You are here: BP HOME > LON > Snorri-Edda > fulltext
Snorri-Edda

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionPrologue
Click to Expand/Collapse OptionGylfaginning
Click to Expand/Collapse OptionSkáldskaparmál
Click to Expand/Collapse OptionHáttatal
60. Verse 60 
 
 
Álmdrósar skylr ísa
ár flest meginbára sára,
kœnn lætr hræ[s] á hrǫnnum
hjálmsvell jǫfurr gella fella;
styrjǫkla kná stiklir,
stinn, mens legi venja benja,
lætr stillir frár fylla
fólk sund hjarar lunda unda. 
 
 
(27,1) Hér eru tvenn kim‹b› labǫnd á hvárum helmingi. Þessi eru in mestu kim‹b› labǫnd: 
 
 
61. Hræljóma fellr hrími (tími
hár vex of gram sára ára)
— frost nemr — of hlyn Hristar — Mistar
herkaldan þrǫm skjaldar aldar;
gullsendir brýtr grundar Hrundar
gunnveggs stǫfum leggi hreggi,
sóknvallar (spyr ek) svelli (elli)
svá skotnar þat (gotna þrotna). 
 
 
Hér fylgir hverju vísuorði kimblaband. 
 
 
Nú skal rita hrynjandi háttu; þessi er hinn fyrsti: 
 
 
62. Tiggi snýr á ógnar áru
(undgagl veit þat) sóknar hagli,
yngvi drífr at hreggi hlífa
(hjǫrr vélir fjǫr) brynju éli;
vísi heldr of fjǫrnis foldir
(fólk skipta svá) boga driptum,
skúrum lýstr of hilmi hraustan
(hans fregnum styr) Mistar regni. 
 
 
Hér er it fyrsta ok þriðja vísuorð aukit framan tveim samstǫfum til háttar setningar, en ef þær eru af teknar þá er eptir sem dróttkvætt, en ór ǫðru ok fjórða vísuorði má taka málsorð þat er tvær samstǫfurfylgja, in fimta ok in sétta í vísuorði; þá er þat orð ok dróttkvætt.  Í hrynhendum háttum eru optast átta samstǫfur í vísu‹orði›, en hendingar ok stafaskipti fara sem í dróttkvæðum hætti.  Þetta kǫllum vér dróttkvæða hrynjandi. 
     
     
Nú skal sýna fleiri skipun háttanna. Er þessi hrynhenda kǫlluð trollsháttr: 
 
 
63. Stála kend‹i› steykkvilundum
styrjar valdi rauðu falda,
rekkar stýrðu rétt til jarðar
roðnu barði austan fjarðar;
oddum rendi eljunstrandir
ýta ferðar hringa skerðir,
hilmir stœrði hvǫssu sverði
heila grundar meginundir. 
 
 
(28,1) Hér eru átta samstǫfur ‹í hverju vísuorði; hér eru hluthendur í ǫllum  orðum ok fylgja þrjár samstǫfur› hverri hendingu, ok svá fara  skothendur ok aðalhendingar ok stafaskipti sem í hrynhendu. 
     
     
Þessi er einn hrynhendr háttr: 
 
 
64. Vafði lítt er virðum mœtti
vigrœkjandi fram at sœkja,
sk[erðir gekk í s]kúrum Hlakk[ar
Skǫglar serks fyrir] roðnum merkjum;
ruddisk land en ræsir fir[œnda]
Ribbungum skóp bana [þun]gan,
Gunnarr skaut und Gera fótar
grimmsett[a il hjar]na kletti. 
 
 
Þetta er hrynhenda óbr[eytt]. Þetta er draughent: 
 
 
65. Vápna hríð velta náði
vægðarlaus feigum hausi,
hilmir lét hǫggum mœta
herða klett bana verð‹a›n;
fleina lands fylkir rendi
fjǫrnis hlíð meginskíði
(ǫflugt sverð eyddi fyrðum
jǫfri kent) holdi fenta. 
 
 
‹Í› þessum hætti eru tíðast sjau samstǫfur ‹í› hverju vísuorði, en hendingar ok stafaskipti sem í dróttkvæðum ‹hætti›, ok ef hér er ór tekin ein samstǫfun fyrsta eða þriðja vísuorði sú er stendr næst hinni fyrstu, þá falla hljóðin ǫll sem í dróttkvæðum hætti.  Svá má ok af taka í ǫðru ok hinu fjórða vísuorði ina sǫmu samstǫfun ok er þá þat dróttkvætt; ok verðr sumt eigi mjúkt. 
   
   
Þenna hátt kǫllum vér munnvǫrp: 
 
 
66. Eyddi úthlaupsmǫnnum
ítr hertogi spjótum,
sungu stál of stillis
(stóð ylgr í val) dólgum;
hal margan lét hǫfði
hoddgrimmr jǫfurr skemra,
svá kann rán at refsa
reiðr oddviti þjóðum. 
 
 
(29,1) Hér er háttlausa ‹í› inu fyrsta ok þriðja vísuorði, en í ǫðru ok inu fjórða skothendur. Nú er sá háttr er kallaðr er háttlausa: 
 
 
67. Ortak ǫld at minnum
þá er alframast vissak
of siklinga snjalla
með sex tøgum hátta.
Sízt hafa veg né vellum
er virðan mik létu
á aldinn mar orpit
(þat er oss frami) jǫfrar. 
 
 
Í þessum hætti eru øngvar hendingar, en stafaskipti sem í dróttkvæð um hætti.  Nú eru saman settir í tveim kvæðum sex tigir hátta ok um fram þær átta greinir er fyrst er skipat ‹í› dróttkvæðum hætti með málsgreinum þeim er fylgja hættinum, ok eru þessir hættir allir vel fallnir til at yrkja kvæði eptir ef vill. 
   
   
Nú skal upp hefja it þriðja kvæði þat er ort er eptir inum smærum háttum, ok eru þeir hættir þó margir áðr í lofkvæðum.  Hér hefr upp tøgdrápulag: 
   
   
68. Fremstr varð Skuli —
Skala lof dvala,
sem ek mildum gram
mærð fjǫlsnœrða;
meir skal ek stœri
styrs hróðr fyrir
(kærr var ek harra)
hers gnótt bera. 
 
 
Hér er í ǫðru ok í fjórða vísuorði fjórar samstǫfur ok tvær aðalhendingar ok svá settr hǫfuðstafr sem í dróttkvæðu, en í fyrsta ok  þriðja vísuorði eru ok fjórar réttar samstǫfur ok in fimta afkleyfissamstafa, þat er ‘ek’ eða ‘af’ eða ‘en’ eða ‘er’ eða þvílíkt.  Þar eru ok skothendingar ok ein hljóðfylling við hǫfuðstafinn. 
     
     
Þetta er annat tøglag: 
 
 
69. Kunn bjó ek kvæði
konungs bróður þjóð
— þann veit ek þengil —
þrenn — fjǫlmennan;
(30,1) fram skal in fjórða
fólkglaðs vaða
ljóss elds lagar
lofun friðrofa. 
 
 
Svá ferr hér annat ok fjórða vísuorð sem í fyrra hætti, en it fyrsta ok þriðja vísuorð er hér hendingalaust, en tveir hljóðfyllendr við hǫfuðstaf sem í dróttkvæðu. 
 
 
Þessi er hinn þriði háttr, er vér kǫllum [hagmælt]: 
 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login