Yggs drósar rýfr eisa ǫld móðsefa tjǫld, glóð støkkr í hof Hlakkar hugtúns firum brún; geðveggjar svífr glugga glæs dynbrími hræs, hvattr er hyrr at slétta hjaldrs gnapturna aldrs.
Hér er stýft annat ok it fjórða vísuorð.
Nú er hinn mesti stúfr; hér eru ǫll vísuorð stýfð:
51. Herstefnir lætr hrafn hungrs fullseðjask ungr, ilspornat getr ǫrn aldrlausastan haus; vilja borg en vargr vígsára klífr grár, opt sólgit fær ylgr (jǫfurr góðr vill [sv]á) blóð.
(24,1) Þessir hættir er nú eru ritaðir eru greindir í þrjá staði, þvíat menn hafa ort fyrr svá at í einni vísu var annarr helmingr stýf‹ð› r en annarr helmingr tvístýf‹ð› r, ok eru þat háttafǫll.
Sá er hinn þriði er alstýfðr er, því at hér eru ‹ǫll› vísuorð stýfð.
Nú skal rita þann hátt er skothendr heitir:
52. Sær skjǫldungs niðr skúrum, skǫpt darraðar lyptask, hrindr gunnfana grundar glygg of frœk[num tiggja]; geisa [vé fyr vísa, veðr stǫng] at hlym Gungnis, styrk eru mót und merkjum málms of ítran hilmi.
Hér eru skothendur í ǫllum vísuorðum, en annat sem dróttkvæðr háttr. Nú er sá háttr er vér kǫllum liðhendur:
53. Stjóri vensk at stœra stór verk dunu geira, halda kann með hildi hjaldr-Týr und sik foldu; harri slítr í hverri Hjarranda fǫt snerru, falla þar til fyllar fjallvargs jǫru þollar.
Í þessum hætti eru liðhendur með tvennu móti, en aðrar á þá lund at við ina fyrri hending í fyrsta ok þriðja vísuorði ‹...›
Nú skal rita þá háttu er fornskáld hafa kveðit ok eru nú settir saman, þótt þeir hafi ort sumt með háttafǫllum, ok eru þessir hættir dróttkvæðir kallaðir í fornum kvæðum, en sumir finnask í lausum vísum, svá sem orti Ragnarr konungr loðbrók með þessum hætti:
54. Skýtr at Skǫglar veðri (en skjaldagi haldask) Hildar hlemmidrífu of hvítum þrǫm rítar; en í sœfis sveita at sverðtogi ferðar rýðr aldar vinr odda (þat er jarlmegin) snarla.
(25,1) Her ‹er› í fyrsta ok þriðj‹a› vísuorði háttlausa, en í ǫðru ok fjórða aðalhendingar, en hǫfuðstafrinn stendr svá, sá er kveðandi ræðr, í
ǫðru ok inu fjórða vísuorði, at þar er fyrir sett samstafa ein eða tvær, en at ǫðru sem drottkvætt.
Nú skal rita Torf-Einars hátt:
55. Hverr séi jǫfra œgi jarl fjǫlvitrum betra, eða gjarnara at gœða glym hraðsveldan skjalda? Stendr af stála skúrar styrr ólítill Gauti þá er fólks jaðarr foldir ferr sig-Njǫrðum varða.
Hér er í fyrsta ok þriðja vísuorði háttlausa, en í ǫðru ok fjórða skothent ok riðhent. Nú er Egils háttr:
56. Hverr ali blóði byrsta bens rauðsylgjum ylgi nema svá at gramr of gildi gráð dag margan vargi? Gefr oddviti undir egg nýbitnar vitni, herr sér Fenris fitjar fram klóloðnar roðna.
Hér er í fyrsta ok þriðja vísuorði háttlausa, en í ǫðru ok inu fjórða aðalhendingar ok riðhent. Nú er Fleins háttr:
57. Hilmir hjálma skúrir herðir sverði roðnu, hrjóta hvítir askar, hrynja brynju spangir; hnykkja Hlakkar eldar harð[a] svarðar landi, remma rimmu glóðir randa grand of jarli.
Hér er svá farit hendingum sem í dróttkvæðum hætti, en hendingar eru settar saman í ǫndurðu vísuorði. Nú er Braga háttr:
(26,1) 58. Er til hjálma hyrjar herjum styrjar væni þar svá at jarl til ógnar egnir tognu sverði; sjá kná garð fyrir grundu grindar Þundar jaðra er skatna vinr skjaldar skyldisk galdr at fremja.
Hér er í fyrsta ok þriðja vísuorði it síðarsta málsorð haft til hendingar, en missir þess orðs ins fyrra er gera skyldi skothending, en við þettahendingarorð eru í ǫðru ok inu fjórða vísuorði hendingar, ok er þat ǫnnur hending skothenda ok lið‹hending en ǫnnur aðalhending við› ina fyrstu, en þessar hendingar er standa í ǫðru ok inu fjórða vísuorði† standa sem í Fleins hætti.
[Víða er þat í] fornskálda verka er í einni vísu eru ymsir hættir eða háttafǫll, ok má eigi yrkja eptir [því] þó at þat þykki eigi spilla í fornkvæðum.
Nú eru þeir hættir, greindir í þrjá staði, er kimblabǫnd heita. Þessi er einn:
59. Hjálmlestir skerr Hristar hreggǫld Sigars veggi, gramr lætr í byr brjóta brands hnigþili randa stranda; stálhrafna lætr stefnir styrvind of sik þyrja, þiggr at Gǫndlar glyggvi gagn oddviti bragna sagna.
Hér er í fjórða vísuorði í hvárum helmingi aukit aðalhending með tveim samstǫfum eptir vísuorð, en at ǫðru sem dróttkvætt. Nú er it meira kimblaband:
