָהָם שָׁב לִמְקֹמוֹ:

ἀπῆλθεν δὲ κύριος ὡς ἐπαύσατο λαλῶν τῷ Αβρααμ καὶ Αβρααμ ἀπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ

33 ܘܐܸܙܲܠ ܡܵܪܝܵܐ ܟܲܕ݂ ܫܲܠܸܡ ܠܲܡܡܲܠܵܠܘܼ ܥܲܡ ܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ: ܘܐܲܒ݂ܪܵܗܵܡ ܗܦܲܟ ܠܐܲܬܼܪܹܗܿ.

Abiit Dominus, postquam cessavit loqui ad Abraham; et ille reversus est in locum suum.

Եւ գնաց Տէր իբրեւ լռեաց ի խօսելոյ անտի ընդ Աբրահամու, եւ Աբրահամ դարձաւ ի տեղի իւր:

და წარვიდა უფალი, ვითარცა დასცხრა ზრახჳსაგან აბრაჰამისსა. და მიიქცია ადგიდ თჳსსა. 33

33 And the LORD went his way, as soon as he had left communing with Abraham: and Abraham returned unto his place.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=e64ae8a5-8d60-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display