You are here: BP HOME > BPG > Thomas de Aquino: Summa Theologica > fulltext
Thomas de Aquino: Summa Theologica

Choose languages

Choose images, etc.

Choose languages
Choose display
  • Enable images
  • Enable footnotes
    • Show all footnotes
    • Minimize footnotes
Search-help
Choose specific texts..
    Click to Expand/Collapse Option Complete text
Click to Expand/Collapse OptionTitle
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA III,1-75
Click to Expand/Collapse OptionIII SENTENTIA, 1,1
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA I-II,4-112
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXIII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I,4-32
Click to Expand/Collapse OptionQUDLIBET IV-VIII
Click to Expand/Collapse OptionOPUSCULUM XXII
Click to Expand/Collapse OptionSUMMA THEOLOGICA, I-II,112-114
UTRUM GRATIA CHRISTI SIT INFINITA  Respondeo dicendum quod, sicut ex supra dictis patet, in Christo potest duplex gratia considerari.  Una quidem est gratia unionis quae, sicut supra dictum est, est ipsum uniri personaliter filio Dei, quod est gratis concessum humanae naturae.  Et hanc gratiam constat esse infinitam, secundum quod ipsa persona verbi est infinita.  Alia vero est gratia habitualis.  Quae quidem potest dupliciter considerari.  Uno modo, secundum quod est quoddam ens.  Et sic necesse est quod sit ens finitum.  Est enim in anima Christi sicut in subiecto.  Anima autem Christi est creatura quaedam, habens capacitatem finitam.  Unde esse gratiae, cum non excedat suum subiectum, non potest esse infinitum.  Alio modo potest considerari secundum propriam rationem gratiae.  Et sic gratia ipsa potest dici infinita, eo quod non limitatur, quia scilicet habet quidquid potest pertinere ad rationem gratiae, et non datur ei secundum aliquam certam mensuram id quod ad rationem gratiae pertinet;  eo quod, secundum propositum gratiae Dei, cuius est gratiam mensurare, gratia confertur animae Christi sicut cuidam universali principio gratificationis in humana natura, secundum illud Ephes. I, gratificavit nos in dilecto filio suo.  Sicut si dicamus lucem solis esse infinitam, non quidem secundum suum esse, sed secundum rationem lucis, quia habet quidquid potest ad rationem lucis pertinere. 
Ez ist zemerken, ob die gnade Christi were unentlicht.  Ez ist zesagen, daz in Christo zebetrahten ist zwiveltigü gnade.  Ein gnade ist ein gnade der einung, daz ist, daz er selber geeinigt wart dem sun gotiz personlichen, daz da vergebens verlühen ist der menschlicher naturen.  Unde einer solicher gnade ist, daz si unentlich ist, nach dem unde die persone dez wortes selber unentliche ist.  Aber ein ander gnade ist ein heblichü gnade:  Unde dü mag ouch in zweier hande wis betrahtet werden.  Ein wis: nach dem unde ez ist ein wesendes ding.  Unde also ist ez notdürftig, das ez si ein entliches wesendes ding.  Wan si ist in der sele Christi alse in einem underwurf.  Aber nu ist die sele Christi ein geschaffen creature unde hat ein geendete begriffunge.  Unde dar umbe daz wesen der gnaden, nah dem unde (61) es niht für sinen underwurf kumet, also enmag si niht unentlich gesin.  In einer andern wis so mag si betrahtet werden nah der reden der gnaden.  Unde also mag die gnade der sele Christi heizen unentliche, umbe daz wan si niht gezielet wirt, daz ist, daz er alles daz hat, daz da behört zuo der reden der gnade, unde si wirt im niht gegeben nach dekeiner sichern maze daz, daz da zuo der reden der gnade behört,  umbe daz, daz die gnade gegeben wirt Christo “nach der meinung der götlichen gnade,” des da mezzunge der gnaden ist, als einem ellichen beginne der begnadunge in der menschlicher naturen, nach dem unde St. Paulus sprichet “Zuo den Ephesien,” in dem ersten capitel: “Er hat uns begnadet in sinen geminten sun.”  Alse ob wir sprechen, daz liehte der sunnen ist unentlich, niht nah sime wesen, sunder nach reden des liehtes, wan si hat, waz da behöret zuo der reden des liehtes. (62) 
 
Go to Wiki Documentation
Enhet: Det humanistiske fakultet   Utviklet av: IT-seksjonen ved HF
Login