Salomouis deliciae eis essent miseriae.
O qualis illorum est voluptas quibus ipse Deus fons omnium bonorum est insatiabilis satians satietas!
Duae sunt beatitudines, una minor paradisi, altera major caelestis regui.
Quarum quia neutram experti sumus, de eis comparationem dare nescimus.
Et duae sunt miseriae, una minor hujus mundi, altera major inferui.
Ex quibus quia unam quotidie experimur, comparationem de non (469) experta dare novimus.
Sicut igitur ferrum ignitum si alicujus capiti esset infixum.
et sic candeus per omnia membra transiret, sicut ille interius et exterius.
dolorem haberet, ita· ipsi per contrarium modum in omnibus membris suis interius et exterius voh,ptatem habent.
hic est voluptas multitudinem virorum ac mulierum speciosarum videre, vestes pretiosas, praeclara aedificia cernere, dulcem cantum, sermonem concinnum, organa, lyras, citharas et talia audire, thymiama et alias diversi pigmenti species odorare, variis epulis deliciari, blanda et mollia tractare, multam pecuniam et variam supellectilem possidere: haec omnia illis infinite redundant.
O qualem voluptatem visus ipsi habebunt, qui ita clausis quam apertis oculis videbunt!
Quibus singula membra ut oculus solis erunt, qui regem gloriae in decore suo cernent, omnes angelos et omnes sanctos interius et exterius conspicient, gloriam Dei, gloriam angelorum, gloriam patriarcharum, gloriam prophetarum, gloriam apostolorum, gloriam martyrum, gloriam confessorum, [gloriam monachorum,) gloriam virginum, gloriam omnium sanctorum videbunt, suos oculos, suas facies, omnia membra sua interius et exterius cernent, cogitationes singulorum intuebuntur, omnia quae sunt in novo caelo et in nova terra contemplabuntur, inimicos suos, qui se olim afflixerunt, jugiter in inferno videbunt et de his omnibus ineffabiliter gaudebur.
O qualis voluptas auditus illorum, quibus incessanter sonant harmoniae caelorum, concentus angelorum, dulcisona organa omnium sanctorum!
Olfactio qualis, ubi suavissimum odorem de ipso fonte suavitatis, Deo, haurient et odorem de angelis et de omnibus sanctis percipient!
Eia qualis gustus illorum, ubi “epulentur et exsultent in conspectu Dei” (Psal., (470) LXVII, 4), et, cum apparuerit gloria Domini, satiabuntur et “ab ubertate domus ejus inebriabuntur” (cf. Psal., XXXV, 9)!
Voluptas tactus qualis, ubi omnia aspera et dura aberunt et omnia blanda et suavia arridebunt!
O quam magna dulcedo dulcedinis divitiarum, ubi in gaudio Domini super omnia bona sua constituentur!
Ecce tales sunt deliciae beatorum. Moysi sanitas illis esset infirmitas.
Salus autem illorum a Domino, quos, si temptares impetere ferro, non plus posses nocere quam radium solis nunc secare.
Talis est sanitas sanctarum.
Mathusalae longaevitas esset illis prolixae mortis difficultas, quos mors et dolor fugiunt et qui in perpetuum vivunt.
En qualem habebunt vitae diuturnitatem, qui indeficientis vitae feliciter haereditabunt aeternitatem!
Et haec tantum bona sunt corporis.
[…] klæði ok góð hús ok at heyra fagran sǫng ok harpslǫ́tt ok kenna reykelsis hilm ok annarra dýrligra urta eða bergja sœtum grǫsum ok eiga mǫrg auðœfi. Þessa hluti alla eignask helgir ǫ́n enda.
Þeir hafa unaðssýn, því at þeir sjá jafnt loknum augum sem opnum,
þeir er sjá konung dýrðar í fegrð sinni ok sjá útan ok innan dýrð Guðs ok dýrð allra heilagra yfirfeðra ok spámanna, dýrð postula ok píndra, munka ok meyja ok allra heilagra ok sjá þeir fagra alla liðu sína útan ok innan ok svá annarra ok hugrenningar, ok sjá þeir allt þat er gerisk á himni ok á jǫrðu, ok sjá þeir óvini sína í kvǫlum þá er forðum risu í gegn þeim ok fagna þeir ǫllu því-(AM 674a:54)sa.
Heyrnar unað hafa þeir, því at fyr þeim reysta fagrir lofsǫngvar engla ok allra heilagra ok allar himneskar raustir.
Unaðshilm hafa þeir þann er þeir taka af sjolfum Guðs sœtleiks brunni ok af englum ok ǫllum helgum.
Bergingarsælu hafa þeir, því at þeir bergja af sœtleik Guðs ok seðjask þá er Guðs dýrð vitrask ok þeim eru allir hlutir sœtir ok blíðir.
Gnótt auðœfa hafa þeir, því at þeir eru settir yfir alla góða hluti í fagnaði Guðs síns.
Þetta er sællífi ok unað heilagra. Heilendi Moysi væri þar sótt,
því at heilsa réttlátra er af Guði, svá at etki má þeim granda heldr an skera jǫ́rnum sólar geisla.
Slík er heilsa þeira.
Langlífi Matusalen væri þar dauða-(AM 674a:55)dvǫl, því at sárleikr ok dauði flýr frá þeim er ei lifa með Guði
ok taka at erfð sælu óþrotnanda lífs.
Þessir eru líkamshlutir einir. (102)
Complete text
I. LIBER PRIMUS: DE DIVINIS REBUS