You are here: BP HOME > LON > Snorri-Edda > fulltext
Snorri-Edda

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionPrologue
Click to Expand/Collapse OptionGylfaginning
Click to Expand/Collapse OptionSkáldskaparmál
Click to Expand/Collapse OptionHáttatal
Ocean 
 
 
Hver ró sævar heiti?  Hann heitir marr, ægir, gymir, hlér, haf, leið, ver, salt, lǫgr, grœðir, 
LX. “What are the names of the Sea?  It is called Ocean, Main, Wintry, Lee, Deep, Way, Weir, Salt, Lake, Furtherer. 
   
sem Arnórr kvað ok fyrr var ritat:
(344) Nemi drótt hvé sæ sótti
snarlyndr konungr jarla.
(93,1) Eigi þraut við ægi
óvæginn fram bægja. 
As Arnórr sang, and as we have written above:
Let men hear how the Earls’ King,
Hardy of mind, the Sea sought;
The overwhelming Ruler
Failed not to resist the Main. 
 
Hér er nefndr sær ok svá ægir. 
Here it is named Sea, and Main also. 
 
Marr, sem Hornklofi kvað:
(345) Þá er út á mar mœtir
mannskœðr lagar tanna
ræsinaðr til rausnar
rak vébrautar Nǫkkva. 
“Ocean, as Hornklofi sang:
When the man-scathing Meeter
Of the Mansion of the Rock-Reefs
(217,1) Thrust the Forecastle-Adder
And the skiff out on the Ocean. 
 
Lǫgr er ok hér nefndr. 
In the following verse it is called Lake as well: 
 
Svá kvað Einarr:
(346) Lǫgr þvær flaust en fagrir
— flóðs vaskar brim stóðum —
þar er sær á hlið hvára
hlymr, veðrvitar glymja. 
thus sang Einarr:
The Lake doth bathe the vessel,
Where the sea ‘gainst each side beateth,
And the bright wind-vanes rattle;
The surf washes the Flood-Steeds. 
 
Hér er flóð kallat. 
Here it is called Flood also. 
 
Svá kvað Refr, sem fyrr var ritat:
(347) Fœrir bjǫrn, þar er bára
brestr, undinna festa
opt í Ægis kjapta
úrsvǫl Gymis vǫlva. 
Thus sang Refr, as was said before:
Wintry One’s wet-cold Spae-Wife
Wiles the Bear of Twisted Cables
Oft into Ægir’s wide jaws,
Where the angry billow breaketh. 
 
Haf, sem Hallvarðr kvað:
(348) Vestr léztu í haf, hristir,
harðviggs, sikulgjarðar,
umbands allra landa,
íss, framstafni vísat. 
Deep, as Hallvardr sang:
The Sword-Shaker bids be pointed
The prow of the hardy ship-steed
Westward in the girdle
Of all lands, the Watery Deep. 
 
Leið, sem hér er:
(349) Erum á leið frá láði
liðnir Finnum skriðnu.
Austr sé ek fjǫll af flausta
ferli geisla merluð. 
Way, as here:
On our course from land we glided;
On the Way to the coast of Finland:
I see from the Ship’s Road, eastward,
The fells with radiance gleaming. 
 
Sem Egill kvað, ver: (94,1)
(350) Vestr fer ek of ver
en ek Viðris ber
munstrandar mar.
Svá er mitt of far. 
Weir, as Egill sang:
(218,1) I sailed o’er the Weir
To the West: I bear
Odin’s Heart-Sea.
So it stands with me. 
 
Marr, sem Einarr kvað:
(351) Kaldr þvær marr und mildum
mart dœgr viðu svarta
— grefr élsnúin — jǫfri —
álmsorg Manar þjálma. 
Ocean, as Einarr sang:
Many a day the cold Ocean
Washes the swarthy deck-planks
’Neath the gracious Prince; and Snow-Storm
Furrows Mona’s Girdle. 
 
Salt, sem Arnórr kvað:
(352) Salt skar húfi héltum
hraustr þjóðkonungr austan.
Báru brimlogs rýri
brún veðr at Sigtúnum. 
Salt, as Arnórr sang:
The hardy King the Salt plowed
From the east with hull ice-laden:
Brown tempests tossed the Lessener
Of Surf-Gold toward Sigtún. 
 
Grœðir, sem Bǫlverkr kvað:
(353) Leiðangr bjóttu af láði
— lǫgr gekk of skip — fǫgru.
Gjálfrstóðum reistu grœði
glæstum ár it næsta. 
Furtherer, as Bölverkr sang:
Thou didst summon from fair Norway
A levy the next season,
With Din-Surf’s ships the Furtherer
Didst shear; o’er decks the sea poured. 
 
Hér er ok gjálfr kallat særinn. 
Here the sea is called Din-Surf also. 
 
Víðir, sem kvað Refr:
(354) Barðristinn nemr brjósti
borðheim drasill skorðu
— nauð þolir viðr — en víði
verpr inn of þrǫm stinnan. 
Wide One, as Refr sang:
To its breast the Stay’s steed taketh
The Home of Planks, beak-furrowed,
And tosses the Wide One over
The hard side; the wood suffers. 
 
Húmr, sem Brennu-Njáll kvað:
(355) Senn jósu vér, svanni,
sextán en brim vexti
— dreif á hafskips húfa
húm — í fjórum rúmum. 
(219,1) Dusky One, as Njáll of the Burning sang:
We sixteen pumped, my Lady,
In four oar-rooms, but the surge waxed:
The Dusky One beat over
The hull of the driven sea-ship. 
 
(95,1) Þessi eru enn sævar heiti svá at rétt er at kenna til skips eða gulls: 
These are other names for the Sea, such as it is proper to use in periphrasing ships or gold. 
 
Rán, er sagt er at var kona Ægis, svá sem hér er:
(356) Hrauð í himin upp glóðum
hafs; gekk sær af afli;
bǫrð hygg ek at ský skerðu;
skaut Ránar vegr mána. 
“Rán, it is said, was Ægir’s wife, even as is written here:
To the sky shot up the Deep’s Gledes,
With fearful might the sea surged:
Methinks our stems the clouds cut,--
Rán’s Road to the moon soared upward. 
 
Dœtr þeira Ægis ok Ránar eru níu ok eru nǫfn þeira fyrr rituð: Himinglæva, Dúfa, Blóðughadda, Hefring, Uðr, Hrǫnn, Bylgja, Drǫfn, Kólga. 
The daughters of Ægir and Rán are nine, and their names are recorded before: Himinglæva, Dúfa, Blódughadda, Hefring, Udr, Hrönn, Bylgja, Dröfn, Kólga. 
 
Einarr Skúlason talði í þessi vísu er fyrr var ritat —
(357) œsir hvast at hraustum
Himinglæva þyt sævar — sex nǫfn þeira: Himinglæva, Uðr, Dúfa, Blóðughadda, Kólga, Hefring. 
Einarr Skúlason recorded the names of six of them in this stanza, beginning:
Himinglæva sternly stirreth,
And fiercely, the sea’s wailing. 
 
Hrǫnn, sem Valgarðr kvað:
(358) Lauðr var lagt í beðja,
lék sollit haf golli,
en herskipum hrannir
hǫfuð ógurlig þógu. 
Welling Wave, as Valgardr sang:
Foam rested in the Sea’s bed:
Swollen with wind, the deep played,
(220,1) And the Welling Waves were washing
The awful heads of the war-ships. 
 
Bylgja, sem Óttarr svarti kvað:
(359) Skáruð skǫfnu stýri
— skaut — sylghár bylgjur
— lék við hún á hreini
hlunns þat er drósir spunnu. 
Billow, as Ottarr the Swarthy sang:
Ye shear with shaven rudder
Billows moisty-deep; the broad sheet,
Which girls spun, on the mast-head
With the Roller’s Reindeer sported. 
 
Drǫfn, sem Ormr kvað:
(360) Hrosta drýgir hvern kost
hauk lúðrs gæi-firúðr
en drafnar loga Lofn
lǫstu rækir vinfǫst.
Bára, sem Þorleifr fagri kvað: 
Foam-Fleck, as Ormr sang:
The hawk-like, heedful Lady
Has every virtue: Lofn
Of the Foam-Fleck’s flame-gold, faithful
As a friend, all faults renounceth. 
 
(96,1)
(361) Sjár þýtr en berr bára
bjart lauðr of við rauðan
gránn þar er gulli búnum
gínn hlunnvísundr munni. 
Wave-Borne, as Thorleikr the Fair sang:
The sea walls, and the Wave-Borne
Bears bright froth o’er the red wood,
Where gapes the Roller’s Brown Ox,
With mouth gold-ornamented. 
 
Lá, sem Einarr kvað:
(362) Ne framlyndir fundu
fyrr — hykkat lá kyrðu —
þar er sjár á við varra —
vini óra — fell stórum. 
Shoal, as Einarr sang:
Nor met the Forward-Minded,
Where the fierce sea on our friends falls;
I think the Shoal becalmed not
The Ship, Wood of the Waters. 
 
Fyllr, sem Refr kvað:
(363) Hrynja fjǫll á fyllar
— fram œsisk nú Glamma
skeið vetrliði skíða —
skautbjǫrn Gusis nauta. 
Fullness, as Refr sang:
(221,1) Downward the Fells of Fullness
Fall on the Bear of Tackle:
Now forward Winterling, stirreth,
The ship, on Glammi’s sea-path. 
 
Boði, sem hér er:
(364) Boði fell á mik brálla;
bauð heim með sér geimi;
þá ek eigi lǫð lœgis. 
Comber, as here:
The Comber fell headlong o’er me;
The Main called me home unto it:
I accepted not the Sea’s bidding. 
 
Breki, sem Óttarr kvað:
(365) Braut — en breki þaut —
borð — óx viðar morð,
mer fengu mikit veðr —
mjó fyrir ofan sjó.ð 
Breaker, as Óttarr sang:
In burst the ship-sides thin;
Rushed the Breaker downward; flushed
Stood the wind, bane of the wood;
Men endured wild tempest then. 
 
Vágr, sem Bragi kvað:
(366) Vildit rǫngum ofra
vágs byrsendir œgi
hinn er mjótygil máva
Mœrar skar fyrir Þóri. 
Wave, as Bragi sang:
The Giver of the Wave’s Coals,
Who cut Thor’s slender tackle,
The Line of the Land of Sea-Mews,
Loved not to fight the wroth sea. 
 
Sund, sem Einarr kvað:(97,1)
(367) Skar ek súðum sund
fyrir sunnan Hrund;
mín prýddisk mund
við mildings fund. 
Sound, as Einarr sang:
I sheared the Sound
From Hrund south-bound;
My hand was gold-wound
When the Giver I found. 
 
Fjǫrðr, sem Einarr kvað:
(368) Næst sé ek orm á jastar
ítrserki vel merktan
— nemi bjóðr hvé ek fer — flœðar
— fjarðbáls of hlyn máli. 
(222,1) Fjord, as Einarr sang:
Next I see a serpent
Carved well on the splendid ale-horn:
Let the Fjord-Fire’s Dispenser
Learn how for that I pay him. 
 
Sœgr, sem Markús kvað:
(369) Sœgs mun ek síðr en eigi
— sá er illr er brag spillir —
sólar sverri málan
— slíðráls reginn — níða. 
Wetness, as Markús sang:
I’ll not lampoon the Chatterer,
Lord of the fearful sword-blade,
Who squanders the Sun of Wetness:
Ill is he who spoileth verses. 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login