Bibliotheca Polyglotta

[20. De bonorum a malis internotione, et multiplici remissione peccatorum.]

[Chapter 20]

[Kapitel 20]

2.66 D. Possunt aliquibus signis internosci boni et mali?

M. Possunt. Justi namque, sibi bene conscii et de futura' spe certi, sunt vultu hilares; oculi eorum quadam gratia micantes, in incessu modesti, de abundantia cordis dulces in verbis. Mali autem de prava conscientia et cordis amaritudine sunt vultu nebulosi, verbis et factis instabiles, risu innoderati, tristitia mordaces, in ingressu intemperati, scilicet modo tardi, modo festivi; venenum quod corde gerunt, nunc amaris, nunc impuris dictis fnndunt.

2.67 D. Si in morte Christi peccata stmt remissa, cur baptizamur?

M. Peccata per mortem Christi relaxantur, si in fide mortis Christi baptizamur.

2.68 D. Quot modis relaxantur peccata?

2.68-69 Discipulus. Hvé mǫrgum háttum fyrirgefask synðir?

D.: Paa hvor mange Maader tilgives Synderne?

M. Septem.

2.69 D. Quibus?

M. Primo per baptismum; secunda per martyrium; tertio per confessionem et poenitentiam, ut dicitur: “Confitebor injustitiam meam Domino et tu remisisti impietatem peccati mei” (Psal., XXXI, 5); quarto per lacrimas, ut dicitur: “Beati qui lugent, quoniam ipsi consolabuntur” (Matth V, 5); quinto per eleemosynam, ut dicitur: “Sicut aqua exstinguit ignem, ita eleemosyna exstinguit peccatum” (cf. Eccli., III, 33); sexto per indulgentiam in nobis peccantibus, ut dicitur: “Si remiseritis hominibus, et Pater mens dimittet vobis” (cf. Matth., VI, 14); septimo per caritatis opera, ut dicitur: “Caritas operit multitudinem peccatorum” (I Petr., IV, 8). (432)

Sú hin fyrsta synðalausn er skírn. Ǫnnur er pínsl. Þriðja er at ganga í iðran. Fjórða er bœnahald ok tárafall. Fimmta er ǫlmusugerð. Sétta er at fyrirgefa óvinum. Sjaunda er ǫ́st ok heilagr góðr vili. (70)

L.: Den förste Syndsforladelse er Daaben, den anden er Pinsler, den tredie er at gaae til Fortrydelse, den fjerde Bönnesuk og Taarefald (Taareflod), den femte er Almissegjerning, den sjette er at tilgive Fjender, den syvende er Kjærlighed og en hellig, god Villie.

2.70 D. Quid valet confessio?

M. Quantum baptismus. Sicut enim in baptismate originalia, ita in confessione remittuntur peccata actualia.

2.71 D. Est etiam judicium?

M. Duo sunt judicia Dei: unum hic per confessionem, aliud in ultimo die per e:x:aminationem, in quo ipse judex, diabolus accusator, homo reus. In isto vero sacerdos, Christi vicarius, judex, homo et accusator et reus; poeuitentia est sententia. Qui hic judicatur, non ibi accusatur, ut dicitur: "Non judicat Deus bis in idipsum (Nahum, I, g, sec. Sept.), et alibi: “Si nos judicaremus, non utique judicaremur (I Cor., XI, 3I)."

2.72 D. Valet poeuitentia vel eleemosynae, si non deseruntur peccata?

M. Sicut omnia medicamenta non valent ad sanandum vulnus, quamdiu ferrum fuerit infixum, nisi ferrum extrahatur, ita omnia benefacta non proderunt, nisi peccatum relinquatur:“ "Qui facit peccatum servus est (M1151-) peccati (Joan., VIII, 34),, et nemo pot est alien um servum facere liberum.

2.73 D. Proderunt benefacta malis?

M. Pro omnibus quae fecerint bonis recipient homines (433) retributionem sive in hac vita sive in futura. Iu hac vita, ut dicitur de divite : “Recepisti bona in vita tua (Luc., XVI, 25). In futura, ut dicitur: “Centuplum accipietis (Matth., XIX, 29). Ita econtra de omnibus quae fecerit homo malis punietur aut in hoc saeculo aut in futuro, ut dicitur: “Ante Dei vultum nihil unquam transit inultum (cf. Job., XXIV, Iz)." Igitur aut ipse homo punit poenitendo aut Deus vindicat puniendo.

Permanent link

http://www2.hf.uio.no/common/apps/permlink/permlink.php?app=polyglotta&context=ctext&uid=de23c3b8-fcc1-11e6-9707-0050569f23b2

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages

Choose display