Bibliotheca Polyglotta

და ჰრქუა უფალმან აბრაჰამს: გამოვედ ქუეყანისაგან შენისა, და ნათესავისაგან შენისა და სახლისაგან მამისა შენისა და მოვედ ქუეყანად, რომელიცა გიჩუენო შენ. 1

1 Now the LORD had said unto Abram, Get thee out of thy country, and from thy kindred, and from thy father's house, unto a land that I will shew thee:

ב. וְאֶעֶשְׂךָ לְגוֹי גָּדוֹל וַאֲבָרֶכְךָ וַאֲגַדְּלָה שְׁמֶךָ וֶהְיֵה בְּרָכָה:

καὶ ποιήσω σε εἰς ἔθνος μέγα καὶ εὐλογήσω σε καὶ μεγαλυνῶ τὸ ὄνομά σου καὶ ἔσῃ εὐλογητός

2 ܘܐܸܥܒܿܕ݂ܵܟ݂ ܠܥܲܡܵܐ ܪܲܒܵܐ: ܘܐܹܒܲܪܟ݂ܵܟ݂ ܘܐܵܘܪܸܒ݂ ܫܡܵܟ: ܘܲܗܘ̤ܝܼ ܒܪܝܼܟ.

Faciamque te in gentem magnam et benedicam tibi et magnificabo nomen tuum, erisque in benedictionem.

Եւ արարից զքեզ յազգ մեծ, եւ օրհնեցից զքեզ, եւ մեծացուցից զանուն քո. եւ եղիցես օրհնեալ:

და გყო შენ ნათესავად დიდად, და გაკურთხო შენ, და განვადიდო სახელი შენი და იყო კურთხეულ. 2

2 And I will make of thee a great nation, and I will bless thee, and make thy name great; and thou shalt be a blessing:

ג. וַאֲבָרְכָה מְבָרֲכֶיךָ וּמְקַלֶּלְךָ אָאֹר וְנִבְרְכוּ בְךָ כֹּל מִשְׁפְּחֹת הָאֲדָמָה:

καὶ εὐλογήσω τοὺς εὐλογοῦντάς σε καὶ τοὺς καταρωμένους σε καταράσομαι καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς

3 ܘܐܹܒܲܪܸܟ ܡܒܲܪ̈ܟ݂ܵܢܲܝܟ: ܘܲܡܠܝܼܛܵܢܲܝ̈ܟ ܐܹܠܘܼܛ: ܘܢܸܬܼܒܲܪܟ݂ܵܢ ܒܵܟ݂ ܟܠܗܹܝܢ ܫܲܪ̈ܒ݂ܵܬܼܵܐ ܕܐܲܪܥܵܐ: ܘܲܒ݂ܙܲܪܥܵܟ.

Benedicam benedicentibus tibi et maledicentibus tibi maledicam, atque in te benedicentur universae cognationes terrae!”.

Եւ օրհնեցից զօրհնիչս քո, եւ զանիծիչս քո անիծից. եւ օրհնեսցին ի քեզ ամենայն ազգք երկրի:

და ვაკურთხნე მაკურთხეველნი შენნი და მწყევარნი შენნი ვწყევნე. და იკურთხეოდიან შენდამი ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი. 3

3 And I will bless them that bless thee, and curse him that curseth thee: and in thee shall all families of the earth be blessed.

ד. וַיֵּלֶךְ אַבְרָם כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר אֵלָיו יְהֹוָה וַיֵּלֶךְ אִתּוֹ לוֹט וְאַבְרָם בֶּן חָמֵשׁ שָׁנִים וְשִׁבְעִים שָׁנָה בְּצֵאתוֹ מֵחָרָן:

καὶ ἐπορεύθη Αβραμ καθάπερ ἐλάλησεν αὐτῷ κύριος καὶ ᾤχετο μετ᾽ αὐτοῦ Λωτ Αβραμ δὲ ἦν ἐτῶν ἑβδομήκοντα πέντε ὅτε ἐξῆλθεν ἐκ Χαρραν

4 ܘܲܥܒܲܕ ܐܲܒ݂ܪܵܡ ܐܲܝܟ ܕܐܸܡܲܪ ܠܹܗ ܡܵܪܝܵܐ: ܘܐܸܙܲܠ ܥܲܡܹܗ ܠܘܿܛ: ܘܐܲܒ݂ܪܵܡ ܒܲܪ ܫܲܒ݂ܥܝܼܢ ܗ̄ܘܵܐ ܘܚܲܡܸܫ ܫܢ̈ܝܼܢ ܟܲܕ݂ ܢܦܲܩ ܡ̣ܢ ܚܵܪܲܢ.

Egressus est itaque Abram, sicut praeceperat ei Dominus, et ivit cum eo Lot. Septuaginta quinque annorum erat Abram, cum egrederetur de Charran.

Եւ գնաց Աբրամ որպէս խօսեցաւ ընդ նմա Աստուած. երթայր ընդ նմա եւ Ղովտ. եւ Աբրամ էր ամաց եւթանասուն եւ հնգից յորժամ ել ի Խառանէ:

და გამოვიდა აბრაამ, ვითარცა ამცნო მას უფალმან, და ჰყუა მის თანა ლოთ, ხოლო აბრაამ იყო წლისა სამეოცდაათხუთმეტისა, რაჟამს გამოვიდა ხარანით. 4

4 So Abram departed, as the LORD had spoken unto him; and Lot went with him: and Abram was seventy and five years old when he departed out of Haran.

ה. וַיִּקַּח אַבְרָם אֶת שָׂרַי אִשְׁתּוֹ וְאֶת לוֹט בֶּן אָחִיו וְאֶת כָּל רְכוּשָׁם אֲשֶׁר רָכָשׁוּ וְאֶת הַנֶּפֶשׁ אֲשֶׁר עָשׂוּ בְחָרָן וַיֵּצְאוּ לָלֶכֶת אַרְצָה כְּנַעַן וַיָּבֹאוּ אַרְצָה כְּנָעַן:

καὶ ἔλαβεν Αβραμ τὴν Σαραν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὸν Λωτ υἱὸν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶν ὅσα ἐκτήσαντο καὶ πᾶσαν ψυχήν ἣν ἐκτήσαντο ἐν Χαρραν καὶ ἐξήλθοσαν πορευθῆναι εἰς γῆν Χανααν καὶ ἦλθον εἰς γῆν Χανααν

5 ܘܲܕ݂ܒܲܪ ܐܲܒ݂ܪܵܡ ܠܣܲܪܲܝ ܐܲܢ̄ܬܿܬܹܗ: ܘܲܠܠܘܿܛ ܒܲܪ ܐܲܚܘܼܗܝ: ܘܲܠܟ݂ܠܹܗ ܩܸܢܝܵܢܗܘܿܢ ܕܲܩܢܵܘ: ܘܢܲܦ̮ܫܵ̈ܬܼܵܐ ܕܲܥܒܲܕ݂ܘ ܒܚܵܪܲܢ: ܘܲܢܦܲܩܘ ܠܡܹܐܙܲܠ ܠܐܲܪܥܵܐ ܕܲܟ݂ܢܲܥܢ: ܘܐܸܬܼܵܘ ܠܐܲܪܥܵܐ ܕܲܟ݂ܢܲܥܢ.

Tulitque Sarai uxorem suam et Lot filium fratris sui universamque substantiam, quam acquisiverant, et animas, quas fecerant in Charran, et egressi sunt, ut irent in terram Chanaan; et venerunt in terram Chanaan.

Եւ առ Աբրամ զՍարա զկին իւր, եւ զՂովտ զեղբօրորդի իւր, եւ զամենայն զինչս իւրեանց զոր ստացան, եւ զամենայն ոգիս զոր ստացան ի Խառան, եւ ելին գնալ յերկիրն Քանանացւոց. եւ եկին յերկիրն Քանանու:

და მიიყუანა აბრაამ სარა, ცოლი თჳსი, და ლოთ ძე, ძმისა თჳსისა, და ყოველი საქონელი მათი, რაოდენი მოიგეს. და ყოველი სული, რომელი მოიგეს ხარანს, და გამოვიდეს წარსლვად ქუეყანად ქანანისა და მოვიდეს ქუეყანად ქანანისა. 5

5 And Abram took Sarai his wife, and Lot his brother's son, and all their substance that they had gathered, and the souls that they had gotten in Haran; and they went forth to go into the land of Canaan; and into the land of Canaan they came.

ו. וַיַּעֲבֹר אַבְרָם בָּאָרֶץ עַד מְקוֹם שְׁכֶם עַד אֵלוֹן מוֹרֶה וְהַכְּנַעֲנִי אָז בָּאָרֶץ:

καὶ διώδευσεν Αβραμ τὴν γῆν εἰς τὸ μῆκος αὐτῆς ἕως τοῦ τόπου Συχεμ ἐπὶ τὴν δρῦν τὴν ὑψηλήν οἱ δὲ Χαναναῖοι τότε κατῴκουν τὴν γῆν

6 ܘܲܥܒܲܪ ܐܲܒ݂ܪܵܡ ܒܐܲܪܥܵܐ : ܥܕܲܡܵܐ ܠܐܲܬܼܪܵܐ ܕܲܫܟܹܝܡ: ܘܲܥܕܲܡܵܐ ܠܒܲܠܘܼܛܵܐ ܕܡܲܡܪܹ̈ܐ: ܘܲܟ݂ܢܲܥܢܵܝܹ̈ܐ ܥܕܲܟܹܿܝܠ ܝܵܬܼܒܿܝܼܢ ܒܐܲܪܥܵܐ.

Pertransivit Abram terram usque ad locum Sichem, usque ad Quercum Moreh. Chananaeus autem tunc erat in terra.

Եւ շրջեցաւ Աբրամ յերկրին` ընդ երկայնութիւն նորա մինչեւ ի տեղին ի Սիւքեմ, ի կաղնին բարձր. բայց Քանանացիք բնակեալ էին յայնժամ յերկրին:

და განვლო აბრაამ ქუეყანაჲ იგი სიგრძედ მიმართ მისა ვიდრე ადგიდმდე სჳქემისა, მუხასა თანა მაღალსა, ხოლო ქანანელნი მკჳდრ იყვნეს მაშინ მას ქუეყანასა. 6

6 And Abram passed through the land unto the place of Sichem, unto the plain of Moreh. And the Canaanite was then in the land.

ז. וַיֵּרָא יְהֹוָה אֶל אַבְרָם וַיֹּאמֶר לְזַרְעֲךָ אֶתֵּן אֶת הָאָרֶץ הַזֹּאת וַיִּבֶן שָׁם מִזְבֵּחַ לַיהֹוָה הַנִּרְאֶה אֵלָיו:

καὶ ὤφθη κύριος τῷ Αβραμ καὶ εἶπεν αὐτῷ τῷ σπέρματί σου δώσω τὴν γῆν ταύτην καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ Αβραμ θυσιαστήριον κυρίῳ τῷ ὀφθέντι αὐτῷ

7 ܘܐܸܬܼܓܿܠܝܼ ܡܵܪܝܵܐ ܥܲܠ ܐܲܒ݂ܪܵܡ: ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ : ܠܙܲܪܥܲܟ ܐܸܬܿܠܝܼܗܿ ܐܲܪܥܵܐ ܗܵܕܹܐ. ܘܲܒ݂ܢܵܐ ܬܲܡܵܢ ܡܲܕ݂ܒܚܵܐ ܠܡܵܪܝܵܐ: ܕܐܸܬܼܓܿܠܝܼ ܥܠܵܘܗܝ.

Apparuit autem Dominus Abram et dixit ei: “Semini tuo dabo terram hanc”. Qui aedificavit ibi altare Domino, qui apparuerat ei.

Եւ երեւեցաւ Տէր Աբրամու, եւ ասէ ցնա. Զաւակի քում տաց զերկիրս զայս: Եւ շինեաց անդ Աբրամ սեղան Տեառն որ երեւեցաւ նմա:

და გამოუჩნდა უფალი აბრაამს და ჰრქუა მას: თესლსა შენსა მივსცე ქუეყანა ესე და აღუშენა მუნ აბრაამ საკურთხეველი უფალსა გამოჩინებულსა მისდა. 7

7 And the LORD appeared unto Abram, and said, Unto thy seed will I give this land: and there builded he an altar unto the LORD, who appeared unto him.

ח. וַיַּעְתֵּק מִשָּׁם הָהָרָה מִקֶּדֶם לְבֵית אֵל וַיֵּט אָהֳלֹה בֵּית אֵל מִיָּם וְהָעַי מִקֶּדֶם וַיִּבֶן שָׁם מִזְבֵּחַ לַיהֹוָה וַיִּקְרָא בְּשֵׁם יְהֹוָה:

καὶ ἀπέστη ἐκεῖθεν εἰς τὸ ὄρος κατ᾽ ἀνατολὰς Βαιθηλ καὶ ἔστησεν ἐκεῖ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ Βαιθηλ κατὰ θάλασσαν καὶ Αγγαι κατ᾽ ἀνατολάς καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ θυσιαστήριον τῷ κυρίῳ καὶ ἐπεκαλέσατο ἐπὶ τῷ ὀνόματι κυρίου

8 ܘܫܲܢܝܼ ܡ̣ܢ ܬܲܡܵܢ ܠܛܘܼܪܵܐ: ܡ̣ܢ ܡܲܕ݂ܢܚܵܐ ܠܒܹܝܬܼ ܐܹܝܠ: ܘܲܢܩܲܫ ܡܲܫܟܿܢܹܗ: ܒܹܝܬܼ ܐܹܝܠ ܡ̣ܢ ܡܲܥܪܒ݂ܵܐ: ܘܥܵܝ ܡ̣ܢ ܡܲܕ݂ܢܚܵܐ : ܘܲܒ݂ܢܵܐ ܬܲܡܵܢ ܡܲܕ݂ܒܚܵܐ ܠܡܵܪܝܵܐ: ܘܲܩܪܵܐ ܒܲܫܡܹܗ ܕܡܵܪܝܵܐ.

Et inde transgrediens ad montem, qui erat contra orientem Bethel, tetendit ibi tabernaculum suum ab occidente habens Bethel et ab oriente Hai; aedificavit quoque ibi altare Domino et invocavit nomen Domini.

Եւ մեկնեցաւ անտի ի լեառնն ընդ արեւելս ի Բեթէլ. եւ եհար անդ զխորան իւր ի Բեթէլ, յանդիման ծովուն եւ Անգէի ընդ արեւելս``. եւ շինեաց անդ սեղան Տեառն, եւ կոչեաց յանուն Տեառն:

წარიტრა მუნ მთად მიმართ აღმოსავალით კერძო ბეთელს და აღდგა მუნ კარავი თჳსი ბეთელს შინა ზღჳთ კერძო და ანგეთ, აღმოსავლით კერძო. და აღუშენა მუნ საკურთხეველი უფალსა და ხადოდა სახელსა ზედა უფლისასა: 8

8 And he removed from thence unto a mountain on the east of Bethel, and pitched his tent, having Bethel on the west, and Hai on the east: and there he builded an altar unto the LORD, and called upon the name of the LORD.

ט. וַיִּסַּע אַבְרָם הָלוֹךְ וְנָסוֹעַ הַנֶּגְבָּה:

καὶ ἀπῆρεν Αβραμ καὶ πορευθεὶς ἐστρατοπέδευσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ

9 ܘܲܫܩܲܠ ܐܲܒ݂ܪܵܡ ܘܐܸܙܲܠ: ܘܡܲܫܩܠܵܢܹܗ ܠܬܲܝܡܢܵܐ.

Perrexitque Abram de mansione in mansionem usque ad Nageb.

Եւ չուեաց Աբրամ, գնաց բնակեցաւ յանապատի:

და აღიტრა აბრაამ და წარსლვით ილაშქრა უდაბნოსა შინა. 9

9 And Abram journeyed, going on still toward the south.

י. וַיְהִי רָעָב בָּאָרֶץ וַיֵּרֶד אַבְרָם מִצְרַיְמָה לָגוּר שָׁם כִּי כָבֵד הָרָעָב בָּאָרֶץ:

καὶ ἐγένετο λιμὸς ἐπὶ τῆς γῆς καὶ κατέβη Αβραμ εἰς Αἴγυπτον παροικῆσαι ἐκεῖ ὅτι ἐνίσχυσεν ὁ λιμὸς ἐπὶ τῆς γῆς

10 ܘܲܗ̤ܘܵܐ ܟܲܦܢܵܐ ܒܐܲܪܥܵܐ: ܘܲܢܚܸܬܼ ܐܲܒ݂ܪܵܡ ܠܡܸܨܪܹܝܢ ܠܡܸܥܡܲܪ ܬܲܡܵܢ: ܡܸܛܠ ܕܐܲܥܫܸܢ ܟܲܦܢܵܐ ܛܵܒ݂ ܒܐܲܪܥܵܐ.

Facta est autem fames in terra; descenditque Abram in Aegyptum, ut peregrinaretur ibi; praevaluerat enim fames in terra.

Եւ եղեւ սով յերկրին, եւ էջ Աբրամ յԵգիպտոս բնակել անդ պանդխտութեամբ, զի զօրացաւ սով յերկրին:

და იქმნა სიყმილი ქუეყანასა ზედა და შთავიდა აბრაამ შთასლვად ეგჳპტეს მსხემობად მუნ, რამეთუ განძლიერდა სიყმილი ქუეყანასა ზედა. 10

10 And there was a famine in the land: and Abram went down into Egypt to sojourn there; for the famine was grievous in the land.

יא. וַיְהִי כַּאֲשֶׁר הִקְרִיב לָבוֹא מִצְרָיְמָה וַיֹּאמֶר אֶל שָׂרַי אִשְׁתּוֹ הִנֵּה נָא יָדַעְתִּי כִּי אִשָּׁה יְפַת מַרְאֶה אָתְּ:

ἐγένετο δὲ ἡνίκα ἤγγισεν Αβραμ εἰσελθεῖν εἰς Αἴγυπτον εἶπεν Αβραμ Σαρα τῇ γυναικὶ αὐτοῦ γινώσκω ἐγὼ ὅτι γυνὴ εὐπρόσωπος εἶ

11 ܘܲܗܘ̤ܵܐ ܕܟܲܕ݂ ܩܲܪܝܼܒ݂ ܠܡܸܥܲܠ ܠܡܸܨܪܹܝܢ : ܐܸܡܲܪ ܠܣܲܪܲܝ ܐܲܢ̄ܬܿܬܹܗ : ܗܵܐ ܝܵܕܲܥ ܐ̄ܢܵܐ ܕܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ ܫܲܦܝܼܪܵܐ ܒܚܸܙܘܵܐ ܐܲܢ̄ܬ.

Cumque prope esset, ut ingrederetur Aegyptum, dixit Sarai uxori suae: “Novi quod pulchra sis mulier

Եւ եղեւ իբրեւ մերձեցաւ Աբրամ մտանել յԵգիպտոս, եւ ասէ ցՍարա ցկին իւր. Գիտեմ զի կին գեղեցիկ ես դու:

ხოლო იყო, რაჟამს მიეახლა აბრაამ შთასლვად ეგჳპტედ, ჰრქუა აბრაამ სარას, ცოლსა თჳსსა: უწყი, რამეთუ დედაკაცი პირკეთილი ხარ შენ; 11

11 And it came to pass, when he was come near to enter into Egypt, that he said unto Sarai his wife, Behold now, I know that thou art a fair woman to look upon:

יב. וְהָיָה כִּי יִרְאוּ אֹתָךְ הַמִּצְרִים וְאָמְרוּ אִשְׁתּוֹ זֹאת וְהָרְגוּ אֹתִי וְאֹתָךְ יְחַיּוּ:

ἔσται οὖν ὡς ἂν ἴδωσίν σε οἱ Αἰγύπτιοι ἐροῦσιν ὅτι γυνὴ αὐτοῦ αὕτη καὶ ἀποκτενοῦσίν με σὲ δὲ περιποιήσονται

12 ܘܟܲܕ݂ ܢܸܚܙܘܼܢܹܟ݂ܝ ܡܸܨܪ̈ܵܝܹܐ: ܢܹܐܡܪܘܼܢ ܐܲܢ̄ܬܿܬܹܗ ܗܝܼ ܗܵܕܹܐ. ܩܵܛܠܝܼܢ ܠܝܼ. ܘܠܹܟ݂ܝ ܡܲܚܹܝܢ.

et quod, cum viderint te Aegyptii, dicturi sunt: "Uxor ipsius est"; et interficient me et te reservabunt.

Արդ եղիցի եթէ տեսանիցեն Եգիպտացիքն, եւ ասիցեն թէ Կին նորա է սա. եւ սպանանիցեն զիս, եւ զքեզ ապրեցուցանիցեն:

იყოს უკუე, ვითარცა გიხილონ შენ მეგჳპტელთა, თქუან, ვითარმედ: ცოლი მისი არს ისი და მომკლან მე, ხოლო შენ გიგულონ. 12

12 Therefore it shall come to pass, when the Egyptians shall see thee, that they shall say, This is his wife: and they will kill me, but they will save thee alive.

יג. אִמְרִי נָא אֲחֹתִי אָתְּ לְמַעַן יִיטַב לִי בַעֲבוּרֵךְ וְחָיְתָה נַפְשִׁי בִּגְלָלֵךְ:

εἰπὸν οὖν ὅτι ἀδελφὴ αὐτοῦ εἰμι ὅπως ἂν εὖ μοι γένηται διὰ σέ καὶ ζήσεται ἡ ψυχή μου ἕνεκεν σοῦ

13 ܐܸܡܲܪܝ ܕܚܵܬܹܗ ܐ̄ܢܵܐ: ܡܸܛܠ ܕܢܸܛܐܲܒ݂ ܠܝܼ ܡܸܛܠܵܬܹܟ݂ܝ: ܘܬܸܚܸܐ ܢܲܦ̮ܫܝ ܡܸܛܠܵܬܹܟ݂ܝ.

Dic ergo, obsecro te, quod soror mea sis, ut bene sit mihi propter te, et vivat anima mea ob gratiam tui”.

Ասասցես թէ Քոյր նորա եմ. զի բարի լիցի ինձ վասն քո, եւ կեցցէ անձն իմ յաղագս քո:

თქუ, უკუე ვითარმედ: დაჲ მისი ვარ, რათა კეთილი მეყოს შენ მიერ და ცხონდეს სული ჩემი შენ ძლით. 13

13 Say, I pray thee, thou art my sister: that it may be well with me for thy sake; and my soul shall live because of thee.

יד. וַיְהִי כְּבוֹא אַבְרָם מִצְרָיְמָה וַיִּרְאוּ הַמִּצְרִים אֶת הָאִשָּׁה כִּי יָפָה הִוא מְאֹד:

ἐγένετο δὲ ἡνίκα εἰσῆλθεν Αβραμ εἰς Αἴγυπτον ἰδόντες οἱ Αἰγύπτιοι τὴν γυναῖκα ὅτι καλὴ ἦν σφόδρα

14 ܘܲܗܘ̤ܵܐ ܕܟܲܕ݂ ܥܲܠ ܐܲܒ݂ܪܵܡ ܠܡܸܨܪܹܝܢ: ܚܙܵܐܘܼܗܿ ܡܸܨܪ̈ܵܝܹܐ ܠܐܲܢ̄ܬܿܬܹܗ ܕܫܲܦܝܼܪܵܐ ܗ̄ܝܼ ܛܵܒ݂.

Cum itaque ingressus esset Abram Aegyptum, viderunt Aegyptii mulierem quod esset pulchra nimis,

Եւ եղեւ իբրեւ եմուտ Աբրամ յԵգիպտոս, եւ տեսեալ Եգիպտացւոցն զկինն զի գեղեցիկ էր յոյժ:

და იყო, რაჟამს შევიდა აბრაამ ეგჳპტედ, იხილეს მეგჳპტელთა დედაკაცი იგი, რამეთუ შუენიერ იყო ფრიად. 14

14 And it came to pass, that, when Abram was come into Egypt, the Egyptians beheld the woman that she was very fair.

טו. וַיִּרְאוּ אֹתָהּ שָׂרֵי פַרְעֹה וַיְהַלֲלוּ אֹתָהּ אֶל פַּרְעֹה וַתֻּקַּח הָאִשָּׁה בֵּית פַּרְעֹה:

καὶ εἶδον αὐτὴν οἱ ἄρχοντες Φαραω καὶ ἐπῄνεσαν αὐτὴν πρὸς Φαραω καὶ εἰσήγαγον αὐτὴν εἰς τὸν οἶκον Φαραω

15 ܘܲܚܙܵܐܘܼܗܿ ܪܵܘܪ̈ܒ݂ܵܢܲܝ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܫܲܒܿܚܘܼܗܿ ܩܕ݂ܵܡ ܦܸܪܥܘܿܢ: ܘܐܸܬܿܕܲܒ݂ܪܲܬܼ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ ܠܘܵܬܼ ܦܸܪܥܘܿܢ.

et viderunt eam principes pharaonis et laudaverunt eam apud illum; et sublata est mulier in domum pharaonis.

Տեսին զնա եւ իշխանքն փարաւոնի, եւ գովեցին զնա առաջի փարաւոնի, եւ տարան զնա ի տուն փարաւոնի:

და მხილველთა მისთა მთავართა ფარაოჲსთა აქეს იგი წინაშე ფარაოსა, და შეიყუანეს იგი სახლსა ფარაოსსა. 15

15 The princes also of Pharaoh saw her, and commended her before Pharaoh: and the woman was taken into Pharaoh's house.

טז. וּלְאַבְרָם הֵיטִיב בַּעֲבוּרָהּ וַיְהִי לוֹ צֹאן וּבָקָר וַחֲמֹרִים וַעֲבָדִים וּשְׁפָחֹת וַאֲתֹנֹת וּגְמַלִּים:

καὶ τῷ Αβραμ εὖ ἐχρήσαντο δι᾽ αὐτήν καὶ ἐγένοντο αὐτῷ πρόβατα καὶ μόσχοι καὶ ὄνοι παῖδες καὶ παιδίσκαι ἡμίονοι καὶ κάμηλοι

16 ܘܠܲܐܒ݂ܪܵܡ ܛܐܸܒ݂ ܡܸܛܠܵܬܼܵܗ: ܘܲܗܘ̤ܵܘ ܠܹܗ ܥܵ̈ܢܵܐ : ܘܬܼܵܘܪܹ̈ܐ : ܘܚܸܡܪܵ̈ܐ : ܘܥܲܒ݂ܕܹ̈ܐ: ܘܐܲܡܗܵܬܼܵܐ: ܘܐܲܬܵܢܹ̈ܐ: ܘܓܲܡܠܹ̈ܐ.

Abram vero bene usus est propter illam; fueruntque ei oves et boves et asini et servi et famulae et asinae et cameli.

Եւ Աբրամու բարիս առնէին վասն նորա. եւ եղեն նորա խաշինք, անդեայք եւ էշք, ծառայք եւ աղախնայք, ջորիք եւ ուղտք:

და აბრაამს კეთილსა უყოფდეს მის ძლით და იქმნნეს მისსა ცხოვარი და ზროხები და ვირნი და მონანი და მჴევალნი, კერძოვირნი და აქლემნი. 16

16 And he entreated Abram well for her sake: and he had sheep, and oxen, and he asses, and menservants, and maidservants, and she asses, and camels.

יז. וַיְנַגַּע יְהֹוָה אֶת פַּרְעֹה נְגָעִים גְּדֹלִים וְאֶת בֵּיתוֹ עַל דְּבַר שָׂרַי אֵשֶׁת אַבְרָם:

καὶ ἤτασεν ὁ θεὸς τὸν Φαραω ἐτασμοῖς μεγάλοις καὶ πονηροῖς καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ περὶ Σαρας τῆς γυναικὸς Αβραμ

17 ܘܲܡܚܵܐ ܡܵܪܝܵܐ ܠܦܸܪܥܘܿܢ ܡܲܚ̈ܘܵܬܼܵܐ ܪܵܘܼܪ̈ܒ݂ܵܬܼܵܐ: ܠܹܗ ܘܠܲܒ݂ܢܲܝ̈ ܒܲܝܬܹܗ: ܡܸܛܠ ܣܲܪܲܝ ܐܲܢ̄ܬܿܬܹܗ ܕܐܲܒ݂ܪܵܡ.

Flagellavit autem Dominus pharaonem plagis maximis et domum eius propter Sarai uxorem Abram.

Եւ պատժեաց Աստուած զփարաւոն պատժօք մեծամեծօք եւ չարօք`` եւ զտուն նորա վասն Սարայի կնոջն Աբրամու:

და განცადა უფალმან ფარაოჲ განცდითა დიდ-დიდებითა და ბოროტებითა და სახლი მისი სარრასთჳს, ცოლისა აბრაამისისა. 17

17 And the LORD plagued Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai Abram's wife.

יח. וַיִּקְרָא פַרְעֹה לְאַבְרָם וַיֹּאמֶר מַה זֹּאת עָשִׂיתָ לִּי לָמָּה לֹא הִגַּדְתָּ לִּי כִּי אִשְׁתְּךָ הִוא:

καλέσας δὲ Φαραω τὸν Αβραμ εἶπεν τί τοῦτο ἐποίησάς μοι ὅτι οὐκ ἀπήγγειλάς μοι ὅτι γυνή σού ἐστιν

18 ܘܲܩܪܵܐ ܦܸܪܥܘܿܢ ܠܐܲܒ݂ܪܵܡ ܘܐܸܡܲܪ݂ ܠܹܗ: ܡܲܢܘܼ ܗܵܢܵܐ ܕܲܥܒܲܕܿܬܿ ܠܝܼ: ܠܡܵܢܵܐ ܠܵܐ ܚܵܘܝܼܬܵܢܝ ܕܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܟ݂ ܗ̄ܝܼ.

Vocavitque pharao Abram et dixit ei: “Quidnam est hoc quod fecisti mihi? Quare non indicasti mihi quod uxor tua esset?

Կոչեաց փարաւոն զԱբրամ, եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ գործեցեր զայդ ընդ իս, զի ոչ պատմեցեր եթէ կին քո է:

და მოუწოდა ფარაო აბრაამს და ჰრქუა მას: რაჲ ესე მიყავ მე? რამეთუ არა მითხარ მე, ვითარმედ ცოლი ჩემი არს. 18

18 And Pharaoh called Abram and said, What is this that thou hast done unto me? why didst thou not tell me that she was thy wife?

יט. לָמָה אָמַרְתָּ אֲחֹתִי הִוא וָאֶקַּח אֹתָהּ לִי לְאִשָּׁה וְעַתָּה הִנֵּה אִשְׁתְּךָ קַח וָלֵךְ:

ἵνα τί εἶπας ὅτι ἀδελφή μού ἐστιν καὶ ἔλαβον αὐτὴν ἐμαυτῷ εἰς γυναῖκα καὶ νῦν ἰδοὺ ἡ γυνή σου ἐναντίον σου λαβὼν ἀπότρεχε

19 ܘܲܠܡܵܢܵܐ ܐܸܡܲܪܬ ܕܚܵܬܼ ܗ̄ܝܼ: ܘܲܢܣܸܒ݂ܬܵܗ ܠܝܼ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܐ: ܗܵܫܵܐ ܗܵܐ ܐܲܢ̄ܬܿܬܼܵܟ݂ ܕܒܲܪ ܘܙܸܠ.

Quam ob causam dixisti esse sororem tuam, ut tollerem eam mihi in uxorem? Nunc igitur, ecce coniux tua: accipe eam et vade!”.

Ընդէ՞ր ասացեր թէ Քոյր իմ է, եւ առի զդա ինձ կնութեան. եւ արդ աւանիկ կին քո առաջի քո. առ եւ գնա ի բաց:

რად თქუ, დაჲ ჩემი არს, და მოვიყუანე თავისა ჩემისა ცოლად? და აჰა ცოლი შენი წინაშე შენსა, მიიყუანე და განისწრაფე. 19

19 Why saidst thou, She is my sister? so I might have taken her to me to wife: now therefore behold thy wife, take her, and go thy way.

כ. וַיְצַו עָלָיו פַּרְעֹה אֲנָשִׁים וַיְשַׁלְּחוּ אֹתוֹ וְאֶת אִשְׁתּוֹ וְאֶת כָּל אֲשֶׁר לוֹ:

καὶ ἐνετείλατο Φαραω ἀνδράσιν περὶ Αβραμ συμπροπέμψαι αὐτὸν καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ πάντα ὅσα ἦν αὐτῷ καὶ Λωτ μετ᾽ αὐτοῦ

20 ܘܲܦܩܲܕ݂ ܥܠܵܘܗܝ ܦܸܪܥܘܿܢ ܓܲܒ݂ܪܹ̈ܐ ܘܫܲܕܿܪܹܗ ܠܹܗ ܘܠܲܐܢ̄ܬܿܬܹܗ ܘܲܠܟ݂ܠ ܕܐܝܼܬܼ ܠܹܗ.

Praecepitque pharao super Abram viris; et deduxerunt eum et uxorem illius et omnia, quae habebat.

Եւ պատուէր ետ արանց վասն Աբրամու յուղարկել զնա եւ զկին նորա եւ զամենայն որ ինչ էր նորա, եւ զՂովտ ընդ նմա:

ჰრქუა ფარაო კაცთა აბრაამისთა თანა განვლინებად მისსა ცოლი-ცა მისი და ყოველნი, რაოდენნი იყუნეს მისნი, და ლოთ მის თანა. 20

20 And Pharaoh commanded his men concerning him: and they sent him away, and his wife, and all that he had.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=e5f5671e-8d60-11e4-856a-001cc4ddf0f4

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display