Halfdan hét ſonr Eysteins konongs er konongdom (19) toc eptir hann.
Hann var callaðr Halfdan (20) hiɴ mildi oc hinn matar illi. Sva (21) er ſagt at hann gaf þar i mála mǫnnom (22) ſínom jam marga gullpeɴinga, ſem (23) aþrir konongar ſilfr-(24)-penninga. eɴ hann (25) ſvelti menn at mat.
Hann var hermaðr (26) micill, oc var lꜹngom i vikingo (27) oc fecc sér fiár.
Hann atti Hlíf (28) dóttor Dags konongs af Veſtmꜹrom. (29)
Holltar a veſtfolld var (71,1) hǫfoðbr hans. þar varð hann ſottdꜹðr. oc (2) er hann heygðr a baʀo.
Hálfdan hét sonr Eysteins konungs, er konungdóm tók eptir hann.
Hann var kallaðr Hálfdan inn mildi ok inn matarilli. Svá er sagt, at hann gaf þar í mála mǫnnum sínum jammarga gullpenninga sem aðrir konungar silfrpenninga, en hann svelti menn at mat.
Hann var hermaðr mikill ok var lǫngum í víkingu ok fekk sér fjár.
Hann átti Hlíf, dóttur Dags konungs af Vestmǫrum.
Holtar á Vestfold var hǫfuðbœr hans. Þar (79) varð hann sóttdauðr, ok er hann heygðr á Borró.
Halvdan heitte son til kong Øystein, som tok kongedøme etter han;
han vart kalla Halvdan den milde og mat-ille. Dei segjer, at han gav mennane sine likso mange gullpengar i løn, som andre kongar gav sylvpengar, men at han svelte folk med kosten.
Han var ein stor hermann og var lengi i viking og fekk seg rikdom.
Han var gift med Liv, dotter til kong Dag paa Vestmar.
Holtar paa Vestfold var hovudgarden hans; der sottdøydde han og er hauglagd paa Borro.
Kong Øisteins søn hed Halvdan, som tog kongedømme efter ham;
han blev kaldet den gavmilde og madknappe. Saa er sagt, at han gav sine mænd i sold ligesaa mange guldpenninger, som andre konger gav sølvpenninger, men han sultede dem i mad.
Han var en stor hærmand, som var længe i viking og vandt sig gods.
Han egtede Liv, datter af kong Dag af Vestmare.
Holtar paa Vestfold var hans hovedgaard; der døde han sottedød, og han er haugsat paa Borro.
King Eystein's son was called Halvdan, who took the kingdom after him;
he was called the Generous and the Food-stinter, for it is said that to keep his men he gave them as many gold pennies as other kings gave silver pennies but he starved them in food.
He was a great warrior, he was often for a long time on viking raids, and he won goods for himself.
He married Liv, the daughter of King Dag of Vestmare.
His chief town was Holtar in Vestfold; there he died (34) in his bed and he was buried in a howe in Borro.
Complete text